Κωνσταντίνος Καραμανλής προς Γερμανούς: «Εσείς που έχετε αιματοκυλήσει την Ευρώπη δύο φορές είστε πιό Ευρωπαίοι από εμάς;"

Κωνσταντίνος Καραμανλής προς Γερμανούς: «Εσείς που έχετε αιματοκυλήσει την Ευρώπη δύο φορές είστε πιό Ευρωπαίοι από εμάς;" Facebook Twitter
Ο τότε καγκελλάριος της Γερμανίας Χέλμουτ Σμιτ με τον Κωνσταντίνο Καραμανλή
15

Ίσως έχετε ακούσει ότι όταν ο Κωνσταντίνος Καραμανλής διεκδικούσε να μπούμε σαν χώρα στην Ευρωπαϊκή Κοινότητα, όλοι οι ηγέτες των μεγάλων χωρών ήταν εναντίον της Ελλάδας, δεν θέλανε να μπει η Ελλάδα στην Κοινότητα. Πάει λοιπόν ο Καραμανλής να συναντήσει τον Schmidt- τον Καγκελάριο της Γερμανίας- και αυτός του λέει: «Ξέρετε, κύριε Καραμανλή, δεν έχετε τις οικονομικές προϋποθέσεις...». Και ο Καραμανλής –όπως μου είπε- του απάντησε: «Εσείς που έχετε αιματοκυλήσει την Ευρώπη δύο φορές, έχετε το δικαίωμα να είστε μέσα στην Κοινότητα και εμείς που δώσαμε τα φώτα σε όλους εσάς, θα είμαστε εκτός; Να ξέρετε, αυτό που σας λέω μεταξύ μας, τώρα που θα σταθούμε μπροστά στους δημοσιογράφους που μας περιμένουν έξω, θα το πω δημοσίως!».


Βγήκανε έξω, σταθήκανε μπροστά στους δημοσιογράφους –μου λέει ο Καραμανλής- και, πρώτος, δηλώνει ο Schmidt: «Είμαστε υπέρ της Ελλάδας, πρέπει να μπει στην Κοινότητα». Όταν μου το διηγήθηκε αυτό ο Καραμανλής, νόμιζα ότι έχει ωραιοποιήσει λίγο τα πράγματα... Περνάει ο καιρός, πρύτανης εγώ στη Σορβόννη, και μετά από χρόνια, με πιάνει ο Mitterand και μου λέει: «Κυρία Αρβελέρ, θα κάνω μια συνάντηση των αρχηγών της Ευρώπης θέλω να την κάνω στη Σορβόννη, σας παρακαλώ να προεδρεύσετε» -δεν επιτρέπαμε να προεδρεύσει μέσα στη Σορβόννη κανείς που δεν είχε σχέση με τη Σορβόννη. Έρχονται οι αρχηγοί των κρατών και σε μια στιγμή διαλείμματος με πιάνει ο Kohl –ήταν αυτός Καγκελάριος τότε- και μου λέει: Έχω ανάγκη από ένα ήσυχο γραφείο...πού ήσυχο, για μια ιδιωτική συνάντηση με τον Lubbers. Θέλω ένα γραφείο να είμαστε μόνοι μας, οι δυό μας». Του λέω, «Ακούστε, το μόνο γραφείο που είναι σίγουρο, είναι το δικό μου. Πάρτε το γραφείο μου». Του δίνω το γραφείο μου και βγαίνω έξω και βλέπω όλους αυτούς τους μεταφραστές και τους παρατρεχάμενους του Kohl να συζητούν και να περιμένουν τον Καγκελάριο να τελειώσει την συνάντηση του. Για να τους κάνω παρέα, πιάνω την κουβέντα μαζί τους και δεν ξέρω πως, έρχεται η κουβέντα και μου λέει ο βασικός μεταφραστής του Kohl: «Κυρία Αρβελέρ, έχετε ακούσει την ιστορία με τον Schmidt και τον δικό σας, τον Κωνσταντίνο Καραμανλή;». «Ναι!», και αρχίζω να του την διηγούμαι όπως την είχα ακούσει από τον Καραμανλή. Τελειώνοντας, γυρίζει ο μεταφραστής και μου λέει: «Ακριβώς έτσι έγινε. Εγώ ήμουν αυτός που μετέφρασα αυτή τη φράση του Καραμανλή»!

_____

Ελένη Γλύκατζη- Αρβελέρ, Μια μεγάλη Ελληνίδα, Συνομιλίες με τον Θανάση Λάλα, εκδ. Αρμός (σελ. 65-66)

15

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ

«Μικρή μου, ας τους αφήσουμε αυτούς τους κερατάδες τους καλόγερους»

Lifo Videos / «Μικρή μου, ας τους αφήσουμε αυτούς τους κερατάδες τους καλόγερους»

Η Αγλαΐα Παππά διαβάζει ένα απόσπασμα από τις βέβηλες και αμφιλεγόμενες «120 Μέρες των Σοδόμων» του Μαρκησίου ντε Σαντ, ένα βιβλίο αναγνωρισμένο πλέον ως αξεπέραστο λογοτεχνικό αριστούργημα και χαρακτηρισμένο ως «εθνικός θησαυρός» της Γαλλίας.
THE LIFO TEAM
Το «προπατορικό αμάρτημα» του Τζο Μπάιντεν

Βιβλίο / Ποιο ήταν το θανάσιμο σφάλμα του Τζο Μπάιντεν;

Ένα νέο βιβλίο για τον πρώην Πρόεδρο αποτελεί καταπέλτη τόσο για τον ίδιο όσο και για τη δουλοπρεπή κλίκα πιστών και μελών της οικογένειάς του, που έκαναν το παν για να συγκαλύψουν τον ραγδαίο εκφυλισμό της γνωστικής του ικανότητας.
THE LIFO TEAM
ΕΠΕΞ Συγγραφείς/ Φεστιβάλ Αθηνών Επιδαύρου

Φεστιβάλ Αθηνών Επιδαύρου / 8 Έλληνες συγγραφείς ξαναγράφουν τους μύθους και τις παραδόσεις

Η Λυσιστράτη ερμηνεύει τις ερωτικές σχέσεις του σήμερα, η Ιφιγένεια διαλογίζεται στην παραλία και μια Τρωαδίτισσα δούλα γίνεται πρωταγωνίστρια: 8 σύγχρονοι δημιουργοί, που συμμετέχουν με τα έργα τους στο φετινό Φεστιβάλ Αθηνών Επιδαύρου, συνομιλούν με τα αρχαία κείμενα και συνδέουν το παρελθόν με επίκαιρα ζητήματα.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
Τζούντιθ Μπάτλερ: «Θέλουμε να ζήσουμε με ανοιχτή ή με κλειστή καρδιά;»

Τζούντιθ Μπάτλερ / «Θέλουμε να ζήσουμε με ανοιχτή ή με κλειστή καρδιά;»

Μια κορυφαία προσωπικότητα της σύγχρονης παγκόσμιας διανόησης μιλά στη LiFO για τo «φάντασμα» της λεγόμενης ιδεολογίας του φύλου, για το όραμα μιας «ανοιχτόκαρδης κοινωνίας» και για τις εμπειρίες ζωής που της έμαθαν να είναι «ένας άνθρωπος ταπεινός και ταυτόχρονα θαρραλέος».
ΘΟΔΩΡΗΣ ΑΝΤΩΝΟΠΟΥΛΟΣ
Ντίνος Κονόμος

Βιβλίο / «Ο κύριος διευθυντής (καλό κουμάσι) έχει αποφασίσει την εξόντωσή μου…»

Ο Ντίνος Κονόμος, λόγιος, ιστοριοδίφης και συγγραφέας, υπήρξε συνεχιστής της ζακυνθινής πνευματικής παράδοσης στον 20ό αιώνα. Ο συγγραφέας Φίλιππος Δ. Δρακονταειδής παρουσιάζει έργα και ημέρες ενός ανθρώπου που «δεν ήταν του κόσμου τούτου».
ΦΙΛΙΠΠΟΣ Δ. ΔΡΑΚΟΝΤΑΕΙΔΗΣ
Η ζωή του Καζαντζάκη σε graphic novel από τον Αλέν Γκλικός

Βιβλίο / Ο Νίκος Καζαντζάκης όπως δεν τον είχαμε ξαναδεί σε ένα νέο graphic novel

Ο ελληνικής καταγωγής Γάλλος συγγραφέας Αλέν Γκλικός καταγράφει την πορεία του Έλληνα στοχαστή στο graphic novel «Καζαντζάκης», όπου ο περιπετειώδης και αντιφατικός φιλόσοφος και μυθιστοριογράφος ψυχαναλύεται για πρώτη φορά και συστήνεται εκ νέου στο ελληνικό κοινό.
ΤΙΝΑ ΜΑΝΔΗΛΑΡΑ
«Πετρίτης»: Το πιο γρήγορο πουλί στον κόσμο και η άγρια, αδάμαστη ομορφιά του

Ηχητικά Άρθρα / Πετρίτης: Το πιο γρήγορο πουλί στον κόσμο και η άγρια, αδάμαστη ομορφιά του

Ο Τζoν Άλεκ Μπέικερ αφιέρωσε δέκα χρόνια από τη ζωή του στην παρατήρηση ενός πετρίτη και έγραψε ένα από τα πιο ιδιαίτερα βιβλία της αγγλικής λογοτεχνίας – μια από τις σημαντικότερες καταγραφές της άγριας ζωής που κινδυνεύει να χαθεί για πάντα. Κυκλοφόρησε το 1967 αλλά μόλις τα τελευταία δεκαπέντε χρόνια οι κριτικοί και το κοινό το ανακάλυψαν ξανά.
M. HULOT
Μπενχαμίν Λαμπατούτ: «Ας μην αφήνουμε τον Θεό στους πιστούς» 

Βιβλίο / Μπενχαμίν Λαμπατούτ: «Αν αξίζει ένα πράγμα στη ζωή, αυτό είναι η ομορφιά»

Εν όψει της εμφάνισής του στη Στέγη Ιδρύματος Ωνάση, στις 21 Μαΐου, ο Λατινοαμερικανός συγγραφέας-φαινόμενο Μπενχαμίν Λαμπατούτ μιλά στη LiFO για τον ρόλο της τρέλας στη συγγραφή, τη σχέση επιστήμης και λογοτεχνίας και το μεγαλείο της ήττας – και δηλώνει ακόμα φανατικός κηπουρός και εραστής της φύσης.
ΤΙΝΑ ΜΑΝΔΗΛΑΡΑ
Το πίσω ράφι/ Άντονι Μπέρτζες: «Έρνεστ Χέμινγουεϊ»

Το Πίσω Ράφι / Ο Χέμινγουεϊ ήταν ένας φωνακλάς νταής αλλά κι ένας σπουδαίος συγγραφέας του 20ού αιώνα

Η βιογραφία «Έρνεστ Χέμινγουεϊ - Μια ζωή σαν μυθοπλασία» του Βρετανού συγγραφέα Άντονι Μπέρτζες αποτυπώνει όχι μόνο την έντονη και περιπετειώδη ζωή του κορυφαίου Αμερικανού ομοτέχνου του αλλά και όλο το εύρος της αντιφατικής προσωπικότητάς του.
ΣΤΑΥΡΟΥΛΑ ΠΑΠΑΣΠΥΡΟΥ
21η Διεθνής Έκθεση Βιβλίου Θεσσαλονίκης

Βιβλίο / 21η ΔΕΒΘ: Εξωστρέφεια και καλύτερη οργάνωση αλλά μένουν ακόμα πολλά να γίνουν

Απολογισμός της 21ης ΔΕΒΘ που πραγματοποιήθηκε για πρώτη φορά υπό την αιγίδα του νεοσύστατου ΕΛΙΒΙΠ. Σε ποιο βαθμό πέτυχε τους στόχους της και ποια στοιχήματα μένει ακόμα να κερδίσει;
ΚΟΡΙΝΑ ΦΑΡΜΑΚΟΡΗ
Η ποίηση όχι μόνο αλλάζει τον κόσμο, τον δημιουργεί» ​​​​​​/Μια νέα ανθολογία ελληνικής queer ποίησης μόλις κυκλοφόρησε στα ισπανικά /11 Έλληνες ποιητές σε μια νέα ισπανική queer ανθολογία /Queer ελληνική ποίηση σε μια νέα δίγλωσση ισπανική ανθολογία

Βιβλίο / Μια Ισπανίδα καθηγήτρια μεταφράζει ελληνική queer ποίηση

Η María López Villalba, καθηγήτρια Νέων Ελληνικών στο Πανεπιστήμιο της Μάλαγα, μετέφρασε 11 ελληνικά ποιήματα, σε μια πρόσφατη ανθολογία που προσφέρει στο ισπανόφωνο κοινό την ευκαιρία να γνωρίσει τη σύγχρονη ελληνική queer –και όχι μόνο– ποίηση.
M. HULOT
«Κανείς δεν μας επέβαλε να έχουμε όλοι μια μονστέρα στο σαλόνι»

Βιντσέντζο Λατρόνικο / «Κανείς δεν μας επέβαλε να έχουμε όλοι μια μονστέρα στο σαλόνι»

Ο Ιταλός συγγραφέας και υποψήφιος για το βραβείο Booker, Βιντσέντζο Λατρόνικο, μιλά στη LIFO για το πολυσυζητημένο βιβλίο του «Τελειότητα», στο οποίο αποτυπώνει την αψεγάδιαστη αλλά ψεύτικη ζωή μιας ολόκληρης γενιάς ψηφιακών νομάδων στην Ευρώπη, καθώς και τη μάταιη αναζήτηση της ευτυχίας στην ψηφιακή εποχή.
M. HULOT
Μεσσαλίνα: Ακόλαστη μέγαιρα ή πολύ έξυπνη για την εποχή της;

Ηχητικά Άρθρα / Μεσσαλίνα: Ακόλαστη μέγαιρα ή πολύ έξυπνη για την εποχή της;

Το όνομά της έχει συνδεθεί με την εικόνα μιας αδίστακτης, σεξουαλικά ακόρεστης και επικίνδυνης γυναίκας. Ένα νέο βιβλίο, όμως, έρχεται να αμφισβητήσει αυτή τη στερεοτυπική αφήγηση και να φωτίσει μια διαφορετική εκδοχή της ιστορίας της.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
Rene Karabash

Βιβλίο / Rene Karabash: «Θέλω πίσω τη γυναικεία δύναμη που μου στέρησαν οι άνδρες»

Η Βουλγάρα συγγραφέας Rene Karabash μιλά για το μυθιστόρημά της «Ορκισμένη», που τιμήθηκε με το βραβείο Ελίας Κανέτι, και στο οποίο εστιάζει στην ιστορία των «ορκισμένων παρθένων» γυναικών των Βαλκανίων που επέλεξαν να ζήσουν ως άνδρες.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΑΝΤΑΖΟΠΟΥΛΟΣ
Δυο γυναίκες συγγραφείς αποκαλύπτουν τα κρυφά μυστικά της γραφής

Βιβλίο / Όλες οι γυναίκες του κόσμου στο νέο βιβλίο της Αμάντας Μιχαλοπούλου

Στο «Μακρύ ταξίδι της μιας μέσα στην άλλη», η μητρότητα γίνεται ο συνδετικός κρίκος που ενώνει όλες τις μητέρες και όλες τις κόρες με τις γυναίκες της Ιστορίας που θαυμάσαμε, αλλά και τις ανώνυμες «Παναγίες» που κράτησαν στους ώμους τους τα βάρη της ανθρωπότητας.
ΤΙΝΑ ΜΑΝΔΗΛΑΡΑ
«Ένας μύθος λέει πως αν χάσεις κάτι στην Αθήνα, θα το βρεις στον Ελαιώνα»

Βιβλίο / «Ένας μύθος λέει πως αν χάσεις κάτι στην Αθήνα, θα το βρεις στον Ελαιώνα»

Στο νέο του βιβλίο, «Lost Things Found», που κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Hyper Hypo, ο εικαστικός φωτογράφος Αντώνης Θεοδωρίδης εξερευνά τον μαγικό κόσμο της υπαίθριας αγοράς του Ελαιώνα.
ΙΩΝΑΣ ΚΑΛΛΙΜΑΝΗΣ
Ντιντιέ Εριμπόν: «Καιρός για ένα κίνημα των ηλικιωμένων!»

Ντιντιέ Εριμπόν / Ντιντιέ Εριμπόν: «Να πάψουμε να βλέπουμε τους ηλικιωμένους ως κοινωνικούς παρίες»

Από τους σημαντικότερους και πιο επιδραστικούς σύγχρονους Γάλλους στοχαστές, ο Ντιντιέ Εριμπόν συνδύασε στα βιβλία του τα δύσκολα βιώματα της νεότητάς του με μια εμπεριστατωμένη, αλλά και εικονοκλαστική, κοινωνικοπολιτική «ακτινογραφία» της γαλλικής κοινωνίας. 
ΘΟΔΩΡΗΣ ΑΝΤΩΝΟΠΟΥΛΟΣ

σχόλια

9 σχόλια
Ο Σμιντ είπε στον Καραμανλή την απλή αλήθεια η οποία εξακολουθεί να υφίσταται και σήμερα αλλά ο Καραμανλής απάντησε όπως απαντάει κάποιος και στο καφενίο της γειτονιάς. Δηλαδή με το γνωστό για τους δυο παγκόσμιους πολέμους. Τρομερό κατόρθωμα.
Δεν εμπιεστεύομαι την κυρία Αρβελέρ. Άλλο αν είσαι ανεξάρτητος ιστορικός, άλλος Κινεζολόγος. άλλο Οθωμανολόγος. άλλο Σελτζουκολόγος και άλλο Βυζαντινολόγος.Μήπως η κυρία Αρβελέρ ήταν παρούσα και στην ατάκα που είπε ο "εθνάρχης" όταν έβγαλε την Ελλάδα από το ΝΑΤΟ και μετά παρακουλούσε ως ραγιάς να ξαναμπεί μέχρι το 1980; Τί είπε στους Αμερικάνους; Θα βγω και θα πω πως ρίξατε πυρηνικές βόμβες ατους Ιάπωνες;Ας είμαστε λογικοί.
Ποιος ήταν ηγετική φιγούρα? Ο Κωνσταντίνος Καραμανλής της Μακρονήσου και της Γιάρου? Αυτός που το παρακράτος του σκότωσε το Γρηγόρη Λαμπράκη? Των εκλογών βίας και νοθείας του '61? Του φακελώματος στην ασφάλεια? Που στα χρόνια διακυβέρνησης του ξενιτεύτηκε όλος ο εργατικός πληθυσμός της χώρας? Του "η Κύπρος κείται μακράν"? Ή επειδή είπε ο Μίκης Θεοδωράκης το περιβόητο "Καραμανλής ή τανκς" δίνουμε συγχωροχάρτι και ξαφνικά γίνεται εθνάρχης? Οποιοσδήποτε ανατρέξει σε ιστορικά στοιχεία και σε μαρτυρίες, ακόμα και αμετανόητων δεξιών-αντικομμουνιστών, μπορεί να μάθει τα δύσκολα και μαύρα χρόνια της διακυβέρνησης του.Στην ΕΟΚ θα μπαίναμε με οποιοδήποτε πρόεδρο της Δημοκρατίας. Βρισκόμασταν 5 χρόνια μετά το Βιετνάμ και και την πτώση της χούντας και η Σοβιετική Ένωση όδευε προς το τέλος της, οπότε η ΕΟΚ αποτελούσε μονόδρομο. Το γεγονός ότι δεν "εκμεταλλευτήκαμε" και κακοδιαχειριστήκαμε την είσοδο μας το 1981, τα πακέτα Ντελόρ και τα Κοινοτικά Πλαίσια Στήριξης δεν είναι θέμα της κακής ΕΕ ή ΟΝΕ. Είναι θέμα κακοδιαχείρισης, κατασπατάλησης και κομματικών-πελατειακών σχέσεων πολιτών και κράτους. Οποιοσδήποτε μπορεί να αντιληφθεί ότι η ξαφνική οικονομική ευμάρεια του 1981-2008 ήταν μια τεράστια φούσκα, γιατί ουσιαστικά δεν είχε καμία υποδομή και βάση. Τέλος στο κομμάτι του ηγέτη να τονίσω πως οι 2-3 ηγετικές φιγούρες της Ελλάδος, αποτελούν ηγετικές μορφές σχεδόν κατά αποκλειστικότητα από αυτούς που τους ψήφιζαν. Στην υπόλοιπη Ευρώπη ηγέτες όπως ο Ντε Γκολ, ο Χελμουτ Κολ, ο Αλντο Μορο, ο Μακ Μιλαν χαίρουν πιο ευρείας αποδοχής, ενδεχομένως επειδή η εκλογή τους δεν επηρέαζε τόσο την πολιτική σταθερότητα ούτε τα συμφέροντα των οπαδών τους.
Συγγνώμη κύριοι και κυρίες που θα χαλάσω το αντιγερμανικό κλίμα αλλά οι κκ. Γερμανοί, Φινλανδοί, Γάλλοι κλπ. ήταν και είναι οι μόνοι που είναι διατεθειμένοι να συνεχίσουν να συζητούν την οικονομική διάσωση της Ελλάδας. Αν ήμασταν το 2009 εκτός Ε.Ε. θα είχαμε χρεοκοπήσει... Αυτό ακριβώς διέγνωσε και ο Τσίπρας προ τριμήνου και συμφώνησε με τους εταίρους. Γιατί συνεχίζει η ρητορική των "κακών" Γερμανών; Και εν τέλει ποιοί ακριβώς είναι οι καλοί; Οι Αμερικανοί που όταν φθάνει η κουβέντα στα λεφτά, σφυρίζουν αδιάφορα; Ή μήπως οι Ρώσοι που μετά τη Γεωργία και την Ουκρανία σπεύδουν να αιματοκυλίσουν και τη Συρία; Και στην τελική αν είμαστε μάγκες γιατί δεν μειώνουμε το δημόσιο χρέος μόνοι μας ώστε κάποια ευλογημένοι στιγμή να πάψουμε να παρακαλάμε για σβησίματα, δανεικά κ.α. και να πάψουμε να γυρίζουμε στις "αρένες του κόσμου" όπως έγραψε και ο Γκάτσος;
Παρ' όλ' αυτά, τώρα που το σκέφτομαι καλύτερα, το 2009 η χρεοκοπία δεν ήταν άτακτη... Οι δημόσιοι υπάλληλοι και οι συνταξιούχοι συνέχισαν και συνεχίζουν να πληρώνονται (έστω και με μειωμένους μισθούς και συντάξεις). Επίσης δεν έκλεισαν οι τράπεζες (έστω και με capital controls)... Αυτά προσωπικά δεν τα λέω και λίγα... Μπορεί να έχουμε σφιχτεί πολύ αλλά δεν καταστραφήκαμε... Είναι κάτι κι αυτό... Για μένα τουλάχιστον.
Οι πολιτικοί άντρες εκείνης της γενιάς (παλιάς κοπής), προερχόμενοι από πραγματικά δύσκολες εποχές, ανδρωμένοι μέσα σε αυτές, ήταν μίας άλλης, διαφορετικής ποιότητας. Ήταν εκείνοι που δημιούργησαν την ΕΟΚ οραματιζόμενοι ένα, αληθινά, καλύτερο μέλλον για όλους μας. Μέχρι που ανέλαβαν τα τέκνα τους και ακόμη χειρότερα, τα εγγόνια τους. Οι μέχρι πριν μερικά χρόνια βουτυρένιοι, πουπουλένιοι-εκκολαπτόμενοι χαρτογιακάδες των κολεγίων, σημερινοί κυβερνήτες της Ευρώπης.....και μη χειρότερα!...
Οι πολιτικοί προέρχονται και εκλέγονται από το λαό (και την αστική τάξη). Συνέκρινε τους ανθρώπους τότε με σήμερα και θα δεις γιατί δε βγάζουμε πλέον τέτοιους πολιτικούς.
Ο Παπανδρέου και ο Σαμαράς αισθάνονταν οτι μας κάνουν χάρη..Ο Τσίπρας το έριξε στη βλαχομαγκιά και τον αρχίσαν στις καλπαζιές και τα μπατσάκια..Οι πολιτικοί κάποτε είχαν ηγετική φυσιογνωμία, ενδιαφέρον για τη χώρα (τότε τη λέγανε πατρίδα και δε ντρέπονταν) και πάνω απ όλα...διαπραγματεύονταν σαν ίσος προς ίσο.Ελ. Βενιζέλος, Καραμανλής, Αν. Παπανδρέου -άσχετα απο τα λάθη που κάνανε- πληρούσαν αυτές τις προυποθέσεις.
Είναι εντυπωσιακό και δείγμα του ανδρός ότι ο Καραμανλής ποτέ δεν αποκάλυπτε σε δημοσιογράφους (παραδόξως δεν του γινόταν η ερώτηση ούτε την είχε "προτρέψει" όπως γίνονται οι στημένες ερωτήσεις σήμερα) ούτε αναφέρει στα απομνημονεύματα του το αναμφισβήτητο ιστορικό γεγονός , τον τρόπο δηλαδή που έπεισε τον Σμιτ και το μαθαίνουμε πολύ μετά από μια άτυπη στιχομυθία.Ας μην μπλέκουμε τον Παπανδρέου ο οποίος ποτέ δεν στάθηκε στο ύψος των περιστάσεων αλλά αντίθετα πολέμησε με όποιον τρόπο μπορούσε όπως και η πλεοψηφία της Ευρώπης την είσοδο μας στην Κοινότητα. Θυμάμαι πιτσιρικάς ζωντανά από το ραδιόφωνο τον Καραμανλή να "εκλιπαρεί" τον αρχηγό του ΠΑΣΟΚ έστω να παραμείνουν οι βουλευτές του στην συζήτηση στη Βουλή και μετά τον διάλογο να αποφασίσουν για την ψηφοφορία μες στην αίθουσα. Ο αληταράς είχε πάρει όλους τους βουλευτές και βγήκε σαν λαγός έξω μην τυχόν και ψηφίσει κάποιος δικός του ΝΑΙ. Θυμάμαι σαν τώρα κάποια λόγια του Καραμανλή: Δεν μπορώ να καταλάβω τη στάση του ΠΑΣΟΚ και του αρχηγού του. Ή είσαι υπέρ του ΝΑΙ και ψηφίζεις στην αίθουσα ή είσαι υπέρ του ΟΧΙ και μένεις στη Βουλή και υπερασπίζεσαι από την έδρα του κοινοβουλιου τις θέσεις σου.