Γιατί το Dune είναι το πιο επιτυχημένο sci-fi έπος όλων των εποχών;

Γιατί το Dune είναι το πιο επιτυχημένο sci-fi έπος όλων των εποχών; Facebook Twitter
Tο «Dune» φαίνεται πώς αντέχει στον χρόνο. Και όχι μόνο αντέχει αλλά ίσως είναι το πιο επίκαιρο ανάγνωσμα των ημερών. (Σκηνή από την επερχόμενη κινηματογραφική μεταφορά του Ντενί Βιλνέβ)
0

Τo πιο δύσκολο πράγμα σχετικά με το «Dune» του Frank Herbert είναι να το εξηγήσεις σε ένα ανυποψίαστο κοινό που δεν έχει καμιά σχέση με το είδος της επιστημονικής φαντασίας. Ως βιβλίο θα μπορούσε να ξεπεράσει τα στενά όρια της κατηγορίας, αν ο Herbert αποφάσιζε να το αφήσει μόνο του, χωρίς συνέχεια.


Αντ' αυτού, εδώ και 55 χρόνια, δηλαδή από τότε που κυκλοφόρησε, έχει γίνει αυτή η σειρά-μαμούθ επιστημονικής φαντασίας με 5 σίκουελ και 17 ακόμη βιβλία που διαδραματίζονται στο σύμπαν του. Κι αν ο Herbert άφησε τον μάταιο τούτο κόσμο το 1986, τη συνέχιση του έργου του την ανέλαβε ο γιος του, Brian, με τη βοήθεια άλλων συγγραφέων.

Το αποτέλεσμα, ανάμεικτο και χωρίς το βάρος της υπογραφής του πατέρα του. Αυτό το ξεχείλωμα του μύθου θα μπορούσε να αφαιρεί πολλή από τη γοητεία της εμπειρίας της ανάγνωσης του πρώτου βιβλίου, αλλά o κόσμος του Herbert είναι τόσο δυνατός και σφιχτός σε σύλληψη, που σφηνώνεται στο μυαλό σου για πάντα και σε στοιχειώνει.


Το «Dune» διαδραματίζεται στο μακρινό μέλλον, όπου η ανθρωπότητα δεν βασίζεται στα ρομπότ ή στα κομπιούτερ. Η τεχνολογία του είναι διαφορετική. Ο συγγραφέας βρίσκει ένα έξυπνο τρόπο να τα αποφύγει, με το τέχνασμα ενός  διαγαλαξιακού πόλεμου που είχε ως αποτέλεσμα την απαγόρευση τους. Αντίθετα, έχει διαμορφώθει με την απουσία τους μια φεουδαρχική κοινωνία, όπου διάφοροι οίκοι ευγενών ελέγχουν πλανήτες και υπάγονται στην εξουσία ενός αδίστακτου αυτοκράτορα. Ο βασικός ήρωας είναι ο νεαρός Πωλ Ατρείδης, του οποίου η οικογένεια δέχεται να αναλάβει την εποπτεία του πλανήτη Αρράκις, γνωστού ως «Dune». Ο Αρράκις είναι ένας εχθρικός και αφιλόξενος πλανήτης, γεμάτος ερήμους, που μαστίζεται από ηλεκτρικές καταιγίδες και την έλλειψη νερού.

Το «Dune» πούλησε περίπου 12 εκατομμύρια αντίτυπα όσο ο συγγραφέας του ήταν εν ζωή. Παρά την επιτυχία του, όμως, ποτέ δεν απέκτησε τις μυθικές διαστάσεις βιβλίων φαντασίας όπως ο «Άρχοντας των Δαχτυλιδιών ή το «Game of Thrones».


Είναι, όμως, το μοναδικό μέρος στον γαλαξία όπου καλλιεργείται «το μπαχαρικό των μπαχαρικών», η μελάνζ, μια ουσία που επιμηκύνει τη διάρκεια ζωής του ατόμου και ενισχύει τις νοητικές του ικανότητες. Η μελάνζ είναι επίσης απαραίτητη στη διαστημική πλοήγηση που απαιτεί ένα είδος πολυδιάστατης αντίληψης και ενόρασης, το οποίο προκαλείται μόνο από την κατανάλωση άπειρης ποσότητας του ναρκωτικού, μεταλλάσσοντας σωματικά τους πλοηγούς, που αποκτούν μια απόκοσμη μορφή. Επομένως, όποιος ελέγχει τον Αρράκις, ελέγχει όλο το Διάστημα και κατέχει μια καίρια και πολυπόθητη στρατηγική θέση.

Γιατί το Dune είναι το πιο επιτυχημένο sci-fi έπος όλων των εποχών; Facebook Twitter
Oι γεωσκώληκες του Dune. Artwork του 1984.


Ο Herbert, με τη μακιαβελική ιστορία που αφηγείται, εξετάζει θέματα που αφορούν την πολιτική, την οικολογία, τη θρησκεία, την τεχνολογία και τα ανθρώπινα συναισθήματα μέσα από τους αγώνες για την εξουσία του Αρράκις.

Το «Dune» δεν είχε καμία σχέση με αντίστοιχα μυθιστορήματα που κυκλοφορούσαν εκείνη την εποχή. Ένα τρανταχτό παράδειγμα, είναι οι γυναίκες ηρωίδες του που δεν είναι μόνο πιο ενδιαφέρουσες αλλά εξίσου, αν όχι πιο επικίνδυνοι χαρακτήρες από τους άνδρες. Οι Φρέμεν, η φυλή που κατοικεί τον Αρράκις, αν και αντλεί χαρακτηριστικά από τις αραβικές φυλές και την θρησκεία και τα έθιμα τους, διαφοροποιείται στον τρόπο που τις αντιμετωπίζει. Ο Herbert είναι ξεκάθαρα με το μέρος των Φρέμεν σε όλη τη διάρκεια του βιβλίου, παρά τον μεσσιανικό χαρακτήρα του. Η ηθική δικαίωση του ήρωα του είναι δευτερεύων στοιχείο στο Dune. Έπειτα, είναι και η αμφιλεγόμενη αδελφότητα των Μπένε Τζέζεριτ - κάτι σαν φανατικές καλόγριες που, όμως, χρησιμοποιούν το σεξ ως όπλο για να κινούν τα νήματα από το παρασκήνιο.


Ο Herbert ξεκίνησε να το γράφει λίγο πριν κλείσει τα 40, όταν δούλευε ακόμη ως δημοσιογράφος, ένα επάγγελμα που έκανε από την ηλικία των 19 ετών. Του πήρε έξι χρόνια να το ολοκληρώσει. Γεννήθηκε το 1920 και είχε μια σκληρή και φτωχή παιδική ηλικία. Υπηρέτησε στον πόλεμο για οκτώ μήνες ως ναυτικός φωτογράφος, πριν πάρει εξιτήριο για λόγους υγείας. Για ένα μικρό διάστημα έγραφε τους λόγους ενός ρεπουμπλικάνου βουλευτή.

Δεν ξεπέρασε ποτέ τη φτώχεια του, ενώ το διάστημα που έγραφε το «Dune», η γυναίκα του Beverly Ann αναγκάστηκε να αναλάβει το οικονομικό βάρος της οικογένειας, βάζοντας στην άκρη την δική της συγγραφική καριέρα. Αν και είναι πια το εμπορικότερο sci-fi βιβλίων όλων των εποχών, δεν έγινε αυτόματα επιτυχία. Πριν κυκλοφορήσει από έναν εκδοτικό που μέχρι τότε έβγαζε περιοδικά για χόμπι, είχε απορριφθεί περίπου είκοσι φορές από διάφορους εκδοτικούς.


Συνέλαβε την ιδέα του όταν ερευνούσε ένα πρόγραμμα του αμερικανικού υπουργείου Γεωργίας για τους αμμόλοφους του Όρεγκον. Το 1960 ήταν επίσης μια σημαδιακή χρονιά επειδή γνώρισε και έγινε φίλος με τον Βρετανό στοχαστή Alan Watts. Οι συνομιλίες του μαζί του τον μύησαν στη ζεν φιλοσοφία που επηρέασε σημαντικά τα φιλοσοφικά ερωτήματα του βιβλίου.


Το «Dune» πούλησε περίπου 12 εκατομμύρια αντίτυπα όσο ο συγγραφέας του ήταν εν ζωή. Παρά την επιτυχία του, όμως, ποτέ δεν απέκτησε τις μυθικές διαστάσεις βιβλίων φαντασίας όπως ο «Άρχοντας των Δαχτυλιδιών ή το «Game of Thrones».


Εδώ και πολλά χρόνια, όταν το αναφέρει κανείς σε συζητήσεις, το πιο πιθανό είναι να μην προχωρήσει πέρα από την αποτυχημένη πορεία του στη μεγάλη οθόνη, με την ταινία του David Lynch το 1984 και τη μεταφορά που δεν έγινε ποτέ και ακόμη την κλαίει ο Alejandro Jodorowsky.

Μεταξύ μας, το φιλμ του Lynch δεν είναι και τόσο χάλια, αν εξαιρέσεις τα αναχρονιστικά εφέ, τις άθλιες, μεσαιωνικού τύπου βαλβίδες καρδιάς, που δεν υπάρχουν πουθενά στο βιβλίο, και τις μικρές δόσεις ομοφοβίας για την εποχή του. Απλώς το μίσος του Lynch για το τελικό αποτέλεσμα το χαντάκωσε στον αιώνα τον άπαντα. Ακόμη και η μουσική επένδυση της ταινίας διά χειρός Toto σε παραγωγή Brian Eno ακούγεται μια χαρά ‒ ίσως είναι και η καλύτερη δουλειά του γκρουπ.

Γιατί το Dune είναι το πιο επιτυχημένο sci-fi έπος όλων των εποχών; Facebook Twitter
Ο Κάιλ ΜακΛάχλαν ως Πωλ Ατρείδης στην ταινία «Dune» του Ντέιβιντ Λιντς, που κυκλοφόρησε το 1984.


Από την άλλη, όσον αφορά τον Jodorowsky, σύμφωνα με τις πολύχρωμες περιγραφές του κατά άλλα συμπαθή και οραματιστή Χιλιανού σκηνοθέτη, καλύτερα που δεν γυρίστηκε ποτέ αυτό το «έπος» που θρηνεί μέχρι σήμερα, επειδή μάλλον θα επρόκειτο για έναν κιτς αχταρμά τεραστίων διαστάσεων, παρά το εντυπωσιακό επιτελείο, από τον HR Giger και τον Moebius στο αισθητικό κομμάτι και τον Orson Welles στον ρόλο του Βαρόνου Χαρκόννεν μέχρι τον Σαλβαντόρ Νταλί ως αυτοκράτορα Σαντάμ ΙV. Ακόμη και το σάουντρακ της ταινίας ακουγόταν grande υπόθεση, μια και είχε στρατολογήσει τους Pink Floyd και τους Magma γι' αυτήν τη δουλειά.

Το «Dune», όμως, δεν ήταν ποτέ τόσο ψυχεδελικό, κι ας έχει να κάνει με μια ουσία που φέρνει στον νου το LSD (τι άλλο;), οπότε η σκοτεινή μεταφορά του Lynch, παρά τις ατυχίες της και τις καραφλές Μπένε Τζέζεριτ, ίσως ήταν πιο κοντά στο τι ήθελε να πει ο συγγραφέας.

O Ντενί Βιλνέβ, πάντως, που έχει αναλάβει εκ νέου το πρότζεκτ, κάπως καταφέρνει να μεταφέρει την πολυπλοκότητά του στη μεγάλη οθόνη τουλάχιστον από τα πρώρα στιγμιότυπα ενώ φαίνεται ότι αποτίνει φόρο τιμής και στους δύο, με τις αποστακτικές στολές (stillsuits) των Φρέμεν να είναι καρμπόν αυτές του Lynch και ντύνοντας το πρώτο τρέιλερ με το κομμάτι «Eclipse» των Pink Floyd. Ισχυρίζεται, όμως, ότι εκεί σταματούν και οι επιρροές, μια και γυρνάει τη δική του βερσιόν, που πλησιάζει περισσότερο το βιβλίο απ' οτιδήποτε άλλο. Τέλος, υπάρχει και η τηλεοπτική σειρά του SyFy –η πιο εμπορικά πετυχημένη του καναλιού–, που καλύπτει τα τρία πρώτα βιβλία των χρονικών και θεωρείται αρκετά τίμια μεταφορά, παρά την ξεπλυμένη, προκάτ φωτογραφία της.

Πάντως, αρκετοί ισχυρίζονται ότι η καλύτερη ταινία «Dune» που γυρίστηκε ποτέ δεν είναι άλλη από το «Star Wars». Γράφουν στην «Guardian» ότι τα πρώτα προσχέδια της υπόθεσης έκαναν λόγο για έναν πλανήτη-έρημο, ένα αγόρι με διαγαλαξιακό πεπρωμένο και μια πριγκίπισσα που φυλάει κάτι που λέγεται «μπαχαρικό της αύρας». Επιπλέον, οι Jedi, με τις πνευματικές τους ικανότητες, θυμίζουν αισθητά τις Μπένε Τζέζεριτ, με μόνη διαφορά ότι δεν είναι αποκλειστικά γυναίκες (sic).

«Ο Herbert γνώριζε ότι τον είχε κατακλέψει ο Τζορτζ Λούκας, όπως και το γεγονός ότι είχε πάρει ιδέες και από άλλους συναδέλφους του. Μαζί ίδρυσαν μια λέσχη με τον ειρωνικό τίτλο "Είμαστε πολύ ανώτεροι και σπουδαίοι για να μηνύσουμε τον Τζορτζ Λούκας"». Μπορεί κανείς να φανταστεί, επομένως, την πίκρα και την απογοήτευση που πρέπει να ένιωθε.

 

Dune (2020)


Παρ' όλα αυτά, το «Dune» φαίνεται πώς αντέχει στον χρόνο. Και όχι μόνο αντέχει αλλά ίσως είναι το πιο επίκαιρο ανάγνωσμα των ημερών.


«Κάθε έργο του φανταστικού αντικατοπτρίζει την εποχή και τον τόπο που το παρήγαγε» γράφουν στην «Guardian». «Αν ο "Άρχοντας των Δαχτυλιδιών" αφορά την άνοδο του φασισμού και το τραύμα του Β' Παγκόσμιου Πολέμου και το "Game of Thrones", με το κυνικό realpolitik και ένα καστ επισφαλών και ρηξικέλευθων χαρακτήρων, είναι ένα παραμύθι για τον νεοφιλελευθερισμό, τότε το "Dune" είναι ένα παραδειγματικό έργο του φανταστικού, σχετικό με την εποχή του Υδροχόου. Οι θεματικές του –το περιβαλλοντικό στρες, οι δυνατότητες του ανθρώπου, η μετάλλαξη της συνείδησης και η επανάσταση των αναπτυσσόμενων χωρών ενάντια στον ιμπεριαλισμό– συνδυάζονται στο καθοριστικό όραμα μιας εποχής προσωπικής και κοσμικής μεταμόρφωσης».


Τα λόγια αυτά δεν ακούγονται πολύ μακρινά σε σχέση με τις αλλαγές που βιώνει η ανθρωπότητα τελευταία, τόσο σε πολιτικό όσο και, κυρίως, διαπροσωπικό επίπεδο. Ακόμη κι αν πρόκειται για μια εποχή που καθορίζεται από την ψηφιακή κυριαρχία, με έναν μυστηριώδη τρόπο το «Dune» μιλάει γι' αυτήν τη λεπτή γραμμή της αλλαγής. Επιπρόσθετα, σε τέτοιους καιρούς προσωπικής ανησυχίας υπάρχουν στιγμές στο βιβλίο που προσφέρουν ένα παράδοξο συναίσθημα, όπως το μάντρα που ο Πωλ επαναλαμβάνει στο μυαλό του κάθε φορά για να ξεπεράσει τα εμπόδια που συναντάει.

«Δεν πρέπει να φοβάμαι. Ο φόβος είναι ο φονιάς του νου. Είναι ο μικρός θάνατος που φέρνει την ολοκληρωτική εξόντωση. Θα αντιμετωπίσω κατάματα τον φόβο μου. Θα τον αφήσω να περάσει από πάνω μου και από μέσα μου. Και όταν φύγει, θα κατευθύνω το εσωτερικό μου βλέμμα προς τον δρόμο που ακολούθησε. Εκεί όπου θα έχει πάει ο φόβος, δεν θα υπάρχει πια τίποτα. Μόνο εγώ θα βρίσκομαι εκεί», μουρμουρίζει στο μυαλό του και ακούγεται στον αναγνώστη απόλυτα ανακουφιστικό.

Βιβλίο
0

ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ

ΕΠΕΞ Συγγραφείς/ Φεστιβάλ Αθηνών Επιδαύρου

Φεστιβάλ Αθηνών Επιδαύρου / 8 Έλληνες συγγραφείς ξαναγράφουν τους μύθους και τις παραδόσεις

Η Λυσιστράτη ερμηνεύει τις ερωτικές σχέσεις του σήμερα, η Ιφιγένεια διαλογίζεται στην παραλία και μια Τρωαδίτισσα δούλα γίνεται πρωταγωνίστρια: 8 σύγχρονοι δημιουργοί, που συμμετέχουν με τα έργα τους στο φετινό Φεστιβάλ Αθηνών Επιδαύρου, συνομιλούν με τα αρχαία κείμενα και συνδέουν το παρελθόν με επίκαιρα ζητήματα.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
Τζούντιθ Μπάτλερ: «Θέλουμε να ζήσουμε με ανοιχτή ή με κλειστή καρδιά;»

Τζούντιθ Μπάτλερ / «Θέλουμε να ζήσουμε με ανοιχτή ή με κλειστή καρδιά;»

Μια κορυφαία προσωπικότητα της σύγχρονης παγκόσμιας διανόησης μιλά στη LiFO για τo «φάντασμα» της λεγόμενης ιδεολογίας του φύλου, για το όραμα μιας «ανοιχτόκαρδης κοινωνίας» και για τις εμπειρίες ζωής που της έμαθαν να είναι «ένας άνθρωπος ταπεινός και ταυτόχρονα θαρραλέος».
ΘΟΔΩΡΗΣ ΑΝΤΩΝΟΠΟΥΛΟΣ
Ντίνος Κονόμος

Βιβλίο / «Ο κύριος διευθυντής (καλό κουμάσι) έχει αποφασίσει την εξόντωσή μου…»

Ο Ντίνος Κονόμος, λόγιος, ιστοριοδίφης και συγγραφέας, υπήρξε συνεχιστής της ζακυνθινής πνευματικής παράδοσης στον 20ό αιώνα. Ο συγγραφέας Φίλιππος Δ. Δρακονταειδής παρουσιάζει έργα και ημέρες ενός ανθρώπου που «δεν ήταν του κόσμου τούτου».
ΦΙΛΙΠΠΟΣ Δ. ΔΡΑΚΟΝΤΑΕΙΔΗΣ
Η ζωή του Καζαντζάκη σε graphic novel από τον Αλέν Γκλικός

Βιβλίο / Ο Νίκος Καζαντζάκης όπως δεν τον είχαμε ξαναδεί σε ένα νέο graphic novel

Ο ελληνικής καταγωγής Γάλλος συγγραφέας Αλέν Γκλικός καταγράφει την πορεία του Έλληνα στοχαστή στο graphic novel «Καζαντζάκης», όπου ο περιπετειώδης και αντιφατικός φιλόσοφος και μυθιστοριογράφος ψυχαναλύεται για πρώτη φορά και συστήνεται εκ νέου στο ελληνικό κοινό.
ΤΙΝΑ ΜΑΝΔΗΛΑΡΑ
«Πετρίτης»: Το πιο γρήγορο πουλί στον κόσμο και η άγρια, αδάμαστη ομορφιά του

Ηχητικά Άρθρα / Πετρίτης: Το πιο γρήγορο πουλί στον κόσμο και η άγρια, αδάμαστη ομορφιά του

Ο Τζoν Άλεκ Μπέικερ αφιέρωσε δέκα χρόνια από τη ζωή του στην παρατήρηση ενός πετρίτη και έγραψε ένα από τα πιο ιδιαίτερα βιβλία της αγγλικής λογοτεχνίας – μια από τις σημαντικότερες καταγραφές της άγριας ζωής που κινδυνεύει να χαθεί για πάντα. Κυκλοφόρησε το 1967 αλλά μόλις τα τελευταία δεκαπέντε χρόνια οι κριτικοί και το κοινό το ανακάλυψαν ξανά.
M. HULOT
Μπενχαμίν Λαμπατούτ: «Ας μην αφήνουμε τον Θεό στους πιστούς» 

Βιβλίο / Μπενχαμίν Λαμπατούτ: «Αν αξίζει ένα πράγμα στη ζωή, αυτό είναι η ομορφιά»

Εν όψει της εμφάνισής του στη Στέγη Ιδρύματος Ωνάση, στις 21 Μαΐου, ο Λατινοαμερικανός συγγραφέας-φαινόμενο Μπενχαμίν Λαμπατούτ μιλά στη LiFO για τον ρόλο της τρέλας στη συγγραφή, τη σχέση επιστήμης και λογοτεχνίας και το μεγαλείο της ήττας – και δηλώνει ακόμα φανατικός κηπουρός και εραστής της φύσης.
ΤΙΝΑ ΜΑΝΔΗΛΑΡΑ
Το πίσω ράφι/ Άντονι Μπέρτζες: «Έρνεστ Χέμινγουεϊ»

Το Πίσω Ράφι / Ο Χέμινγουεϊ ήταν ένας φωνακλάς νταής αλλά κι ένας σπουδαίος συγγραφέας του 20ού αιώνα

Η βιογραφία «Έρνεστ Χέμινγουεϊ - Μια ζωή σαν μυθοπλασία» του Βρετανού συγγραφέα Άντονι Μπέρτζες αποτυπώνει όχι μόνο την έντονη και περιπετειώδη ζωή του κορυφαίου Αμερικανού ομοτέχνου του αλλά και όλο το εύρος της αντιφατικής προσωπικότητάς του.
ΣΤΑΥΡΟΥΛΑ ΠΑΠΑΣΠΥΡΟΥ
21η Διεθνής Έκθεση Βιβλίου Θεσσαλονίκης

Βιβλίο / 21η ΔΕΒΘ: Εξωστρέφεια και καλύτερη οργάνωση αλλά μένουν ακόμα πολλά να γίνουν

Απολογισμός της 21ης ΔΕΒΘ που πραγματοποιήθηκε για πρώτη φορά υπό την αιγίδα του νεοσύστατου ΕΛΙΒΙΠ. Σε ποιο βαθμό πέτυχε τους στόχους της και ποια στοιχήματα μένει ακόμα να κερδίσει;
ΚΟΡΙΝΑ ΦΑΡΜΑΚΟΡΗ
Η ποίηση όχι μόνο αλλάζει τον κόσμο, τον δημιουργεί» ​​​​​​/Μια νέα ανθολογία ελληνικής queer ποίησης μόλις κυκλοφόρησε στα ισπανικά /11 Έλληνες ποιητές σε μια νέα ισπανική queer ανθολογία /Queer ελληνική ποίηση σε μια νέα δίγλωσση ισπανική ανθολογία

Βιβλίο / Μια Ισπανίδα καθηγήτρια μεταφράζει ελληνική queer ποίηση

Η María López Villalba, καθηγήτρια Νέων Ελληνικών στο Πανεπιστήμιο της Μάλαγα, μετέφρασε 11 ελληνικά ποιήματα, σε μια πρόσφατη ανθολογία που προσφέρει στο ισπανόφωνο κοινό την ευκαιρία να γνωρίσει τη σύγχρονη ελληνική queer –και όχι μόνο– ποίηση.
M. HULOT
«Κανείς δεν μας επέβαλε να έχουμε όλοι μια μονστέρα στο σαλόνι»

Βιντσέντζο Λατρόνικο / «Κανείς δεν μας επέβαλε να έχουμε όλοι μια μονστέρα στο σαλόνι»

Ο Ιταλός συγγραφέας και υποψήφιος για το βραβείο Booker, Βιντσέντζο Λατρόνικο, μιλά στη LIFO για το πολυσυζητημένο βιβλίο του «Τελειότητα», στο οποίο αποτυπώνει την αψεγάδιαστη αλλά ψεύτικη ζωή μιας ολόκληρης γενιάς ψηφιακών νομάδων στην Ευρώπη, καθώς και τη μάταιη αναζήτηση της ευτυχίας στην ψηφιακή εποχή.
M. HULOT
Μεσσαλίνα: Ακόλαστη μέγαιρα ή πολύ έξυπνη για την εποχή της;

Ηχητικά Άρθρα / Μεσσαλίνα: Ακόλαστη μέγαιρα ή πολύ έξυπνη για την εποχή της;

Το όνομά της έχει συνδεθεί με την εικόνα μιας αδίστακτης, σεξουαλικά ακόρεστης και επικίνδυνης γυναίκας. Ένα νέο βιβλίο, όμως, έρχεται να αμφισβητήσει αυτή τη στερεοτυπική αφήγηση και να φωτίσει μια διαφορετική εκδοχή της ιστορίας της.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
Rene Karabash

Βιβλίο / Rene Karabash: «Θέλω πίσω τη γυναικεία δύναμη που μου στέρησαν οι άνδρες»

Η Βουλγάρα συγγραφέας Rene Karabash μιλά για το μυθιστόρημά της «Ορκισμένη», που τιμήθηκε με το βραβείο Ελίας Κανέτι, και στο οποίο εστιάζει στην ιστορία των «ορκισμένων παρθένων» γυναικών των Βαλκανίων που επέλεξαν να ζήσουν ως άνδρες.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΑΝΤΑΖΟΠΟΥΛΟΣ
Δυο γυναίκες συγγραφείς αποκαλύπτουν τα κρυφά μυστικά της γραφής

Βιβλίο / Όλες οι γυναίκες του κόσμου στο νέο βιβλίο της Αμάντας Μιχαλοπούλου

Στο «Μακρύ ταξίδι της μιας μέσα στην άλλη», η μητρότητα γίνεται ο συνδετικός κρίκος που ενώνει όλες τις μητέρες και όλες τις κόρες με τις γυναίκες της Ιστορίας που θαυμάσαμε, αλλά και τις ανώνυμες «Παναγίες» που κράτησαν στους ώμους τους τα βάρη της ανθρωπότητας.
ΤΙΝΑ ΜΑΝΔΗΛΑΡΑ
«Ένας μύθος λέει πως αν χάσεις κάτι στην Αθήνα, θα το βρεις στον Ελαιώνα»

Βιβλίο / «Ένας μύθος λέει πως αν χάσεις κάτι στην Αθήνα, θα το βρεις στον Ελαιώνα»

Στο νέο του βιβλίο, «Lost Things Found», που κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Hyper Hypo, ο εικαστικός φωτογράφος Αντώνης Θεοδωρίδης εξερευνά τον μαγικό κόσμο της υπαίθριας αγοράς του Ελαιώνα.
ΙΩΝΑΣ ΚΑΛΛΙΜΑΝΗΣ
Ντιντιέ Εριμπόν: «Καιρός για ένα κίνημα των ηλικιωμένων!»

Ντιντιέ Εριμπόν / Ντιντιέ Εριμπόν: «Να πάψουμε να βλέπουμε τους ηλικιωμένους ως κοινωνικούς παρίες»

Από τους σημαντικότερους και πιο επιδραστικούς σύγχρονους Γάλλους στοχαστές, ο Ντιντιέ Εριμπόν συνδύασε στα βιβλία του τα δύσκολα βιώματα της νεότητάς του με μια εμπεριστατωμένη, αλλά και εικονοκλαστική, κοινωνικοπολιτική «ακτινογραφία» της γαλλικής κοινωνίας. 
ΘΟΔΩΡΗΣ ΑΝΤΩΝΟΠΟΥΛΟΣ
Κεχαγιάς

Βιβλίο / «Το να εκδίδεις βιβλία στην Ελλάδα είναι σαν να παίζεις στο καζίνο»

Η Γεννήτρια είναι ένας νέος εκδοτικός οίκος αφιερωμένος στη σύγχρονη λογοτεχνία. Ο εκδότης της, συγγραφέας και μεταφραστής, Παναγιώτης Κεχαγιάς, μιλά για τις δυσκολίες και τις χαρές του εγχειρήματος, για το πώς σκοπεύει να ανταποκριθεί στις απαιτήσεις μιας ιδιαίτερα ανταγωνιστικής αγοράς, καθώς και για τους πρώτους τίτλους που ετοιμάζεται να εκδώσει.
M. HULOT
Κωνσταντίνος Τσουκαλάς: «Ακούμε συνεχώς για ανάπτυξη, χωρίς να διερευνάται τι είναι το "καλό"»

Οι Αθηναίοι / Κωνσταντίνος Τσουκαλάς: «Ακούμε συνεχώς για ανάπτυξη, χωρίς να διερευνάται τι είναι το "καλό"»

Η εκτέλεση του Μπελογιάννη τον έκανε αριστερό. Η αυτοκτονία του Νίκου Πουλαντζά, μπροστά στα μάτια του, τον καθόρισε. Ο Κωνσταντίνος Τσουκαλάς, ένας από τους σημαντικότερους διανοούμενους της μεταπολιτευτικής Ελλάδας, αφηγείται το προσωπικό του ταξίδι και την πνευματική περιπέτεια μιας ολόκληρης εποχής, από τη διανόηση του Παρισιού μέχρι τους δρόμους της πολιτικής και τις αίθουσες των πανεπιστημίων.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΑΝΤΑΖΟΠΟΥΛΟΣ
Έλλη Σκοπετέα: Tο ανατρεπτικό έργο μιας ιστορικού που έφυγε νωρίς

Βιβλίο / Έλλη Σκοπετέα: Tο ανατρεπτικό έργο μιας ιστορικού που έφυγε νωρίς

Δεν υπάρχει μελέτη για τον ελληνικό εθνικισμό που να μην έχει αναφορές στο έργο της. Η επανακυκλοφορία του βιβλίου της «Το “Πρότυπο Βασίλειο” και η Μεγάλη Ιδέα» από τις εκδόσεις Νήσος συνιστά αναμφίβολα εκδοτικό γεγονός.
ΤΙΝΑ ΜΑΝΔΗΛΑΡΑ