Προδημοσίευση - To «100»

Προδημοσίευση - To «100» Facebook Twitter
0
Προδημοσίευση - To «100» Facebook Twitter

INSTAGRAM

Κάθισμα συνοδηγού. Κομμάτια από θρυμματισμένα γυαλιά. Ντουλαπάκι ανοιχτό, το καπάκι στραβωμένο. Πεταγμένα έξω σκόρπια έγγραφα, άδειες, ένα πακέτο χαρτομάντιλα κι ένα μισοφαγωμένο μανταρίνι.

Λεβιέ ταχυτήτων σπασμένο, ξεχαρβαλωμένο κάθισμα οδηγού. Ένα σίδερο εξέχει.

Κεφάλι άντρα. Γκρίζα μαλλιά. Αίμα που κυλάει στο μέτωπο. Μάτια ανοιχτά, ακίνητα. Μικρά κρύσταλλα στα βλέφαρα. Ροή άσπρου-μπεζ υγρού στα μάγουλα.

Ραδιόφωνο παίζει ερωτική μπαλάντα με παράσιτα. Μύγα πετά. Ήχος περιπολικού. Ραγισμένο κοντέρ. Ο δείκτης σταματημένος στο 100.

=====

ΝΕΟΝΑΖΙ, ΟΔΗΓΙΕΣ ΧΡΗΣΕΩΣ

Ντάλα μεσημέρι. Καμιά εκατοστή παλικαράδες πίνουν το φραπέ τους, όρθιοι στη μικρή πλατεία, το γνωστό τους στέκι.

Όλοι κοντοκουρεμένοι, οι περισσότεροι γουλί, όλοι με τις μαύρες μπλούζες τους, όλοι με αγριάδα στο μάτι και με έκφραση σαν ο καφές να 'ταν θεόπικρος.

Απ' το δρομάκι απέναντι προβάλλει άξαφνα ένα μπουλούκι νοικοκυρές, που κουβαλάνε σε πλαστικές λεκάνες την μπουγάδα τους.

Οι γυναίκες διασκορπίζονται ανάμεσα στους άνδρες, που οι περισσότεροι είναι ένα κεφάλι πιο ψηλοί.

Μια γυναίκα, η πιο ηλικιωμένη μα κοτσονάτη, στέκεται μπροστά τους και με διαπεραστική φωνή τσιρίζει: «Χάιλ Χίτλερ!».

Μεμιάς, όλοι οι παλικαράδες στέκονται προσοχή, χτυπώντας στρατιωτικά το πόδι, σηκώνουν για χαιρετισμό το δεξί τους χέρι και μένουν αγάλματα.

Τότε, όλες οι άλλες αρχίζουν ανέμελα ν' απλώνουν την μπουγάδα τους –κυρίως κιλοτάκια, σώβρακα, μεσοφόρια και κάλτσες– στα σηκωμένα χέρια.

=====

ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ ΖΩΓΡΑΦΩΝ

«Τι μπορείτε να ζωγραφίσετε με εκατό γραμμές;» ρώτησε ο ρεπόρτερ.

«Είκοσι πέντε παραλληλόγραμμα» απάντησε αυθορμήτως ο Mοντριάν.

«Τις ρυτίδες του προσώπου μου ή τις ακτίνες του χρυσάνθεμου» συμπλήρωσε ο Βαν Γκογκ.

«Δεν υπάρχουν εκατό γραμμές» είπε ο Νταλί. «Υπάρχει μόνο μία: αυτή που ενώνει το πραγματικό με το όνειρο».

«Η ζωγραφική δεν γίνεται με γραμμές» είπε ο Σαγκάλ.

=====

ΠΡΟΒΑ ΝΥΦΙΚΟΥ

Απόηχος Κώστα Ταχτσή

Γιάννης Ευσταθιάδης - Εκατό. Εκδόσεις Μελάνι. Σελ.: 196. Τιμή: €14,00«Είμ' εκτός εαυτού... Αναιδέστατο θηλυκό... Τέτοια σύγχυση, Θε μου... Μόλις και μετά βίας θα 'ταν είκοσι χρονώ... Βοηθός της ράφτρας μου... Τι βοηθός, τρομάρα της... Εκείνη έλειπε... Μου το 'χε πει... "Πέρνα να σου πάρει τα μέτρα η μικρή, για να μην καθυστερούμε, αφού το βιάζεσαι το ταγεράκι...". Πέρασα και γω, πού να 'ξερα πως θα μου ανέβαινε το αίμα στο κεφάλι... Βγάζει τη μεζούρα η μικρή κι αρχίζει... Να οι ώμοι, να το μάκρος, να το ένα, να το άλλο, φτάνει και στη μέση. Όπως ήταν γονατισμένη κι είχε καρφίτσες στο στόμα, που να της μπήγονταν στη γλώσσα, βγάζει τις καρφίτσες και μου λέει: "Μμμ... μέση εκατό ", για να συμπληρώσει μ' ένα χαμόγελο όλο ειρωνεία: "Tα παραπήραμε βλέπω τα κιλάκια μας". – "Εκατό να 'ν' οι μέρες σου" μου 'ρθε να της πω... Ακούς το τσόλι; Δεν σεβάστηκε ούτε ότι ήμουνα πελάτισσα, ούτε ότι θα μπορούσα να 'μαι μάνα της – κούφια η ώρα, τέτοιο γύναιο... Τι μάνα της, λέω... Γιαγιά της μάλλον... Τότε και γω, θες από εγωισμό, θες από γυναικεία φιλαρέσκεια, γυρίζω και της λέω – πώς μου 'ρθε;... "Δεν είναι πάχος, κορίτσι μου... Έγκυος είμαι!". Με κοίταξε μ' ένα ηλίθιο βλέμμα όλο απορία και συνέχισε να σημειώνει νούμερα. "T' όνομά σας;" ρώτησε στο τέλος. Δεν ξέρω πώς μου 'ρθε πάλι και κατάπια το «Τασία» και για να της περάσω ένα μήνυμα, της λέω: "Σάρα". – "Σά-ρα" έγραψε με κάτι ορνιθοσκαλίσματα. Να χέσω την παιδεία που παίρνουν οι σημερινοί νέοι. Ούτε την Παλαιά Διαθήκη δεν ξέρουν...»

=====

ΣΕΛΗΝΟΦΩΣ

Ήταν σε στιγμές γλυκιάς μελαγχολίας –κάτι σαν βραδινή αναίτια λύπη– που κοίταξε τη γεμάτη σελήνη.

Έμεινε ώρα πολλή με το βλέμμα αδρανές, σαν να απομυζούσε το ωχροκίτρινο χρώμα της.

Ύστερα, με μία μόνο κίνηση, την έπιασε, την κατέβασε, την άπλωσε σ' ένα μεγάλο ξέφωτο του κήπου και την έκοψε συμμετρικά σε 100 κομμάτια.

Πήρε τα 12 από αυτά και τα φύλαξε προσεκτικά, ώστε την επομένη να φτιάξει τη λεπτή, νέα σελήνη.

Συγκέντρωσε τα υπόλοιπα 88, μπήκε στο σπίτι και πλησίασε το πιάνο. Με άκρα προσοχή τοποθέτησε τα 52 στα ισάριθμα λευκά πλήκτρα. Το ελεφαντόδοντο απέκτησε αίφνης την απόχρωση του έμβιου λευκού. Τα υπόλοιπα 36 –από τη σκοτεινή πλευρά της σελήνης– τα απόθεσε στα 36 μαύρα πλήκτρα, κι εδώ το μαύρο έγινε καταμέλανο, λες και είχε πάρει την απελπισία του βλέμματος που το κοιτούσε.

Όταν το πιάνο άρχισε να παίζει μόνο του, εκείνος, μέσα στις διέσεις της αναίτιας λύπης του, δεν άκουσε καμία μουσική· μόνο μακρινές ομιλίες, φωνές νεκρών, ερωτικά επιφωνήματα, ψιθύρους, ανάκατα με στίχους ποιητών, κελαηδίσματα πουλιών, ήχους της θάλασσας και βουή ανέμων.

Έτσι, πείστηκε πια ότι το σεληνόφως δεν περιέχει νότες κι ότι όποιος θαρρεί πως τις ακούει, απλώς ακροάται τη μελωδία του χρόνου.

=====

ΤΕΤΡΑΓΩΝΙΚΗ ΡΙΖΑ

«Ποια είναι η τετραγωνική ρίζα του 100;»

«Στοιχειώδη πράγματα. Το 10 ασφαλώς»

«Γιατί την είπαν τετραγωνική ρίζα;»

«Γιατί αποτελεί ρίζα του τετραγώνου, δηλαδή της εξίσωσης x2=α. Το x2 ονομάζεται δεύτερη δύναμη του x ή τετράγωνο του x, γιατί παραπέμπει στον τύπο εμβαδού του τετραγώνου»

«Δεν μπορώ να σε παρακολουθήσω...»

«Κακώς. Είναι απλά πράγματα. Οι μαθηματικοί έχουν τον τρόπο να εξηγούν τον κόσμο με αριθμούς»

«Αντιθέτως, οι ποιητές αδυνατούν»

«Τι υπαινίσσεσαι;»

«Τον Λόρκα, βεβαίως, που μας άφησε αξήγητη για πάντα τη σκοτεινή μας ρίζα της κραυγής»

=====

ΜΟΙΡΟΓΝΩΜΟΝΙΟ

Το πάθος του –από μαθητής του Λυκείου ακόμα– για την τριγωνομετρία τον οδήγησε σε ερασιτεχνική, αλλά συστηματική, μελέτη γωνιών και τριγώνων.

Γοητευμένος από ημίτονα, συνημίτονα και τόξα εφαπτομένης, παθιασμένος για προσκείμενες και απέναντι πλευρές, για οξείες και αμβλείες γωνίες, άρχισε να παρατηρεί τον γύρω κόσμο, εφαρμόζοντας τη θεωρία και επεκτείνοντας τους ορισμούς.

Μελετούσε, ας πούμε, πόσων μοιρών γωνία δημιουργούσε το πιγούνι με τον λαιμό μιας κοπέλας που έλεγε «σ' αγαπώ», πόσες μοίρες ήταν το δουλοπρεπές σκύψιμο κάποιου υφισταμένου του ή ποιες ήταν οι αναλογίες του μαύρου της θάλασσας με την υποτείνουσα της σελήνης.

Όταν εφάρμοζε το αόρατο μοιρογνωμόνιό του στον εαυτό του, μπορούσε να γίνεται πιο ακριβής.

Αγαπούσε τις 0 μοίρες του ύπνου (γιατί κοιμόταν πάντα μπρούμυτα) και ξόρκιζε τις 180 του θανάτου.

Λάτρευε τις 5-10 στις ερωτικές του συνευρέσεις, με δυσφορία υπάκουε στις 45 για κάτι όχι ευχάριστο και περπατούσε πάντα σε 80, μια και από παιδί έσκυβε λίγο.

Οι δύσκολες στιγμές –πένθη, χωρισμοί, απώλειες– τον έβρισκαν ευθυτενή στις 90 μοίρες, αλλά η απόλυτη ευτυχία γι' αυτόν ήταν οι 100, γιατί μόνο έτσι μπορούσε τις νύχτες να παρατηρεί τ' άστρα.

Βιβλίο
0

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ

ΕΠΕΞ Φάνη, ψηλά το κεφάλι!

Βιβλίο / Φάνη, ψηλά το κεφάλι!

Το πρώτο βιβλίο του Φάνη Παπαδημητρίου είναι μια συγκινητική εξομολόγηση για το ατύχημα στα 19 του που τον καθήλωσε σε αμαξίδιο, την πάλη του με τον τζόγο και τον αγώνα που έδωσε να ξαναφτιάξει τη ζωή του «μετά το τσουνάμι που ήρθε και τα σάρωσε όλα».
M. HULOT
«Τι ωραίο πλιάτσικο!»: Όταν η «αργόσχολη» τάξη εργάζεται σκληρά για το Κακό

Το πίσω ράφι  / «Τι ωραίο πλιάτσικο!»: Όταν η «αργόσχολη» τάξη εργάζεται σκληρά για το Κακό

Πιστή στην κλασική μορφή του μυθιστορήματος, αλλά ταυτόχρονα ανατρεπτική και μεταμοντέρνα, η καυστική σάτιρα του Τζόναθαν Κόου για τη βρετανική άρχουσα τάξη των αρχών της δεκαετίας του ’90 διαβάζεται μονορούφι.
ΣΤΑΥΡΟΥΛΑ ΠΑΠΑΣΠΥΡΟΥ
ΕΠΕΞ Γυναικείες φωνές από διαφορετικά μέρη του κόσμου

Βιβλίο / Από τη Μαλαισία μέχρι το Μεξικό: 5 νέα βιλία που αξίζει να διαβάσετε

5 συγγραφείς από διαφορετικά σημεία του πλανήτη χαράζουν νέους δρόμους στη λογοτεχνία. Ανάμεσά τους, η Τζόχα Αλχάρθι που κέρδισε το Booker και η βραβευμένη με Πούλιτζερ Κριστίνα Ριβέρα Γκάρσα.
ΤΙΝΑ ΜΑΝΔΗΛΑΡΑ
Ποιοι ήταν οι αληθινοί «σκλάβοι» της ηδονής στην Αρχαία Ρώμη;

Αρχαιολογία / Ποιοι ήταν οι αληθινοί «σκλάβοι» της ηδονής στην Αρχαία Ρώμη;

Η διακεκριμένη ιστορικός Mary Beard στο βιβλίο της «Οι Ρωμαίοι Αυτοκράτορες. Οι ηγεμόνες του αρχαίου ρωμαϊκού κόσμου», παρουσιάζει τη ζωή και το έργο των αυτοκρατόρων μέσα από ανεκδοτολογικές αφηγήσεις και συναρπαστικές λεπτομέρειες, που θυμίζουν απολαυστικό μυθιστόρημα. Ένα από τα πιο ενδιαφέροντα κεφάλαια εστιάζει στον ρόλο των δούλων, τόσο στην καθημερινή ζωή όσο και στη σεξουαλική ζωή των Ρωμαίων αυτοκρατόρων.
M. HULOT
Τα μικρά ανεξάρτητα βιβλιοπωλεία ενώνουν τις δυνάμεις τους

Βιβλίο / Τα μικρά ανεξάρτητα βιβλιοπωλεία ενώνουν τις δυνάμεις τους

Από την Αμοργό ως την Αλεξανδρούπολη και από την Ξάνθη ως τη Μυτιλήνη, τα μικρά βιβλιοπωλεία αποκτούν για πρώτη φορά συλλογική φωνή. Βιβλιοπώλες και βιβλιοπώλισσες αφηγούνται τις προσωπικές τους ιστορίες, αλλά και τις δυσκολίες που αντιμετωπίζουν.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΑΝΤΑΖΟΠΟΥΛΟΣ
«Μικρή μου, ας τους αφήσουμε αυτούς τους κερατάδες τους καλόγερους»

Lifo Videos / «Μικρή μου, ας τους αφήσουμε αυτούς τους κερατάδες τους καλόγερους»

Η Αγλαΐα Παππά διαβάζει ένα απόσπασμα από τις βέβηλες και αμφιλεγόμενες «120 Μέρες των Σοδόμων» του Μαρκησίου ντε Σαντ, ένα βιβλίο αναγνωρισμένο πλέον ως αξεπέραστο λογοτεχνικό αριστούργημα και χαρακτηρισμένο ως «εθνικός θησαυρός» της Γαλλίας.
THE LIFO TEAM
Το «προπατορικό αμάρτημα» του Τζο Μπάιντεν

Βιβλίο / Ποιο ήταν το θανάσιμο σφάλμα του Τζο Μπάιντεν;

Ένα νέο βιβλίο για τον πρώην Πρόεδρο αποτελεί καταπέλτη τόσο για τον ίδιο όσο και για τη δουλοπρεπή κλίκα πιστών και μελών της οικογένειάς του, που έκαναν το παν για να συγκαλύψουν τον ραγδαίο εκφυλισμό της γνωστικής του ικανότητας.
THE LIFO TEAM
ΕΠΕΞ Συγγραφείς/ Φεστιβάλ Αθηνών Επιδαύρου

Φεστιβάλ Αθηνών Επιδαύρου / 8 Έλληνες συγγραφείς ξαναγράφουν τους μύθους και τις παραδόσεις

Η Λυσιστράτη ερμηνεύει τις ερωτικές σχέσεις του σήμερα, η Ιφιγένεια διαλογίζεται στην παραλία και μια Τρωαδίτισσα δούλα γίνεται πρωταγωνίστρια: 8 σύγχρονοι δημιουργοί, που συμμετέχουν με τα έργα τους στο φετινό Φεστιβάλ Αθηνών Επιδαύρου, συνομιλούν με τα αρχαία κείμενα και συνδέουν το παρελθόν με επίκαιρα ζητήματα.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
Τζούντιθ Μπάτλερ: «Θέλουμε να ζήσουμε με ανοιχτή ή με κλειστή καρδιά;»

Τζούντιθ Μπάτλερ / «Θέλουμε να ζήσουμε με ανοιχτή ή με κλειστή καρδιά;»

Μια κορυφαία προσωπικότητα της σύγχρονης παγκόσμιας διανόησης μιλά στη LiFO για τo «φάντασμα» της λεγόμενης ιδεολογίας του φύλου, για το όραμα μιας «ανοιχτόκαρδης κοινωνίας» και για τις εμπειρίες ζωής που της έμαθαν να είναι «ένας άνθρωπος ταπεινός και ταυτόχρονα θαρραλέος».
ΘΟΔΩΡΗΣ ΑΝΤΩΝΟΠΟΥΛΟΣ
Ντίνος Κονόμος

Βιβλίο / «Ο κύριος διευθυντής (καλό κουμάσι) έχει αποφασίσει την εξόντωσή μου…»

Ο Ντίνος Κονόμος, λόγιος, ιστοριοδίφης και συγγραφέας, υπήρξε συνεχιστής της ζακυνθινής πνευματικής παράδοσης στον 20ό αιώνα. Ο συγγραφέας Φίλιππος Δ. Δρακονταειδής παρουσιάζει έργα και ημέρες ενός ανθρώπου που «δεν ήταν του κόσμου τούτου».
ΦΙΛΙΠΠΟΣ Δ. ΔΡΑΚΟΝΤΑΕΙΔΗΣ
Η ζωή του Καζαντζάκη σε graphic novel από τον Αλέν Γκλικός

Βιβλίο / Ο Νίκος Καζαντζάκης όπως δεν τον είχαμε ξαναδεί σε ένα νέο graphic novel

Ο ελληνικής καταγωγής Γάλλος συγγραφέας Αλέν Γκλικός καταγράφει την πορεία του Έλληνα στοχαστή στο graphic novel «Καζαντζάκης», όπου ο περιπετειώδης και αντιφατικός φιλόσοφος και μυθιστοριογράφος ψυχαναλύεται για πρώτη φορά και συστήνεται εκ νέου στο ελληνικό κοινό.
ΤΙΝΑ ΜΑΝΔΗΛΑΡΑ
«Πετρίτης»: Το πιο γρήγορο πουλί στον κόσμο και η άγρια, αδάμαστη ομορφιά του

Ηχητικά Άρθρα / Πετρίτης: Το πιο γρήγορο πουλί στον κόσμο και η άγρια, αδάμαστη ομορφιά του

Ο Τζoν Άλεκ Μπέικερ αφιέρωσε δέκα χρόνια από τη ζωή του στην παρατήρηση ενός πετρίτη και έγραψε ένα από τα πιο ιδιαίτερα βιβλία της αγγλικής λογοτεχνίας – μια από τις σημαντικότερες καταγραφές της άγριας ζωής που κινδυνεύει να χαθεί για πάντα. Κυκλοφόρησε το 1967 αλλά μόλις τα τελευταία δεκαπέντε χρόνια οι κριτικοί και το κοινό το ανακάλυψαν ξανά.
M. HULOT