ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Εξι χρονια σχεση με αρκετους χωρισμους. Με εντασεις, αγριους τσακωμους, πολυ πολυ παθος, πολλη αγαπη, ερωτα, οι γονεις μας δεν μας ηθελαν μαζι, με προβληματα οικονομικα, με πολλες δυσκολιες... Ολοι ελεγαν οτι η σχεση μας ειναι καταδικασμενη. Εξι χρονια σχεση και δυο χρονια παντρεμενοι. Τα καταφεραμε, ολα εχουν παρει τον δρομο τους, ολα καλα.

Μου είπες να σε εμπιστευτώ. Ότι είμαι ασφαλής. Ότι δεν είσαι σαν τους άλλους. Αλήθεια να ‘ξερες πόσες φορές το είχα ακούσει αυτό. Σου το είπα. Είπες πως δεν σου αρέσει να μένεις στα λόγια. Πως θα μου το αποδείξεις είπες. Και ύστερα όντως άρχισες να δείχνεις, και να λες ακόμα μεγαλύτερα λόγια. Φοβόμουν. Φοβήθηκα. Προσπάθησα να κρατηθώ, όμως σε αγάπησα… και σε ερωτεύτηκα… και άδειασα την καρδιά μου για σένα, από όλους αυτούς που μου έπιαναν χώρο. Για να μπορείς εσύ να περπατάς μέσα της χωρίς να στριμώχνεσαι. ΜΟΝΟ ΕΣΥ. Την στόλισα με όμορφα χρώματα.. με πολύχρωμα μπαλόνια και γλειφιτζούρια που σου αρέσουν. Και όταν όλα ήταν έτοιμα, όπως πίστευα πως σου αξίζει να είναι, είπα «πέρασε». Κι εσύ.. έριξες μια ματιά, χαμογέλασες πικρά, γύρισες την πλάτη κι έφυγες. Και είναι αστείο μα είχες πει δεν θα με πλήγωνες. Είχες πει με σιγουριά πως εγώ ήμουν αυτή που θα σε άφηνε για κάτι άλλο. Και είχες πει πως αντέχεις. Είχες πει πως διεκδικείς. Είχες πει πως μπήκα στη ζωή σου και τη γέμισα χρώματα… Είχες πει…. Και τι δεν είχες πει. Κάθομαι λοιπόν εδώ… για μια ακόμα φορά προδομένη… αδειασμένη. Απογοητευμένη. Να θυμάμαι τις αγκαλιές μας.. τα γέλια μας.. να σε θυμάμαι να με παρατηρείς όταν βλέπω τηλεόραση.. όταν καπνίζω.. όταν κοιμάμαι… Να θυμάμαι εκείνο σου το βλέμμα.. τότε που δεν χωρούσε αμφιβολία πως μ’ αγαπάς. Κι αν τα «πως» και τα «γιατί» δεν με αφήνουν να κοιμηθώ… κι αν μία θυμώνω και μία κλαίω… κι αν θα έδινα τα πάντα για να γυρίσω το χρόνο πίσω… κι αν πονάω… και πίστεψέ με πονάω. Δεν θα το μάθεις. Γιατί δεν σε νοιάζει. Γιατί το έσκασες. Γιατί δεν ήσουν αυτό που είπες ότι είσαι.

Έκανα το πρωί αυτήν την εξομολόγηση http://www.lifo.gr/confessions/view/324181. Μπορείτε η καθεμία και ο καθένας εδώ μέσα, να μη γράφετε το μακρύ σας και το κοντά σας κάτω από εξομολογήσεις? Έχει καταντήσει κουραστικό και απορώ που δεν σας μπλοκάρουν ως spam, λόγω άσχετων και ενίοτε κακόβουλων σχολίων.Τα σχόλια εννοείται κλειστά!

Που κάθε φορά που της λέω κάτι,κατευθείαν να ρωτήσει τι και πως και το θέμα δεν είναι αυτό, το θέμα ειναι ότι καταλαβαινω ότι το κάνει μόνο και μόνο από περιέργεια και τίποτα άλλο ..Έτσι λοιπόν και γω προτιμώ να μην της λέω πολλά -πολλα ! Όταν καμιά φορά το κάνω ,το κραταει και μου το λέει ξανά και ξανά..Εκτός αυτού δεν έχει χαρεί ποτέ με οτιδήποτε καλό μου έχει συμβεί ,ίσα ίσα που κατεβάζει μούτρα όταν της λέω κατι καλό για μένα ..Δεν λέω ότι θέλω να το παιξω ο καλύτερος άνθρωπος του κόσμου δεν το καταλαβαίνω..

Βρίσκομαι σε πανικό. Προσπαθώ να μην το δείξω γιατί φαίνεται γελοίο, όμως για μένα δεν είναι. Έχω περάσει όλη μου την ζωή μόνη. Βρίσκομαι πια κάπου στα μέσα. Πίστευα πάντα ότι τα πράγματα κάπως θα αλλάξουν, ότι κάτι θα κάνω ή κάτι θα μου συμβεί. Και έκανα και ου συνέβησαν, συνέχισα όμως να είμαι μόνη. Τώρα λοιπόν αντιλαμβάνομαι ότι δεν θ' αλλάξει αυτός ο πυρήνας μοναξιάς. Και φοβάμαι πολύ. Νιώθω θλιμμένη που δεν υπάρχει κάποιος για μένα. Νιώθω σαν να περπατάω με 10000 βολτ να με διαπερνούν. Συνεχίζω να καλώ κόσμο να βγαίνουμε, ακόμα και όταν με απορρίπτουν βγαίνω μόνη. Συνεχίζω να κινούμαι, και αυτή η επιμονή μου με φοβίζει περισσότερο. Τα γράφω αυτά για να διαβάσω κάποιο σχόλιο, ίσως κάτι που δεν έχω σκεφτεί.Ευχαριστώ.

Το 2018 πρώτα ο Θεός θα παντρευτώ και θα κάνω και παιδάκια.

προσπαθω να καταλαβω τι συμπεριφορα του. εκει που μιλουσαμε καθε μερα και μου εστελνε πολλα μηνυματα ξαφνικα χωρις ιδιαιτερο λογο εξαφανιζολ. οταν του ειπα οτι καταλαβα πως κατι αλλαξε εκεινος απαντησε το κορυφαιο εε ενταξει δεν ειναι απαραιτητο να μιλαμε καθε μερα. οκ καταλαβα πως ξενερωσε και το σεβαστηκα. σταματησα να του τηλεφωνω και να του στελνω. μετα οποτε το θυμοταν εστελνε και με μπερδευε. οποτε ελεγα κατι γι αυτο αρνιοταν οποιαδηποτε συζητηση γιατι θεωρουσε τα θεματα ΄΄σοβαρα΄΄ και δεν ειχε ορεξη να τα συζητησει. οταν δεν του ελεγα τιποτε δικο μου παραπονιοταν. τι στο καλο? ναρκωτικα παιρνει? τι φταιω μωρε εγω επειδη εσυ εχεις γινει κοντα 40 και δεν ξερεις τι θες? τι μια μας τα λες μπολικα μπολικα και μετα σιωπη με τη δικαιολογια πως το κανεις για να προστατεψεις και τους δυο μας? συγνωμη αλλα εγω ''μπραβο'' δεν χρειαζομαι. πες ενα τελος σαν αντρας και μην ξανα εμφανιζεσαι. τι ειναι αυτα τα πισω μπρος? γιατι πρεπει να μου κανεις τα νευρα κροσσια? σκεφτομαι να του πω πως βρηκα αλλον ακομη κι αν δεν ισχυει και δε θελω να με ξαναενοχλησει. εσεις τι πιστευετε? δεν μ αρεσουν τα ψεμματα αλλα δε μ αρεσει να νιωθω πως παιζει μαζι μου οποτε του κανει κεφι. δεν ειμαστε τωρα πιτσιρικια να περναμε την ωρα μας συγνωμη κιολας...

ΞΕΡΩ ΠΩΣ ΕΙΝΑΙ ΚΑΚΟ! ΘΕΛΩ ΝΑ ΜΑΘΕΙ Η ΓΥΝΑΊΚΑ ΤΟΥ, ΠΩΣ ΤΗΝ ΑΠΑΤΟΥΣΕ ΜΑΖΊ ΜΟΥ ΕΝΑΝ ΧΡΌΝΟ... ΟΧΙ ΜΟΝΟ ΣΕΞ ΑΛΛΑ ΚΆΝΑΜΕ ΒΟΛΤΕΣ, ΤΑΞΊΔΙΑ, ΜΕΝΑΜΕ ΚΑΝΟΝΙΚΑ ΜΑΖΊ!! ΘΑ ΗΘΕΛΑ ΝΑ ΜΗ ΤΟ ΘΕΛΩ ΟΛΟ ΑΥΤΌ!!! ΕΙΝΑΙ ΚΡΙΜΑ ΝΑ ΧΑΛΑΣΕΙ ΤΗΝ ΟΙΚΟΓΈΝΕΙΑ ΤΟΥ ΕΝΏ ΠΛΈΟΝ ΔΕΝ ΕΊΜΑΣΤΕ ΜΑΖΊ.

Λοιπόν εδώ και αρκετά χρόνια είμαι κολλημένος { αρκετά } με μία κοπέλα. Το όνομά της Μαρία! { έχει υπέροχα γαλάζια μάτια !} Την σκέφτομαι συνέχεια κάθε μέρα και όταν το κάνω νιώθω πανέμορφα. Σκέφτομαι για εμάς και πως θα ήταν αν ήμασταν μαζί. Στο σχολείο ήμασταν μαζί για έξι χρόνια και αρκετές φορές έπαιζε ο ένας με τον άλλο { με την καλή έννοια , ξέρετε ματιές, αγγίγματα ή όταν μιλούσαμε ήταν ένα πολύ όμορφο φλερτ}. Το είχε πάρει χαμπάρι ότι την γούσταρα από ότι μου είπε μία κοπέλα που έκαναν πριν παρέα. Μάλιστα μου είπε ότι της άρεσα αλλά δεν ήθελε να με στεναχωρήσει γιατί είμαι καλό παιδί και αυτή είναι λίγο ξεφεύγα { θα μου πείτε άστη και πάνε για άλλα ...όμως δεν μπορώ να το κάνω!}.Μάλιστα πριν λίγα χρόνια είχα αλλάξει και γυμναστήριο για να είμαστε μαζί. Πήγαινα και μιλούσαμε πιο πολύ στην πλάκα { την δούλευα για να την κάνω να γελάει}. Κάποιες φορές μου έστελνε φιλάκια από μακριά ή ερχόταν δίπλα μου και με ακουμπούσε επίτηδες για να μου πει κάτι. Ξέρω είμαι ντιπ βλάκας που δεν έκανα κάτι τότε αλλά είμαι πολύ ντροπαλός...το τελευταίο μου έχει στοιχίσει αρκετά. Επίσης ερχόταν και μύριζε την κολόνια μου και μου έλεγε ότι ποτέ δεν θα την ξεχάσει. Κάποτε έκανα κίνηση να βγούμε μιλώντας από το FB αλλά μου είπε ότι έβγαινε με άλλον...παρόλα αυτά συνέχισε να μιλάει μαζί μου και δεν έδειχνε να μην θέλει να το κάνει...για αρκετό καιρό δεν ασχολήθηκα , όμως δεν μπορούσε να βγει από το μυαλό μου. Πολλές φορές την έχω δει να με κοιτάει. Τα χρόνια πέρασαν και τώρα εγώ σπουδάζω σε άλλη πόλη και αυτή σπουδάζει στην πόλη από την οποία καταγόμαστε και δουλεύει σε μαγαζί για ρούχα στην Κηφισιά και σε καφετέρια. Ακόμα και τώρα ου δεν πολύ μιλάμε την έχω πετύχει να με κοιτάει { την κοιτάω εγώ για αυτό το παρατήρησα, αλλά και οι φίλοι μου μου το έχουν πει} αν και λιγότερο από παλιά και κάποιες φορές βρίσκει κάπως την ευκαιρία να με ακουμπήσει. Οι φίλες της με κοιτούν ...δηλαδή χτυπάει κατακέφαλα αυτό...π.χ. περνούσα από ένα μαγαζί και ξαφνικά και οι τέσσερις φίλες της γύρισαν ταυτόχρονα και με κοίταξαν . Τέλος κάθε φορά που μιλώ μαζί της νιώθω πως για κάποιο λόγο με ντρέπεται και δεν είναι ο χαρακτήρας της καθόλου έτσι. Δεν μπορώ να την βγάλω από το μυαλό μου! Θέλω να της μιλήσω από κοντά αυτή την φορά αλλά δεν μπορώ να βρω την κατάλληλη στιγμή να το κάνω....αφήστε που ντρέπομαι πολύ! Δεν ξέρω την να της πω και για αυτό προχωράω! Θέλω βοήθεια παιδιά! Πείτε ιδέες!

Ολη μου τη ζωη σαν 1 χουφτα πολυχρωμα κομματακια χαρτι που καποιο παιδι πεταξε γελωντας απο 1 ανοιχτο παραθυρο..... (βασω..ηβη...)