Σαν παιδί που 'χει πεισμώσει

Σαν παιδί που 'χει πεισμώσει Facebook Twitter
0

«Δεν θα δείτε ούτε την Κονιόρδου, ούτε την Καρυοφυλλιά Καραμπέτη. Το 'χω πάρει ψύχραιμα το ζήτημα: θα είμαι εγώ, με τα δικά μου χαρακτηριστικά. Το δικό μου δυνατό σημείο, ας πούμε, έχει να κάνει με το σώμα και την έκφρασή του. Καθένας βγαίνει με τα όπλα του και, τελοσπάντων, ο ρόλος είναι τόσο πλούσιος, που οι προηγούμενες ερμηνείες δεν τον εξάντλησαν», λέει στη Lifo.

Για να πιάσουμε το νήμα από την αρχή, της ζητώ να μου πει πώς μπήκε στην περιπέτεια του θεάτρου. «Έχω την πιο μπανάλ ιστορία ηθοποιού», μου λέει. «Ήθελα από μικρή να γίνω ηθοποιός και ξεκίνησα πράγματι από πολύ μικρή, γιατί η Κυβέλη Μυράτ, η εγγονή της μεγάλης Κυβέλης, έφτιαξε ερασιτεχνική θεατρική ομάδα με παιδάκια από το σχολείο στο Παλαιό Φάληρο, όπου μεγάλωσα, κι έτσι από 7 έως 18 χρόνων συμμετείχα κι εγώ. Λόγω του οικογενειακού θεατρικού παρελθόντος της, η κυρία Μυράτ ετοίμαζε μ' εμάς παραστάσεις, όχι απλά σκετσάκια. Μάλιστα, στα δεκάξι μου είχα παίξει ξανά την Ηλέκτρα του Σοφοκλή, στο Βεάκειο στον Πειραιά.»

Στη συνέχεια, βέβαια, το μέλλον της επιφύλαξε εκπλήξεις. Την πρώτη χρονιά που έδωσε εξετάσεις, δεν την πήρε ούτε η Σχολή του Θεάτρου Τέχνης ούτε του Εθνικού. «Κατάλαβα ότι η προηγούμενη εμπειρία δεν σήμαινε τίποτα τελικά. Ότι έπρεπε να το δω αλλιώς, πιο σοβαρά και απαλά. Κατά σύμπτωση, βρέθηκε στο δρόμο μου η Χρύσα Ρώπα, στον γιο της οποίας έκανα γαλλικά, και με βοήθησε στους μονολόγους. Έτσι, τη δεύτερη χρονιά πέρασα στη σχολή του Εθνικού. Εντάξει, μετά πήρα τα πάνω μου, ήμουν αριστούχος αλλά, θέλω να πω, έπρεπε να αποτύχω για να καταλάβω ότι καμιά φορά τα πράγματα ούτε είναι όπως νομίζουμε, ούτε έρχονται όπως επιθυμούμε. Προσγειώθηκα».

Είναι μόνο 27 χρόνων, αλλά ήδη διακρίνεις στην προσωπικότητά της τα στοιχεία που εξηγούν πώς, στη σχολή ακόμη, τη διάλεξε ο Στάιν για το Χορό των Αμαζόνων στηνΠενθεσίλεια, πέρσι ο Βογιατζής για τον ρόλο του Τειρεσία και τώρα πάλι ο Στάιν για το μεγάλο ρόλο της Ηλέκτρας.

«Ο Στάιν έκανε οντισιόν για τις Αμαζόνες στην Πενθεσίλειατου Κλάιστ. Ζητούσε χορεύτριες. Μια φίλη μού λέει "Αφού κάνεις τόσα χρόνια χορό γιατί δεν πηγαίνεις;" Πήγα, λίγο στην πλάκα, και πώς έγινε και τελικά με πήρε. Σταμάτησα τη σχολή αναγκαστικά για δύο χρόνια γιατί με ζήτησαν για δυο ακόμη παραστάσεις στην Ιταλία. Είχα τύχη κι έπεσα στα καλά χέρια της Σερένα Σινιγκάλια, μιας σπουδαίας, πολλά υποσχόμενης σκηνοθέτιδας, που είναι μόνο τριάντα χρονών και ήδη σκηνοθετεί στο Πίκολο Τεάτρο. Έπαιξα και τη μουγγή κόρη στο Μάνα Κουράγιο στο Πίκολο. Αλλά στο Μιλάνο δεν είναι εύκολο να ζήσεις - είναι πόλη για δουλειά. Ούτε βόλτες ούτε τίποτα, τα πάντα κλείνουν στις 7.30 το βράδυ. Δεν υπάρχει περίπτερο, δεν βρίσκεις ταξί. Χάλια. Πάντως, το θέατρο στην Ιταλία υστερεί σε σχέση με της Αθήνας και σε θέματα αγοράς και, το πιο σημαντικό, σε ποιότητα».

Μου επιβεβαιώνει κάτι που έχω καταλάβει προ πολλού: οι ηθοποιοί είναι οι πρώτοι που καταλαβαίνουν αν η παράσταση στην οποία συμμετέχουν είναι καλή ή όχι. «Το πρόβλημα είναι ότι συχνά χάνουμε την ορθή μας κρίση σε σχέση με την προσωπική μας ερμηνεία. Έχω δει τρομερά πράγματα: να πιστεύεις ότι είσαι ειλικρινής κι αληθινός και πάνω στη σκηνή να βγαίνει το ακριβώς αντίθετο! Γιατί, εντάξει, μπορεί συχνά το ζητούμενο να είναι να παρασύρεσαι από τη σκηνική δράση, να "χάνεσαι" μέσα σ' αυτό που συμβαίνει, αλλά τι γίνεται όταν οι ωραίες ιδέες που εκφράζουμε δεν αντιστοιχούν πουθενά στη σκηνική μας ερμηνεία; Δεν κατηγορώ κανένα γιατί δεν είμαι σίγουρη ούτε για τον εαυτό μου. Έχω κι εγώ αυτό το δαιμόνιο που θέλει λ.χ. να αποδεικνύει πόσο καλή είμαι και πως δίκαια πήρα τον ρόλο».

Λέει πως στην πρόβα είναι συνέχεια με το «τρίτο μάτι» ανοιχτό, προσπαθώντας να καταλάβει τι είναι αυτό που κάνει κάθε φορά. «Πέρσι με τον Λευτέρη Βογιατζή, στην προετοιμασία της Αντιγόνηςήρθα πολύ άγρια αντιμέτωπη με τον εαυτό μου. Νόμιζα ότι κατάφερνα πράγματα κι ότι έκανα το σωστό και ο Λευτέρης μου αποδείκνυε με "επιστημονική" ακρίβεια πόσο λάθος ήμουν. Βάζει μπροστά σου έναν τεράστιο καθρέφτη και τρομάζεις μ' αυτό που βλέπεις - σου λέει, ας πούμε, ότι έχεις την τάση να κάνεις αυτό, εσύ σκέφτεσαι "καμία σχέση με μένα" και μετά πιάνεις το κείμενο, απλά το διαβάζεις και διαπιστώνεις ότι έχει δίκιο! Μέσα απ' αυτή τη διαδικασία σου αποκαλύπτει τόσα πράγματα γι' αυτό που είσαι και για το πώς εντέλει αντιμετωπίζεις το επάγγελμά σου που, παρά την κρίση που πέρασα (όπως και πολλοί άλλοι που έχουν δουλέψει μαζί του), του χρωστώ πολλά. Αν δεν είχα την περσινή εμπειρία της Αντιγόνης, όχι, δεν θα τολμούσα, δεν θα μπορούσα να ερμηνεύσω τώρα την Ηλέκτρα. Δεν υπάρχει τίποτα πολυτιμότερο για μένα απ' αυτά που μου έδειξε ο Λευτέρης».

Δεν τη φοβίζει η Επίδαυρος. «Αυτά τα περί δέους τα ακούω από μικρή. Μεγάλα λόγια! Φρόντισα να πετάξω εγκαίρως αυτό το βάρος από πάνω μου. Πέρσι, λ.χ., με την Αμαλία Μουτούση και τον Δημήτρη Ήμελλο ξυπνήσαμε μια μέρα στις 6 το πρωί και πήγαμε στο θέατρο χωρίς το άγχος της πρόβας ή της παράστασης. Είπαμε απλώς τα λόγια μας, ο ένας στη σκηνή κι ο άλλος ψηλά, στο πάνω διάζωμα, και καταλάβαμε ότι αυτό που συμβαίνει την ώρα την παράστασης δεν είναι καθόλου κάτι το φοβερό. Ούτε σαν λιοντάρι που απειλεί να σε φάει ούτε τίποτα τέτοιο. Όταν το θέατρο γεμίζει από κόσμο αισθάνομαι να "μεγαλώνω" κι εγώ, να γίνομαι ένα μαζί του· ηθοποιοί και κοινό μαζί. Αν ο χώρος έχει κάτι θείο, κάτι θείο έχει και ο καθένας από μας μέσα του. Ένας συντονισμός χρειάζεται και μάλιστα απαλά, χωρίς έντονη προσπάθεια. Τουλάχιστον γι' αυτό προσπαθώ».

Θα ερμηνεύσει την Ηλέκτρα σαν πεισμωμένο παιδί, που κυλιέται στη λάσπη και διαμαρτύρεται, απόλυτα πεπεισμένο ότι έχει δίκιο. Στην πρόταση του Στάιν η ηρωίδα νιώθει ότι πρέπει να κρατήσει ζωντανό το παλιό σκάνδαλο γιατί, αν πάψει να φωνάζει και να ωρύεται, θα χαθεί και ο μύθος. Η φωνή της και το σώμα της είναι το μοναδικό της όπλο - και η άρνηση, όπως ένα παιδί που, όταν πεισμώσει, κλείνει τα αυτιά για να μην ακούει ή αρνείται να μιλήσει. «Είναι μια κλασική παράσταση αλλά εντελώς γεωμετρημένη: κάθε τι που υπάρχει σ' αυτήν είναι βαλμένο προσεκτικά και μελετημένα», σχολιάζει.

Τον χειμώνα η Στεφανία Γουλιώτη θα συμμετέχει στη χοροθεατρική παράσταση Βossa Nova, που θα ετοιμάσει οΚωνσταντίνος Ρήγος για το Εθνικό Θέατρο, αλλά Δευτέρες και Τρίτες θα συνεχίσει στην Ερωτευμένη Νέκρη στο Αμφιθέατρο, μαζί με τους φίλους της από τη σχολή, τον Νικόλα Παπαγιάννη και την Κατερίνα Ευαγγελάτου.

0

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ

Μπομπ Γουίλσον

Απώλειες / Μπομπ Γουίλσον (1941-2025): Το προκλητικό του σύμπαν ήταν ένα και μοναδικό

Μεγάλωσε σε μια κοινότητα όπου το θέατρο θεωρούνταν ανήθικο. Κι όμως, με το ριζοσπαστικό του έργο σφράγισε τη σύγχρονη τέχνη του 20ού αιώνα, σε παγκόσμιο επίπεδο. Υποκλίθηκε πολλές φορές στο αθηναϊκό κοινό – και εκείνο, κάθε φορά, του ανταπέδιδε την τιμή.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
H ανάληψη του Οιδίποδα αναβάλλεται επ’ αόριστον

Θέατρο / H ανάληψη του Οιδίποδα αναβάλλεται επ’ αόριστον

Ο «Οιδίποδας» του Γιάννη Χουβαρδά συνενώνει τον «Τύραννο» και τον «Επί Κολωνώ» σε μια παράσταση, παίρνοντας τη μορφή μιας πυρετώδους ανασκαφής στο πεδίο του ασυνείδητου - Κριτική της Λουίζας Αρκουμανέα.
ΛΟΥΙΖΑ ΑΡΚΟΥΜΑΝΕΑ
Ζιλιέτ Μπινός: Η Ιουλιέτα των Πνευμάτων στην Επίδαυρο

Θέατρο / Ζιλιέτ Μπινός: Η Ιουλιέτα των Πνευμάτων στην Επίδαυρο

Η βραβευμένη με Όσκαρ ηθοποιός προσπαθεί να παραμείνει συγκεντρωμένη μέχρι την κάθοδό της στο αργολικό θέατρο. Παρ’ όλα αυτά, βρήκε τον χρόνο να μας μιλήσει για τους γυναικείους ρόλους που τη συνδέουν με την Ελλάδα και για τη σημασία της σιωπής.
ΘΟΔΩΡΗΣ ΚΟΥΤΣΟΓΙΑΝΝΟΠΟΥΛΟΣ
Όλα όσα ζήσαμε στο 79ο Φεστιβάλ της Αβινιόν: από το «La Distance» του Ροντρίγκες έως τη μεγάλη επιτυχία του Μπανούσι

Θέατρο / Όλα όσα ζήσαμε στο 79ο Φεστιβάλ της Αβινιόν

Οι θερμές κριτικές της «Liberation» και της «Le Monde» για το «ΜΑΜΙ» του Μπανούσι σε παραγωγή της Στέγης του Ιδρύματος Ωνάση είναι απλώς μια λεπτομέρεια μέσα στις απανωτές εκπλήξεις που έκρυβε το πιο γνωστό θεατρικό φεστιβάλ στον κόσμο.
ΤΙΝΑ ΜΑΝΔΗΛΑΡΑ
Κωνσταντίνος Ζωγράφος: Ο «Ορέστης» του Τερζόπουλου

Θέατρο / Κωνσταντίνος Ζωγράφος: «Ο Τερζόπουλος σου βγάζει τον καλύτερό σου εαυτό»

Ο νεαρός ηθοποιός που πέρυσι ενσάρκωσε τον Πυλάδη επιστρέφει φέτος ως Ορέστης. Με μια ήδη πλούσια διαδρομή στο θέατρο δίπλα σε σημαντικούς δημιουργούς, ετοιμάζει ένα νέο έργο εμπνευσμένο από το Νεκρομαντείο του Αχέροντα.
ΧΡΗΣΤΟΣ ΠΑΡΙΔΗΣ
«Μάλιστα κύριε Ζαμπέτα»: Αξίζει η παράσταση για τον «μάγκα» του ελληνικού πενταγράμμου;

The Review / «Μάλιστα κύριε Ζαμπέτα»: Αξίζει η παράσταση για τον «μάγκα» του ελληνικού πενταγράμμου;

Με αφορμή την παράσταση γι’ αυτόν τον αυθεντικό δημιουργό που τις δεκαετίες του 1950 και του 1960 μεσουρανούσε, ο Χρήστος Παρίδης και η Βένα Γεωργακοπούλου σχολιάζουν τον αντίκτυπό του στο κοινό σήμερα.
ΧΡΗΣΤΟΣ ΠΑΡΙΔΗΣ
«Οιδίπους Τύραννος» και «Οιδίπους επί Κολωνώ» του Σοφοκλή: Η άνοδος, πτώση και η αποθέωση

Αρχαίο Δράμα Explained / «Οιδίπους Τύραννος» και «Οιδίπους επί Κολωνώ» του Σοφοκλή: Η άνοδος, η πτώση και η αποθέωση

Τι μας μαθαίνει η ιστορία του Οιδίποδα, ενός ανθρώπου που έχει τα πάντα και τα χάνει εν ριπή οφθαλμού; Η κριτικός θεάτρου Λουίζα Αρκουμανέα επιχειρεί μια θεωρητική ανάλυση του έργου του Σοφοκλή.
ΛΟΥΙΖΑ ΑΡΚΟΥΜΑΝΕΑ
Αλίκη Βουγιουκλάκη: Στη ζωή έσπαγε τα ταμπού, στο θέατρο τα ταμεία

Θέατρο / Αλίκη Βουγιουκλάκη: Πώς έσπαγε τα ταμεία στο θέατρο επί 35 χρόνια

Για δεκαετίες έχτισε, με το αλάνθαστο επιχειρηματικό της ένστικτο, μια σχέση με το θεατρικό κοινό που ακολουθούσε υπνωτισμένο τον μύθο της εθνικής σταρ. Η πορεία της ως θιασάρχισσας μέσα από παραστάσεις-σταθμούς και τις μαρτυρίες συνεργατών της.
ΧΡΗΣΤΟΣ ΠΑΡΙΔΗΣ
Νίκος Καραθάνος: «Εμείς είμαστε οι χώρες, τα κείμενα, οι πόλεις, εμείς είμαστε οι μύθοι»

Θέατρο / Νίκος Καραθάνος: «Εμείς είμαστε οι χώρες, τα κείμενα, οι πόλεις, εμείς είμαστε οι μύθοι»

Στον πολυαναμενόμενο «Οιδίποδα» του Γιάννη Χουβαρδά, ο Νίκος Καραθάνος επιστρέφει, 23 χρόνια μετά, στον ομώνυμο ρόλο, ακολουθώντας την ιστορία από το τέλος προς την αρχή και φωτίζοντας το ανθρώπινο βάθος μιας τραγωδίας πιο οικείας απ’ όσο νομίζουμε.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
Ένα δώρο που άργησε να φτάσει

Θέατρο / «Κοιτάξτε πώς φέρονταν οι αρχαίοι στους ξένους! Έτσι πρέπει να κάνουμε κι εμείς»

Ένα δώρο που έφτασε καθυστερημένα, μόλις είκοσι λεπτά πριν το τέλος της παράστασης - Κριτική της Λουίζας Αρκουμανέα για το «ζ-η-θ, ο Ξένος» σε σκηνοθεσία Μιχαήλ Μαρμαρινού.
ΛΟΥΙΖΑ ΑΡΚΟΥΜΑΝΕΑ
Η Κασσάνδρα της Έβελυν Ασουάντ σημάδεψε το φετινό καλοκαίρι

Θέατρο / Η Κασσάνδρα της Έβελυν Ασουάντ σημάδεψε την «Ορέστεια»

Η «Ορέστεια» του Θεόδωρου Τερζόπουλου συζητήθηκε όσο λίγες παραστάσεις: ενθουσίασε, προκάλεσε ποικίλα σχόλια και ανέδειξε ερμηνείες υψηλής έντασης και ακρίβειας. Ξεχώρισε εκείνη της Έβελυν Ασουάντ, η οποία, ως Κασσάνδρα, ερμήνευσε ένα αραβικό μοιρολόι που έκανε πολλούς να αναζητήσουν το όνομά της. Το φετινό καλοκαίρι, η παράσταση επιστρέφει στη Θεσσαλονίκη, στους Δελφούς και στο αρχαίο θέατρο Φιλίππων.
M. HULOT
Η Λίνα Νικολακοπούλου υπογράφει και σκηνοθετεί τη μουσικοθεατρική παράσταση «Χορικά Ύδατα»

Θέατρο / «Χορικά Ύδατα»: Ο έμμετρος κόσμος της Λίνας Νικολακοπούλου επιστρέφει στη σκηνή

Τραγούδια που αποσπάστηκαν από το θεατρικό τους περιβάλλον επιστρέφουν στην πηγή τους, σε μια σκηνική τελετουργία γεμάτη εκπλήξεις που φωτίζει την τεράστια καλλιτεχνική παρακαταθήκη της στιχουργού.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
«Το ημέρωμα της στρίγγλας»: Ήταν ο Σαίξπηρ μισογύνης;

The Review / «Το ημέρωμα της στρίγγλας»: Ήταν ο Σαίξπηρ μισογύνης;

Γιατί εξακολουθεί να κερδίζει το σύγχρονο κοινό η διάσημη κωμωδία του Άγγλου βάρδου κάθε φορά που ανεβαίνει στη σκηνή; Ο Χρήστος Παρίδης και η Βένα Γεωργακοπούλου συζητούν με αφορμή την παράσταση που σκηνοθετεί η Εύα Βλασσοπούλου.
ΧΡΗΣΤΟΣ ΠΑΡΙΔΗΣ
«Darkest White»: Ένα σύμπαν που εξερευνά την ανθεκτικότητα και τη δύναμη της γυναίκας 

Θέατρο / «Darkest White»: Ο εμφύλιος από την πλευρά των χαμένων

Το έργο της Δαφίν Αντωνιάδου που θα δούμε στο Φεστιβάλ Αθηνών, εξερευνά μέσω προσωπικών και ιστορικών αναμνήσεων και μέσα από την ανθεκτικότητα και τη δύναμη της γυναικείας παρουσίας, ιστορίες εκτοπισμού και επιβίωσης. 
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
Beytna: Μια παράσταση χορού που είναι στην ουσια ένα τραπέζι με φίλους

Φεστιβάλ Χορού Καλαμάτας / Beytna: Μια παράσταση χορού που είναι στην ουσία ένα τραπέζι με φίλους

Ο σπουδαίος λιβανέζος χορευτής και χορογράφος Omar Rajeh, επιστρέφει με την «Beytna», μια ιδιαίτερη περφόρμανς με κοινωνικό όσο και γαστριμαργικό αποτύπωμα, που θα παρουσιαστεί στο πλαίσιο του φετινού 31ου Διεθνούς Φεστιβάλ Χορού Καλαμάτας.
ΘΟΔΩΡΗΣ ΑΝΤΩΝΟΠΟΥΛΟΣ
Η νύφη και το «Καληνύχτα, Σταχτοπούτα»

Θέατρο / Η Καρολίνα Μπιάνκι παίρνει το ναρκωτικό του βιασμού επί σκηνής. Τι γίνεται μετά;

Μια παράσταση-περφόρμανς που μέσα από έναν εξαιρετικά πυκνό και γοητευτικό λόγο, ένα κολάζ από εικόνες, αναφορές, εξομολογήσεις, όνειρα και εφιάλτες μάς κάνει κοινωνούς μιας ακραίας εμπειρίας, χωρίς να σοκάρει.
ΛΟΥΙΖΑ ΑΡΚΟΥΜΑΝΕΑ