ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Ό, τι επάγγελμα και να κοιτάξω, βαριέμαι. Βαριέμαι να δουλέψω. Ναι, παιδιά, βαριέμαι, αλλά σε σημείο πραγματικής βαρεμάρας. Όπως και πολλοί άλλοι, μένω σε μια πόλη που προσφέρει πολύ συγκεκριμένες επαγγελματικές επιλογές (ξενοδοχεία ή πωλήσεις). Νιώθω κενή σε αυτόν τον τομέα. Δεν έχω κανέναν στόχο, δεν ξέρω πού πάω. Τίποτα δεν μου αρέσει εργασιακά. Γενικά σαν άτομο είμαι λίγο αλλού. Ό, τι αυτοβοήθεια έχω διαβάσει... δεν βοήθησε. Πώς να βρω άκρη; Δεν θέλω να ζήσω μια ζωή που σιχαίνομαι (ωράρια, φωνές, αφεντικά), θέλω να μπορώ να αναπνέω. Αλλά δεν βλέπω άκρη, είναι και η Ελλάδα έτσι όπως είναι - γενικά στον εργασιακό τομέα - που τα παραπάνω μοιάζουν νεανικές σαχλαμαρίστικες σκέψεις! Κανείς άλλος / η στην παρέα;