Ενας συγγραφέας μόλις 15 ετών

Ενας συγγραφέας μόλις 15 ετών Facebook Twitter
4

 ΑΠΟ ΤΗΝ ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ

 

Ενας συγγραφέας μόλις 15 ετών Facebook Twitter
Φωτογραφία: Μαρίλη Ζάρκου

Ο Γιάννης Βασιλόπουλος γεννήθηκε το 1998. Ζει στην οικογένειά του στη Λούτσα. Άρχισε να γράφει το 2011. Για να κάνει αυτή την πρώτη του συνέντευξη, ήρθε από την Λούτσα στον Υμηττό, στα γραφεία της Μικρής Άρκτου, πρώτη φορά μόνος του, με το λεωφορείο και το μετρό. Το βιβλίο του «Αδιανόητα Διαφορετικοί», με σχέδια του Μανώλη Αναστασάκου, είναι 26 μικρές ιστορίες. Οι σκέψεις και οι ελπίδες ενός έφηβου μπροστά σε έναν τρομαγμένο κόσμο.

Με ποια αφορμή άρχισες να γράφεις;

Ήθελα να επικοινωνήσω. Ήταν ο τρόπος να καταλάβω μερικά πράγματα για τον κόσμο και εμένα. Έτσι άρχισα να συγκροτώ τις σκέψεις μου σε ένα μπλογκ. Είχα ενθουσιαστεί πολύ, είχα κλείσει το facebook εκείνη την ημέρα, επειδή έγραφα ένα κείμενο για το fb και ήθελα να πάρω απόσταση.

  

Είναι το πρώτο κείμενο του βιβλίου σου;

Ναι. To έγραψα, άνοιξα το fb την επόμενη μέρα και το δημοσίευσα στο μπλογκ μου. Αρχισα να το λέω στους φίλους μου, γιατί ήθελα να διαδοθεί. Ήθελα να ξέρεις τι σκέπτομαι οι άνθρωποι που γνωρίζω. Αυτή την ανάγκη είχα να επικοινωνήσω. Και την έχω ακόμη.

Στο facebook πότε μπήκες;

Ήμουνα Πέμπτη δημοτικού. Είχαν μπει και όλοι οι συμμαθητές μου. Είχα τρομάξει πάρα πολύ είναι η αλήθεια. Τίποτα δεν είναι στέρεο εκεί μέσα. Όπως και απέξω. Εχασες φίλους με το facebook; Ναι. Εχασα πολλούς φίλους τότε. Γίνονται πιο εύκολα παρεξηγήσεις. Ο κόσμος δε μπορεί να καταλάβει πότε κάνεις πλάκα, πότε έχεις νευριάσει, τι ακριβώς θέλεις να πεις. Αν πεις, αυτό με πείραξε στο fb, η εξέλιξη αυτής της κουβέντας θα είναι διαφορετική από το να το πεις live.

Παίρνεις απόσταση από αυτά που γράφεις;

Πήρα απόσταση από το fb, όπως πήρα απόσταση από κάποιον φίλο μου, κάποια φίλη μου, από το σχολείο. Πρέπει να παίρνουμε απόσταση για να βλέπουμε τα πράγματα πιο σωστά νομίζω και πιο αντικειμενικά. Και έτσι έβγαλα κάποια συμπεράσματα. Είναι τα κείμενα.

Με τους φίλους σου συζητάτε πολιτικά; Εχετε μιλήσει για το 2008;

Δε συζητάμε χρονολογικά και με ακρίβεια. Περισσότερο μιλάμε για το τι νοιώθουμε. Ολο αυτό το πράγμα που συμβαίνει, την κρίση την αντιλαμβανόμαστε με ελλείψεις καθηγητών στο σχολείο, με ένταση και φωνές στο σπίτι, με απογοητευμένα πρόσωπα στους δρόμους. Ετσι το καταλαβαίνουμε.

Πιστεύετε ότι εσείς θα ζήσετε μια άλλη πραγματικότητα;

Κάθε μέρα είναι μια άλλη πραγματικότητα. Φοβόμαστε. Και πρέπει να πάρουμε τη ζωή στα χέρια μας, όπως κάθε γενιά έτσι κι αλλιώς, αλλά τώρα είμαστε αναγκασμένοι να το κάνουμε, δεν έχουμε άλλη επιλογή. Παλιότερα μπορούσαν να βολευτούν οι άνθρωποι, από γνωριμίες της οικογένειας, διάφορα τέτοια. Τώρα είναι ο καθένας μόνος του.

Αυτό είναι καλό ή κακό;

Είναι σωστό. Ετσι έπρεπε να είναι. Αλλά δεν έπρεπε να φτάσουμε εδώ για να γίνει. Πες μου αυτό που σιχαίνεσαι στους μεγαλύτερους. Φοβούνται να σκέφτονται, φοβούνται να πάρουν τη ζωή στα χέρια τους, δηλαδή να κάνουν αυτό που πραγματικά θέλουν. Βολεύονται σε μια θέση και ζουν την υπόλοιπη ζωή τους έτσι. Το φοβάσαι αυτό; Φοβάμαι μη βολευτώ κι εγώ έτσι. Ακόμα και σήμερα ζητάνε οι άνθρωποι μια δουλειά που απλώς θα πληρώνονται.

Εκτός από αυτά τα κείμενα γράφεις και στίχους, μίλησέ μου γι αυτό.

Τον Δεκέμβριο του 2012 έγραψα το πρώτο μου ποίημα. Με ομοιοκαταληξία. Ηταν πολλά που δεν μπορούσα να εκφράσω μέσα από τον πεζό λόγο. Οι πρώτες προσπάθειες ήταν ατυχείς. Όπως πάντα πήρα τα πρώτα ποιήματα και τα έδωσα στα παιδιά στο σχολείο και μου είπαν «Γιάννη τι έχεις πάθει». Τους φάνηκε ότι δεν τους αφορούν. Ηταν πολύ κωδικοποιημένα και αφορούσαν εμένα. Απέτυχα δηλαδή να επικοινωνήσω, ενώ αυτός ήταν ο στόχος μου.

Και πώς συνέχισες;

Συνέχισα να γράφω. Είχα αρχίσει να γράφω πιο ανοιχτά, όχι μόνο για μένα, αλλά να αφορά και κάποιον άλλο. Τον Ιούνιο του 13 είχα μαζέψει μερικά τραγούδια και τα έστειλα στην Μικρή Άρκτο.

Πώς έμαθες για τη Μικρή Άρκτο;

Μου το είπε μια φίλη μου. Φοβόμουνα να τα στείλω, αλλά με παρακίνησε και τα έστειλα την τελευταία μέρα της διορίας. Εκείνο το βράδυ, κάθισα έγραψα και άλλα και τα έστειλα. Έγραφα μαθηματικά την επόμενη και δεν πήγα να γράψω. Έγραψα αργότερα. Έτσι ξεκίνησε.

Και στην έκδοση των κειμένων πώς έφτασες;

Μαζί με τους στίχους έπρεπε να έχω και ένα βιογραφικό. Εγώ δεν είχα κανένα σπουδαίο βιογραφικό να γράψω και έβαλα το μπλογκ. Έτσι τα διάβασαν.

Εσύ πού απευθύνεσαι; Στα παιδιά. Τους φίλους μου, τους συνομήλικούς μου.


Οι συμμαθητές σου πώς σε αντιμετωπίζουν;

Κανονικά. Πηγαίνω στο καλλιτεχνικό Λύκειο Γέρακα και εκεί όλα τα παιδιά κάνουν μουσική, ζωγραφίζουν , έχουν τέτοια ενδιαφέροντα.

Στον ελεύθερό σου χρόνο τι κάνεις;

Είναι δύσκολο να έρχομαι στην Αθήνα γιατί μένω μακριά. Πρέπει να το ζητήσω από κάποιον να με κατεβάσει. Ακούω μουσική, βλέπω ταινίες ή συναντιέμαι με παιδιά εκεί, στη Λούτσα.

Διαβάζεις βιβλία;

Προσπαθώ. Δεν είναι εύκολο πάντα με τις υποχρεώσεις του σχολείου.

 

Τι διαβάζεις τώρα;

Το Φύλακα στη Σίκαλη. Έχω ταυτιστεί πολύ με αυτό το βιβλίο.

 

Τι μουσική ακούς;

Ακούω και ελληνική και ξένη μουσική. Από τότε που άρχισα να ασχολούμαι με το στίχο και διακρίθηκα στην ακρόαση και είμαι ανάμεσα σε τόσους νέους δημιουργούς ακούω περισσότερο ελληνική. Έχω επικεντρωθεί στους νέους καλλιτέχνες και πιστεύω ότι είναι πολύ καλοί, πολύ ταλαντούχοι.

 

Έχει μέλλον το τραγούδι; το ελληνικό;

Για μένα αντιπροσωπεύει τη ζωή, οπότε έχει και μέλλον και προοπτική.

 

Πιο πολύ θέλεις να γράφεις στίχους ή πεζά;

Υπάρχουν πολλά που μπορούμε να πούμε με πεζό λόγο, άλλα με στίχους. Αυτά τα κείμενα δε θα μπορούσα να τα κάνω στίχο. Θα έβγαινε άσχημο. Μια σκέψη μου διαφορετικά θα έρθει στο μυαλό μου για τραγούδι και διαφορετικά για κείμενο.

 

Γράφεις συνέχεια;

Γράφω αυτά που νοιώθω και αυτά που βλέπω. Ναι εκφράζομαι με αυτό τον τρόπο και επικοινωνώ.

 

Για τη γενιά σου, τους συνομίληκούς σου τι επιθυμείς;

Να βρούμε τη δύναμη να χαράξουμε ένα δικό μας δρόμο. Να ξεφύγουμε από αυτά που συμβαίνουν και να πάμε τη ζωή μας εκεί που την θέλουμε εμείς. Να μη συμβιβαστούμε με τίποτα και να μην κυβερνηθούμε από κανέναν. Να παλέψουμε.

 

Η γενιά σου τι σχέση έχει με την κατανάλωση; Σας ενδιαφέρει πολύ;

Μέχρι ένα σημείο όλα τα βρίσκαμε από τους γονείς μας και δε χρειάστηκε οι περισσότεροι να προσπαθήσουμε μέχρι τώρα για τα υλικά. Οπότε τώρα που δεν έχουμε τη δυνατότητα ούτε εμείς ούτε οι γονείς μας να τα πάρουμε τα περισσότερα, αυτό που μας λείπει είναι περισσότερο το συναίσθημα. Φοβόμαστε να κάνουμε νέες γνωριμίες, να εμπιστευθούμε και αυτό είναι το πρόβλημα της γενιάς μου νομίζω. Το ρίσκο. Να ρισκάρει να γνωρίσει κάποιον άλλο ή τον εαυτό του. Φοβόμαστε μέχρι και να πιστέψουμε σε κάτι.

 

Με τους γονείς σου μιλάς για αυτά που γράφεις;

Τα πρώτα κείμενα που έγραψα τα πήγα στους γονείς μου και τα συζητήσαμε. Συζητάμε αυτά που γράφω, είναι οι σκέψεις μου. Και μου λένε τις δικές τους. Αυτή είναι η σχέση μου με τους γονείς μου. Είμαστε εντάξει μεταξύ μας. Δε βλέπουν το τραγούδι του Γιάννη ή το κείμενο του Γιάννη. Είναι ο Γιάννης και οι σκέψεις του. Αυτό βλέπουν.

 

Το καλοκαίρι θα δούλευες για να έχεις δικό σου χαρτζιλίκι;

Δε βλέπω το λόγο να μη το κάνω. Έχω φίλους που δούλεψαν το καλοκαίρι και άλλους που σχεδιάζουν να δουλέψουν για να μπορέσουν να κάνουν ένα ταξίδι, ή να αγοράσουν κάτι. Δε το θεωρώ κάτι αδιανόητο.

 

 

 

Βιβλίο
4

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ

«Μικρή μου, ας τους αφήσουμε αυτούς τους κερατάδες τους καλόγερους»

Lifo Videos / «Μικρή μου, ας τους αφήσουμε αυτούς τους κερατάδες τους καλόγερους»

Η Αγλαΐα Παππά διαβάζει ένα απόσπασμα από τις βέβηλες και αμφιλεγόμενες «120 Μέρες των Σοδόμων» του Μαρκησίου ντε Σαντ, ένα βιβλίο αναγνωρισμένο πλέον ως αξεπέραστο λογοτεχνικό αριστούργημα και χαρακτηρισμένο ως «εθνικός θησαυρός» της Γαλλίας.
THE LIFO TEAM
Το «προπατορικό αμάρτημα» του Τζο Μπάιντεν

Βιβλίο / Ποιο ήταν το θανάσιμο σφάλμα του Τζο Μπάιντεν;

Ένα νέο βιβλίο για τον πρώην Πρόεδρο αποτελεί καταπέλτη τόσο για τον ίδιο όσο και για τη δουλοπρεπή κλίκα πιστών και μελών της οικογένειάς του, που έκαναν το παν για να συγκαλύψουν τον ραγδαίο εκφυλισμό της γνωστικής του ικανότητας.
THE LIFO TEAM
ΕΠΕΞ Συγγραφείς/ Φεστιβάλ Αθηνών Επιδαύρου

Φεστιβάλ Αθηνών Επιδαύρου / 8 Έλληνες συγγραφείς ξαναγράφουν τους μύθους και τις παραδόσεις

Η Λυσιστράτη ερμηνεύει τις ερωτικές σχέσεις του σήμερα, η Ιφιγένεια διαλογίζεται στην παραλία και μια Τρωαδίτισσα δούλα γίνεται πρωταγωνίστρια: 8 σύγχρονοι δημιουργοί, που συμμετέχουν με τα έργα τους στο φετινό Φεστιβάλ Αθηνών Επιδαύρου, συνομιλούν με τα αρχαία κείμενα και συνδέουν το παρελθόν με επίκαιρα ζητήματα.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
Τζούντιθ Μπάτλερ: «Θέλουμε να ζήσουμε με ανοιχτή ή με κλειστή καρδιά;»

Τζούντιθ Μπάτλερ / «Θέλουμε να ζήσουμε με ανοιχτή ή με κλειστή καρδιά;»

Μια κορυφαία προσωπικότητα της σύγχρονης παγκόσμιας διανόησης μιλά στη LiFO για τo «φάντασμα» της λεγόμενης ιδεολογίας του φύλου, για το όραμα μιας «ανοιχτόκαρδης κοινωνίας» και για τις εμπειρίες ζωής που της έμαθαν να είναι «ένας άνθρωπος ταπεινός και ταυτόχρονα θαρραλέος».
ΘΟΔΩΡΗΣ ΑΝΤΩΝΟΠΟΥΛΟΣ
Ντίνος Κονόμος

Βιβλίο / «Ο κύριος διευθυντής (καλό κουμάσι) έχει αποφασίσει την εξόντωσή μου…»

Ο Ντίνος Κονόμος, λόγιος, ιστοριοδίφης και συγγραφέας, υπήρξε συνεχιστής της ζακυνθινής πνευματικής παράδοσης στον 20ό αιώνα. Ο συγγραφέας Φίλιππος Δ. Δρακονταειδής παρουσιάζει έργα και ημέρες ενός ανθρώπου που «δεν ήταν του κόσμου τούτου».
ΦΙΛΙΠΠΟΣ Δ. ΔΡΑΚΟΝΤΑΕΙΔΗΣ
Η ζωή του Καζαντζάκη σε graphic novel από τον Αλέν Γκλικός

Βιβλίο / Ο Νίκος Καζαντζάκης όπως δεν τον είχαμε ξαναδεί σε ένα νέο graphic novel

Ο ελληνικής καταγωγής Γάλλος συγγραφέας Αλέν Γκλικός καταγράφει την πορεία του Έλληνα στοχαστή στο graphic novel «Καζαντζάκης», όπου ο περιπετειώδης και αντιφατικός φιλόσοφος και μυθιστοριογράφος ψυχαναλύεται για πρώτη φορά και συστήνεται εκ νέου στο ελληνικό κοινό.
ΤΙΝΑ ΜΑΝΔΗΛΑΡΑ
«Πετρίτης»: Το πιο γρήγορο πουλί στον κόσμο και η άγρια, αδάμαστη ομορφιά του

Ηχητικά Άρθρα / Πετρίτης: Το πιο γρήγορο πουλί στον κόσμο και η άγρια, αδάμαστη ομορφιά του

Ο Τζoν Άλεκ Μπέικερ αφιέρωσε δέκα χρόνια από τη ζωή του στην παρατήρηση ενός πετρίτη και έγραψε ένα από τα πιο ιδιαίτερα βιβλία της αγγλικής λογοτεχνίας – μια από τις σημαντικότερες καταγραφές της άγριας ζωής που κινδυνεύει να χαθεί για πάντα. Κυκλοφόρησε το 1967 αλλά μόλις τα τελευταία δεκαπέντε χρόνια οι κριτικοί και το κοινό το ανακάλυψαν ξανά.
M. HULOT
Μπενχαμίν Λαμπατούτ: «Ας μην αφήνουμε τον Θεό στους πιστούς» 

Βιβλίο / Μπενχαμίν Λαμπατούτ: «Αν αξίζει ένα πράγμα στη ζωή, αυτό είναι η ομορφιά»

Εν όψει της εμφάνισής του στη Στέγη Ιδρύματος Ωνάση, στις 21 Μαΐου, ο Λατινοαμερικανός συγγραφέας-φαινόμενο Μπενχαμίν Λαμπατούτ μιλά στη LiFO για τον ρόλο της τρέλας στη συγγραφή, τη σχέση επιστήμης και λογοτεχνίας και το μεγαλείο της ήττας – και δηλώνει ακόμα φανατικός κηπουρός και εραστής της φύσης.
ΤΙΝΑ ΜΑΝΔΗΛΑΡΑ
Το πίσω ράφι/ Άντονι Μπέρτζες: «Έρνεστ Χέμινγουεϊ»

Το Πίσω Ράφι / Ο Χέμινγουεϊ ήταν ένας φωνακλάς νταής αλλά κι ένας σπουδαίος συγγραφέας του 20ού αιώνα

Η βιογραφία «Έρνεστ Χέμινγουεϊ - Μια ζωή σαν μυθοπλασία» του Βρετανού συγγραφέα Άντονι Μπέρτζες αποτυπώνει όχι μόνο την έντονη και περιπετειώδη ζωή του κορυφαίου Αμερικανού ομοτέχνου του αλλά και όλο το εύρος της αντιφατικής προσωπικότητάς του.
ΣΤΑΥΡΟΥΛΑ ΠΑΠΑΣΠΥΡΟΥ
21η Διεθνής Έκθεση Βιβλίου Θεσσαλονίκης

Βιβλίο / 21η ΔΕΒΘ: Εξωστρέφεια και καλύτερη οργάνωση αλλά μένουν ακόμα πολλά να γίνουν

Απολογισμός της 21ης ΔΕΒΘ που πραγματοποιήθηκε για πρώτη φορά υπό την αιγίδα του νεοσύστατου ΕΛΙΒΙΠ. Σε ποιο βαθμό πέτυχε τους στόχους της και ποια στοιχήματα μένει ακόμα να κερδίσει;
ΚΟΡΙΝΑ ΦΑΡΜΑΚΟΡΗ
Η ποίηση όχι μόνο αλλάζει τον κόσμο, τον δημιουργεί» ​​​​​​/Μια νέα ανθολογία ελληνικής queer ποίησης μόλις κυκλοφόρησε στα ισπανικά /11 Έλληνες ποιητές σε μια νέα ισπανική queer ανθολογία /Queer ελληνική ποίηση σε μια νέα δίγλωσση ισπανική ανθολογία

Βιβλίο / Μια Ισπανίδα καθηγήτρια μεταφράζει ελληνική queer ποίηση

Η María López Villalba, καθηγήτρια Νέων Ελληνικών στο Πανεπιστήμιο της Μάλαγα, μετέφρασε 11 ελληνικά ποιήματα, σε μια πρόσφατη ανθολογία που προσφέρει στο ισπανόφωνο κοινό την ευκαιρία να γνωρίσει τη σύγχρονη ελληνική queer –και όχι μόνο– ποίηση.
M. HULOT
«Κανείς δεν μας επέβαλε να έχουμε όλοι μια μονστέρα στο σαλόνι»

Βιντσέντζο Λατρόνικο / «Κανείς δεν μας επέβαλε να έχουμε όλοι μια μονστέρα στο σαλόνι»

Ο Ιταλός συγγραφέας και υποψήφιος για το βραβείο Booker, Βιντσέντζο Λατρόνικο, μιλά στη LIFO για το πολυσυζητημένο βιβλίο του «Τελειότητα», στο οποίο αποτυπώνει την αψεγάδιαστη αλλά ψεύτικη ζωή μιας ολόκληρης γενιάς ψηφιακών νομάδων στην Ευρώπη, καθώς και τη μάταιη αναζήτηση της ευτυχίας στην ψηφιακή εποχή.
M. HULOT
Μεσσαλίνα: Ακόλαστη μέγαιρα ή πολύ έξυπνη για την εποχή της;

Ηχητικά Άρθρα / Μεσσαλίνα: Ακόλαστη μέγαιρα ή πολύ έξυπνη για την εποχή της;

Το όνομά της έχει συνδεθεί με την εικόνα μιας αδίστακτης, σεξουαλικά ακόρεστης και επικίνδυνης γυναίκας. Ένα νέο βιβλίο, όμως, έρχεται να αμφισβητήσει αυτή τη στερεοτυπική αφήγηση και να φωτίσει μια διαφορετική εκδοχή της ιστορίας της.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
Rene Karabash

Βιβλίο / Rene Karabash: «Θέλω πίσω τη γυναικεία δύναμη που μου στέρησαν οι άνδρες»

Η Βουλγάρα συγγραφέας Rene Karabash μιλά για το μυθιστόρημά της «Ορκισμένη», που τιμήθηκε με το βραβείο Ελίας Κανέτι, και στο οποίο εστιάζει στην ιστορία των «ορκισμένων παρθένων» γυναικών των Βαλκανίων που επέλεξαν να ζήσουν ως άνδρες.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΑΝΤΑΖΟΠΟΥΛΟΣ
Δυο γυναίκες συγγραφείς αποκαλύπτουν τα κρυφά μυστικά της γραφής

Βιβλίο / Όλες οι γυναίκες του κόσμου στο νέο βιβλίο της Αμάντας Μιχαλοπούλου

Στο «Μακρύ ταξίδι της μιας μέσα στην άλλη», η μητρότητα γίνεται ο συνδετικός κρίκος που ενώνει όλες τις μητέρες και όλες τις κόρες με τις γυναίκες της Ιστορίας που θαυμάσαμε, αλλά και τις ανώνυμες «Παναγίες» που κράτησαν στους ώμους τους τα βάρη της ανθρωπότητας.
ΤΙΝΑ ΜΑΝΔΗΛΑΡΑ
«Ένας μύθος λέει πως αν χάσεις κάτι στην Αθήνα, θα το βρεις στον Ελαιώνα»

Βιβλίο / «Ένας μύθος λέει πως αν χάσεις κάτι στην Αθήνα, θα το βρεις στον Ελαιώνα»

Στο νέο του βιβλίο, «Lost Things Found», που κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Hyper Hypo, ο εικαστικός φωτογράφος Αντώνης Θεοδωρίδης εξερευνά τον μαγικό κόσμο της υπαίθριας αγοράς του Ελαιώνα.
ΙΩΝΑΣ ΚΑΛΛΙΜΑΝΗΣ
Ντιντιέ Εριμπόν: «Καιρός για ένα κίνημα των ηλικιωμένων!»

Ντιντιέ Εριμπόν / Ντιντιέ Εριμπόν: «Να πάψουμε να βλέπουμε τους ηλικιωμένους ως κοινωνικούς παρίες»

Από τους σημαντικότερους και πιο επιδραστικούς σύγχρονους Γάλλους στοχαστές, ο Ντιντιέ Εριμπόν συνδύασε στα βιβλία του τα δύσκολα βιώματα της νεότητάς του με μια εμπεριστατωμένη, αλλά και εικονοκλαστική, κοινωνικοπολιτική «ακτινογραφία» της γαλλικής κοινωνίας. 
ΘΟΔΩΡΗΣ ΑΝΤΩΝΟΠΟΥΛΟΣ

σχόλια

3 σχόλια
"Φοβόμαστε να κάνουμε νέες γνωριμίες, να εμπιστευθούμε και αυτό είναι το πρόβλημα της γενιάς μου νομίζω. Το ρίσκο. Να ρισκάρει να γνωρίσει κάποιον άλλο ή τον εαυτό του. Φοβόμαστε μέχρι και να πιστέψουμε σε κάτι."Πολύ ωραία το εξηγεί! Μόνο που θα λεγα ότι δεν είναι πρόβλημα της γενιάς του, αλλά της εποχής. Χαρακτηρίζει και όλες τις προηγούμενες γενιές τη σήμερον ημέρα. Απλά η νέα γενιά έχει τη γκαντεμιά να το ζει αυτό στην εφηβεία.