Μπορεί ένα άτομο με αναπηρία να διαμορφώσει ελεύθερα το περιβάλλον στο οποίο ζει;

Μπορεί ένα άτομο με αναπηρία να διαμορφώσει ελεύθερα το περιβάλλον στο οποίο ζει; Facebook Twitter
Μπορεί ένα άτομο με αναπηρία να διαμορφώσει ελεύθερα το περιβάλλον στο οποίο ζει; Το σύστημα πρόνοιας έχει τη δυνατότητα να υπηρετήσει την ατομική ανάγκη και επιθυμία; Και ποιος μπορεί να απαντήσει στο βασανιστικό και επίμονο ερώτημα του γονέα: «Τι θα γίνει το παιδί μου, όταν εγώ φύγω;», είναι μερικά από τα ερωτήματα τα οποία καταπιάνεται το θεατρικό έργο της ανήσυχης ομάδας «Εν δυνάμει» σε σκηνοθεσία της Ελένης Ευθυμίου
0

«Η ζωή είναι καλύτερη όταν τη μοιραζόμαστε όλοι μαζί δημιουργικά», είναι το σύνθημα στο οποίο στηρίζεται η παράσταση «Το "άλλο" σπίτι» που θα ανέβει το Σάββατο στην Στέγη Γραμμάτων και Τεχνών. «Ποια θέση έχει η φαντασία στον πραγματικό κόσμο; Πώς μπορεί να διαμορφώσει τον προσωπικό και το δημόσιο χώρο; Τι είναι σπίτι; Μπορεί ένα άτομο με αναπηρία να διαμορφώσει ελεύθερα το περιβάλλον στο οποίο ζει; Το σύστημα πρόνοιας έχει τη δυνατότητα να υπηρετήσει την ατομική ανάγκη και επιθυμία; Και ποιος μπορεί να απαντήσει στο βασανιστικό και επίμονο ερώτημα του γονέα: «Τι θα γίνει το παιδί μου, όταν εγώ φύγω;», είναι μερικά από τα ερωτήματα τα οποία καταπιάνεται το θεατρικό έργο της ανήσυχης ομάδας «Εν δυνάμει» σε σκηνοθεσία της Ελένης Ευθυμίου.  ιδρύθηκε το 2008 από την Ελένη Δημοπούλου και τη Μαρία Ιωαννίδου, με βασικό στόχο την πλήρη ένταξη ατόμων με δυνητικές ικανότητες στην κοινωνία.  Η Ελένη Ευθυμίου που γεννήθηκε το  1986 στο Έξετερ της Αγγλίας, δραστηριοποιείται στον καλλιτεχνικό χώρο ως σκηνοθέτης, ηθοποιός και τραγουδίστρια ενώ είναι υπέρμαχος της  ιδέας «πως το θέατρο είναι μια συνεχής διερεύνηση της σύνδεσης μεταξύ της ανθρώπινης κατάστασης και της κοινωνίας». Έχει επιλέξει νέες αισθητικές φόρμες στο θέατρο ενώ προτιμά να πειραματίζεται με στοιχεία της μουσικής, των εικαστικών τεχνών, του κινηματογράφου, της μυθοπλασίας αλλά και του ντοκιμαντέρ.

Το "Άλλο" σπίτι είναι μία σειρά από ιστορίες που απαντούν στο ερώτημα τι σημαίνει σπίτι για τον καθένα μας και πώς θα θέλαμε να ζούμε. Το ερώτημα αρχικά το απαντήσαμε εμείς οι ίδιοι για τον εαυτό μας αλλά επισκεφτήκαμε και χώρους ανθρώπων που βρίσκονται στη δυσάρεστη θέση να ζουν μακριά από το σπίτι τους, μιλήσαμε μαζί τους και μπήκαμε για λίγο στην πραγματικότητά τους. Μέσα από το "Άλλο" σπίτι επιδιώκουμε πιο πολύ να θέσουμε ερωτήματα για το πώς θα μπορούσαν όλοι οι άνθρωποι να ζουν μία αξιοπρεπή ζωή. Θέλουμε οι θεατές να ονειρευτούν μαζί μας μία καλύτερη ζωή»

Τι είναι το «Άλλο Σπίτι» αλλά και τι θέλουν  να μεταδώσουν  στο κοινό που θα την δει, ρωτώ την σκηνοθέτιδα Ελένη Ευθυμίου. «Το "Άλλο" σπίτι είναι μία σειρά από ιστορίες που απαντούν στο ερώτημα τι σημαίνει σπίτι για τον καθένα μας και πώς θα θέλαμε να ζούμε. Το ερώτημα αρχικά το απαντήσαμε εμείς οι ίδιοι για τον εαυτό μας αλλά επισκεφτήκαμε και χώρους ανθρώπων που βρίσκονται στη δυσάρεστη θέση να ζουν μακριά από το σπίτι τους, μιλήσαμε μαζί τους και  μπήκαμε για λίγο στην πραγματικότητά τους. Μέσα από το "Άλλο" σπίτι  επιδιώκουμε πιο πολύ να θέσουμε ερωτήματα για το πώς θα μπορούσαν όλοι οι άνθρωποι να ζουν μία αξιοπρεπή ζωή. Θέλουμε οι θεατές να ονειρευτούν μαζί μας μία καλύτερη ζωή», λέει. Θεωρείτε ότι ως κοινωνία έχουμε ακόμα αρνητικό πρόσημο στην συμπεριφορά μας  σε ανθρώπους με αναπηρία, στους «Άλλους» που παρακολουθούμε στο θεατρικό; «Σε ατομικό και προσωπικό επίπεδο σίγουρα οι αποστάσεις έχουν μικρύνει αλλά σε κοινωνικό και δημόσιο πλαίσιο οι συνθήκες διαβίωσης αυτών των ανθρώπων παραμένουν δυστυχώς πολύ πίσω σε σχέση με την πρόοδο της εποχής», τονίζει.  

Μπορεί ένα άτομο με αναπηρία να διαμορφώσει ελεύθερα το περιβάλλον στο οποίο ζει; Facebook Twitter
Μπορεί ένα άτομο με αναπηρία να διαμορφώσει ελεύθερα το περιβάλλον στο οποίο ζει; Facebook Twitter

Το «άλλο» σπίτι είναι μια παράσταση που προέκυψε ως αποτέλεσμα πολύμηνης έρευνας, αφού είχαν προηγηθεί στοχευμένα εργαστήρια, ερωτηματολόγια και αυτοσχεδιασμοί της ομάδας «Εν δυνάμει», όσο και συνεντεύξεις ανθρώπων που βρίσκονται εκτός της οικογενειακής δομής και προστασίας όπως γηροκομεία, άσυλα, ορφανοτροφεία και οικοτροφεία. Τι είναι αυτό που μας λείπει ως χώρα στο θέμα της ισότητας των ατόμων και τι σας δίδαξε η εμπειρία της πολύμηνης έρευνας που κάνατε; «Η βαθιά και ουσιαστική ρεαλιστική σκέψη ότι κάθε άνθρωπος είναι το ίδιο σημαντικός με εμάς τους ίδιους. Νομίζω πως σαν χώρα είμαστε προοδευτικοί μόνο στην επιφάνεια και καθόλου στην ουσία. Μέσα από την έρευνα επισκεφτήκαμε ιδρύματα της χώρας με τις χειρότερες συνθήκες διαβίωσης αλλά και ιδρύματα με πιο σύγχρονες αντιλήψεις για την δημόσια συμβίωση. Αυτό που παρατηρήσαμε είναι ότι ακόμα και εκεί όπου οι συνθήκες ήταν οι καλύτερες και οι αντιλήψεις ήταν οι πιο προχωρημένες, το σύστημα πρόνοιας διατηρεί την κληρονομιά από το παρελθόν: χώροι που δεν ενθαρρύνουν τους ανθρώπους να εκφράζουν άνετα και ελεύθερα την προσωπικότητα τους, χώροι όπου η πρόνοια περιορίζεται μόνο στην κάλυψη των βασικών αναγκών των ανθρώπων. Η οικονομική κρίση επίσης έχει εντείνει τη δυσκολία να αλλάξουν αυτές οι συνθήκες. Το σύστημα της αποασυλοποίησης για παράδειγμα, (σπίτια στο κέντρο της πόλης όπου ζουν άνθρωποι που μπορούν να αυτοεξυπηρετούνται έχοντας την επιτήρηση του ιδρύματος) ενώ άρχισε να εφαρμόζεται  πριν από μερικά χρόνια σήμερα δεν υποστηρίζεται και δεν αναπτύσσεται, με αποτέλεσμα σε αρκετές περιπτώσεις οι άνθρωποι να επιστρέφουν στην ιδρυματοποιημένη ζωή» επισημαίνει η κ. Ευθυμίου. Ένα από τα ερωτήματα της παράστασης είναι  ποια θέση έχει η φαντασία στο πραγματικό κόσμο; Εσείς τι απαντάτε; «Η φαντασία έχει τη θέση που ο καθένας της δίνει. Το ζήτημα είναι να μην ξεχνάμε να τη βάζουμε στη ζωή μας μιας και η επίδρασή της είναι θεραπευτική», αναφέρει.

Μπορεί ένα άτομο με αναπηρία να διαμορφώσει ελεύθερα το περιβάλλον στο οποίο ζει; Facebook Twitter

Μπορεί να αλλάξει ο κόσμος και τι υλικά χρειάζεται ώστε να μην παραμείνει ένα άπιαστο όνειρο; «Ο κόσμος μπορεί να αλλάξει όταν ο καθένας μας μετατοπίσει λίγο τις ανάγκες του, βγει από τον μικρόκοσμό του, βελτιώσει το γύρω κόσμο του και αρχίσει να τον μοιράζεται. Μέσα στην ομάδα "Εν δυνάμει" έζησα αυτήν την πραγματικότητα και πλέον πιστεύω πως δεν είναι άπιαστο όνειρο αυτό». Η Ελένη πιστεύει πως ενώ οι άνθρωποι παλεύουμε  για να είμαστε ξεχωριστοί, τελικά κάνουμε τα πάντα για  να είμαστε ίδιοι σε όλα. Επομένως, πότε ένας άνθρωπος είναι ελεύθερος; «Ένας άνθρωπος είναι ελεύθερος όταν έχει επιλογές οι οποίες δεν περιορίζονται μόνο στις βασικές του ανάγκες, όταν μπορεί να είναι εκεί που θέλει, να ζει με όποιον θέλει και να κάνει αυτό που πραγματικά επιθυμεί η καρδιά του». Κλείνοντας την συζήτηση, τη ρωτώ αν έχει απάντηση στο βασικό σύνθημα της παράστασης και αν η ζωή τελικά είναι καλύτερη όταν την μοιραζόμαστε όλοι μαζί δημιουργικά. «Η ζωή είναι βέλτιστη όταν τη μοιραζόμαστε όλοι μαζί, πόσο μάλλον όταν την μοιραζόμαστε δημιουργικά», καταλήγει.  

Μπορεί ένα άτομο με αναπηρία να διαμορφώσει ελεύθερα το περιβάλλον στο οποίο ζει; Facebook Twitter

Ιnfo:

Το "άλλο" σπίτι 

9-24 Iανουαρίου 2016

Στέγη Γραμμάτων και Τεχνών - Μικρή Σκηνή

Λεωφόρος Συγγρού 107-109

www.sgt.gr

Εισ.: Κανονικό: 12 € / Μειωμένο ή παρέες (5+ άτομα): 9 € / ΑΜΕΑ & Άνεργοι: 5 € / Συνοδός ΑΜΕΑ: 10 €

Πρωινές παραστάσεις για σχολεία (Τρίτη-Παρασκευή, 11:00-13:15) και απογευματινές παραστάσεις για το κοινό:

Σάββατο 9 Ιανουαρίου | 21:00 / Κυριακή 10 Ιανουαρίου | 19:00 / Σάββατο 16 Ιανουαρίου | 12:00 και 21:00 / Κυριακή 17 Ιανουαρίου | 19:00 / Σάββατο 23 Ιανουαρίου | 12:00 και 21:00 / Κυριακή 24 Ιανουαρίου | 19:00

 

Μπορεί ένα άτομο με αναπηρία να διαμορφώσει ελεύθερα το περιβάλλον στο οποίο ζει; Facebook Twitter

 

Μπορεί ένα άτομο με αναπηρία να διαμορφώσει ελεύθερα το περιβάλλον στο οποίο ζει; Facebook Twitter

 

Μπορεί ένα άτομο με αναπηρία να διαμορφώσει ελεύθερα το περιβάλλον στο οποίο ζει; Facebook Twitter

 

Μπορεί ένα άτομο με αναπηρία να διαμορφώσει ελεύθερα το περιβάλλον στο οποίο ζει; Facebook Twitter

 

0

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ

Το video art στο ελληνικό θέατρο

Θέατρο / Video art στο ελληνικό θέατρο: Έχει αντικαταστήσει τη σκηνογραφία;

Λειτουργεί το βίντεο ανταγωνιστικά με τη σκηνογραφία και τη σκηνική δράση ή αποτελεί προέκταση του εθισμού μας στην οθόνη των κινητών μας; Οι γιγαντοοθόνες είναι θεμιτές στην Επίδαυρο ή καταργούν τον λόγο και τον ηθοποιό; Πώς φτάσαμε από τη video art στα stage LED screens; Τρεις video artists, τρεις σκηνοθέτες και ένας σκηνογράφος καταθέτουν τις εμπειρίες τους.
ΧΡΗΣΤΟΣ ΠΑΡΙΔΗΣ
Κωνσταντίνος Ρήγος

Οι Αθηναίοι / «Έχω αισθανθεί να απειλούμαι τη μέρα, όχι δουλεύοντας τη νύχτα»

Οκτάνα, Επίδαυρος, ΚΘΒΕ, Πέγκυ Ζήνα, Εθνικό, Λυρική, «Brokeback Mountain» και «Ρωμαίος και Ιουλιέτα». Ως χορογράφος και σκηνοθέτης, ο Κωνσταντίνος Ρήγος έχει κάνει τα πάντα. Και παρότι έχει αρκετούς haters, νιώθει ότι αυτοί που τον καταλαβαίνουν είναι πολύ περισσότεροι.
ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ ΔΙΑΚΟΣΑΒΒΑΣ
Οσιέλ Γκουνεό: «Είμαι πρώτα χορευτής και μετά μαύρος»

Χορός / «Δεν βλέπω τον εαυτό μου ως έναν μαύρο χορευτή μπαλέτου αλλά ως έναν χορευτή καταρχάς»

Λίγο πριν εμφανιστεί ως Μπαζίλιο στον «Δον Κιχώτη» της Εθνικής Λυρικής Σκηνής, ο κορυφαίος κουβανικής καταγωγής χορευτής Οσιέλ Γκουνεό –έχει λάβει πολλά βραβεία, έχει επίσης εμφανιστεί στο Θέατρο Μπολσόι της Μόσχας, στην Όπερα του Παρισιού, στο Λίνκολν Σέντερ της Νέας Υόρκης και στο Ελίζιουμ του Λονδίνου– μιλά για την προσωπική του πορεία στον χορό και τις εμπειρίες που αποκόμισε, ενώ δηλώνει λάτρης της αρχαίας ελληνικής μυθολογίας.
ΘΟΔΩΡΗΣ ΑΝΤΩΝΟΠΟΥΛΟΣ
Σμαράγδα Καρύδη: «Ήθελα να είμαι η Βουγιουκλάκη και ο Ρέτσος μαζί»

Οι Αθηναίοι / Σμαράγδα Καρύδη: «Ήθελα να είμαι η Βουγιουκλάκη και ο Ρέτσος μαζί»

Ηθοποιός, σκηνοθέτις, ακατάτακτη και αγαπημένη του κοινού, η Σμαράγδα Καρύδη θυμάται πως ανέκαθεν ήθελε το σύμπαν, χωρίς να περιορίζεται. Στον απολογισμό της μέχρι τώρα πορείας της, ως η Αθηναία της εβδομάδας, καταλήγει πως, ούτως ή άλλως, «στο τέλος ανήκεις εκεί που μπορείς να φτάσεις», ενώ δηλώνει πως πάντα θα επιλέγει συνειδητά να συντάσσεται με τη χαρά.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
Το ανάπηρο σώμα που αντιστέκεται

Θέατρο / Το ανάπηρο σώμα που αντιστέκεται

Πώς διαβάζουμε σήμερα τον «Γυάλινο Κόσμο» του Τενεσί Oυίλιαμς; Στην παράσταση του Θεάτρου Τέχνης ο Antonio Latella προσφέρει μια «άλλη» Λόρα που ορθώνει το ανάστημά της ενάντια στο κυρίαρχο αφήγημα περί επαγγελματικής ανέλιξης, πλουτισμού και γαμήλιας ευτυχίας.
ΛΟΥΙΖΑ ΑΡΚΟΥΜΑΝΕΑ
Παραστάσεις για κάθε γούστο που θα συγκινήσουν, θα διασκεδάσουν και θα προβληματίσουν

Θέατρο / Πού οφείλεται τόση δίψα για το θέατρο;

Το θέατρο εξακολουθεί να προκαλεί debates και ζωηρές συζητήσεις, παρά τις κρίσεις και τις οικονομικές περικοπές που έχει υποστεί, και φέτος ανεβαίνουν στην Αθήνα παραστάσεις για κάθε γούστο που θα συγκινήσουν, θα διασκεδάσουν και θα προβληματίσουν.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
Ανδρέας Κωνσταντίνου

Θέατρο / Ανδρέας Κωνσταντίνου: «Δεν μ' ενδιαφέρει τι υποστηρίζεις στο facebook, αλλά το πώς μιλάς σε έναν σερβιτόρο»

Ο ηθοποιός που έχει υποδυθεί τους πιο ετερόκλητους ήρωες και θα πρωταγωνιστήσει στην τηλεοπτική μεταφορά της «Μεγάλης Χίμαιρας» αισθάνεται ότι επιλέγει την τηλεόραση για να ικανοποιήσει την επιθυμία του για κάτι πιο «χειροποίητο» στο θέατρο.
ΜΑΤΟΥΛΑ ΚΟΥΣΤΕΝΗ
Ο Στρίντμπεργκ και η «Ορέστεια» προσγειώνονται στον κόσμο της Λένας Κιτσοπούλου

Θέατρο / Η Μαντώ, ο Αισχύλος και ο Στρίντμπεργκ προσγειώνονται στον κόσμο της Κιτσοπούλου

Στην πρόβα του νέου της έργου όλοι αναποδογυρίζουν, συντρίβονται, μοντάρονται, αλλάζουν μορφές και λένε λόγια άλλων και τραγούδια της καψούρας. Ποιος θα επικρατήσει στο τέλος;
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
«Η εποχή μας δεν ανέχεται το λάθος»

Οι Αθηναίοι / «Η εποχή μας δεν ανέχεται το λάθος»

Η ηθοποιός Ρουμπίνη Βασιλακοπούλου θυμάται τα χρόνια του Θεάτρου Τέχνης, το πείραμα και τις επιτυχίες του Χυτηρίου, περιγράφει τι σημαίνει γι' αυτή το θεατρικό σανίδι και συλλογίζεται πάνω στο πέρασμα του χρόνου.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
Θωμάς Μοσχόπουλος

Θέατρο / «Άρχισα να βρίσκω αληθινή χαρά σε πράγματα για τα οποία πριν γκρίνιαζα»

Έπειτα από μια δύσκολη περίοδο, ο Θωμάς Μοσχόπουλος ανεβάζει τον δικό του «Γκοντό». Έχει επιλέξει μόνο νέους ηθοποιούς για το έργο, θέλει να διερευνήσει την επίδρασή του στους εφήβους, πραγματοποιώντας ανοιχτές πρόβες. Στο μεταξύ, κάνει μια πολύ ενδιαφέρουσα κουβέντα με την Αργυρώ Μποζώνη.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ