«Elvis»: Κανείς δεν περίμενε μια τυπική βιογραφία από τον Μπαζ Λούρμαν

ΕΛΒΙΣ***1/2 Facebook Twitter
Ο Όστιν Μπάτλερ στον ρόλο του Έλβις.
0

Κανείς δεν περίμενε μια τυπική βιογραφία από τον Μπαζ Λούρμαν. Πόσο μάλλον όταν αποφασίζει να αποκαταστήσει τον Έλβις Πρίσλεϊ, αναλαμβάνοντας παράλληλα να τον συστήσει σε μια γενιά που, ως γνωστόν, δεν δίνει cent για οτιδήποτε, σπουδαίο ή άσχετο, έχει συμβεί τον προηγούμενο αιώνα.

Από τους προ-τίτλους ήδη το logo της Warner εμφανίζεται πλουμιστό, με τρουκ, πολύχρωμα πετράδια και βαριά μέταλλα, με τα χαρακτηριστικά βαριά αξεσουάρ που βγάζουν μάτι να κοσμούν τη γαλανόλευκη περιβολή του μετά τη στέψη του ως βασιλιά του rock n’roll.

Στις χειρότερες στιγμές του («Australia») ο Αυστραλός σκηνοθέτης επιδίδεται σε οπτικοακουστική φλυαρία, εξαντλώντας το θέμα με βομβαρδιστικό μοντάζ και αφηγηματικές επαναλήψεις. Στις εμπνευσμένες («Moulin Rouge») πετυχαίνει αφαίρεση στην υπερβολή, δηλαδή να κρατά το συναίσθημα σε ιλιγγιώδη κλιμάκωση και τα βασικά συστατικά των χαρακτήρων ζωτικά και αναλλοίωτα, πάντα περιστρέφοντας την πλοκή γύρω από τη μουσική ή τη μουσική ενορχήστρωση των πλάνων του.

Παρά την υπερ-περιγραφικότητά του, το «Elvis» διατηρεί τους μεγάλους, καθοριστικούς σταθμούς της αδιανόητα πυκνής και τόσο επιδραστικής ζωής του Αμερικανού τραγουδιστή. Το ξεκίνημα είναι ζαλιστικό και εξαιρετικά ενδιαφέρον, αφού περιλαμβάνει την «εκπαίδευσή» του στη μαύρη μουσική που άκουγε στον Νότο, την παρέα του με ανθρώπους που τον συνόδευσαν στα πρώτα του βήματα, το θαύμα του γκόσπελ που γαλβάνισε τη σκηνική του παρουσία, το καταλυτικό ανικανοποίητο που του κληροδότησε ανεξίτηλα η μητέρα του, μια ασαφούς έκφρασης, αν και έντονη ανάγκη για πνευματικό στήριγμα και, φυσικά, τη μοιραία γνωριμία του με τον συνταγματάρχη Τομ Πάρκερ, τον κακό της υπόθεσης.

Ο Λούρμαν επιλέγει να χρησιμοποιήσει τον αινιγματικό, σκοτεινό και κατά τεκμήριο πονηρό Ολλανδό λάτρη του τσίρκου και του τζόγου ως φυγόκεντρη δύναμη του δράματος, γκροτέσκα φιγούρα απέναντι στο υπέρλαμπρο εκτόπισμα του πιο διάσημου πελάτη του, καθώς και κεντρικό αφηγητή μέσα από την επιτηδευμένα αντιπαθή, άνιση ερμηνεία (και θολή προφορά) του Τομ Χανκς.

Ο Λούρμαν επιλέγει να χρησιμοποιήσει τον αινιγματικό, σκοτεινό και κατά τεκμήριο πονηρό Ολλανδό λάτρη του τσίρκου και του τζόγου ως φυγόκεντρη δύναμη του δράματος, γκροτέσκα φιγούρα απέναντι στο υπέρλαμπρο εκτόπισμα του πιο διάσημου πελάτη του, καθώς και κεντρικό αφηγητή, μέσα από την επιτηδευμένα αντιπαθή, άνιση ερμηνεία (και θολή προφορά) του Τομ Χανκς. Ταυτόχρονα, ο θεατής τσεκάρει αναπόφευκτα τον Όστιν Μπάτλερ, τις φυσιογνωμικές και άρρητες ομοιότητές του με το εικόνισμα του Βασιλιά.

Το πρόσημο είναι θετικό, με κάποιους αστερίσκους: ενώ η κίνησή του είναι πολύ πειστική σε όλες τις πρώιμες και όψιμες παραστάσεις του και το πρόσωπό του, που θυμίζει μια λεπτεπίλεπτη διασταύρωση των νέων Τραβόλτα και Κίλμερ με τον original Elvis, είναι γενικά σωστό, οι σιωπηλές του σκηνές βγαίνουν στατικές και η αύρα του, ενώ πετυχαίνει τη βουτυράτη αθωότητα της προ Γερμανίας περιόδου, δεν αναδίδει την απειλή που ο Έλβις κράδαινε στην άκρη της έκφρασής του.

Πανέξυπνος, ο Λούρμαν το διακρίνει και «κόβει» δεξιοτεχνικά στις υστερικές, φοβισμένες θαυμάστριες από τις πρώτες συναυλίες, στις οποίες έχει μεταδώσει τον κρουστό ερωτισμό. Οι σκηνές αυτές είναι ηλεκτρισμένες, όπως και οι περισσότερες περφόρμανς από το Λας Βέγκας, εκεί όπου τον ξαναβρίσκουμε μετά από ένα κουραστικό 45λεπτο, στο συμβόλαιο που τον φυλάκισε στο ισόγειο του καζίνου/τάφου του.

Η αυλαία της ταινίας, καθηλωτική και συνάμα αποκρουστική, με τον πραγματικό Έλβις να αγκομαχά μεγαλειωδώς, χύνοντας τα σωθικά του στο πιάνο με το «Unchained Melody», φανερώνει πως ακούγαμε μεγάλο ποσοστό από τη φωνή του ίδιου του Όστιν Μπάτλερ στο μεγαλύτερο μέρος των 157 προηγούμενων λεπτών μιας συνεχούς περιδίνησης, επίτευγμα διόλου ευκαταφρόνητο.

Χωρίς να αποφεύγει την κοιλιά ακριβώς στη μέση της βασικής ραχοκοκαλιάς του «Elvis» (εκεί όπου η ταινία προσπαθεί να αποδείξει πως ο μοναχικός ναρκομανής κάηκε πρόωρα γιατί αναζητούσε απεγνωσμένα την αγάπη από τη μάνα, την Πρισίλα και το κοινό του) και πάντα με τη μαγική συνωμοσία της Κάθριν Μάρτιν στα κοστούμια και στα σκηνικά, ο Λούρμαν παρασύρει και αποθεώνει, ακυρώνοντας τα χρονικά εμπόδια του μουσικού παρελθόντος με το cultural meta, με την πρακτική που μόνο εκείνος γνωρίζει να δοσολογεί και να χρονομετρά.

Η ταινία «Elvis» κάνει πρεμιέρα στους ελληνικούς κινηματογράφους στις 23/6.

Οθόνες
0

ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ

Ερωτικές ιστορίες κάτω από τα αστέρια στο Cine Paris

Οθόνες / Ερωτικές ιστορίες κάτω από τα αστέρια στο Cine Paris

Ένα υπέροχο κινηματογραφικό αφιέρωμα στο στέκι της Πλάκας, με παλιές δόξες, όπως το «Brief Encounter» και το «Roman Holiday» αλλά και πιο σύγχρονες, όπως το κομψοτέχνημα «In the Mood for Love» και το σπαραχτικό «Cold War».
ΓΙΑΝΝΗΣ ΒΑΣΙΛΕΙΟΥ
Βασίλη και Δάφνη, πώς γυρίσατε την πιο αφοπλιστική ερωτική σκηνή του ελληνικού σινεμά;

Lifo Videos / Βασίλη και Δάφνη, πώς γυρίσατε την πιο αφοπλιστική ερωτική σκηνή του ελληνικού σινεμά;

Ο βραβευμένος σκηνοθέτης και σεναριογράφος Βασίλης Κεκάτος, μαζί με την πρωταγωνίστριά του, Δάφνη Πατακιά, μιλούν για όσα έζησαν στα γυρίσματα της ταινίας «Οι άγριες μέρες μας» – μιας ιστορίας με χαρακτήρες που είναι «γλυκά τσογλανάκια».
ΖΩΗ ΠΑΡΑΣΙΔΗ
«Made in Vain»: Γιατί ένας άνθρωπος θέλει να γίνει bodybuilder;

Οθόνες / «Made in Vain»: Γιατί ένας άνθρωπος θέλει να γίνει bodybuilder;

Ένα αποκαλυπτικό ελληνικό ντοκιμαντέρ που αποτυπώνει την ωμή αλήθεια για το άθλημα του bodybuilding –έναν κόσμο όπου δοκιμάζονται τα όρια σώματος και πνεύματος– έρχεται στις αίθουσες την Πέμπτη 29 Μαΐου.
ΧΡΗΣΤΟΣ ΠΑΡΙΔΗΣ
Είναι η «Κιούκα» η «ελληνική ταινία της χρονιάς»;

The Review / Τι είναι αυτό που κάνει την ταινία «Κιούκα» να συζητιέται τόσο;

O Χρήστος Παρίδης συνομιλεί με τη Βένα Γεωργακοπούλου για την ταινία «Κιούκα: Πριν το τέλος του καλοκαιριού» του 31χρονου Κωστή Χαραμουντάνη. Πώς καταφέρνει το όραμα ενός millennial σκηνοθέτη να ξεχωρίζει στο σύγχρονο ελληνικό σινεμά — και γιατί αξίζει την προσοχή μας;
ΧΡΗΣΤΟΣ ΠΑΡΙΔΗΣ
Ρίτσαρντ Γκιρ: Η αβάσταχτη γοητεία της σεμνότητας 

Οθόνες / Ρίτσαρντ Γκιρ: Η αβάσταχτη γοητεία της σεμνότητας 

Με αφορμή την έξοδο του «Oh, Canada» στις εγχώριες αίθουσες, ανατρέχουμε στο σύνολο της καριέρας ενός σταρ που οι περισσότεροι θεωρούμε δεδομένο, ίσως επειδή όσα κάνει στην οθόνη φαντάζουν τόσο ανεπιτήδευτα.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΒΑΣΙΛΕΙΟΥ
Κάν’ το όπως ο Γκοντάρ

Ανταπόκριση από τις Κάννες / Κάν’ το όπως ο Γκοντάρ

Ως άλλος Αμερικανός στο Παρίσι του ’60, ο Ρίτσαρντ Λινκλέιτερ με τη φετινή του συμμετοχή, το ασπρόμαυρο «Nouvelle Vague», αποτίνει φόρο τιμής στον θρυλικό auteur του γαλλικού Νέου Κύματος, υπενθυμίζοντάς μας την τέχνη (και το θράσος) της νεότητας.
ΘΟΔΩΡΗΣ ΚΟΥΤΣΟΓΙΑΝΝΟΠΟΥΛΟΣ
Στις σχολικές γιορτές ο Θοδωρής Σελέκος ζήλευε τα φτερά αγγέλου που είχε ο φίλος του ο Παναγιώτης

Οθόνες / Στις σχολικές γιορτές ο Θοδωρής Σελέκος ζήλευε τα φτερά αγγέλου που είχε ο φίλος του ο Παναγιώτης

Ο Θοδωρής Σελέκος μεγάλωσε στο Νέο Ηράκλειο και ασχολείται με τον κινηματογράφο . Στα πρώτα του βήματα ήταν μέρος της κολεκτίβας ATH KIDS. Έχει σκηνοθετήσει βιντεοκλίπ για καλλιτέχνες όπως ο Ethismos, ο Saske, οι Sworr και διαφημιστικά για brands όπως η Muerte Inc. Παλιότερα άκουγε περισσότερη hip-hop μουσική. Τώρα ακούει jazz και soul. Η πρώτη ταινία μικρού μήκους του ονομάζεται «Can you water a garden with tears?». Του αρέσει η ησυχία και οι αργές ταινίες.
ΔΕΣΠΟΙΝΑ ΚΑΚΟΥΛΑΚΗ
Χολιγουντιανή απόβαση στην Κρουαζέτ, μια πολιτική διαμαρτυρία αλλά και «ψαλίδι» στο γυμνό

Κάννες 2025 / Χολιγουντιανή απόβαση στην Κρουαζέτ, μια πολιτική διαμαρτυρία αλλά και «ψαλίδι» στο γυμνό

Στην τελετή έναρξης του Φεστιβάλ Καννών, ο Ρόμπερτ Ντε Νίρο εξαπέλυσε για ακόμη μία φορά σφοδρή κριτική κατά της αμερικανικής πολιτικής, μια μικρή γαλλική ταινία εγκαινίασε το φεστιβάλ, ενώ οι λαμπερές σταρ υποχρεώθηκαν να περιορίσουν τις ημίγυμνες εμφανίσεις τους στο κόκκινο χαλί.
ΘΟΔΩΡΗΣ ΚΟΥΤΣΟΓΙΑΝΝΟΠΟΥΛΟΣ
Ποιος είναι τελοσπάντων αυτός ο Λεός Καράξ;

Οθόνες / Λεός Καράξ: Ποιος είναι ο σκηνοθέτης του Holy Motors;

«Δεν είμαι εγώ», δηλώνει ο ασυμβίβαστος Γάλλος δημιουργός στον τίτλο της φιλμικής του αυτοβιογραφίας, εντείνοντας το μυστήριο γύρω από το πρόσωπό του και προσθέτοντας ακόμη μία ψηφίδα σε ένα συναρπαστικό καλλιτεχνικό work in progress.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΒΑΣΙΛΕΙΟΥ
Οι 10 αγαπημένες ταινίες του Ένκε Φεζολλάρι

Μυθολογίες / «Όποτε θέλω να κλάψω, βλέπω το The Hours»: Οι 10 αγαπημένες ταινίες του Ένκε Φεζολλάρι

Το πρώτο ερωτικό σκίρτημα ήρθε με το Persona του Μπέργκμαν. Όταν είδε το Happy Together του Wong Kar-Wai, ήθελε να ουρλιάξει. Τα παθιασμένα συναισθήματα έχουν τον πρώτο λόγο στην κινηματογραφική λίστα του ηθοποιού και σκηνοθέτη.