ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

νιώθω πολύ μόνος. Η μοναξιά με έχει απομονώσει και ζω πλέον ουσιαστικά αποσυρμένος από κάθε κοινωνικό κύκλο που μπορεί να είχα κάποτε. Έχοντας δουλέψει σε αρκετά στρεσογόνα περιβάλλοντα τα τελευταία χρόνια είμαι τους τελευταίους μήνες άνεργος από επιλογή και έχω μόνο την εβδομαδιαία επίσκεψη στον ψυχαναλυτή μου να με κρατάει. Δεν βλέπω φως στο τούνελ ακόμα και η ηλικία μου δεν μου επιτρέπει να είμαι ιδιαίτερα αισιόδοξος ότι έχω χρόνια μπροστά μου να αλλάξω τη ζωή μου. Ίσως έχω, αλλά δεν νιώθω καθόλου ότι είναι στο χέρι μου. Πέρασα πέρσυ επίσης έναν χωρισμό απο μια κακοποιητική σχέση 3 χρόνων (5 με τα μπρος πίσω) στην οποία η σύντροφός μου πρόδωσε κάθε εμπιστοσύνη και πίστη στις σχέσεις που μπορεί να είχα μέχρι τότε. Νιώθω ότι είμαι στο πιο χαμηλό σημείο που έχω φτάσει ποτέ στη ζωή μου μέχρι στιγμής και αναρωτιέμαι πόσο ακόμα θα κρατήσει, αν θα καταφέρω να βγω από τον φαύλο κύκλο και να καταφέρω ποτέ να φτιάξω μία ζωή με ηρεμία και αγάπη. Υπάρχει ελπίδα μετά τα 30?