Ο Τσέζαρις Γκραουζίνις ανεβάζει στο ΚΘΒΕ τις «Τρεις Αδερφές», το πιο ανελέητο έργο του Τσέχοφ

Ο Τσέζαρις Γκραουζίνις ανεβάζει στο ΚΘΒΕ τις «Τρεις Αδερφές», το πιο ανελέητο έργο του Τσέχοφ Facebook Twitter
Η αληθινή, μεγάλη ποίηση δεν ανήκει σε καμιά συγκεκριμένη εποχή. Ξέρω πως οι άνθρωποι και τα συναισθήματά τους παραμένουν ίδια, όπως και πριν από 100 ή 1.000 χρόνια. Φωτο: Τάσος Θώμογλου
0

Όταν ο Λιθουανός σκηνοθέτης Τσέζαρις Γκραουζίνις ανέβασε το 2011 το Déjà Vu σε κείμενα του Κάφκα, το θεατρόφιλο κοινό της Θεσσαλονίκης μιλούσε για μια αποκάλυψη, μια ανεπανάληπτη για τα δεδομένα της πόλης θεατρική εμπειρία. Οι Επτά επί Θήβας ήταν το απόλυτο sold out το καλοκαίρι του 2017. Μετά ασχολήθηκε με κάτι που ήξερε καλά, τη Ρωσική Επανάσταση. Και τώρα ανεβάζει Τσέχοφ, τις Τρεις Αδερφές, που ο ίδιος χαρακτηρίζει «το πιο θλιμμένο και ανελέητο έργο του». Τι τον έκανε να το ασχοληθεί με αυτό, τι είναι εκείνο που τον κάνει να επιστρέφει σε ένα από τα εμβληματικά έργα του μεγάλου Ρώσου συγγραφέα; Τι θεωρεί ότι το κάνει οικουμενικό;

— Δεν είναι η πρώτη φορά που ανεβάζετε τις Τρεις Αδερφές του Τσέχοφ. Γιατί επιλέξατε να ανεβάσετε αυτό το έργο; Τι είναι εκείνο που εξακολουθεί να σας μιλάει σ' αυτό δράμα της πλήξης και της ακύρωσης;

Πράγματι, οι Τρεις Αδερφές του Τσέχοφ με απασχόλησαν και στο παρελθόν. Είναι ένα από τα πιο σημαντικά κείμενα της παγκόσμιας δραματουργίας. Δεν είναι η γνώμη μου, είναι η αλήθεια. Όμως, όταν ο Γιάννης Αναστασάκης, ο καλλιτεχνικός διευθυντής του ΚΘΒΕ, μου πρότεινε να το ανεβάσω πριν από μερικά χρόνια, είχα πολλές αμφιβολίες που με εμπόδιζαν να δεχτώ. Κυρίως επειδή θεωρώ ότι είναι ένα έργο βασανιστικά τραγικό. Απ' την άλλη πλευρά, η απόπειρα ν' ανεβάσει κανείς τις Τρεις Αδερφές αποτελεί μία από τις μεγαλύτερες προκλήσεις για έναν καλλιτέχνη του θεάτρου. Θα έλεγα, κάνοντας χιούμορ, ότι μπορεί κανείς να πάρει το έργο και να κάνει ένα γλυκό μελόδραμα για ηλικιωμένους μικροαστούς. Αλλά αν το παρατηρήσει προσεχτικά και το προσεγγίσει με ειλικρίνεια και χωρίς προκαταλήψεις, τότε κάτι του προκαλεί ανησυχία και τον αναγκάζει να αναμετρηθεί με πιο υπαρξιακά, ακόμα και μεταφυσικά θέματα.

Όταν πέφτουν τα φώτα της πλατείας και ξεκινά η παράσταση, γινόμαστε όλοι λίγο παιδιά, ανοιχτοί στο να βιώσουμε το ταξίδι στη φαντασία μας. Μέσα στο εκθαμβωτικό σκοτάδι του θεάτρου όλες οι διαφορές που μπορεί να υπάρχουν, ό,τι ξεχωρίζει ή χωρίζει τους ανθρώπους εξαφανίζεται, γίνεται ασήμαντο.

— Πού συναντιέται ο 19ος αιώνας του Τσέχοφ με το σήμερα; Λέει σε κάποιο σημείο η Ιρίνα: «Θα έρθει μια μέρα που οι άνθρωποι θα τα μάθουν όλα». Εξακολουθούν να μας ταλανίζουν τα ίδια συλλογικά αδιέξοδα και ερωτήματα που βασάνιζαν τις Τρεις Αδερφές;

Το τελευταίο που θέλω να κάνω με αυτό το έργο είναι να το κάνω επίκαιρο. Στις πρόβες, με τους ηθοποιούς μου, δεν σκεφτόμαστε το παρόν, την επικαιρότητα. Προσπαθούμε να δούμε τα αιώνια ανθρώπινα ζητήματα. Η αληθινή, μεγάλη ποίηση δεν ανήκει σε καμιά συγκεκριμένη εποχή. Ξέρω πως οι άνθρωποι και τα συναισθήματά τους παραμένουν ίδια, όπως και πριν από 100 ή 1.000 χρόνια. Το να χάνεις τις ελπίδες σου, την πίστη σου στο νόημα της ζωής, δεν ήταν πιο οδυνηρό πριν από 100 χρόνια. Πιστεύω ότι βάζοντας αυτήν τη φράση στα χείλη της νεαρής Ιρίνα, ο κύριος Τσέχοφ χαμογελούσε σαρκαστικά.

— Σε τι διαφοροποιούνται οι Τρεις Αδερφές από τα υπόλοιπα έργα του Τσέχοφ; Πού νομίζετε ότι θέλετε να ρίξετε το βάρος στην παράσταση που ετοιμάζετε;

Δεν είναι η πρώτη φορά που μου τίθεται αυτό το ερώτημα και, ως συνήθως, προτιμώ να σωπάσω. Είμαι σκηνοθέτης, οπότε εκφράζω τις απόψεις μου με θεατρικά μέσα, μέσω της θεατρικής δράσης. Το χειρότερο που μπορώ να κάνω στους θεατές, τους οποίους σέβομαι και εκτιμώ πολύ, είναι να τους δηλώσω τι θέλω να πω προτού δουν την παράσταση. Ο θεατής θα δει αυτό που θα δει. Θα βγάλει τα δικά του συμπεράσματα και θα έχει πάντα δίκιο. Αν καταφέρω να εκφράσω αυτό που θέλω να εκφράσω, το κοινό θα καταλάβει. Θέλω να δίνω στον θεατή τη δυνατότητα να επικοινωνήσει με την παράσταση, χωρίς να τον προκαταλαμβάνω ως προς το τι πρέπει να δει ή να καταλάβει.


— Θεωρείτε πετυχημένα τα ανεβάσματα του Τσέχοφ στο ελληνικό θέατρο ή πιστεύετε πως κάποια παράμετρος χάνεται τελείως;

Νιώθω άσχημα κάθε φορά που πλήττω σε παραστάσεις έργων του Τσέχοφ. Λυπάμαι και για τους υπόλοιπους θεατές. Υποθέτω ότι οφείλεται στο γεγονός πως οι Ρώσοι θεωρούν τον Τσέχοφ κάτι σαν απόδειξη του ότι «κι εμείς υπήρξαμε κομψοί και ευγενείς». Είναι λυπηρό ότι αυτό έγινε κλισέ, ότι τα έργα του Τσέχοφ ανεβαίνουν ως μελοδραματικές ιστορίες καλοντυμένων ανθρώπων που πλήττουν. Ο Τσέχοφ δεν είναι ούτε καραμελίτσα ούτε σοκολατίτσα. Είναι το εντελώς αντίθετο. Με τη σκληρή ματιά του κυνικού γιατρού ανατέμνει χειρουργικά τη θλιβερή μιζέρια των ανθρώπων, αποκαλύπτοντάς την. Με αυτόν τον τρόπο, όμως, μας δείχνει τους ανθρώπους μέσα από άλλο πρίσμα, κάνοντάς μας να τους αγαπήσουμε και παράλληλα να σεβαστούμε τη ζωή μας.

Ο Τσέζαρις Γκραουζίνις ανεβάζει στο ΚΘΒΕ τις «Τρεις Αδερφές», το πιο ανελέητο έργο του Τσέχοφ Facebook Twitter
Οι «Τρεις Αδελφές» του Τσέχοφ ανεβαίνουν στο Θέατρο Εταιρείας Μακεδονικών Σπουδών από το Σάββατο 9 Νοεμβρίου.


— Έχει σημασία το πού ανεβαίνει ένα έργο; Δηλαδή είναι διαφορετικό το ανέβασμα ενός ποιητικού κειμένου σε μια περιφερειακή πόλη, όπως είναι η Θεσσαλονίκη, απ' ό,τι σε μια χαοτική, νευρωτική μητρόπολη;

Είναι καταπληκτικό το ότι έχω την τύχη ν' ανεβάζω αυτό το έργο στη Θεσσαλονίκη. Δεν είναι η πόλη των χαμένων ελπίδων και των αποχαιρετισμών; Τουλάχιστον εγώ, ένας επισκέπτης που ξέρω κάποια πράγματα για την ιστορία της, νομίζω πως είναι. Επίσης, απολαμβάνω την ευκαιρία που μου δόθηκε να εργαστώ σε έναν πολύ δημιουργικό θεατρικό οργανισμό, και μάλιστα στην καλύτερη εποχή του! Επίσης, έχω έναν θαυμάσιο θίασο ηθοποιών που δεν αντιμετωπίζω απλώς ως επαγγελματίες που κάνουν εξαιρετικά τη δουλειά τους αλλά ως συνταξιδιώτες και συνδημιουργούς. Εννοώ ότι η δημιουργία αυτής της παράστασης δεν αποτελεί έναν ακόμα σταθμό στην καλλιτεχνική μας πορεία, στην καριέρα μας, αλλά πολύ-πολύ περισσότερα. Είναι ο πιο όμορφος τρόπος να ζεις, δημιουργώντας μαζί με άλλους με αφορμή την ποίηση. Όχι μόνο για τον εαυτό μας αλλά και για το κοινό μας. Δεν βασανίζω τον εαυτό μου με ερωτήματα του τύπου «πώς να προσαρμόσω αυτό που κάνω στο εκάστοτε κοινό της Θεσσαλονίκης, της Αθήνας, της Λιθουανίας, της Σουηδίας, της Κορέας». Όταν πηγαίνουμε στον γιατρό, όλοι είμαστε ίδιοι. Γυμνοί. Όταν πέφτουν τα φώτα της πλατείας και ξεκινά η παράσταση, γινόμαστε όλοι λίγο παιδιά, ανοιχτοί στο να βιώσουμε το ταξίδι στη φαντασία μας. Μέσα στο εκθαμβωτικό σκοτάδι του θεάτρου όλες οι διαφορές που μπορεί να υπάρχουν, ό,τι ξεχωρίζει ή χωρίζει τους ανθρώπους εξαφανίζεται, γίνεται ασήμαντο. Γινόμαστε όλοι ένα και αυτό είναι ένα θαύμα. Βέβαια, όλα όσα προανέφερα συμβαίνουν όταν μια παράσταση πετύχει. Επιτρέψτε μου, λοιπόν, να πω «φτου, φτου, φτου!».

Info

Τρεις Αδερφές του Αντόν Τσέχοφ από το ΚΘΒΕ

Θέατρο Εταιρείας Μακεδονικών Σπουδών (ΕΜΣ)

Πρεμιέρα: Σάββατο 9 Νοεμβρίου

Ημέρες και ώρες παραστάσεων: Τετ. 18:30, Πέμ., Παρ., Σάβ. 20:30, Κυρ. 19:00

Με αγγλικούς και ρωσικούς υπέρτιτλους κάθε Σάββατο

Συντελεστές

Μετάφραση: Γιώργος Σεβαστίκογλου

Σκηνοθεσία: Τσέζαρις Γκραουζίνις

Σκηνικά: Κένι ΜακΛέλαν

Κοστούμια: Κλερ Μπρέισγουελ

Μουσική: Μαρτίνας Μπιαλομπζέσκις

Κίνηση: Έντγκεν Λάμε

Φωτισμοί: Αλέκος Γιάνναρος

Μουσική διδασκαλία: Παναγιώτης Μπάρλας

Α΄ βοηθός σκηνοθέτη: Μάριος Καρβουνάκης

Β΄ βοηθός σκηνοθέτη: Ιορδάνης Αϊβάζογλου

Βοηθός σκηνογράφου-ενδυματολόγου: Μαρία Μυλωνά

Οργάνωση παραγωγής: Φιλοθέη Ελευθεριάδου

Παίζουν: Κωνσταντίνος Χατζησάββας, Κλειώ-Δανάη Οθωναίου, Χριστίνα Χριστοδούλου, Ιφιγένεια Καραμήτρου, Λένα Νάτση, Απόστολος Πελεκάνος, Γρηγόρης Παπαδόπουλος, Αλέξανδρος Κουκιάς, Σαμψών Φύτρος, Μανώλης Μαυροματάκης, Μάρκος Γέττος, Χρήστος Μαστρογιαννίδης, Γιώργος Σφυρίδης. Μαρία Καραμήτρη, Χρίστος Νταρακτσής

 

Θέατρο
0

ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ

Κωνσταντίνος Ζωγράφος: Ο «Ορέστης» του Τερζόπουλου

Θέατρο / Κωνσταντίνος Ζωγράφος: «Ο Τερζόπουλος σου βγάζει τον καλύτερό σου εαυτό»

Ο νεαρός ηθοποιός που πέρυσι ενσάρκωσε τον Πυλάδη επιστρέφει φέτος ως Ορέστης. Με μια ήδη πλούσια διαδρομή στο θέατρο δίπλα σε σημαντικούς δημιουργούς, ετοιμάζει ένα νέο έργο εμπνευσμένο από το Νεκρομαντείο του Αχέροντα.
ΧΡΗΣΤΟΣ ΠΑΡΙΔΗΣ
«Μάλιστα κύριε Ζαμπέτα»: Αξίζει η παράσταση για τον «μάγκα» του ελληνικού πενταγράμμου;

The Review / «Μάλιστα κύριε Ζαμπέτα»: Αξίζει η παράσταση για τον «μάγκα» του ελληνικού πενταγράμμου;

Με αφορμή την παράσταση γι’ αυτόν τον αυθεντικό δημιουργό που τις δεκαετίες του 1950 και του 1960 μεσουρανούσε, ο Χρήστος Παρίδης και η Βένα Γεωργακοπούλου σχολιάζουν τον αντίκτυπό του στο κοινό σήμερα.
ΧΡΗΣΤΟΣ ΠΑΡΙΔΗΣ
«Οιδίπους Τύραννος» και «Οιδίπους επί Κολωνώ» του Σοφοκλή: Η άνοδος, πτώση και η αποθέωση

Αρχαίο Δράμα Explained / «Οιδίπους Τύραννος» και «Οιδίπους επί Κολωνώ» του Σοφοκλή: Η άνοδος, η πτώση και η αποθέωση

Τι μας μαθαίνει η ιστορία του Οιδίποδα, ενός ανθρώπου που έχει τα πάντα και τα χάνει εν ριπή οφθαλμού; Η κριτικός θεάτρου Λουίζα Αρκουμανέα επιχειρεί μια θεωρητική ανάλυση του έργου του Σοφοκλή.
ΛΟΥΙΖΑ ΑΡΚΟΥΜΑΝΕΑ
Αλίκη Βουγιουκλάκη: Στη ζωή έσπαγε τα ταμπού, στο θέατρο τα ταμεία

Θέατρο / Αλίκη Βουγιουκλάκη: Πώς έσπαγε τα ταμεία στο θέατρο επί 35 χρόνια

Για δεκαετίες έχτισε, με το αλάνθαστο επιχειρηματικό της ένστικτο, μια σχέση με το θεατρικό κοινό που ακολουθούσε υπνωτισμένο τον μύθο της εθνικής σταρ. Η πορεία της ως θιασάρχισσας μέσα από παραστάσεις-σταθμούς και τις μαρτυρίες συνεργατών της.
ΧΡΗΣΤΟΣ ΠΑΡΙΔΗΣ
Νίκος Καραθάνος: «Εμείς είμαστε οι χώρες, τα κείμενα, οι πόλεις, εμείς είμαστε οι μύθοι»

Θέατρο / Νίκος Καραθάνος: «Εμείς είμαστε οι χώρες, τα κείμενα, οι πόλεις, εμείς είμαστε οι μύθοι»

Στον πολυαναμενόμενο «Οιδίποδα» του Γιάννη Χουβαρδά, ο Νίκος Καραθάνος επιστρέφει, 23 χρόνια μετά, στον ομώνυμο ρόλο, ακολουθώντας την ιστορία από το τέλος προς την αρχή και φωτίζοντας το ανθρώπινο βάθος μιας τραγωδίας πιο οικείας απ’ όσο νομίζουμε.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
Ένα δώρο που άργησε να φτάσει

Θέατρο / «Κοιτάξτε πώς φέρονταν οι αρχαίοι στους ξένους! Έτσι πρέπει να κάνουμε κι εμείς»

Ένα δώρο που έφτασε καθυστερημένα, μόλις είκοσι λεπτά πριν το τέλος της παράστασης - Κριτική της Λουίζας Αρκουμανέα για το «ζ-η-θ, ο Ξένος» σε σκηνοθεσία Μιχαήλ Μαρμαρινού.
ΛΟΥΙΖΑ ΑΡΚΟΥΜΑΝΕΑ
Η Κασσάνδρα της Έβελυν Ασουάντ σημάδεψε το φετινό καλοκαίρι

Θέατρο / Η Κασσάνδρα της Έβελυν Ασουάντ σημάδεψε την «Ορέστεια»

Η «Ορέστεια» του Θεόδωρου Τερζόπουλου συζητήθηκε όσο λίγες παραστάσεις: ενθουσίασε, προκάλεσε ποικίλα σχόλια και ανέδειξε ερμηνείες υψηλής έντασης και ακρίβειας. Ξεχώρισε εκείνη της Έβελυν Ασουάντ, η οποία, ως Κασσάνδρα, ερμήνευσε ένα αραβικό μοιρολόι που έκανε πολλούς να αναζητήσουν το όνομά της. Το φετινό καλοκαίρι, η παράσταση επιστρέφει στη Θεσσαλονίκη, στους Δελφούς και στο αρχαίο θέατρο Φιλίππων.
M. HULOT
Η Λίνα Νικολακοπούλου υπογράφει και σκηνοθετεί τη μουσικοθεατρική παράσταση «Χορικά Ύδατα»

Θέατρο / «Χορικά Ύδατα»: Ο έμμετρος κόσμος της Λίνας Νικολακοπούλου επιστρέφει στη σκηνή

Τραγούδια που αποσπάστηκαν από το θεατρικό τους περιβάλλον επιστρέφουν στην πηγή τους, σε μια σκηνική τελετουργία γεμάτη εκπλήξεις που φωτίζει την τεράστια καλλιτεχνική παρακαταθήκη της στιχουργού.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
«Το ημέρωμα της στρίγγλας»: Ήταν ο Σαίξπηρ μισογύνης;

The Review / «Το ημέρωμα της στρίγγλας»: Ήταν ο Σαίξπηρ μισογύνης;

Γιατί εξακολουθεί να κερδίζει το σύγχρονο κοινό η διάσημη κωμωδία του Άγγλου βάρδου κάθε φορά που ανεβαίνει στη σκηνή; Ο Χρήστος Παρίδης και η Βένα Γεωργακοπούλου συζητούν με αφορμή την παράσταση που σκηνοθετεί η Εύα Βλασσοπούλου.
ΧΡΗΣΤΟΣ ΠΑΡΙΔΗΣ
«Darkest White»: Ένα σύμπαν που εξερευνά την ανθεκτικότητα και τη δύναμη της γυναίκας 

Θέατρο / «Darkest White»: Ο εμφύλιος από την πλευρά των χαμένων

Το έργο της Δαφίν Αντωνιάδου που θα δούμε στο Φεστιβάλ Αθηνών, εξερευνά μέσω προσωπικών και ιστορικών αναμνήσεων και μέσα από την ανθεκτικότητα και τη δύναμη της γυναικείας παρουσίας, ιστορίες εκτοπισμού και επιβίωσης. 
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
Beytna: Μια παράσταση χορού που είναι στην ουσια ένα τραπέζι με φίλους

Φεστιβάλ Χορού Καλαμάτας / Beytna: Μια παράσταση χορού που είναι στην ουσία ένα τραπέζι με φίλους

Ο σπουδαίος λιβανέζος χορευτής και χορογράφος Omar Rajeh, επιστρέφει με την «Beytna», μια ιδιαίτερη περφόρμανς με κοινωνικό όσο και γαστριμαργικό αποτύπωμα, που θα παρουσιαστεί στο πλαίσιο του φετινού 31ου Διεθνούς Φεστιβάλ Χορού Καλαμάτας.
ΘΟΔΩΡΗΣ ΑΝΤΩΝΟΠΟΥΛΟΣ
Η νύφη και το «Καληνύχτα, Σταχτοπούτα»

Θέατρο / Η Καρολίνα Μπιάνκι παίρνει το ναρκωτικό του βιασμού επί σκηνής. Τι γίνεται μετά;

Μια παράσταση-περφόρμανς που μέσα από έναν εξαιρετικά πυκνό και γοητευτικό λόγο, ένα κολάζ από εικόνες, αναφορές, εξομολογήσεις, όνειρα και εφιάλτες μάς κάνει κοινωνούς μιας ακραίας εμπειρίας, χωρίς να σοκάρει.
ΛΟΥΙΖΑ ΑΡΚΟΥΜΑΝΕΑ
Ακούγεσαι Λυδία, Ακούγεσαι ίσαμε το στάδιο

Επίδαυρος / «Ακούγεσαι, Λυδία, ίσαμε το στάδιο ακούγεσαι»

Κορυφαίο πρόσωπο του αρχαίου δράματος, συνδεδεμένη με εμβληματικές παραστάσεις, ανατρέχει σε δεκαπέντε σταθμούς της καλλιτεχνικής της ζωής στην Επίδαυρο και αφηγείται προσωπικές ιστορίες, επιτυχίες και ματαιώσεις, εξαιρετικές συναντήσεις και συνεργασίες, σε μια πορεία που αγγίζει τις πέντε δεκαετίες.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
Ο Ούρλιχ Ράσε και το παρασκήνιο της ιστορίας της Ισμήνης

Θέατρο / Η σκηνή του Ούρλιχ Ράσε στριφογύριζε - και πέταξε έξω την Ισμήνη

Στην παράσταση που άνοιξε την Επίδαυρο, ο Γερμανός σκηνοθέτης επέλεξε να ανεβάσει μια Αντιγόνη χωρίς Ισμήνη. Η απομάκρυνση της Κίττυς Παϊταζόγλου φωτίζει τις λεπτές –και άνισες– ισορροπίες εξουσίας στον χώρο του θεάτρου.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
Ο Θάνος Παπακωνσταντίνου μέσα στη γοητεία και στον τρόμο του Δράκουλα

Πρώτες Εικόνες / Dracula: Η υπερπαραγωγή που έρχεται το φθινόπωρο στην Αθήνα

Ο Θάνος Παπακωνσταντίνου μιλά αποκλειστικά στη LiFO για την πιο αναμενόμενη παράσταση της επερχόμενης σεζόν, για τη διαχρονική γοητεία του μύθου που φαντάστηκε ο Μπραμ Στόκερ στα τέλη του 19ου αιώνα, για το απόλυτο και το αιώνιο μιας ιστορίας που, όπως λέει, τον «διαλύει».
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
Ερωτευμένος με τον Κρέοντα

Θέατρο / Ο Rasche αγάπησε τον Κρέοντα περισσότερο από την Αντιγόνη

«Η εκφορά του λόγου παραδίδεται αμαχητί σε μια άκρατη δραματικότητα, σε ένα υπερπαίξιμο, σε μια βεβιασμένη εμφατικότητα, σε έναν στόμφο παλιακό που θα νόμιζε κανείς πως έχει εξαλειφθεί πλέον. Η σοβαροφάνεια σε όλο το (γοερό) μεγαλείο της». Έτσι ξεκίνησε φέτος η Επίδαυρος.
ΛΟΥΙΖΑ ΑΡΚΟΥΜΑΝΕΑ
Πολεμικοί Ανταποκριτές: Ψάχνοντας την αλήθεια μέσα στο ζόφο του πολέμου

Θέατρο / Πολεμικοί Ανταποκριτές: Ψάχνοντας την αλήθεια μέσα στον ζόφο του πολέμου

Σε μια περίοδο που ο πόλεμος αποτελεί βασικό συστατικό της καθημερινότητάς μας, μια παράσταση εξετάζει όσα μεσολαβούν μεταξύ γεγονότος και πληροφορίας και πώς διαμορφώνουν την τελική καταγραφή και την ιστορική μνήμη.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
Η τραγική ιστορία και η άγρια δολοφονία μιας θαρραλέας περφόρμερ

Θέατρο / Η τραγική ιστορία και η άγρια δολοφονία μιας θαρραλέας περφόρμερ

Όταν η Πίπα Μπάκα ξεκίνησε να κάνει oτοστόπ από την Ιταλία για να φτάσει στην Ιερουσαλήμ δεν φαντάστηκε ότι αυτό το ταξίδι-μήνυμα ειρήνης θα κατέληγε στον βιασμό και τη δολοφονία της. Mια παράσταση που θα δούμε στο Φεστιβάλ Αθηνών αναφέρεται στην ιστορία της.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ