Σε όποιο σπίτι κι αν πας, το μόνο που διαπιστώνεις είναι αηδία, σφοδρή δυσαρέσκεια, αίσθημα απατημένου πολίτη· «σπάστε τα όλα!», «κάντε την πόλη ρημαδιό, μπας και καταλάβουν τίποτα!». Η κουκουλοφόρα πολιτική, αυτή που φοράει το πρόσωπό της σαν μάσκα και κουκούλα, έχει ποτίσει όλες τις καρδιές με φαρμάκι. Τι να σκεφτείς όταν διαβάζεις επιφυλλίδες σαν κι αυτή: «Ο πρωθυπουργός ηταν καλός στη χθεσινή του εμφάνιση στην κοινοβουλευτική ομάδα. Εδειξε για πρώτη φορά μετά τη ΔΕΘ πως διαθέτει πολιτικό ρεφλέξ και ακούει την κοινωνία. Οι βουλευτές έφυγαν απο τη συνεδρίαση με την αίσθηση οτι "έβλεπαν τον παλιό Καραμανλή"». Ευτυχώς γράφτηκαν και άρθρα με υγιές ένστικτο και παρρησία: «Μόνο στην Ελλάδα δίνεται χάρη στο πολιτικό έγκλημα με μια πρωθυπουργική δήλωση οτι "αναλαμβάνω την ευθύνη". Αν την αναλαμβάνει, να παραιτηθεί και να δικαστεί. Και σε όποιον θεωρεί ακραία αυτή την πρόταση, του υπενθυμίζω οτι στην Ιταλία ο Κράξι πέθανε φυγόδικος και στην Αλγερία ο Ντε Μικέλις πέρασε 3-4 χρονάκια πίσω απο τα κάγκελα». (Β. Μουλόπουλος).