Οι αυτοβιογραφικές αναμνήσεις της Σουζάνας Αντωνακάκη

Οι αυτοβιογραφικές αναμνήσεις της Σουζάνας Αντωνακάκη Facebook Twitter
Η Μαρία Σουζάνα Κολοκυθά-Αντωνακάκη (1935–2020) είναι η πιο γνωστή Ελληνίδα αρχιτέκτονας της γενιάς της, εντός και εκτός των συνόρων της χώρας μας.
0

«Στην εποχή της αβεβαιότητας και της σύγχυσης που βιώνουμε αυτό που διακυβεύεται είναι ο πολιτισμός, και η αρχιτεκτονική υπήρξε για αιώνες από τους στυλοβάτες του πολιτισμού, γι’ αυτόν τον λόγο εθεωρείτο μητέρα των τεχνών», έγραφε σε κείμενό της μία απ’ τις σπουδαιότερες μορφές της αρχιτεκτονικής, Σουζάνα Αντωνακάκη. Για την ίδια, το κενό ήταν ο ζωτικός χώρος της αρχιτεκτονικής σύνθεσης. Πρότεινε και καθιέρωσε έναν άλλο τρόπο κατοίκησης, έναν κόσμο δομημένο από αρχές και μορφές.

Πρέσβευε ότι η αρχιτεκτονική είναι, και πρέπει να είναι, μια χτισμένη ποίηση. Μια πνευματική φυσιογνωμία που τη χαρακτηρίζει το θεματολογικό εύρος με τις καθαρές γραμμές και τα περίτεχνα ανοίγματα αλλά και η χρήση του οργανωμένου κάνναβου. Η φιλοσοφία της στηριζόταν στην αρμονική σύνδεση του μοντέρνου με το παραδοσιακό αλλά και στην αλληλεπίδραση του ιδιωτικού με τον ανοιχτό χώρο της πόλης. Υπηρέτησε πιστά, για πολλές δεκαετίες, την τέχνη του κατοικείν και ξεχώριζε για την ευρυμάθεια και την κριτική της σκέψη.

Η Μαρία Σουζάνα Κολοκυθά-Αντωνακάκη (1935-2020) είναι η πιο γνωστή Ελληνίδα αρχιτέκτονας της γενιάς της, εντός και εκτός των συνόρων της χώρας μας. Η ενεργή παρουσία της στην αρχιτεκτονική σκηνή για έξι δεκαετίες, από την ολοκλή­ρωση των σπουδών της στο Εθνικό Μετσόβιο Πολυτεχνείο το 1959 μέχρι το τέλος της ζωής της το 2020, είναι από μόνη της εντυπω­σιακή. Μολαταύτα, τα περισσότερα κείμενα από τις δημόσιες ομιλίες και διαλέξεις των έξι αυτών δεκαετιών της σταδιοδρομίας της παρέμεναν έως σήμερα αδημοσίευτα ή δυσεύρετα.

Το βιβλίο αυτό αποτελεί ένα χρήσιμο πεδίο προβληματισμού για τον κοινωνικό ρόλο της αρχιτεκτονικής και συγκροτεί μια περιήγηση στον πλούτο των γνώσεων και της προσωπικότητας μιας γυναίκας που άφησε ισχυρό αποτύπωμα στην αρχιτεκτονική γεωμετρία.

Ένας φόρος τιμής στην πολύτιμη προσφορά της και στο σχεδιαστικό της έργο αποτελεί η συγκεντρωτική συλλογή των κειμένων της που κυκλοφορεί από τις Πανεπιστημιακές Εκδόσεις Κρήτης σε επιστημονική επιμέλεια και εισαγωγή του Στέλιου Γιαμαρέλου. Με τον αχώριστο σύντροφό της στη ζωή και στο έργο, τον επίσης σημαντικό αρχιτέκτονα Δημήτρη Αντωνακάκη, ανήκουν σε εκείνη τη γενιά που γαλουχήθηκε και επηρεάστηκε από τα έργα του Άρη Κωνσταντινίδη και του Λούντβιχ Μις φαν ντερ Ρόε

Οι αυτοβιογραφικές αναμνήσεις της Σουζάνας Αντωνακάκη Facebook Twitter
Η Σουζάνα Αντωνακάκη, με τα σχέδια του Θεάτρου Δάσους στη Θεσσαλονίκη, στο γραφείο της στο Εργαστήριο 66 στο ισόγειο της πολυκατοικίας στην Εμμ. Μπενάκη 118.

Πρόκειται για αυτοβιογραφικές αναμνήσεις, ενώ τα κείμενά της αναπτύσσονται γύρω από ζητήματα όπως η ποιητική σύλληψη του χτισμένου περιβάλλοντος της καθημερινότητάς μας, η σημασία των ορίων, της κίνησης και των μεταβάσεων στην αρχιτεκτονική, η χρήση του χρώματος στην αρχιτεκτονική και στην πόλη, η θεατρικότητα και η κατοίκηση, οι σχέσεις χρόνου και χώρου στην αρχιτεκτονική, ο διάκοσμος και η ποιητική διάσταση των αντικειμένων της καθημερινής ζωής, η αρχιτεκτονική της πολυκατοικίας και η συσχέτιση της ελληνικής πόλης με τον τόπο και το φυσικό περιβάλλον. 

Η καλαίσθητη έκδοση συνοδεύεται από πλούσιο φωτογραφικό υλικό έργων, σχεδίων και στιγμιότυπων από την πολυετή διαδρομή της. Διαβάζοντάς την ο αναγνώστης έρχεται σε επαφή με την αρχιτεκτονική της διαδρομή αλλά και με την ποιητική προσέγγισή της στα αρχιτεκτονικά δρώμενα.

Τα επιλεγμένα κείμενα έχουν κατηγοριοποιηθεί χρονολογικά σε τέσσερις θεματικές ενότητες. Πρόκειται για ιστορικά τεκμήρια σχετικά με τις βασικές επιρροές, τον τρόπο σκέψης, τα κριτήρια επιλογής, τους κύριους προβληματισμούς, τις πρωτοπόρες ιδέες, τις σχέσεις μαθητείας και τις παρατηρήσεις που έχουν να κάνουν με την ανάγνωση έργων άλλων σημαντικών αρχιτεκτόνων.   

Οι αυτοβιογραφικές αναμνήσεις της Σουζάνας Αντωνακάκη Facebook Twitter
Η Σουζάνα και ο Δημήτρης Αντωνακάκης, φωτογραφημένοι από τον Γιώργο Αντωνακάκη, στην επιστροφή τους από την Κέα το 1956.
Οι αυτοβιογραφικές αναμνήσεις της Σουζάνας Αντωνακάκη Facebook Twitter
Η καλαίσθητη έκδοση συνοδεύεται από πλούσιο φωτογραφικό υλικό έργων, σχεδίων και στιγμιοτύπων από την πολυετή διαδρομή της.
Οι αυτοβιογραφικές αναμνήσεις της Σουζάνας Αντωνακάκη Facebook Twitter
Διαβάζοντάς το ο αναγνώστης έρχεται σε επαφή με την αρχιτεκτονική της διαδρομή αλλά και με την ποιητική προσέγγισή της στα αρχιτεκτονικά δρώμενα.

Ουσιαστικά, πρόκειται για διαχρονικά δοκίμια που φωτίζουν την αρχιτεκτονική της εξέλιξη και υπενθυμίζουν γιατί η ίδια πίστευε ότι το σώμα και οι δραστηριότητες του ανθρώπου είναι εκείνα που μετρούν και διαμορφώνουν τους χώρους ζωής. Όπως έχει γράψει στο παρελθόν: «Η αρχιτεκτονική θεωρείται και θεωρεί, καθώς απευθύνεται σε μια όραση εν κινήσει, σ’ ένα βλέμμα που επιστρέφει και σε μια μνήμη που εξακολουθεί να "βλέπει" ακόμα και όταν απομακρύνεται από το αντικείμενο που την κινητοποίησε».

cover
ΚΑΝΤΕ ΚΛΙΚ ΕΔΩ ΓΙΑ ΝΑ ΤΟ ΑΓΟΡΑΣΕΤΕ: «Σουζάνα Αντωνακάκη, Αρχιτεκτονική Ποιητική, Κείμενα 1959-2019», Πανεπιστημιακές Εκδόσεις Κρήτης

Στα κείμενα αυτά αναφέρεται στις μνήμες και στις καταβολές της που σημάδεψαν την κοινή πορεία της με τον σύζυγό της ειδικά ως προς την ποιητική προσέγγιση της αρχιτεκτονικής και την εμμονή τους στην προτεραιότητα της υπαίθρου ή ως προς τις ποιότητες του οριοθετημένου κενού. Στο σημείο αυτό ανατρέχει στον Δημήτρη Πικιώνη και στη στοχαστική του στάση απέναντι στο τοπίο, στον ιδιόρρυθμο τρόπο εφαρμογής των αρμονικών χαράξεων και της χρυσής τομής, στον Δημήτρη Φατούρο και στον τρόπο που με το έργο και τη διδασκαλία του ο ζωγράφος βρισκόταν σε συνεχή διάλογο με τον αρχιτέκτονα.

Επίσης, γίνεται αναφορά στο πώς ο υπερρεαλιστής ποιητής και εικαστικός Νίκος Εγγονόπουλος τους άνοιξε ορίζοντες με τις ανορθολογικές αναγνώσεις του χώρου αλλά και γιατί τους γοήτευε η ονειροπόλα παρουσία του, ο αλλόκοτος και εύστοχος λόγος του.

Την ίδια στιγμή, ο αναγνώστης μπορεί να περιηγηθεί στη θεωρητική βάση της σκέψης του μέσα από οικιστικά σύνολα όπως οι πλατείες του Πηλίου. Για τη Μακρινίτσα αναζήτησε την τυπολογία στα λαϊκά σπίτια και στα αρχοντικά, τον πλούτο των παραλλαγών που συνέδεαν τα οικοδομήματα με τη γη αλλά και τις διαβαθμίσεις της ιδιωτικότητας μέσα και έξω από τα κελύφη των κατοικιών. 

Οι αυτοβιογραφικές αναμνήσεις της Σουζάνας Αντωνακάκη Facebook Twitter
Με τα εγγόνια της στον Αλικιανό, στην Κρήτη, τη δεκαετία του 1990.

Οι αρχιτεκτονικές προτάσεις της Σουζάνας Αντωνακάκη ακουμπούν μνήμες μακρινές και, όπως τονίζει η ίδια σε κείμενό της, «μένει σταθερή η επιθυμία, με τα μέσα που διαθέτει η αρχιτεκτονική, να μεταμορφώνουμε την καθημερινότητα και να τη φωτίζουμε με το ποιητικό δυναμικό που παραλάβαμε από τη φύση, την πόλη και τους ανθρώπους που αγαπήσαμε».

Στη δημιουργική πορεία του ζεύγους ξεχωρίζουν έργα όπως το Αρχαιολογικό Μουσείο της Χίου (1965), το συγκρότημα κατοικιών στο Δίστομο (1965), η Πολυκατοικία στην Εμμανουήλ Μπενάκη (1973), το Πολυτεχνείο και η Φιλοσοφική Σχολή Κρήτης (1981 και 1982), η συμμετοχή του Α66 στον αρχιτεκτονικό διαγωνισμό για το Μουσείο της Ακρόπολης το 1990 καθώς και η Βιβλιοθήκη της Σχολής Καλών Τεχνών (2005).

Οι αυτοβιογραφικές αναμνήσεις της Σουζάνας Αντωνακάκη Facebook Twitter
Πολυκατοικία στην οδό Δοξαπατρή 32, στην Αθήνα, φωτογραφημένη από τον Δημήτρη και τη Σάρρα Μάτσα το 2021. Πολιτικός μηχανικός: Αλέκος Αθανασιάδης.

Στον πολυσέλιδο αυτόν τόμο διακρίνουμε όχι μόνο το ερευνητικό βλέμμα της Σουζάνας Αντωνακάκη αλλά και το πόσο ανήσυχο και ελεύθερο πνεύμα ήταν αφενός ως προς την αναγνώριση των πραγματικών αναγκών στο χτισμένο περιβάλλον και αφετέρου ως προς τη συσχέτιση της ποιότητας ζωής με την κατοικία. Άλλωστε, προσεγγίζει την αρχιτεκτονική όχι ως σκηνικό αλλά ως «τόπο» ζωής, όχι ως ένα αντικείμενο ή περίβλημα αλλά ως ζωτικό, δυναμικό χώρο.

Και σημειώνει: «Όταν ο χώρος είναι αδιάφορος, κοινός, η φόρα του χρόνου είναι ανύπαρκτη, μηδενίζεται ή χάνεται στο άπειρο. Ένα γραμμικό στενό μπαλκόνι πολυκατοικίας προκαλεί πλήξη με την ομοιομορφία του, το μεγάλο μήκος του σε σχέση με το μικρό βάθος του, τη σχέση του με τον κλειστό χώρο, τόσο που σε κάνει αδιάφορο, δεν μετράς εκεί δυνατότητες δυναμικού χρόνου, δηλαδή δυνατότητες δράσης ανθρώπων. Ξέρεις πως για να λειτουργήσει σε όλη του την έκταση το μπαλκόνι ή αποθήκη αντικειμένων μπορεί να γίνει ή μπορεί να δεχθεί μία και μόνη σειρά καθήμενων ανθρώπων σε γραμμική παράταξη, εικόνα που δεν σου φέρνει συνειρμούς ζωής. Η μονότονη επανάληψη καταργεί τον ζωτικό χώρο».

Οι αυτοβιογραφικές αναμνήσεις της Σουζάνας Αντωνακάκη Facebook Twitter
Η αρχιτεκτονική της Μακρινίτσας
Οι αυτοβιογραφικές αναμνήσεις της Σουζάνας Αντωνακάκη Facebook Twitter
Σουζάνα & Δημήτρης Αντωνακάκης, κατοικία της οικογένειας Δαρμάρου στο Ακρωτήρι Χανίων (1978). Συνεργάτης αρχιτέκτων Δημήτρης Ρίζος.
Οι αυτοβιογραφικές αναμνήσεις της Σουζάνας Αντωνακάκη Facebook Twitter
Χρώματα στο ξενοδοχειακό συγκρότημα Luttos. όπως τα είχε επιμεληθεί η Σουζάνα Αντωνακάκη το 1979. Φωτογραφία του Αλέκου Πολυχρονιάδη.

Το βιβλίο αυτό αποτελεί ένα χρήσιμο πεδίο προβληματισμού για τον κοινωνικό ρόλο της αρχιτεκτονικής και συγκροτεί μια περιήγηση στον πλούτο των γνώσεων και της προσωπικότητάς μιας γυναίκας που άφησε ισχυρό αποτύπωμα την αρχιτεκτονική γεωμετρία. Εντοπίζουμε τις πηγές έμπνευσής της, την αρχιτεκτονική της παιδεία καθώς και τη βαθιά της μόρφωση.

Η Σουζάνα Αντωνακάκη κατάφερε, στη μακρόχρονη πορεία της, να δώσει μια νέα εκφραστική ταυτότητα στον αρχιτεκτονικό σχεδιασμό. Και με έναν λόγο άμεσο και κατανοητό μάς παραδίδει μια σπάνια αρχειακή μαρτυρία, φέρνοντας, ταυτόχρονα, στο φως τη σπουδαία παρακαταθήκη του έργου της.

Τέλος, όλες αυτές οι αναφορές στην ποίηση και στη λογοτεχνία, τα πολυάριθμα παραθέματα που διανθίζουν τα κείμενά της και οι πολύτιμες καταθέσεις ψυχής, που είναι αποτέλεσμα μιας επιμελούς αναγνώστριας, λειτουργούν ως ένα εκπαιδευτικό εργαλείο για τις νεότερες γενιές.

Το βέβαιο είναι ότι αποτυπώνουν και σκιαγραφούν έναν άνθρωπο απίστευτα καλλιεργημένο, μια δυναμική αρχιτέκτονα η οποία κατάφερε να διαμορφώσει με τις διαλέξεις και τα κείμενά της μια ποιητική αφήγηση, εμπλουτισμένη με γόνιμους προβληματισμούς, ιδέες, σχέδια και επιχειρήματα. Ένας συλλεκτικός τόμος που αποκαλύπτει τους λόγους που η ίδια κατάφερε με την πάροδο του χρόνου να καταξιωθεί ως μια ουσιαστική παρουσία στους κύκλους της αρχιτεκτονικής δημιουργίας.

Οι αυτοβιογραφικές αναμνήσεις της Σουζάνας Αντωνακάκη Facebook Twitter
Σουζάνα Αντωνακάκη, κατοικία οικογένειας Λογοθέτη στη Βάρκιζα, 2004, φωτογραφημένη από τον Πέτρο Πέράκη. Συνεργάτης αρχιτέκτων Ξένια Τσιώνη, πολιτικός μηχανικός Νίκος Σακελλαρίδης

ΑΓΟΡΑΣΤΕ ΤΟ ΒΙΒΛΙΟ ΕΔΩ

Βιβλίο
0

ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ

«Μικρή μου, ας τους αφήσουμε αυτούς τους κερατάδες τους καλόγερους»

Lifo Videos / «Μικρή μου, ας τους αφήσουμε αυτούς τους κερατάδες τους καλόγερους»

Η Αγλαΐα Παππά διαβάζει ένα απόσπασμα από τις βέβηλες και αμφιλεγόμενες «120 Μέρες των Σοδόμων» του Μαρκησίου ντε Σαντ, ένα βιβλίο αναγνωρισμένο πλέον ως αξεπέραστο λογοτεχνικό αριστούργημα και χαρακτηρισμένο ως «εθνικός θησαυρός» της Γαλλίας.
THE LIFO TEAM
Το «προπατορικό αμάρτημα» του Τζο Μπάιντεν

Βιβλίο / Ποιο ήταν το θανάσιμο σφάλμα του Τζο Μπάιντεν;

Ένα νέο βιβλίο για τον πρώην Πρόεδρο αποτελεί καταπέλτη τόσο για τον ίδιο όσο και για τη δουλοπρεπή κλίκα πιστών και μελών της οικογένειάς του, που έκαναν το παν για να συγκαλύψουν τον ραγδαίο εκφυλισμό της γνωστικής του ικανότητας.
THE LIFO TEAM
ΕΠΕΞ Συγγραφείς/ Φεστιβάλ Αθηνών Επιδαύρου

Φεστιβάλ Αθηνών Επιδαύρου / 8 Έλληνες συγγραφείς ξαναγράφουν τους μύθους και τις παραδόσεις

Η Λυσιστράτη ερμηνεύει τις ερωτικές σχέσεις του σήμερα, η Ιφιγένεια διαλογίζεται στην παραλία και μια Τρωαδίτισσα δούλα γίνεται πρωταγωνίστρια: 8 σύγχρονοι δημιουργοί, που συμμετέχουν με τα έργα τους στο φετινό Φεστιβάλ Αθηνών Επιδαύρου, συνομιλούν με τα αρχαία κείμενα και συνδέουν το παρελθόν με επίκαιρα ζητήματα.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
Τζούντιθ Μπάτλερ: «Θέλουμε να ζήσουμε με ανοιχτή ή με κλειστή καρδιά;»

Τζούντιθ Μπάτλερ / «Θέλουμε να ζήσουμε με ανοιχτή ή με κλειστή καρδιά;»

Μια κορυφαία προσωπικότητα της σύγχρονης παγκόσμιας διανόησης μιλά στη LiFO για τo «φάντασμα» της λεγόμενης ιδεολογίας του φύλου, για το όραμα μιας «ανοιχτόκαρδης κοινωνίας» και για τις εμπειρίες ζωής που της έμαθαν να είναι «ένας άνθρωπος ταπεινός και ταυτόχρονα θαρραλέος».
ΘΟΔΩΡΗΣ ΑΝΤΩΝΟΠΟΥΛΟΣ
Ντίνος Κονόμος

Βιβλίο / «Ο κύριος διευθυντής (καλό κουμάσι) έχει αποφασίσει την εξόντωσή μου…»

Ο Ντίνος Κονόμος, λόγιος, ιστοριοδίφης και συγγραφέας, υπήρξε συνεχιστής της ζακυνθινής πνευματικής παράδοσης στον 20ό αιώνα. Ο συγγραφέας Φίλιππος Δ. Δρακονταειδής παρουσιάζει έργα και ημέρες ενός ανθρώπου που «δεν ήταν του κόσμου τούτου».
ΦΙΛΙΠΠΟΣ Δ. ΔΡΑΚΟΝΤΑΕΙΔΗΣ
Η ζωή του Καζαντζάκη σε graphic novel από τον Αλέν Γκλικός

Βιβλίο / Ο Νίκος Καζαντζάκης όπως δεν τον είχαμε ξαναδεί σε ένα νέο graphic novel

Ο ελληνικής καταγωγής Γάλλος συγγραφέας Αλέν Γκλικός καταγράφει την πορεία του Έλληνα στοχαστή στο graphic novel «Καζαντζάκης», όπου ο περιπετειώδης και αντιφατικός φιλόσοφος και μυθιστοριογράφος ψυχαναλύεται για πρώτη φορά και συστήνεται εκ νέου στο ελληνικό κοινό.
ΤΙΝΑ ΜΑΝΔΗΛΑΡΑ
«Πετρίτης»: Το πιο γρήγορο πουλί στον κόσμο και η άγρια, αδάμαστη ομορφιά του

Ηχητικά Άρθρα / Πετρίτης: Το πιο γρήγορο πουλί στον κόσμο και η άγρια, αδάμαστη ομορφιά του

Ο Τζoν Άλεκ Μπέικερ αφιέρωσε δέκα χρόνια από τη ζωή του στην παρατήρηση ενός πετρίτη και έγραψε ένα από τα πιο ιδιαίτερα βιβλία της αγγλικής λογοτεχνίας – μια από τις σημαντικότερες καταγραφές της άγριας ζωής που κινδυνεύει να χαθεί για πάντα. Κυκλοφόρησε το 1967 αλλά μόλις τα τελευταία δεκαπέντε χρόνια οι κριτικοί και το κοινό το ανακάλυψαν ξανά.
M. HULOT
Μπενχαμίν Λαμπατούτ: «Ας μην αφήνουμε τον Θεό στους πιστούς» 

Βιβλίο / Μπενχαμίν Λαμπατούτ: «Αν αξίζει ένα πράγμα στη ζωή, αυτό είναι η ομορφιά»

Εν όψει της εμφάνισής του στη Στέγη Ιδρύματος Ωνάση, στις 21 Μαΐου, ο Λατινοαμερικανός συγγραφέας-φαινόμενο Μπενχαμίν Λαμπατούτ μιλά στη LiFO για τον ρόλο της τρέλας στη συγγραφή, τη σχέση επιστήμης και λογοτεχνίας και το μεγαλείο της ήττας – και δηλώνει ακόμα φανατικός κηπουρός και εραστής της φύσης.
ΤΙΝΑ ΜΑΝΔΗΛΑΡΑ
Το πίσω ράφι/ Άντονι Μπέρτζες: «Έρνεστ Χέμινγουεϊ»

Το Πίσω Ράφι / Ο Χέμινγουεϊ ήταν ένας φωνακλάς νταής αλλά κι ένας σπουδαίος συγγραφέας του 20ού αιώνα

Η βιογραφία «Έρνεστ Χέμινγουεϊ - Μια ζωή σαν μυθοπλασία» του Βρετανού συγγραφέα Άντονι Μπέρτζες αποτυπώνει όχι μόνο την έντονη και περιπετειώδη ζωή του κορυφαίου Αμερικανού ομοτέχνου του αλλά και όλο το εύρος της αντιφατικής προσωπικότητάς του.
ΣΤΑΥΡΟΥΛΑ ΠΑΠΑΣΠΥΡΟΥ
21η Διεθνής Έκθεση Βιβλίου Θεσσαλονίκης

Βιβλίο / 21η ΔΕΒΘ: Εξωστρέφεια και καλύτερη οργάνωση αλλά μένουν ακόμα πολλά να γίνουν

Απολογισμός της 21ης ΔΕΒΘ που πραγματοποιήθηκε για πρώτη φορά υπό την αιγίδα του νεοσύστατου ΕΛΙΒΙΠ. Σε ποιο βαθμό πέτυχε τους στόχους της και ποια στοιχήματα μένει ακόμα να κερδίσει;
ΚΟΡΙΝΑ ΦΑΡΜΑΚΟΡΗ
Η ποίηση όχι μόνο αλλάζει τον κόσμο, τον δημιουργεί» ​​​​​​/Μια νέα ανθολογία ελληνικής queer ποίησης μόλις κυκλοφόρησε στα ισπανικά /11 Έλληνες ποιητές σε μια νέα ισπανική queer ανθολογία /Queer ελληνική ποίηση σε μια νέα δίγλωσση ισπανική ανθολογία

Βιβλίο / Μια Ισπανίδα καθηγήτρια μεταφράζει ελληνική queer ποίηση

Η María López Villalba, καθηγήτρια Νέων Ελληνικών στο Πανεπιστήμιο της Μάλαγα, μετέφρασε 11 ελληνικά ποιήματα, σε μια πρόσφατη ανθολογία που προσφέρει στο ισπανόφωνο κοινό την ευκαιρία να γνωρίσει τη σύγχρονη ελληνική queer –και όχι μόνο– ποίηση.
M. HULOT
«Κανείς δεν μας επέβαλε να έχουμε όλοι μια μονστέρα στο σαλόνι»

Βιντσέντζο Λατρόνικο / «Κανείς δεν μας επέβαλε να έχουμε όλοι μια μονστέρα στο σαλόνι»

Ο Ιταλός συγγραφέας και υποψήφιος για το βραβείο Booker, Βιντσέντζο Λατρόνικο, μιλά στη LIFO για το πολυσυζητημένο βιβλίο του «Τελειότητα», στο οποίο αποτυπώνει την αψεγάδιαστη αλλά ψεύτικη ζωή μιας ολόκληρης γενιάς ψηφιακών νομάδων στην Ευρώπη, καθώς και τη μάταιη αναζήτηση της ευτυχίας στην ψηφιακή εποχή.
M. HULOT
Μεσσαλίνα: Ακόλαστη μέγαιρα ή πολύ έξυπνη για την εποχή της;

Ηχητικά Άρθρα / Μεσσαλίνα: Ακόλαστη μέγαιρα ή πολύ έξυπνη για την εποχή της;

Το όνομά της έχει συνδεθεί με την εικόνα μιας αδίστακτης, σεξουαλικά ακόρεστης και επικίνδυνης γυναίκας. Ένα νέο βιβλίο, όμως, έρχεται να αμφισβητήσει αυτή τη στερεοτυπική αφήγηση και να φωτίσει μια διαφορετική εκδοχή της ιστορίας της.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
Rene Karabash

Βιβλίο / Rene Karabash: «Θέλω πίσω τη γυναικεία δύναμη που μου στέρησαν οι άνδρες»

Η Βουλγάρα συγγραφέας Rene Karabash μιλά για το μυθιστόρημά της «Ορκισμένη», που τιμήθηκε με το βραβείο Ελίας Κανέτι, και στο οποίο εστιάζει στην ιστορία των «ορκισμένων παρθένων» γυναικών των Βαλκανίων που επέλεξαν να ζήσουν ως άνδρες.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΑΝΤΑΖΟΠΟΥΛΟΣ
Δυο γυναίκες συγγραφείς αποκαλύπτουν τα κρυφά μυστικά της γραφής

Βιβλίο / Όλες οι γυναίκες του κόσμου στο νέο βιβλίο της Αμάντας Μιχαλοπούλου

Στο «Μακρύ ταξίδι της μιας μέσα στην άλλη», η μητρότητα γίνεται ο συνδετικός κρίκος που ενώνει όλες τις μητέρες και όλες τις κόρες με τις γυναίκες της Ιστορίας που θαυμάσαμε, αλλά και τις ανώνυμες «Παναγίες» που κράτησαν στους ώμους τους τα βάρη της ανθρωπότητας.
ΤΙΝΑ ΜΑΝΔΗΛΑΡΑ