Αλέξης Πολίτης: «Η λογοτεχνία μας βρισκόταν σε διάσταση με την πραγματικότητα»

Αλέξης Πολίτης: «Η λογοτεχνία μας βρισκόταν σε διάσταση με την πραγματικότητα» Facebook Twitter
Η λογοτεχνία έχει τη δύναμη να κατανοεί την ψυχή ή τη συμπεριφορά του ανθρώπου και να συλλαμβάνει τι είναι γενικότερα ανθρώπινο. Αυτό μόνο μπορεί να σε κάνει καλό ποιητή ή πεζογράφο. Φωτο: Πάρις Ταβιτιάν/LIFO
0

Η συζήτηση με τον ομότιμο καθηγητή Νεοελληνικής Λογοτεχνίας Αλέξη Πολίτη για το βιβλίο του με τίτλο Η ρομαντική λογοτεχνία στο εθνικό κράτος 1830-1880: Ποίηση, πεζογραφία, θέατρο, πνευματική κίνηση, αναγνώστες που κυκλοφόρησε πρόσφατα από τις Πανεπιστημιακές Εκδόσεις Κρήτης φώτισε μια ιδιαίτερα ενδιαφέρουσα πτυχή της ιστορίας της νεοελληνικής λογοτεχνίας.

O Αλέξης Πολίτης, ανιψιός του καθηγητή και ακαδημαϊκού Λίνου Πολίτη και εγγονός του Νικόλαου Γ. Πολίτη που θεωρείται «πατέρας» της ελληνικής λαογραφίας, γεννήθηκε το 1945 στην Αθήνα.

Σπούδασε στο Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης και υπήρξε φοιτητής του Κ.Θ. Δημαρά στη Σορβόννη. Από το 1976 έως το 1989 εργάστηκε στο Κέντρο Νεοελληνικών Ερευνών του Εθνικού Ιδρύματος Ερευνών και από το 1989 έως το 2012 στο τμήμα Φιλολογίας της Φιλοσοφικής Σχολής του Πανεπιστημίου Κρήτης.

Απολαυστικός στην αφήγηση, με χιούμορ και αμεσότητα, ο κ. Πολίτης μου μετέδωσε το πνεύμα της έκδοσης αυτής που ερευνά διεξοδικά την υπό διαμόρφωση συνείδηση λογοτέχνη και αναγνώστη κατά τα ρομαντικά χρόνια της πεντηκονταετίας 1830-1880, καθώς η ελληνική κοινωνία βιώνει τις προβληματικές ιδεολογικές τάσεις του νεοσύστατου εθνικού κράτους.

Η λογοτεχνία έχει τη δύναμη να κατανοεί την ψυχή ή τη συμπεριφορά του ανθρώπου και να συλλαμβάνει τι είναι γενικότερα ανθρώπινο. Αυτό μόνο μπορεί να σε κάνει καλό ποιητή ή πεζογράφο. Όμως, οι λογοτέχνες εκείνης της εποχής μεγαληγορούν και δημιουργούν έναν κόσμο ψεύτικο

— Κύριε Πολίτη, πότε και πώς διαμορφώνεται η φυσιογνωμία του ελληνικού ρομαντισμού στο εθνικό κράτος;

Το 1830 αρχίζει κανονικά η ελεύθερη ζωή του καινούριου κράτους που προέκυψε από την Επανάσταση. Πριν από το 1821, η προοπτική που υπήρχε για την Ελλάδα ήταν να γίνει ένα ευρωπαϊκό κράτος. Αυτό ήταν το μοντέλο.

Ένα κράτος που να μη βασίζεται στη θρησκεία ή στη δύναμη του ηγεμόνα που το κατέχει αλλά στο έθνος που το κατοικεί. Οι Αρβανίτες ή οι Βλάχοι ήθελαν να είναι Έλληνες.

Οι Σουλιώτες, για παράδειγμα, πριν από το 1821-1822 και όσο υπήρχε ο Αλή Πασάς, παίζανε μια με το στρατόπεδο του Αλή Πασά, μια ενάντιά του. Ήταν επαγγελματίες στρατιώτες (μισθοφόροι) που πήγαιναν μ' εκείνον που πρόσφερε τα πιο πολλά. Και το πράγμα ήταν ηθικό.

Όταν ξεσπά η Ελληνική Επανάσταση, τα παιχνίδια αυτά σταματάνε. Υπάρχει ένα πρόταγμα πιο σημαντικό για το οποίο οι μάζες δεν γνώριζαν τίποτα το 1819.

Τώρα όλοι είναι «Έλληνες» και πρέπει να πολεμήσουν ενωμένοι για την πατρίδα. Το πιο σημαντικό για το νεοσύστατο κράτος ήταν η σχέση του με την αρχαία Ελλάδα, που θεωρείται άμεση.

Οι νεοέλληνες δεν ένιωθαν μέλη ενός τυχαίου έθνους. Ήταν απόγονοι των Αρχαίων, κληρονόμοι του πολυτιμότερου πολιτισμού της ανθρωπότητας.

Σε αντίθεση με τον ευρωπαϊκό ρομαντισμό, λοιπόν, λογοτέχνες και αναγνώστες ένιωθαν μια προσωπική ευθύνη, γράφοντας ή διαβάζοντας, απέναντι στην Ευρώπη.

Η λογοτεχνία μας όφειλε να καταδεικνύει ότι οι αρχαίες αρετές δεν εκφυλίστηκαν. Αισθήματα υψηλά, πατριωτισμός και έρωτες αιώνιοι ήταν η κύρια θεματική που αναλογούσε στο ένδοξο παρελθόν.

Οι λόγιοι της εποχής σκέφτηκαν ότι η γλώσσα μας θα έπρεπε να πλησιάσει όσο το δυνατόν πιο κοντά στη γλώσσα των αρχαίων Ελλήνων. Η «καθαρεύουσα» εκλήφθηκε ως προοδευτική κίνηση προς ένα εθνικό κράτος.

Μέχρι το 1835 η καθαρεύουσα, γλώσσα αποκαθαρμένη από τις ιδιωματικές ή τις τουρκικές λέξεις, οδηγείται σταδιακά προς την «αρχαΐζουσα», τα αρχαία ελληνικά. «Μορφωμένος» θεωρείται μόνον αυτός που διαβάζει και γράφει στη γλώσσα αυτή.


— Υπάρχει πάντα η αγωνία αν η Ευρώπη αναγνωρίζει τα επιτεύγματα και τα δίκαιά μας;

Βέβαια. Μέσα σε αυτά τα τέσσερα-πέντε πρώτα χρόνια του εθνικού κράτους (1830-1835) πιστοποιούνται τα δύο μεγάλα προβλήματα που υπάρχουν εντός του μέχρι το 1912 ή το 1922. Πρώτον, η Ευρώπη δεν είναι τόσο κοντά όσο νομίζουμε.

Η Επανάσταση του 1821 ήταν η καταστατική πράξη της σύνδεσής μας με την Ευρώπη. Το 1830 πιστεύαμε ότι κερδίσαμε το στοίχημα και γρήγορα θα γινόμασταν ισότιμοι εταίροι.

Σύντομα, όμως, φάνηκε πως τίποτα δεν είχε κριθεί. Η οικονομική πρόοδος της Ευρώπης είναι ταχύτερη από τη δική μας, αφού έχει σιδηρόδρομους, βιομηχανίες κ.λπ.

Η Ελλάδα δεν μπορεί ν' ακολουθήσει αυτό τον ταχύ ρυθμό. Ακολουθεί μόνο τη μόδα. Φοράει καπέλα και ρούχα ευρωπαϊκά, χωρίς να έχει «ευρωπαϊκό πολιτισμό».

Δεύτερον, τα δύο τρίτα ή τα τρία τέταρτα των Ελλήνων ζούσαν εκτός Ελλάδος: στην Κωνσταντινούπολη, στη Σμύρνη, στη Θεσσαλία, στην Ήπειρο, σ' ένα κομμάτι της Μακεδονίας, στην Ανατολική Θράκη, σ' ένα μέρος της Μικράς Ασίας.

Εκεί όπου ζούσαν, Μικρασία και Βαλκάνια, ας το πούμε χονδρικά, ζούσαν επί τρεις χιλιάδες χρόνια σε μια αυτοκρατορία: Ρωμαϊκή, Βυζαντινή, Οθωμανική. Και ήταν ανακατεμένοι Έλληνες, Αρμένηδες, Εβραίοι, Τούρκοι, διάφορες τουρκικές φυλές, Κούρδοι, Βούλγαροι, Αρβανίτες, Σέρβοι.

Το νεοσύστατο εθνικό κράτος αισθάνεται ότι πρέπει να απελευθερώσει τους εκτός Ελλάδας Έλληνες. Κανένας όμως δεν τολμάει ν' αναρωτηθεί αν δικαιούμαστε να τους απελευθερώσουμε. Ποιος θα έπαιρνε τη Σμύρνη; Και με τι στρατό; Γιατί θα γινόταν ελληνική;

Στη Φιλιππούπολη υπήρχαν Βούλγαροι που το 1830 δεν είχαν βουλγαρική συνείδηση. Αποκτούν όμως συνείδηση όταν αρχίζουν να φοιτούν στο ελληνικό πανεπιστήμιο και διεκδικούν δικό τους κράτος.

Η Μεγάλη Ιδέα είναι να μας δώσουν την Κωνσταντινούπολη. Φυσικά, καμία από τις Μεγάλες Δυνάμεις δεν συναινούσε στα επεκτατικά μας όνειρα.


— Η λογοτεχνία αποδέχεται τα όνειρα αυτά ή τα αποφεύγει;

Η λογοτεχνία έχει τη δύναμη να κατανοεί την ψυχή ή τη συμπεριφορά του ανθρώπου και να συλλαμβάνει τι είναι γενικότερα ανθρώπινο. Αυτό μόνο μπορεί να σε κάνει καλό ποιητή ή πεζογράφο. Όμως, οι λογοτέχνες εκείνης της εποχής μεγαληγορούν και δημιουργούν έναν κόσμο ψεύτικο.

Αλέξης Πολίτης: «Η λογοτεχνία μας βρισκόταν σε διάσταση με την πραγματικότητα» Facebook Twitter
Ο Ροΐδης μόνο με την Πάπισσα Ιωάννα το 1866 βρήκε τον πονηρό τρόπο, με ύφος διάχυτο από πνεύμα και χιούμορ, να πετύχει ευρεία αποδοχή από το κοινό. Ευτυχώς, γιατί θα μπορούσε να έχει αποτύχει εντελώς και να μην ξέραμε καν ποιος ήταν ο Ροΐδης. Φωτο: Πάρις Ταβιτιάν/LIFO


— Κυριαρχεί δηλαδή το φαντασιακό;

Η λογοτεχνία είναι πάντα φαντασιακή, αλλά προσδοκά να γίνεται πειστική. Την εποχή εκείνη το αναγνωστικό κοινό είχε ήδη πειστεί! Η λογοτεχνία δεν θα έλεγε τίποτα διαφορετικό από τα ήδη γνωστά. Δεν προσπαθούσε να πείσει κανέναν ή να δείξει έναν άλλο δρόμο.

Έλεγε εκείνο που το κοινό ήθελε ν' ακούσει! Στα μυθιστορήματα, ας πούμε, υπήρχε η επίμονη απαίτηση για γλωσσικό και ηθικό ύψος. Η κατασκευή τους ήταν σχεδόν πανομοιότυπη.

Διαβάζοντας ένα ήταν σαν να τα είχες διαβάσει όλα. Εύκολες και ευτελείς περιγραφές, διάλογοι ατελείωτοι και ανούσιοι, έτσι για να γεμίζουν οι σελίδες, και έρωτας με το τσουβάλι!

Δεν υπάρχει εκείνος ο έρωτας που το παλικάρι διστάζει και σιγά-σιγά εκδηλώνεται προς την αγαπημένη του. Υπάρχει το παλικάρι που θα δει μια κοπέλα να περνάει, θα την ερωτευτεί και θ' αποφασίσει να πεθάνει γι' αυτήν!

Στην ουσία η λογοτεχνία μας βρίσκεται σε ηθελημένη διάσταση με την πραγματικότητα. Οι πιο απαιτητικοί αναγνώστες στρέφονται στα γαλλικά μυθιστορήματα που μεταφράζονται όλο και περισσότερο, καθώς η ζήτησή τους αυξάνεται μέσα στις δεκαετίες.

Τέτοια είναι η Κολόμβη του Μεριμέ ή η Νανά του Εμίλ Ζολά που καμία σχέση δεν έχουν με τα ηθικοπλαστικά δικά μας.

— Υπάρχει προσπάθεια να ξεχωρίσει η λογοτεχνία από την εμμονή των μεγαλείων του ένδοξου παρελθόντος;

Ναι. Υπάρχουν και μυαλά πιο νηφάλια. Ο Σπυρίδων Τρικούπης κάποια στιγμή παραδέχεται ότι θα ήθελε να γράφει σε μια πιο απλή γλώσσα.

Τη στιγμή όμως που δεν θα διαβαζόταν τι να κάνει; Θεωρούνταν αμόρφωτος όποιος δεν έγραφε στην «επίσημη», αποδεκτή γλώσσα. Το κοινό ήταν τόσο πεπεισμένο που ήταν αδιανόητο να υποστηριχτεί οτιδήποτε διαφορετικό.

Κατά τον Τρικούπη, ο Σολωμός έπρεπε να γράφει στα ελληνικά γιατί οι Έλληνες είχαν ανάγκη έναν εθνικό ποιητή. Οι Ιταλοί είχαν τον Δάντη, εμείς;

Ο ρομαντικός Επτανήσιος ποιητής Αριστοτέλης Βαλαωρίτης έγραφε «μ' ένα σπαθί θα πάρουμε την Πόλη». Όταν το άκουγαν αυτό οι φοιτητές ενθουσιάζονταν.

Αλλά, πώς θα έπεφτε η Πόλη με ένα σπαθί; Δεν έπρεπε κάποια στιγμή να σταματήσει αυτή η ανοησία ότι θα μπορούσαμε να πάρουμε την Πόλη;

Το 1853, 400 χρόνια από την Άλωση της Κωνσταντινούπολης, οι τριβές ανάμεσα στη Ρωσία και την Τουρκία έπαιρναν ολοένα οξύτερη μορφή.

Ο ποιητής Παναγιώτης Σούτσος θεωρεί το έτος σημαδιακό και δημοσιεύει ένα άρθρο για «τας Γραφάς και τας Προφητείας!» και τους μεγαλοδύναμους Ρώσους που θα αποδιώξουν τους Τούρκους από την Πόλη.

Τώρα ήταν ο καιρός να μας τη δώσουν πίσω! Οι Ρώσοι όμως επεξεργάζονταν ένα διαφορετικό σχέδιο για τη Βαλκανική, τον πανσλαβισμό.


— Ο Εμμανουήλ Ροΐδης φαίνεται να είναι ο μόνος που προκαλεί κάποια ρήγματα στην κατασκευασμένη λογοτεχνία του εθνορομαντικού ιδεολογήματος. Πώς το καταφέρνει;

Ο Ροΐδης μόνο με την Πάπισσα Ιωάννα το 1866 βρήκε τον πονηρό τρόπο, με ύφος διάχυτο από πνεύμα και χιούμορ, να πετύχει ευρεία αποδοχή από το κοινό. Ευτυχώς, γιατί θα μπορούσε να έχει αποτύχει εντελώς και να μην ξέραμε καν ποιος ήταν ο Ροΐδης.

Με το να μιλάει για πράγματα που δεν είναι όπως τα νομίζουμε, όπως οι καλόγεροι ή οι γυναίκες, σε μια μακρινή περίοδο της Ιστορίας, τον Μεσαίωνα, έδινε στο λόγιο κοινό την αίσθηση ότι κάτι άλλο ήθελε να πει.


— Ήταν μια αλληγορία η Πάπισσα που καθρέφτιζε το άλυτο εθνικό ζήτημα;

Ναι, ήταν. Ο Ροΐδης με το μυθιστόρημά του έκανε κριτική και δεν μπορεί να μην το διαισθανόταν το κοινό. Άλλωστε, ακόμα κι όταν η Εκκλησία το αφόρισε, οι νέες εκδόσεις δεν σταμάτησαν.

Η εκτίμηση σ' αυτό το κείμενο δείχνει ότι το κοινό είχε αρχίσει να αναρωτιέται αν τελικά η ελληνική ποίηση είναι μεγάλη. Καμία αμφισβήτηση δεν μπορούσε να γίνει φωναχτά, κάποιοι απορούσαν μόνο σιωπηλά.

Ο περιπαθής ρομαντισμός άντεχε ακόμα, μα δεν ήταν πλέον ο απόλυτος κυρίαρχος!

Βιβλίο
0

ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

5 βιβλία για τον Λόρδο Βύρωνα που πέθανε σαν σήμερα

Βιβλίο / 5 βιβλία για τον Λόρδο Βύρωνα που πέθανε σαν σήμερα

Στις 19 Απριλίου 1824, πεθαίνει στο Μεσολόγγι ο Άγγλος ποιητής και μεγάλος φιλέλληνας Λόρδος Βύρων. Αυτά είναι πέντε ενδιαφέροντα βιβλία για τη ζωή και το έργο του, που καταπιάνονται με όλες τις πλευρές της πολυδιάστατης προσωπικότητάς του.
ΚΟΡΙΝΑ ΦΑΡΜΑΚΟΡΗ
Η μεταμόρφωση του Λόρδου Μπάιρον από εξεγερμένο ρομαντικό ποιητή σε φιλέλληνα διπλωμάτη

Βιβλίο / Η μεταμόρφωση του Λόρδου Μπάιρον από εξεγερμένο ρομαντικό ποιητή σε φιλέλληνα διπλωμάτη

Η μελέτη του Ρόντρικ Μπήτον για τη σύνθετη προσωπικότητα του Μπάιρον που γεννήθηκε σαν σήμερα δεν είναι άλλη μία βιογραφία του ανάμεσα στις διακόσιες ήδη υπάρχουσες.
ΕΥΗ ΜΑΛΛΙΑΡΟΥ
Τέσσερα βιβλία που άλλαξαν την πορεία της σύγχρονης σκέψης

Βιβλίο / Τέσσερα βιβλία που άλλαξαν την πορεία της σύγχρονης σκέψης

Από τον Κερένυι που μας βοήθησε να ξαναβρούμε τους χαμένους μύθους έως τους Ντελέζ και Γκουαταρί που επηρέασαν όλη τη σύγχρονη θεωρία, είναι σημαντικό να εκδίδονται βιβλία που διαμόρφωσαν τον τρόπο που σκεπτόμαστε
ΤΙΝΑ ΜΑΝΔΗΛΑΡΑ

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ

«Σπίτι από ζάχαρη»: Το δίκτυο των ανθρώπινων σχέσεων στο μυθιστόρημα της Τζένιφερ Ίγκαν

Βιβλίο / Πώς θα ήταν αν μπορούσαμε να βιώσουμε ξανά όσα ζήσαμε στο παρελθόν;

Το «Σπίτι από ζάχαρη» είναι ένα πολυεπίπεδο μυθιστόρημα με στοιχεία επιστημονικής φαντασίας που διερευνά τους κινδύνους της ψηφιακής εποχής, αναδεικνύοντας ταυτόχρονα την αξία της μνήμης και της σύνδεσης.
ΕΙΡΗΝΗ ΓΙΑΝΝΑΚΗ
Θανάσης Βαλτινός: Η νουβέλα «Η Κάθοδος των Εννιά» του διακεκριμένου συγγραφέα

Οθόνες / «Η Κάθοδος των Εννιά»: Η διάσημη νουβέλα του Θανάση Βαλτινού

Πεθαίνει σαν σήμερα ο διακεκριμένος Έλληνας συγγραφέας. Αυτή είναι η ιστορία ενός από τα εμβληματικότερα βιβλία του και η βραβευμένη μεταφορά της στον κινηματογράφο, το 1984, από τον Χρίστο Σιοπαχά.
ΦΩΝΤΑΣ ΤΡΟΥΣΑΣ
Καρολίνα Μέρμηγκα: «Οι συγγραφείς προχωράμε με αναμμένη δάδα στη σκοτεινή σπηλιά της λογοτεχνίας»

Βιβλίο / Καρολίνα Μέρμηγκα: «Όταν γράφουμε για αληθινούς ανθρώπους, πρέπει να σεβόμαστε τη μνήμη τους»

Η καταξιωμένη συγγραφέας ιστορικών μυθιστορημάτων Καρολίνα Μέρμηγκα μάς μιλάει για τη δύναμη της τέχνης, για το λογοτεχνικό της εργαστήρι αλλά και για τη χαρά της να μεταφράζει Χίλαρι Μαντέλ, τα βιβλία της οποίας επανακυκλοφορούν από τις εκδόσεις Ψυχογιός.
ΤΙΝΑ ΜΑΝΔΗΛΑΡΑ
Πόσο διαβάζεται σήμερα ο Νίκος Καζαντζάκης;

Βιβλία και Συγγραφείς / Πόσο διαβάζεται σήμερα ο Νίκος Καζαντζάκης;

Πεθαίνει σαν σήμερα ο συγγραφέας Νίκος Καζαντζάκης. Ο Νίκος Μπακουνάκης συζητάει με την Έρη Σταυροπούλου, ομότιμη καθηγήτρια Φιλολογίας του Πανεπιστημίου Αθηνών, για τον συγγραφέα του «Αλέξη Ζορμπά» και την αντοχή του έργου του.
ΝΙΚΟΣ ΜΠΑΚΟΥΝΑΚΗΣ
Στέφαν Τσβάιχ

Το πίσω ράφι / Σε πείσμα όσων περιφρόνησαν τα έργα του Τσβάιχ, η απήχησή τους ακόμα να κοπάσει

Οι ήρωες του Αυστριακού συγγραφέα ταλανίζονται συνήθως από μια αβάσταχτη εσωτερική πίεση, αντικατοπτρίζοντας τη δική του πεισιθάνατη διάθεση. Αυτήν ακριβώς την αίσθηση αποπνέει η συλλογή διηγημάτων του «Αμόκ».
ΣΤΑΥΡΟΥΛΑ ΠΑΠΑΣΠΥΡΟΥ
Marwan Kaabur: «Αγωνιζόμαστε και στον αραβικό κόσμο για δικαιώματα κι ελευθερίες, αλλά προκρίνουμε τον δικό μας τρόπο, στο πλαίσιο της δικής μας κουλτούρας»

Lgbtqi+ / Κι όμως υπάρχουν και «αραβικά καλιαρντά»!

Λίγο πριν από την αθηναϊκή παρουσίαση της αγγλόφωνης έκδοσης του «Queer Arab Glossary» μιλήσαμε με τον συγγραφέα του Marwan Kaabur, για τα «αραβικά καλιαρντά», την ομοφυλοφιλία και την queer συνθήκη στον αραβικό κόσμο, το «pink washing», αλλά και τη συχνά παρεξηγημένη πρόσληψή τους από τη Δύση.
ΘΟΔΩΡΗΣ ΑΝΤΩΝΟΠΟΥΛΟΣ
Tα συγκλονιστικά Ημερολόγια Καρκίνου της Όντρι Λορντ και άλλα 4 βιβλία που διαβάζουμε τώρα

Βιβλίο / Tα συγκλονιστικά Ημερολόγια Καρκίνου της Όντρι Λορντ και άλλα 4 βιβλία που διαβάζουμε τώρα

Πέντε αποκαλυπτικά βιβλία για τις γυναίκες με καρκίνο, για τον κόσμο, τα σκουπίδια ακόμα και για τη μακρινή Ιαπωνία ξεχωρίζουν ανάμεσα στις εκδόσεις της πρόσφατης βιβλιοπαραγωγής καλύπτοντας ένα μεγάλο εύρος θεμάτων και ενδιαφερόντων.
ΤΙΝΑ ΜΑΝΔΗΛΑΡΑ
Δύο άγνωστες φωτογραφίες του Ρεμπό από τη γαλλική Κομμούνα

Βιβλίο / Δύο άγνωστες φωτογραφίες του Ρεμπό από τη γαλλική Κομμούνα

Σαν σήμερα γεννήθηκε το 1854 ο Αρθούρος Ρεμπό. Ο ποιητής, μουσικός και μπλόγκερ Aidan Andrew Dun έπεσε τυχαία σε δύο εντελώς άγνωστες φωτογραφίες, βγαλμένες στην Place Vendôme, και βρέθηκε μπροστά σε μια μεγάλη έκπληξη: ο έφηβος Αρτίρ Ρεμπό, όπως δεν τον έχουμε ξαναδεί.
ΧΡΗΣΤΟΣ ΠΑΡΙΔΗΣ
Θανάσης Τριαρίδης: Οι μετανάστες θα σώσουν τον κόσμο. Χωρίς αυτούς είμαστε χαμένοι

Βιβλίο / Θανάσης Τριαρίδης: «Οι μετανάστες θα σώσουν τον κόσμο. Χωρίς αυτούς είμαστε χαμένοι»

Έγινε αντιρρησίας συνείδησης, γιατί πιστεύει ότι ο στρατός είναι μια δοξολογία εκμηδένισης του άλλου. Άφησε τη Θεσσαλονίκη επειδή τον έπνιγε ο εθνοφασισμός της. Στην Αντίς Αμπέμπα υιοθέτησε την κόρη του, Αργκάνε. Ο συγγραφέας της «Τριλογίας της Αφρικής», Θανάσης Τριαρίδης, αφηγείται τη ζωή του στη LiFO.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΑΝΤΑΖΟΠΟΥΛΟΣ
Μια «φόνισσα» εξομολογείται

Το πίσω ράφι / Η Hannah Kent έγραψε τη δική της «Φόνισσα», την Άγκνες που ζούσε στην Ισλανδία τον 19ο αιώνα

Η Αυστραλή συγγραφέας δεν πίστευε ποτέ ότι, χάρη στα «Έθιμα ταφής», οι κριτικοί θα την τοποθετούσαν δίπλα σε λογοτέχνες όπως η Μάργκαρετ Άτγουντ και ο Πίτερ Κάρεϊ.
ΣΤΑΥΡΟΥΛΑ ΠΑΠΑΣΠΥΡΟΥ
Χριστίνα Ντουνιά: «Ο Καρυωτάκης μάς δίνει ελπίδα και μας παρηγορεί»

Βιβλίο / «Ο Καρυωτάκης άφησε "το αδέσποτο Τραγούδι" του να μας συντροφεύει»

Στο βιβλίο της «Το όνειρο και το πάθος», η Χριστίνα Ντουνιά, ομότιμη καθηγήτρια Νεοελληνικής Φιλολογίας και συγγραφέας αποκαλύπτει αθέατες όψεις του ποιητή και νέα στοιχεία για τη σχέση του με τον Καβάφη μέσα από μια άγνωστη, ως τώρα, επιστολή.
ΤΙΝΑ ΜΑΝΔΗΛΑΡΑ
«Η Αποκάλυψη είναι μια συνεχής ετυμηγορία»: Η πολιτική ισχύ της άχρονης τέχνης του Κρασναχορκάι

Βιβλίο / «Η Αποκάλυψη είναι μια συνεχής ετυμηγορία»: Η πολιτική ισχύς της άχρονης τέχνης του Κρασναχορκάι

Ο Ούγγρος κάτοχος του φετινού Νόμπελ λογοτεχνίας γράφει με μαγικό τρόπο για τις αποπνικτικές επιπτώσεις της πολιτικής καταπίεσης, περιφρονώντας την προθυμία των ανθρώπων να τις αποδεχτούν.
THE LIFO TEAM
Κωνσταντίνος Καβάφης: Η εξαίρετη βιογραφία του κυκλοφόρησε μόλις στα Ελληνικά

Βιβλίο / Κωνσταντίνος Καβάφης: Η εξαίρετη βιογραφία του κυκλοφόρησε μόλις στα Ελληνικά

Οι καθηγητές Peter Jeffreys και Gregory Jusdanis συνεργάστηκαν και έγραψαν από κοινού τη βιογραφία του μεγάλου ποιητή που φέρει τον τίτλο «Κωνσταντίνος Καβάφης – Ο άνθρωπος και ο ποιητής». Ο Gregory Jusdanis μίλησε στη LifO για το βιβλίο και για τον ποιητή που ήταν «παραδοσιακός και ταυτόχρονα μεταμοντέρνος, ο πρώτος “viral” ποιητής διεθνώς»
ΘΟΔΩΡΗΣ ΑΝΤΩΝΟΠΟΥΛΟΣ
Αλέξης Πατέλης: «Πατριωτικό είναι να κάνεις τη χώρα σου ισχυρή»

LiFO politics / Αλέξης Πατέλης: «Πατριωτικό είναι να κάνεις τη χώρα σου ισχυρή»

Ο Αλέξης Πατέλης, επικεφαλής του Οικονομικού Γραφείου του πρωθυπουργού την περίοδο 2019-2024, μιλά στη Βασιλική Σιούτη για την οικονομική πορεία της χώρας αυτά τα χρόνια, τις δύσκολες αποφάσεις αλλά και τις στιγμές δικαίωσης μέσα από την οπτική ενός τεχνοκράτη που βρέθηκε ξαφνικά στο επίκεντρο της πολιτικής.
ΒΑΣΙΛΙΚΗ ΣΙΟΥΤΗ
Λάσλο Κρασναχορκάι: ο σκοτεινός προφήτης της Ευρώπης βραβεύεται με Νόμπελ

Βιβλίο / Ο Λάσλο Κρασναχορκάι, ο σκοτεινός προφήτης της Ευρώπης, κέρδισε το Νόμπελ

Φέτος, το βραβείο δόθηκε στον Ούγγρο συγγραφέα που κατά τη Σουηδική Ακαδημία αποτελεί ένα ελπιδοφόρο βήμα προς τον χαμένο ανθρωπισμό, την υψηλή λογοτεχνία και τη στοχαστική ακρίβεια.
ΤΙΝΑ ΜΑΝΔΗΛΑΡΑ