ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Αύριο επιστρέφω στην πόλη που σπουδάζω. Ελπίζω το δεύτερο έτος να είναι πιο γεμάτο, από ανθρώπους, από χαμόγελα και εμπειρίες.

Πως ηταν η πρωτη σας χυλοπιτα;πως αισθανθηκατε;

Εγώ δεν ξέρω. Είμαι απλώς ένας άνθρωπος που θέλει να αγαπήσει και να αγαπηθεί. Αλλά δεν ξέρω τι πρόσωπο έχει αυτός. Εγώ.

Γράφω εδώ για να πω ότι είμαι δυστυχισμένη και ότι θέλω να ξεσπάσω...Σήμερα ήταν η πρώτη μέρα στο ΤΕΙ, δεύτερο έτος.Μέρα Δευτέρα, ξύπνησα στις 7 και περίμενα 20 λεπτά στη στάση το λεωφορείο διότι το πρώτο που πέρασε είχε πολλή κίνηση και αναγκάστηκα να πάω με το δεύτερο..8 ηωρα ήρθε αλλά είχε πολλή κίνηση και στο τμήμα μου έφτασα 8.30 περίπου.Δεν πήρα απουσία,πρώτη εντύπωση για τον καθηγητή αρκετά καλή.Ειχα μάθημα μέχρι τις 5 αλλά μας άφησε 4:30 οπότε 5 ήμουν σπίτι.Ζεστανα τα ρεβύθια και έβαλα να φάω στις 5:30. Ξύπνησε ο Νίκος μου. Μου είχε λείψει πολύ γιατί δεν είχαμε μιλήσει όλη μέρα και ετσι του ζήτησα να με πάρει τηλέφωνο... Αυτός δεν μπορούσε γιατί μιλούσε με το φίλο του για ένα παιχνίδι,το Lineage.. Το μισώ αυτό το παιχνίδι. Με γράφει πολλές ώρες για αυτό τη μέρα και εγώ τις περισσότερες φορές μένω μόνη και κλαίω..Γενικά κλαίω πολύ,κάθε μερα. Νευρίασα μαζι του και τσακωνόμασταν για ώρες γιατί ένιωθα ότι δεν του λείπω,και αρκετή μοναξιά μαζί.. Κοιμηθηκα το απόγευμα από τις 8 μέχρι τις 10 περίπου. Όταν ξύπνησα μιλήσαμε και τσακωνόμασταν πάλι για τον ίδιο λόγο..Κάνεις απ τους δύο δεν είχε όρεξη.Παντα εγώ ξεκινάω ένα τσακωσμο,αλλωτε φταει αυτός και αλλωτε εγω. Έκλαιγα στο τηλέφωνο και δεν ήμουν καλά,αυτός ήθελε να κοιμηθεί ενώ εγώ ήθελα να μείνει για να μην νιώθω μόνη. Αυτός λέει ότι ακόμα και όταν μένει για παρέα πάλι χάλια είμαι αλλά εμένα με βοηθάει πολύ η παρέα του..Τον επριξα πολύ ώρα αλλά τελικά στο τέλος μου είπε "άσε με γαμω την τρέλα μου". Και εγώ έκλεισα απλά το τηλέφωνο.Δεν είπαμε τίποτα άλλο..Ούτε καλήνυχτα,ούτε σαγαπαω...Πως θα κοιμηθώ εγώ τώρα χωρίς σαγαπαω; Είναι 01:14 και νιώθω απίστευτη μοναξιά.Γι αυτό γράφω εδώ για να ηρεμισω.Θελω να πάρω ένα ημερολόγιο να γράφω τις σκέψεις μου για να χαλαρώνω λίγο,μιας και δεν έχω κάποιον άλλο να μιλήσω. Νιώθω απόγνωση με την ζωή μου,φοβάμαι πως έχω κατάθλιψη,δεν έχω το θάρρος να το πω σε κανέναν.. Επίσης νιώθω ότι εγώ νοιάζομαι για όλους και κάνεις για μένα...Πρέπει να ταισω τα γατιά... καλήνυχτα.

Η ζωη λενε πως ειναι αδικη, το εχουμε ολοι ζησει απο μικρες μεχρι πολυ μεγαλες αδικιες, σεδιαφορες στιγμες και γεγονοτα, που ισως το δικο μας μυαλο δεν μπορει να συλλαβει. Εγω θα πω για μια αδικια που δεν ειναι προβλημα αλλα προβληματισμος. Δεν μαυριζει τη ζωη μου αλλα τριγυριζει συχνα στο μυαλο μου. Ημουν παντα μια κοπελα με ενα καλο σωμα εξαιτιας πρωταθλητισμου και τα λοιπα, το προσωπο δεν ηταν και αγγελικα πλασμενο αλλα ειχα ωραιο χαμογελο και εκφραστικα ματια. Συμπεριφορά; Μερικες φορες ναι ημουν απομακρη η ισως βυθισμενη σε δικες μου σκεψεις αλλα δεν υπηρξα ποτε αγενης, ουτε εχω παιξει με ανθρωπο. Ναι εχω πει οχι σε παιδια που ηταν καλα αλλα δεν ταιριαζαμε, δεν με ενθουσιαζαν. Οποτε λοιπον εγω ηθελα η μου αρεσε καποιος καπου κολλουσε το πραγμα και οχι δεν ηταν τοσο μαλακες ολοι τους.Απορω λοιπον εγω τωρα πως γινεται να βλεπω ανθρωπους οι οποιοι εχουν φερθει τοσο σκαρτα και μιλαω για απιστιες, ασχημα λογια, ασεβεια να βρισκουν τοσο ευκολα συντροφους και αλλοι, δεν μιλαω μονο για εμενα, να βιωνουν σε αυτο το θεμα τοση μοναξια. Γιατι;;; Ναι δοκιμασα να κανω πρωτη κινηση, δοκιμασα να δωσω ευκαιριες σε ανθρωπους που δεν μου εκαναν το κλικ (δεν υπηρχαν και πολλοι, ενας - δυο), να δω τι φταιει και δεν με θελει κανεις, να με βελτιωσω σε διαφορα θεματα (οσο τα καταφερα), δοκιμασα να μην κανω τιποτα και να δειξω αδιαφορια που μερικοι λενε πως πολλες φορες τοτε ερχεται. Τιποτα ρε παιδια δεν δουλεψε τιποτα. Βαρεθηκα πλεον ας ερθει ουρανοκατεβατη βοηθεια.

μενω αθηνα και ειμαι 22 χρονων..τελειωσα τις σπουδες μου ομως οι φιλες μου ακομα εχουν δυσκολες σχολες κ βαριουνται κιολας κ ετσι δεν βγαινουμε σχεδον καθολου βραδυ..πως μπορω να γνωρισω καποιον αντρα χωρις να βγαινω βραδυ??που να παω κ τι να κανω?βοηθεια λιγο παιδια τα φωτα σας ..

Τον είδα μετά απο χρονια. Παντρεμένος, χωρισμένος. Μου είπε οτι εχει μετανιωσει που τότε δεν με παντρεύτηκε. Με ειχε αφησει για εκείνη.

τις φιλες μου που εχουν παντρευτει και εχουν παιδι-α. Και το αστειο ειναι που αυτες ζηλευουν εμενα, που δεν εχω συζυγο και παιδια στο κεφαλι μου.

Παραιτούμαι απ τη δουλεια αλλα θελω να πω στον προϊστάμενο μου οτι θελω το φιλι του. Η εξομολογηση ειναι μπας κλας αλλα δεν θελω να φυγω μ αυτο το μυστικο.Λετε να το κανω?

Εχω βγει εδω και δυο φορες με ενα παιδι. Μετα απο τοσο καιρο ειναι αυτος που με εχει κανει και νιωθω τετοιο ενθουσιασμο και μου αρεσει τοσο πολυ. Ας παει καλα ρε παιδια, θελω τοσο πολυ να παει καλα, βαρεθηκα να μην νωθω τιποτα ερωτικο για κανεναν.