«Βέρθερος»: Αναβιώνει η τελευταία όπερα που σκηνοθέτησε ο Σπύρος Ευαγγελάτος

Όπερα: Βέρθερος Facebook Twitter
Μασνέ, Βέρθερος, Θέατρο Ολύμπια, 2014. Ζαν-Φρανσουά Μποράς (Βέρθερος), Ειρήνη Καράγιαννη (Σαρλότ). Φωτο: Μαριλένα Σταφυλίδου
0

Η ιστορία του αδιέξοδου έρωτα του νεαρού Βέρθερου και της Σαρλότ, ένα έργο που γράφτηκε περίπου έναν αιώνα μετά το επιστολικό μυθιστόρημα του Γκαίτε, κατέκτησε τον χώρο της όπερας έχοντας μελοποιηθεί από τον σπουδαίο Γάλλο συνθέτη Ζιλ Μασνέ. Η όπερα του Μασνέ σκιαγραφεί με δεξιοτεχνικό τρόπο τον ποιητικό χαρακτήρα του ιδεαλιστή Βέρθερου και της παγιδευμένης στις κοινωνικές επιταγές Σαρλότ, γνώρισε τεράστια επιτυχία τον καιρό που γράφτηκε, μεταφράστηκε σε πολλές γλώσσες και επηρέασε την εποχή, από τα ήθη έως τη μόδα της. 

Ο οπερατικός Βέρθερος ακολουθεί τους δικούς του κανόνες, παίρνοντας ουσιαστικές αποστάσεις από το πρωτότυπο. Διατηρεί τη σύγκρουση με τον περίγυρο και τις κοινωνικές συμβάσεις, αλλά αφήνει κατά μέρος τις φιλοσοφικές αναζητήσεις. Η ιστορία του ήρωα του Γκαίτε ενέπνευσε στον Γάλλο συνθέτη μουσική μεγάλου λυρισμού και σπάνιας τρυφερότητας, από την οποία δεν λείπουν έντονα δραματικά ξεσπάσματα.

Αυτή την όπερα, που είναι και σήμερα από τις πιο δημοφιλείς του γαλλικού ρεπερτορίου, αναβιώνει η Εθνική Λυρική Σκηνή σε μια παραγωγή που υλοποιείται με τη δωρεά του Ιδρύματος Σταύρος Νιάρχος (ΙΣΝ) για την ενίσχυση της καλλιτεχνικής εξωστρέφειας της Εθνικής Λυρικής Σκηνής. Οι παραστάσεις θα δοθούν στις 23, 26, 28 και 31 Μαρτίου και στις 2 και 4 Απριλίου 2023. 

Ο οπερατικός Βέρθερος ακολουθεί τους δικούς του κανόνες, παίρνοντας ουσιαστικές αποστάσεις από το πρωτότυπο. Διατηρεί τη σύγκρουση με τον περίγυρο και τις κοινωνικές συμβάσεις, αλλά αφήνει κατά μέρος τις φιλοσοφικές αναζητήσεις. Η ιστορία του ήρωα του Γκαίτε ενέπνευσε στον Γάλλο συνθέτη μουσική μεγάλου λυρισμού και σπάνιας τρυφερότητας, από την οποία δεν λείπουν έντονα δραματικά ξεσπάσματα.

Ο Βέρθερος είναι η τελευταία όπερα που σκηνοθέτησε ο Σπύρος Ευαγγελάτος, μια εμβληματική μορφή του θεάτρου και της όπερας στην Ελλάδα, σε σκηνικά και κοστούμια του Γιώργου Πάτσα. Παρουσιάστηκε το 2014 στο θέατρο Ολύμπια. 

Σπύρος Ευαγγελάτος
Ο Σπύρος Ευαγγελάτος

Για σαράντα τέσσερα ολόκληρα χρόνια ο Σπύρος Ευαγγελάτος συνεργάστηκε με την ΕΛΣ και σκηνοθέτησε περί τις τριάντα παραγωγές όπερας με μεγάλο εύρος ρεπερτορίου: Τόσκα, Ριγκολέτο, Ο ιπτάμενος Ολλανδός, Η λαίδη Μάκβεθ του Μτσενσκ, Μάκβεθ, Η μεγαλοψυχία του Τίτου, Μπορίς Γκοντουνόφ, Νόρμα, Η νυχτερίδα, Ντον Τζοβάνι, Τα παραμύθια του Χόφμαν, Φάλσταφ κ.ά.

Ο γεννημένος το 1940 σκηνοθέτης, διδάκτωρ της Φιλοσοφικής Σχολής του Πανεπιστημίου Αθηνών, με σπουδές Θεατρολογίας στο Πανεπιστήμιο της Bιέννης, που υπέγραψε στη διάρκεια της καριέρας του 220 σκηνοθεσίες για ελληνικά κρατικά θέατρα, ιδιωτικούς αθηναϊκούς θιάσους και θέατρα στο εξωτερικό, ίδρυσε το Αμφιθέατρο, που συνέβαλε όσο κανένας άλλος θεατρικός φορέας στην ανάδειξη ξεχασμένων και παροπλισμένων ελληνικών θεατρικών κειμένων του Επτανησιακού Θεάτρου, της ενετικής Κρήτης και της ελληνικής γραμματείας των περασμένων αιώνων.

Όταν στις αρχές της δεκαετίας του ’80 η Λυρική κλυδωνιζόταν από οικονομικά και διοικητικά προβλήματα που είχαν επιπτώσεις στη διεύρυνση του δραματολογίου και στη διαμόρφωση του προγραμματισμού του θεάτρου, ήταν μία από τις προσωπικότητες που κλήθηκαν να αναλάβουν θέσεις ευθύνης στον οργανισμό: διετέλεσε γενικός διευθυντής (1984-1987) και πρόεδρος της ΕΛΣ (1999-2006), επιτυγχάνοντας την εξομάλυνση της λειτουργίας της με ικανοποιητικό αριθμό παραστάσεων και εμπλουτίζοντας το δραματολόγιο με έργα Ελλήνων συνθετών και όπερες από το διεθνές ρεπερτόριο.

Όπερα: Βέρθερος Facebook Twitter
Ριγολέττος, 1976-1977. Φωτο: Γιαννουλάκος.

Όταν ανέβασε τον Ριγκολέτο το 1976-77, οι εφημερίδες έγραφαν: «Ένα ανέβασμα αντιπαραδοσιακό, ένας νέος τόνος στο κλασικό ρεπερτόριο». «Νομίζω αυτό περιέγραφε τον Ευαγγελάτο ως σκηνοθέτη όπερας», λέει ο Παναγής Παγουλάτος, διευθυντής Καλλιτεχνικού Συντονισμού και Διανομών της ΕΛΣ και για πολλά χρόνια βοηθός του Σπύρου Ευαγγελάτου στις σκηνοθεσίες του.

«Ήταν μια πολυσχιδής προσωπικότητα, ένας εξαιρετικά ευγενής άνθρωπος, με απίστευτο χιούμορ, ατελείωτη υπομονή, με σεβασμό προς όλους, από τον πρώτο μέχρι τον τελευταίο συνεργάτη, με μια καλλιέργεια βαθιά και πλατιά. Είχε πάντα ενδιαφέρουσες ιδέες, έδινε νέα πνοή στα έργα, χωρίς όμως να προσπαθεί να επιβληθεί ή να αλλάξει το πρωτότυπο. Με άλλα λόγια έκανε σύγχρονη δραματουργία, σεβόμενος απολύτως τα έργα που ανέβαζε. Είχε βαθύ σεβασμό στους συνθέτες και στους λιμπρετίστες, αλλά ταυτόχρονα οι σκηνοθεσίες του ήταν πολύ σύγχρονες».

Ο Σπύρος Ευαγγελάτος συνεργάστηκε σταθερά με κορυφαίους συνεργάτες, όπως ο Γιώργος Πάτσας, με τον οποίο έκαναν το 2001 τον Ριγκολέτο στο Ηρώδειο. Ήταν η αρχή της συνεργασίας του με τον Παναγή Παγουλάτο, ο οποίος θυμάται τον σεβασμό αλλά και τη διάθεση ανανέωσης με τα οποία προσέγγιζε ο σκηνοθέτης το μεγάλο ρεπερτόριο.

«Του άρεσαν πολύ τα σύνολα, οι χορωδίες, δούλευε πολύ μαζί τους και είχε πάντα μια καλή κουβέντα να πει στον καθένα προσωπικά. Αν και οι πρόβες ήταν πολυήμερες και μεγάλων απαιτήσεων, όλοι ερχόντουσαν πάντα στην πρόβα με την ίδια χαρά».

Επεξεργ. Όπερα: Βέρθερος Facebook Twitter
Βέρντι, Ριγκολέτο, Ηρώδειο, 2001. Αλεξάντρου Αγκάκε (Ριγκολέτο), Ελιζαμπέτ Βιντάλ (Τζίλντα).
Όπερα: Βέρθερος Facebook Twitter
Ρ. Στράους, Σαλώμη, Ηρώδειο, 1997. Ρενάτε Μπέλε (Σαλώμη)

Ο Σπύρος Ευαγγελάτος ήταν ένα αξιοσέβαστο πρόσωπο που δεν δημιουργούσε εντάσεις και πήρε μέρος στις αλλαγές που έγιναν στη Λυρική Σκηνή τις δεκαετίες του ’70 και του ’80, έκανε συγκεκριμένες τομές στη δραματουργία με οραματικό τρόπο και χωρίς σκηνικούς εντυπωσιασμούς. Αυτό δεν ήταν πάντα αρεστό, ειδικά στο παραδοσιακό κοινό της όπερας, το οποίο δεν είχε παραπάνω αναζητήσεις όσον αφορά τη σύνδεση του λυρικού θεάτρου με κάθε εποχή. 

«Ως πρόεδρος του Δ.Σ. της ΕΛΣ είχε πλήρη γνώση της λειτουργίας του θεάτρου και άψογη συνεργασία με όλους. Βοηθούσε το έργο του καλλιτεχνικού διευθυντή, έχοντας περάσει και ο ίδιος από την ίδια θέση, όντας και ο ίδιος καλλιτέχνης. Δούλευε πάντα για το καλό του θεάτρου και δεν είναι τυχαίο ότι το σύνολο του προσωπικού της ΕΛΣ τον μνημονεύει πάντα με τον πιο θετικό τρόπο», λέει ο Π. Παγουλάτος που συμπληρώνει ότι «υπήρχε πάντα μια καθαρότητα στη γραφή και στην ποιότητά του. Άφηνε στους καλλιτέχνες χώρο έκφρασης, τους έδινε ένα πλαίσιο και τους άφηνε να εξελιχθούν μέσα σε αυτό. Είχε μια ολοκληρωμένη εικόνα για τη δραματουργία κάθε έργου και την υποστήριζε ακόμα και με τον σχεδιασμό των φωτισμών της παράστασης». 

Στο Εικονικό Εκπαιδευτικό Μουσείο της ΕΛΣ, ένα πολύ οργανωμένο site όπου ο καθένας μπορεί να βρει ό,τι πληροφορία αναζητά για την ΕΛΣ, υπάρχουν αναλυτικά οι παραστάσεις του Σπύρου Ευαγγελάτου. 

Από τις πιο σημαντικές παραστάσεις του, ο Φάλσταφ, το 1971, αποτελεί το πρώτο ανέβασμα όπερας εξ ολοκλήρου στην πρωτότυπη γλώσσα και πρώτο ανέβασμα από την ΕΛΣ της τελευταίας όπερας του Βέρντι. Η σκηνοθεσία του Σπύρου Ευαγγελάτου εγγράφει το θέαμα στον χώρο του ελισαβετιανού θεάτρου. Διευθύνει ο Ανδρέας Παρίδης, σκηνικά και κουστούμια υπογράφει ο Γιάννης Στεφανέλλης.

Όπερα: Βέρθερος Facebook Twitter
Φάλσταφ, Δουλή, Μορφονιού, Ντι Τάσσο, Μουτσίου, Καβράκος, Ντουφεξιάδης, Αγγελόπουλος, 1974-1975. Φωτο: G. Taddei

Ο Φυλακισμένος του Λουίτζι Νταλαπίκολα το 1977 αποτελεί την πρώτη παρουσίαση από την ΕΛΣ της διάσημης όπερας του Ιταλού μοντερνιστή του εικοστού αιώνα. Και σε αυτό το έργο διατηρείται η γλώσσα του πρωτοτύπου. Διευθύνει ο Θόδωρος Αντωνίου, σκηνικά και κουστούμια υπογράφει ο Γιώργος Πάτσας και πρωταγωνιστεί ο βαρύτονος Σπύρος Σακκάς.

Η Μεγαλοψυχία του Τίτου το 1986 αποτελεί μια μοναδική παρουσίαση της ώριμης όπερας του Βόλφγκανγκ Αμαντέους Μότσαρτ από την ΕΛΣ υπό τη διεύθυνση του Μιλτιάδη Καρύδη, σε σκηνικά και κουστούμια του Γιώργου Πάτσα. Η αδελφή του σκηνοθέτη, διάσημη διεθνούς φήμης μέτζο-σοπράνο και μουσικοπαιδαγωγός Δάφνη Ευαγγελάτου, εμφανίζεται στο ρόλο του Σέξτου. Με τη Δάφνη Ευαγγελάτου συνεργάστηκαν στην ΕΛΣ δύο φορές. 

Επεξεργ. Όπερα: Βέρθερος Facebook Twitter
Η λαίδη Μάκβεθ του Μτσενσκ, L. Boldin, Κ. Οικονόμου, 1995-1996.
Όπερα: Βέρθερος Facebook Twitter
Μάκμπεθ, Μάτα Μαρκοπούλου, 1975-1976. Φωτο: G. Taddei

Το 1996 αναλαμβάνει τη σκηνοθεσία του έργου του Ντμίτρι Σοστακόβιτς Η λαίδη Μάκβεθ του Μτσενσκ. Είναι η πρώτη παρουσίαση της όπερας αυτής στα ρωσικά και για τις ανάγκες της προσκαλούνται στην Ελλάδα ο Ρώσος βαθύφωνος Λεονίντ Μπολντίν (Μπορίς Τιμοφέγεβιτς Ισμαΐλοφ), η υψίφωνος Κατερίνα Οικονόμου (Κατερίνα Ισμαΐλοβα) και ο Ρώσος τενόρος Βατσισλάβ Οσίμποφ (Σεργκέι). Το 2002 ανεβαίνει για πρώτη φορά το Μέντιουμ σε μουσική και ποιητικό κείμενο του Τζαν Κάρλο Μενότι. Τον ρόλο του Μέντιουμ ανέλαβε για πρώτη φορά η Δάφνη Ευαγγελάτου.

Όπερα: Βέρθερος Facebook Twitter
Βέρντι, Αΐντα, Ηρώδειο, 1972. Έλλα Λη (Αΐντα), Βασίλης Γιαννουλάκος (Αμονάσρο)

Στη λίστα με τα έργα του που αγαπήθηκαν από το κοινό και ο Μάκβεθ (1973), ο Ιπτάμενος Ολλανδός (1974), η Τόσκα (1975-76), η Νόρμα (1980), τα Παραμύθια του Χόφμαν (1984-85), η Σαλώμη (1997), τα Ξωτικά Νερά (1998), οι Γάμοι του Φίγκαρο (1999), ο Ριγκολέτο (2001), η Μνηστή του τσάρου (2002), το Δαχτυλίδι της μάνας (2004-05). 

Όπερα: Βέρθερος Facebook Twitter
Boris Godunov, Παάτα Μπουρτσουλάτζε, Νίκος Ντουφεξιάδης, Μάκης Γαβριηλίδης, 1985-1986.
Επεξεργ. Όπερα: Βέρθερος Facebook Twitter
Τα χειρόγραφα του Μανουέλ Σαλίνας, 1999-2000. Φωτό: Stefanos.
Επεξεργ. Όπερα: Βέρθερος Facebook Twitter
Η Μνηστή του Τσάρου, Μαρία Μητσοπούλου, 2001-2002.
Επεξεργ. Όπερα: Βέρθερος Facebook Twitter
Το Δαχτυλίδι της Μάνας, 2004-2005
Όπερα: Βέρθερος Facebook Twitter
Τόσκα, Γ. Ζερβάνος, Κ. Πασχάλης, 1975-76.
Όπερα: Βέρθερος Facebook Twitter
Μπουλούκι, Σ. Αγγελόπουλος, Φ. Σαραντοπούλου, Θ. Πετράκης, Σ. Σακκάς, Μ. Δουλή, Θ. Σερμιέ, Α. Κουλουμπής, 1976-1977.
Όπερα: Βέρθερος Facebook Twitter
Norma, Ραντμίλα Μπακότσεβιτς, Θάνος Πετράκης, Κική Μορφονιού, 1979-1980.
Όπερα: Βέρθερος Facebook Twitter
La clemenza di Tito, Παπούλκας, Τέντζερη, Ευαγγελάτου Δάφνη, 1986-1987.
Επεξεργ. Όπερα: Βέρθερος Facebook Twitter
Σαμψών & Δαλιδά, 2003-2003.

Το φωτογραφικό υλικό προέρχεται από το Εικονικό-Εκπαιδευτικό Μουσείο ΕΛΣ  (https://virtualmuseum.nationalopera.gr/)

Δείτε εδώ ώρες, μέρες και πληροφορίες για τον Βέρθερο του Ζιλ Μανσέ στην Εθνική Λυρική Σκηνή

Το άρθρο δημοσιεύθηκε στην έντυπη LiFO.

Το νέο τεύχος της LiFO δωρεάν στην πόρτα σας με ένα κλικ.

Θέατρο
0

ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

Τόσκα

Φεστιβάλ Αθηνών Επιδαύρου 2024 / «Τόσκα»: Η ιστορία της θρυλικής όπερας του Πουτσίνι

Ανατρέχουμε στο παρασκήνιο και στα πρώτα ανεβάσματα της διάσημης όπερας του Τζάκομο Πουτσίνι, με αφορμή την παραγωγή της Εθνικής Λυρικής Σκηνής που παρουσιάζεται στο Ηρώδειο, στο πλαίσιο του Φεστιβάλ Αθηνών.
ΧΡΗΣΤΟΣ ΠΑΡΙΔΗΣ
Ντον Τζοβάνι

Αφιέρωμα Εθνική Λυρική Σκηνή / Ντον Τζοβάνι: Στην πρόβα του διαχρονικά επίκαιρου οπερατικού δράματος

Η εμβληματική όπερα του Μότσαρτ επιστρέφει αύριο ζωντανά στην Εθνική Λυρική Σκηνή, σε μια συμπαραγωγή με τη Βασιλική Όπερα της Δανίας και την Όπερα του Γκέτενμποργκ.
ΧΡΗΣΤΟΣ ΠΑΡΙΔΗΣ

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ

ΕΠΕΞ Γιάννης Μπέζος

Οι Αθηναίοι / Γιάννης Μπέζος: «Ίσως είμαι λίγο παλιομοδίτης»

Δεν έκανε ποτέ διαχωρισμούς ανάμεσα στο εμπορικό και το ποιοτικό. Πιστεύει πως κάνει μια παράξενη και αιρετική δουλειά: να πείσει τον θεατή να ξεχάσει πως είναι ο Μπέζος που πάρκαρε το αυτοκίνητό του έξω από το θέατρο - και να τον ταξιδέψει σε έναν άλλο κόσμο. Είναι ο Αθηναίος της εβδομάδας.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
Τhis that keeps on – a personal archaeology –

Θέατρο / H ανασκαφή του Δημήτρη Παπαϊωάννου σε μια γη που έχει το σχήμα της καρδιάς

Ο Δημήτρης Παπαϊωάννου δημιούργησε ένα νέο πρότζεκτ κατόπιν ανάθεσης του Μουσείου Κυκλαδικής Τέχνης για τα σαράντα χρόνια από την ίδρυσή του, που το κοινό θα έχει την ευκαιρία να δει σε μια και μοναδική παράσταση στο Ωδείο Ηρώδου Αττικού.
ΘΟΔΩΡΗΣ ΑΝΤΩΝΟΠΟΥΛΟΣ
Μεγάλες παραγωγές, γυναίκες στη σκηνοθεσία - Η θεατρική σεζόν ανοίγει δυναμικά

Θέατρο / Μεγάλες παραγωγές, γυναίκες στη σκηνοθεσία - Η θεατρική σεζόν ανοίγει δυναμικά

Διεθνείς σκηνοθέτες και σχήματα, δυνατά καστ, κλασικά και σύγχρονα έργα Ελλήνων και ξένων συγγραφέων: Το φθινοπωρινό ρεπερτόριο των αθηναϊκών σκηνών το λες και φιλόδοξο.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
Βέντερς, Σουίντον, Ροντρίγκες, Λάνθιμος και Αγγελάκας: Αυτό είναι το φετινό πρόγραμμα της Στέγης

Θέατρο / Σουίντον, Λάνθιμος, Βέντερς, Ροντρίγκες και Αγγελάκας: Το φετινό πρόγραμμα της Στέγης

Η Στέγη γιορτάζει τα 15 χρόνια της με ένα πρόγραμμα άκρως οικογενειακό, δημιουργικό και, όπως πάντα, με πολλές εκπλήξεις και απρόσμενες συναντήσεις δημιουργών.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
Όταν ο Χίτλερ (σχεδόν) συνάντησε τον Φρόιντ

Θέατρο / Όταν ο Χίτλερ (σχεδόν) συνάντησε τον Φρόιντ

Τέσσερις φορές βρέθηκαν στο ίδιο μέρος ο Χίτλερ και ο Φρόιντ. Τι θα γινόταν αν είχαν συναντηθεί; Αυτό επιχειρεί να διανοηθεί το θεατρικό έργο «Ο δρ Φρόιντ θα σας δει τώρα, κυρία Χίτλερ» που ανεβαίνει αυτές τις μέρες στο Λονδίνο.
THE LIFO TEAM
Ελένη Ερήμου: «Οι άνθρωποι δεν ντρέπονται για τίποτα πια»

Θέατρο / Ελένη Ερήμου: «Οι άνθρωποι δεν ντρέπονται για τίποτα πια»

Παραμένει μέχρι σήμερα μία από τις ομορφότερες γυναίκες που πέρασαν από το ελληνικό θέατρο και το σινεμά. Από νωρίς επέλεξε να ζει και έξω από το θεατρικό συνάφι. «Δεν μπορώ να ξυπνάω κάθε πρωί και να αναρωτιέμαι τι θα παίξω ή που θα παίξω» δηλώνει ενώ θεωρεί τη μοναχικότητα πηγή δημιουργικότητας. Η Ελένη Ερήμου αφηγείται τη ζωή της στη LifO.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
Αλεξάνδρα Λαδικού: «Δεν νοσταλγώ τίποτα. Πέρασα και ωραία και καλά»

Οι Αθηναίοι / Αλεξάνδρα Λαδικού: «Δεν νοσταλγώ τίποτα. Πέρασα και ωραία και καλά»

Ξεκίνησε από τα καλλιστεία, για μία ψήφο δεν στέφθηκε Μις Κόσμος, έπαιξε δίπλα στον Κουν, υπήρξε μούσα του Τάκη Κανελλόπουλου, αλλά κυρίως του Ανδρέα Βουτσινά. Στα 92 της ακόμα οδηγεί και παρακολουθεί θέατρο, ελπίζοντας πάντα να βρει καλά στοιχεία, ακόμα και σε κακές παραστάσεις.
ΧΡΗΣΤΟΣ ΠΑΡΙΔΗΣ
Μπομπ Γουίλσον

Απώλειες / Μπομπ Γουίλσον (1941-2025): Το προκλητικό του σύμπαν ήταν ένα και μοναδικό

Μεγάλωσε σε μια κοινότητα όπου το θέατρο θεωρούνταν ανήθικο. Κι όμως, με το ριζοσπαστικό του έργο σφράγισε τη σύγχρονη τέχνη του 20ού αιώνα, σε παγκόσμιο επίπεδο. Υποκλίθηκε πολλές φορές στο αθηναϊκό κοινό – και εκείνο, κάθε φορά, του ανταπέδιδε την τιμή.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
H ανάληψη του Οιδίποδα αναβάλλεται επ’ αόριστον

Θέατρο / H ανάληψη του Οιδίποδα αναβάλλεται επ’ αόριστον

Ο «Οιδίποδας» του Γιάννη Χουβαρδά συνενώνει τον «Τύραννο» και τον «Επί Κολωνώ» σε μια παράσταση, παίρνοντας τη μορφή μιας πυρετώδους ανασκαφής στο πεδίο του ασυνείδητου - Κριτική της Λουίζας Αρκουμανέα.
ΛΟΥΙΖΑ ΑΡΚΟΥΜΑΝΕΑ
Ζιλιέτ Μπινός: Η Ιουλιέτα των Πνευμάτων στην Επίδαυρο

Θέατρο / Ζιλιέτ Μπινός: Η Ιουλιέτα των Πνευμάτων στην Επίδαυρο

Η βραβευμένη με Όσκαρ ηθοποιός προσπαθεί να παραμείνει συγκεντρωμένη μέχρι την κάθοδό της στο αργολικό θέατρο. Παρ’ όλα αυτά, βρήκε τον χρόνο να μας μιλήσει για τους γυναικείους ρόλους που τη συνδέουν με την Ελλάδα και για τη σημασία της σιωπής.
ΘΟΔΩΡΗΣ ΚΟΥΤΣΟΓΙΑΝΝΟΠΟΥΛΟΣ
Όλα όσα ζήσαμε στο 79ο Φεστιβάλ της Αβινιόν: από το «La Distance» του Ροντρίγκες έως τη μεγάλη επιτυχία του Μπανούσι

Θέατρο / Όλα όσα ζήσαμε στο 79ο Φεστιβάλ της Αβινιόν

Οι θερμές κριτικές της «Liberation» και της «Le Monde» για το «ΜΑΜΙ» του Μπανούσι σε παραγωγή της Στέγης του Ιδρύματος Ωνάση είναι απλώς μια λεπτομέρεια μέσα στις απανωτές εκπλήξεις που έκρυβε το πιο γνωστό θεατρικό φεστιβάλ στον κόσμο.
ΤΙΝΑ ΜΑΝΔΗΛΑΡΑ
Κωνσταντίνος Ζωγράφος: Ο «Ορέστης» του Τερζόπουλου

Θέατρο / Κωνσταντίνος Ζωγράφος: «Ο Τερζόπουλος σου βγάζει τον καλύτερό σου εαυτό»

Ο νεαρός ηθοποιός που πέρυσι ενσάρκωσε τον Πυλάδη επιστρέφει φέτος ως Ορέστης. Με μια ήδη πλούσια διαδρομή στο θέατρο δίπλα σε σημαντικούς δημιουργούς, ετοιμάζει ένα νέο έργο εμπνευσμένο από το Νεκρομαντείο του Αχέροντα.
ΧΡΗΣΤΟΣ ΠΑΡΙΔΗΣ
«Μάλιστα κύριε Ζαμπέτα»: Αξίζει η παράσταση για τον «μάγκα» του ελληνικού πενταγράμμου;

The Review / «Μάλιστα κύριε Ζαμπέτα»: Αξίζει η παράσταση για τον «μάγκα» του ελληνικού πενταγράμμου;

Με αφορμή την παράσταση γι’ αυτόν τον αυθεντικό δημιουργό που τις δεκαετίες του 1950 και του 1960 μεσουρανούσε, ο Χρήστος Παρίδης και η Βένα Γεωργακοπούλου σχολιάζουν τον αντίκτυπό του στο κοινό σήμερα.
ΧΡΗΣΤΟΣ ΠΑΡΙΔΗΣ