Το ραντεβού με τον Γιώργο Σκεύα ήταν σε μια από τις πιο «ευρωπαϊκές» στοές του κέντρου, τη Στοά της «Όπερας» στην Ακαδημίας, ένα χώρο που θυμίζει περισσότερο τα στενά γύρω από τη Leicester Square παρά Αθήνα, ένα μέρος γεμάτο δισκάδικα κλασικής μουσικής και... όπερας. «Είμαι σκηνοθέτης», μου λέει, «παρ' όλο που οι πρώτες μου σπουδές δεν είχαν καμία σχέση με το χώρο. Έχω μεγαλώσει σε ένα περιβάλλον που θύμιζε το Σινεμά ο Παράδεισος, ο πατέρας μου έκανε προβολές ταινιών και διάλεγε ένα-ένα τα καρέ -δεν ήταν ούτε γι' αυτόν δουλειά αλλά μεράκι, άλλο ήταν το επάγγελμά του- έτσι υποσυνείδητα ήταν αυτό που με διαμόρφωσε. Και η ροκ μουσική. Η ροκ μουσική με έκανε να θέλω να γίνω σκηνοθέτης».

Τα τελευταία 9 χρόνια δουλεύει για το Παρασκήνιο της ελληνικής τηλεόρασης, φτιάχνει ντοκιμαντέρ και ταινίες μικρού μήκους, έχει σκηνοθετήσει βιντεοκλίπ των Active Member και των Βαβυλώνα. Δύο από τις μικρού μήκους ταινίες του έχουν βραβευτεί σε φεστιβάλ της Ελλάδας και του εξωτερικού (Το τσιμέντο δεν λυπάται, ένα 15λεπτο φιλμ με μουσική των Active Member για τους ερασιτέχνες μπασκετμπολίστες στο Πέραμα -το οποίο έχει «δανειστεί τον τίτλο του Δ. Πολιτάκη από ένα αντίστοιχο θέμα του "01"» μου εξηγεί- και το Ψυχοσάββατο). «Είμαι τυχερός γιατί δεν έχω υπογράψει τίποτα που δεν θα ήθελα», προσθέτει, «και τα επόμενα σχέδιά μου περιλαμβάνουν ένα μεγάλου μήκους ντοκιμαντέρ με στοιχεία μυθοπλασίας για τον Δημήτρη Μητρόπουλο, με γυρίσματα στη Νέα Υόρκη».

Σχολιάζουμε τις μικρού μήκους ταινίες, πολύ αδικημένες σε σχέση με τις μεγάλου μήκους, επειδή δεν μπορεί να τις βρει κανείς από τη στιγμή που προβάλλονται σε κάποιο φεστιβάλ. Συμφωνεί ότι το YouTube είναι πια η καλύτερη λύση: μπορεί να δώσει την ευκαιρία να φτάσουν σε μεγάλο μέρος του κοινού ταινίες που μένουν κρυμμένες στα αρχεία των δημιουργών τους.

Ο Γιώργος έχει σκηνοθετήσει τα βίντεο για τη νέα δουλειά του Λευτέρη ΒογιατζήΗ Ήμερη, σε μια παράσταση που άρχισε να προετοιμάζεται πριν από τέσσερα χρόνια. «Η ιδέα ξεκίνησε το 2003 μετά από πρόταση του Λευτέρη» λέει. «Είχαμε δουλέψει ξανά άλλες δύο φορές, στο Τέφρα και Σκιάτου Πίντερ και στο Σε σας που με ακούτετης Λούλας Αναγνωστάκη. Δουλεύαμε κατά διαστήματα, η διασκευή μας πήρε πάρα πολύ καιρό, αλλά τον τελευταίο ενάμιση χρόνο το προετοιμάζαμε πιο εντατικά. Είναι μια παράσταση για έναν ηθοποιό που βασίζεται στην ομώνυμη νουβέλα του Ντοστογιέφσκι, με δυο προβολικά συστήματα και τέσσερα LCD μόνιτορ να προβάλλουν το 4ωρο υλικό που προέκυψε: ασπρόμαυρες ειδικά επεξεργασμένες εικόνες που συνοδεύουν τον ηθοποιό σε ολόκληρη τη διάρκεια της παράστασης. Η σχέση των βίντεο με την παρουσία του Λευτέρη Βογιατζή στη σκηνή είναι περισσότερο διαδραστική, γιατί οι εικόνες δεν λειτουργούν απλά ως συνοδευτικό εφέ, αλλά παίζουν πολύ σημαντικό ρόλο για τη διαμόρφωση της παράστασης. Ο ηθοποιός συνομιλεί με τον εαυτό του στο βίντεο, γι' αυτό και το υλικό των visuals προετοιμάστηκε πρώτο και δουλευόταν για τόσο καιρό. Προσπαθήσαμε να μείνουμε -όσο περισσότερο γινόταν- πιστοί στο πρωτότυπο κείμενο».