Τα τρία στάδια του κύκλου της οργής σε μια περφόρμανς χορού και πρωτότυπης μουσικής

Τα τρία στάδια του κύκλου της οργής σε μια περφόρμανς χορού και πρωτότυπης μουσικής Facebook Twitter
Ο κύκλος της οργής ξεκινά από όσα μας κάνουν να κρατάμε πράγματα μέσα μας, να φορτιζόμαστε, να «μαζεύουμε». Φωτο: Σταύρος Δασκαλάκης
0

Αδυναμία επικοινωνίας, έκρηξη, συνειδητοποίηση: Αυτά είναι τα τρία στάδια του κύκλου της οργής, σύμφωνα με τον Σταύρο Γασπαράτο, και αυτές οι τρεις καταστάσεις ενέπνευσαν ισάριθμα μουσικά μέρη της ενιαίας σύνθεσης «Rage Park» που παρουσιάζεται αυτές τις μέρες στο Φεστιβάλ Αθηνών, υπό τη μορφή περφόρμανς και σκηνικής εγκατάστασης, με τρεις χορογράφους-χορευτές και πέντε μουσικούς επί σκηνής.


Ο πρωτοποριακός Έλληνας συνθέτης αγαπά τον πειραματικό διάλογο με τις άλλες τέχνες και το αποδεικνύει συνεχώς μέσα από τις συνεργασίες του στο θέατρο και τον κινηματογράφο. Τώρα αποφασίζει να ενορχηστρώσει κάτι που μοιάζει πιο «αφηρημένο», το οποίο, ωστόσο, μου εξηγεί ότι έχει πολύ συγκεκριμένο έναυσμα και σκοπό.

«Τα τρία μέρη της σύνθεσης ήταν η αφορμή για να καλέσω τους περφόρμερ. Δεν είναι καθόλου γραμμική η παρουσίασή τους. Όλοι τους είναι συνεχώς επί σκηνής κι έχει γίνει ένα πιο περίπλοκο μοίρασμα. Οι δυναμικές τους ελπίζω ότι κάνουν τον θεατή ανά πάσα στιγμή να εστιάζει σε κάποιον, αλλά να υπάρχει πληροφορία για όλους.

Δεν πρέπει να μπερδεύουμε τον θυμό με την οργή. Εγώ ως νέος είχα πραγματικές κρίσεις οργής. Όταν μιλάμε για ξέσπασμα οργής, είναι στιγμές πραγματικά επικίνδυνες, είτε με σωματικό είτε με λεκτικό τρόπο, που όποιος τις έχει ζήσει δεν τις ξεχνάει. Στιγμές που κάνεις πράγματα που δεν ήξερες ότι έχεις μέσα σου.

»Ήταν πολύ σημαντικό να είναι οι τρεις τους διαφορετικοί χαρακτήρες αλλά και εντελώς διαφορετικοί στην τεχνική, το φυζίκ και τη σχολή χορού που εκπροσωπούν. Με ενδιέφερε να μιλήσουν με έναν πολύ προσωπικό τρόπο σε σχέση με το θέμα και τις αφορμές για τις οποίες έγραψα το κάθε section του, αλλά και να έχουμε μια αντιπαράθεση τριών διαφορετικών τρόπων έκφρασης επάνω σε αυτό».

Τα τρία μέρη του έργου λοιπόν δεν είναι σαφώς τοποθετημένα στο «Rage Park», με κάποια εύκολη εναλλαγή που ενδεχομένως θα αποδυνάμωνε το τελικό αποτέλεσμα, «δεν είναι εκεί για να φωνάξουν τον εαυτό τους», σύμφωνα με τον δημιουργό τους, αλλά μπορεί κάποιος να τα αντιληφθεί εύκολα.

Συντελούν τον κύκλο της οργής ο οποίος ξεκινά από όσα μας κάνουν να κρατάμε πράγματα μέσα μας, να φορτιζόμαστε, να «μαζεύουμε». «Το πρώτο μέρος έχει να κάνει με την πληγή που κουβαλά ο καθένας μέσα του, με την ανικανότητα να επικοινωνήσει αυτά που θέλει, λόγω δικής του αδυναμίας, ή λόγω του περίγυρού του. Έτσι μαζεύει και μαζεύει, με αποτέλεσμα να φτάσει κάποια στιγμή να εκραγεί, να βγει εκτός εαυτού, με την οποιαδήποτε αφορμή, σημαντική ή ασήμαντη» περιγράφει ο Σταύρος.

Τα τρία στάδια του κύκλου της οργής σε μια περφόρμανς χορού και πρωτότυπης μουσικής Facebook Twitter
«Η ανάγκη αυτού το πρότζεκτ όμως γεννήθηκε όταν, με τα χρόνια, ένιωσα ότι χάνω τον εαυτό μου μέσα σε αυτό τον έλεγχο, την προσπάθεια να είμαι πάντα ήρεμος. Μέσα μου υπάρχουν και οι εκρήξεις και αναζήτησα έναν τρόπο να τις διοχετεύω και να μην τις καταπιέζω πια».


Έτσι φτάνουμε στο δεύτερο μέρος που είναι η έκρηξη, η κρίση της οργής, η οποία περιλαμβάνει διαβαθμίσεις. «Εκδηλώνεται με τον πιο λάθος τρόπο. Κρύβει την καταστροφή, τον κίνδυνο, το σπάσιμο, αλλά ταυτόχρονα και μια παράξενη ελευθερία τού να χάνεις τον εαυτό σου για λίγο, να μην υπάρχουν όρια και ηθικοί φραγμοί. Είναι μια τρομακτική και ταυτόχρονα απελευθερωτική εμπειρία, ενέχει κατά κάποιον τρόπο κάτι οργασμικό».

Το τρίτο μέρος είναι η αναμέτρηση με το τι συνέβη. «Η συνειδητοποίηση, οι τύψεις, οι ενοχές, η κατανόηση ότι όλο αυτό πηγάζει από δική σου αδυναμία και ότι αυτό που κατάφερες είναι να σπάσεις οποιαδήποτε γέφυρα σε συνέδεε με την επικοινωνία. Καταλήγει σε έναν νέο κύκλο κλεισίματος στον εαυτό μας».

 
Το έργο όμως δεν είναι στην ουσία ένας ύμνος στην οργή γι' αυτό ο Γασπαράτος δεν το έχει ονομάσει σκέτο «Rage»: «Είναι μια αναμέτρηση με όλα τα στάδια με στόχο τη λύτρωση, με στόχο να βγούμε πιο ανάλαφροι. Έβαλα το "Park" στο "Rage" για να δείξω ότι μέσω της τέχνης μας ο καθένας μπορεί να διανύσει αυτό τον κύκλο, να τον ζήσουμε στ' αλήθεια, όσο μπορούμε, σ' ένα ασφαλές περιβάλλον. Είναι ένα μικρό αντίδοτο για εμάς πάνω στη σκηνή κι ελπίζω και για τους θεατές: εκτόνωση χωρίς να κινδυνέψει κανείς, με την ασφάλεια της τέχνης».

Τα τρία στάδια του κύκλου της οργής σε μια περφόρμανς χορού και πρωτότυπης μουσικής Facebook Twitter
Ο Σταύρος θεωρεί πως το «Rage Park» είναι με διαφορά το πιο προσωπικό του πρότζεκτ. Έχοντας και ο ίδιος περάσει από περιόδους όπου είχε πρόβλημα με την οργή του, αποφάσισε τώρα, εκ των υστέρων, να αναμετρηθεί με αυτή.


Ο Σταύρος θεωρεί πως το «Rage Park» είναι με διαφορά το πιο προσωπικό του πρότζεκτ. Έχοντας και ο ίδιος περάσει από περιόδους όπου είχε πρόβλημα με την οργή του, αποφάσισε τώρα, εκ των υστέρων, να απομονώσει το ένα από τα «επτά θανάσιμα αμαρτήματα», τέσσερα χρόνια μετά την υπέροχη ομώνυμη σύνθεσή του που παρουσιάστηκε στη Στέγη, και να αναμετρηθεί με αυτό, χωρίς όμως να περιμένει πόσο πίσω θα τον γυρνούσε αυτή η διαδικασία και πόσο ψυχαναλυτικά θα λειτουργούσε για εκείνον.


«Ήταν μια μεγάλη αποκάλυψη. Προφανώς θέλω να αρέσει στον κόσμο το έργο, αλλά νιώθω ότι έχω κάνει ένα τόσο μεγάλο ταξίδι που για μένα είναι αρκετό. Είναι από τις λίγες φορές που είμαι ήσυχος, επειδή ήταν τόσο επιτυχημένη η περίοδος της δημιουργίας – η οποία επί της ουσίας μόλις ολοκληρώθηκε. Το έργο γράφτηκε τους τελευταίους μήνες και διαμορφωνόταν μέσα από τις πρόβες. Προφανώς προϋπήρξε το μουσικό υλικό αλλά όλη η ιδέα ήταν στημένη έτσι».


Δεν μπορώ βέβαια να μη ρωτήσω περισσότερα για όσα είναι ικανά να του προκαλέσουν οργή. «Δεν πρέπει να μπερδεύουμε τον θυμό με την οργή. Εγώ ως νέος είχα πραγματικές κρίσεις οργής. Όταν μιλάμε για ξέσπασμα οργής, είναι στιγμές πραγματικά επικίνδυνες, είτε με σωματικό είτε με λεκτικό τρόπο, που όποιος τις έχει ζήσει δεν τις ξεχνάει. Στιγμές που κάνεις πράγματα που δεν ήξερες ότι έχεις μέσα σου.

Τα τρία στάδια του κύκλου της οργής σε μια περφόρμανς χορού και πρωτότυπης μουσικής Facebook Twitter
Οι τρεις χορογράφοι, αλλά και εμείς οι πέντε μουσικοί, χρησιμοποιήσουμε τον χώρο σαν μουσικό όργανο. Γενικά, έχω ανάγκη να φτιάχνω εμπειρίες και όχι απλές συνθέσεις. Φωτο: Μιχάλης Κλουκίνας

»Για να φτάσει κανείς σε τέτοιο σημείο πρέπει να έχει πριν καταπιέσει πολλά πράγματα που δεν έχει πει, που έχει αντιμετωπίσει από άλλους και δεν έχει λύσει νωρίτερα. Αυτό είναι που σε κάνει να φεύγεις εκτός εαυτού. Όταν ανοίγει αυτή η πόρτα, ο χείμαρρος σε μετακινεί εκτός της δικής σου πραγματικότητας, σε μια γκρίζα περιοχή που δεν θες να βρίσκεσαι.

»Μεγαλώνοντας, βρίσκεις συνήθως μηχανισμούς να το ελέγχεις. Ο δικός μου ήταν να σκέφτομαι πιο γρήγορα από τον εαυτό μου, να βλέπω τι μπορεί να με φέρει σε αυτή τη θέση και να προσπαθώ να το ρυθμίζω από πριν. Αυτό μπορώ να πω ότι έχει συντελέσει στην επιτυχία της δουλειάς μου.

»Στο θέατρο και τις συνεργατικές τέχνες, πάντα προσπαθούσα να είμαι πολύ ήρεμος και να είμαι ο άνθρωπος που φέρνει την ισορροπία, ακριβώς επειδή ήξερα ότι το άλλο δεν μπορώ να το διαχειριστώ. Η ανάγκη αυτού το πρότζεκτ όμως γεννήθηκε όταν, με τα χρόνια, ένιωσα ότι χάνω τον εαυτό μου μέσα σε αυτό τον έλεγχο, την προσπάθεια να είμαι πάντα ήρεμος. Μέσα μου υπάρχουν και οι εκρήξεις και αναζήτησα έναν τρόπο να τις διοχετεύω και να μην τις καταπιέζω πια».


Ένα από τα πιο ενδιαφέροντα στοιχεία του όλου εγχειρήματος, πέρα από τη γοητεία του ίδιου του θέματος, είναι η εικαστική εγκατάσταση που το συνοδεύει, η οποία λειτουργεί και πρακτικά.

«Είναι μέρος της μουσικής μας. Ο φυσικός ήχος της εγκατάστασης ενισχύεται και πέφτει μεγάλος ρόλος στη μουσική δραματουργία του έργου. Υπάρχουν τμήματα του σκηνικού που είναι καλωδιωμένα κι έτσι μπορούν είτε να ενισχυθούν οι ήχοι και να υποστούν ζωντανή επεξεργασία, είτε να παραχθούν νέοι, μέσα από τον υπολογιστή. Οι τρεις χορογράφοι, αλλά και εμείς οι πέντε μουσικοί, χρησιμοποιήσουμε τον χώρο σαν μουσικό όργανο. Γενικά, έχω ανάγκη να φτιάχνω εμπειρίες και όχι απλές συνθέσεις».

Τα τρία στάδια του κύκλου της οργής σε μια περφόρμανς χορού και πρωτότυπης μουσικής Facebook Twitter
Στο δεύτερο μέρος είναι η έκρηξη, η κρίση της οργής, η οποία κρύβει διαβαθμίσεις. Εκδηλώνεται με τον πιο λάθος τρόπο. Κρύβει την καταστροφή, τον κίνδυνο, το σπάσιμο, αλλά ταυτόχρονα και μια παράξενη ελευθερία του να χάνεις τον εαυτό σου για λίγο, να μην υπάρχουν όρια και ηθικοί φραγμοί. Φωτο: Θωμάς Δασκαλάκης
Τα τρία στάδια του κύκλου της οργής σε μια περφόρμανς χορού και πρωτότυπης μουσικής Facebook Twitter

Info

Σταύρος Γασπαράτος - Rage Park

(Μουσικό έργο / Περφόρμανς)

Πειραιώς 260 (B)

Τελευταία παράσταση: 19/7, 21:00

 

Σύλληψη - Σύνθεση: Σταύρος Γασπαράτος

Χορευτές - Χορογράφοι: Blenard Azizaj, Έλενα Αντωνίου, Μαριάννα Καβαλλιεράτου

Σκηνικός χώρος - Κοστούμια: Μαρία Ταυλαρίου

Σχεδιασμός φωτισμών: Σάκης Μπιρμπίλης

Βοηθός συνθέτη: Πάνος Τσίγκος

Βοηθός σκηνογράφου: Σοφία Κεραμίδα

Κατασκευή σκηνικού: Παναγιώτης Λαζαρίδης

Μουσικοί: Αναστάσης Μισυρλής (τσέλο), Μιχάλης Βρέττας (βιολί), Περικλής Τιμπλαλέξης (βιολί), Πάνος Τσίγκος (πιάνο, electronics),

Σταύρος Γασπαράτος (πιάνο, κιθάρες, electronics)

Artwork: Νίκος Σεπετζόγλου (Ευγενική παραχώρηση του καλλιτέχνη και της γκαλερί Elika)

Διεύθυνση Παραγωγής: Μανόλης Σάρδης - Pro4

Βοηθός Διευθ. Παραγωγής:Χριστίνα Πολυχρονιάδου

Θέατρο
0

ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

H χτεσινή πρεμιέρα του 24ου Φεστιβάλ Χορού Καλαμάτας ήταν συναρπαστική

I Was There / H χτεσινή πρεμιέρα του 24ου Φεστιβάλ Χορού Καλαμάτας ήταν συναρπαστική

Αρχίσανε χτες οι χοροί στην Καλαμάτα και τα «καινά δαιμόνια» που επιθυμούσε να εισάγει η νέα του καλλιτεχνική διευθύντρια Λίντα Καπετανέα ώστε να τον ανανεώσει και απ' ότι φαίνεται οι προσπάθειες της πιάνουν τόπο
ΘΟΔΩΡΗΣ ΑΝΤΩΝΟΠΟΥΛΟΣ
Η μυσταγωγική εμπειρία των «Τρωάδων» με φόντο το δελφικό τοπίο έρχεται στο ψηφιακό κανάλι της Στέγης

Θέατρο / Η μυσταγωγική εμπειρία των «Τρωάδων» με φόντο το δελφικό τοπίο έρχεται στο ψηφιακό κανάλι της Στέγης

Εντυπώσεις από τη συγκλονιστική παράσταση του Θόδωρου Τερζόπουλου που ανέβηκε στο Αρχαίο Θέατρο των Δελφών το καλοκαίρι του '18 και από την Κυριακή θα μπορούμε να τη δούμε στο ψηφιακό κανάλι της Στέγης.
M. HULOT

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ

Όλα όσα ζήσαμε στο 79ο Φεστιβάλ της Αβινιόν: από το «La Distance» του Ροντρίγκες έως τη μεγάλη επιτυχία του Μπανούσι

Θέατρο / Όλα όσα ζήσαμε στο 79ο Φεστιβάλ της Αβινιόν

Οι θερμές κριτικές της «Liberation» και της «Le Monde» για το «ΜΑΜΙ» του Μπανούσι σε παραγωγή της Στέγης του Ιδρύματος Ωνάση είναι απλώς μια λεπτομέρεια μέσα στις απανωτές εκπλήξεις που έκρυβε το πιο γνωστό θεατρικό φεστιβάλ στον κόσμο.
ΤΙΝΑ ΜΑΝΔΗΛΑΡΑ
Κωνσταντίνος Ζωγράφος: Ο «Ορέστης» του Τερζόπουλου

Θέατρο / Κωνσταντίνος Ζωγράφος: «Ο Τερζόπουλος σου βγάζει τον καλύτερό σου εαυτό»

Ο νεαρός ηθοποιός που πέρυσι ενσάρκωσε τον Πυλάδη επιστρέφει φέτος ως Ορέστης. Με μια ήδη πλούσια διαδρομή στο θέατρο δίπλα σε σημαντικούς δημιουργούς, ετοιμάζει ένα νέο έργο εμπνευσμένο από το Νεκρομαντείο του Αχέροντα.
ΧΡΗΣΤΟΣ ΠΑΡΙΔΗΣ
«Μάλιστα κύριε Ζαμπέτα»: Αξίζει η παράσταση για τον «μάγκα» του ελληνικού πενταγράμμου;

The Review / «Μάλιστα κύριε Ζαμπέτα»: Αξίζει η παράσταση για τον «μάγκα» του ελληνικού πενταγράμμου;

Με αφορμή την παράσταση γι’ αυτόν τον αυθεντικό δημιουργό που τις δεκαετίες του 1950 και του 1960 μεσουρανούσε, ο Χρήστος Παρίδης και η Βένα Γεωργακοπούλου σχολιάζουν τον αντίκτυπό του στο κοινό σήμερα.
ΧΡΗΣΤΟΣ ΠΑΡΙΔΗΣ
«Οιδίπους Τύραννος» και «Οιδίπους επί Κολωνώ» του Σοφοκλή: Η άνοδος, πτώση και η αποθέωση

Αρχαίο Δράμα Explained / «Οιδίπους Τύραννος» και «Οιδίπους επί Κολωνώ» του Σοφοκλή: Η άνοδος, η πτώση και η αποθέωση

Τι μας μαθαίνει η ιστορία του Οιδίποδα, ενός ανθρώπου που έχει τα πάντα και τα χάνει εν ριπή οφθαλμού; Η κριτικός θεάτρου Λουίζα Αρκουμανέα επιχειρεί μια θεωρητική ανάλυση του έργου του Σοφοκλή.
ΛΟΥΙΖΑ ΑΡΚΟΥΜΑΝΕΑ
Αλίκη Βουγιουκλάκη: Στη ζωή έσπαγε τα ταμπού, στο θέατρο τα ταμεία

Θέατρο / Αλίκη Βουγιουκλάκη: Πώς έσπαγε τα ταμεία στο θέατρο επί 35 χρόνια

Για δεκαετίες έχτισε, με το αλάνθαστο επιχειρηματικό της ένστικτο, μια σχέση με το θεατρικό κοινό που ακολουθούσε υπνωτισμένο τον μύθο της εθνικής σταρ. Η πορεία της ως θιασάρχισσας μέσα από παραστάσεις-σταθμούς και τις μαρτυρίες συνεργατών της.
ΧΡΗΣΤΟΣ ΠΑΡΙΔΗΣ
Νίκος Καραθάνος: «Εμείς είμαστε οι χώρες, τα κείμενα, οι πόλεις, εμείς είμαστε οι μύθοι»

Θέατρο / Νίκος Καραθάνος: «Εμείς είμαστε οι χώρες, τα κείμενα, οι πόλεις, εμείς είμαστε οι μύθοι»

Στον πολυαναμενόμενο «Οιδίποδα» του Γιάννη Χουβαρδά, ο Νίκος Καραθάνος επιστρέφει, 23 χρόνια μετά, στον ομώνυμο ρόλο, ακολουθώντας την ιστορία από το τέλος προς την αρχή και φωτίζοντας το ανθρώπινο βάθος μιας τραγωδίας πιο οικείας απ’ όσο νομίζουμε.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
Ένα δώρο που άργησε να φτάσει

Θέατρο / «Κοιτάξτε πώς φέρονταν οι αρχαίοι στους ξένους! Έτσι πρέπει να κάνουμε κι εμείς»

Ένα δώρο που έφτασε καθυστερημένα, μόλις είκοσι λεπτά πριν το τέλος της παράστασης - Κριτική της Λουίζας Αρκουμανέα για το «ζ-η-θ, ο Ξένος» σε σκηνοθεσία Μιχαήλ Μαρμαρινού.
ΛΟΥΙΖΑ ΑΡΚΟΥΜΑΝΕΑ
Η Κασσάνδρα της Έβελυν Ασουάντ σημάδεψε το φετινό καλοκαίρι

Θέατρο / Η Κασσάνδρα της Έβελυν Ασουάντ σημάδεψε την «Ορέστεια»

Η «Ορέστεια» του Θεόδωρου Τερζόπουλου συζητήθηκε όσο λίγες παραστάσεις: ενθουσίασε, προκάλεσε ποικίλα σχόλια και ανέδειξε ερμηνείες υψηλής έντασης και ακρίβειας. Ξεχώρισε εκείνη της Έβελυν Ασουάντ, η οποία, ως Κασσάνδρα, ερμήνευσε ένα αραβικό μοιρολόι που έκανε πολλούς να αναζητήσουν το όνομά της. Το φετινό καλοκαίρι, η παράσταση επιστρέφει στη Θεσσαλονίκη, στους Δελφούς και στο αρχαίο θέατρο Φιλίππων.
M. HULOT
Η Λίνα Νικολακοπούλου υπογράφει και σκηνοθετεί τη μουσικοθεατρική παράσταση «Χορικά Ύδατα»

Θέατρο / «Χορικά Ύδατα»: Ο έμμετρος κόσμος της Λίνας Νικολακοπούλου επιστρέφει στη σκηνή

Τραγούδια που αποσπάστηκαν από το θεατρικό τους περιβάλλον επιστρέφουν στην πηγή τους, σε μια σκηνική τελετουργία γεμάτη εκπλήξεις που φωτίζει την τεράστια καλλιτεχνική παρακαταθήκη της στιχουργού.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
«Το ημέρωμα της στρίγγλας»: Ήταν ο Σαίξπηρ μισογύνης;

The Review / «Το ημέρωμα της στρίγγλας»: Ήταν ο Σαίξπηρ μισογύνης;

Γιατί εξακολουθεί να κερδίζει το σύγχρονο κοινό η διάσημη κωμωδία του Άγγλου βάρδου κάθε φορά που ανεβαίνει στη σκηνή; Ο Χρήστος Παρίδης και η Βένα Γεωργακοπούλου συζητούν με αφορμή την παράσταση που σκηνοθετεί η Εύα Βλασσοπούλου.
ΧΡΗΣΤΟΣ ΠΑΡΙΔΗΣ
«Darkest White»: Ένα σύμπαν που εξερευνά την ανθεκτικότητα και τη δύναμη της γυναίκας 

Θέατρο / «Darkest White»: Ο εμφύλιος από την πλευρά των χαμένων

Το έργο της Δαφίν Αντωνιάδου που θα δούμε στο Φεστιβάλ Αθηνών, εξερευνά μέσω προσωπικών και ιστορικών αναμνήσεων και μέσα από την ανθεκτικότητα και τη δύναμη της γυναικείας παρουσίας, ιστορίες εκτοπισμού και επιβίωσης. 
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
Beytna: Μια παράσταση χορού που είναι στην ουσια ένα τραπέζι με φίλους

Φεστιβάλ Χορού Καλαμάτας / Beytna: Μια παράσταση χορού που είναι στην ουσία ένα τραπέζι με φίλους

Ο σπουδαίος λιβανέζος χορευτής και χορογράφος Omar Rajeh, επιστρέφει με την «Beytna», μια ιδιαίτερη περφόρμανς με κοινωνικό όσο και γαστριμαργικό αποτύπωμα, που θα παρουσιαστεί στο πλαίσιο του φετινού 31ου Διεθνούς Φεστιβάλ Χορού Καλαμάτας.
ΘΟΔΩΡΗΣ ΑΝΤΩΝΟΠΟΥΛΟΣ
Η νύφη και το «Καληνύχτα, Σταχτοπούτα»

Θέατρο / Η Καρολίνα Μπιάνκι παίρνει το ναρκωτικό του βιασμού επί σκηνής. Τι γίνεται μετά;

Μια παράσταση-περφόρμανς που μέσα από έναν εξαιρετικά πυκνό και γοητευτικό λόγο, ένα κολάζ από εικόνες, αναφορές, εξομολογήσεις, όνειρα και εφιάλτες μάς κάνει κοινωνούς μιας ακραίας εμπειρίας, χωρίς να σοκάρει.
ΛΟΥΙΖΑ ΑΡΚΟΥΜΑΝΕΑ
Ακούγεσαι Λυδία, Ακούγεσαι ίσαμε το στάδιο

Επίδαυρος / «Ακούγεσαι, Λυδία, ίσαμε το στάδιο ακούγεσαι»

Κορυφαίο πρόσωπο του αρχαίου δράματος, συνδεδεμένη με εμβληματικές παραστάσεις, ανατρέχει σε δεκαπέντε σταθμούς της καλλιτεχνικής της ζωής στην Επίδαυρο και αφηγείται προσωπικές ιστορίες, επιτυχίες και ματαιώσεις, εξαιρετικές συναντήσεις και συνεργασίες, σε μια πορεία που αγγίζει τις πέντε δεκαετίες.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
Ο Ούρλιχ Ράσε και το παρασκήνιο της ιστορίας της Ισμήνης

Θέατρο / Η σκηνή του Ούρλιχ Ράσε στριφογύριζε - και πέταξε έξω την Ισμήνη

Στην παράσταση που άνοιξε την Επίδαυρο, ο Γερμανός σκηνοθέτης επέλεξε να ανεβάσει μια Αντιγόνη χωρίς Ισμήνη. Η απομάκρυνση της Κίττυς Παϊταζόγλου φωτίζει τις λεπτές –και άνισες– ισορροπίες εξουσίας στον χώρο του θεάτρου.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
Ο Θάνος Παπακωνσταντίνου μέσα στη γοητεία και στον τρόμο του Δράκουλα

Πρώτες Εικόνες / Dracula: Η υπερπαραγωγή που έρχεται το φθινόπωρο στην Αθήνα

Ο Θάνος Παπακωνσταντίνου μιλά αποκλειστικά στη LiFO για την πιο αναμενόμενη παράσταση της επερχόμενης σεζόν, για τη διαχρονική γοητεία του μύθου που φαντάστηκε ο Μπραμ Στόκερ στα τέλη του 19ου αιώνα, για το απόλυτο και το αιώνιο μιας ιστορίας που, όπως λέει, τον «διαλύει».
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
Ερωτευμένος με τον Κρέοντα

Θέατρο / Ο Rasche αγάπησε τον Κρέοντα περισσότερο από την Αντιγόνη

«Η εκφορά του λόγου παραδίδεται αμαχητί σε μια άκρατη δραματικότητα, σε ένα υπερπαίξιμο, σε μια βεβιασμένη εμφατικότητα, σε έναν στόμφο παλιακό που θα νόμιζε κανείς πως έχει εξαλειφθεί πλέον. Η σοβαροφάνεια σε όλο το (γοερό) μεγαλείο της». Έτσι ξεκίνησε φέτος η Επίδαυρος.
ΛΟΥΙΖΑ ΑΡΚΟΥΜΑΝΕΑ