Στην πρεμιέρα του ΙΟΝ στη Στέγη: Ένα ενεργειακό καθαρτήριο με τα απολύτως απαραίτητα από τον Πάνο Μιχαήλ

0

Σε τι χρειάζονται στα ιόντα οι νυχτοφύλακες; Όπου νυχτοφύλακες, εμείς το κοινό που ψάχνοντας πάνω και κάτω από τη σκηνή το καινό, πολλές φορές πέφτουμε στο κενό. Σαν σβησμένα ιόντα.

Αυτό σκεφτόμουν καθώς πήγαινα να παρακολουθήσω τη πρεμιέρα του ΙΟΝ του χορευτή και χορογράφου Χρήστου Παπαδόπουλου, του οποίου η κενταυρίσια φιγούρα υπό την μπαγκέτα του Δημήτρη Παπαϊωάννου στην τελετή έναρξης το 2004 μου είχε εγγραφεί ανεξίτηλα στο φαντασιακό, όπως φαντάζομαι και στους περισσότερους.

Κι αν ο once in a lifetime ιονισμός αυτής της χρονολογίας αποφορτίστηκε, κατασυκοφαντήθηκε και σχεδόν διαλύθηκε σε κομμάτια κι αποσπάσματα από την άρρωστη ελληνική πανίδα και τη φούσκα της κρίσης που φουριόζα ήρθε στο προσκήνιο, ο ιονισμός της παράστασης που ετοίμασαν ο Χρήστος Παπαδόπουλος, ο δραματουργός της παράστασης Τάσος Κούκουτας, ο ηλεκτρονικός μάγιστρος Coti k και η εξαιρετικής υφής χορευτική ομάδα με φόρτισε με ένα τρόπο που δεν περίμενα.

Στο νταρκ ρουμ της ανθρώπινης ύπαρξης είμαστε όλοι μαζί κι ένας ένας. Βουτάμε στα σκοτ-άδεια, αναζητώντας ο καθένας αυτό που του λύπη. Το φως βρίσκεται πάντα εκεί.

Μπορεί παροδικά να μεταμορφώνεται σε μαύρο ήλιο και να ρίχνει βαριά τη σκιά του πάνω μας αλλά σημασία έχει να θυμάσαι πως αν καταφέρεις και κρατήσεις σφιχτά στη φούχτα σου τη φωτίτσα του δικού σου προσωπικού ιόντος και επιμείνεις στην κίνηση, στην οποιαδήποτε κίνηση, όχι ως παροξυσμικός μητροπολιτικός δερβίσης αλλά ως ένα μεταταρκοφσκικό ιόν, τότε κάτι θα έχει διασωθεί.

Στην πρεμιέρα του ΙΟΝ στη Στέγη: Ένα ενεργειακό καθαρτήριο με τα απολύτως απαραίτητα από τον Πάνο Μιχαήλ Facebook Twitter
Φωτο: Ελίνα Γιουνανλή

Κάτι ήδη έχει διασωθεί. Κι αυτό είναι η πολλές φορές εμβαπτισμένη σε δίσεκτα φορτία σάρκα, που γεμάτη χαρμολύπη ταλαντεύεται ανάμεσα στο κάψιμο και στη διάρκεια. Η διαδικασία δεν είναι εύκολη όπως τίποτα απ' ό,τι απαρτίζει αυτό που ονομάζουμε ανθρώπινη κατάσταση.

 

Μικρές «μετά το πείσεις» γύρω από τον πυρήνα σου, απαλά τραντάγματα καθώς ιονίζεις τον πυρήνα σου και βαδίζεις στον παράξενο και -ας το παραδεχθούμε - άγνωστο και χωρίς νόημα προορισμό σου. Σημασία έχει να ιονίζεις και να κινείσαι. Να κινείσαι και να ιονίζεις.

Κάπως έτσι είχαν τα πράγματα χθες και πάνω στη σκηνή (και κάτω από τη σκηνή, ποτέ μη το ξεχνάς αυτό). Αν περίμενες να δεις επτάκερους μονόκερους και πτολεμαίους φύλαρχους του hype, εσύ θα απογοητευτείς. Η παράσταση λειτουργεί σαν ένα ενεργειακό καθαρτήριο με τα απολύτως απαραίτητα. Κι όμως τόσο φορτισμένα! Και τόσο απλά.

Γιατί τίποτα δεν είναι πιο φορτισμένο κι απλό από τη ίδια την ανθρώπινη ύπαρξη που μεταξύ εφέσεως και αφέσεως επιμένει να κινείται, να κινείται, να κινείται.

Να θυμάσαι: η ζωή μπορεί να μην έχει κανένα απολύτως νόημα όταν το ψάχνεις σε μάταιες πόρπες χρυσές ενώ αυτό σε περιμένει να κινηθείς, να ιονιστείς και να το προσπεράσεις γιατί απέναντι σε περιμένουν τα υπόλοιπα ιόντα.

Να φω(ρ)τιστείτε.

Στην πρεμιέρα του ΙΟΝ στη Στέγη: Ένα ενεργειακό καθαρτήριο με τα απολύτως απαραίτητα από τον Πάνο Μιχαήλ Facebook Twitter
Φωτο: Ελίνα Γιουνανλή
Στην πρεμιέρα του ΙΟΝ στη Στέγη: Ένα ενεργειακό καθαρτήριο με τα απολύτως απαραίτητα από τον Πάνο Μιχαήλ Facebook Twitter
Φωτο: Ελίνα Γιουνανλή
Στην πρεμιέρα του ΙΟΝ στη Στέγη: Ένα ενεργειακό καθαρτήριο με τα απολύτως απαραίτητα από τον Πάνο Μιχαήλ Facebook Twitter
Φωτο: Ελίνα Γιουνανλή
Στην πρεμιέρα του ΙΟΝ στη Στέγη: Ένα ενεργειακό καθαρτήριο με τα απολύτως απαραίτητα από τον Πάνο Μιχαήλ Facebook Twitter
Φωτο: Ελίνα Γιουνανλή
Στην πρεμιέρα του ΙΟΝ στη Στέγη: Ένα ενεργειακό καθαρτήριο με τα απολύτως απαραίτητα από τον Πάνο Μιχαήλ Facebook Twitter
Φωτο: Ελίνα Γιουνανλή
0

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ

Νίκος Καραθάνος: «Εμείς είμαστε οι χώρες, τα κείμενα, οι πόλεις, εμείς είμαστε οι μύθοι»

Θέατρο / Νίκος Καραθάνος: «Εμείς είμαστε οι χώρες, τα κείμενα, οι πόλεις, εμείς είμαστε οι μύθοι»

Στον πολυαναμενόμενο «Οιδίποδα» του Γιάννη Χουβαρδά, ο Νίκος Καραθάνος επιστρέφει, 23 χρόνια μετά, στον ομώνυμο ρόλο, ακολουθώντας την ιστορία από το τέλος προς την αρχή και φωτίζοντας το ανθρώπινο βάθος μιας τραγωδίας πιο οικείας απ’ όσο νομίζουμε.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
Ένα δώρο που άργησε να φτάσει

Θέατρο / «Κοιτάξτε πώς φέρονταν οι αρχαίοι στους ξένους! Έτσι πρέπει να κάνουμε κι εμείς»

Ένα δώρο που έφτασε καθυστερημένα, μόλις είκοσι λεπτά πριν το τέλος της παράστασης - Κριτική της Λουίζας Αρκουμανέα για το «ζ-η-θ, ο Ξένος» σε σκηνοθεσία Μιχαήλ Μαρμαρινού.
ΛΟΥΙΖΑ ΑΡΚΟΥΜΑΝΕΑ
Η Κασσάνδρα της Έβελυν Ασουάντ σημάδεψε το φετινό καλοκαίρι

Θέατρο / Η Κασσάνδρα της Έβελυν Ασουάντ σημάδεψε την «Ορέστεια»

Η «Ορέστεια» του Θεόδωρου Τερζόπουλου συζητήθηκε όσο λίγες παραστάσεις: ενθουσίασε, προκάλεσε ποικίλα σχόλια και ανέδειξε ερμηνείες υψηλής έντασης και ακρίβειας. Ξεχώρισε εκείνη της Έβελυν Ασουάντ, η οποία, ως Κασσάνδρα, ερμήνευσε ένα αραβικό μοιρολόι που έκανε πολλούς να αναζητήσουν το όνομά της. Το φετινό καλοκαίρι, η παράσταση επιστρέφει στη Θεσσαλονίκη, στους Δελφούς και στο αρχαίο θέατρο Φιλίππων.
M. HULOT
Η Λίνα Νικολακοπούλου υπογράφει και σκηνοθετεί τη μουσικοθεατρική παράσταση «Χορικά Ύδατα»

Θέατρο / «Χορικά Ύδατα»: Ο έμμετρος κόσμος της Λίνας Νικολακοπούλου επιστρέφει στη σκηνή

Τραγούδια που αποσπάστηκαν από το θεατρικό τους περιβάλλον επιστρέφουν στην πηγή τους, σε μια σκηνική τελετουργία γεμάτη εκπλήξεις που φωτίζει την τεράστια καλλιτεχνική παρακαταθήκη της στιχουργού.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
«Το ημέρωμα της στρίγγλας»: Ήταν ο Σαίξπηρ μισογύνης;

The Review / «Το ημέρωμα της στρίγγλας»: Ήταν ο Σαίξπηρ μισογύνης;

Γιατί εξακολουθεί να κερδίζει το σύγχρονο κοινό η διάσημη κωμωδία του Άγγλου βάρδου κάθε φορά που ανεβαίνει στη σκηνή; Ο Χρήστος Παρίδης και η Βένα Γεωργακοπούλου συζητούν με αφορμή την παράσταση που σκηνοθετεί η Εύα Βλασσοπούλου.
ΧΡΗΣΤΟΣ ΠΑΡΙΔΗΣ
«Darkest White»: Ένα σύμπαν που εξερευνά την ανθεκτικότητα και τη δύναμη της γυναίκας 

Θέατρο / «Darkest White»: Ο εμφύλιος από την πλευρά των χαμένων

Το έργο της Δαφίν Αντωνιάδου που θα δούμε στο Φεστιβάλ Αθηνών, εξερευνά μέσω προσωπικών και ιστορικών αναμνήσεων και μέσα από την ανθεκτικότητα και τη δύναμη της γυναικείας παρουσίας, ιστορίες εκτοπισμού και επιβίωσης. 
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
Beytna: Μια παράσταση χορού που είναι στην ουσια ένα τραπέζι με φίλους

Φεστιβάλ Χορού Καλαμάτας / Beytna: Μια παράσταση χορού που είναι στην ουσία ένα τραπέζι με φίλους

Ο σπουδαίος λιβανέζος χορευτής και χορογράφος Omar Rajeh, επιστρέφει με την «Beytna», μια ιδιαίτερη περφόρμανς με κοινωνικό όσο και γαστριμαργικό αποτύπωμα, που θα παρουσιαστεί στο πλαίσιο του φετινού 31ου Διεθνούς Φεστιβάλ Χορού Καλαμάτας.
ΘΟΔΩΡΗΣ ΑΝΤΩΝΟΠΟΥΛΟΣ
Η νύφη και το «Καληνύχτα, Σταχτοπούτα»

Θέατρο / Η Καρολίνα Μπιάνκι παίρνει το ναρκωτικό του βιασμού επί σκηνής. Τι γίνεται μετά;

Μια παράσταση-περφόρμανς που μέσα από έναν εξαιρετικά πυκνό και γοητευτικό λόγο, ένα κολάζ από εικόνες, αναφορές, εξομολογήσεις, όνειρα και εφιάλτες μάς κάνει κοινωνούς μιας ακραίας εμπειρίας, χωρίς να σοκάρει.
ΛΟΥΙΖΑ ΑΡΚΟΥΜΑΝΕΑ
Ακούγεσαι Λυδία, Ακούγεσαι ίσαμε το στάδιο

Επίδαυρος / «Ακούγεσαι, Λυδία, ίσαμε το στάδιο ακούγεσαι»

Κορυφαίο πρόσωπο του αρχαίου δράματος, συνδεδεμένη με εμβληματικές παραστάσεις, ανατρέχει σε δεκαπέντε σταθμούς της καλλιτεχνικής της ζωής στην Επίδαυρο και αφηγείται προσωπικές ιστορίες, επιτυχίες και ματαιώσεις, εξαιρετικές συναντήσεις και συνεργασίες, σε μια πορεία που αγγίζει τις πέντε δεκαετίες.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
Ο Ούρλιχ Ράσε και το παρασκήνιο της ιστορίας της Ισμήνης

Θέατρο / Η σκηνή του Ούρλιχ Ράσε στριφογύριζε - και πέταξε έξω την Ισμήνη

Στην παράσταση που άνοιξε την Επίδαυρο, ο Γερμανός σκηνοθέτης επέλεξε να ανεβάσει μια Αντιγόνη χωρίς Ισμήνη. Η απομάκρυνση της Κίττυς Παϊταζόγλου φωτίζει τις λεπτές –και άνισες– ισορροπίες εξουσίας στον χώρο του θεάτρου.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
Ο Θάνος Παπακωνσταντίνου μέσα στη γοητεία και στον τρόμο του Δράκουλα

Πρώτες Εικόνες / Dracula: Η υπερπαραγωγή που έρχεται το φθινόπωρο στην Αθήνα

Ο Θάνος Παπακωνσταντίνου μιλά αποκλειστικά στη LiFO για την πιο αναμενόμενη παράσταση της επερχόμενης σεζόν, για τη διαχρονική γοητεία του μύθου που φαντάστηκε ο Μπραμ Στόκερ στα τέλη του 19ου αιώνα, για το απόλυτο και το αιώνιο μιας ιστορίας που, όπως λέει, τον «διαλύει».
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
Ερωτευμένος με τον Κρέοντα

Θέατρο / Ο Rasche αγάπησε τον Κρέοντα περισσότερο από την Αντιγόνη

«Η εκφορά του λόγου παραδίδεται αμαχητί σε μια άκρατη δραματικότητα, σε ένα υπερπαίξιμο, σε μια βεβιασμένη εμφατικότητα, σε έναν στόμφο παλιακό που θα νόμιζε κανείς πως έχει εξαλειφθεί πλέον. Η σοβαροφάνεια σε όλο το (γοερό) μεγαλείο της». Έτσι ξεκίνησε φέτος η Επίδαυρος.
ΛΟΥΙΖΑ ΑΡΚΟΥΜΑΝΕΑ
Πολεμικοί Ανταποκριτές: Ψάχνοντας την αλήθεια μέσα στο ζόφο του πολέμου

Θέατρο / Πολεμικοί Ανταποκριτές: Ψάχνοντας την αλήθεια μέσα στον ζόφο του πολέμου

Σε μια περίοδο που ο πόλεμος αποτελεί βασικό συστατικό της καθημερινότητάς μας, μια παράσταση εξετάζει όσα μεσολαβούν μεταξύ γεγονότος και πληροφορίας και πώς διαμορφώνουν την τελική καταγραφή και την ιστορική μνήμη.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
Η τραγική ιστορία και η άγρια δολοφονία μιας θαρραλέας περφόρμερ

Θέατρο / Η τραγική ιστορία και η άγρια δολοφονία μιας θαρραλέας περφόρμερ

Όταν η Πίπα Μπάκα ξεκίνησε να κάνει oτοστόπ από την Ιταλία για να φτάσει στην Ιερουσαλήμ δεν φαντάστηκε ότι αυτό το ταξίδι-μήνυμα ειρήνης θα κατέληγε στον βιασμό και τη δολοφονία της. Mια παράσταση που θα δούμε στο Φεστιβάλ Αθηνών αναφέρεται στην ιστορία της.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
Ο Σίμος Κακάλας ξορκίζει τα χάλια μας με μια κωμωδία γέλιου και αίματος

Θέατρο / Ο Σίμος Κακάλας ξορκίζει τα χάλια μας με μια κωμωδία γέλιου και αίματος

Τα «Κακά σκηνικά» είναι «μια κωμική κόλαση» αφιερωμένη στη ζοφερή ελληνική πραγματικότητα, μια απόδραση από τα χάλια της χώρας, του θεάτρου, του παγκόσμιου γεωπολιτικού γίγνεσθαι, ένα ξόρκι στην κατάθλιψη.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
Χρήστος Παπαδόπουλος: «Κάθε μορφή τέχνης χρειάζεται το εσωτερικό βάθος»

Θέατρο / Χρήστος Παπαδόπουλος: «Mε αφορά πολύ το "μαζί"»

Το «τρομερό παιδί» από τη Νεμέα που συμπληρώνει φέτος δέκα χρόνια στη χορογραφία ανοίγει το φετινό 31ο Διεθνές Φεστιβάλ Χορού Καλαμάτας με τους Dance On Ensemble και το «Mellowing», μια παράσταση για τη χάρη και το σθένος της ωριμότητας.  
ΘΟΔΩΡΗΣ ΑΝΤΩΝΟΠΟΥΛΟΣ