Στο δάσος των παιδιών

Στο δάσος των παιδιών Facebook Twitter
1
Στο δάσος των παιδιών Facebook Twitter

Οι αναμνήσεις κλείνουν πίσω σου, σε φυλακίζουν στην καρδιά του δάσους, που είναι η δική σου καρδιά. Οι αναμνήσεις –φτωχοπουτάνες τις λες και γελάς– τρίβουν στα δάχτυλά τους το παρόν, μπουκώνουν το στόμα τους με το παρόν σου και γελάνε, γελάνε με το φαφούτικο στόμα τους, ίδιο με το άνοιγμα μιας σπηλιάς. Κι εσύ στέκεσαι εκεί, έξω από τη ξεχαρβαλωμένη πόρτα, από το ξύλινο παράπηγμα, την καλύβα του φύλακα χωρίς φύλακα, στέκεσαι εκεί, καταμεσής του δάσους, του δάσους που το έλεγα, του δάσους που το έλεγε, αυτού του δάσους που αρχίζει λίγα μέτρα μετά το σπίτι της, και η Λουκία το έλεγε, ναι, έτσι το έλεγε, το δάσος των παιδιών... των παιδιών που δεν έκανα».

Κερδίζοντας ηλικία μέσα από δεκαετίες που δωρίζονται περίπου σαν λερό χαρτί, ηνεολαία (νέος λαός) κάθε εποχής στρώνεται στη δουλειά για να αποκτήσει πληγές, παγίδες, αβοήθητα πάθη, παροιμιώδεις αφοσιώσεις, καταστροφές και άλλα πολλά που συγκροτούν τελικά αυτό πού έγραφε ο Σαίξπηρ στον Ριχάρδο Β’: «Πρώτα χάλασα τον χρόνο, τώρα ο χρόνος χαλάει εμένα...».

Μαντρώνοντας τα πρόσωπά του σε μια πλασματική όσο και ρεαλιστική πραγματικότητα, ο αφηγητής αποφασίζει να ασκήσει το ισχυρό λογοτεχνικό του ένστικτο, ήτοι την ανθρωπογνωσία που, όπως θα διαπιστώσει ο αναγνώστης, ανοίγει από σελίδα σε σελίδα σαν τιμωρός θωπεία.

Ο Αγγελάκος έχει σπουδάσει τόσο τον χρόνο που διαβαίνει όσο και τον χρόνο που επιστρέφει και ξεσπάει ως «βουβός καιρός». Ένα από τα χαρακτηριστικά του είναι ότι πετυχαίνει τις γυναίκες λιγάκι περισσότερο από τους άνδρες. Άλλωστε, οι γυναίκες του είναι πλειονότητα, πιο τολμηρές, πιο εσωτερικευμένες, πιο φορτωμένες με βιωματικά δώρα. Άλλωστε, οι άνδρες του γυναικοφέρνουνε στα δύσκολα, ενώ οι γυναίκες αντροφέρνουνε.

Καμιά δεν άντεχε την εικόνα της Βιργινίας που δεν ξεμύτιζε απ’ το δωμάτιό της. Πρώτα χώρισαν τα κρεβάτια με τον Λινάρδο κι ύστερα εκείνος μετακόμισε σε δικό του δωμάτιο. Αλλά ενώ η συζυγική αποχή έπρεπε να τον στείλει οριστικά στην αγκαλιά μου, αυτός ταξίδευε μακριά, σαν να υπάκουγε στο αδύναμο νεύμα της γυναίκας του. Γιατί κυρίως με νεύματα μιλούσε πια η Βιργινία. Το νυχτικό της ήταν γεμάτο λεκέδες και τα μαλλιά της λαδωμένα και αχτένιστα. Μπορούσε να περάσει όλο το εικοσιτετράωρο νηστική, αν την άφηναν. Όλα ξεκίνησαν τότε που νόμιζε πως τα μάτια στην πλατεία γύριζαν και την κοίταζαν. Το ίδιο συνέβαινε και στους δρόμους που περνούσε. Στο τέλος, η πόλη γέμισε με μάτια που την καταδίωκαν. Κλείστηκε στο σπίτι της, και πιο βαθιά, να μην ακούει τα λόγια που της έλεγαν εκείνα τα μάτια. Στο δωμάτιο με τον γκρίζο αέρα η Βιργινία άπλωνε τα λιμά και τις φιγούρες στα σεντόνια της. Και κάπνιζε. Κάπνιζε με το πάθος όσων μετράνε τη ζωή με τα τσιγάρα τους».

Αλλο να θυμάσαι, άλλο να μην μπορείς να ξεχάσεις. Ξαφνικά, ο Αγγελάκος φέρνει στη μνήμη του την Τζιλ Πράις, έναν από τους τέσσερις ανθρώπους στον κόσμο που πάσχουν από υπερθυμητικό σύνδρομο. Δεν μπορεί να ξεχάσει τίποτα, όλη της η ζωή παρελαύνει κάθε μέρα από το κεφάλι της κι αυτό την τρελαίνει. Για παράδειγμα, μπορεί να θυμηθεί πόσο βάρος είχε στις 6 Ιανουαρίου του 1988, τι φορούσε στις δέκα το πρωί, πώς κοίταξε εκείνο το αγόρι στη Λίμερτι Στριτ, τι γεύση είχε το παγωτό της. Με άλλα λόγια, είναι σαν να έχει μέσα της όλους τους προηγούμενους εαυτούς της, τον άνθρωπο που ήταν κάθε μέρα, είτε μου αρέσει είτε δεν μου αρέσει... Άραγε, μπορεί να θεωρηθεί και ο αφηγητής μια αρσενική Τζιλ Πράις;

 

Το ιδιοφυές τέχνασμα του Αγγελάκου αφορά μια τεχνική που μετατρέπει τα προβλήματά της σε ενσαρκωμένα πρόσωπα και τα πρόσωπα σε οιονεί διαμαρτυρημένα γραμμάτια. Οι ήρωες των μυθιστορημάτων δεν ζουν σαν τον βασιλικό στη γλάστρα, απεναντίας δανείζονται πάντα τα λόγια των άλλων, την ανάσα και το τσαλαβούτημα των άλλων μεσα στη ζωή –καθημερινή ή έκτακτη. Το βιβλίο βρίσκει τη φύση του στον βαθμό που και τα πρόσωπα ολοκληρώνουν την ύπαρξή τους με τρόπο που δεν θα μπορούσαν να φανταστούν, αν υποθέσουμε ότι το ανολοκλήρωτο και το λειψό μπορούν να διεκδικούν την πληρότητα. Έστω και αν ο αναγνώστης νομίσει ότι ο αφηγητής κρατάει κάποια προφυλαχτική απόσταση από τα πρόσωπα, από σελίδα σε σελίδα και από κεφάλαιο σε κεφάλαιο αρχίζει να υποψιάζεται ότι η ανάπτυξη της πλοκής καταπίνει κανονικά τον αφηγητή, ο οποίος, στο τέλος του βιβλίου, ανακαλύπτει μια πραγματικότητα που δεν ήταν προσχεδιασμένη. Πολλά νεύματα, πάρα πολλά τερτίπια εξομολογητικά και αφηγηματικά, άπειρες σκηνές ξετυλίγονται σχεδόν ερήμην του επιθεωρητή των βιωμάτων. Γράφει ο Αγγελάκος: «Η Λουκία βλέπει το πρόσωπό της να γκρεμίζεται μέσα της. Έχει πλησιάσει στο παράθυρο, η αντανάκλασή της στο τζάμι, και παραπίσω το αυτοκίνητο του Παύλου. Σηκώνει τα μαλλιά της στον καθρέφτη.

Ήμουν κι εγώ μια φορά, λέει στο είδωλό της και παίρνει το μπαστούνι του παππού. Ο έβενος χτυπάει στις πλάκες της αυλής. Το χέρι της κολλάει στο κουδούνι. Το πόδι της ζεματάει. Το κάψιμο περνάει από την κνήμη στον μηρό. Το υπόλοιπο σώμα παγωμένο».

Χρήστος Αγγελάκος,  Το δάσος των παιδιών
Σελίδες: 245,  Εκδόσεις Μεταίχμιο,  Τιμή: €14,40

Βιβλίο
1

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ

Marwan Kaabur: «Αγωνιζόμαστε και στον αραβικό κόσμο για δικαιώματα κι ελευθερίες, αλλά προκρίνουμε τον δικό μας τρόπο, στο πλαίσιο της δικής μας κουλτούρας»

Lgbtqi+ / Κι όμως υπάρχουν και «αραβικά καλιαρντά»!

Λίγο πριν από την αθηναϊκή παρουσίαση της αγγλόφωνης έκδοσης του «Queer Arab Glossary» μιλήσαμε με τον συγγραφέα του Marwan Kaabur, για τα «αραβικά καλιαρντά», την ομοφυλοφιλία και την queer συνθήκη στον αραβικό κόσμο, το «pink washing», αλλά και τη συχνά παρεξηγημένη πρόσληψή τους από τη Δύση.
ΘΟΔΩΡΗΣ ΑΝΤΩΝΟΠΟΥΛΟΣ
Tα συγκλονιστικά Ημερολόγια Καρκίνου της Όντρι Λορντ και άλλα 4 βιβλία που διαβάζουμε τώρα

Βιβλίο / Tα συγκλονιστικά Ημερολόγια Καρκίνου της Όντρι Λορντ και άλλα 4 βιβλία που διαβάζουμε τώρα

Πέντε αποκαλυπτικά βιβλία για τις γυναίκες με καρκίνο, για τον κόσμο, τα σκουπίδια ακόμα και για τη μακρινή Ιαπωνία ξεχωρίζουν ανάμεσα στις εκδόσεις της πρόσφατης βιβλιοπαραγωγής καλύπτοντας ένα μεγάλο εύρος θεμάτων και ενδιαφερόντων.
ΤΙΝΑ ΜΑΝΔΗΛΑΡΑ
Δύο άγνωστες φωτογραφίες του Ρεμπό από τη γαλλική Κομμούνα

Βιβλίο / Δύο άγνωστες φωτογραφίες του Ρεμπό από τη γαλλική Κομμούνα

Σαν σήμερα γεννήθηκε το 1854 ο Αρθούρος Ρεμπό. Ο ποιητής, μουσικός και μπλόγκερ Aidan Andrew Dun έπεσε τυχαία σε δύο εντελώς άγνωστες φωτογραφίες, βγαλμένες στην Place Vendôme, και βρέθηκε μπροστά σε μια μεγάλη έκπληξη: ο έφηβος Αρτίρ Ρεμπό, όπως δεν τον έχουμε ξαναδεί.
ΧΡΗΣΤΟΣ ΠΑΡΙΔΗΣ
Θανάσης Τριαρίδης: Οι μετανάστες θα σώσουν τον κόσμο. Χωρίς αυτούς είμαστε χαμένοι

Βιβλίο / Θανάσης Τριαρίδης: «Οι μετανάστες θα σώσουν τον κόσμο. Χωρίς αυτούς είμαστε χαμένοι»

Έγινε αντιρρησίας συνείδησης, γιατί πιστεύει ότι ο στρατός είναι μια δοξολογία εκμηδένισης του άλλου. Άφησε τη Θεσσαλονίκη επειδή τον έπνιγε ο εθνοφασισμός της. Στην Αντίς Αμπέμπα υιοθέτησε την κόρη του, Αργκάνε. Ο συγγραφέας της «Τριλογίας της Αφρικής», Θανάσης Τριαρίδης, αφηγείται τη ζωή του στη LiFO.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΑΝΤΑΖΟΠΟΥΛΟΣ
Μια «φόνισσα» εξομολογείται

Το πίσω ράφι / Η Hannah Kent έγραψε τη δική της «Φόνισσα», την Άγκνες που ζούσε στην Ισλανδία τον 19ο αιώνα

Η Αυστραλή συγγραφέας δεν πίστευε ποτέ ότι, χάρη στα «Έθιμα ταφής», οι κριτικοί θα την τοποθετούσαν δίπλα σε λογοτέχνες όπως η Μάργκαρετ Άτγουντ και ο Πίτερ Κάρεϊ.
ΣΤΑΥΡΟΥΛΑ ΠΑΠΑΣΠΥΡΟΥ
Χριστίνα Ντουνιά: «Ο Καρυωτάκης μάς δίνει ελπίδα και μας παρηγορεί»

Βιβλίο / «Ο Καρυωτάκης άφησε "το αδέσποτο Τραγούδι" του να μας συντροφεύει»

Στο βιβλίο της «Το όνειρο και το πάθος», η Χριστίνα Ντουνιά, ομότιμη καθηγήτρια Νεοελληνικής Φιλολογίας και συγγραφέας αποκαλύπτει αθέατες όψεις του ποιητή και νέα στοιχεία για τη σχέση του με τον Καβάφη μέσα από μια άγνωστη, ως τώρα, επιστολή.
ΤΙΝΑ ΜΑΝΔΗΛΑΡΑ
«Η Αποκάλυψη είναι μια συνεχής ετυμηγορία»: Η πολιτική ισχύ της άχρονης τέχνης του Κρασναχορκάι

Βιβλίο / «Η Αποκάλυψη είναι μια συνεχής ετυμηγορία»: Η πολιτική ισχύς της άχρονης τέχνης του Κρασναχορκάι

Ο Ούγγρος κάτοχος του φετινού Νόμπελ λογοτεχνίας γράφει με μαγικό τρόπο για τις αποπνικτικές επιπτώσεις της πολιτικής καταπίεσης, περιφρονώντας την προθυμία των ανθρώπων να τις αποδεχτούν.
THE LIFO TEAM
Κωνσταντίνος Καβάφης: Η εξαίρετη βιογραφία του κυκλοφόρησε μόλις στα Ελληνικά

Βιβλίο / Κωνσταντίνος Καβάφης: Η εξαίρετη βιογραφία του κυκλοφόρησε μόλις στα Ελληνικά

Οι καθηγητές Peter Jeffreys και Gregory Jusdanis συνεργάστηκαν και έγραψαν από κοινού τη βιογραφία του μεγάλου ποιητή που φέρει τον τίτλο «Κωνσταντίνος Καβάφης – Ο άνθρωπος και ο ποιητής». Ο Gregory Jusdanis μίλησε στη LifO για το βιβλίο και για τον ποιητή που ήταν «παραδοσιακός και ταυτόχρονα μεταμοντέρνος, ο πρώτος “viral” ποιητής διεθνώς»
ΘΟΔΩΡΗΣ ΑΝΤΩΝΟΠΟΥΛΟΣ
Αλέξης Πατέλης: «Πατριωτικό είναι να κάνεις τη χώρα σου ισχυρή»

LiFO politics / Αλέξης Πατέλης: «Πατριωτικό είναι να κάνεις τη χώρα σου ισχυρή»

Ο Αλέξης Πατέλης, επικεφαλής του Οικονομικού Γραφείου του πρωθυπουργού την περίοδο 2019-2024, μιλά στη Βασιλική Σιούτη για την οικονομική πορεία της χώρας αυτά τα χρόνια, τις δύσκολες αποφάσεις αλλά και τις στιγμές δικαίωσης μέσα από την οπτική ενός τεχνοκράτη που βρέθηκε ξαφνικά στο επίκεντρο της πολιτικής.
ΒΑΣΙΛΙΚΗ ΣΙΟΥΤΗ
Λάσλο Κρασναχορκάι: ο σκοτεινός προφήτης της Ευρώπης βραβεύεται με Νόμπελ

Βιβλίο / Ο Λάσλο Κρασναχορκάι, ο σκοτεινός προφήτης της Ευρώπης, κέρδισε το Νόμπελ

Φέτος, το βραβείο δόθηκε στον Ούγγρο συγγραφέα που κατά τη Σουηδική Ακαδημία αποτελεί ένα ελπιδοφόρο βήμα προς τον χαμένο ανθρωπισμό, την υψηλή λογοτεχνία και τη στοχαστική ακρίβεια.
ΤΙΝΑ ΜΑΝΔΗΛΑΡΑ
Το ημερολόγιο ενός διαιτητή: «Ήμασταν σχεδόν γυμνοί και ο Κολίνα μας εξέταζε με το παγερό βλέμμα του»

Βιβλίο / Το ημερολόγιο ενός διαιτητή: «Ήμασταν σχεδόν γυμνοί και ο Κολίνα μας εξέταζε με το παγερό βλέμμα του»

Σε ένα απόσπασμα από το βιβλίο του που έχει τίτλο “House of Cards”, ο Σουηδός πρώην διεθνής Γιόνας Έρικσον περιγράφει τις ταπεινωτικές μετρήσεις βάρους στα σεμινάρια διαιτητών της UEFA
THE LIFO TEAM
Ο Νίκος Παναγιωτόπουλος ήταν πάντα με τη μεριά της ζωής

Το Πίσω Ράφι / Ο Νίκος Παναγιωτόπουλος ήταν πάντα με τη μεριά της ζωής

Ο Έλληνας σκηνοθέτης μάζεψε από «το καλάθι των αχρήστων» όλες τις εμπειρίες του κι έφτιαξε την αυτοβιογραφία του, μια ζωντανή αφήγηση γεμάτη ιστορίες, συναντήσεις, αποφθέγματα και κρίσεις, λογοτεχνικές και σινεφίλ αναφορές.
ΣΤΑΥΡΟΥΛΑ ΠΑΠΑΣΠΥΡΟΥ
Για τα περάσματα που δεν βρέθηκαν ποτέ: η ιστορία του underground περιοδικού «Ανοιχτή Πόλη»

Βιβλίο / «Ανοιχτή Πόλη»: Ένα από τα πιο επιδραστικά εναλλακτικά έντυπα της Ελλάδας

Οι δημιουργοί του Κώστας Μανδηλάς και Βλάσσης Ρασσιάς, καταγράφουν την πορεία του στο βιβλίο «Για τα περάσματα που δεν βρέθηκαν ποτέ: Η ιστορία του περιοδικού “Ανοιχτή Πόλη”».
ΘΟΔΩΡΗΣ ΑΝΤΩΝΟΠΟΥΛΟΣ
Η Ράνια Οικονομίδου διαβάζει το διήγημα «Η μεγαλύτερη λεία του Μινγκ» της Πατρίσια Χάισμιθ

Lifo Videos / Η Ράνια Οικονομίδου διαβάζει ένα διήγημα της Πατρίσια Χάισμιθ

«Η μεγαλύτερη λεία του Μινγκ»: Μια ιστορία έρωτα, αγάπης, αφοσίωσης, ανταγωνισμού, μίσους και φόνου μεταξύ ενός ζευγαριού και ενός σιαμέζικου γάτου, ένα μυστηριώδες διήγημα της δημιουργού των πιο σαγηνευτικών αντιηρώων.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ

σχόλια

1 σχόλια
Τι σημαίνει "γυναικοφέρνω" και "αντροφέρνω" σήμερα, το 2012 προς 2013;...Πότε θα σταματήσουν επιτέλους αυτοί οι στερεοτυπικοί χαρακτηρισμοί που το μόνο που καταφέρνουν είναι να θολώνουν ακόμα περισσότερο τα νερά;Δηλαδή όταν μια γυναία είναι γενναία και αποφασιστική ...αντροφέρνει;;...Οταν ένας άντρας κλαίει ...γυναικοφέρνει;... Πόσες μπούρδες θα ακούσουμε, διαβάσουμε, ζήσουμε ακόμα στο όνομα γελοίων,παρωχημένων αντιλήψεων;...