ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Περάσαμε δυσκολες φάσεις τον προηγούμενο χρόνο.. όταν επιτέλους τις ξεπεράσαμε και ήμουν πιο ερωτευμένη από ποτέ ανακάλυψα και άλλα πράγματα, ψέματα, απιστίες κι φλερτ του προηγούμενου χρόνου. Αποφάσισα να δώσω δεύτερη ευκαιρία γιατί είδα την αλλαγή τον τελευταίο καιρό και ήμουν φουλ ερωτευμένη.. Μου φέρεται πολύ όμορφα και πολύ σωστά και έχει κάνει τα πάντα για να το διόρθωσει.Αλλά δεν ξέρω αν θα νιώσω ποτέ όπως ένιωσα πριν τα μάθω όλα αυτά.

Πως γίνεται να σαι ερωτευμένη, να τον σκέφτεσαι σε κάθε καψουτοτραγουδο ένα άτομο που σου μιλάει με τον χείριστο τρόπο, σε υποτιμά σαν άνθρωπο, σε θεωρεί κακό ψυχολογικά ασταθές, ανάξιο για έρωτα και αγάπη άτομο, έσπειρε διχόνοια ανάμεσα σε σένα και στους φίλους σου και σε έχει κάνει εδώ και 4 μήνες να χεις χάσει κάθε ίχνος αυτοπεποίθησης, σεξουαλικης ενέργειας και όρεξης να βγεις, να γνωρίσεις νέα άτομα?

Είμαι γυναίκα σε σχέση με άντρα 7 χρονια . Πριν 3 περίπου χρονια άρχισα δειλά κ μη συνειδητοποιώντας να σκέφτομαι τις γυναίκες ερωτικά . Παρατηρώ ότι αυξάνεται σταδιακά τα τελευταία χρονια με σκέψεις όχι μόνο πια ερωτικες αλλά ζωής , σενάρια πιθανής συμβίωσης, γενικά πως θα ήταν η ζωή μου . Αισθάνομαι να βγαίνει από μέσα μου όλο αυτό . Καποια διαστήματα δεν σκέφτομαι τίποτα γύρω από τις γυναίκες κ συμβιώνω αρμονικά με τον φίλο μου . Άλλες πάλι φορές σκέφτομαι ...& τότε τρομάζω κάπως .

Μου λείπεις άπειρα... Ήθελες αλλά "δεν έπρεπε" έλεγες. "Είσαι αυτό που θέλω" έλεγες. Χωρίς να εξηγήσεις ποτέ γιατί δεν έπρεπε...Συμπέρασμα: Δεν ήθελες. Περίμενα ότι θα σκεφτείς και θα επέστρεφες. Αφού...ήθελες. Αλλά έφυγες οριστικά. Και σκέψου..ένιωθα ότι όντως ήθελες..Και σαν ηλίθιο, ακόμα το νιώθω. Και όλο παίρνω το τηλέφωνο..θέλοντας τόσο να σε ακούσω. Κι ύστερα λέω όχι. Προσπάθησα πολύ. Μετά από αυτό...Δεν αξίζεις κάτι άλλο. Ειλικρινά. Πονάει πολύ. Και πρέπει να μαζέψω τα κομμάτια μου. Να είσαι πάντα μα πάντα καλά. Το εύχομαι ολόψυχα.

Τετοια ώρα 8 χρόνια πριν βρικόμουν απόλυτα παράλυτη στα επείγοντα, βιωνοντας την πρώτη και χειρότερη κρίση πανικού..Έκτοτε ήρθαν κι άλλες όχι τόσο καταιγιστικές..Τίποτα δεν είναι ίδιο από τότε..Ένας διαρκής αγώνας με τα πάνω και τα κατω του..Αυτή η μέρα όμως, δεν θα ξεχαστεί ποτέ..Όσοι ξέρουν νιωθουν..

Να σταματήσουμε όλοι, όσοι είμαστε, να είμαστε οι καβατζες αυτών που θέλουμε αλλά αυτοί δεν θέλουν σχέση μαζί μας. Δεν τους αξίζουμε

μου αρέσουν 2 κοπέλες τις οποίες τις βλέπω σε τακτικά διαστήματα πριν ιούτις έχω βρει στα social media, τι μου προτείνετε να κάνω?

Κι ενώ είχα προετοιμαστεί ψυχολογικα ότι ανοίγουμε 11/4,14:30 χτυπάει το τηλέφωνο.Ο περιφερειακός (ένα ωχ βγήκε από μέσα μου πριν το σηκώσω) ηθελε να ενημερώσει τελικά (μάντεψε) ανοίγουμε!!! Εννοείται δεν έχουμε κάνει καμία απολύμανση όσο καιρό ήμασταν κλειστά και γενικά δεν έχουμε πάρει μέτρα προστασίας! Αυτά τα ωραία

Γνώρισα μία κοπέλα με την οποία μιλάγαμε κάθε μέρα και κάναμε αρκετή παρέα,βγαίναμε αρκετά.Γενικά νιώθω ότι δέθηκα μαζί της πάρα πολύ χωρίς να έχει γίνει κάτι ερωτικό.Την ερωτεύτηκα όμως,την ερωτευτηκα πολύ,πέρα από κάθε λογική,όσο καμία σε αυτά τα 28 χρόνια ζωής μου.Αποφάσισα να της το εξομολογηθώ μόνο που αυτή δεν ένιωθε το ίδιο.Με ταρακούνησε αυτό το συναίσθημα,ήταν ότι πιο δυνατό έχω ζήσει.Δεν μπορούσα να φανταστώ οτι μπορώ να αγαπήσω τόσο πολύ έναν άνθρωπο.Θα έδινα τα πάντα για αυτήν ακόμα και την ζωή μου χωρίς καν να το σκεφτώ.Πληγώθηκα πάρα πολύ και ένιωσα φριχτά.Όμως ακόμα και τώρα 3 μήνες μετά την τελευταία φορά που την είδα και επικοινωνήσαμε,ακόμα και αν έμαθα οτι είναι με άλλον δν έχω σταματήσει να την αγαπάω και να την σκέφτομαι.Δυστυχώς δεν νομίζω ότι θα την ξεπεράσω ποτέ.Πώς γίνεται να σταματήσω να την αγαπάω?Πως γίνεται να μην έχω νέα για κάποιον άνθρωπο που αγαπάω τόσο πολύ,να μην ξέρω καν αν είναι καλά...

Φοβάμαι να βγω κ νομίζω θα μείνω άνεργη καμία ιδέα...έχω αναπτύξει φοβίες που δεν είχα..κ επισης είχα βάλει πλάνο να φύγω από Ελλάδα λόγω οικονομικών τώρα σιωπή τουλάχιστον είμαστε ζωντανοί