Η Σtella είναι πάντα χαμηλών τόνων, λιγομίλητη στις συνεντεύξεις και όσα έχει να πει προτιμάει να τα πει με τη μουσική της. Η πορεία της είναι σταθερά ανοδική όλα αυτά τα χρόνια που γράφει τραγούδια.
Το προηγούμενο άλμπουμ της, «The Break», κυκλοφόρησε στην καναδική Arbutus στις αρχές του 2020, εν μέσω πανδημίας. Ήταν μεγάλη καλλιτεχνική επιτυχία και της έφερε διεθνή αναγνώριση, αλλά η είδηση ότι υπογράφει στη Sub Pop ήταν η δικαίωση που περίμενε τόσα χρόνια και η ίδια και η ελληνική σκηνή.
Η Sub Pop είναι μια ιστορική αμερικανική εταιρεία, για τους πιο παλιούς είναι η εταιρεία των Nirvana και των Mudhoney, για τους νεότερους των Beach House, Fleet Foxes, Father John Misty, Iron & Wine, Washed Out και Weyes Blood, και είναι μεγάλη στιγμή για έναν καλλιτέχνη να βλέπει να τον καλωσορίζουν στον κατάλογό της: «Η Sub Pop ανακοινώνει με μεγάλη χαρά την ένταξη της Ελληνίδας Σtella στον εμβληματικό κατάλογο των καλλιτεχνών της. Με καταγωγή από την Αθήνα, η Σtella έχει προ πολλού αποδείξει την έμφυτη ικανότητά της να διηγείται ιστορίες με old-school ποπ ύμνους και θέμα τα πάθη και την έκσταση του έρωτα».
Το πρώτο δείγμα από τον νέο δίσκο της που θα κυκλοφορήσει μέσα στο 2022 είναι το single «Charmed», ηχογραφημένο μεταξύ Αθήνας και Λονδίνου, με τον Άγγλο παραγωγό και βασικό μέλος των Swet Shop Boys, Redinho.
Το βρίσκω όμορφο για έναν καλλιτέχνη να μιλάει με το έργο του, χωρίς να κατακρίνω αυτούς που εκφράζουν την άποψή τους δημόσια. Βέβαια, πιστεύω πως όταν το κάνουν, πρέπει να είναι πολύ προσεκτικοί σε αυτά που λένε.
— Σtella, ισχύει ότι «ο επιμένων νικά»;
Σε πολλές περιπτώσεις, ναι! Εξαρτάται βέβαια τι είναι αυτό που θες να κατακτήσεις. Κάποια πράγματα δεν κατακτιούνται, όση προσπάθεια και να βάλουμε. Σίγουρα βοηθάει το να επιμένει κανείς, και σίγουρα έχει περισσότερες πιθανότητες να κερδίσει απ’ ό,τι αν κάθεται σπίτι του και δεν προσπαθεί καθόλου.
— Το «Charmed» είναι ένα εξαιρετικό κομμάτι, νοσταλγικό και cool (μου θύμισε Swing Out Sisters), αλλά και η πιο χαλαρή Σtella που έχω ακούσει ποτέ. Είσαι όντως σε τόσο καλή κατάσταση, προσωπικά και δημιουργικά;
Η αλήθεια είναι πως είμαι σε μια πολύ καλή στιγμή. Έχω πολλούς λόγους να είμαι χαρούμενη αυτή την περίοδο, ένας από αυτούς είναι ότι επιτέλους θα μοιραστώ καινούργια πράγματα, έχοντας περάσει αρκετό καιρό, όπως και ο περισσότερος κόσμος, έγκλειστη.
— Τι άλλαξε στη Σtella από το «Break» και μετά;
Πολλά άλλαξαν, αλλά ίσως το σημαντικότερο είναι πως με το «Break» για μένα έκλεισε ένας κύκλος, προσωπικός και δημιουργικός. Λίγο υποσυνείδητα αλλά και λίγο συνειδητά είχα αρχίσει ήδη να δουλεύω και να εξερευνώ νέα πράγματα που σχεδόν είχαν ολοκληρωθεί όταν κυκλοφόρησε το «Break» στις αρχές του 2020.
— Πες μου για τη συνεργασία σου με τη Sup Pop; Πώς βρέθηκες σε μια τόσο σπουδαία εταιρεία;
Το καλοκαίρι του 2018 έστειλα ένα mail στον αντιπρόεδρο της Sub Pop (χωρίς να συνειδητοποιώ ότι το στέλνω σε αυτόν, αλλά σε κάποιον A&R της Hardly Art, μιας sister label της Sub Pop). Έλαβα μια απάντηση τρεις μήνες μετά, που μου έλεγε πόσο πολύ του άρεσε το «Break» και με ρωτούσε αν θα μπορούσε να το μοιραστεί με τους συναδέλφους του στην εταιρεία. Με χαρά συμφώνησα και τον Μάιο του 2019 υπέγραψα το κομμάτι του publishing στη Sub Pop. Το «Break», βέβαια, τελικά το υπέγραψα τότε με την Arbutus Records στο Μόντρεαλ, αλλά μόλις ολοκλήρωσα τον επόμενο δίσκο, η Sub Pop ήταν μία από τις πρώτες εταιρείες στην οποία τον δειγμάτισα.
— Πέρα από την επιτυχία και τη δικαιολογημένη χαρά που σε εκπροσωπεί μια τόσο μεγάλη δισκογραφική, αισθάνεσαι και κάποιοι είδους ευθύνη; Σε αγχώνει καθόλου αυτό;
Χαίρομαι πολύ που με εκπροσωπεί η συγκεκριμένη εταιρεία, αλλά προς το παρόν δεν νιώθω κάποιο άγχος. Δεν ξέρω αν η λέξη «ευθύνη» ταιριάζει εδώ, αλλά αν θέλαμε να τη χρησιμοποιήσουμε, θα έλεγα πως μεγαλύτερη ευθύνη νιώθω απέναντι στον κόσμο που ακούει τη μουσική μου και σίγουρα εύχομαι να του αρέσουν τα καινούργια τραγούδια όσο αρέσουν και σε εμένα.
— Τι αλλάζει από δω και πέρα στις προοπτικές σου, ως μέλος μιας μεγάλης δισκογραφικής;
Μια εταιρεία όπως η Sub Pop μπορεί να κάνει πραγματικά πολλά για έναν καλλιτέχνη. Υπάρχει μια μεγάλη ομάδα, ένας μηχανισμός πίσω από όλο αυτό, που δουλεύει ασταμάτητα και πασχίζει να προωθήσει και να μοιραστεί τη μουσική που εκπροσωπεί με τον υπόλοιπο κόσμο. Οι προοπτικές είναι περισσότερες και καλύτερες γιατί ο κύκλος των συνεργατών που έχει χτίσει η Sub Pop από την ίδρυσή της το 1986 είναι πολύ solid. Αυτό με κάνει να νιώθω αισιόδοξα σχετικά με τις προοπτικές και το πού μπορεί να φτάσει αυτός ο δίσκος.
— Πώς τα βλέπεις τα πράγματα γύρω σου αυτήν τη στιγμή; Περάσαμε δύο δύσκολα χρόνια και μόλις άρχισε να χαλαρώνει η καραντίνα, ξεκίνησε πόλεμος. Πόσο σε επηρεάζει αυτό;
Με επηρεάζει και με στενοχωρεί πολύ ο πόλεμος. Και η πανδημία, με έναν τρόπο, προήλθε από τον άνθρωπο και τις πράξεις του. Αλλά δεν έγινε με δόλο, φαντάζομαι, είναι μια αρρώστια με την οποία ακόμα παλεύουμε όλοι μας. Τον πόλεμο, το ότι σκοτώνονται άνθρωποι από άλλους ανθρώπους με όπλα και με οβίδες, δεν τον χωράει το κεφάλι μου.
— Σε επηρεάζει και δημιουργικά;
Σίγουρα με απασχολεί αρκετά ώστε να με επηρεάζει και δημιουργικά.
— Είναι καλή εποχή για τη μουσική;
Όλες οι εποχές είναι καλές για τη μουσική. Ακόμα και πέντε άνθρωποι να ήταν πάνω στον πλανήτη, κάποιος από αυτούς θα τραγούδαγε. Αυτή η ερώτηση μπορεί να γίνει και αντίστροφα.
— Πιστεύεις ότι επηρεάζει κανέναν η μουσική πλέον, είτε προς το καλύτερο είτε προς το χειρότερο; Μπορεί να αλλάξει κάτι ή να είναι επιδραστική όπως ήταν τις προηγούμενες δεκαετίες;
Αν δεν αγγίζει κανέναν η μουσική πλέον, τότε ο επόμενος δίσκος είναι ένα μεγάλο λάθος!
— Πού βρίσκεται η στρατευμένη τέχνη σήμερα; Μήπως την έχει αντικαταστήσει η πλασματική και εύκολη αντίσταση μέσα από το Facebook και τα υπόλοιπα social media;
Ο όρος «στρατευμένη τέχνη» με ζορίζει λίγο γιατί περιέχει τη λέξη στρατό. «Στρατευμένη τέχνη είναι η τέχνη που εντάσσεται στην υπηρεσία πολιτικής, εθνικής ή άλλης σκοπιμότητας», λέει το λεξικό. Σε όλες τις φάσεις της ανθρώπινης ιστορίας οι άνθρωποι, και οι καλλιτέχνες, επηρεάζονται και μιλούν γι’ αυτά που συμβαίνουν γύρω τους. Γίνονται πόλεμοι, γράφουν για την ελευθερία, τη θρησκεία, την οικογένεια και την πατρίδα. Δεν γίνονται πόλεμοι, γράφουν για το γρήγορο αμάξι τους, την όμορφη κοπέλα τους, τα πούρα και πόσο γυαλίζουν τα διαμάντια τους. Όλοι από κάπου παίρνουμε έμπνευση με βάση αυτά που ζούμε, το περιβάλλον και τα ερεθίσματά μας. Ο καθένας βρίσκει τη δική του μορφή αντίστασης σε όλο αυτό.
— Με τα εικαστικά ασχολείσαι ή σε ενδιαφέρει πλέον μόνο η μουσική;
Ασχολούμαι, ναι, αλλά και πάλι το εικαστικό κομμάτι μου περιστρέφεται γύρω από τη μουσική. Για παράδειγμα, έχω σχεδιάσει το εξώφυλλο του επόμενου δίσκου και ασχολούμαι αρκετά με τη γενικότερη «εικόνα» σε όλα τα μήκη και τα πλάτη της κυκλοφορίας.
Τhe Break
— Θεωρείς ότι πρέπει τα δημόσια πρόσωπα του χώρου της τέχνης να εκφράζουν την άποψή τους δημόσια ή να αφήνουν την τέχνη τους να «μιλήσει»;
Το βρίσκω όμορφο για έναν καλλιτέχνη να μιλάει με το έργο του, χωρίς να κατακρίνω αυτούς που εκφράζουν την άποψή τους δημόσια. Βέβαια, πιστεύω πως όταν το κάνουν, πρέπει να είναι πολύ προσεκτικοί σε αυτά που λένε.
— Μετά το #ΜeΤoo άλλαξαν καθόλου τα πράγματα για μια γυναίκα καλλιτέχνιδα/μουσικό; Πόσο δύσκολο είναι να είσαι γυναίκα στον χώρο της μουσικής αυτήν τη στιγμή;
Το #ΜeeΤoo ξεκίνησε πριν από έναν χρόνο, αν θυμάμαι καλά, στην Ελλάδα. Μέσα σε αυτόν τον ένα χρόνο έχουν γίνει νομίζω είκοσι γυναικοκτονίες, ίσως και παραπάνω. Τα πράγματα δεν αλλάζουν σε μία νύχτα. Σε αυτήν τη χώρα μας λείπει η παιδεία, η μόρφωση, ώστε να καταλάβουμε και να εμπεδώσουμε πραγματικά αξίες όπως η ισότητα και ο σεβασμός. Βασικά πράγματα δηλαδή, που θα έπρεπε να είναι αυτονόητα, αλλά δυστυχώς δεν είναι.
— Έχεις έτοιμο νέο άλμπουμ; Τι ετοιμάζεις αυτήν τη στιγμή; Τι υλικό δουλεύεις;
Πανέτοιμο! Ετοιμάζω τα βίντεο αυτήν τη στιγμή μαζί με φοβερούς συνεργάτες και όσο το επιτρέπει ο χρόνος μου, δουλεύω καινούργια κομμάτια.
— Σου έχουν λείψει τα live; Έχεις κλείσει ζωντανές εμφανίσεις εντός και εκτός Ελλάδας για τους επόμενους μήνες;
Μου έχουν λείψει πάρα πολύ τα live. Προς το παρόν έχω κλείσει κάποια, μόνο εκτός.
— Ποιο είναι το πιο μεγάλο σου όφελος από την ασχολία σου με την τέχνη; Υπάρχει κάποια ζημιά;
Ο πατέρας μου έλεγε πως τα πάντα έχουν ένα τίμημα και είχε δίκιο. Αλλά σίγουρα, όταν κάνεις αυτό που αγαπάς και νιώθεις τόση χαρά κάνοντάς το, το τίμημα είναι μικρότερο απ’ ό,τι αν έκανα κάτι που δεν θα με εξέφραζε καθόλου και υπέφερα κάνοντάς το. Το πιο μεγάλο μου όφελος από την ασχολία μου με την τέχνη είναι ότι νιώθω μια ολοκλήρωση και τεράστια χαρά όταν γράφω μουσική.
To άρθρο δημοσιεύθηκε στην έντυπη LiFO.
