ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Καθόμουν και σκεφτόμουν τώρα πόσο κοστίζει μια σχέση. Δώρα ονομαστικής εορτής, γενεθλίων, επετείου, Χριστουγέννων, Πάσχα, τσάκα τσάκα ξοδεύεις ένα διχίλιαρο. Πέρα από αυτά όμως δε θα κεράσεις την κοπέλα σου έναν καφέ, ένα ποτό σε μια έξοδο; Δε θα την γυρίσεις πίσω στο σπίτι της με το αυτοκίνητο; Το υπολογίζω ετησίως σε τριχίλιαρο με βενζίνες και κεράσματα. Και συνεχίζω. Ανεξαιρέτως των εορτών δε θα αγοράσεις επίσης στην κοπέλα σου ένα φόρεμα, ένα άρωμα, ένα κραγιόν, για να την βλέπεις και να την χαίρεσαι; Προσθέτω άλλο ένα χιλιάρικο ετησίως στη λίστα. Κι αν τύχει δε και τσακωθείς μαζί της; Για να την πείσεις να γυρίσει πίσω, δε θα την καλοπάρεις με γλυκά και τριαντάφυλλα; Πεντακόσια ευρώ στη λίστα.Με έναν σύντομο λοιπόν υπολογισμό μια σχέση ετησίως κοστίζει: 6.500 ευρώ!! Ένα σεβαστό ποσό για τα οικονομικά δεδομένα της εποχής μας.

Πόνεσα πολύ τόσα χρόνια δίπλα σου.... Και τώρα πονάω και μόνο στη σκέψη ότι το άντεξα.... Αδιαφορία, παράπονο, θυμός, έρωτας, προσπάθεια.... Όλα μαζί σαν κύκλος που άρχιζε κ τελείωνε ξανά κ ξανά με εμένα να παλεύω και σένα απλό θεατή.... Άντεξα να φύγω, να αποδράσω.. δεν αντέχω όμως στη σκέψη ότι με υποτίμησα.... Ότι με διέλυσα....ότι με άφησα να σε αγαπάω... Δεν φεύγει ο θυμός...θυμός προς εμένα που δεν εγκατέλειψα νωρίς... θυμός προς εσένα που βολευτηκες και δε με εκτιμησες ποτέ... Τώρα είσαι έξω από τη ζωή μου...δε μου λείπεις, δε σε θέλω πίσω, δε σε εκτιμάω, δε χαίρομαι για όλα αυτά που ζήσαμε... Γιατί μου στερησες ο,τι καλό θα μπορούσα να θυμάμαι;

Δεν μπορώ να καταλάβω γιατί να κοροιδεύουμε ο ένας τις αδυναμίες του άλλου ή την άγνοιά του.Όσο γελοία και αν είναι μία ερώτηση αντί να δώσουμε απάντηση και να λύσουε την απορία αφήνουμε τον άλλον στην πλάνη του και τον γελοιοποιούμε.Πόσο πιο όμορφος θα ήταν ο κόσμος αν δεν κοιτάζαμε να βγάλουμε ο ενας τα μάτια του άλλου από τα πιο απλά θέματα εώς τα πιο πολύπλοκα.Σε όσους το κάνετε τι κερδίζετε για πιο λόγο το κάνετε αυτό ποτέ δεν θα καταλάβω τον πραγματικό λόγο που σας ωθεί σε τέτοισυμπεριφορές.Κατάλαβα επιτέλους κάποια πράγματα είχα απορίες χρόνων ρώτησα και ναι μεν πήρα απαντήσεις αλλά ταυτόχρονα βίωσα και αυτό που λένε bulling μετά από πολλά χρόνια.Βίωσα ξανά καταστάσεις του παρελθόντος που είχα θάψει μέσα μου και δεν αντέδρασα όπως θα έπρεπε.Σύμφωνα με τον ψυχίατρό που πήγα πρέπει να τα αφήσω πίσω μου όμως πόσο δύσκολο είναι αυτό να γίνει στη ν πράξη?Δεν του το είπα γιατί σίγουρα θα με έκλεινε μέσα αλλά έφτασα πραγματικα στην τρέλα.Το είπα θυμό αλλά όταν σκέφτηκα ότι αν είχα όπλο θα το άδειαζα πάνω τους σίγουρα δεν είναι λογική αντίδραση και ούτε θα το κάνω τώρα που ηρέμησα όμως το σκέφτηκα πραγματικά και ένοιωσα τόσο απαίσια για τα χρόνια που έχασα με αυτούς τους ανθρώπους όσο και για τον εαυτό μου που επέτρεψα να συμβεί αυτό και φέρθηκα τόσο ανώριμα γι ατην ηληκία μου.Προσέξτε παιδιά ποιους εμπιστεύεστε και που λέτε αυτά που νιώθετε.Μόνο σε δικούς σας ανθρώπους και άξιους εμπιστοσύνη

Σήμερα πριν λιγο, μάζεψα σε ένα σπίτι τον άντρα μου και όλους τους συγγενείς του , γονείς , αδέρφια, συνυφαδες και τους ειπα όλα όσα με εχουν πικράνει όλα όσα με εχουν αδικήσει και πάνω απο όλα ποσο αδικούν τον γιο τους με την συμπεριφορά τους, που ειναι ο καλύτερος άνθρωπος που ξέρω, αλλά δεν τους αξίζει για αίμα τους, ησύχασε η ψυχή μου, εχω την συνείδηση μου καθαρή, ας αποφασίσει πια ο άντρας μου, εγω δεν αντέχω άλλο αχαριστία και αδικία, χαλάω το σπίτι μου εξαιτίας τους , αλλά δεν αντέχω άλλο. Εχω ήσυχη συνείδηση , έδωσα δεν πήρα, έδωσα δεν ζήτησα , έδωσα και ξανά έδωσα αλλά όχι πια, μεσα μου όλα γίναν κομμάτια , δεν αντέχω άλλη ψυχολογική βία, τίμια και σταράτα, δεν αντέχω άλλο!

...ξέρεις τι θά’θελα να κάνω; Με τα δάκτυλά μου να αγγίξω κάθε σπιθαμή του προσώπου σου. Δεν μπορείς καν να φανταστείς πόσο το αγαπούσα το προσωπό σου, κάθε του λεπτομέρεια... Ξέρεις πόσες φορές προσπάθησα να το φέρω στη μνήμη μου και να το ζωγραφίσω; Μα πάντα μου ξέφευγε, σαν το νερό...Και ενώ έχω ζωγραφίσει πρόσωπα άλλων ανθρώπων από μνήμης που με είχαν συγκινήσει πολύ λιγότερο, το δικό σου δεν κατάφερα να το ζωγραφίσω ποτέ...πάντα μου ξέφευγε.

....λουλουδάκια και πεταλουδίτσες θα ζωγραφίζω αύριο....

Κι ομως ολα σημερα..σημερα ο παππους μου διαγνωστηκε με καρκινο οστων με μετασταση και εχει λιγους μηνες ζωης με αφορητους πονους..πανε τα σαββατοκυριακα στο χωριο που με εκανε βολτες γιατι δεν εχω φιλεςΣημερα το αγορι μου μου ζητησε να το τελειωνουμε γιατι γυρισε στην πρωην( ειναι ιατρικη αυτη οχι αγγλικη φιλολογια..) το ξερα κατα βαθος οταν τους εβλεπα να μιλανε λογω κοινης παρεας...αχ και να βγαινα λαθος..Σημερα η κολλητη μου μου το ακυρωσε για αλλη μια φορα για να βγει με το αγορι της..ειμαι χαλια αλλα ταυτοχρονα καλα..ας ειναι αυτοι καλα κ εγω στο μελλον καλυτερα..δεν θα μπορεσω να κοιμηθω αποψε...καληνυχτα

Βλέπω ότι απόψε δείχνει επεισόδια από τον 9 κύκλο... Άρα συνεχίζονται;

Ποτέ δεν ειχα πολλούς φίλους,ακόμα και τώρα στα 20 μου.Έχω μια παρεα,που ακομα και με αυτη δε θα λεγα οτι ειμαι και σε καθημερινη επικοινωνια(ακομα και με τη κολλητη μου) και μιλαω με ανθρωπους,δεν ειναι οτι εχω το λεγόμενο social anxiety που δε μπορεις να μιλήσεις καθόλου η φοβάσαι,αν και πιο μικρη ειμουν καπως ετσι και σιγα σιγα το διόρθωσα.Δε ξερω αν εχω κατι στον χαρακτήρα μου που με κανει αποθητική η να φαινομαι απλησιαστη και να μη το καταλαβαίνω,απ'οτι μου χουν πει ειμαι γλυκια και συμπαθής.Επισης δεν εχω αυτο που εχουν αλλοι δηλαδη πολλες διαφορετικες παρεες να βγαινω,να κανω φιλιες οπου και να παω και μετα να κραταω επαφη και γενικα αυτο το "χαρισμα"που εχουν καποιοι να τραβανε τους ανθρωπους και με το που βρεθουν σε μια παρεα οχι μονο να συμπαθιουνται αλλα να γινονται και φιλοι και να δενονται σχετικα ευκολα και γρηγορα.Ποτε μου δε κατάλαβα πως γίνετε αυτο.Σε καποιες στιγμες που ειχα τα κεφια μου εχω καταφερει μπορω να πω να δειξω ενδιαφερουσα και καλη παρεα και να με πανε ατομα αλλα στο τελος της ημερας δεν εχω καταφέρει να δεθω μαζι τους οσο θα θελα,σαν κατι να συμβαινει την επομενη φορα που θα βρεθω παλι μαζι τους και να μην ειμαι τοσο χαλαρη ευχάριστη και αυθόρμιτη οσο ημουν τη μια φορα.Οταν γνωριζω καποιο ατομο την πρωτη φορα που θα μιλαμε μπορω να πω ειμαι αρκετα χαλαρη και ενταξει και κυλαει καλα η κουβεντα,τις αλλες φορες ομως που τους γνωριζω καλυτερα σα να χανω τη χαλαροτητα μου και το θαρρος μου και σιγα σιγα απομακρυνομαι γιατι τους βλεπω να επικοινωνουν και να περνανε καλυτερα με αλλους χωρις να χουν ενδιαφέρον για μένα.Ηλικρινα δε ξερω τι ειναι αυτο που εχω και θελω να το αποβάλλω.

Σε μισώ γιατί σ αγάπησα πολυ! Δυο μάτια ξανθιωτικα με κατέστρεψαν και όμως πάλι σ αγαπω..