Ζωή είναι το αποτέλεσμα των επιλογών μας και των επιλογών που κάνουν οι άλλοι για εμάς, με έμφαση στο δεύτερο.
Αν δεν εργάζεσαι αλλά καλύπτεις μια χαρά τα έξοδά σου, που μάλλον αυτό θα συμβαίνει στην περίπτωσή σου, αφού έχεις χρήματα και για εβδομαδιαίες επισκέψεις στον ψυχαναλυτή σου όπως λες, τότε να μην νιώσεις ποτέ καμία ενοχή.
Η μισθωτή σκλαβιά (sic: εργασία, δουλειά, απασχόληση) το μόνο που προσφέρει είναι κάλυψη των εξόδων μας, κι αυτό όχι σε απόλυτο βαθμό αν δεν είναι κάποιος επαγγελματικά ευνοημένος.
Οπότε και να βρεις δουλειά, δεν είναι καθόλου σίγουρο ότι θα κάνεις φιλίες ή ερωτικά ανοίγματα μέσα από αυτή.
Απλώς θα έχεις κάτι να κρατάει απασχολημένο το μυαλό σου από τη σκέψη της μοναξιάς σου.
Αν πάλι έχεις ενδιαφέροντα χόμπυ, τότε ασχολήσου με αυτά, ειδικά αν έχεις το βιοποριστικό σου λυμένο σε ικανοποιητικό βαθμό.
Φυσικά οι άνθρωποι απομονώνουν, κατανοώ απόλυτα την δεύτερη πρόταση της εξομολόγησής σου, κι όσο περνούν τα χρόνια αυτό συμβαίνει όλο και περισσότερο.
Και δεν το παραδέχονται κιόλας.
Τέλος πάντων, σου εύχομαι να κάνεις ό,τι επιθυμείς, μετά τα 30 είσαι ακόμα νέος (ή περίπου νέος).
Θα σου πρότεινα να αρχίσεις εσύ να επικοινωνείς με τους γύρω σου, έχοντας mindset ότι θα έχει κάποιο αποτέλεσμα αυτό.
Μην απογοητευτείς πρόωρα, πριν η ζωή και οι άνθρωποι δηλαδή σου δώσουν λόγους για να το κάνεις.
Κράτα ακόμα γερά όσο μπορείς.
Να είσαι καλά.