Γωγώ Γαλανοπούλου
Νυχτερινές διαδρομές
Νύχτα, κόρη του Χάους, μητέρα της Μέρας, του Ονείρου και του Θανάτου.
Αρχαία θεότητα με μαντικές ιδιότητες. Αλλάζει το φως. Τα σχήματα παραμορφώνονται. Οι σκιές γίνονται πιο έντονες στο μαύρο και τα χρώματα προβάλλουν θλιμμένα και μελαγχολικά.
Τα πρόσωπα μεταμορφώνονται, το συναίσθημα αποκτά βάθος και διάχυση.
Όταν η μέρα φτάνει στο τέλος της, έχοντας ανάγκη τη φυγή, την εκτόνωση, τον επαναπροσδιορισμό του χρόνου και του χώρου του εαυτού μου, περπατώ φωτογραφίζοντας.
Η διαδρομή γνωστή. Όχι από επιλογή. Μετακίνηση έξι και δύο χιλιόμετρα απόσταση.
Βλέπω την πραγματικότητα χωρίς περιττές λεπτομέρειες. Θυμάμαι και υπάρχω.
Γωγώ Γαλανοπούλου
