«Weightless»: Μια πρωτότυπη εμπειρία σύγχρονου χορού και εικονικής πραγματικότητας στη Στέγη

«Weightless»: Μια πρωτότυπη εμπειρία σύγχρονου χορού και εικονικής πραγματικότητας στη Στέγη Facebook Twitter
Σε μια «καθιστική» εμπειρία εικονικής πραγματικότητας απλώς κοιτάς γύρω σου, εμένα όμως με ενδιαφέρει περισσότερο να μπορείς να περιπλανηθείς τριγύρω και να νιώσεις την εξομοίωση της κίνησης.
0

Η έννοια της βαρύτητας φέρνει συνήθως στο μυαλό την εποποιία του Διαστήματος, καθώς γίνεται πιο εύληπτη όταν βλέπουμε την έλλειψή της. Πώς θα μπορούσε όμως να αποκτήσει μια καλλιτεχνική χροιά μέσω της τέχνης του χορού, του οποίου, εξάλλου, βασικό στοιχείο είναι η προσπάθεια υπερνίκησής της; Πρόκειται για μια σύνδεση πρωτότυπη όσο και απόλυτα λογική, στην οποία έχει εστιάσει τα τελευταία χρόνια η δουλειά του βραβευμένου καλλιτέχνη ψηφιακών μέσων Αντρέι Μπολεσλάβσκι.


Ο Τσέχος καλλιτέχνης βρίσκεται στην Αθήνα εδώ και δύο μήνες, καλεσμένος της Στέγης του Ιδρύματος Ωνάση, για ένα residency που εντάσσεται στο πλαίσιο της Ευρωπαϊκής Πλατφόρμας για την Τέχνη των Νέων Μέσων (EMAP), μιας συνεργασίας 11 εταίρων, μεταξύ των οποίων και η Στέγη, που έχει ως στόχο να στηρίξει ανερχόμενους καλλιτέχνες. Ένα μικρό δείγμα της έρευνας και της δουλειάς του θα έχουμε την ευκαιρία να δούμε ως work in progress για δύο ημέρες στον εκθεσιακό χώρο της Στέγης, που θα μετατραπεί σε περιβάλλον εικονικής πραγματικότητας μέσα από κάσκες VR που θα φορέσουν οι επισκέπτες.


«Τα τελευταία τέσσερα χρόνια έχω εστιάσει στη σύνδεση του σύγχρονου χορού με την εικονική πραγματικότητα» ξεκινά να μου περιγράφει ο καλλιτέχνης. «Αυτοί οι δύο τρόποι έκφρασης στην πραγματικότητα δεν χρειάζονται ο ένας τον άλλον. Οι πιο ενδιαφέρουσες συνεργασίες νομίζω ότι προκύπτουν όταν δεν υπάρχει πραγματική εξάρτηση και μπορούν να ωφεληθούν και οι δύο πλευρές. Από τη μια έχουμε τον χορό, που είναι ένα τόσο παλιό μέσο έκφρασης, ίσως το παλιότερο στην ανθρώπινη ιστορία. Η κίνηση του σώματος δεν οδηγεί μόνο στην επίτευξη κάποιου στόχου αλλά και στην έκφραση συναισθημάτων και στην επικοινωνία με τους άλλους. Από την άλλη, βλέπω την εικονική πραγματικότητα όχι μόνο ως το πιο πρόσφατο μέσο αλλά ίσως ως το τελευταίο, αφού μέσω αυτού μπορείς να δημιουργήσεις σε όλα τα άλλα μέσα: μπορείς να πας στο σινεμά, μπορείς να διαβάσεις ένα βιβλίο, να ακούσεις μουσική. Υπό αυτή την έννοια, η εικονική πραγματικότητα περιλαμβάνει όλα τα υπόλοιπα μέσα».

Η κεντρική ιδέα της δουλειάς μας έχει άλλο ένα επίπεδο: να δείξουμε όχι μόνο μια διαφορετική χορογραφία αλλά και ένα διαστημικό ταξίδι που δεν είναι πια περιπετειώδες, όπως θα ήταν μια αποστολή διάσωσης της ανθρωπότητας.


Η ιδέα για το Weightless άρχισε να αναπτύσσεται σε ένα προηγούμενο residency ψηφιακών τεχνών του Μπολεσλάβσκι στη Rambert, την πιο παλιά ομάδα σύγχρονου χορού της Βρετανίας, που έχει παράδοση και εμπειρία 90 ετών. Η ομάδα του ήταν εκεί για λίγους μήνες και έκαναν πολλά μικρά πειράματα με VR και χορό. Ένα στοιχείο της ιδιαιτερότητας του Weightless είναι το volumetric recording, δηλαδή ένας νέος τρόπος καταγραφής με τρισδιάστατη απεικόνιση του χώρου, χάρη στην οποία μπορείς να μετακινηθείς ανάμεσα σε αντικείμενα όπως είναι στον πραγματικό χώρο – σαν μια διαδικασία 3D scanning που συμβαίνει 30 ή 60 φορές το δευτερόλεπτο.

«Weightless»: Μια πρωτότυπη εμπειρία σύγχρονου χορού και εικονικής πραγματικότητας στη Στέγη Facebook Twitter
Eπιλέξαμε την πισίνα, αφού προφανώς δεν μπορούσαμε να πάμε στον διαστημικό σταθμό. Συχνά χρησιμοποιούνται πισίνες για να εξομοιωθούν οι συνθήκες έλλειψης βαρύτητας του Διαστήματος, όπου μπορείς να ελέγξεις την πλευστότητά σου.


Έχοντας βρεθεί κι άλλες φορές στην Αθήνα και παρουσιάσει δουλειές του στο αθηναϊκό κοινό, ο Μπολεσλάβσκι γνωρίστηκε με τη χορογράφο και δύτρια Χρυσάνθη Μπαδέκα και τον εκπαιδευτή καταδύσεων Μάριο Ζέρβα και αποφάσισαν να καταγράψουν τη «δράση» της χορογραφίας από το εσωτερικό μιας πισίνας. «Αν μπορούσαμε να αφαιρέσουμε τη βαρύτητα, ο χορός θα ήταν πολύ διαφορετικός, όπως και τα συναισθήματα που θα μετέδιδε» εξηγεί.

«Σε ένα παλιότερο brief μου ζητούσαν να σκεφτώ μια εντελώς τρελή ιδέα και να ξεχάσω το θέμα του budget. Έτσι, σκέφτηκα μια χορογραφία στο Διάστημα. Θεωρώ όλη την προοπτική που έχουμε για το Διάστημα πολύ βαρετή και μονόπλευρη, χωρίς καμία πολιτιστική χροιά. Πώς θα ήταν, λοιπόν, μια χορογραφία με μικρή βαρύτητα, σε έναν διαστημικό σταθμό; Γι' αυτό επιλέξαμε την πισίνα, αφού προφανώς δεν μπορούσαμε να πάμε στον διαστημικό σταθμό. Συχνά χρησιμοποιούνται πισίνες για να εξομοιωθούν οι συνθήκες έλλειψης βαρύτητας του Διαστήματος, όπου μπορείς να ελέγξεις την πλευστότητά σου».

Το πρότζεκτ του Μπολεσλάβσκι θα συνεχιστεί και μετά το πέρας του residency στη Στέγη. «Δεν έχω προλάβει να επεξεργαστώ τα δεδομένα από την πισίνα, αφού το σύστημα περιλάμβανε 20 κάμερες και το γύρισμα έγινε μόλις πριν από μία εβδομάδα. Ωστόσο, η εγγραφή που θα δείτε είναι ενδεικτική της όλης ιδέας του χορού χωρίς βαρύτητα, σε μικρότερη κλίμακα».

Μέχρι τώρα το βασικό πρόβλημα της VR είναι η ναυτία που μπορεί να προκαλεί σε κάποιους. Ο Μπολεσλάβσκι όμως θεωρεί βασικό και το ζήτημα της έλλειψης δημιουργικού περιεχομένου, γι' αυτό ως καλλιτέχνης έχει εστιάσει εκεί, καθώς «το μέχρι τώρα διαθέσιμο περιεχόμενο περισσότερο προορίζεται κυρίως για έφηβα αγόρια»: «Σε μια "καθιστική" εμπειρία εικονικής πραγματικότητας απλώς κοιτάς γύρω σου, εμένα όμως με ενδιαφέρει περισσότερο να μπορείς να περιπλανηθείς τριγύρω και να νιώσεις την εξομοίωση της κίνησης. Θα στενοχωριόμουν αν η VR κατέληγε ένα μέσο που κάνει τους ανθρώπους πιο παθητικούς αναφορικά με το σώμα τους. Εγώ θέλω να είναι πιο ενεργητικοί. Δεν είναι σημαντική μόνο η εξέλιξη της τεχνολογίας αλλά και το περιεχόμενο που σου παρέχει. Το θέμα είναι να μην καταναλώνεις παθητικά αυτό που σου σερβίρουν».

«Weightless»: Μια πρωτότυπη εμπειρία σύγχρονου χορού και εικονικής πραγματικότητας στη Στέγη Facebook Twitter
Δεν έχω προλάβει να επεξεργαστώ τα δεδομένα από την πισίνα, αφού το σύστημα περιλάμβανε 20 κάμερες και το γύρισμα έγινε μόλις πριν από μία εβδομάδα.


Κι όμως, το ενδιαφέρον του για την τεχνολογία αναπτύχθηκε από πολύ παραδοσιακά πράγματα στην παιδική του ηλικία: «Η μεγαλύτερη επιρροή μου ήρθε από τον παππού μου, που ήταν ωρολογοποιός. Ανοίγεις ένα ρολόι, βλέπεις το χάος από γρανάζια και ξαφνικά αρχίζεις να παρατηρείς πώς λειτουργούν και αλληλεπιδρούν. Ήταν μια συναρπαστική στιγμή, που τη βίωσα όταν ήμουν 4 χρονών. Μέχρι την ηλικία των 5 μπορούσα να κάνω βασικές επισκευές σε ρολόγια χειρός. Τώρα, όταν πηγαίνω για επισκευή τα ρολόγια μου, σοκάρομαι που το κάνουν με χειρότερο τρόπο από τότε που εγώ ήμουν 5 χρονών. Τις προάλλες έδωσα ένα από αυτά για αλλαγή μπαταρίας, δεν το έκλεισαν καλά και πήρε νερό. Μάλλον το έκαναν επίτηδες.

»Ο παππούς μου μού δίδαξε επίσης πώς να παίζω σκάκι. Ήταν σκληρός και δίκαιος, δεν με άφηνε ποτέ να κερδίζω και αυτό με έκανε έξαλλο. Όμως ούτε η τεχνολογία σε αφήνει να κερδίζεις ποτέ. Δεν σου χαρίζεται. Υπάρχουν πολλές εξοργιστικές στιγμές σε αυτή την ενασχόληση και πρέπει να τις ξεπερνάς. Εξάλλου, τεχνολογία δεν είναι μόνο η high-tech αντίληψή μας γι' αυτήν αλλά οτιδήποτε έχει μια λειτουργία και προϋποθέτει μια έρευνα. Ακόμα και τα παπούτσια ήταν επαναστατικά όταν φτιάχτηκαν και οδήγησαν στην επιβίωση ή οι τρόποι αποθήκευσης του φαγητού. Συνήθως έχουμε στο μυαλό μας την ψηφιακή τεχνολογία, που είναι κάπως περίπλοκο να την κατανοήσουμε, ενώ ξεχνάμε και το θέμα της αισθητικής».


Ο Μπολεσλάβσκι καταλήγει πως οι άνθρωποι άρχισαν να ασχολούνται με τη βαρύτητα σχετικά πρόσφατα. «Μπορείς να τη δεις παντού. Όμως σχετίζεται κυρίως με τα ταξίδια στο Διάστημα, όπως τα ξέρουμε. Η κεντρική ιδέα της δουλειάς μας έχει άλλο ένα επίπεδο: να δείξουμε όχι μόνο μια διαφορετική χορογραφία αλλά και ένα διαστημικό ταξίδι που δεν είναι πια περιπετειώδες, όπως θα ήταν μια αποστολή διάσωσης της ανθρωπότητας. Με αγχώνει και με φοβίζει που ήδη εγκαταλείπουμε τον πλανήτη. Δεν πιστεύω, βέβαια, ότι θα είναι τόσο εύκολο να εγκαταστήσουμε ζωή σε άλλον πλανήτη, όχι μόνο από την άποψη της βιωσιμότητας ενός οικοσυστήματος ή επειδή δεν θα μπορούμε να αναπνεύσουμε και να καταναλώσουμε φρέσκο φαγητό αλλά και επειδή δεν θα μπορέσουμε να διατηρήσουμε την Ιστορία, την κουλτούρα, την κληρονομιά μας. Αυτό γίνεται πολύ προφανές, ας πούμε, εδώ, στην Αθήνα, όταν βλέπεις πόσο εκστασιάζονται όλοι αυτοί οι τουρίστες που προέρχονται από χώρες με μικρότερη Ιστορία».

«Weightless»: Μια πρωτότυπη εμπειρία σύγχρονου χορού και εικονικής πραγματικότητας στη Στέγη Facebook Twitter
Ο Αντρέι Μπολεσλάβσκι επιβλέπει το γύρισμα στην πισίνα.

Info

Χορός & Εικονική Πραγματικότητα στη Στέγη

Andrej Boleslavsky - «Weightless»

Στεγη Ιδρύματος Ωναση (Συγγρού 107), Εκθεσιακός Χώρος

Είσοδος ελεύθερη

4 -5/7, 18:00-21:00 (Πέμπτη 4/7, 18:00-19:15, συζήτηση με τους συντελεστές)

 

Θέατρο
0

ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

Άκραμ Καν: «Άρχισα να χορεύω για να κάνω τον κόσμο να με ακούσει, να με προσέξει»

Συνέντευξη / Άκραμ Καν: «Άρχισα να χορεύω για να κάνω τον κόσμο να με ακούσει, να με προσέξει»

Ο διακεκριμένος Βρετανός χορευτής και χορογράφος επιστρέφει στην Ελλάδα, στο πλαίσιο του 25ου Φεστιβάλ Χορού Καλαμάτας, με ένα εμπνευσμένο από τη «Μαχαμπαράτα» και την ποίηση της Karthika Nair πρότζεκτ που μας προ(σ)καλεί σε μια φεμινιστική, έμφυλη ανάγνωση της μυθολογίας και της ιστορίας
ΘΟΔΩΡΗΣ ΑΝΤΩΝΟΠΟΥΛΟΣ
Boris Charmatz: «Τρώω πολύ και αν σταματήσω να χορεύω, χάθηκα»!

Συνέντευξη / Boris Charmatz: «Τρώω πολύ και αν σταματήσω να χορεύω, χάθηκα»!

Ο Γάλλος χορογράφος που μάγεψε πέρσι το αθηναϊκό κοινό με το «enfant» του επιστρέφει στην Αθήνα με το νέο του έργο, το «infini», σε παγκόσμια πρεμιέρα στο Φεστιβάλ Αθηνών, καταλύει το μέτρημα στον χορό και εξηγεί γιατί πρέπει να «ξαναμαγέψουμε» τους δημόσιους χώρους.
ΛΟΥΙΖΑ ΑΡΚΟΥΜΑΝΕΑ

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ

Γιάννης Χουβαρδάς: «Το κοινό που έρχεται να σε δει είναι ο καθρέφτης σου»

Θέατρο / Γιάννης Χουβαρδάς: «Το κοινό που έρχεται να σε δει είναι ο καθρέφτης σου»

Ο κορυφαίος Έλληνας σκηνοθέτης διασκευάζει φέτος τις τραγωδίες του Οιδίποδα σε ένα ενιαίο έργο και μιλά στη LiFO, για το πώς η μοίρα είναι μια παρεξηγημένη έννοια, ενώ σχολιάζει το αφήγημα περί «καθαρότητας» της Επιδαύρου, καθώς και τις ακραίες αντιδράσεις που έχει δεχθεί από το κοινό.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
ΓΙΑ 28 ΜΑΙΟΥ Elena Souliotis: Η Ελληνίδα που θα γινόταν η επόμενη Κάλλας 

Θέατρο / Elena Souliotis: Η Ελληνίδα που θα γινόταν η επόμενη Κάλλας 

Σαν σήμερα, το 1943, γεννήθηκε η Ελληνίδα σοπράνο που διέπρεψε για μια ολόκληρη δεκαετία στην Ευρώπη και την Αμερική, αλλά κάηκε εξαιτίας μιας σειράς ιδιαίτερα απαιτητικών ρόλων, τους οποίους ερμήνευσε πολύ νωρίς. Ο κόντρα τενόρος Άρης Χριστοφέλλης, ένας από τους λίγους στην Ελλάδα που γνωρίζουν σε βάθος την πορεία της, περιγράφει την άνοδο και την πτώση της.
ΧΡΗΣΤΟΣ ΠΑΡΙΔΗΣ
Δημήτρης Καπουράνης: «Το αόρατο νήμα που ενώνει τα παιδιά μεταναστών είναι το πένθος»

Θέατρο / Δημήτρης Καπουράνης: «Το αόρατο νήμα που ενώνει τα παιδιά μεταναστών είναι το πένθος»

Από τους Αγίους Σαράντα της Αλβανίας μέχρι τη σκηνή του Εθνικού Θεάτρου, η ζωή του βραβευμένου ηθοποιού, τραγουδιστή και σεναριογράφου είναι μια διαρκής προσπάθεια συμφιλίωσης με την απώλεια. Η παράσταση «Μια άλλη Θήβα» τον καθόρισε, ενώ ο ρόλος του στο «Brokeback Mountain» τού έσβησε κάθε ομοφοβικό κατάλοιπο. Δηλώνει πως αυτό που τον ενοχλεί βαθιά είναι η αδράνεια απέναντι σε όσα συμβαίνουν γύρω μας.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΑΝΤΑΖΟΠΟΥΛΟΣ
Μιχαήλ Μαρμαρινός: Το έπος μάς έμαθε να αναπνέουμε ΟΙ ΥΠΟΛΟΙΠΟΙ ΑΡΚΕΤΟΙ ΤΙΤΛΟΙ ΣΤΟ ΤΕΛΟΣ

Θέατρο / Μιχαήλ Μαρμαρινός: «Από μια κοινωνία της αιδούς, γίναμε μια κοινωνία της ξεδιαντροπιάς»

Με τη νέα του παράσταση, ο Μιχαήλ Μαρμαρινός επιστρέφει στην Οδύσσεια και στον Όμηρο και διερευνά την έννοια της φιλοξενίας. Αναλογίζεται το «απύθμενο θράσος» της εποχής μας, εξηγεί τη στενή σχέση του έπους με το βίωμα και το θαύμα που χάσαμε και παραμένει σχεδόν σιωπηλός για τη νέα του θέση ως καλλιτεχνικός διευθυντής του Φεστιβάλ Αθηνών.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
13 λόγοι για να πάμε φέτος στο Φεστιβάλ Αθηνών Επιδαύρου

Θέατρο / 13 λόγοι για να πάμε φέτος στο Φεστιβάλ Αθηνών Επιδαύρου

Τέχνη με φαντασία, αστείρευτη δημιουργία, πρωτοποριακές προσεγγίσεις: ένα επετειακό, εορταστικό, πολυσυλλεκτικό πρόγραμμα για τα 70 χρόνια του Φεστιβάλ Αθηνών Επιδαύρου μέσα από 83 επιλογές από το θέατρο, τη μουσική και τον χορό.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
Κυνηγώντας τον χαμένο χρόνο σε ένα έργο για την εξουσία

Θέατρο / «Δελφίνοι ή Καζιμίρ και Φιλιντόρ»: Ένα έργο για τη μόνιμη ήττα μας από τον χρόνο

Ο Θωμάς Μοσχόπουλος σκηνοθετεί και γράφει ένα έργο-παιχνίδι, εξετάζοντας τις σχέσεις εξουσίας, τον δημιουργικό αντίλογο και τη μάταιη προσπάθεια να ασκήσουμε έλεγχο στη ζωή.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
ΕΠΕΞ ΧΛΟΗ ΟΜΠΟΛΕΝΣΚΙ: Σκηνογράφος-ενδυματολόγος του θεάτρου και της όπερας

Οι Αθηναίοι / Χλόη Ομπολένσκι: «Τι είναι ένα θεατρικό έργο; Οι δυνατότητες που δίνει στους ηθοποιούς»

Ξεκίνησε την καριέρα της ως βοηθός της Λίλα ντε Νόμπιλι, υπήρξε φίλη του Γιάννη Τσαρούχη, συνεργάστηκε με τον Κάρολο Κουν και τον Λευτέρη Βογιατζή, δούλεψε με τον Φράνκο Τζεφιρέλι και, για περισσότερο από 20 χρόνια, με τον Πίτερ Μπρουκ. Η διεθνούς φήμης σκηνογράφος και ενδυματολόγος Χλόη Ομπολένσκι υπογράφει τα σκηνικά και τα κοστούμια στην «Τουραντότ» του Πουτσίνι και αφηγείται τη ζωή της στη LiFO.
ΧΡΗΣΤΟΣ ΠΑΡΙΔΗΣ
«Φάουστ» του Άρη Μπινιάρη, ένα μιούζικαλ από την Κόλαση

Θέατρο / Φάουστ: Ένα μιούζικαλ από την κόλαση

«Ζήσε! Μας λέει ο θάνατος, ζήσε!», είναι το ρεφρέν του τραγουδιού που επαναλαμβάνεται ξανά και ξανά, εν μέσω ομαδικών βακχικών περιπτύξεων – Κριτική της Λουίζας Αρκουμανέα για την παράσταση «Φάουστ» του Γκαίτε σε σκηνοθεσία Άρη Μπινιάρη στο Εθνικό Θέατρο.
ΛΟΥΙΖΑ ΑΡΚΟΥΜΑΝΕΑ
Η Αριάν Μνουσκίν τα βάζει με τους δράκους της Ιστορίας

Θέατρο / Η Αριάν Μνουσκίν τα βάζει με τους δράκους της Ιστορίας

Η μεγάλη προσωπικότητα του ευρωπαϊκού θεάτρου Αριάν Μνουσκίν επιστρέφει στο Φεστιβάλ Αθηνών με το Θέατρο του Ήλιου για να μιλήσουν για τα τέρατα της Ιστορίας που παραμονεύουν πάντα και απειλούν τον ελεύθερο κόσμο. Με αφορμή την παράσταση που αποθεώνει τη σημασία του λαϊκού θεάτρου στην εποχή μας μοιραζόμαστε την ιστορία της ζωής και της τέχνης της, έννοιες άρρηκτα συνδεδεμένες, που υπηρετούν με πάθος την πρωτοπορία, την εγγύτητα που δημιουργεί η τέχνη και τη μεγαλειώδη ουτοπία.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
ΕΠΕΞ ΤΙΤΛΟΙ ΣΤΟ ΤΕΛΟΣ Νίκος Χατζόπουλος

Νίκος Χατζόπουλος / «Αν σκέφτεσαι μόνο το ταμείο, κάποια στιγμή το ταμείο θα πάψει να σκέφτεται εσένα»

Ο Νίκος Χατζόπουλος έχει διανύσει μια μακρά πορεία ως ηθοποιός, σκηνοθέτης, μεταφραστής και δάσκαλος υποκριτικής. Μιλά στη LIFO για το πόσο έχει αλλάξει το θεατρικό τοπίο σήμερα, για τα πρόσφατα περιστατικά λογοκρισίας στην τέχνη, καθώς και για τις προσεχείς συνεργασίες του με τον Γιάννη Χουβαρδά και τον Ακύλλα Καραζήση.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
Τι θα δούμε φέτος στο Διεθνές Φεστιβάλ Χορού Καλαμάτας;

Χορός / Τι θα δούμε φέτος στο Διεθνές Φεστιβάλ Χορού Καλαμάτας;

Maguy Marin, Χρήστος Παπαδόπουλος, Damien Jalet, Omar Rajeh και άλλα εμβληματικά ονόματα του χορού πρωταγωνιστούν στις 20 παραστάσεις του φετινού προγράμματος του 31ου Διεθνούς Φεστιβάλ Χορού Καλαμάτας, που θα πραγματοποιηθεί από τις 18-27 Ιουλίου.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
«Μια άλλη Θήβα»: Η πιο αθόρυβη επιτυχία της θεατρικής Αθήνας

The Review / «Μια άλλη Θήβα»: Η παράσταση-φαινόμενο που ξεπέρασε τους 100.000 θεατές

O Χρήστος Παρίδης συνομιλεί με τη Βένα Γεωργακοπούλου για την θεατρική παράσταση στο Θεάτρο του Νέου Κόσμου, σε σκηνοθεσία Βαγγέλη Θεοδωρόπουλου, που διανύει πλέον την τρίτη της σεζόν σε γεμάτες αίθουσες. Ποιο είναι το μυστικό της επιτυχίας της; Το ίδιο το έργο ή οι δύο πρωταγωνιστές, ο Θάνος Λέκκας και ο Δημήτρης Καπουράνης, που καθήλωσαν το κοινό;
ΧΡΗΣΤΟΣ ΠΑΡΙΔΗΣ
«Διαβάζοντας Ευριπίδη καταλαβαίνεις πού πάτησε η ακροδεξιά»

Θέατρο / «Διαβάζοντας Ευριπίδη καταλαβαίνεις πού πάτησε η ακροδεξιά»

Η Μαρία Πρωτόπαππα σκηνοθετεί την «Ανδρομάχη» στην Επίδαυρο, με άντρες ηθοποιούς στους γυναικείους ρόλους, εξερευνώντας τις πολιτικές και ηθικές διαστάσεις του έργου του Ευριπίδη. Η δημοκρατία, η ελευθερία, η ηθική και η ευθύνη ηγετών και πολιτών έρχονται σε πρώτο πλάνο σε μια πολιτική και κοινωνική τραγωδία με πολυδιάστατη δομή.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
Η «Χρυσή Εποχή»

Αποστολή στο Νόβι Σαντ / Κωνσταντίνος Ρήγος: «Ήθελα ένα υπέροχο πάρτι όπου όλοι είναι ευτυχισμένοι»

Στη νέα παράσταση του Κωνσταντίνου Ρήγου «Χρυσή Εποχή», μια συμπαραγωγή της ΕΛΣ με το Φεστιβάλ Χορού Βελιγραδίου, εικόνες από μια καριέρα 35 ετών μεταμορφώνονται ‒μεταδίδοντας τον ηλεκτρισμό και την ενέργειά τους‒ σε ένα ολόχρυσο ξέφρενο πάρτι.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
CHECK Απόπειρες για τη ζωή της: Ψάχνοντας την αλήθεια για τις υπέροχες, βασανισμένες γυναίκες και τις τραγικές εμπειρίες τους

Θέατρο / Η βάρβαρη εποχή που ζούμε σε μια παράσταση

Ο Μάρτιν Κριμπ στο «Απόπειρες για της ζωή της» που ανεβαίνει στο Θέατρο Θησείον σκιαγραφεί έναν κόσμο όπου κυριαρχεί ο πόλεμος, ο θάνατος, η καταπίεση, η τρομοκρατία, η φτώχεια, ο φασισμός, αλλά και ο έρωτας.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
To νόημα τού να ανεβάζεις Πλάτωνα στην εποχή του ΤikTok

Άννα Κοκκίνου / To νόημα τού να ανεβάζεις το Συμπόσιο του Πλάτωνα στην εποχή του tinder

Η Άννα Κοκκίνου στη νέα της παράσταση αναμετριέται με το «Συμπόσιο» του Πλάτωνα και τις πολλαπλές όψεις του Έρωτα. Εξηγεί στη LiFO για ποιον λόγο επέλεξε να ανεβάσει το αρχαίο φιλοσοφικό κείμενο, πώς το προσέγγισε δραματουργικά και κατά πόσο παραμένουν διαχρονικά τα νοήματά του.
M. HULOT
«Άμα σε λένε “αδελφή”, πώς να δεχτείς την προσβολή ως ταυτότητά σου;»

Θέατρο / «Άμα σε λένε “αδελφή”, πώς να δεχτείς την προσβολή ως ταυτότητά σου;»

Η παράσταση TERAΣ διερευνά τις queer ταυτότητες και τα οικογενειακά τραύματα, μέσω της εμπειρίας της αναγκαστικής μετανάστευσης. Μπορεί τελικά ένα μέλος της ΛΟΑΤΚΙΑ+ κοινότητας να ζήσει ελεύθερα σε ένα μικρό νησί;
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ