Η υπέροχη άνοδος και η ιλιγγιώδης πτώση του Swinging London στα ’60s

Η υπέροχη άνοδος και η ιλιγγιώδης πτώση του Swinging London στα ’60s Facebook Twitter
0

Το «Ready, Steady, Go!» ήταν μια θρυλική τηλεοπτική εκπομπή στη βρετανική τηλεόραση των ’60s, ένα σόου που κάθε Παρασκευή βράδυ παρουσίαζε ό,τι πιο καινούργιο εμφανιζόταν στη μουσική. Το παρουσίαζαν ο Keith Fordyce και η Cathy McGowan από το 1963 μέχρι το 1966 και στη διάρκειά του εμφανίστηκαν όλοι οι ποπ σταρ εκείνης της εποχής και από τις δύο πλευρές του Ατλαντικού. Εκεί πρωτοπαρουσιάστηκαν τηλεοπτικά οι Beatles το 1963 και υπάρχουν άπειρες στιγμές και ιστορίες που συνδυάζονται με το συγκεκριμένο σόου. (Στην εκπομπή στην οποία έκαναν το ντεμπούτο τους οι Beatles, ο Paul McCartney ήταν στην επιτροπή που έκρινε τα κοριτσάκια που συμμετείχαν σε έναν διαγωνισμό με μιμήσεις του «Let’s jump the broomstick» της Brenda Lee. Νικήτρια ήταν η 13χρονη Melanie Coe, η οποία εξαφανίστηκε μετά από κάνα δυο χρόνια και το πρωτοσέλιδο στην «Daily Mail» έγινε η αφορμή για να γράψει το «She’s leaving home»).

Τα '60s ήταν μια δεκαετία που άλλαξε τα πάντα σε ολόκληρο τον κόσμο. Κοινωνικά έγιναν μεγάλες αλλαγές, αλλά στη Βρετανία, και ειδικά στο Λονδίνο, έγινε πραγματική πολιτιστική επανάσταση. Οι άνθρωποι βγήκαν από μια μακρόχρονη σκοτεινή περίοδο μιζέριας και συντηρητισμού και οι αλλαγές ήταν σαρωτικές.

Το «Ready, Steady» εμφανίστηκε μέσα στην «έκρηξη» του Λονδίνου των sixties, κοινωνική και καλλιτεχνική, και είναι από τα στοιχεία που το χαρακτήρισαν. Έτσι, έγιναν ο ιδανικός τίτλος για το βιβλίο του Shawn Levy «Ready, Steady, Go! Η υπέροχη άνοδος και η ιλιγγιώδης πτώση του Swinging London» που κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Κουκκίδα –σε εξαιρετική μετάφραση του Αλέξη Καλοφωλιά– και καταγράφει όλα όσα έκαναν ακαταμάχητη μια εποχή και το Λονδίνο επίκεντρο του κόσμου.

Τα ’60s ήταν μια δεκαετία που άλλαξε τα πάντα σε ολόκληρο τον κόσμο. Κοινωνικά έγιναν μεγάλες αλλαγές, αλλά στη Βρετανία, και ειδικά στο Λονδίνο, έγινε πραγματική πολιτιστική επανάσταση. Οι άνθρωποι βγήκαν από μια μακρόχρονη σκοτεινή περίοδο μιζέριας και συντηρητισμού και οι αλλαγές ήταν σαρωτικές. Παρόλο που για την υπόλοιπη Ευρώπη (Ιταλία, Γαλλία) και τις ΗΠΑ η πρώτη μεταπολεμική δεκαετία ήταν η αρχή της νέας εποχής –«η ροκ μουσική και η άνοδος του έφηβου καταναλωτή ως διαμορφωτή του κοινού γούστου έκανε την αμερικανική μουσική να φαντάζει, όπως ήταν φυσικό, πιο δυνατή, ενώ το παρακμιακό, "περπατημένο" μεγαλίστικο στυλ έκανε το Παρίσι του υπαρξισμού και τη Ρώμη της «Nτόλτσε Bίτα» επίκεντρα ενδιαφέροντος, τόσο για το διεθνές τζετ σετ όσο και για το αναδυόμενο παγκόσμιο αντεργκράουντ των μποέμ–, η Αγγλία έμοιαζε άχαρη, δύσκαμπτη και, πάνω απ’ όλα, αδυσώπητα γκρίζα, γκρίζα μέχρι το μεδούλι.

 

Τα πρώτα χρόνια των ’50s, παρόλο που είχε περάσει μια δεκαετία σχεδόν από το τέλος του πόλεμου, οι Βρετανοί εξακολουθούσαν να τρέφονται με συσσίτια, να κάνουν την ανάγκη τους σε εξωτερικές τουαλέτες στις πίσω αυλές των σπιτιών και να κυκλοφορούν καθημερινά σε πόλεις με ανεξίτηλα τα σημάδια των βομβαρδισμών της Luftwaffe. Η Γερμανία, η Ιταλία και η Ιαπωνία, οι ηττημένοι του πολέμου, έβλεπαν τις οικονομίες τους να ξαναγεννιούνται, η Γαλλία, που είχε υποστεί μεγάλη καταστροφή, άρχισε να ανακάμπτει, όμως στη Βρετανία τα μέσα της δεκαετίας του ’50 έμοιαζαν, από υλική και ψυχολογική άποψη, πάρα πολύ με τα μέσα της δεκαετίας του ’30. Μέσα σε λίγα χρόνια, όμως, όλα αυτά θα άλλαζαν. Η βρετανική οικονομία άρχισε να ανθίζει και εμφανίστηκε μια ευμάρεια που οδήγησε σε εφησυχασμό και νοσταλγία για την προπολεμική εποχή, μόνο που εκ των υστέρων φάνταζε ειδυλλιακή.

 

Η υπέροχη άνοδος και η ιλιγγιώδης πτώση του Swinging London στα ’60s Facebook Twitter
Eνας συνδυασμός πραγμάτων οδήγησε στη μεγάλη «έκρηξη». Όπως συνέβαινε και στην Αμερική, υπήρχαν δείγματα μιας όλο και μεγαλύτερης δυσαρέσκειας.

 

Η κοινή αντίληψη για τις έντονες συγκινήσεις που πρόσφερε η μεγάλη πόλη –γυναίκες με μακριές φούστες, άνδρες με βραδινά κοστούμια, μουσική από ορχήστρες χορού, γαλλική κουζίνα, έργα του Νόελ Κάουαρντ και Rolls Royce με σοφέρ– ήταν η ίδια με αυτήν που επικρατούσε τη δεκαετία του ’20. «Το Λονδίνο ήταν μια πόλη για ενήλικες», θυμάται ο δημοσιογράφος Πίτερ Έβανς. «Ήταν μια πόλη για γέρους. Στα νάιτ κλαμπ πήγαινες μόνο αν ήθελες να ακούσεις βιολιά. Δεν είχες πού αλλού να πας. Ακόμα και τα μαγαζιά του Σόχο έκλειναν νωρίς. Υπήρχαν λέσχες που σέρβιραν αλκοόλ, αλλά ήταν ιδιωτικές». «Δεν υπήρχε τίποτα για τους νέους», θυμάται η σχεδιάστρια μόδας Μαίρη Κουάντ, «πουθενά να πας, καμιά δυνατή συγκίνηση να κυνηγήσεις».

 

Τα επόμενα χρόνια όλα άλλαξαν ριζικά. Σταδιακά, ένας συνδυασμός πραγμάτων οδήγησε στη μεγάλη «έκρηξη». «Όπως συνέβαινε και στην Αμερική, υπήρχαν δείγματα μιας όλο και μεγαλύτερης δυσαρέσκειας για το κατεστημένο, το οποίο διαμόρφωνε το κυρίαρχο περιβάλλον. Και ίσως επειδή είχε δεχτεί τόσα πολλά πλήγματα για τόσο πολύ καιρό ή επειδή η όλο και μεγαλύτερη περιθωριοποίησή της στην παγκόσμια σκηνή την είχε ελευθερώσει από τις σοβαρές της υποχρεώσεις, η Βρετανία έμοιαζε ιδιαίτερα εύφορο έδαφος για να βλαστήσει ένας τέτοιος σπόρος», λέει ο συγγραφέας. «Με έναν άγριο ρυθμό που δεν έμοιαζε καθόλου βρετανικός, διάφορες τάσεις μιας ανεπίσημης κουλτούρας –ατίθασης, αντιαυταρχικής και εχθρικής σε κοινοτοπίες όπως η σεμνότητα, η επιφυλακτικότητα, οι καλοί τρόποι και η τυπική ευγένεια– συνέκλιναν σε μια παράλληλη πορεία. Μποέμ προσωπικότητες στο Τσέλσι και στο Σόχο, ριζοσπάστες της Αριστεράς στα πανεπιστήμια και στα μέσα ενημέρωσης, έφηβοι με χρήμα για ξόδεμα, ελευθερία και δικά τους γούστα: αυτές οι τρεις ομάδες ανθρώπων θα εξελίσσονταν και θα συγχωνεύονταν τα επόμενα χρόνια, με αποτέλεσμα μια δυναμική που είχε για κέντρο της το Λονδίνο, και θα μετεξελίσσονταν σε παγκόσμια σταθερά. Μπορούσες να εντοπίσεις τα μαγαζιά, τα καφέ, τα θέατρα και τις αίθουσες χορού απ’ όπου ξεκίνησε, μπορούσες να τα επισκεφτείς όλα περπατώντας, μέσα σε μια μέρα,  και, αν το έκανες, θα είχες την εμπειρία ενός ολόκληρου κόσμου».

 

«Είναι μια περίοδος που θεωρώ ότι άλλαξε πλήρως την αισθητική μας, και στην καθημερινή μας έκφραση, και στα ρούχα, και στην εμφάνιση, και μουσικά. Όσες ομοιότητες κι αν προσπαθήσεις να δεις με τη σημερινή κατάσταση, υπήρχε μια άλλη προοπτική. Υπήρχε μια αισιοδοξία στη νεολαία, που επειδή ήταν καταπιεσμένη από πολλές απόψεις, διεκδικούσε πράγματα και στην καθημερινότητα και στην τέχνη, και στην πολιτική, παντού».

Οι πρώτες εμφανίσεις των Αμερικανών μπλούζμεν στο Λονδίνο, λόγω των εκατοντάδων Αμερικανών στρατιωτών που υπηρετούσαν στις αμερικανικές βάσεις, τα κλαμπ των φαντάρων που έπαιζαν rhythm’n’blues, σόουλ και ροκ-εν-ρόλ και οι Αφρικανοί και Τζαμαϊκανοί που άρχισαν να εγκαθίστανται σε περιοχές του Νότιου Λονδίνου έφεραν τους ντόπιους νέους που διψούσαν για το καινούργιο σε επαφή με διαφορετικές κουλτούρες και εισήγαγαν νέους ενδυματολογικούς κώδικες (από το τζιν μέχρι τα Clarks και τα πολύχρωμα κοστούμια), πρωτόγνωρους τρόπους διασκέδασης, νέους χορούς, κάτι ξέφρενο και συναρπαστικό. Το Λονδίνο άρχισε να μετατρέπεται από μια σεμνότυφη και πνιγηρή πρωτεύουσα σε ένα δημιουργικό παραλήρημα. Η δεκαετία του ’60 το Swinging London ήταν το μέρος από το οποίο θα ξεκινούσε ο μοντέρνος κόσμος.

 «Αυτή η περίοδος, τα ’60s, μου αρέσει πάρα πολύ μουσικά, αλλά με έχει επηρεάσει και ως άτομο από την εφηβεία μου» λέει ο Γιάννης Δανιάς, ο εκδότης της ελληνικής έκδοσης βιβλίου. «Είναι μια περίοδος που θεωρώ ότι άλλαξε πλήρως την αισθητική μας, και στην καθημερινή μας έκφραση, και στα ρούχα, και στην εμφάνιση, και μουσικά. Όσες ομοιότητες κι αν προσπαθήσεις να δεις με τη σημερινή κατάσταση, υπήρχε μια άλλη προοπτική. Υπήρχε μια αισιοδοξία στη νεολαία, που επειδή ήταν καταπιεσμένη από πολλές απόψεις, διεκδικούσε πράγματα και στην καθημερινότητα και στην τέχνη, και στην πολιτική, παντού. Υπήρχε το ροκενρόλ στην Αμερική, κάτι που άρχισε σιγά-σιγά να παρακμάζει, αλλά η έκρηξη στην Αγγλία ήταν η δίψα της νεολαίας για το καινούργιο. Έχουν βγει από έναν πόλεμο, είναι πολύ καταπιεσμένοι, και διεκδικούν τη ζωή τους, διεκδικούν τη χαρά στη ζωή. Μέχρι τότε αυτό δεν ήταν και κάτι δεδομένο. Ήταν πολύ συντηρητική η κοινωνία, δεν είχες την άνεση να κυκλοφορήσεις μια κοπέλα. Μην ξεχνάς ότι υπήρχε θανατική καταδίκη και μέχρι το 1967 η ομοφυλοφιλία ήταν ποινικό αδίκημα».

 

Η υπέροχη άνοδος και η ιλιγγιώδης πτώση του Swinging London στα ’60s Facebook Twitter
Oι αίθουσες χορού και τα τζαζ κλαμπ ήταν κατάμεστα

«Η μόδα, η τέχνη, τα πάντα γνώρισαν έκρηξη», λέει ο Αμερικανός θρύλος Ντένις Χόπερ, ο οποίος ταξίδεψε πάνω από μία φορά στο Λονδίνο για να πάρει μέρος στο πάρτι. «Η μουσική ήταν εκπληκτική, οι αίθουσες χορού και τα τζαζ κλαμπ ήταν κατάμεστα, ήταν κάτι απίστευτο. Και στην Αμερική υπήρχαν δυνατές συγκινήσεις, αλλά στην ουσία προέρχονταν από την Αγγλία. Δεν έχω βρεθεί σε κάποιο μέρος που να είχε ανάλογη επίδραση πάνω μου από πολιτιστική άποψη. Είχε να κάνει με την κουλτούρα, τη ζωγραφική, τη μουσική, τη γλυπτική, τη μόδα, τα ρούχα. Θα έλεγα ότι για πέντε χρόνια όλοι τούς έβλεπαν από μακριά, κανείς δεν μπορούσε να τους πλησιάσει. Το Λονδίνο υπαγόρευε κουλτούρα σε όλο τον υπόλοιπο κόσμο».

Παρά τη σαρωτική κίνηση της Ιστορίας, όλα τα ποπ τεχνουργήματα και τη δυσπερίγραπτη μετεωρολογία του ανθρώπινου γούστου, της διάθεσης και του πάθους, το Swinging London το αποτελούσαν προσωπικότητες. Άνθρωποι που έγιναν πρότυπα επειδή έκαναν κάτι πρώτοι, με μοναδικό τρόπο. Όλοι αλληλεπιδρούσαν και γλεντούσαν μαζί, πλάγιαζαν, «φτιάχνονταν» και προσποιούνταν τις ιδιοφυΐες μαζί, αλλά λίγοι ξεχώριζαν και ακόμα λιγότεροι γίνονταν σύμβολα: ήταν οι εξέχουσες προσωπικότητες του Swinging London, που η εποχή τούς ταίριαζε γάντι. Το βιβλίο παρακολουθεί τις ιστορίες έξι ανθρώπων που μεγαλούργησαν στο Λονδίνο των ’60s, διαφορετικών μεταξύ τους, αλλά που συνδέονταν άμεσα με διάφορους τρόπους: της σχεδιάστριας μόδας Μαίρη Κουάντ, του εβραϊκής καταγωγής κομμωτή Βιντάλ Σασούν, του ηθοποιού Τέρενς Σταμπ, ενός από τα τρομερά παιδιά του New Cinema, του φωτογράφου David Bailey, του ανθρώπου που ενέπνευσε τον Αντονιόνι και τον έκανε βασικό πρόσωπο στο «Blow Up», του Andrew Loog Oldham, ιμπρεσάριου, μπίζνεσμαν και παραγωγού των Rolling Stones, και του Μικ Τζάγκερ.

Η υπέροχη άνοδος και η ιλιγγιώδης πτώση του Swinging London στα ’60s Facebook Twitter
Το Λονδίνο άρχισε να μετατρέπεται από μια σεμνότυφη και πνιγηρή πρωτεύουσα σε ένα δημιουργικό παραλήρημα.

Ήταν ό,τι πιο κοντινό σε κοινωνική επανάσταση έχει βιώσει ποτέ το νησιώτικο έθνος. «Η γενιά μου», θυμάται ο ηθοποιός σερ Ίαν ΜακΚέλεν, «μεγάλωσε με τη σκέψη ότι θα μεσουρανούσε, όταν έφτανε στη μέση ηλικία. Δεν υπήρχε αυτό που λέμε "άνθος της ηλικίας". Και όταν ήσουν οικονομικά εξασφαλισμένος και ασφαλής γι' αυτό που πίστευες για τον κόσμο και για το τι μπορούσες να συνεισφέρεις σε αυτόν, τότε θα έρχονταν τα μεγάλα σου χρόνια, την τέταρτη ή την πέμπτη δεκαετία της ζωής σου. Και, ξαφνικά, όλα ανατράπηκαν. Ξαφνικά, στα σαράντα σου, ήσουν γέρος».

Η υπέροχη άνοδος και η ιλιγγιώδης πτώση του Swinging London στα ’60s Facebook Twitter
Οι ντόπιοι νέοι που διψούσαν για το καινούργιο και η επαφή με διαφορετικές κουλτούρες εισήγαγαν νέους ενδυματολογικούς κώδικες.

Όπως ήταν φυσικό, έπειτα από τέτοια εκρηκτική και απότομη άνοδο, ακολούθησε η πτώση. Την εποχή που το Σαν Φρανσίσκο άνθιζε, το Λονδίνο έβλεπε την αίγλη του να ξεφτίζει. Το ενδιαφέρον των hip σταρ κάθε είδους για πανάκριβα αυτοκίνητα με σοφέρ, ακριβά εστιατόρια, σπίτια στην εξοχή που αγοράζονταν για απίστευτα ποσά, η ασύδοτη ευμάρεια, η πολυτέλεια και τα ναρκωτικά με το κιλό τούς οδήγησαν σε μια κατάσταση που δεν είχε σχέση με την πραγματικότητα. Το 1969, μαζί με το τέλος της δεκαετίας του ’60, είχε έρθει το τέλος του Swinging London. Το συναρπαστικό στόρι τους το περιγράφει με έναν τρόπο που διαβάζεται σαν μυθιστόρημα ο Shawn Levy στο «Ready, Steady, Go!  Η υπέροχη άνοδος και η ιλιγγιώδης πτώση του Swinging London», με τα ups and downs μιας ολόκληρης εποχής. Αξίζει να το διαβάσεις. 

Η υπέροχη άνοδος και η ιλιγγιώδης πτώση του Swinging London στα ’60s Facebook Twitter
Οι θρυλικοί Rolling Stones πρωτοεμφανίστηκαν το '60.

  


Η υπέροχη άνοδος και η ιλιγγιώδης πτώση του Swinging London στα ’60s Facebook Twitter
Η Twiggy εμβληματική περσόνα του Swinging London

0

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ

ΕΠΕΞ Γυναικείες φωνές από διαφορετικά μέρη του κόσμου

Βιβλίο / Από τη Μαλαισία μέχρι το Μεξικό: 5 νέα βιλία που αξίζει να διαβάσετε

5 συγγραφείς από διαφορετικά σημεία του πλανήτη χαράζουν νέους δρόμους στη λογοτεχνία. Ανάμεσά τους, η Τζόχα Αλχάρθι που κέρδισε το Booker και η βραβευμένη με Πούλιτζερ Κριστίνα Ριβέρα Γκάρσα.
ΤΙΝΑ ΜΑΝΔΗΛΑΡΑ
Ποιοι ήταν οι αληθινοί «σκλάβοι» της ηδονής στην Αρχαία Ρώμη;

Αρχαιολογία / Ποιοι ήταν οι αληθινοί «σκλάβοι» της ηδονής στην Αρχαία Ρώμη;

Η διακεκριμένη ιστορικός Mary Beard στο βιβλίο της «Οι Ρωμαίοι Αυτοκράτορες. Οι ηγεμόνες του αρχαίου ρωμαϊκού κόσμου», παρουσιάζει τη ζωή και το έργο των αυτοκρατόρων μέσα από ανεκδοτολογικές αφηγήσεις και συναρπαστικές λεπτομέρειες, που θυμίζουν απολαυστικό μυθιστόρημα. Ένα από τα πιο ενδιαφέροντα κεφάλαια εστιάζει στον ρόλο των δούλων, τόσο στην καθημερινή ζωή όσο και στη σεξουαλική ζωή των Ρωμαίων αυτοκρατόρων.
M. HULOT
Τα μικρά ανεξάρτητα βιβλιοπωλεία ενώνουν τις δυνάμεις τους

Βιβλίο / Τα μικρά ανεξάρτητα βιβλιοπωλεία ενώνουν τις δυνάμεις τους

Από την Αμοργό ως την Αλεξανδρούπολη και από την Ξάνθη ως τη Μυτιλήνη, τα μικρά βιβλιοπωλεία αποκτούν για πρώτη φορά συλλογική φωνή. Βιβλιοπώλες και βιβλιοπώλισσες αφηγούνται τις προσωπικές τους ιστορίες, αλλά και τις δυσκολίες που αντιμετωπίζουν.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΑΝΤΑΖΟΠΟΥΛΟΣ
«Μικρή μου, ας τους αφήσουμε αυτούς τους κερατάδες τους καλόγερους»

Lifo Videos / «Μικρή μου, ας τους αφήσουμε αυτούς τους κερατάδες τους καλόγερους»

Η Αγλαΐα Παππά διαβάζει ένα απόσπασμα από τις βέβηλες και αμφιλεγόμενες «120 Μέρες των Σοδόμων» του Μαρκησίου ντε Σαντ, ένα βιβλίο αναγνωρισμένο πλέον ως αξεπέραστο λογοτεχνικό αριστούργημα και χαρακτηρισμένο ως «εθνικός θησαυρός» της Γαλλίας.
THE LIFO TEAM
Το «προπατορικό αμάρτημα» του Τζο Μπάιντεν

Βιβλίο / Ποιο ήταν το θανάσιμο σφάλμα του Τζο Μπάιντεν;

Ένα νέο βιβλίο για τον πρώην Πρόεδρο αποτελεί καταπέλτη τόσο για τον ίδιο όσο και για τη δουλοπρεπή κλίκα πιστών και μελών της οικογένειάς του, που έκαναν το παν για να συγκαλύψουν τον ραγδαίο εκφυλισμό της γνωστικής του ικανότητας.
THE LIFO TEAM
ΕΠΕΞ Συγγραφείς/ Φεστιβάλ Αθηνών Επιδαύρου

Φεστιβάλ Αθηνών Επιδαύρου / 8 Έλληνες συγγραφείς ξαναγράφουν τους μύθους και τις παραδόσεις

Η Λυσιστράτη ερμηνεύει τις ερωτικές σχέσεις του σήμερα, η Ιφιγένεια διαλογίζεται στην παραλία και μια Τρωαδίτισσα δούλα γίνεται πρωταγωνίστρια: 8 σύγχρονοι δημιουργοί, που συμμετέχουν με τα έργα τους στο φετινό Φεστιβάλ Αθηνών Επιδαύρου, συνομιλούν με τα αρχαία κείμενα και συνδέουν το παρελθόν με επίκαιρα ζητήματα.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
Τζούντιθ Μπάτλερ: «Θέλουμε να ζήσουμε με ανοιχτή ή με κλειστή καρδιά;»

Τζούντιθ Μπάτλερ / «Θέλουμε να ζήσουμε με ανοιχτή ή με κλειστή καρδιά;»

Μια κορυφαία προσωπικότητα της σύγχρονης παγκόσμιας διανόησης μιλά στη LiFO για τo «φάντασμα» της λεγόμενης ιδεολογίας του φύλου, για το όραμα μιας «ανοιχτόκαρδης κοινωνίας» και για τις εμπειρίες ζωής που της έμαθαν να είναι «ένας άνθρωπος ταπεινός και ταυτόχρονα θαρραλέος».
ΘΟΔΩΡΗΣ ΑΝΤΩΝΟΠΟΥΛΟΣ
Ντίνος Κονόμος

Βιβλίο / «Ο κύριος διευθυντής (καλό κουμάσι) έχει αποφασίσει την εξόντωσή μου…»

Ο Ντίνος Κονόμος, λόγιος, ιστοριοδίφης και συγγραφέας, υπήρξε συνεχιστής της ζακυνθινής πνευματικής παράδοσης στον 20ό αιώνα. Ο συγγραφέας Φίλιππος Δ. Δρακονταειδής παρουσιάζει έργα και ημέρες ενός ανθρώπου που «δεν ήταν του κόσμου τούτου».
ΦΙΛΙΠΠΟΣ Δ. ΔΡΑΚΟΝΤΑΕΙΔΗΣ
Η ζωή του Καζαντζάκη σε graphic novel από τον Αλέν Γκλικός

Βιβλίο / Ο Νίκος Καζαντζάκης όπως δεν τον είχαμε ξαναδεί σε ένα νέο graphic novel

Ο ελληνικής καταγωγής Γάλλος συγγραφέας Αλέν Γκλικός καταγράφει την πορεία του Έλληνα στοχαστή στο graphic novel «Καζαντζάκης», όπου ο περιπετειώδης και αντιφατικός φιλόσοφος και μυθιστοριογράφος ψυχαναλύεται για πρώτη φορά και συστήνεται εκ νέου στο ελληνικό κοινό.
ΤΙΝΑ ΜΑΝΔΗΛΑΡΑ
«Πετρίτης»: Το πιο γρήγορο πουλί στον κόσμο και η άγρια, αδάμαστη ομορφιά του

Ηχητικά Άρθρα / Πετρίτης: Το πιο γρήγορο πουλί στον κόσμο και η άγρια, αδάμαστη ομορφιά του

Ο Τζoν Άλεκ Μπέικερ αφιέρωσε δέκα χρόνια από τη ζωή του στην παρατήρηση ενός πετρίτη και έγραψε ένα από τα πιο ιδιαίτερα βιβλία της αγγλικής λογοτεχνίας – μια από τις σημαντικότερες καταγραφές της άγριας ζωής που κινδυνεύει να χαθεί για πάντα. Κυκλοφόρησε το 1967 αλλά μόλις τα τελευταία δεκαπέντε χρόνια οι κριτικοί και το κοινό το ανακάλυψαν ξανά.
M. HULOT
Μπενχαμίν Λαμπατούτ: «Ας μην αφήνουμε τον Θεό στους πιστούς» 

Βιβλίο / Μπενχαμίν Λαμπατούτ: «Αν αξίζει ένα πράγμα στη ζωή, αυτό είναι η ομορφιά»

Εν όψει της εμφάνισής του στη Στέγη Ιδρύματος Ωνάση, στις 21 Μαΐου, ο Λατινοαμερικανός συγγραφέας-φαινόμενο Μπενχαμίν Λαμπατούτ μιλά στη LiFO για τον ρόλο της τρέλας στη συγγραφή, τη σχέση επιστήμης και λογοτεχνίας και το μεγαλείο της ήττας – και δηλώνει ακόμα φανατικός κηπουρός και εραστής της φύσης.
ΤΙΝΑ ΜΑΝΔΗΛΑΡΑ
Το πίσω ράφι/ Άντονι Μπέρτζες: «Έρνεστ Χέμινγουεϊ»

Το Πίσω Ράφι / Ο Χέμινγουεϊ ήταν ένας φωνακλάς νταής αλλά κι ένας σπουδαίος συγγραφέας του 20ού αιώνα

Η βιογραφία «Έρνεστ Χέμινγουεϊ - Μια ζωή σαν μυθοπλασία» του Βρετανού συγγραφέα Άντονι Μπέρτζες αποτυπώνει όχι μόνο την έντονη και περιπετειώδη ζωή του κορυφαίου Αμερικανού ομοτέχνου του αλλά και όλο το εύρος της αντιφατικής προσωπικότητάς του.
ΣΤΑΥΡΟΥΛΑ ΠΑΠΑΣΠΥΡΟΥ
21η Διεθνής Έκθεση Βιβλίου Θεσσαλονίκης

Βιβλίο / 21η ΔΕΒΘ: Εξωστρέφεια και καλύτερη οργάνωση αλλά μένουν ακόμα πολλά να γίνουν

Απολογισμός της 21ης ΔΕΒΘ που πραγματοποιήθηκε για πρώτη φορά υπό την αιγίδα του νεοσύστατου ΕΛΙΒΙΠ. Σε ποιο βαθμό πέτυχε τους στόχους της και ποια στοιχήματα μένει ακόμα να κερδίσει;
ΚΟΡΙΝΑ ΦΑΡΜΑΚΟΡΗ
Η ποίηση όχι μόνο αλλάζει τον κόσμο, τον δημιουργεί» ​​​​​​/Μια νέα ανθολογία ελληνικής queer ποίησης μόλις κυκλοφόρησε στα ισπανικά /11 Έλληνες ποιητές σε μια νέα ισπανική queer ανθολογία /Queer ελληνική ποίηση σε μια νέα δίγλωσση ισπανική ανθολογία

Βιβλίο / Μια Ισπανίδα καθηγήτρια μεταφράζει ελληνική queer ποίηση

Η María López Villalba, καθηγήτρια Νέων Ελληνικών στο Πανεπιστήμιο της Μάλαγα, μετέφρασε 11 ελληνικά ποιήματα, σε μια πρόσφατη ανθολογία που προσφέρει στο ισπανόφωνο κοινό την ευκαιρία να γνωρίσει τη σύγχρονη ελληνική queer –και όχι μόνο– ποίηση.
M. HULOT
«Κανείς δεν μας επέβαλε να έχουμε όλοι μια μονστέρα στο σαλόνι»

Βιντσέντζο Λατρόνικο / «Κανείς δεν μας επέβαλε να έχουμε όλοι μια μονστέρα στο σαλόνι»

Ο Ιταλός συγγραφέας και υποψήφιος για το βραβείο Booker, Βιντσέντζο Λατρόνικο, μιλά στη LIFO για το πολυσυζητημένο βιβλίο του «Τελειότητα», στο οποίο αποτυπώνει την αψεγάδιαστη αλλά ψεύτικη ζωή μιας ολόκληρης γενιάς ψηφιακών νομάδων στην Ευρώπη, καθώς και τη μάταιη αναζήτηση της ευτυχίας στην ψηφιακή εποχή.
M. HULOT