Σπουδαίοι συγγραφείς παίρνουν το όπλο τους

Σπουδαίοι συγγραφείς παίρνουν το όπλο τους Facebook Twitter
1η Μαρτίου 1915: Γάλλοι στρατιώτες βγαίνουν από μια κρυψώνα κοντά στο Αράς της Γαλλίας κατά τον 1ο Παγκόσμιο Πόλεμο. Φωτο: Topical Press Agency/Getty Images
0

ΧΑΝΣ ΧΕΡΜΠΕΡΤ ΓΚΡΙΜ

Σλουμπ

Μτφρ. Κατερίνα Τζιναβά, Κέδρος

Σπαρακτικό, καταιγιστικό και αθεόφοβο είναι το αντιπολεμικό βιβλίο που έγραψε ο καθηγητής Χανς Χέρμπερτ Γκριμ – όχι μόνο επειδή θέλησε να διατρανώσει το αντιπολεμικό του μένος αλλά και γιατί έζησε ο ίδιος από κοντά τη φρίκη των χαρακωμάτων και της καμένης σάρκας. Χωρίς να γίνεται παράφορος, αλλά με μια γλυκύτητα που καταυγάζει φως και ανθρωπιά, προσπαθεί, γράφοντας, να ανακαλύψει τι είναι αυτό που μπορεί να μεταμορφώσει έναν φιλήσυχο πολίτη σε φιλοπόλεμο ον. Κατ' ουσίαν, τίποτα εκτός από τον ίδιο τον πόλεμο και εδώ ακριβώς έγκειται ο ύψιστος παραλογισμός του. Αυτό συνέβη και στον ήρωα του βιβλίου, έναν αγαθιάρη έφηβο που βρέθηκε από τη μια στιγμή στην άλλη στο μέτωπο του Α' Παγκοσμίου Πολέμου, όπως ακριβώς και ο ίδιος ο συγγραφέας. Στην αρχή, τα πάντα του φαίνονταν συναρπαστικά, καθώς είχε οριστεί διοικητής σε τρία γαλλικά χωριά, έχοντας στα χέρια του αδιανόητη εξουσία για ένα αγόρι της ηλικίας του. Αργότερα όμως τα πράγματα ζόρισαν και έμαθε να ζει με τα τραύματα και τον πόνο. Η ζωή θα ασκήσει συντριπτική εξουσία και πάλι κάνοντας τον αφελή, αλλά καταφερτζή πιτσιρικά να μπορεί να κορτάρει, να βγάζει χρήματα ως παραχαράκτης, ακόμα και ως μουσικός, και να ανακαλύπτει τη χαρά, παρότι γνωρίζει καλά πως παραμονεύει παντού ο θάνατος. Αυτό είναι λίγο-πολύ το Σλουμπ (που μεταφράστηκε στα ελληνικά από την Κατερίνα Τζιναβά για τις εκδόσεις Κέδρος), το αλλόκοτο αντιπολεμικό χρονικό εκείνων των ημερών, μια ανάμνηση ποτισμένη ταυτόχρονα στην πίκρα και το χιούμορ, που κυκλοφόρησε ανώνυμα την εποχή του Μεσοπολέμου και μισήθηκε τόσο από τους ναζί, ώστε έφτασε να συμπεριληφθεί στα «αντιγερμανικά» βιβλία. Ίσως να είναι και το πιο δημοφιλές μυθιστόρημα της γερμανικής παράδοσης, μαζί με το Ουδέν νεώτερον από το δυτικόν μέτωπον του Έριχ Μαρία Ρεμάρκ. Ο λόγος της επιτυχίας προφανώς οφείλεται όχι μόνο στο αντιπολεμικό του σθένος αλλά και στην αληθοφάνεια των περιγραφών που ακροβατούν ανάμεσα στον εφιάλτη και την πραγματική ζωή, την εμπειρία και το όνειρο.

FORD MADOX FORD

Ο καλός στρατιώτης - Μια ιστορία πάθους

Μτφρ. Γιώργος-Ίκαρος Μπαμπασάκης, Aldina/Gutenberg

To βιβλίο που πρόσφατα η «Guardian» ανέδειξε σε ένα από τα 100 καλύτερα όλων των εποχών περισσότερο βασάνισε παρά απελευθέρωσε τον συγγραφέα του: αντανακλώντας το κλίμα της εποχής των αρχών του 20ού αιώνα –εκδόθηκε μόλις το 1915– αλλά και των προσωπικών αδιεξόδων του Φορντ Μάντοξ Φορντ, προσπάθησε να φέρει νέο αέρα τόσο σε επίπεδο έκφρασης όσο και εναλλαγής των νοημάτων, συναντώντας όμως απανωτές δυσκολίες. Θαρρεί κανείς πως η πρώτη ήττα έρχεται για τον Φορντ από τον ίδιο τον τίτλο, καθώς ο Καλός Στρατιώτης δεν είναι παρά η ειρωνική πρόταση που υπέβαλε ο ίδιος όταν ο εκδότης του αρνήθηκε τον καθόλου πιασάρικο και μάλλον αποτρεπτικό τίτλο Μια θλιβερή ιστορία. Αλλά το βιβλίο ήταν ακριβώς αυτό, στον βαθμό που αντανακλά επακριβώς την εσωτερική δυσφορία που βίωνε ο χτυπημένος από την κοινωνική αβελτηρία και ερωτική απογοήτευση 40χρονος συγγραφέας του: «Δεν ξέρω τίποτα: τίποτα στον κόσμο: τίποτα στις καρδιές των ανθρώπων. Το μόνο που ξέρω είναι πως είμαι μόνος – φριχτά μόνος» διατρανώνει στις πρώτες κιόλας σελίδες ο πρωταγωνιστής του, δίνοντας το στίγμα. Όσα θα ακολουθήσουν, θα αποτελέσουν ειρωνικές διαπιστώσεις δοσμένες με φλέγοντα, παραληρηματικό τρόπο, ανάλογο της πολύ δημοφιλούς τότε stream of consciousness. Στο ακριβέστατο επίμετρό του ο μεταφραστής του Γιώργος-Ίκαρος Μπαμπασάκης διαπιστώνει με ενάργεια τις αναλογίες γραφής και βιώματος στο μοντερνιστικό αυτό μεγαλούργημα: «Δεν είναι, λοιπόν, λίγα ούτε διακοσμητικά τα αυτοβιογραφικά στοιχεία που θέλησε να εντάξει ο Φορντ στον Καλό Στρατιώτη, απαντώντας σε ό,τι τον ταλάνιζε και ξορκίζοντάς το. Και με τη λογοτεχνία, ιδίως με το μυθιστόρημα, ξορκίζεις, καθ' όσον αποδιαρθρώνεις τον κόσμο όπως τον αντιλαμβάνεσαι για να τον ανασυγκροτήσεις όπως τον φαντάζεσαι». Και ο Φορντ έκανε ακριβώς αυτό: βαδίζοντας στα χνάρια των βορτισιστών, έφτιαξε ένα υψηλό κυβιστικό κατασκεύασμα με τα πιο απλά χρώματα και τις πιο ποταπές πινελιές, αντίστοιχες της διαπιστωμένης χαμέρπειας που διέπει τις ανθρώπινες σχέσεις. H ιστορία ξεδιπλώνει τη σχέση ανάμεσα σε δύο ζευγάρια, δηλαδή του καλού στρατιώτη βετεράνου λοχαγού Έντουαρντ Άσμπερναμ και της γυναίκας του Λεονόρα με το ζευγάρι των Ντάουελ, του Τζον και της Φλορενς, σε ένα τουριστικό θέρετρο της Γερμανίας. Η φαινομενική τελειότητα των πετυχημένων αυτών ζευγαριών πολύ σύντομα αποδεικνύεται ότι δεν είναι παρά ένα ατελεύτητο παιχνίδι από αμοιβαίες εξαπατήσεις: τόσο της Λεονόρα προς τον καλό στρατιώτη όσο και του ίδιου αλλά και της Φλόρενς προς τον σύζυγό της, με τον έρωτά της να γνωρίζει τραγική κατάληξη, ανοίγοντας τον φαύλο κύκλο των θανάτων που επισκιάζουν το τέλος των περισσότερων κεφαλαίων. Μπορεί, λοιπόν, ο έρωτας να είναι η αγωνιώδης αναζήτηση του ανέφικτου άλλου ή και ειρωνικός υπότιτλος ενός βιβλίου που υπερασπίζεται τη θλίψη, δεν παύει όμως να γοητεύει με την αλήθεια του και την έντασή του. Σπασμένες καρδιές και ένα «βουβό ουρλιαχτό», όπως το αποκαλεί ο Μπαμπασάκης, μένουν στο διάβα μιας σαρωτικής αφήγησης που δικαίως ανέδειξε τον συγγραφέα σε έναν από τους σπουδαιότερους του 20ού αιώνα.

ΑΛΕΞΑΝΤΑΡ ΓΚΑΤΑΛΙΤΣΑ

Ο Μεγάλος Πόλεμος

Μτφρ. Ισμήνη Ραντούλοβιτς, Καστανιώτη

Αν εξαιρέσεις τον σπουδαίο Μίλοραντ Πάβιτς (το Λεξικό των Χαζάρων του κυκλοφορεί επίσης από τον Καστανιώτη), ελάχιστοι είναι οι σπουδαίοι Σέρβοι συγγραφείς που είναι γνωστοί στη χώρα μας. Ο Αλεξάνταρ Γκατάλιτσα είναι ένα τυπικό δείγμα μεγάλου συγγραφέα ο οποίος καταθέτει ένα σύνθετο μυθιστόρημα για την πολύπλοκη διάσταση του Α' Παγκοσμίου Πολέμου. Η λέξη «επικό» περιγράφει απόλυτα τον Μεγάλο Πόλεμο, με τις επιρροές από τον Αισχύλο και τον Θουκυδίδη να είναι παραπάνω από εμφανείς. Μόνο που ο πολυσχιδής συγγραφέας δεν μένει απλώς στην ιστορικοπολιτική διάσταση ενός πολέμου που θα μετέτρεπε τη μυθοπλασία σε αφορμή για διεξοδική εξιστόρηση. Διεισδύει βαθιά στην απεικόνιση των ετερόκλητων χαρακτήρων οι οποίοι αποτελούν τη βάση της αφήγησης. Σε ένα απέραντο σκηνικό που απλώνεται από την καρδιά των Βαλκανίων στα βάθη της Τουρκίας, στην Ελλάδα ακόμα και στην Κεντρική Ευρώπη και με διαφορετικούς τρόπους εξιστόρησης –μπορεί ακόμα και να παρομοιάζει τους εναλλάξ θανάτους στο μέτωπο με το δέσιμο των κορδονιών των άρβυλων ενός στρατιώτη(!)–, ο Γκατάλιτσα ξεδιπλώνει όλο του το αφηγηματικό εύρος: πάντα όμως πρωτεύοντα ρόλο διαδραματίζουν οι ανθρώπινοι χαρακτήρες, μυθικοί ή πραγματικοί. Συγκλονιστική η ιστορία του Ρώσου στρατιώτη Ριζάνοφ που ήξερε απ' έξω όλη την αρχαία τραγωδία και τον Πλάτωνα και διοργάνωσε ένα συμπόσιο για τους πεινασμένους φαντάρους, ανάλογο με το «Σατυρικόν» του Πετρώνιου, μόνο που το αντικείμενο ήταν ένα ψοφίμι αλόγου. Του απόστρατου Γκιγιόμ Απολινέρ, ο οποίος επέστρεψε από τον πόλεμο με μια τρύπα στον κρόταφο, αλλά με τον Σταυρό της Τιμής καρφιτσωμένο στο πέτο του, τον οποίο δεν αποχωριζόταν ούτε όταν πήγαινε στο Καφέ ντε Φλορ. Του Γάλλου πολεμικού ανταποκριτή Φερί Πιζανό, ο οποίος στέλνει διαρκείς ανταποκρίσεις από όλα τα μέτωπα και κάποια στιγμή από την Κέρκυρα, όπου μιλάει για την Ελλάδα και τους Έλληνες «που ζουν στις πίσω αυλές και τα παιδιά τους μένουν κολλημένα πολύ καιρό στη φούστα των μανάδων και των γιαγιάδων τους, ακόμα και όταν μεγαλώσουν, και οι ηλικιωμένοι είναι αιωνίως σιωπηλοί και απορροφημένοι στις σκέψεις τους, μ' ένα τσιγάρο από κακό καπνό ανάμεσα στα δόντια τους», μπερδεμένοι για τον ρόλο που πρέπει να παίξουν σε αυτό τον πόλεμο. Του Βιεννέζου ψυχαναλυτή Χάινριχ Αουφσνάιντερ, γιατρού του υγειονομικού σώματος του αυστρο-ουγγρικού στρατού, που έγραψε τη δική του μελέτη για τους υποψήφιους προς εκτέλεση, και γεμάτος ενοχές για μια εργασία που φτιάχτηκε από κομμάτια θανάτου άρχισε τις «τοτεμικές» ταυτίσεις, αρρωσταίνοντας πραγματικά – πρόλαβε ωστόσο, πριν πεθάνει, να αποτελέσει τον τελευταίο υποψήφιο προς θάνατο, παραδίδοντας τελικά την εργασία του στον μέντορά του Φρόιντ. Δεν υπάρχει, πραγματικά, σκηνικό που να μένει έξω από την αφήγηση, με τις εναλλαγές των αφηγηματικών τρόπων να εκτείνονται από εκτενείς περιγραφές έως επιστολές και φανταστικά μεταφορικά παιχνίδια.

Το άρθρο δημοσιεύθηκε στην έντυπη LiFO

Βιβλίο
0

ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ

Το «προπατορικό αμάρτημα» του Τζο Μπάιντεν

Βιβλίο / Ποιο ήταν το θανάσιμο σφάλμα του Τζο Μπάιντεν;

Ένα νέο βιβλίο για τον πρώην Πρόεδρο αποτελεί καταπέλτη τόσο για τον ίδιο όσο και για τη δουλοπρεπή κλίκα πιστών και μελών της οικογένειάς του, που έκαναν το παν για να συγκαλύψουν τον ραγδαίο εκφυλισμό της γνωστικής του ικανότητας.
THE LIFO TEAM
ΕΠΕΞ Συγγραφείς/ Φεστιβάλ Αθηνών Επιδαύρου

Φεστιβάλ Αθηνών Επιδαύρου / 8 Έλληνες συγγραφείς ξαναγράφουν τους μύθους και τις παραδόσεις

Η Λυσιστράτη ερμηνεύει τις ερωτικές σχέσεις του σήμερα, η Ιφιγένεια διαλογίζεται στην παραλία και μια Τρωαδίτισσα δούλα γίνεται πρωταγωνίστρια: 8 σύγχρονοι δημιουργοί, που συμμετέχουν με τα έργα τους στο φετινό Φεστιβάλ Αθηνών Επιδαύρου, συνομιλούν με τα αρχαία κείμενα και συνδέουν το παρελθόν με επίκαιρα ζητήματα.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
Τζούντιθ Μπάτλερ: «Θέλουμε να ζήσουμε με ανοιχτή ή με κλειστή καρδιά;»

Τζούντιθ Μπάτλερ / «Θέλουμε να ζήσουμε με ανοιχτή ή με κλειστή καρδιά;»

Μια κορυφαία προσωπικότητα της σύγχρονης παγκόσμιας διανόησης μιλά στη LiFO για τo «φάντασμα» της λεγόμενης ιδεολογίας του φύλου, για το όραμα μιας «ανοιχτόκαρδης κοινωνίας» και για τις εμπειρίες ζωής που της έμαθαν να είναι «ένας άνθρωπος ταπεινός και ταυτόχρονα θαρραλέος».
ΘΟΔΩΡΗΣ ΑΝΤΩΝΟΠΟΥΛΟΣ
Ντίνος Κονόμος

Βιβλίο / «Ο κύριος διευθυντής (καλό κουμάσι) έχει αποφασίσει την εξόντωσή μου…»

Ο Ντίνος Κονόμος, λόγιος, ιστοριοδίφης και συγγραφέας, υπήρξε συνεχιστής της ζακυνθινής πνευματικής παράδοσης στον 20ό αιώνα. Ο συγγραφέας Φίλιππος Δ. Δρακονταειδής παρουσιάζει έργα και ημέρες ενός ανθρώπου που «δεν ήταν του κόσμου τούτου».
ΦΙΛΙΠΠΟΣ Δ. ΔΡΑΚΟΝΤΑΕΙΔΗΣ
Η ζωή του Καζαντζάκη σε graphic novel από τον Αλέν Γκλικός

Βιβλίο / Ο Νίκος Καζαντζάκης όπως δεν τον είχαμε ξαναδεί σε ένα νέο graphic novel

Ο ελληνικής καταγωγής Γάλλος συγγραφέας Αλέν Γκλικός καταγράφει την πορεία του Έλληνα στοχαστή στο graphic novel «Καζαντζάκης», όπου ο περιπετειώδης και αντιφατικός φιλόσοφος και μυθιστοριογράφος ψυχαναλύεται για πρώτη φορά και συστήνεται εκ νέου στο ελληνικό κοινό.
ΤΙΝΑ ΜΑΝΔΗΛΑΡΑ
«Πετρίτης»: Το πιο γρήγορο πουλί στον κόσμο και η άγρια, αδάμαστη ομορφιά του

Ηχητικά Άρθρα / Πετρίτης: Το πιο γρήγορο πουλί στον κόσμο και η άγρια, αδάμαστη ομορφιά του

Ο Τζoν Άλεκ Μπέικερ αφιέρωσε δέκα χρόνια από τη ζωή του στην παρατήρηση ενός πετρίτη και έγραψε ένα από τα πιο ιδιαίτερα βιβλία της αγγλικής λογοτεχνίας – μια από τις σημαντικότερες καταγραφές της άγριας ζωής που κινδυνεύει να χαθεί για πάντα. Κυκλοφόρησε το 1967 αλλά μόλις τα τελευταία δεκαπέντε χρόνια οι κριτικοί και το κοινό το ανακάλυψαν ξανά.
M. HULOT
Μπενχαμίν Λαμπατούτ: «Ας μην αφήνουμε τον Θεό στους πιστούς» 

Βιβλίο / Μπενχαμίν Λαμπατούτ: «Αν αξίζει ένα πράγμα στη ζωή, αυτό είναι η ομορφιά»

Εν όψει της εμφάνισής του στη Στέγη Ιδρύματος Ωνάση, στις 21 Μαΐου, ο Λατινοαμερικανός συγγραφέας-φαινόμενο Μπενχαμίν Λαμπατούτ μιλά στη LiFO για τον ρόλο της τρέλας στη συγγραφή, τη σχέση επιστήμης και λογοτεχνίας και το μεγαλείο της ήττας – και δηλώνει ακόμα φανατικός κηπουρός και εραστής της φύσης.
ΤΙΝΑ ΜΑΝΔΗΛΑΡΑ
Το πίσω ράφι/ Άντονι Μπέρτζες: «Έρνεστ Χέμινγουεϊ»

Το Πίσω Ράφι / Ο Χέμινγουεϊ ήταν ένας φωνακλάς νταής αλλά κι ένας σπουδαίος συγγραφέας του 20ού αιώνα

Η βιογραφία «Έρνεστ Χέμινγουεϊ - Μια ζωή σαν μυθοπλασία» του Βρετανού συγγραφέα Άντονι Μπέρτζες αποτυπώνει όχι μόνο την έντονη και περιπετειώδη ζωή του κορυφαίου Αμερικανού ομοτέχνου του αλλά και όλο το εύρος της αντιφατικής προσωπικότητάς του.
ΣΤΑΥΡΟΥΛΑ ΠΑΠΑΣΠΥΡΟΥ
21η Διεθνής Έκθεση Βιβλίου Θεσσαλονίκης

Βιβλίο / 21η ΔΕΒΘ: Εξωστρέφεια και καλύτερη οργάνωση αλλά μένουν ακόμα πολλά να γίνουν

Απολογισμός της 21ης ΔΕΒΘ που πραγματοποιήθηκε για πρώτη φορά υπό την αιγίδα του νεοσύστατου ΕΛΙΒΙΠ. Σε ποιο βαθμό πέτυχε τους στόχους της και ποια στοιχήματα μένει ακόμα να κερδίσει;
ΚΟΡΙΝΑ ΦΑΡΜΑΚΟΡΗ
Η ποίηση όχι μόνο αλλάζει τον κόσμο, τον δημιουργεί» ​​​​​​/Μια νέα ανθολογία ελληνικής queer ποίησης μόλις κυκλοφόρησε στα ισπανικά /11 Έλληνες ποιητές σε μια νέα ισπανική queer ανθολογία /Queer ελληνική ποίηση σε μια νέα δίγλωσση ισπανική ανθολογία

Βιβλίο / Μια Ισπανίδα καθηγήτρια μεταφράζει ελληνική queer ποίηση

Η María López Villalba, καθηγήτρια Νέων Ελληνικών στο Πανεπιστήμιο της Μάλαγα, μετέφρασε 11 ελληνικά ποιήματα, σε μια πρόσφατη ανθολογία που προσφέρει στο ισπανόφωνο κοινό την ευκαιρία να γνωρίσει τη σύγχρονη ελληνική queer –και όχι μόνο– ποίηση.
M. HULOT
«Κανείς δεν μας επέβαλε να έχουμε όλοι μια μονστέρα στο σαλόνι»

Βιντσέντζο Λατρόνικο / «Κανείς δεν μας επέβαλε να έχουμε όλοι μια μονστέρα στο σαλόνι»

Ο Ιταλός συγγραφέας και υποψήφιος για το βραβείο Booker, Βιντσέντζο Λατρόνικο, μιλά στη LIFO για το πολυσυζητημένο βιβλίο του «Τελειότητα», στο οποίο αποτυπώνει την αψεγάδιαστη αλλά ψεύτικη ζωή μιας ολόκληρης γενιάς ψηφιακών νομάδων στην Ευρώπη, καθώς και τη μάταιη αναζήτηση της ευτυχίας στην ψηφιακή εποχή.
M. HULOT
Μεσσαλίνα: Ακόλαστη μέγαιρα ή πολύ έξυπνη για την εποχή της;

Ηχητικά Άρθρα / Μεσσαλίνα: Ακόλαστη μέγαιρα ή πολύ έξυπνη για την εποχή της;

Το όνομά της έχει συνδεθεί με την εικόνα μιας αδίστακτης, σεξουαλικά ακόρεστης και επικίνδυνης γυναίκας. Ένα νέο βιβλίο, όμως, έρχεται να αμφισβητήσει αυτή τη στερεοτυπική αφήγηση και να φωτίσει μια διαφορετική εκδοχή της ιστορίας της.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
Rene Karabash

Βιβλίο / Rene Karabash: «Θέλω πίσω τη γυναικεία δύναμη που μου στέρησαν οι άνδρες»

Η Βουλγάρα συγγραφέας Rene Karabash μιλά για το μυθιστόρημά της «Ορκισμένη», που τιμήθηκε με το βραβείο Ελίας Κανέτι, και στο οποίο εστιάζει στην ιστορία των «ορκισμένων παρθένων» γυναικών των Βαλκανίων που επέλεξαν να ζήσουν ως άνδρες.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΑΝΤΑΖΟΠΟΥΛΟΣ
Δυο γυναίκες συγγραφείς αποκαλύπτουν τα κρυφά μυστικά της γραφής

Βιβλίο / Όλες οι γυναίκες του κόσμου στο νέο βιβλίο της Αμάντας Μιχαλοπούλου

Στο «Μακρύ ταξίδι της μιας μέσα στην άλλη», η μητρότητα γίνεται ο συνδετικός κρίκος που ενώνει όλες τις μητέρες και όλες τις κόρες με τις γυναίκες της Ιστορίας που θαυμάσαμε, αλλά και τις ανώνυμες «Παναγίες» που κράτησαν στους ώμους τους τα βάρη της ανθρωπότητας.
ΤΙΝΑ ΜΑΝΔΗΛΑΡΑ
«Ένας μύθος λέει πως αν χάσεις κάτι στην Αθήνα, θα το βρεις στον Ελαιώνα»

Βιβλίο / «Ένας μύθος λέει πως αν χάσεις κάτι στην Αθήνα, θα το βρεις στον Ελαιώνα»

Στο νέο του βιβλίο, «Lost Things Found», που κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Hyper Hypo, ο εικαστικός φωτογράφος Αντώνης Θεοδωρίδης εξερευνά τον μαγικό κόσμο της υπαίθριας αγοράς του Ελαιώνα.
ΙΩΝΑΣ ΚΑΛΛΙΜΑΝΗΣ
Ντιντιέ Εριμπόν: «Καιρός για ένα κίνημα των ηλικιωμένων!»

Ντιντιέ Εριμπόν / Ντιντιέ Εριμπόν: «Να πάψουμε να βλέπουμε τους ηλικιωμένους ως κοινωνικούς παρίες»

Από τους σημαντικότερους και πιο επιδραστικούς σύγχρονους Γάλλους στοχαστές, ο Ντιντιέ Εριμπόν συνδύασε στα βιβλία του τα δύσκολα βιώματα της νεότητάς του με μια εμπεριστατωμένη, αλλά και εικονοκλαστική, κοινωνικοπολιτική «ακτινογραφία» της γαλλικής κοινωνίας. 
ΘΟΔΩΡΗΣ ΑΝΤΩΝΟΠΟΥΛΟΣ
Κεχαγιάς

Βιβλίο / «Το να εκδίδεις βιβλία στην Ελλάδα είναι σαν να παίζεις στο καζίνο»

Η Γεννήτρια είναι ένας νέος εκδοτικός οίκος αφιερωμένος στη σύγχρονη λογοτεχνία. Ο εκδότης της, συγγραφέας και μεταφραστής, Παναγιώτης Κεχαγιάς, μιλά για τις δυσκολίες και τις χαρές του εγχειρήματος, για το πώς σκοπεύει να ανταποκριθεί στις απαιτήσεις μιας ιδιαίτερα ανταγωνιστικής αγοράς, καθώς και για τους πρώτους τίτλους που ετοιμάζεται να εκδώσει.
M. HULOT
Κωνσταντίνος Τσουκαλάς: «Ακούμε συνεχώς για ανάπτυξη, χωρίς να διερευνάται τι είναι το "καλό"»

Οι Αθηναίοι / Κωνσταντίνος Τσουκαλάς: «Ακούμε συνεχώς για ανάπτυξη, χωρίς να διερευνάται τι είναι το "καλό"»

Η εκτέλεση του Μπελογιάννη τον έκανε αριστερό. Η αυτοκτονία του Νίκου Πουλαντζά, μπροστά στα μάτια του, τον καθόρισε. Ο Κωνσταντίνος Τσουκαλάς, ένας από τους σημαντικότερους διανοούμενους της μεταπολιτευτικής Ελλάδας, αφηγείται το προσωπικό του ταξίδι και την πνευματική περιπέτεια μιας ολόκληρης εποχής, από τη διανόηση του Παρισιού μέχρι τους δρόμους της πολιτικής και τις αίθουσες των πανεπιστημίων.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΑΝΤΑΖΟΠΟΥΛΟΣ