Τι εργοτάξιο είναι αυτό στην πλατεία Συντάγματος;

πλατεία συντάγματος εργα Facebook Twitter
Περπατώντας γύρω γύρω απ’ το «έργο», που πλέον μοιάζει με installation, διαβάζει κανείς εξαγγελίες για πράσινη πλατεία, σκιές, δέντρα και προσβασιμότητα για τα άτομα με αμαξίδιο.
0

ΕΓΡΑΨΑ ΠΡΟΣΦΑΤΑ ΕΔΩ ότι η πόλη έχει παραδοθεί στους τουρίστες. Λογικό είναι. Οι άνθρωποι της πόλης προσπαθούν να ζήσουν όπως μπορούν. Να τα βγάλουν πέρα.

Ακόμα και μια έξτρα κούρσα στους ταξιτζήδες, ένα παραπάνω γεύμα που θα πωληθεί στα εστιατόρια στο Κουκάκι, ένα εισιτήριο στα θερινά που περιμένουν πώς και πώς τον κόσμο να γυρίσει στις ταινίες εκτός κρεβατοκάμαρας, όλα έχουν σημασία για τους Αθηναίους που προσπαθούν να επιβιώσουν πάλι μέσα σε μια νέα κρίση (ή, βασικά, εντός της παλιάς, που ποτέ δεν τελείωσε πραγματικά). 

Αγαπάμε τη σαπίλα και το χάος της πόλης μας, αλλά όταν είναι αυθόρμητο και ξεκινάει από τα κάτω, όχι όταν επιβάλλεται από τα πάνω, σαν πολυδάπανο πρότζεκτ.

Η υπερβολική επένδυση της χώρας στον τουρισμό δεν είναι καλή. Αλλά δεν είναι αυτό το θέμα μου σήμερα, ούτε το οικιστικό προνόμιο που σε συνδυασμό με τον τουρισμό κάνει μη βιώσιμες τις τιμές των ενοικίων για όσους ζούμε στο κέντρο της πόλης.

Το θέμα μου είναι η πλατεία Συντάγματος. Αυτό το γιαπί. Η κατάσταση διάλυσης στην οποία έχει περιέλθει η πλατεία μόνο ως αστοχία μπορεί να εκληφθεί, εάν θεωρήσουμε ότι όντως ο τουρισμός είναι ο μεγάλος στόχος.

Κάτι πήγε πολύ στραβά στο συγκεκριμένο σχέδιο και δεν έχουμε ακούσει πραγματικά κάποια συγγνώμη ή κάποια διαφανή εξήγηση για το τι απέγιναν όλα τα υλικά που κατασπαταλήθηκαν (πόροι, γλαστράκια, φυτάκια, φοινικόδεντρα, καγκουροπαγκάκια με καγκουροφωτισμό και άλλα αξεσουάρ που, όπως μπήκαν, βγήκαν, σαν να στήνεις και να ξεστήνεις ένα επιτραπέζιο). 

Τώρα έχουν πέσει οι μάσκες. Κυριολεκτικά. Έχει πέσει μερικώς το προστατευτικό κάλυμμα που έδινε πληροφορίες για το πώς θα είναι η πλατεία στο μέλλον. Σε μερικά σημεία έχει σκιστεί. Σε άλλα ξεκόλλησε ή βανδαλίστηκε. Στη Μητροπόλεως έχουν βάλει απλώς ένα πράσινο δίχτυ γύρω από κάτι λακκούβες. Πλέον βλέπεις μέσα στα σπλάχνα του έργου. Και βλέπεις ότι έργο δεν έχει γίνει.

Την τελευταία φορά που πέρασα, αρχές Μαΐου, μεσημέρι, ένας εργάτης υπέφερε μες στον ήλιο, σκάβοντας μόνος του, και γύρω του πεταμένα καπάκια από καφέδες πλάι σε χρησιμοποιημένες σακούλες μαρτυρούσαν ως τι αντιμετωπίζεται τα βράδια αυτή η λωρίδα σπασμένου πεζοδρομίου: ως σκουπιδότοπος. Στην αρχή της Ερμού το τσιμέντο έχει σκάσει και είναι πανβρόμικο. Η μπογιά έχει ξεθωριάσει, όπως και αλλού.

Πηγαίνοντας προς την τριλογία, σε πιάνει η ψυχή σου μ’ αυτές τις γυαλιστερές καγκουρογλάστρες μες στη σκόνη, αφού προφανώς δεν προορίζονται για χρήση σε εξωτερικούς χώρους. Υπάρχει άλλη πρωτεύουσα χώρας της Ευρώπης που να έχει τέτοια κεντρική πλατεία; Αγαπάμε τη σαπίλα και το χάος της πόλης μας, αλλά όταν είναι αυθόρμητο και ξεκινάει από τα κάτω, όχι όταν επιβάλλεται από τα πάνω, σαν πολυδάπανο πρότζεκτ.

Περπατώντας γύρω γύρω απ’ το «έργο», που πλέον μοιάζει με installation, διαβάζει κανείς εξαγγελίες για πράσινη πλατεία, σκιές, δέντρα και προσβασιμότητα για τα άτομα με αμαξίδιο. Η πραγματικότητα είναι χώμα, σκουπίδια και ένας συνωστισμός από μηχανάκια ντελιβεράδων που πασχίζουν να προσεγγίσουν τα μαγαζιά γρήγορου φαγητού στην αρχή της Ερμού, στα οποία πρέπει να είσαι πολύ αποφασισμένος/-η για να πας και να φας, αφού πρέπει να ξεπεράσεις κάποιες παγίδες. Όσοι έχουν καταστήματα πέριξ του Μεγάλου Περιπάτου πώς να νιώθουν άραγε; Μες στην κάψα του Μαΐου και με μόνο σημείο δροσιάς τον Εθνικό Κήπο που ομολογουμένως είναι πιο καθαρός και πιο περιποιημένος από ποτέ, η πλατεία Συντάγματος με μιζεριάζει.

Η άλλη κοντινή πλατεία, στο Κολωνάκι, για την ώρα δεν φαίνεται καν. Μες στον κατασκευαστικό ζήλο έχει κι αυτή τυλιχτεί με λαμαρίνες και προστατευτικά και έχει κουρευτεί το πράσινο της με την υπόσχεση αυτού του μελλοντικού πρασίνου που υποτίθεται πως θα ’ρθει. Τουλάχιστον, όταν έρθει, ας μην είναι μέσα σε γλάστρες, αν γίνεται. Το ίδιο και οι εξαγγελίες για όσους μετακινούνται με αμαξίδιο. Γίνονται διαρκώς και δεν έρχονται ποτέ. Φριχτό να βλέπεις μάλιστα όλα τα πεζοδρόμια να έχουν γίνει επέκταση καφετεριών λόγω Covid και οι λίγοι θαρραλέοι να πασχίζουν να ξεγλιστρήσουν με το αμαξίδιό τους ανάμεσα στις καρέκλες για να μετακινηθούν.

Βρέθηκα πρόσφατα σε μια πτήση που διαφήμιζε τη χώρα μας στις οθόνες του αεροπλάνου. Η ιδέα της καμπάνιας ήταν λίγο-πολύ ότι η Ελλάδα είναι «hot» (καυτή). Παρόλο που όντως η Αθήνα είναι σέξι, εξέλαβα την καμπάνια ως κακό οιωνό για το επερχόμενο καλοκαίρι που το πράσινο, οι σκιές και η δροσιά θα είναι λέξεις τυπωμένες πάνω στο καταταλαιπωρημένο προστατευτικό περίβλημα του Μεγάλου Περιπάτου.

Οπτική Γωνία
0

ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ

Αστικές Συγκοινωνίες: Mια αθόρυβη ιδιωτικοποίηση που προκαλεί κρότο

Ρεπορτάζ / Αστικές Συγκοινωνίες: Mια αθόρυβη ιδιωτικοποίηση που προκαλεί κρότο

Τα πρόσφατα ατυχήματα με αστικά λεωφορεία φέρνουν στο προσκήνιο το θέμα της εκχώρησης συγκοινωνιακού έργου στα ΚΤΕΛ και καταγγελίες για θεσμικές αστοχίες. Οι εμπλεκόμενες πλευρές μιλάνε στη LiFO.
ΝΤΙΝΑ ΚΑΡΑΤΖΙΟΥ
Ένα ελληνο-αλβανικό ανήκειν εν τη γενέσει;

Guest Editors / Μεταξύ ελληνικότητας και αλβανικότητας 

Μια έρευνα επιβεβαιώνει ότι η αλβανική μετανάστευση στην Ελλάδα αναδιαμορφώνει ριζικά τις έννοιες της ταυτότητας και του ανήκειν, αποκαλύπτοντας τις προκλήσεις και τις προοπτικές αυτής της νέας πραγματικότητας.
ΙΛΙΡΙΝΤΑ ΜΟΥΣΑΡΑΙ
ΕΠΕΞ Ο μυστηριώδης κύριος Sweetman και η απίθανη ιστορία του σκοτεινού οξυγόνου

Περιβάλλον / Ο μυστηριώδης κύριος Sweetman και η απίθανη ιστορία του σκοτεινού οξυγόνου

Άνοιξε ένα νέο κεφάλαιο για τη θαλάσσια ζωή και μπλόκαρε, έστω προσωρινά, τα σχέδια για εξορύξεις στον ανεξερεύνητο βυθό. Ο Andrew Sweetman μιλά στη LiFO για την έρευνα που έγινε απροσδόκητα viral και συγκρούστηκε με κολοσσούς, πολιτικές αποφάσεις και… το TikTok.
ΛΑΣΚΑΡΙΝΑ ΛΙΑΚΑΚΟΥ
Ανακαλύφθηκε ο εχθρός

Ακροβατώντας / Ανακαλύφθηκε ο εχθρός

Τι σημασία έχουν τα μεγάλα σκάνδαλα, όταν η απειλή είναι μπροστά μας, όπως οι καραβιές Λίβυων και Σουδανών μεταναστών και πολιτικών προσφύγων που καταφθάνουν στη νότια Κρήτη και εισβάλλουν ανεξέλεγκτα στην πατρίδα;
ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΑΝΤΕΛΑΚΗΣ
Δημήτρης Κανελλόπουλος: «Να μας αποκαλούν “εφημερίδα των συριζαίων”; Εντάξει... γελάμε»

Οπτική Γωνία / Δημήτρης Κανελλόπουλος: «Να μας αποκαλούν “εφημερίδα των συριζαίων”; Εντάξει... γελάμε»

Ο δημοσιογράφος της «Εφημερίδας των Συντακτών» και του e-tetRadio μιλά για την εφημερίδα, επιβεβαιώνοντας τις τελικές συζητήσεις με τον Δημήτρη Μελισσανίδη, για την κρίση της αριστεράς, την επιστροφή του Αλέξη Τσίπρα και το μέλλον του Τύπου.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΑΝΤΑΖΟΠΟΥΛΟΣ
«Είμαι Ισραηλινός, κι αυτό λειτουργεί πια ως ετυμηγορία» 

Οπτική Γωνία / «Είμαι Ισραηλινός, κι αυτό λειτουργεί πια ως ετυμηγορία» 

Ο θεατρικός σκηνοθέτης Guy Ben-Aharon, που βρέθηκε πρόσφατα στην Αθήνα, γράφει στη LiFO για την απόρριψη που βιώνει τόσο στην πατρίδα του όσο και στο εξωτερικό ως Ισραηλινός που υποστηρίζει την ελευθερία της Παλαιστίνης. 
ΕΠΙΜΕΛΕΙΑ: ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΠΟΛΙΤΑΚΗΣ
«Χρόνιες παθογένειες» vs ποινικών ευθυνών

Οπτική Γωνία / «ΟΠΕΚΕΠΕ: Χρόνιες παθογένειες» vs ποινικών ευθυνών

Η Ευρωπαϊκή Εισαγγελία έστειλε πριν από λίγο καιρό στη Βουλή τη δικογραφία για Αυγενάκη και Βορίδη, αλλά η ΝΔ δεν βλέπει ποινικές ευθύνες υπουργών στο σκάνδαλο του ΟΠΕΚΕΠΕ και επιμένει ότι πρόκειται για «διαχρονικές παθογένειες». 
ΒΑΣΙΛΙΚΗ ΣΙΟΥΤΗ
Γιατί κανείς δεν μας προστατεύει από τον ανεξέλεγκτο θόρυβο;

Οπτική Γωνία / Γιατί δεν μας προστατεύει κανείς από τον ανεξέλεγκτο θόρυβο;

Η Κομισιόν στέλνει τη χώρα στο Ευρωπαϊκό Δικαστήριο επειδή δεν έχει υιοθετήσει τα απαραίτητα σχέδια δράσης για την ηχορρύπανση. Τι σημαίνει αυτό για την καθημερινότητά μας; Μιλά στη LiFO ο ομότιμος καθηγητής του ΑΠΘ, Γεώργιος Παπανικολάου.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΑΝΤΑΖΟΠΟΥΛΟΣ
Ένας κανονικός αφελληνισμός

Οπτική Γωνία / Ένας κανονικός αφελληνισμός

Στη θέση εκείνων των ξένων που καλλιεργούσαν μια αληθινή σχέση με την Ελλάδα, πολλαπλασιάζονται τα φιμέ τζάμια των υπερπολυτελών τζιπ, αόρατοι και αδιάφοροι μεσάζοντες, αγοραστές επαύλεων που υπενοικιάζονται ή έχουν γίνει φρούρια με μικρούς ιδιωτικούς στρατούς τραμπούκων.
ΝΙΚΟΛΑΣ ΣΕΒΑΣΤΑΚΗΣ
Δημήτρης Νανόπουλος: «Ζούμε το τέλος του ανθρώπου και τη γέννηση ενός νέου τύπου ύπαρξης»

Οπτική Γωνία / Δημήτρης Νανόπουλος: «Ζούμε το τέλος του ανθρώπου και τη γέννηση ενός νέου τύπου ύπαρξης»

Ο διακεκριμένος ακαδημαϊκός και θεωρητικός φυσικός μιλά για την προέλευση της συνείδησης, τoν εγκέφαλο ως κβαντική μηχανή και το μέλλον του ανθρώπου ως υβριδίου τεχνολογίας και βιολογίας.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΑΝΤΑΖΟΠΟΥΛΟΣ
«Η ομοφοβία δεν είναι ιδεολογική τοποθέτηση αλλά μια μορφή βίας»

Οπτική Γωνία / «Η ομοφοβία δεν είναι ιδεολογική τοποθέτηση αλλά μια μορφή βίας»

Ένα 13χρονο παιδί δεν άντεξε την ομοφοβία και έδωσε τέλος στη ζωή του. Ο ψυχίατρος-ψυχαναλυτής Σάββας Σαββόπουλος εξηγεί πώς μπορούν οι γονείς και οι εκπαιδευτικοί να εντοπίσουν έγκαιρα τα σημάδια της αυτοκτονικής διάθεσης.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΑΝΤΑΖΟΠΟΥΛΟΣ