«Dune: Ο Δούκας του Κάλανταν» των Brian Herbert και Kevin J. Anderson Facebook Twitter
Εικονογράφηση εξωφύλλου του «Dune: Ο Δούκας του Κάλανταν».

«Dune: Ο Δούκας του Κάλανταν» των Brian Herbert και Kevin J. Anderson

0

«Ο Δούκας του Κάλανταν» των Brian Herbert, και Kevin J. Anderson, το πρώτο βιβλίο της τριλογίας που αποτελεί άμεσο προοίμιο του θρυλικού «Dune», πρόκειται να κυκλοφορήσει στις 26/3 στα ελληνικά, σε μετάφραση Βασίλη Αθανασιάδη, από τις εκδόσεις Anubis, ρίχνοντας φως στις ιστορίες μερικών από τους πιο θρυλικούς χαρακτήρες της επιστημονικής φαντασίας και στήνοντας το σκηνικό για το έπος που δημιούργησε ο Frank Herbert.

Έναν περίπου χρόνο πριν από τα γεγονότα που οδήγησαν στην άνοδο του θρυλικού Μουάντ’Ντιμπ, η εξουσία των Κορρίνο μοιάζει αδιαμφισβήτητη, όσο κι αν οι ισορροπίες μεταξύ των πανίσχυρων οίκων της Αυτοκρατορίας είναι πιο εύθραυστες από ποτέ.

Κερδίζοντας την εύνοια του αυτοκράτορα Σαντάμ, ο Λίτο Ατρείδης θα προκαλέσει την οργή των εχθρών του και θα δώσει το έναυσμα για μια σειρά γεγονότων που θα αλλάξουν τις ισορροπίες δυνάμεων στο γνωστό σύμπαν.

Με τον Πωλ ανήσυχο για το μέλλον του Οίκου των Ατρειδών και την Τζέσικα μπλεγμένη σε ένα ακόμη σχέδιο των Μπένε Τζέζεριτ, ο Λίτο καλείται να ισορροπήσει ανάμεσα στο χρέος του προς το λαό του, το γιο του και την αγαπημένη του σύντροφο. Θα καταφέρει άραγε να επιβιώσει διατηρώντας άθικτες την τιμή και την οικογένειά του;

• • • • •

AΠΟΣΠΑΣΜΑ Ι

Λένε πως αν κάποιος είναι ικανοποιημένος με τη θέση του, του λείπει η φιλοδοξία. Από την άλλη, έχω παρατηρήσει ότι η φιλοδοξία μπορεί να γίνει ένας καρκίνος που τρώει τα σωθικά. Ο αληθινός ηγέτης πρέπει να βρει την κατάλληλη ισορροπία ανάμεσα στα δύο.

– ΔΟΥΚΑΣ ΛΙΤΟ ΑΤΡΕΙΔΗΣ, ιδιωτικές σημειώσεις προς το γιο του Πωλ

ΜΟΛΙΣ ΜΠΗΚΕ ΣΤΗΝ ΠΟΛΥΒΟΥΗ ΑΙΘΟΥΣΑ υποδοχής του Αυτοκράτορα, ο Λίτο αισθάνθηκε σαν ζώο μάχης που το άφησαν ελεύθερο σε μία αρένα. Όμως αυτό το είδος της μάχης δεν ήταν εκείνο που προτιμούσε.

Η μητέρα του, η Έλενα, μια φιλόδοξη και αλαζονική γυναίκα, τον είχε διδάξει πώς να συμπεριφέρεται με επιτυχία στις αυλές των ευγενών. Κοντοστάθηκε για λίγο, παρατηρώντας το συνονθύλευμα από χρώματα, ήχους και μυρωδιές, το πλήθος των καλεσμένων, τα εκλεκτά εδέσματα, τα εκθέματα μέσα στις προθήκες τους. Ο πατέρας του λάτρευε τα δημόσια θεάματα και συχνά διοργάνωνε μεγάλες γιορτές στον Κάλανταν, ειδικά εντυπωσιακές ταυρομαχίες. Σε μία από αυτές ήταν που είχε χάσει τη ζωή του. Εκείνη η τραγωδία είχε ως συνέπεια να λάβει ο Λίτο τον τίτλο του Δούκα σε ηλικία όχι πολύ μεγαλύτερη από την ηλικία που ήταν τώρα ο Πωλ.

Ο Σαντάμ τον κοίταξε και ο Λίτο προχώρησε μπροστά, προσπερνώντας τους υπόλοιπους ευγενείς που είχαν βγει από τον ανελκυστήρα και συναγωνίζονταν ποιος θα πλησιάσει πρώτος τον Αυτοκράτορα. Παρ’ όλο που όλοι τους ήθελαν να μπουν στην κορυφή της ουράς, τον άφησαν να περάσει, διαισθανόμενοι ότι υπήρχε κάτι το ιδιαίτερο στο συγκεκριμένο Δούκα.

Ο Λίτο έκανε μια τυπική υπόκλιση μπροστά στον Σαντάμ κι εκείνος τον χαιρέτησε μ’ ένα νεύμα. «Δούκα Λίτο Ατρείδη, αγαπητέ μου εξάδελφε. Χαίρομαι τόσο πολύ που σας βλέπω εδώ. Μερικές φορές είναι πολύ δύσκολο να σας ξεκολλήσει κανείς από τον Κάλανταν.»

«Αφιερώνω όλη μου τη φροντίδα στον πλανήτη μου και στο λαό μου, Κύριε… στο όνομα της Αυτοκρατορίας, φυσικά. Είμαι υπερήφανος που εκπροσωπώ τον Οίκο των Ατρειδών.» Έπειτα συνέχισε μ’ έναν πιο φιλοφρονητικό τόνο: «Το νέο μουσειακό σας συγκρότημα είναι ό,τι πιο εντυπωσιακό έχω δει ποτέ μου. Είναι αδύνατο να δει κανείς τα πάντα σε μία μόνο επίσκεψη.»

«Τότε πρέπει να επιστρέψετε στον Οτόριο κάποια άλλη φορά και να μείνετε περισσότερο» απάντησε ο Σαντάμ. «Έτσι ώστε να μπορέσετε να εκτιμήσετε πλήρως την κληρονομιά του Οίκου των Κορρίνο.»

Ο Λίτο διαπίστωσε ότι άθελά του συνέχισε να παίζει το παιχνίδι του Αυτοκράτορα. Προσπάθησε να ξεκαθαρίσει με τον τρόπο του ότι δεν ήταν ένας απλός κόλακας σαν όλους τους άλλους. «Σας ευχαριστώ για όλα όσα κάνατε για μένα, Κύριε. Χάρη στη γενναιοδωρία σας, ο Οίκος των Ατρειδών είναι πλέον πολύ πιο ισχυρός.»

Με προσποιητό ύφος, ο Σαντάμ έκανε μια χειρονομία που έδειχνε ότι δεν υπήρχε κανένας λόγος ευγνωμοσύνης. «Έχουν περάσει χρόνια από εκείνο το επεισόδιο της επίθεσης στο πλοίο των Τλεϊλάξου μέσα σε ένα Χάιλαϊνερ και από τη Δίκη της Κατάσχεσης.»

«Μία δίκη την οποία κέρδισα.»

«Δικαιωθήκατε, αυτό είναι αλήθεια. Ειλικρινά, ποτέ δεν πίστεψα όλες εκείνες τις κατηγορίες, ούτε για μια στιγμή. Η προδοσία δεν είναι χαρακτηριστικό του Οίκου των Ατρειδών. Χαίρομαι που μαθαίνω ότι από τότε και μετά κυβερνάτε με συνετό και μετριοπαθή τρόπο.»

Ο Κόμης Φένρινγκ πλησίασε και χαιρέτησε ψυχρά το Δούκα μ’ ένα νεύμα. Κι εκείνος είχε προηγούμενα με τον Λίτο. «Κρατήσατε χαμηλό προφίλ μετά από εκείνα τα περιστατικά, χμμμμμ; Εκτός βέβαια από το πρόσφατο χάος κατά τον Πόλεμο των Δολοφόνων μεταξύ των Εκάζ και των Γκρούμμαν. Χμμμ – αααα. Τα προβλήματα εκείνα μπορεί να επηρέασαν αρνητικά τη θέση σας στη Λάντσρααντ.» Ο τόνος της φωνής του ήταν επικριτικός. «Έχετε τόσο πολλές δυνατότητες, Δούκα Λίτο. Αααα, σας παρατηρώ εδώ και καιρό.»

ΑΠΟΣΠΑΣΜΑ ΙΙ

Ο Λίτο γύρισε και είδε μια ηλικιωμένη γυναίκα ντυμένη με έναν απλό μαύρο μανδύα. Συνοφρυώθηκε. «Βλέπω ότι ο Αυτοκράτορας έφερε μαζί του την Ανιχνεύτρια Ψεύδους του.» 

«Σε τέτοιου είδους εκδηλώσεις, τα ψέματα που πλανιούνται στον αέρα είναι τόσο πυκνά ώστε να προκαλούν ασφυξία.» Η Σεβάσμια Μητέρα Μοχάιαμ του έριξε μια παράξενη ματιά. Τα φωτεινά της μάτια έμοιαζαν να κρύβουν μια ολόκληρη βιβλιοθήκη μυστικής γνώσης σχετικά με το άτομό του.

dune
Dune: Ο δούκας του Κάλανταν, εκδόσεις Anubis

Ο Λίτο δε συμπαθούσε ιδιαίτερα τη γριά μάγισσα. Θυμόταν τότε που του είχε παρουσιάσει την Τζέσικα, επιμένοντας να τη δεχτεί ως παλλακίδα του. Απεχθανόταν τη Μοχάιαμ από τότε, Παρ’ όλο που η Τζέσικα είχε τελικά κερδίσει την καρδιά του. Δεν εμπιστευόταν καθόλου τις Μπένε Τζέζεριτ και τις μηχανορραφίες τους.

«Και πώς είναι η Τζέσικα;» ρώτησε η Μοχάιαμ με πιεστικό τόνο, σαν να είχε διαβάσει τη σκέψη του. Η γριά Μπένε Τζέζεριτ ήταν ικανή να αντιληφθεί τι περνούσε από το μυαλό των ανθρώπων ακόμη και από τις απειροελάχιστες αλλαγές στην έκφρασή τους. Την ίδια δεξιότητα κατείχε και η Τζέσικα.

«Είναι καλά και ζει ικανοποιημένη στον Κάλανταν.»

«Φυσικά και δε θα επιθυμούσε να έρθει στον Οτόριο. Μια παλλακίδα γνωρίζει ποια είναι η θέση της και μια Αδελφή κατανοεί απολύτως τις υποθέσεις αυτές. Κάναμε καλή επιλογή όταν την τοποθετήσαμε δίπλα σου.» Η Μοχάιαμ ρουθούνισε και η έκφρασή της άλλαξε. «Και ο γιος σου;» ρώτησε, με φωνή που έσταζε δηλητήριο. Ο Λίτο έγινε αμέσως επιφυλακτικός.

«Ο γιος μου.» Έκανε μια παύση κι έπειτα συνέχισε με έμφαση: «Ο διάδοχός μου διαπρέπει σε όλους τους τομείς. Σύντομα θα τον εισαγάγω στα σημαντικά Αυτοκρατορικά λειτουργήματα.» 

«Όπως αυτό εδώ» παρατήρησε η Μοχάιαμ.

«Όπως αυτό. Ο Αυτοκράτορας με προσκάλεσε να επιστρέψω στον Οτόριο. Ίσως πάρω μαζί μου τον Πωλ για να του δείξω τα περιεχόμενα του μουσείου.»

Η Σεβάσμια Μητέρα συνέχισε να τον κοιτάζει με τη διαπεραστική ματιά της. «Σύντομα θα φτάσει σε ηλικία γάμου. Η Αδελφότητα μπορεί να φανεί χρήσιμη σε αυτό.»

Το ύφος του Λίτο σκλήρυνε. «Δε χρειάζομαι τη συνδρομή των Μπένε Τζέζεριτ στα ζητήματα της οικογένειάς μου» είπε επιφυλακτικά. 

Στα λεπτά χείλη της Μοχάιαμ ζωγραφίστηκε ένα παγωμένο χαμόγελο. «Μα όλα τα οικογενειακά ζητήματα ενός ευγενούς Οίκου αφορούν την Αυτοκρατορία.»

Ο Λίτο της έριξε μια άγρια ματιά. Του φάνηκε πως ο θόρυβος της δεξίωσης ολόγυρά του είχε δυναμώσει. «Ο πατέρας μου μου έμαθε ότι η σημαντικότερη ευθύνη ενός Δούκα είναι η ασφάλεια του λαού του. Πρώτα απ’ όλα είμαι ο Δούκας του Κάλανταν. Όλα τα άλλα έπονται.»

Εντοπίζοντας το γνώριμο πρόσωπο του Αρχιδούκα Εκάζ ανάμεσα στο πλήθος, άδραξε την ευκαιρία να απομακρυνθεί από τη Σεβάσμια Μητέρα, που εξακολουθούσε να στέκεται ακίνητη μπροστά του. Βρίσκοντας μια δικαιολογία, τη χαιρέτησε και πλησίασε τον Αρχιδούκα. Η ανάμειξη της Μοχάιαμ στις προσωπικές του υποθέσεις τον είχε εκνευρίσει.


 

ΑΠΟΣΠΑΣΜΑ III

Μην έχετε υπερβολική δίψα για την προσοχή των άλλων. Η διακριτική επιρροή είναι πολύ πιο αποτελεσματική απ’ ό,τι η επίδειξη πλούτου ή λεονταρισμών. Η υπομονή είναι ένα νόμισμα μεγάλης αξίας.

– ΜΑΛΙΝΑ ΑΡΟΥ, Ουρ-Διευθύντρια της CHOAM, από μία σφραγισμένη επιστολή στα παιδιά της

ΠΑΡ’ ΟΛΟ ΠΟΥ Η ΜΑΛΙΝΑ ΆΡΟΥ αισθανόταν ανεπαίσθητες σεισμικές δονήσεις, η επιφάνεια του πλανήτη ήταν στερεή κάτω από τα πόδια της. Μια γκρίζα ομίχλη καπνού γέμιζε την ατμόσφαιρα και μακρινά ποτάμια λάβας φώτιζαν τον ουρανό με μια άλικη λάμψη. 

Ο Τουπάιλ ήταν το μυστικό αρχηγείο της CHOAM για πολλές γενιές, Παρ’ όλο που ο κρυμμένος αυτός πλανήτης δεν εμφανιζόταν ούτε στους Αυτοκρατορικούς χάρτες, ούτε στα αρχεία της Διαστημικής Συντεχνίας. Εκτός από τον συγκεκριμένο, υπήρχαν αρκετοί ακόμη πλανήτες που έφεραν την ίδια κωδική ονομασία, που ο καθένας τους αποτελούσε ένα παρόμοιο μυστικό καταφύγιο. Κατά την άποψη της Ουρ-Διευθύντριας Μαλίνα Άρου, αυτό ήταν κάτι που βοηθούσε πολύ στο να παραμένει η έδρα της CHOAM καλά κρυμμένη απ’ όλους.

Ο Τζάξσον, ο γιος της, από την άλλη, δεν υπολόγιζε ούτε ασφάλεια, ούτε διακριτικότητα. Κατά τη διάρκεια των μηνών που είχε περάσει μαζί με τη Μαλίνα στον Τουπάιλ, η νευρικότητά του είχε δώσει τη θέση της σε μια πρωτοφανή, παράλογη αναστάτωση. Ο λόγος ήταν η βεβήλωση των οικογενειακών φέουδων στον μακρινό πλανήτη Οτόριο. Ο Τζάξσον δε θα αργούσε να εγκαταλείψει το καταφύγιο που του πρόσφερε ο Τουπάιλ, παρά τις αντίθετες συμβουλές της μητέρας του. 

Η Μαλίνα είχε σπουδαία σχέδια για το μικρότερο από τα παιδιά της και είχε σκοπό να χρησιμοποιήσει όση επιρροή και όσους πόρους διέθετε στην CHOAM για να τα πραγματοποιήσει. Αρκεί βέβαια ο Τζάξσον να της επέτρεπε να ολοκληρώσει το καλά οργανωμένο σχέδιό της. Δυστυχώς, αμφέβαλλε πολύ αν θα γινόταν αυτό. Ο νεαρός διέθετε μεν ενέργεια και θέληση, του έλειπε όμως η υπομονή. 

Στεκόταν μόνη στην ανοιχτή βεράντα. Ο καπνός από τις μακρινές εκρήξεις των ηφαιστείων έκανε τα μεγάλα, καστανά μάτια της να κοκκινίζουν. Είχε τα κοντά μαύρα μαλλιά της χτενισμένα με τρόπο που να κολακεύουν τον πρόσωπό της, προσδίδοντάς της ταυτόχρονα σοβαρότητα. Φορούσε ελάχιστα κοσμήματα, κανένα από τα οποία δε φάνταζε υπερβολικό. Φορούσε ένα παντελόνι από μαλακό και εύκαμπτο δέρμα σλαγκ, το οποίο εφάρμοζε σαν γάντι στα λεπτά της πόδια. Ψηλά στον ουρανό, πάνω από το κεφάλι της, δέσποζε το μοναδικό φεγγάρι του πλανήτη, σαν έτοιμο να διαπεράσει την ατμόσφαιρα και να συντριβεί στην επιφάνεια. 

Η σεισμική δραστηριότητα του πλανήτη Τουπάιλ πάντοτε χάριζε στη Μαλίνα μια αίσθηση ζωντάνιας και ενεργητικότητας, υπενθυμίζοντάς της όλα αυτά που είχε υπό τον έλεγχό της. Η Αυτοκρατορία έδειχνε μεν να έχει στην κατοχή της όλους τους κόσμους της ανθρωπότητας, όμως ο Αυτοκράτορας και οι πολιτικές της Λάντσρααντ δεν ήταν παρά ένας περισπασμός, σαν μια κίνηση που θα έκανε ένας μάγος με το χέρι του για να αποσπάσει την προσοχή του κοινού κατά τη διάρκεια μιας παράστασης.

Μέσω του δικτύου του εμπορίου και των συμμαχιών που διατηρούσε, η Εταιρεία CHOAM αποτελούσε τον πραγματικό σκελετό πάνω στον οποίο στηριζόταν ο ανθρώπινος πολιτισμός. Ο Τζάξσον, όπως τόσοι και τόσοι άλλοι νεαροί ταραχοποιοί, δεν έχανε ευκαιρία να εκφράζει μεγαλόφωνα την άποψή του ότι η παρακμασμένη και διεφθαρμένη Αυτοκρατορία έπρεπε να διαλυθεί. Ήταν μία άποψη με την οποία η Μαλίνα συμφωνούσε, θεωρητικά τουλάχιστον. Ωστόσο, πίστευε ότι η διάλυση της Αυτοκρατορίας ήταν κάτι που θα έπρεπε να συμβεί με πολύ προσεκτικό τρόπο και υπό αυστηρά ελεγχόμενες συνθήκες. Ο γιος της δεν είχε ούτε την υπομονή, ούτε τη σύνεση που απαιτούσε κάτι τέτοιο.

Οι απαρχές του ρόλου του πλανήτη Τουπάιλ ως κρυφό καταφύγιο έφταναν πολύ πίσω στην ιστορία της Αυτοκρατορίας. Κατά τη διάρκεια των αναταραχών που ακολούθησαν την έκδοση της Καθολικής Βίβλου της Οράγγης, κάποια μέλη του Συμβουλίου των Οικουμενικών Μεταφραστών είχαν καταφύγει εδώ για να γλιτώσουν και στη συνέχεια τα ίχνη τους χάθηκαν στο μυστήριο που τύλιγε τον Τουπάιλ. Μετά από αιώνες προσεκτικών και υπομονετικών εκκαθαρίσεων δεδομένων, οι κόσμοι που έφεραν την ονομασία Τουπάιλ είχαν αφαιρεθεί από όλους τους αστρικούς χάρτες και από όλα τα αρχεία. Παρότι δεν υπήρχαν επίσημα δρομολόγια της Διαστημικής Συντεχνίας για τον Τουπάιλ, χάρη σε μια παλιά, μυστική συμφωνία, οι υψηλόβαθμοι διευθυντές της CHOAM είχαν το δικαίωμα να ταξιδέψουν – κάτι που φυσικά γινόταν απόλυτα εμπιστευτικά.

Βιβλίο
0

ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ

Γιάννης Σολδάτος: «Ο μεγαλύτερος εχθρός μου είναι ο μικροαστισμός» ή «Το σινεμά ως μαζικό λαϊκό θέαμα έχει σχεδόν τελειώσει»

Βιβλίο / Γιάννης Σολδάτος: «Το σινεμά ως μαζικό λαϊκό θέαμα έχει σχεδόν τελειώσει»

Μια συζήτηση με τον σκηνοθέτη, εκδότη και συγγραφέα της συνοπτικής «Ιστορίας του Ελληνικού Κινηματογράφου» που πρόσφατα επανακυκλοφόρησε εμπλουτισμένη και σε ενιαία μορφή από τις εκδόσεις Αιγόκερως.
ΘΟΔΩΡΗΣ ΑΝΤΩΝΟΠΟΥΛΟΣ
Απόστολος Βέττας: «Στο θέατρο οι πιστοί δηλώνουν την πίστη τους με το χειροκρότημα»

Βιβλίο / Απόστολος Βέττας: «Στο θέατρο οι πιστοί δηλώνουν την πίστη τους με το χειροκρότημα»

Ο σπουδαίος σκηνογράφος συγκέντρωσε την πολύτιμη σαραντάχρονη εμπειρία του σε ένα δίτομο λεξικό για τη σκηνογραφία, αναδεικνύοντάς την ως αυτόνομη τέχνη και καταγράφοντας την εξέλιξή της στο ελληνικό θέατρο.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
Μ. Αναγνωστάκης «Η χαμηλή φωνή»

Το πίσω ράφι / Μανόλης Αναγνωστάκης: «Τι μένει λοιπόν από τον ποιητή, αν μένει τίποτα;»

Τρεις δεκαετίες μετά την πρώτη της δημοσίευση, η προσωπική ανθολογία του Μανόλη Αναγνωστάκη «Χαμηλή Φωνή» παρουσιάζεται στην Ελληνοαμερικανική Ένωση, υπενθυμίζοντας τους θεωρούμενους ήσσονες ποιητές μας, όσους έμειναν έξω από κάθε μορφής υψηλή ποίηση.
ΣΤΑΥΡΟΥΛΑ ΠΑΠΑΣΠΥΡΟΥ
Το παρασκήνιο της διαγραφής του Αντώνη Σαμαρά και άλλες ιστορίες…

Βιβλίο / Το παρασκήνιο της διαγραφής του Αντώνη Σαμαρά και άλλες ιστορίες

Προδημοσίευση από τα «Αδημοσίευτα», το νέο βιβλίο του Νίκου Χασαπόπουλου, όπου ο έμπειρος πολιτικός συντάκτης αποκαλύπτει ιστορίες και παρασκήνια που διαμόρφωσαν την πολιτική ζωή της χώρας.
THE LIFO TEAM
Δημήτρης Καράμπελας: «Σήμερα κανείς δεν πιστεύει στην αλληγορία»

Βιβλίο / Δημήτρης Καράμπελας: «Σήμερα κανείς δεν πιστεύει στην αλληγορία»

Ένας από τους ελάχιστους διανοούμενους στη χώρα, που υπήρξε προνομιακός συνομιλητής του Παπαγιώργη και του Λορεντζάτου. Το τελευταίο του βιβλίο «Το πνεύμα και το τέρας» συνιστά μια ανανέωση του δοκιμιακού λόγου στην Ελλάδα.
ΤΙΝΑ ΜΑΝΔΗΛΑΡΑ
Για τον Ομάρ Καγιάμ

Ποίηση / «Πίνε, και μη θαρρείς κουτέ, και συ πως είσαι κάτι»: Τα Ρουμπαγιάτ του Ομάρ Καγιάμ

Πεθαίνει σαν σήμερα το 1131 ο μεγάλος Ιρανός ποιητής που έγραψε αριστουργηματικά ποιήματα για τη ματαιότητα των πραγμάτων, τη μεγαλοσύνη της στιγμής και το νόμο του εφήμερου.
ΝΙΚΟΛΑΣ ΝΤΑΜΟΝ ΠΑΠΑΔΗΜΗΤΡΙΟΥ
Το πίσω ράφι/ Μαρία Πάουελ «Δεσμά αίματος»

Το πίσω ράφι / «Η ευλογία αλλά και η κατάρα που είναι η οικογένεια»

Η Μαρία Πάουελ, με τη νουβέλα της «Δεσμά αίματος», ζωντάνεψε μια βυθισμένη στη μοναξιά και κυριευμένη από πάθος γυναίκα χωρίς να μαρτυρήσει ούτε ένα από τα εξωτερικά της χαρακτηριστικά, κι εξερεύνησε ένα θέμα που ίσως δεν θα πάψει ποτέ να μας ταλανίζει, την οικογένεια.
ΣΤΑΥΡΟΥΛΑ ΠΑΠΑΣΠΥΡΟΥ
«Από τότε που με έφεραν εδώ, έχω πειστεί ότι έχω πεθάνει»

Βιβλίο / «Από τότε που με έφεραν εδώ, έχω πειστεί ότι έχω πεθάνει»

Το πρωτότυπο science fiction μυθιστόρημα «Οι υπάλληλοι» της Δανής Όλγκα Ράουν κερδίζει υποψηφιότητα για Booker, προβλέποντας εικόνες από τη ζωή αλλόκοτων υπαλλήλων στο μέλλον, βγαλμένες από το πιο ζοφερό παρόν.
ΤΙΝΑ ΜΑΝΔΗΛΑΡΑ
Ευάρεστος Πιμπλής: «Η ηδονή σήμερα τρομάζει – και αυτό λέει πολλά για εμάς»

Βιβλίο / Ευάρεστος Πιμπλής: «Η ηδονή σήμερα τρομάζει και αυτό λέει πολλά για εμάς»

Ο πρωτοεμφανιζόμενος συγγραφέας μιλά στη LiFO με αφορμή το βιβλίο του «Πέρα από τη συναίνεση» για μερικά από τα πιο δύσκολα ζητήματα της εποχής: τη βία μέσα στη φαντασίωση, τον νέο πουριτανισμό, τα όρια της επιθυμίας και την εύθραυστη, συνεχώς μεταβαλλόμενη έννοια του τι σημαίνει να είσαι άνδρας σήμερα.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΑΝΤΑΖΟΠΟΥΛΟΣ
Μοντ Ρουαγιέ: «Πού θα βρίσκονται σε δέκα χρόνια όλοι αυτοί που μας επιτίθενται;»

Lgbtqi+ / Μοντ Ρουαγιέ: «Πού θα βρίσκονται σε δέκα χρόνια όλοι αυτοί που μας επιτίθενται;»

Στο εξαιρετικά ενδιαφέρον βιβλίο «Τρανσφοβία» που μόλις κυκλοφόρησε στα ελληνικά, η τρανσφεμινίστρια Μοντ Ρουαγιέ επιχειρεί να καταγράψει τη νέα πραγματικότητα για την τρανς συνθήκη και τα τρανς δικαιώματα.
ΘΟΔΩΡΗΣ ΑΝΤΩΝΟΠΟΥΛΟΣ
H παλιά Εθνική Βιβλιοθήκη ανοίγει ξανά τις πύλες της

Αποκλειστικές φωτογραφίες / Η παλιά Εθνική Βιβλιοθήκη ανοίγει ξανά τις πόρτες της

Η LiFO μπήκε στο ιστορικό Βαλλιάνειο Μέγαρο το οποίο, μετά την ολοκλήρωση των αναγκαίων εργασιών αποκατάστασης και συντήρησης, θα υποδεχθεί ξανά το κοινό στις αρχές του 2026.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΑΝΤΑΖΟΠΟΥΛΟΣ
«Gaslighting»: Είναι όλα στο μυαλό σου!

Βιβλίο / «Gaslighting»: Είναι όλα στο μυαλό σου!

Τι είναι το gaslighting; Το επίκαιρο και διαφωτιστικό δοκίμιο της Kέιτ Άμπραμσον αποτελεί μια διεξοδική, εις βάθος ανάλυση ενός όρου που έχει κατακλύσει το διαδίκτυο και την ποπ κουλτούρα και χρησιμοποιείται πλέον ευρέως.
ΕΙΡΗΝΗ ΓΙΑΝΝΑΚΗ
Το woke στο «καναβάτσο»

Βιβλίο / Τι είναι τελικά το woke; Δύο βιβλία εξηγούν

Δύο αξιόλογα βιβλία που εστιάζουν στην πολυσυζητημένή και παρεξηγημένη σήμερα woke κουλτούρα κυκλοφόρησαν πρόσφατα στα ελληνικά, εμπλουτίζοντας μια βιβλιογραφία περιορισμένη και μάλλον αρνητικά διακείμενη.
ΘΟΔΩΡΗΣ ΑΝΤΩΝΟΠΟΥΛΟΣ
Σκοτ Φιτζέραλντ «Ο Μεγάλος Γκάτσμπυ»

Το πίσω ράφι / «Ο Μεγάλος Γκάτσμπυ». Ένα αριστούργημα. Δίχως υπερβολή

O Φράνσις Σκοτ Φιτζέραλντ ζωντανεύει την εκλεπτυσμένη βαρβαρότητα της αμερικανικής αστικής τάξης, το κυνήγι του αμερικανικού ονείρου και μαζί τη διάλυση μιας κολοσσιαίας ψευδαίσθησης.
ΣΤΑΥΡΟΥΛΑ ΠΑΠΑΣΠΥΡΟΥ
Η Έλεν ντε Γουίτ έγραψε τον «Τελευταίο Σαμουράι». Χρειάστηκε 25 χρόνια για το νέο της βιβλίο

Βιβλίο / Η Έλεν ντε Γουίτ έγραψε τον «Τελευταίο Σαμουράι». Χρειάστηκε 25 χρόνια για το νέο της βιβλίο

Η μυθιστορηματική περίπτωση της Ντε Γουίτ αποδεικνύει ότι οι καλοί συγγραφείς πάντα δικαιώνονται. Και το βιβλίο της «Οι Άγγλοι καταλαβαίνουν το μαλλί», τη σπάνια ευφυΐα της.
ΤΙΝΑ ΜΑΝΔΗΛΑΡΑ