O οdy icons τραγουδάει Λαπαθιώτη σε μια παράσταση του Γιάννη Σκουρλέτη και της bijoux de kant Facebook Twitter
Είμαι ένα κουίρ άτομο στο 2025. Ναι μεν έχει φτιαχτεί μια καλλιτεχνική ταυτότητα την οποία δεν φόρεσα στον εαυτό μου, αλλά είναι προέκτασή μου, μια ειλικρινής πλευρά του εαυτού μου. Φωτ.: Πάρις Ταβιτιάν/LIFO

«Ο Λαπαθιώτης έφερνε τη νύχτα μέσα στη μέρα, κάτι που σήμερα αποκαλούμε "κουίρ"»

0

Μεγαλωμένος στη Λεμεσό της Κύπρου, ζει και εργάζεται στην Αθήνα και ανήκει σε μια γενιά καλλιτεχνών που διεκδίκησαν και κατέκτησαν την καλλιτεχνική και προσωπική τους ελευθερία όσο καμία. Ηθοποιός, τραγουδιστής, σκηνοθέτης, περφόρμερ, δημιουργός της αβανγκάρντ ποπ και έθνικ ηλεκτρονικής μουσικής σκηνής, υπερασπίζεται την κουίρ ταυτότητά του και ό,τι άλλο θεωρεί πολύτιμο και άξιο λόγου μέσα από το τραγούδι, το θέατρο, τα βιντεοκλίπ, τη ζωή. Ετοιμάζεται να επιστρέψει με δεκατρία τραγούδια σε ποίηση Ναπολέοντα Λαπαθιώτη, μουσική Χρίστου Θεοδώρου και σκηνοθεσία Γιάννη Σκουρλέτη σε μια μουσική παράσταση με τίτλο «Κάπου περνούσε μια φωνή». 

— Όταν ήρθες πρώτη φορά σε επαφή με τον Λαπαθιώτη εξεπλάγης; 
Όντως, την πρώτη φορά που άκουσα για τον Λαπαθιώτη ήταν από ένα τραγούδι του Χρίστου Θεοδώρου, ο οποίος γράφει και τα τραγούδια της παράστασης. Παρακολουθούσα τη δουλειά του μέσα από συναυλίες του γιατί τον είχα δάσκαλο στη δραματική σχολή. Είχε κάνει με τη γυναίκα του, τη Βικτωρία Ταγκούλη, το «Έπινα μέσα από τα χείλη σου», που θα το έχουμε κι εμείς στην παράσταση – τότε ήταν η πρώτη φορά που ήρθα σε επαφή με το όνομα «Λαπαθιώτης». Μου έκανε εντύπωση ο ερωτισμός του τραγουδιού, αλλά βλέποντας το όνομα του στιχουργού, φαντάστηκα αρχικά ότι ήταν ψευδώνυμο. Άρχισα να τον ψάχνω κυρίως μέσα από τα τραγούδια – τον έχει τραγουδήσει και η Αρβανιτάκη. Μου έκανε εντύπωση πώς με λίγες λέξεις κατάφερνε να φτιάξει ένα τόσο πλούσιο αισθητικό και αισθησιακό σκηνικό με έντονες και πικρές εικόνες. Ήρθα σε επαφή με την ποίησή του λόγω της δραματικής σχολής, όχι σε βάθος βέβαια, αλλά μπόρεσα να την εκτιμήσω. 

Η αλήθεια είναι ότι ταιριάζω στο σύμπαν του Λαπαθιώτη. Αν επιλέξουμε δέκα ανθρώπους που μπορεί να αντικατοπτρίζουν τον ποιητή, είναι βέβαιο ότι θα είμαι κι εγώ ανάμεσά τους. Αυτό που λέω σχετικά με τη φωνή, έχει να κάνει αφενός με το πώς τη χρησιμοποιώ, δηλαδή σε τι ιστορίες δίνω φωνή, αφετέρου με το ότι έχει έναν λυρισμό που ταιριάζει σε αυτά τα ποιήματα. 

— Δεν είχες ξανακούσει το όνομά του;
Είμαι ένα παιδί από την Κύπρο, μεγάλωσα σε ένα αριστερό περιβάλλον, οπότε διαβάζαμε Ρίτσο, μας ενδιέφερε η κοινωνική διάσταση της ποίησης, όχι τόσο ο λυρισμός. Με την κουίρ ποίηση ήρθα σε επαφή μετά τα 20. Πρόκειται για ένα είδος που καταλάβαινα ότι με αφορά. Σκεφτόμουν «κοίτα να δεις, κάποιος έγραψε κάτι και για μένα. Άφησε παρακαταθήκη κάτι με το οποίο μπορώ να συνδεθώ». 

O οdy icons τραγουδάει Λαπαθιώτη σε μια παράσταση του Γιάννη Σκουρλέτη και της bijoux de kant Facebook Twitter
Όταν έβαψα τα μαλλιά μου πορτοκαλί, άρχισα να εισπράττω έντονα βλέμματα στον δρόμο, να με ρωτάνε άγνωστοι αν είναι φυσικά. Πάμε καλά; Αντί να αναρωτιούνται γιατί πεθαίνουν δεκάδες παιδιά αυτήν τη στιγμή στην Παλαιστίνη, ασχολούνται με τις τρίχες μου; Φωτ.: Πάρις Ταβιτιάν/LIFO

— Ως εκπρόσωπος του αισθητισμού, σε ποιο βαθμό τα ποιήματα του Λαπαθιώτη αγγίζουν ένα σύγχρονο γκέι αγόρι;
Εγώ νομίζω ότι συνδέομαι πάρα πολύ με το κομμάτι του λυρικότητας του στίχου και με το γεγονός ότι έχει γραφτεί από έναν άντρα για έναν άλλον άντρα. Οπότε συναντιέμαι με αυτά τα δυο του κομμάτια, της ταυτότητας και της αισθητικής. Εμένα μου αρέσει το λυρικό στοιχείο, η λυρική ποίηση, η λυρική μουσική, είτε κλασική είτε σύγχρονη. Υπάρχει αρκετή λυρικότητα και στα δικά μου τραγούδια, στον στίχο και στη μουσική, οπότε δεν τον νιώθω ξένο, ότι μπαίνω σε ένα πεδίο που θα πρέπει να μου συστηθεί και να του συστηθώ. Αντιθέτως, και ο Λαπαθιώτης στην εποχή του επέμενε προς αυτή την κατεύθυνση, καθώς ήταν μια εποχή που ο λυρισμός είχε αρχίσει να φεύγει. Κι εγώ με τον ίδιο «εξωγήινο» τρόπο τον φέρνω στο σήμερα. Ένας άνθρωπος με τα δαχτυλίδια μου, τα σκουλαρίκια μου, τα διαβάσματά μου, που με κοιτάζουν παράξενα όποτε κάθομαι έξω στον ήλιο για να διαβάσω. Κάνω πράγματα που δεν είναι στο mainstream φάσμα των συνομηλίκων μου. So what; Ο Λαπαθιώτης, που ήταν ένας ουρανοκατέβατος στους δρόμους της Αθήνας, ένας εστέτ με το κοστουμάκι του και τον καθωσπρεπισμό του, συγχρόνως σύχναζε στα ρεμπετάδικα και τα καταγώγια. Κάπου εκεί συνδέομαι κι εγώ με αυτούς τους ανθρώπους που ξέρουν από πού έρχονται, αναγνωρίζουν και αξιοποιούν τα προνόμιά τους. Ο Λαπαθιώτης με τα χρήματα του πατέρα του εξέδιδε τα ποιήματά του, παρ’ όλα αυτά συναγελαζόταν με κάποιους ανθρώπους με τους οποίους για κάποιον λόγο συνδεόταν. Και το δήλωνε καθαρά αυτό γιατί όποιον δεν γούσταρε του το έλεγε. Ήταν πολύ κάθετος. Το ξέρουμε από τα γραπτά του. 

— Η εποχή του σε ενδιαφέρει επίσης;
Ρίχνω άγκυρες και προς τις δύο κατευθύνσεις. Το παρελθόν συνέβη και είναι κάτι από το οποίο μπορώ να πιαστώ και να το κατανοήσω. Αφού, λοιπόν, συνέβη αυτό, μπορώ να δω και προς το μέλλον. Καθώς δεν είμαι παλαιολάγνος, δεν θα έλεγα ότι με ενδιαφέρει περισσότερο από την εποχή μας, που είναι πολύ τραχιά και βίαιη. 

— Πάντα δεν ήταν; 
Υπάρχει μια ειδοποιός διαφορά. Η τεχνολογία, τα ΜΜΕ και τα social media εντείνουν την τραχύτητα και τη διαδίδουν τόσο γρήγορα και τόσο κάθετα που ένας ευαίσθητος άνθρωπος δεν προλαβαίνει να υπάρξει μέσα σε αυτήν. Γι’ αυτό και όλο αυτό το στρες και τα παρελκόμενά του. Δεν κατηγορώ τα social, αλλά δημιουργούν μια κάθετη τομή μέσα σε κάτι που μέχρι πριν από μια εικοσαετία κυλούσε με έναν άλλο τρόπο. 

— Συγκρινόμενος με τον Καβάφη, μήπως ο Λαπαθιώτης αποτελεί με τη στάση της ζωής του έναν προπομπό του σύγχρονου ακτιβισμού; 
Νομίζω ότι ο Λαπαθιώτης είναι δείγμα μιας underground κουλτούρας της εποχής του που, εκτός από τη βία και το σκοτάδι του τότε –ρεμπέτικο, νύχτα, μπουρδέλα–, αποτυπώνει και μια τρυφεράδα. Αυτό νομίζω πως για έναν άνθρωπο που είχε πατέρα στρατιωτικό και ζούσε σε μια Ελλάδα πολύ συντηρητική είναι τρομερά επαναστατικό. Επρόκειτο για μια συντηρητική κοινωνία η οποία είχε όμως και τους ρεμπέτες με τις δικές τους παρεκκλίσεις. Ο Λαπαθιώτης έφερνε τη νύχτα μέσα στη μέρα. Είναι αυτό που με τους σημερινούς όρους αποκαλούμε «κουίρ». Γιατί το κουίρ αυτό κάνει, απαλείφει τις διαφορές μεταξύ των κατηγοριών. Ενώνει το λαϊκό στοιχείο, δηλαδή το άμεσο, το ρηξικέλευθο, το επαναστατικό, το ντόμπρο με τον καθωσπρεπισμό της κοινωνίας.

O οdy icons τραγουδάει Λαπαθιώτη σε μια παράσταση του Γιάννη Σκουρλέτη και της bijoux de kant Facebook Twitter
Ο Λαπαθιώτης έφερνε τη νύχτα μέσα στη μέρα. Είναι αυτό που με τους σημερινούς όρους αποκαλούμε «κουίρ». Γιατί το κουίρ αυτό κάνει, απαλείφει τις διαφορές μεταξύ των κατηγοριών. Φωτ.: Πάρις Ταβιτιάν/LIFO

— Γνωρίζουν την περίπτωσή του οι συνομήλικοί σου; 
Δεν είναι στην κυρίαρχη κουλτούρα. Άτομα που δεν διαβάζουν δεν γνωρίζουν ποιος είναι ο Λαπαθιώτης. Οι ηθοποιοί είναι πιο πιθανό να τον ξέρουν, αλλά άτομα που ανήκουν σε ποπ περιβάλλοντα φυσικά και δεν τον ξέρουν. 

— Τελικά, εκφράζει τους σημερινούς γκέι; Αντανακλάται η ποίησή του στον συναισθηματικό τους κόσμο;
Αυτό πιστεύουμε, γι’ αυτό κάνουμε και αυτή την παράσταση. Το συναίσθημα που συμπυκνώνει μέσα στους στίχους του μαζί με τη μουσική νομίζω ότι τους αναδεικνύουν, πετυχαίνοντας μια απολύτως ευθεία τομή στο συναίσθημα. Σε αντιδιαστολή με την ταχύτητα που έχει φέρει η τεχνολογία, η ευθύνη της παραστατικής τέχνης είναι να διαστέλλει το χρόνο. Αυτή η διαστολή είναι το πεδίο όπου εγώ καταφέρνω να σου συστήσω αυτό που δεν ξέρεις. Αυτό θέλω να συμβεί με τους συνομηλίκους μου. Επίσης, νομίζω ότι είναι αρκετά θεατρικός. Χάρη σε αυτό ο Γιάννης Σκουρλέτης επιστρέφει ξανά και ξανά, συγκεκριμένα για τρίτη φορά, στον Λαπαθιώτη. Έχει έντονες εικόνες κι αυτό το στοιχείο είναι καθαρά θεατρικό. 

— Γιατί ο Χρίστος Θεοδώρου επέλεξε εσένα;  
Καταρχάς, είχαμε ξαναδουλέψει, σε έργο του Λόρκα. Από την άλλη, η φωνή είναι ένα ιδιοσυγκρασιακό αποτέλεσμα, αποκαλύπτει την προσωπικότητα ενός ανθρώπου. 

— Άρα οι καλλιτεχνικές σου επιλογές και το προσωπικό σου στίγμα ήταν καθοριστικοί παράγοντες; 
Η αλήθεια είναι ότι ταιριάζω στο σύμπαν του Λαπαθιώτη. Αν επιλέξουμε δέκα ανθρώπους που μπορεί να αντικατοπτρίζουν τον ποιητή, είναι βέβαιο ότι θα είμαι κι εγώ ανάμεσά τους. Αυτό που λέω σχετικά με τη φωνή, έχει να κάνει αφενός με το πώς τη χρησιμοποιώ, δηλαδή σε τι ιστορίες δίνω φωνή, αφετέρου με το ότι έχει έναν λυρισμό που ταιριάζει σε αυτά τα ποιήματα. 

— Το μόνο με το οποίο δεν νιώθω ότι ταυτίζεσαι είναι η σκοτεινή του πλευρά. 
Επέλεξα πολύ συνειδητά κάποια στιγμή, μέσω της ψυχανάλυσης και κάποιων αποφάσεων, να φύγω από το σκοτάδι και να το απολαμβάνω μόνο ως επισκέπτης του. Νομίζω ότι άνθρωποι σαν τον Λαπαθιώτη ανοίγουν μια τρύπα στην κανονικότητα, στην οποία δεν θέλεις να μπεις. Δεν θέλω να τον ακολουθήσω στα σκοτάδια του ή να γίνω κι εγώ ένας αυτόχειρας. Αυτό που είναι γοητευτικό σε σχέση με τον τρόπο που βίωσε το απόλυτο σκοτάδι του, την απόλυτη παρακμή του, τον απόλυτο έρωτα, είναι η ρωγμή που ανοίγει στην κανονικότητα αυτό το βίωμα. Δεν θα τον μιμηθώ ούτε θα γίνω κι εγώ καταραμένος ποιητής. 

O οdy icons τραγουδάει Λαπαθιώτη σε μια παράσταση του Γιάννη Σκουρλέτη και της bijoux de kant Facebook Twitter
Η αλήθεια είναι ότι ταιριάζω στο σύμπαν του Λαπαθιώτη. Φωτ.: Πάρις Ταβιτιάν/LIFO

— Τι θα είναι η παράσταση; 
Η παράσταση έχει σκοπό να αναδείξει τα τραγούδια. Πρόκειται για δεκατρία τραγούδια, εκ των οποίων τα δύο έχουν κυκλοφορήσει. Τα υπόλοιπα είναι καινούργια και θα τα ηχογραφήσουμε παράλληλα με την παράσταση, όπου θα συναντήσουν τα περιβάλλοντα που δημιουργεί ο Γιάννης και τους κόσμους που φτιάχνει ο Χρίστος. Εγώ είμαι ο ενδιάμεσος. Υπάρχει μια φοβερή ροή στην επικοινωνία μας με τον Γιάννη. Θεωρώ ότι, όπως ο Λαπαθιώτης, είναι ένας φωτεινός φάρος τόσο στη θεατρική όσο και στην κανονική ζωή. Η ευαισθησία με την οποία προσεγγίζει τα θέματα με τα οποία έχει ασχοληθεί κατά καιρούς συνάδει με το σύμπαν του ποιητή. Είναι ένας άνθρωπος που ζει και παράγει έργο ελεύθερα και συντονίζεται απόλυτα με αυτό. 

— Κι εσύ είσαι ο ιδανικός εκφραστής, καθώς φέρεις μια τολμηρότητα που δυνάμει ενοχλεί ίσως;
Είμαι ένα κουίρ άτομο στο 2025. Ναι μεν έχει φτιαχτεί μια καλλιτεχνική ταυτότητα την οποία δεν φόρεσα στον εαυτό μου, αλλά είναι προέκτασή μου, μια ειλικρινής πλευρά του εαυτού μου. Το πρόβλημα είναι κάτι που το βλέπουμε παντού, από την αρχιτεκτονική μέχρι τη μόδα και τον τρόπο που αλληλοεπιδρούμε: η ισοπέδωση της προσωπικότητας και του ευρύτερου συστήματος μέσα στο οποίο ζούμε. Οι άνθρωποι με έντονη προσωπικότητα γίνονται πολύ συχνά στόχος, γιατί αυτό αποτυπώνεται είτε στα λόγια τους είτε στα ρούχα τους. Εγώ μεγάλωσα σε ένα σπίτι όπου οι γονείς μου μού παρείχαν απόλυτη ελευθερία. Νιώθω ότι αυτή μου η θεατρικότητα ήταν ένα καταφύγιο μέσα στο οποίο επαλήθευα το τρόπο που ένιωθα σε σχέση με τους γύρω μου, και ένας τρόπος να με κάνει να νιώθω ότι αυτό που βλέπω συνάδει με αυτό που είμαι. Όταν έβαψα τα μαλλιά μου πορτοκαλί, άρχισα να εισπράττω έντονα βλέμματα στον δρόμο, να με ρωτάνε άγνωστοι αν είναι φυσικά. Πάμε καλά; Αντί να αναρωτιούνται γιατί πεθαίνουν δεκάδες παιδιά αυτήν τη στιγμή στην Παλαιστίνη, ασχολούνται με τις τρίχες μου; Γιατί για μένα είναι όλα αλληλένδετα. Σε μια κοινωνία που δεν βγάζει κανείς κιχ για το ότι 500 χιλιόμετρα μακριά μας γίνεται μια γενοκτονία, με σταματάνε στον δρόμο να μου μιλήσουν για τα μαλλιά μου δύο φορές τη μέρα. 

Δείτε περισσότερες πληροφορίες για την παράσταση εδώ. 


 

Θέατρο
0

ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ

Πολεμικοί Ανταποκριτές: Ψάχνοντας την αλήθεια μέσα στο ζόφο του πολέμου

Θέατρο / Πολεμικοί Ανταποκριτές: Ψάχνοντας την αλήθεια μέσα στον ζόφο του πολέμου

Σε μια περίοδο που ο πόλεμος αποτελεί βασικό συστατικό της καθημερινότητάς μας, μια παράσταση εξετάζει όσα μεσολαβούν μεταξύ γεγονότος και πληροφορίας και πώς διαμορφώνουν την τελική καταγραφή και την ιστορική μνήμη.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
Η τραγική ιστορία και η άγρια δολοφονία μιας θαρραλέας περφόρμερ

Θέατρο / Η τραγική ιστορία και η άγρια δολοφονία μιας θαρραλέας περφόρμερ

Όταν η Πίπα Μπάκα ξεκίνησε να κάνει oτοστόπ από την Ιταλία για να φτάσει στην Ιερουσαλήμ δεν φαντάστηκε ότι αυτό το ταξίδι-μήνυμα ειρήνης θα κατέληγε στον βιασμό και τη δολοφονία της. Mια παράσταση που θα δούμε στο Φεστιβάλ Αθηνών αναφέρεται στην ιστορία της.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
Ο Σίμος Κακάλας ξορκίζει τα χάλια μας με μια κωμωδία γέλιου και αίματος

Θέατρο / Ο Σίμος Κακάλας ξορκίζει τα χάλια μας με μια κωμωδία γέλιου και αίματος

Τα «Κακά σκηνικά» είναι «μια κωμική κόλαση» αφιερωμένη στη ζοφερή ελληνική πραγματικότητα, μια απόδραση από τα χάλια της χώρας, του θεάτρου, του παγκόσμιου γεωπολιτικού γίγνεσθαι, ένα ξόρκι στην κατάθλιψη.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
Χρήστος Παπαδόπουλος: «Κάθε μορφή τέχνης χρειάζεται το εσωτερικό βάθος»

Θέατρο / Χρήστος Παπαδόπουλος: «Mε αφορά πολύ το "μαζί"»

Το «τρομερό παιδί» από τη Νεμέα που συμπληρώνει φέτος δέκα χρόνια στη χορογραφία ανοίγει το φετινό 31ο Διεθνές Φεστιβάλ Χορού Καλαμάτας με τους Dance On Ensemble και το «Mellowing», μια παράσταση για τη χάρη και το σθένος της ωριμότητας.  
ΘΟΔΩΡΗΣ ΑΝΤΩΝΟΠΟΥΛΟΣ
Κάνεις χορό γιατί αυτή είναι η μεγάλη σου ανάγκη

Χορός / «Κάνουμε χορό γιατί αυτή είναι η μεγάλη μας ανάγκη»

Με αφορμή την παράσταση EPILOGUE, ο διευθυντής σπουδών της σχολής της Λυρικής Σκηνής Γιώργος Μάτσκαρης και έξι χορευτές/χορεύτριες μιλούν για το δύσκολο στοίχημα τού να ασχολείται κανείς με τον χορό στην Ελλάδα σήμερα.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
Μαρία Κωνσταντάρου: «Ερωτεύτηκα αληθινά στα 58»

Οι Αθηναίοι / Μαρία Κωνσταντάρου: «Δεν παίζω πια γιατί δεν υπάρχουν ρόλοι για την ηλικία μου»

Μεγάλωσε χωρίς τη μάνα της, φώναζε «μαμά» μια θεία της, θυμάται ακόμα τις παιδικές της βόλτες στον βασιλικό κήπο. Όταν είπε πως θέλει να γίνει ηθοποιός, ο πατέρας της είπε «θα σε σφάξω». Η αγαπημένη ηθοποιός που έπαιξε σε μερικές από τις σημαντικότερες θεατρικές παραστάσεις αλλά και ταινίες της εποχής της είναι η Αθηναία της εβδομάδας.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
Ο Γιάννος Περλέγκας ανεβάζει τον «Κατσούρμπο» του Χορτάτση

Θέατρο / Γιάννος Περλέγκας: «Ο Κατσούρμπος μας είναι μια απόπειρα να γίνουμε πιο αθώοι»

Ο Γιάννος Περλέγκας σκηνοθετεί το έργο του Χορτάτση στο πλαίσιο του στο πλαίσιο του Κύκλου Ρίζες του Φεστιβάλ Αθηνών. Τον συναντήσαμε στις πρόβες όπου μας μίλησε για την αξία του Κρητικού συγγραφέα και του έργου του και την ανάγκη για περισσότερη λαϊκότητα στο θέατρο. Κάτι που φιλοδοξεί να μας δώσει με αυτό το ανέβασμα.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
Βασίλης Παπαβασιλείου

Απώλειες / Βασίλης Παπαβασιλείου (1949-2025): Ένας σπουδαίος διανοητής του ελληνικού θεάτρου

«Αυτό, λοιπόν, το οφείλω στο θέατρο: τη σωτηρία από την κακομοιριά μου»: Ο σκηνοθέτης, μεταφραστής, ηθοποιός και δάσκαλος Βασίλης Παπαβασιλείου πέθανε σε ηλικία 76 ετών.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
ΕΠΕΞ ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΓΚΟΤΣΟΠΟΥΛΟΣ

Θέατρο / Δημήτρης Γκοτσόπουλος: «Ήμουν ένα αγρίμι που είχε κατέβει από τα βουνά»

Ο ταλαντούχος ηθοποιός φέτος ερμηνεύει τον Νεοπτόλεμο στον «Φιλοκτήτη» του Σοφοκλή. Πώς κατάφερε από ένα αγροτικό περιβάλλον να πρωταγωνιστήσει σε μεγάλες τηλεοπτικές επιτυχίες και γιατί πέρασε ένα ολόκληρο καλοκαίρι στην Πολύαιγο, διαβάζοντας «Βάκχες»;
ΧΡΗΣΤΟΣ ΠΑΡΙΔΗΣ
Γιάννης Χουβαρδάς: «Το κοινό που έρχεται να σε δει είναι ο καθρέφτης σου»

Θέατρο / Γιάννης Χουβαρδάς: «Το κοινό που έρχεται να σε δει είναι ο καθρέφτης σου»

Ο κορυφαίος Έλληνας σκηνοθέτης διασκευάζει φέτος τις τραγωδίες του Οιδίποδα σε ένα ενιαίο έργο και μιλά στη LiFO, για το πώς η μοίρα είναι μια παρεξηγημένη έννοια, ενώ σχολιάζει το αφήγημα περί «καθαρότητας» της Επιδαύρου, καθώς και τις ακραίες αντιδράσεις που έχει δεχθεί από το κοινό.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
ΓΙΑ 28 ΜΑΙΟΥ Elena Souliotis: Η Ελληνίδα που θα γινόταν η επόμενη Κάλλας 

Θέατρο / Elena Souliotis: Η Ελληνίδα που θα γινόταν η επόμενη Κάλλας 

Σαν σήμερα, το 1943, γεννήθηκε η Ελληνίδα σοπράνο που διέπρεψε για μια ολόκληρη δεκαετία στην Ευρώπη και την Αμερική, αλλά κάηκε εξαιτίας μιας σειράς ιδιαίτερα απαιτητικών ρόλων, τους οποίους ερμήνευσε πολύ νωρίς. Ο κόντρα τενόρος Άρης Χριστοφέλλης, ένας από τους λίγους στην Ελλάδα που γνωρίζουν σε βάθος την πορεία της, περιγράφει την άνοδο και την πτώση της.
ΧΡΗΣΤΟΣ ΠΑΡΙΔΗΣ
Δημήτρης Καπουράνης: «Το αόρατο νήμα που ενώνει τα παιδιά μεταναστών είναι το πένθος»

Θέατρο / Δημήτρης Καπουράνης: «Το αόρατο νήμα που ενώνει τα παιδιά μεταναστών είναι το πένθος»

Από τους Αγίους Σαράντα της Αλβανίας μέχρι τη σκηνή του Εθνικού Θεάτρου, η ζωή του βραβευμένου ηθοποιού, τραγουδιστή και σεναριογράφου είναι μια διαρκής προσπάθεια συμφιλίωσης με την απώλεια. Η παράσταση «Μια άλλη Θήβα» τον καθόρισε, ενώ ο ρόλος του στο «Brokeback Mountain» τού έσβησε κάθε ομοφοβικό κατάλοιπο. Δηλώνει πως αυτό που τον ενοχλεί βαθιά είναι η αδράνεια απέναντι σε όσα συμβαίνουν γύρω μας.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΑΝΤΑΖΟΠΟΥΛΟΣ
Μιχαήλ Μαρμαρινός: Το έπος μάς έμαθε να αναπνέουμε ΟΙ ΥΠΟΛΟΙΠΟΙ ΑΡΚΕΤΟΙ ΤΙΤΛΟΙ ΣΤΟ ΤΕΛΟΣ

Θέατρο / Μιχαήλ Μαρμαρινός: «Από μια κοινωνία της αιδούς, γίναμε μια κοινωνία της ξεδιαντροπιάς»

Με τη νέα του παράσταση, ο Μιχαήλ Μαρμαρινός επιστρέφει στην Οδύσσεια και στον Όμηρο και διερευνά την έννοια της φιλοξενίας. Αναλογίζεται το «απύθμενο θράσος» της εποχής μας, εξηγεί τη στενή σχέση του έπους με το βίωμα και το θαύμα που χάσαμε και παραμένει σχεδόν σιωπηλός για τη νέα του θέση ως καλλιτεχνικός διευθυντής του Φεστιβάλ Αθηνών.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
13 λόγοι για να πάμε φέτος στο Φεστιβάλ Αθηνών Επιδαύρου

Θέατρο / 13 λόγοι για να πάμε φέτος στο Φεστιβάλ Αθηνών Επιδαύρου

Τέχνη με φαντασία, αστείρευτη δημιουργία, πρωτοποριακές προσεγγίσεις: ένα επετειακό, εορταστικό, πολυσυλλεκτικό πρόγραμμα για τα 70 χρόνια του Φεστιβάλ Αθηνών Επιδαύρου μέσα από 83 επιλογές από το θέατρο, τη μουσική και τον χορό.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
Κυνηγώντας τον χαμένο χρόνο σε ένα έργο για την εξουσία

Θέατρο / «Δελφίνοι ή Καζιμίρ και Φιλιντόρ»: Ένα έργο για τη μόνιμη ήττα μας από τον χρόνο

Ο Θωμάς Μοσχόπουλος σκηνοθετεί και γράφει ένα έργο-παιχνίδι, εξετάζοντας τις σχέσεις εξουσίας, τον δημιουργικό αντίλογο και τη μάταιη προσπάθεια να ασκήσουμε έλεγχο στη ζωή.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
ΕΠΕΞ ΧΛΟΗ ΟΜΠΟΛΕΝΣΚΙ: Σκηνογράφος-ενδυματολόγος του θεάτρου και της όπερας

Οι Αθηναίοι / Χλόη Ομπολένσκι: «Τι είναι ένα θεατρικό έργο; Οι δυνατότητες που δίνει στους ηθοποιούς»

Ξεκίνησε την καριέρα της ως βοηθός της Λίλα ντε Νόμπιλι, υπήρξε φίλη του Γιάννη Τσαρούχη, συνεργάστηκε με τον Κάρολο Κουν και τον Λευτέρη Βογιατζή, δούλεψε με τον Φράνκο Τζεφιρέλι και, για περισσότερο από 20 χρόνια, με τον Πίτερ Μπρουκ. Η διεθνούς φήμης σκηνογράφος και ενδυματολόγος Χλόη Ομπολένσκι υπογράφει τα σκηνικά και τα κοστούμια στην «Τουραντότ» του Πουτσίνι και αφηγείται τη ζωή της στη LiFO.
ΧΡΗΣΤΟΣ ΠΑΡΙΔΗΣ