Μήπως να σταματήσουμε να πέφτουμε από τα σύννεφα;

Μήπως να σταματήσουμε να πέφτουμε από τα σύννεφα; Facebook Twitter
Γινόντουσαν πάντα, απλώς τα έθαβε η κοινωνία, που θυσίαζε τα παιδιά της πολύ πιο εύκολα.
0



ΣΤΗΝ ΑΡΧΗ ΑΚΟΥΓΕΤΑΙ
ένα κρακ και ξεχύνεται κάτι φρικαλέο και σκοτεινό: ένα 12χρονο παιδί που το εξέδιδε ένας «οικογενειάρχης» και τα 213 άτομα που επικοινώνησαν για να το βιάσουν. Όπως μας δίδαξε η κάλυψη της υπόθεσης της Ρούλας Πισπιρίγκου, όλο αυτό μοιάζει να είναι στην αρχή του, έχουμε ακόμα πολλές λεπτομέρειες να μάθουμε, μέχρι να σιχαθούμε και τα ίδια μας τα σωθικά. 

Ίσως να μη βοηθάει το γεγονός ότι ζούμε στην Ελλάδα και γνωρίζουμε από πριν πως οι θεσμοί θυμίζουν παρακμιακές κουρελούδες. Η «δημοσιογραφία», που στην προκειμένη περίπτωση θυμίζει λύκο με θλιμμένα ματάκια και κοφτερά δόντια, έχει ήδη ξεκινήσει: κάμερες κατασκηνώνουν έξω από το σπίτι του παιδιού, τηλεοπτικές εκπομπές δείχνουν φωτογραφίες του με πίξελ, τηλεπαρουσιάστρια αναφέρεται σε «ερωτική συνεύρεση» και «ροζ βίντεο». Η «δικαιοσύνη» μοιάζει με κάτι αφηρημένο και πολύ πολύ μακρινό, με το οποίο θα πρέπει να παλέψει το παιδάκι όταν και αν εκδικαστεί η υπόθεση. 

Οργιζόμαστε μέχρι να βγει στην επιφάνεια η επόμενη υπόθεση και μετά το ξεχνάμε και βγαίνει η επόμενη. Κάποιοι προτείνουν να φτιαχτεί μητρώο με σεξουαλικούς εγκληματίες. 

«Ήταν πάντα έτσι ή τώρα απλώς βγαίνουν στο φως;», αναρωτήθηκε ένας γνωστός μου στο Facebook, εκφράζοντας αυτό που μάλλον σκέφτεται πολύς κόσμος. Kάθε δεύτερη μέρα σχεδόν πια βγαίνει στον αέρα μια υπόθεση σεξουαλικής κακοποίησης ανηλίκου. Μάλλον και τα δύο. Γινόντουσαν πάντα, απλώς τα έθαβε η κοινωνία, που θυσίαζε τα παιδιά της πολύ πιο εύκολα. Κι όμως, ενώ τα ήθη έχουν αλλάξει, οι ειδικοί υποστηρίζουν πως εξαιτίας των online κυκλωμάτων παιδικής πορνογραφίας, τα εγκλήματα με θύματα παιδιά μοιάζουν να έχουν εκτοξευτεί. Όλο αυτό βέβαια το μετράμε με ειδήσεις και πρωτοσέλιδα, δεν υπάρχει κάποιο μητρώο ή οποιαδήποτε καταγραφή θυμάτων ή εγκληματιών – αλίμονο, ας τα μετρήσουν αυτά σε καμιά άλλη χώρα καλύτερα, εδώ είμαστε οικογενειάρχες.

Ίσως βέβαια θα πρέπει να σταματήσουμε να πέφτουμε από τα σύννεφα. Νομίζω πως αν μιλήσει κανείς με οποιαδήποτε γυναίκα για τη ζωή της ως κορίτσι, θα φρίξει με τις ιστορίες που θα ακούσει. Έως τα 14 περίπου –γιατί μετά αγρίεψα κι άρχισα να απαντάω– έχω ακούσει από μεγάλους άντρες μερικές από τις πιο νοσηρές ατάκες της ζωής μου, πράγματα που δεν είχα το μυαλό να επεξεργαστώ ή να απορρίψω τότε και που μου έμαθαν ένα χρήσιμο μάθημα για την υπόλοιπη ζωή μου: να φοβάμαι τους άντρες. Δεν θα ξεχάσω έναν 50άρη κύριο με κατσαρά μαλλιά που μου έστελνε φιλάκια και μου έκλεινε το μάτι στη στάση του λεωφορείου κάθε πρωί, ενώ εγώ τον κοιτούσα κάπως κοκαλωμένη από την τελευταία θέση του σχολικού λεωφορείου. Ήταν ένα λεωφορείο για παιδάκια του δημοτικού – ήμουν 11 χρονών. Και όχι, δεν θεωρώ όλο αυτό το πλαίσιο μέσα στο οποίο σεξουαλικοποιούνται τα κορίτσια σε τόσο νεαρή ηλικία ούτε χαριτωμένο ούτε ακίνδυνο.

Πολλοί απαιτούν –και δικαίως μάλλον– να δοθούν στη δημοσιότητα τα 213 ονόματα και τηλέφωνα αυτών που είχαν επικοινωνήσει για να βιάσουν το παιδί. Την ίδια ώρα τo Twitter είναι γεμάτο φωτογραφίες από κρεμάλες και κραυγές για τη θανατική ποινή.

Οργιζόμαστε μέχρι να βγει στην επιφάνεια η επόμενη υπόθεση και μετά το ξεχνάμε και βγαίνει η επόμενη και η επόμενη και η επόμενη, αλλά στην πραγματικότητα η λύση δεν είναι η οργή μας, ούτε η κρεμάλα. Κάποιοι προτείνουν να φτιαχτεί μητρώο με σεξουαλικούς εγκληματίες, κάτι σαν το Sex Offenders Register που υπάρχει στην Αμερική. Στην Αγγλία υπάρχει το Child Sex Offender Disclosure Scheme – ως γονέας ή κηδεμόνας μπορείς να ρωτήσεις επισήμως την αστυνομία αν κάποιος έχει βλάψει παιδιά στο παρελθόν. Κυρίως όμως χρειάζεται εκπαίδευση και πρόληψη. Προγράμματα για παιδιά και εκπαιδευτικούς για την πρόγνωση και τη διάγνωση της κακοποίησης. Καταγραφή των εγκλημάτων, δημιουργία ενός μητρώου, ειδικά πρωτόκολλα στα νοσοκομεία, στην αστυνομία, στις κοινωνικές υπηρεσίες. Όλα αυτά γίνονται ήδη στο εξωτερικό, δεν είναι κάποια μοναδική καινοτομία. Και τέλος, κάτι ακόμα που ίσως να επανόρθωνε αυτό το αίσθημα μόνιμης αδικίας που πλανάται πάνω από την ελληνική κοινωνία – τα ισόβια θα πρέπει να γίνουν στα αλήθεια ισόβια.

Το άρθρο δημοσιεύθηκε στην έντυπη LiFO.

Το νέο τεύχος της LiFO δωρεάν στην πόρτα σας με ένα κλικ.

Οπτική Γωνία
0

ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ

Δυο καράβια των παιδικών χρόνων

Οπτική Γωνία / Η αριστοκρατική Μαριλένα και η τραχιά Μυρτιδιώτισσα όργωσαν τις ελληνικές θάλασσες, αφήνοντας το στίγμα τους

Βίος και πολιτεία δυο καραβιών που έγραψαν τη δική τους ξεχωριστή ιστορία στα όχι άγνωστα αλλά και όχι πάντοτε ήρεμα νερά της Ελλάδας.
ΝΙΚΟΛΑΣ ΣΕΒΑΣΤΑΚΗΣ
«Η μόνη καλλιέργεια που σώθηκε είναι της καταναλωτικής πλάνης»

Ρεπορτάζ / «Η μόνη καλλιέργεια που σώθηκε είναι της καταναλωτικής πλάνης»

Ο συγγραφέας Γιάννης Μακριδάκης, που ζει στη Χίο και καλλιεργεί εκεί ο ίδιος τη δική του γη, περιγράφει στη LiFo την καθημερινότητα, που έχει αλλάξει ριζικά μετά τις φωτιές, και την προσπάθεια των κατοίκων να σταθούν ξανά στα πόδια τους.
ΝΤΙΝΑ ΚΑΡΑΤΖΙΟΥ
Θα λήξει τον πόλεμο στην Ουκρανία ο Τραμπ και με ποιους όρους;

Βασιλική Σιούτη / Θα λήξει τον πόλεμο στην Ουκρανία ο Τραμπ και με ποιους όρους;

Πώς θα τελειώσει ο πόλεμος στην Ουκρανία και πόσο κοντά βρισκόμαστε σε αυτό το τέλος; Τραμπ και Πούτιν μοιάζουν αποφασισμένοι, αλλά ο Ζελένσκι και οι Ευρωπαίοι ηγέτες δεν βιάζονται.
ΒΑΣΙΛΙΚΗ ΣΙΟΥΤΗ
Μαζωνάκης: Το χρονικό μιας (ακόμα) διαπόμπευσης

Οπτική Γωνία / Μαζωνάκης: Το χρονικό μιας (ακόμα) διαπόμπευσης

Αν έβγαζε κάποιος ένα συμπέρασμα από τον χειρισμό της υπόθεσης αυτής, θα έλεγε πως «όλα ήταν ένα λάθος». Ένα λάθος το οποίο πολλοί δεν το βλέπουν ως τέτοιο, καθώς θεωρούν αυτονόητο να μαθαίνουν πληροφορίες για τις ζωές των άλλων, ακόμα και αν αυτές έχουν δυσκολίες και απαιτούν σεβασμό.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΑΝΤΕΛΑΚΗΣ
Για τους «εμπρηστές της Πάτρας»: Ιδεολογικές καταχρήσεις μιας φωτογραφίας

Οπτική Γωνία / Για τους «εμπρηστές της Πάτρας»: Ιδεολογικές καταχρήσεις μιας φωτογραφίας

Από που προκύπτει το αναρχικό, πόσο μάλλον κάποιο «κομμουνιστικό» προφίλ των «εμπρηστών»; Από ένα σκουλαρίκι, την είδηση για το χασίς και τα τσίπουρα, τα ρούχα που είναι αυτά που συναντάς σε πλήθος εικοσάρηδων σε πλατείες και δρόμους της χώρας;
ΝΙΚΟΛΑΣ ΣΕΒΑΣΤΑΚΗΣ
Υπάρχει όντως λόγος να επιστρέψει ο Τσίπρας;

Οπτική Γωνία / Υπάρχει όντως λόγος να επιστρέψει ο Τσίπρας;

Υπάρχει ανάγκη στην πολιτική ζωή για ένα νέο κόμμα; Υπάρχει κρίσιμος ζωτικός χώρος που δεν έχει εκπροσώπηση; Μπορεί να ξεπεραστούν ή, έστω, να αμβλυνθούν οι έντονα αρνητικές μνήμες από τη διακυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ; Είναι ο Αλέξης Τσίπρας το ιδανικό πρόσωπο;
ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΑΝΤΕΛΑΚΗΣ
Σουδάν: Ο ξεχασμένος πόλεμος και τα «παιδιά-πρόσφυγες» που κατηγορούνται ως διακινητές

Οπτική Γωνία / Σουδάν: Η μεγαλύτερη τραγωδία του αιώνα δεν γίνεται ποτέ πρωτοσέλιδο

Οι νεκροί από τις συγκρούσεις, την πείνα και τις επιδημίες υπολογίζεται συνολικά περί το 1 εκατ., και περισσότεροι από τους μισούς εξ αυτών είναι παιδιά. Μια εφιαλτική κατάσταση, που έχει όμως την «ατυχία» να περνά σε δεύτερη ή και τρίτη μοίρα, καθώς ούτε τα ΜΜΕ και τους διεθνείς οργανισμούς φαίνεται να συγκινεί ιδιαίτερα ούτε εντάσσεται εύκολα σε κάποιο πολιτικό αφήγημα ώστε να εμπνεύσει μαζικά κινήματα αλληλεγγύης.
ΘΟΔΩΡΗΣ ΑΝΤΩΝΟΠΟΥΛΟΣ
Η Εύα Ιλούζ, η Γάζα και μια εκδοτική επιλογή

Οπτική Γωνία / Η Εύα Ιλούζ, η Γάζα και μια εκδοτική επιλογή

Σκέψεις πάνω στην απόφαση του Oposito, ενός μικρού εκδοτικού οίκου που έχει δώσει ενδιαφέροντα δείγματα ανήσυχης κοινωνικής και πολιτισμικής σκέψης, για την «αποδέσμευσή» του σε σχέση με το βιβλίο της κοινωνιολόγου Eύα Ιλούζ «Ψυχρή τρυφερότητα. Η άνοδος του συναισθηματικού καπιταλισμού».
ΝΙΚΟΛΑΣ ΣΕΒΑΣΤΑΚΗΣ
Ο διάβολος κρύβεται στις λεπτομέρειες

Ακροβατώντας / Ο διάβολος κρύβεται στις λεπτομέρειες

Ένα εντυπωσιακά μεγάλο κομμάτι της κοινωνίας είναι διατεθειμένο να δώσει «συγχωροχάρτι» για ένα μεγάλο οικονομικό σκάνδαλο, αρκεί οι εμπλεκόμενοι να τηρήσουν ακροδεξιά και ρατσιστική στάση στο μεταναστευτικό.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΑΝΤΕΛΑΚΗΣ
Πέντε ιδρύματα πρώην πρωθυπουργών και ένα ινστιτούτο. Ποιος είναι ο ρόλος τους και πώς χρηματοδοτούνται

Ρεπορτάζ / Τα ιδρύματα των πρώην πρωθυπουργών: Ποιος είναι ο ρόλος τους και πώς χρηματοδοτούνται

Τυπικά, σκοπός τους είναι η διατήρηση των αρχείων και η προβολή του έργου πρώην πρωθυπουργών. Στην πράξη, όμως, λειτουργούν και ως think tanks και πολιτικά εργαλεία επιρροής.
ΒΑΣΙΛΙΚΗ ΣΙΟΥΤΗ