Onassis ENTER: 4 καλλιτέχνες από διαφορετικές γωνιές του πλανήτη δημιούργησαν νέα έργα μέσα στην καραντίνα

Onassis ENTER: 4 καλλιτέχνες από διαφορετικές γωνιές του πλανήτη δημιούργησαν νέα έργα μέσα στην καραντίνα Facebook Twitter
Katerina Andreou - Feat. JULIE
0



ΚΑΘΩΣ ΤΟ ENTER,
το καινοτόμο πρόγραμμα του Ιδρύματος Ωνάση που αναθέτει σε καλλιτέχνες απ' όλον τον κόσμο να δημιουργήσουν μέσα σε 120 ώρες, μπαίνει στην έβδομη εβδομάδα του, τα νέα έργα που θα κάνουν πρεμιέρα στο ψηφιακό κανάλι του ιδρύματος τοποθετούνται αυτήν τη φορά κάτω από μια άτυπη θεματική ομπρέλα.

Τέσσερις καλλιτέχνες που βίωσαν την καραντίνα σε διαφορετικά σημεία του πλανήτη αποδίδουν την αίσθηση της πόλης ή της περιοχής τους, το «εδώ και τώρα», στο οποίο ο δημόσιος χώρος ξαναγίνεται δικός μας, σε ισάριθμα βίντεο. Τους ζητήσαμε να μας περιγράψουν ποιες ιδιαιτερότητες παρουσίασαν οι πόλεις και οι κάτοικοι σε σχέση με τον τρόπο που βίωσαν τον εγκλεισμό, καθώς και τις δικές τους καλλιτεχνικές ανάγκες που τους οδήγησαν σε αυτές τις δημιουργίες.

Ιωάννης Μανταφούνης & Samuel Schmidiger

(Γενεύη, 10'36'')

Can I take you to the bridge beyond the scene

«Η Γενεύη φημίζεται για τον πίδακά της, τη λίμνη, τη χλιδή και τον πολυεθνικό της χαρακτήρα. Το να μη λειτουργεί ο πίδακας, να μην ακούς πια όλες τις γλώσσες του κόσμου και να μη βλέπεις πια αεροπλάνα να προσγειώνονται ήταν, εκτός από έκπληξη, και μια μεγάλη ανακούφιση.

Lockdown εμείς εδώ δεν είχαμε πραγματικά. Οι βόλτες, τα πικνίκ και ακόμη το να πηγαίνουμε στη δουλειά μας επιτρεπόταν από τη στιγμή που μπορούσαμε να τηρήσουμε τα δύο μέτρα απόσταση μεταξύ μας. Άρα οι εικόνες που μου μένουν από εκείνη την περίοδο είναι οι βόλτες με την κόρη μου στους άδειους δρόμους και γύρω από τη λίμνη. Τι ομορφιά, πόσο τυχεροί είμαστε που μένουμε σε μια τέτοια πόλη! Η φύση που μας περιέβαλλε πήρε τα πάνω της και ο κόσμος περιφερόταν γύρω από αυτήν, όχι το αντίθετο. Και επιτέλους σταμάτησαν να κυκλοφορούν όλα τα SUV σε μια πόλη που είναι φτιαγμένη για να μετακινείσαι με τα πόδια ή το ποδήλατο.

Ένα πρωί, λοιπόν, εν μέσω του ελβετικού εγκλεισμού, ξυπνήσαμε στις 5 τα χαράματα για να περάσουμε τις διαδοχικές γέφυρες της Γενεύης, επαναλαμβάνοντας και ανασυνθέτοντας κάποιες χορευτικές κινήσεις του James Brown. Στον ανάπλου του ποταμού Αρβ ταξιδέψαμε γέφυρα προς γέφυρα μέσα στο ξύπνημα της πόλης, σε ένα διαλεκτικό σχήμα. Ήθελα να προσφέρω μια ανάσα και τις εικόνες ενός πρωινού φωτός, περνώντας μεθοδικά από τη μία γέφυρα της πόλης στην άλλη, και να προτείνω κατά κάποιον τρόπο μια διαφορετική σωματική ενέργεια στην κάθε στάση που κάναμε με τον Samuel Schmidiger».

 

Μαρία Διακοπαναγιώτου

(Αθήνα, 17'46'')

perspective

Πέντε αξιοθέατα της Αθήνας από μια άλλη οπτική γωνία. Τα πολλά ονόματα του Τρούμαν, ο περαστικός δρομέας, η σπεσιαλιτέ του Χαρίλαου Τρικούπη, τα ζωώδη ένστικτα του έρωτα και η Μελίνα μοιράζονται προσωπικά δεδομένα την εποχή της μάσκας. Τώρα, άνθρωποι και αξιοθέατα βρίσκουν τον χρόνο να γνωριστούν καλύτερα.


«Υπήρχε μια σιωπή στην καραντίνα που δεν ήξερες αν σου άρεσε ή όχι. Μια σιωπή απόκοσμη. Εμένα μάλλον μου άρεσε τελικά. Δρόμοι χωρίς αυτοκίνητα: αυτή η εικόνα μου έρχεται στο μυαλό όταν ακούω τη λέξη "lockdown". Όταν αδειάζει η πόλη, τα πράγματα γύρω σου αποκτούν ενδιαφέρον και δεν τα προσπερνάς. Είδα τα πάντα από μια άλλη οπτική γωνία, εξού και ο τίτλος του έργου, "perpective". Είχα μπλοκάρει. Το μόνο που ήθελα ήταν να μαγειρεύω».

 

Katerina Andreou

(Νότια Βουργουνδία, 16')

Feat. JULIE

Σε μια ψηφιακή δυστοπία, όπου η κοινωνική απόσταση έχει γίνει αναπόφευκτη συνθήκη, ένα άβαταρ είναι ο μοναδικός διαμεσολαβητής της ομιλίας που φλερτάρει με την αφήγηση. Τα όρια ανάμεσα στον περφόρμερ και στον θεατή, τον ομιλητή και τον ακροατή, το ιδιωτικό και το δημόσιο, την πραγματικότητα και τη μυθοπλασία, θολώνουν. Και η σύνδεση είναι πιο δύσκολη.

«Μένω στη γαλλική αγροτική επαρχία, αρκετά απομονωμένη. Εδώ δεν μιλάμε εύκολα για μάζα και η αλλαγή δεν ήταν τόσο θεαματική όσο σε μια πόλη ‒ όχι όσον αφορά τα φαινόμενα. Τα ζώα και τα δέντρα συνέχισαν να ζουν όπως ξέρουν και οι άνθρωποι που δουλεύουν στα χωράφια στην ουσία δεν σταμάτησαν ποτέ. Φυσικά, τα φαινόμενα απατούν... Εξαιρώντας τις φωτογραφίες που βομβάρδιζαν το Ίντερνετ καθ' όλη τη διάρκεια της απομόνωσης, είναι νωρίς για να έχω προσωπικές και καθαρές εικόνες από την καραντίνα. Είναι φρέσκο το βίωμα και χρειάζομαι χρόνο για να δω το αποτύπωμά του.


Πήρα τη συνθήκη του επείγοντος και του μέσου του ΕΝΤΕR καθαρά πειραματικά. Το να παραγάγω κάτι σε 120 ώρες και χωρίς τον χρόνο για αυτοκριτική και περαιτέρω ωρίμανση ή βελτίωση είχε νόημα για μένα μόνο αν έβλεπα αυτόν τον περιορισμό ως πεδίο μιας ελεύθερης και άμεσης δράσης-αντίδρασης. Μου ζητήθηκε να ασχοληθώ με ένα μέσο που δεν γνωρίζω καλά. Το βίντεο για μένα δεν είναι παραστατική τέχνη, παρότι μπορεί να τεθεί ζήτημα ερμηνευτικής δύναμης και ερμηνευτή κάποιες φορές, όπως και για το «Feat. JULIE». Αυτή η έλλειψη σύνδεσης και οικειότητας που βιώνω ως σημείο των καιρών συντόνισε και το όλο πείραμα».

 

Eun-Me Ahn

(Σεούλ)

Body & Seoul

Ως μία από τις πρώτες χώρες που χτυπήθηκαν από τον κορωνοϊό, η Νότια Κορέα ήταν και από τις πρώτες που επέστρεψαν σε μια σχετική κανονικότητα. Τρεις μήνες μετά, κάνοντας μια βόλτα με το σκούτερ της στη Σεούλ, μαζί με κάποιους χορευτές από την ομάδα της, η Eun-Me Ahn εξερευνά εκ νέου την πόλη της και τη σχέση των ανθρώπων με τον χορό και το σώμα στην κορεατική κοινωνία του «μετά».


«Στη Νότια Κορέα δεν είχαμε καθολικό lockdown. Η κυβέρνηση ακολούθησε διαφορετική στρατηγική για την αντιμετώπιση της πανδημίας, με εκτεταμένους ελέγχους και την αυστηρή απομόνωση των επιβεβαιωμένων κρουσμάτων. Γι' αυτό οι Κορεάτες μπορούσαν να έχουν μεγαλύτερες ελευθερίες. Αλλά, όπως και σε κάθε χώρα, τα σχολεία και οι δημόσιοι χώροι, όπως τα πάρκα και οι παιδικές χαρές, ήταν κλειστά και όλα τα δημόσια events, τα φεστιβάλ και οι συναυλίες ακυρώθηκαν. Η κοινωνική απομόνωση απέχει πολύ ως έννοια από την κορεάτικη κουλτούρα γιατί πιστεύουμε στο "η ισχύς εν τη ενώσει". Έπρεπε να προσαρμοστούμε. Όλα έγιναν πιο αργά, πιο δύσκολα και η αβεβαιότητα εμφανίστηκε στη ζωή μας.

Όταν πρωτοάκουσα τη λέξη "lockdown", ήμουν σε τουρ στην Ευρώπη με την ομάδα μου. Όταν σοβάρεψαν τα πράγματα ήμουν στη Γαλλία και θυμάμαι να κοιτάω από το παράθυρο, στη διαδρομή για το αεροδρόμιο του Παρισιού: κανένα αυτοκίνητο στον δρόμο, μόνο φορτηγά και το βαν μας. Όταν φτάσαμε, αντίκρισα κάτι που δεν είχα ξαναδεί στη ζωή μου. Σχεδόν όλο το αεροδρόμιο ήταν κλειστό, υπήρχαν μόνο επιβάτες για την πτήση της Korean Air.


Όταν επικοινώνησαν μαζί μου από το Onassis Culture, ενθουσιάστηκα. Το είδα ως την τέλεια ευκαιρία να κάνω κάτι παραγωγικό και να το μοιραστώ με ανθρώπους απ' όλον τον κόσμο, γι' αυτό σκέφτηκα να κινηματογραφήσω τον εαυτό μου. Και είμαι πολύ χαρούμενη που κράτησα ένα τέτοιο αρχείο, σε αυτές τις ιστορικές στιγμές που ζούμε. Να βλέπω ανθρώπους, αυτό ήθελα. Από αυτούς αντλώ έμπνευση και χρειάζομαι αυτή την ενέργεια από την ανθρώπινη επαφή για να δημιουργήσω. Όταν επέστρεψα στην Κορέα, έπρεπε να μείνω δύο βδομάδες στο σπίτι και τις πέρασα κυρίως στο τηλέφωνο. Μου ήταν απαραίτητο για να ισοσταθμίσω την έλλειψη ανθρώπινης επαφής και να συνεχίσω, σε προσωπικό και καλλιτεχνικό επίπεδο».

 

Δείτε όλες τις προηγούμενες δημιουργίες του προγράμματος ENTER, στο onassis.org/enter

Το άρθρο δημοσιεύθηκε στην έντυπη LiFO.

 

To νέο τεύχος της LiFO δωρεάν στην πόρτα σου με ένα κλικ.

Εικαστικά
0

ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

Αυτή την άνοιξη είδαμε την τέχνη στις οθόνες μας

Ρεπορτάζ / Αυτή την άνοιξη είδαμε την τέχνη στις οθόνες μας

Πόσο προετοιμασμένοι ήταν και πώς ανταποκρίθηκαν οι πολιτιστικοί οργανισμοί της Ελλάδας στην ανάγκη για διάθεση ψηφιακού πολιτιστικού προϊόντος κατά τη διάρκεια του lockdown και πώς θα δημιουργηθεί το επόμενο διάστημα ψηφιακή τέχνη που να έχει λόγο ύπαρξης, μέχρι να επιστρέψουμε στα θέατρα, στα σινεμά και στις συναυλίες;
ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ ΔΙΑΚΟΣΑΒΒΑΣ

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ

Τζον Σίνγκερ Σάρτζεντ: Ο ζωγράφος των στυλάτων της εποχής του επιστρέφει

Εικαστικά / Τζον Σίνγκερ Σάρτζεντ: Ο ζωγράφος των στυλάτων της εποχής του επιστρέφει

H έκθεση στο Μουσείο Ορσέ συγκεντρώνει 90 έργα του Αμερικανού στυλίστα ζωγράφου, εστιάζοντας στην πιο καθοριστική περίοδο του έργου του. Aνάμεσά τους και η περίφημη «Madame X», το πιο διάσημο έργο του.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
Φρα Αντζέλικο: «Ένας μεγάλος ζωγράφος, ένας άγιος άνθρωπος»

Εικαστικά / Φρα Αντζέλικο: «Ένας μεγάλος ζωγράφος, ένας άγιος άνθρωπος»

Η έκθεση «Beato Angelico», συγκεντρώνει στο Palazzo Strozzi και στο Mουσείο του Αγίου Μάρκου στη Φλωρεντία περισσότερα από 140 έργα με δάνεια από 70 συλλογές ιδιωτών και μουσείων και φιλοδοξεί να εδραιώσει τη φήμη του Φρα Αντζέλικο ως κορυφαίου δασκάλου της Αναγέννησης.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
Γιατί η Νυχτερινή Περίπολος του Ρέμπραντ αποτελεί μέχρι σήμερα ένα μυστήριο της Τέχνης

Εικαστικά / Γιατί η Νυχτερινή Περίπολος του Ρέμπραντ αποτελεί μέχρι σήμερα ένα μυστήριο της Τέχνης

Πεθαίνει σαν σήμερα το 1669 ο φλαμανδός ζωγράφος Ρέμπραντ φαν Ράιν. Αυτός ο πίνακας υπήρξε η πραγματική αιτία της οικονομικής καταστροφής του καλλιτέχνη ή πρόκειται περί θεωρίας συνωμοσίας;
THE LIFO TEAM
«Πρωτόλεια»: Οι πρώτες πινελιές αλλάζουν μέσα στα χρόνια αλλά πάντα κάτι μένει

Εικαστικά / «Πρωτόλεια»: Οι πρώτες πινελιές αλλάζουν μέσα στα χρόνια αλλά πάντα κάτι μένει

Η νέα έκθεση του Μουσείου Μπενάκη, χαρτογραφεί την πορεία έντεκα Ελλήνων και Ελληνίδων εικαστικών και θέτει ένα πολύ ενδιαφέρον ερώτημα: «Σε μια πορεία πλούσια, γεμάτη ανατροπές αλλά και επαναλήψεις, ποιες ήταν οι πρωτόλειες αναζητήσεις τους, στις οποίες επέτρεψαν ακολούθως να εισχωρήσουν στις ώριμες αποφάσεις τους»
ΧΡΗΣΤΟΣ ΠΑΡΙΔΗΣ
Aμερικανικός σουρεαλισμός; Κι όμως υπάρχει. Απλώς δεν το γνώριζε κανείς

Εικαστικά / Aμερικανικός σουρεαλισμός; Κι όμως υπάρχει. Απλώς δεν το γνώριζε κανείς

Μια έκθεση στο Μουσείο Γουίτνεϊ ενώνει διαφορετικές φωνές και αποκαλύπτει την άγνωστη ως τώρα τάση Αμερικανών καλλιτεχνών που στράφηκαν στον σουρεαλισμό για να εκφράσουν την ταραχώδη δεκαετία του '60.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
"Η κούνια" του Φραγκονάρ: Στο φως τα ζουμερά μυστικά και η ίντριγκα του πιο αυθάδικου έργου του ροκοκό

Εικαστικά / «Η Κούνια» του Φραγκονάρ: Τα μυστικά και η ίντριγκα του πιο αυθάδικου έργου του ροκοκό

Η περίφημη «Κούνια» με τη σκηνοθεσία της συνεύρεσης των σωμάτων και των ψυχών με τρόπο ακόλαστο, πονηρό ή ανοιχτό σε μια νέα ηθική, έργο – σταρ της περίφημης συλλογής Wallace στο Λονδίνο, αποκαταστάθηκε φέρνοντας στο φως άτακτες λεπτομέρειες που ενισχύουν την αυθάδεια του έργου.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
Ειρήνη Παναγοπούλου

Εικαστικά / Ειρήνη Παναγοπούλου: Η μεγάλη Ελληνίδα συλλέκτρια Τέχνης μιλά στη LIFO

Η γνωστή συλλέκτρια μιλά στη LiFO για το ταξίδι της στην τέχνη μέσα από τη συγκρότηση της μεγάλης και σπάνιας συλλογής της, μέρος της οποίας θα δούμε με αφορμή την έκθεση «Fernweh ή νοσταλγία για άγνωστους τόπους».
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
Μυρτώ Ξανθοπούλου: «Έχω ψίχουλα, έχω τα περισσεύματα; Με αυτά θα δουλέψω»

Εικαστικά / Μυρτώ Ξανθοπούλου: «Έχω ψίχουλα, έχω τα περισσεύματα; Με αυτά θα δουλέψω»

Η γεννημένη στο Ελσίνκι καλλιτέχνιδα που κέρδισε το βραβείο Young Artist της φετινής Art Athina μιλάει για το έργο της που βασίζεται στην αίσθηση του κατεπείγοντος, στη χειρωνακτική εργασία και στη σχέση της με τη γλώσσα. 
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
Ένα «χρονικό της αναισθησίας» με έργα υψηλής δόνησης 

Εικαστικά / Κωνσταντίνος Λαδιανός: «Πού πήγε όλη αυτή η επιδεξιότητα των χεριών που είχαν οι παλιότεροι»

Η παράδοση, η αγιολογική γραμματεία και η λαϊκή μυθολογία συνυπάρχουν στον κόσμο του ταλαντούχου καλλιτέχνη, εμπλέκοντας το προσωπικό βίωμα με καθηλωτικές αλληγορίες.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
Ένας μνημειώδης φτερωτός ταύρος στο Μουσείο Ακρόπολης

Εικαστικά / Ένας μνημειώδης φτερωτός ταύρος στο Μουσείο Ακρόπολης

Με το έργο του στον εξωτερικό χώρο του μουσείου ο Michael Rakowitz συνομιλεί με τα έργα της κλασικής αρχαιότητας και υπενθυμίζει τα μάταια ταξίδια ανθρώπων και πολιτιστικών αγαθών που «ξεσπιτώνονται».
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
Η Συλλογή Λέοναρντ Λόντερ θα δώσει το φιλί της ζωής στην αγορά της τέχνης;

Εικαστικά / Η Συλλογή Λέοναρντ Λόντερ θα δώσει το φιλί της ζωής στην αγορά της τέχνης;

Με πυρήνα της συλλογής του Λόντερ ένα από τα διασημότερα έργα του Κλιμτ, που εκτιμάται ότι η πώλησή του θα ξεπεράσει τα 150 εκατομμύρια δολάρια, η βραδιά της δημοπρασίας στον οίκο Sotheby’s φιλοδοξεί να προσελκύσει ξανά τους μεγάλους συλλέκτες. 
ΕΠΙΜΕΛΕΙΑ: ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
Τζένη Μαρκέτου

Οι Αθηναίοι / Τζένη Μαρκέτου: «Οι καλλιτέχνες δεν έχουμε ανακαλύψει τον τροχό»

Στην Αμερική έμαθε πως η τέχνη είναι κοινωνική υπόθεση, πως ο κόσμος δεν εξαντλείται στις γκαλερί. Η πρώτη της παρέμβαση σε δημόσιο χώρο, που προκάλεσε αντιδράσεις, της δίδαξε ότι ένα έργο οφείλει να μοιάζει σαν να υπήρχε πάντα εκεί. Με τη νέα της εγκατάσταση στο Μέγαρο Μουσικής μάς υπενθυμίζει ότι δεν είμαστε οι πρωταγωνιστές της φύσης.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
Ο Σεπτέμβρης της Art Athina 2025

Εικαστικά / Art Athina 2025: Το τώρα και το μετά της σύγχρονης τέχνης

Ζωγραφική, γλυπτική, φωτογραφία, ψηφιακή τέχνη: Το ανάγλυφο του παγκόσμιου εικαστικού χάρτη έτσι όπως διαμορφώνεται μέσα από την ελληνική και ξένη παραγωγή, και αναδεικνύεται στην ετήσια φουάρ που πραγματοποιείται ξανά στο Ζάππειο.
ΧΡΗΣΤΟΣ ΠΑΡΙΔΗΣ
Ο Ανδρέας Αγγελιδάκης μετατρέπει το σπήλαιο του Πλάτωνα σε escape room

Εικαστικά / Ο Ανδρέας Αγγελιδάκης μετατρέπει το σπήλαιο του Πλάτωνα σε escape room

Με τo «Δωμάτιο Απόδρασης», μια εγκατάσταση ερευνητική και παιγνιώδη, βασισμένη στην ιδέα της φιλοσοφίας και την παραίσθηση του ψηφιακού κόσμου, θα μας εκπροσωπήσει στην 61η Μπιενάλε Βενετίας ο καταξιωμένος εικαστικός και αρχιτέκτονας.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ