ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Ρε παιδιά, πραγματικά δεν ξέρω τι παίζει. Είμαι τώρα 18 χρόνων και τελείωσα το σχολείο. Όλα αυτά τα χρόνια οι μόνες μου παρέες ήταν δύο τρία παιδιά τα οποία γνώριζα από μικρός και ήμασταν πολύ κολλητοί αλλά πλέον δεν μιλάμε. Μοναξιά μεγάλη. Συν το γεγονός ότι μέχρι στιγμής δεν είχα ποτέ κοπέλα παρά το ότι είμαι κάπως εμφανίσιμος και σχετικά αδύνατος. Και πάνω που λέω ότι θα μπω στο πανεπιστήμιο και θα γνωρίσω κόσμο, δεν τα καταφέρνω και καταλήγω στον Βόλο αποφασισμένος να ξαναδωσω. Τι πάει λάθος;

Το πρωτο μου αγορι με κερατωσε, το δευτερο μου ελεγε ψεματα και το τριτο εγινε βιαιο και απειλησε να με χτυπησει. Εφυγα και απο τους τρεις.. Τωρα ομως εφτασα τα 30, ειμαι μονη και απογοητευμενη....Βλεπω τους αλλους γυρω μου να προχωρουν μπροστα, να κανουν οικογενεια.. Κι εγω στασιμη... Εχω βαρεθει και τα χρονια περνουν τοσο γρηγορα.. Φταιω εγω αραγε για τις επιλογες μου ή απλα ημουν ατυχη? Η μηπως αρνουμαι να συμβιβαστω οπως ολοι προκειμενου να κατασταλλαξω με καποιον? Δεν ξερω τι απο ολα συμβαινει... Αυτο που ξερω ειναι οτι εχω ακομα ελπιδες οτι υπαρχει καποιος εκει εξω για μενα που θα με αγαπαει, θα με προσεχει και θα με σεβεται.... Κ πρεπει να κανω υπομονη μεχρι να σμιξουν οι δρομοι μας...

είμαι όλη μετά στο προφίλ της στις φωτογραφίες της στο χαμόγελο της στις συζητήσεις μας να της απαντάω οσο πιο γρήγορα γίνεται να γελάμε να θέλω να τη δω ξανά και όλο αυτό να μην ξέρω που θα καταλήξει..

Ένα μόνο ξέρω. Την θέλω.

θα ηθελα να μοιραστω κατι μαζι σας....Μιλουσα με ενα παιδι περιπου 1 μηνα ( μενουμε σε διαφορετικες πολεις αποσταση 2 ωρων) και πηρα την αποφαση να παω να τον επισκεφτω αφου μου ανεφερε οτι επιθυμει να με γνωρισει απο κοντα και να με φιλοξενησει για ενα βραδυ... Για να μην τα πολυλογω η βραδια κυλισε αρκετα ομορφα, ηπιαμε αρα πολυ και στο τελος γυρισαμε στο σπιτι του.... οπως μπορειτε να καταλαβετε το πραγμα προχωρησε λιγακι ( μονο προκαταρκτικα) ομως ξαφνικα σηκωθηκε λέγοντας μου οτι πρεπει να πεταχτει στο σπιτι των γονιων του και θα ξαναγυρισει ( το σπιτι των γονιων του ηταν ακριβως κατω απο το δικο του) και οτι θα ξαναγυρισει ... ομως δεν γυρισε ποτε και κοιμηθηκα ολο το ξημερωμα μονη μου..Την επομενη μερα επρεπε να παει για δουλεια 9 το πρωι και μου εστειλε μηνυμα με το που ξυπνησε οτι εκατσε λιγο και αποκοιμηθηκε, οτι ουτε αυτος ξερει πως του συνεβει...του ανεφερα οτι ειναι απαραδεκτος και συμφωνησε ομως δεν ηθελα να τον ρωτησω λεπτομερειες για το τι εγινε ακριβως για να μην νομιζει οτι ειμαι και καμια λυσαρα .... εκτοτε δεν εχουμε ξαναμιλησει ομως στα μεσα με παρακολουθει ....αυτη τη βδομαδα θα ξαναπαω στην πολη του γιατι εχω ενα γαμο...Δικαιολογειται η σταση του απεναντι μου?Τι μπορει να εκανα λαθος?

Εγώ κάνω κάθε φορά το λάθος και της λέω τι παίζει, επειδή μου γανώνει τον εγκέφαλο. Αποτέλεσμα. Μου τον ξαναγανώνει εις διπλούν. Και πως και τι και γιατί και ποιος είναι αυτός και αι να μην πω. Πρήξιμο.

Με κάλεσαν σε πάρτι γενεθλίων. 0 εορτάζων μας θέλει ντυμένους και ντυμένες στα λευκά. Δεν έχω τίποτα λευκό. Και δεν μου αρέσουν τα λευκά.Τι έχετε να προτείνετε για να είμαι μέσα στο θέμα? Σκέφτομαι πως αν βάλω ό,τι άλλο χρώμα θέλω ίσως κάποιοι σκεφτούν ότι ανήκω στην κατηγορία που θέλω απλά να τραβήξω την προσοχή.. σε φάση "έλα μωρέ.. πάρτι σε σπίτι, οπότε καλοκαιρινά, δεν είχε τίποτα λευκό αυτή στα καλοκαιρινά της?"

Νιώθετε κάτι για κάποιον ΔΕΙΞΤΕ ΤΟ ΠΕΙΤΕ ΤΟ ΦΩΝΑΞΤΕ ΤΟ. Άνθρωποι είμαστε... σήμερα είμαστε αύριο δεν είμαστε.... Ο χαμένος χρόνος δεν μπορεί ποτέ να ξαναγυρίσει...

Εχω μπει σε μια διαδικασία που δεν περίμενα... Πρώτα απ' όλα ειμαι κοπελα 22... Κανω παρέα με ένα παιδί εδω και ενα χρόνο...και εδω και δυο μήνες ειμαι συνέχεια μαζι του...κοιμάται σπιτι μου πολλές φορές....ως φίλος. Παλιότερα μου ψιλό αρεσε...μετα αρχίσαμε να κάνουμε παρέα....και το ψιλό ξέχασα ή μου πέρασε όλο αυτο. Ομως εδω και ενα μηνα άρχισε να μιλάει με μια φίλη μου....και εγω δε μπορω να το δεχτώ...αρχισαν να μιλάνε χωρίς να έχουν γνωριστεί απο κοντά. Η φίλη μου ψιλό γουστάρει πιστεύω και δε το πολυ παραδέχεται....εμένα στη αρχή με ενόχλησε που άρχισαν να μιλανε χωρίς να μου το πει η φίλη μου (κολλητή). Πλέον γνωρίστηκαν...και κάποιοι φίλοι μας απο αυτούς που είχαμε βγει κατάλαβαν πως κάτι παίζει μεταξύ τους. Εγω εκει τσαντίστηκαν χωρίς να μπορω να καταλάβω το γιατί. Νομιζω πως μου αρέσει ο φίλος μου....και απλά δε θελω να το παραδεχτώ. Ο φίλος μου μου ειπε πως αν του πω πως δε θέλω να μιλάω μαζι της θα το σταματήσει αρκεί να του πω και τον πραγματικό λογο που δε θελω. Τον ρώτησα αν σκέφτεται κατι αυτος και μου είπε πως αυτος μπορεί να σκέφτεται πολλά ή τίποτα και πως θέλει εγω να του το πω. Εγω δε ξερω τι να κάνω...εν τω μεταξύ αυτος ο φίλος μου ξερει πως εγώ ειχα ερωτευτεί μια κοπελα...και με έχει βοηθήσει παρα πολυ με όλη αυτή τη κατάσταση...και δε ξέρω τι να κάνω. Δε ξερω όντως αν θέλω τον φίλο μου...και αν όντως τον θέλω τι θα κάνω πως θα του το πω;;; δεν θέλω να τον χάσω...περναω παρα πολυ καλά μαζι του. Αλλα ούτε θελω και να παιχτει κατι μαζι του και με τη φίλη μου....

Είχα μια σχέση μέχρι τώρα στη ζωή μου ενός χρόνου......είμαι 19 κ σπουδαζω γιατί κανένα κορίτσι δεν μου την πέφτει, είμαι σχετικά ωραίο παιδί(νμζω) και σχετικά κοινωνικό και έχω γνωρίσει πολλά κορίτσια γιατί γαμω κανένα από ΟΛΑ αυτα δεν έχει δείξει ενδιαφέρον για μένα τι κάνω λάθος,και συγκρίνοντας τα νούμερα κοριτσιών που γνώρισα είναι μεγάλο είναι εξωφρενικά γελοίο να μην έιχα κατακτήσεις, τι φταίει τέλος πάντων είμαι τόσο γκαντέμης