«Dune: Ο Δούκας του Κάλανταν» των Brian Herbert και Kevin J. Anderson Facebook Twitter
Εικονογράφηση εξωφύλλου του «Dune: Ο Δούκας του Κάλανταν».

«Dune: Ο Δούκας του Κάλανταν» των Brian Herbert και Kevin J. Anderson

0

«Ο Δούκας του Κάλανταν» των Brian Herbert, και Kevin J. Anderson, το πρώτο βιβλίο της τριλογίας που αποτελεί άμεσο προοίμιο του θρυλικού «Dune», πρόκειται να κυκλοφορήσει στις 26/3 στα ελληνικά, σε μετάφραση Βασίλη Αθανασιάδη, από τις εκδόσεις Anubis, ρίχνοντας φως στις ιστορίες μερικών από τους πιο θρυλικούς χαρακτήρες της επιστημονικής φαντασίας και στήνοντας το σκηνικό για το έπος που δημιούργησε ο Frank Herbert.

Έναν περίπου χρόνο πριν από τα γεγονότα που οδήγησαν στην άνοδο του θρυλικού Μουάντ’Ντιμπ, η εξουσία των Κορρίνο μοιάζει αδιαμφισβήτητη, όσο κι αν οι ισορροπίες μεταξύ των πανίσχυρων οίκων της Αυτοκρατορίας είναι πιο εύθραυστες από ποτέ.

Κερδίζοντας την εύνοια του αυτοκράτορα Σαντάμ, ο Λίτο Ατρείδης θα προκαλέσει την οργή των εχθρών του και θα δώσει το έναυσμα για μια σειρά γεγονότων που θα αλλάξουν τις ισορροπίες δυνάμεων στο γνωστό σύμπαν.

Με τον Πωλ ανήσυχο για το μέλλον του Οίκου των Ατρειδών και την Τζέσικα μπλεγμένη σε ένα ακόμη σχέδιο των Μπένε Τζέζεριτ, ο Λίτο καλείται να ισορροπήσει ανάμεσα στο χρέος του προς το λαό του, το γιο του και την αγαπημένη του σύντροφο. Θα καταφέρει άραγε να επιβιώσει διατηρώντας άθικτες την τιμή και την οικογένειά του;

• • • • •

AΠΟΣΠΑΣΜΑ Ι

Λένε πως αν κάποιος είναι ικανοποιημένος με τη θέση του, του λείπει η φιλοδοξία. Από την άλλη, έχω παρατηρήσει ότι η φιλοδοξία μπορεί να γίνει ένας καρκίνος που τρώει τα σωθικά. Ο αληθινός ηγέτης πρέπει να βρει την κατάλληλη ισορροπία ανάμεσα στα δύο.

– ΔΟΥΚΑΣ ΛΙΤΟ ΑΤΡΕΙΔΗΣ, ιδιωτικές σημειώσεις προς το γιο του Πωλ

ΜΟΛΙΣ ΜΠΗΚΕ ΣΤΗΝ ΠΟΛΥΒΟΥΗ ΑΙΘΟΥΣΑ υποδοχής του Αυτοκράτορα, ο Λίτο αισθάνθηκε σαν ζώο μάχης που το άφησαν ελεύθερο σε μία αρένα. Όμως αυτό το είδος της μάχης δεν ήταν εκείνο που προτιμούσε.

Η μητέρα του, η Έλενα, μια φιλόδοξη και αλαζονική γυναίκα, τον είχε διδάξει πώς να συμπεριφέρεται με επιτυχία στις αυλές των ευγενών. Κοντοστάθηκε για λίγο, παρατηρώντας το συνονθύλευμα από χρώματα, ήχους και μυρωδιές, το πλήθος των καλεσμένων, τα εκλεκτά εδέσματα, τα εκθέματα μέσα στις προθήκες τους. Ο πατέρας του λάτρευε τα δημόσια θεάματα και συχνά διοργάνωνε μεγάλες γιορτές στον Κάλανταν, ειδικά εντυπωσιακές ταυρομαχίες. Σε μία από αυτές ήταν που είχε χάσει τη ζωή του. Εκείνη η τραγωδία είχε ως συνέπεια να λάβει ο Λίτο τον τίτλο του Δούκα σε ηλικία όχι πολύ μεγαλύτερη από την ηλικία που ήταν τώρα ο Πωλ.

Ο Σαντάμ τον κοίταξε και ο Λίτο προχώρησε μπροστά, προσπερνώντας τους υπόλοιπους ευγενείς που είχαν βγει από τον ανελκυστήρα και συναγωνίζονταν ποιος θα πλησιάσει πρώτος τον Αυτοκράτορα. Παρ’ όλο που όλοι τους ήθελαν να μπουν στην κορυφή της ουράς, τον άφησαν να περάσει, διαισθανόμενοι ότι υπήρχε κάτι το ιδιαίτερο στο συγκεκριμένο Δούκα.

Ο Λίτο έκανε μια τυπική υπόκλιση μπροστά στον Σαντάμ κι εκείνος τον χαιρέτησε μ’ ένα νεύμα. «Δούκα Λίτο Ατρείδη, αγαπητέ μου εξάδελφε. Χαίρομαι τόσο πολύ που σας βλέπω εδώ. Μερικές φορές είναι πολύ δύσκολο να σας ξεκολλήσει κανείς από τον Κάλανταν.»

«Αφιερώνω όλη μου τη φροντίδα στον πλανήτη μου και στο λαό μου, Κύριε… στο όνομα της Αυτοκρατορίας, φυσικά. Είμαι υπερήφανος που εκπροσωπώ τον Οίκο των Ατρειδών.» Έπειτα συνέχισε μ’ έναν πιο φιλοφρονητικό τόνο: «Το νέο μουσειακό σας συγκρότημα είναι ό,τι πιο εντυπωσιακό έχω δει ποτέ μου. Είναι αδύνατο να δει κανείς τα πάντα σε μία μόνο επίσκεψη.»

«Τότε πρέπει να επιστρέψετε στον Οτόριο κάποια άλλη φορά και να μείνετε περισσότερο» απάντησε ο Σαντάμ. «Έτσι ώστε να μπορέσετε να εκτιμήσετε πλήρως την κληρονομιά του Οίκου των Κορρίνο.»

Ο Λίτο διαπίστωσε ότι άθελά του συνέχισε να παίζει το παιχνίδι του Αυτοκράτορα. Προσπάθησε να ξεκαθαρίσει με τον τρόπο του ότι δεν ήταν ένας απλός κόλακας σαν όλους τους άλλους. «Σας ευχαριστώ για όλα όσα κάνατε για μένα, Κύριε. Χάρη στη γενναιοδωρία σας, ο Οίκος των Ατρειδών είναι πλέον πολύ πιο ισχυρός.»

Με προσποιητό ύφος, ο Σαντάμ έκανε μια χειρονομία που έδειχνε ότι δεν υπήρχε κανένας λόγος ευγνωμοσύνης. «Έχουν περάσει χρόνια από εκείνο το επεισόδιο της επίθεσης στο πλοίο των Τλεϊλάξου μέσα σε ένα Χάιλαϊνερ και από τη Δίκη της Κατάσχεσης.»

«Μία δίκη την οποία κέρδισα.»

«Δικαιωθήκατε, αυτό είναι αλήθεια. Ειλικρινά, ποτέ δεν πίστεψα όλες εκείνες τις κατηγορίες, ούτε για μια στιγμή. Η προδοσία δεν είναι χαρακτηριστικό του Οίκου των Ατρειδών. Χαίρομαι που μαθαίνω ότι από τότε και μετά κυβερνάτε με συνετό και μετριοπαθή τρόπο.»

Ο Κόμης Φένρινγκ πλησίασε και χαιρέτησε ψυχρά το Δούκα μ’ ένα νεύμα. Κι εκείνος είχε προηγούμενα με τον Λίτο. «Κρατήσατε χαμηλό προφίλ μετά από εκείνα τα περιστατικά, χμμμμμ; Εκτός βέβαια από το πρόσφατο χάος κατά τον Πόλεμο των Δολοφόνων μεταξύ των Εκάζ και των Γκρούμμαν. Χμμμ – αααα. Τα προβλήματα εκείνα μπορεί να επηρέασαν αρνητικά τη θέση σας στη Λάντσρααντ.» Ο τόνος της φωνής του ήταν επικριτικός. «Έχετε τόσο πολλές δυνατότητες, Δούκα Λίτο. Αααα, σας παρατηρώ εδώ και καιρό.»

ΑΠΟΣΠΑΣΜΑ ΙΙ

Ο Λίτο γύρισε και είδε μια ηλικιωμένη γυναίκα ντυμένη με έναν απλό μαύρο μανδύα. Συνοφρυώθηκε. «Βλέπω ότι ο Αυτοκράτορας έφερε μαζί του την Ανιχνεύτρια Ψεύδους του.» 

«Σε τέτοιου είδους εκδηλώσεις, τα ψέματα που πλανιούνται στον αέρα είναι τόσο πυκνά ώστε να προκαλούν ασφυξία.» Η Σεβάσμια Μητέρα Μοχάιαμ του έριξε μια παράξενη ματιά. Τα φωτεινά της μάτια έμοιαζαν να κρύβουν μια ολόκληρη βιβλιοθήκη μυστικής γνώσης σχετικά με το άτομό του.

dune
Dune: Ο δούκας του Κάλανταν, εκδόσεις Anubis

Ο Λίτο δε συμπαθούσε ιδιαίτερα τη γριά μάγισσα. Θυμόταν τότε που του είχε παρουσιάσει την Τζέσικα, επιμένοντας να τη δεχτεί ως παλλακίδα του. Απεχθανόταν τη Μοχάιαμ από τότε, Παρ’ όλο που η Τζέσικα είχε τελικά κερδίσει την καρδιά του. Δεν εμπιστευόταν καθόλου τις Μπένε Τζέζεριτ και τις μηχανορραφίες τους.

«Και πώς είναι η Τζέσικα;» ρώτησε η Μοχάιαμ με πιεστικό τόνο, σαν να είχε διαβάσει τη σκέψη του. Η γριά Μπένε Τζέζεριτ ήταν ικανή να αντιληφθεί τι περνούσε από το μυαλό των ανθρώπων ακόμη και από τις απειροελάχιστες αλλαγές στην έκφρασή τους. Την ίδια δεξιότητα κατείχε και η Τζέσικα.

«Είναι καλά και ζει ικανοποιημένη στον Κάλανταν.»

«Φυσικά και δε θα επιθυμούσε να έρθει στον Οτόριο. Μια παλλακίδα γνωρίζει ποια είναι η θέση της και μια Αδελφή κατανοεί απολύτως τις υποθέσεις αυτές. Κάναμε καλή επιλογή όταν την τοποθετήσαμε δίπλα σου.» Η Μοχάιαμ ρουθούνισε και η έκφρασή της άλλαξε. «Και ο γιος σου;» ρώτησε, με φωνή που έσταζε δηλητήριο. Ο Λίτο έγινε αμέσως επιφυλακτικός.

«Ο γιος μου.» Έκανε μια παύση κι έπειτα συνέχισε με έμφαση: «Ο διάδοχός μου διαπρέπει σε όλους τους τομείς. Σύντομα θα τον εισαγάγω στα σημαντικά Αυτοκρατορικά λειτουργήματα.» 

«Όπως αυτό εδώ» παρατήρησε η Μοχάιαμ.

«Όπως αυτό. Ο Αυτοκράτορας με προσκάλεσε να επιστρέψω στον Οτόριο. Ίσως πάρω μαζί μου τον Πωλ για να του δείξω τα περιεχόμενα του μουσείου.»

Η Σεβάσμια Μητέρα συνέχισε να τον κοιτάζει με τη διαπεραστική ματιά της. «Σύντομα θα φτάσει σε ηλικία γάμου. Η Αδελφότητα μπορεί να φανεί χρήσιμη σε αυτό.»

Το ύφος του Λίτο σκλήρυνε. «Δε χρειάζομαι τη συνδρομή των Μπένε Τζέζεριτ στα ζητήματα της οικογένειάς μου» είπε επιφυλακτικά. 

Στα λεπτά χείλη της Μοχάιαμ ζωγραφίστηκε ένα παγωμένο χαμόγελο. «Μα όλα τα οικογενειακά ζητήματα ενός ευγενούς Οίκου αφορούν την Αυτοκρατορία.»

Ο Λίτο της έριξε μια άγρια ματιά. Του φάνηκε πως ο θόρυβος της δεξίωσης ολόγυρά του είχε δυναμώσει. «Ο πατέρας μου μου έμαθε ότι η σημαντικότερη ευθύνη ενός Δούκα είναι η ασφάλεια του λαού του. Πρώτα απ’ όλα είμαι ο Δούκας του Κάλανταν. Όλα τα άλλα έπονται.»

Εντοπίζοντας το γνώριμο πρόσωπο του Αρχιδούκα Εκάζ ανάμεσα στο πλήθος, άδραξε την ευκαιρία να απομακρυνθεί από τη Σεβάσμια Μητέρα, που εξακολουθούσε να στέκεται ακίνητη μπροστά του. Βρίσκοντας μια δικαιολογία, τη χαιρέτησε και πλησίασε τον Αρχιδούκα. Η ανάμειξη της Μοχάιαμ στις προσωπικές του υποθέσεις τον είχε εκνευρίσει.


 

ΑΠΟΣΠΑΣΜΑ III

Μην έχετε υπερβολική δίψα για την προσοχή των άλλων. Η διακριτική επιρροή είναι πολύ πιο αποτελεσματική απ’ ό,τι η επίδειξη πλούτου ή λεονταρισμών. Η υπομονή είναι ένα νόμισμα μεγάλης αξίας.

– ΜΑΛΙΝΑ ΑΡΟΥ, Ουρ-Διευθύντρια της CHOAM, από μία σφραγισμένη επιστολή στα παιδιά της

ΠΑΡ’ ΟΛΟ ΠΟΥ Η ΜΑΛΙΝΑ ΆΡΟΥ αισθανόταν ανεπαίσθητες σεισμικές δονήσεις, η επιφάνεια του πλανήτη ήταν στερεή κάτω από τα πόδια της. Μια γκρίζα ομίχλη καπνού γέμιζε την ατμόσφαιρα και μακρινά ποτάμια λάβας φώτιζαν τον ουρανό με μια άλικη λάμψη. 

Ο Τουπάιλ ήταν το μυστικό αρχηγείο της CHOAM για πολλές γενιές, Παρ’ όλο που ο κρυμμένος αυτός πλανήτης δεν εμφανιζόταν ούτε στους Αυτοκρατορικούς χάρτες, ούτε στα αρχεία της Διαστημικής Συντεχνίας. Εκτός από τον συγκεκριμένο, υπήρχαν αρκετοί ακόμη πλανήτες που έφεραν την ίδια κωδική ονομασία, που ο καθένας τους αποτελούσε ένα παρόμοιο μυστικό καταφύγιο. Κατά την άποψη της Ουρ-Διευθύντριας Μαλίνα Άρου, αυτό ήταν κάτι που βοηθούσε πολύ στο να παραμένει η έδρα της CHOAM καλά κρυμμένη απ’ όλους.

Ο Τζάξσον, ο γιος της, από την άλλη, δεν υπολόγιζε ούτε ασφάλεια, ούτε διακριτικότητα. Κατά τη διάρκεια των μηνών που είχε περάσει μαζί με τη Μαλίνα στον Τουπάιλ, η νευρικότητά του είχε δώσει τη θέση της σε μια πρωτοφανή, παράλογη αναστάτωση. Ο λόγος ήταν η βεβήλωση των οικογενειακών φέουδων στον μακρινό πλανήτη Οτόριο. Ο Τζάξσον δε θα αργούσε να εγκαταλείψει το καταφύγιο που του πρόσφερε ο Τουπάιλ, παρά τις αντίθετες συμβουλές της μητέρας του. 

Η Μαλίνα είχε σπουδαία σχέδια για το μικρότερο από τα παιδιά της και είχε σκοπό να χρησιμοποιήσει όση επιρροή και όσους πόρους διέθετε στην CHOAM για να τα πραγματοποιήσει. Αρκεί βέβαια ο Τζάξσον να της επέτρεπε να ολοκληρώσει το καλά οργανωμένο σχέδιό της. Δυστυχώς, αμφέβαλλε πολύ αν θα γινόταν αυτό. Ο νεαρός διέθετε μεν ενέργεια και θέληση, του έλειπε όμως η υπομονή. 

Στεκόταν μόνη στην ανοιχτή βεράντα. Ο καπνός από τις μακρινές εκρήξεις των ηφαιστείων έκανε τα μεγάλα, καστανά μάτια της να κοκκινίζουν. Είχε τα κοντά μαύρα μαλλιά της χτενισμένα με τρόπο που να κολακεύουν τον πρόσωπό της, προσδίδοντάς της ταυτόχρονα σοβαρότητα. Φορούσε ελάχιστα κοσμήματα, κανένα από τα οποία δε φάνταζε υπερβολικό. Φορούσε ένα παντελόνι από μαλακό και εύκαμπτο δέρμα σλαγκ, το οποίο εφάρμοζε σαν γάντι στα λεπτά της πόδια. Ψηλά στον ουρανό, πάνω από το κεφάλι της, δέσποζε το μοναδικό φεγγάρι του πλανήτη, σαν έτοιμο να διαπεράσει την ατμόσφαιρα και να συντριβεί στην επιφάνεια. 

Η σεισμική δραστηριότητα του πλανήτη Τουπάιλ πάντοτε χάριζε στη Μαλίνα μια αίσθηση ζωντάνιας και ενεργητικότητας, υπενθυμίζοντάς της όλα αυτά που είχε υπό τον έλεγχό της. Η Αυτοκρατορία έδειχνε μεν να έχει στην κατοχή της όλους τους κόσμους της ανθρωπότητας, όμως ο Αυτοκράτορας και οι πολιτικές της Λάντσρααντ δεν ήταν παρά ένας περισπασμός, σαν μια κίνηση που θα έκανε ένας μάγος με το χέρι του για να αποσπάσει την προσοχή του κοινού κατά τη διάρκεια μιας παράστασης.

Μέσω του δικτύου του εμπορίου και των συμμαχιών που διατηρούσε, η Εταιρεία CHOAM αποτελούσε τον πραγματικό σκελετό πάνω στον οποίο στηριζόταν ο ανθρώπινος πολιτισμός. Ο Τζάξσον, όπως τόσοι και τόσοι άλλοι νεαροί ταραχοποιοί, δεν έχανε ευκαιρία να εκφράζει μεγαλόφωνα την άποψή του ότι η παρακμασμένη και διεφθαρμένη Αυτοκρατορία έπρεπε να διαλυθεί. Ήταν μία άποψη με την οποία η Μαλίνα συμφωνούσε, θεωρητικά τουλάχιστον. Ωστόσο, πίστευε ότι η διάλυση της Αυτοκρατορίας ήταν κάτι που θα έπρεπε να συμβεί με πολύ προσεκτικό τρόπο και υπό αυστηρά ελεγχόμενες συνθήκες. Ο γιος της δεν είχε ούτε την υπομονή, ούτε τη σύνεση που απαιτούσε κάτι τέτοιο.

Οι απαρχές του ρόλου του πλανήτη Τουπάιλ ως κρυφό καταφύγιο έφταναν πολύ πίσω στην ιστορία της Αυτοκρατορίας. Κατά τη διάρκεια των αναταραχών που ακολούθησαν την έκδοση της Καθολικής Βίβλου της Οράγγης, κάποια μέλη του Συμβουλίου των Οικουμενικών Μεταφραστών είχαν καταφύγει εδώ για να γλιτώσουν και στη συνέχεια τα ίχνη τους χάθηκαν στο μυστήριο που τύλιγε τον Τουπάιλ. Μετά από αιώνες προσεκτικών και υπομονετικών εκκαθαρίσεων δεδομένων, οι κόσμοι που έφεραν την ονομασία Τουπάιλ είχαν αφαιρεθεί από όλους τους αστρικούς χάρτες και από όλα τα αρχεία. Παρότι δεν υπήρχαν επίσημα δρομολόγια της Διαστημικής Συντεχνίας για τον Τουπάιλ, χάρη σε μια παλιά, μυστική συμφωνία, οι υψηλόβαθμοι διευθυντές της CHOAM είχαν το δικαίωμα να ταξιδέψουν – κάτι που φυσικά γινόταν απόλυτα εμπιστευτικά.

Βιβλίο
0

ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ

«Πώς αλλάζει κανείς, πώς φτάνει σε σημείο να μην αναγνωρίζει τον εαυτό του»

Το πίσω ράφι / «Πώς αλλάζει κανείς, πώς φτάνει σε σημείο να μην αναγνωρίζει τον εαυτό του»

Το μυθιστόρημα «Δαμάζοντας το κτήνος» της Έρσης Σωτηροπούλου είναι χτισμένο στην εικόνα της «μοναξιάς που μοιράζονται πολλοί άνθρωποι μαζί». Επανεκδίδεται σε λίγες μέρες από τον Πατάκη.
ΣΤΑΥΡΟΥΛΑ ΠΑΠΑΣΠΥΡΟΥ
Μάργκαρετ Άτγουντ: «Δεν νομίζω να με αγαπούσε ο Πλάτωνας»

Βιβλίο / Μάργκαρετ Άτγουντ: «Δεν νομίζω να με αγαπούσε ο Πλάτωνας»

Γεννήθηκε σαν σήμερα μία από τις σημαντικότερες συγγραφείς της εποχής μας. Στη συνέντευξή της στη LifO δίνει (ανάμεσα σε άλλα) οδηγίες για το γράψιμο και τη ζωή, τη γνώμη της για τον Πλάτωνα αλλά και για την αξία των συμβολικών μύθων.
ΤΙΝΑ ΜΑΝΔΗΛΑΡΑ
Σεξ, (πολλά) ναρκωτικά και rock & roll με τον Μάρτιν Σκορσέζε

Βιβλίο / Σεξ, (πολλά) ναρκωτικά και rock & roll με τον Μάρτιν Σκορσέζε

Στο νέο βιβλίο του, που κυκλοφορεί δύο χρόνια μετά τον θάνατό του, ο Ρόμπι Ρόμπερτσον, ο ηγέτης του θρυλικού συγκροτήματος The Band, μιλάει για όσα έζησε με τον διάσημο σκηνοθέτη και κολλητό του στο ηδονιστικό Χόλιγουντ της δεκαετίας του '70.
THE LIFO TEAM
Ο «Θάνατος του Βιργιλίου» και τρία ακόμα λογοτεχνικά διαμάντια

Βιβλίο / Ο «Θάνατος του Βιργιλίου» και τρία ακόμα λογοτεχνικά διαμάντια

Τα έργα-σταθμοί της λογοτεχνίας, από την υψηλή ποίηση μέχρι τη μυθοπλασία, ανέκαθεν αποτύπωναν τα ακραία σημεία των καιρών, γι’ αυτό είναι επίκαιρα. Παραθέτουμε τέσσερα αντιπροσωπευτικά παραδείγματα που βγήκαν πρόσφατα.
ΤΙΝΑ ΜΑΝΔΗΛΑΡΑ
Ζοζέ Σαραμάγκου: Η ζωή ενός αντισυμβατικού συγγραφέα

Βιβλίο / Ζοζέ Σαραμάγκου: «Πιστεύω πως ό,τι είναι να γίνει δικό μας, θα φτάσει τελικά στα χέρια μας»

Σαν σήμερα γεννήθηκε ο σπουδαίος Πορτογάλος λογοτέχνης που ξεκίνησε να γράφει για να δοκιμάσει «τι στ’ αλήθεια μπορεί ν’ αξίζει ως συγγραφέας» και έφτασε να πάρει Νόμπελ Λογοτεχνίας.
ΕΛΠΙΔΑ ΜΟΥΡΚΑΚΟΥ
Ένας ύμνος για την γκέι αγάπη και τη φιλία σε έναν κόσμο όπου θερίζει το Aids

Βιβλίο / Ο ξεχασμένος «Κωνσταντίνος» του Παναγιώτη Ευαγγελίδη κυκλοφορεί ξανά

Ένας ύμνος για την γκέι αγάπη και τη φιλία σε έναν κόσμο που τον θερίζει το AIDS. Μια τολμηρή ματιά την Αθήνα των ’90s μέσα από το απελπισμένο στόρι δύο γκέι εραστών. Ο «Κωνσταντίνος» του Παναγιώτη Ευαγγελίδη ήταν εκτός κυκλοφορίας για τρεις σχεδόν δεκαετίες. Σε λίγες μέρες κυκλοφορεί ξανά.
M. HULOT
Μαρκ Μπρέι: «Είναι δύσκολο να είσαι αντιφασίστας σήμερα στις ΗΠΑ»

Βιβλίο / Μαρκ Μπρέι: «Είναι δύσκολο να είσαι αντιφασίστας σήμερα στις ΗΠΑ»

Ο ιστορικός και συγγραφέας του βιβλίου «Antifa», που εγκατέλειψε πρόσφατα οικογενειακώς τις ΗΠΑ εξαιτίας απειλών που δέχτηκε για τη ζωή του, μιλά για την αμερικανική πολιτική σκηνή και για το αντιφασιστικό κίνημα σήμερα.
ΘΟΔΩΡΗΣ ΑΝΤΩΝΟΠΟΥΛΟΣ
Νόρμαν Μέιλερ «Μάγισσα τέχνη»

Το πίσω ράφι / Νόρμαν Μέιλερ: «Οι καλλιτέχνες δίνουν όρκο να είναι εγωιστές. Ειδάλλως, δεν θα γίνει τίποτα»

Ο Αμερικανός συγγραφέας ξεκίνησε μη μπορώντας να συντάξει μια πρόταση, αλλά με το πρώτο του μυθιστόρημα ξεχώρισε. Έκτοτε διαβάστηκε, αμφισβητήθηκε, προκάλεσε κι έμεινε ως το τέλος διαυγής και θαρραλέος.
ΣΤΑΥΡΟΥΛΑ ΠΑΠΑΣΠΥΡΟΥ
Εμμανουήλ Καραλής: Πολλοί είναι δίπλα σου στα μετάλλια, στο χειροκρότημα και στη λάμψη, αλλά μετά οι προβολείς σβήνουν

Οι Αθηναίοι / Manolo: «Πολλοί είναι δίπλα σου στα μετάλλια, αλλά μετά οι προβολείς σβήνουν»

Έχει μάθει να περνά τον πήχη, να ξεπερνά τους φόβους και να καταρρίπτει στερεότυπα. Θεωρεί ότι η ζωή του αθλητή μοιάζει πολύ με τη ζωή του μοναχού. Ο πρωταθλητής στο άλμα επί κοντώ αφηγείται τη ζωή του και μιλά για τα παιδικά του χρόνια, τις όμορφες και δύσκολες στιγμές, την ψυχική του υγεία, τον έρωτα, την πίστη και την αγάπη που τον κρατούν όρθιο.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΑΝΤΑΖΟΠΟΥΛΟΣ
Τι ήξερε ο Παζολίνι;

Βιβλίο / Τι ήξερε ο Παζολίνι;

Πενήντα χρόνια μετά την άγρια δολοφονία του, οι προγνώσεις του για τον φασισμό είναι πιο επείγουσες από ποτέ, σημειώνει η Βρετανίδα συγγραφέας Ολίβια Λέινγκ, το νέο βιβλίο της οποίας περιστρέφεται γύρω από τη δημιουργία του «Σαλό (120 Μέρες στα Σόδομα)».
THE LIFO TEAM
Μαύρη, λεσβία, μητέρα, πολεμίστρια, ποιήτρια, καρκινοπαθής

Βιβλίο / Μαύρη, λεσβία, μητέρα, πολεμίστρια, ποιήτρια, καρκινοπαθής

Η διάσημη συγγραφέας Όντρι Λορντ αντιμετώπισε τη διάγνωσή της με το θάρρος και το ακτιβιστικό πνεύμα που πάντα τη διέκρινε: Τα «Ημερολόγια Καρκίνου» δεν είναι μια «καταγραφή δακρύων μόνο» αλλά και μια κραυγή οργής εναντίον της καταπίεσης που βιώνουν οι γυναίκες.
ΕΙΡΗΝΗ ΓΙΑΝΝΑΚΗ
Η Μάργκαρετ Άτγουντ στο μονοπάτι του πένθους

Βιβλίο / Η Μάργκαρετ Άτγουντ στο μονοπάτι του πένθους

Σ’ ένα απόσπασμα από τα απομνημονεύματά της με τίτλο «Book of Lives: A Memoir of Sorts», που προδημοσιεύει η «Guardian», η διάσημη συγγραφέας περιγράφει τον τρόπο που βίωσε την απώλεια του επί μισό αιώνα συντρόφου της Γκρέαμ Γκίμπσον το 2019.
THE LIFO TEAM
«Intermezzo»: Το βιβλίο της Σάλι Ρούνεϊ που έσπασε όλα τα αναγνωστικά ρεκόρ

Βιβλίο / «Intermezzo»: Το βιβλίο της Σάλι Ρούνεϊ που έσπασε όλα τα αναγνωστικά ρεκόρ

Σε λίγες μέρες κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Πατάκη το πολυαναμενόμενο νέο βιβλίο της Ιρλανδής συγγραφέως, που έχει κάνει ρεκόρ πωλήσεων και αναγνωσιμότητας. Καταγράφουμε τις πρώτες εντυπώσεις από την ανάγνωσή του.
ΤΙΝΑ ΜΑΝΔΗΛΑΡΑ
Άμιτι Γκέιτζ «Ο καλός πατέρας»

Το πίσω ράφι / Έχουν και οι ψεύτες τη χάρη τους. Στα μυθιστορήματα τουλάχιστον

Ο «Καλός πατέρας» της Άμιτι Γκέιτζ πραγματεύεται την κατασκευή της ανθρώπινης ταυτότητας, τον άρρηκτο δεσμό γονιού και παιδιού και τη μεταναστευτική εμπειρία, θίγοντας όψεις του αμερικανικού ονείρου.
ΣΤΑΥΡΟΥΛΑ ΠΑΠΑΣΠΥΡΟΥ
«Σπίτι από ζάχαρη»: Το δίκτυο των ανθρώπινων σχέσεων στο μυθιστόρημα της Τζένιφερ Ίγκαν

Βιβλίο / Πώς θα ήταν αν μπορούσαμε να βιώσουμε ξανά όσα ζήσαμε στο παρελθόν;

Το «Σπίτι από ζάχαρη» είναι ένα πολυεπίπεδο μυθιστόρημα με στοιχεία επιστημονικής φαντασίας που διερευνά τους κινδύνους της ψηφιακής εποχής, αναδεικνύοντας ταυτόχρονα την αξία της μνήμης και της σύνδεσης.
ΕΙΡΗΝΗ ΓΙΑΝΝΑΚΗ