Στη μέση μιας έρημης και απογυμνωμένης πεδιάδας βρίσκονται η Γουίννυ και ο Γουίλλυ. Η Γουίννυ βυθισμένη μέχρι τη μέση σ' ένα χωμάτινο λόφο που ολοένα και περισσότερο την καταπίνει, ανάμεσα στους ήχους ενός κουδουνιού που σηματοδοτεί την έναρξη και τη λήξη μιας ακόμη «ευτυχισμένης μέρας», επιδίδεται σε μια καθημερινή επανάληψη πράξεων, σε μια ρουτίνα την οποία ακολουθεί με τελετουργική ευλάβεια. Μιλάει αδιάκοπα, απαγγέλλει στίχους των κλασικών, βουρτσίζει τα δόντια της, ψελλίζει μισοξεχασμένες προσευχές. Ο χρόνος κυλάει βασανιστικά και ο Γουίλλυ πίσω της, φιγούρα σχεδόν αόρατη, μένει σιωπηλός, ως ο μοναδικός αποδέκτης του ατέρμονου μονολόγου της.
ΔΙΑΒΑΖΟΝΤΑΙ ΤΩΡΑ
Εκεχειρία στη Γάζα: Ισραήλ και Χαμάς συμφώνησαν μετά από δύο χρόνια πολέμου - Τι περιλαμβάνει η πρώτη φάση
Το Ευρωκοινοβούλιο αποφασίζει: «Μπριζόλα», «μπιφτέκι», «λουκάνικο» είναι λέξεις μόνο για κρέας
«Kontakthof»: Το έργο της Pina Bausch στο Εθνικό Θέατρο με ελληνικό θίασο
Περιστατικό ενδοοικογενειακής βίας: 43χρονος τρύπησε έγκυο «σε όλο το πρόσωπο με πιρούνι» - Κινδυνεύει η όρασή της
Αλεξανδρούπολη: Άνοιξε ξαφνικά η πόρτα του ασθενοφόρου και η ασθενής έπεσε στο δρόμο
σχόλια