«Μικροί πυροβολισμοί μέσα στη νύχτα»: Το νέο έργο του Γιάννη Καλαβριανού στο Θέατρο Τέχνης

"Μικροί πυροβολισμοί μέσα στη νύχτα", το νέο έργο του Γιάννη Καλαβριανού στο Θέατρο Τέχνης Facebook Twitter
Το έργο άρχισε να γράφεται το 2015. Αφορμή ήταν η τρομοκρατική επίθεση στα γραφεία του σατιρικού περιοδικού Charlie Hebdo στο Παρίσι. Φωτ.: Ελίνα Γιουνανλή
0

«ΜΙΚΡΟΙ ΠΥΡΟΒΟΛΙΣΜΟΙ ΜΕΣΑ ΣΤΗ ΝΥΧΤΑ» είναι ο τίτλος του νέου έργου του Γιάννη Καλαβριανού που κάνει πρεμιέρα στις 3 Δεκεμβρίου στο Θέατρο Τέχνης.

Αφετηρία του νέου έργου του αποτέλεσε η ιστορία του «Μίχαελ Κόλχαας» του Χ. Φ. Κλάιστ, ενός από τα σημαντικότερα έργα της γερμανικής γλώσσας. Πρότυπο για τον Κόλχαας ήταν η αληθινή ιστορία του ληστή Χανς Κολχάζε, ο οποίος έδρασε στην περιοχή της Σαξονίας, από το 1534 έως το 1540.

Μεταφερόμαστε στον 16ο αιώνα, όταν ένας φιλήσυχος και νομοταγής πολίτης, ο εκτροφέας αλόγων Μίχαελ Κόλχαας, ξεκινά από το χωριό του στο Βρανδεμβούργο για να πουλήσει στη γειτονική Σαξονία τα άλογα που με πολύ κόπο εξέθρεψε. Ο νέος άρχοντας της περιοχής, όμως, του κλείνει τον δρόμο και του ζητά χρήματα και άδεια διέλευσης για να του επιτρέψει να συνεχίσει.

Κεντρικό θέμα του έργου είναι η δύναμη που μπορεί να αποκτήσει η φωνή του ενός, αλλά και τα άκρα στα οποία μπορεί να φτάσει μια λογική απαίτηση.

Ο Κόλχαας, που δεν είχε τίποτε από τα δύο, προτείνει να τον αφήσουν να περάσει για μία φορά και να τα φέρει επιστρέφοντας, αφήνοντας ως εγγύηση τα δύο καλύτερα άλογά του. Όταν γυρίζει όμως, τα βρίσκει εξαθλιωμένα, αφού τα είχαν υποχρεώσει σε εξαντλητικές εργασίες, και ζητά να αποζημιωθεί.

"Μικροί πυροβολισμοί μέσα στη νύχτα", το νέο έργο του Γιάννη Καλαβριανού στο Θέατρο Τέχνης Facebook Twitter
Γιώργος Σαββίδης. Φωτ.: Ελίνα Γιουνανλή

Ο άρχοντας τον ταπεινώνει, τον διώχνει και σκοτώνει τη γυναίκα του. Ο Κόλχαας προσπαθεί με κάθε έννομο τρόπο να δικαιωθεί. Το Κράτος, ο Νόμος και η Εκκλησία αδιαφορούν. Μη βρίσκοντας στήριξη από πουθενά και νιώθοντας τεράστια απογοήτευση, αποφασίζει να πάρει τον Νόμο στα χέρια του και πυρπολεί τη Βιτεμβέργη.

«Ένα ακόμη παγωμένο δάκρυ κύλησε στο μάγουλο του Κόλχαας.

Βλέπω έναν κήπο να 'ρχεται κατά πάνω μου. Ένα λιβάδι να σηκώνεται από τον βυθό 

της θάλασσας, να βγαίνει στην επιφάνεια, να με παίρνει μαζί με όλους τους άλλους

και να μας πηγαίνει εκεί ψηλά που μόνο λουλούδια πρέπει να υπάρχουν.

Χρατς…χρατς…

Ήρθε η ώρα, να πάψει πια να χτυπά η καρδιά μου. Ανάξια ανθρωπότητα. Που δεν

μπορείς να σταματήσεις το κακό. Για σένα πια, είναι το ίδιο αδιάφορο αν νικά ή αν

ποδοπατιέται το καλό. Ήρθε η ώρα, να πάψει πια να χτυπά η καρδιά μου» (απόσπασμα του έργου).

Το μέτρο και η λογική γρήγορα καταλύονται. Διάφοροι άνθρωποι, απογοητευμένοι από την αδικία που βιώνουν καθημερινά, συντάσσονται δίπλα του και φτιάχνουν έναν μικρό στρατό που καίει, δολοφονεί και λεηλατεί. Ο ηγεμόνας προτείνει, έστω και αργά, να τον αποζημιώσει. Όμως, ο Κόλχαας δεν αρκείται πια σε αυτό. Ο στόχος του είναι πλέον, ο ίδιος ο ηγεμόνας και η υπόθεση δύο αλόγων απειλεί να διαλύσει μία ολόκληρη χώρα.

Κεντρικό θέμα του έργου είναι η δύναμη που μπορεί να αποκτήσει η φωνή του ενός, αλλά και τα άκρα στα οποία μπορεί να φτάσει μια λογική απαίτηση.

"Μικροί πυροβολισμοί μέσα στη νύχτα", το νέο έργο του Γιάννη Καλαβριανού στο Θέατρο Τέχνης Facebook Twitter
Xριστίνα Μαξούρη. Φωτ.: Ελίνα Γιουνανλή

Ο Κόλχαας αδικήθηκε, αλλά μετατράπηκε σε τρομοκράτη. Μπορεί λοιπόν, ο καθένας να πάρει τον Νόμο στα χέρια του και μέχρι πού μπορεί να φτάσει για να διεκδικήσει το δίκιο του;

«Οι ιδέες του εξαπλώνονται με ταχύτητα μεγαλύτερη από φωτιά σε ξερόχορτα. Είναι σαν να έχουν όλοι τρελαθεί.

Πρώτα το παρατήρησαν οι ζωγράφοι…

Γερανοί άρχισαν να πετάνε από καμβάδες, τουλίπες σε νεκρές φύσεις να

μαραίνονται, ήρεμες θάλασσες να ανταριάζουν, οι άνδρες του Ντύρερ να

ανοιγοκλείνουν τα μάτια τους, να έχουν λόξυγγα οι Παρθένοι του Ραφαήλ.

Ακολούθησαν οι έμποροι…

Τα σκόρδα που κρέμονται στους τοίχους, ξαναβλασταίνουν, δέρματα περπατάνε από

τους πάγκους του τσαγκάρη και φεύγουν, σφαχτά στα τσιγκέλια των χασάπηδων

βογκάνε, ρούχα ξηλώνονται από μόνα τους, σφυριά και αμόνια τρέχουν πύρινα έξω

από τα σιδεράδικα…

Κεραμίδια ξεκολλάνε ένα ένα από τις στέγες κι εκτοξεύονται, παραθυρόφυλλα

ανοιγοκλείνουν σαν τρελά και πόρτες ξεκλειδώνονται και πάνε προς το δάσος να

ξαναγίνουν δέντρα.

Πουλιά παγώνουν ενώ πετάνε και πέφτουν σα βαρίδια στη γη και σκάνε,

το χώμα ανοιγοκλείνει και καταπίνει τα σπαρτά, τα σκυλιά κοιμούνται όρθια,

τα ρυάκια αλλάζουν πορεία και πηγαίνουν προς τα πίσω ή ξεραίνονται ξαφνικά, ή

βυθίζονται σε μια τρύπα και χάνονται, ψάρια πετάγονται στις όχθες και προσπαθούν

να ροκανίσουν πέτρες. Τα ήσυχα χωριουδάκια θυμίζουν πια πίνακες του Ιερώνυμου

Μπος.

Ιπτάμενα βατράχια κυνηγάνε αρουραίους, ψάρια καταπίνουν πλοία, μαϊμούδες

ιππεύουν δελφίνια, σαύρες μαστιγώνουν με τις ουρές τους γριές, μαύροι λαγοί

χουφτώνουν γυναίκες, χιμαιρικά διαόλια κλωτσάνε βόδια προς την άβυσσο, 

καλόγριες το κάνουν με αρκούδες και καρδερίνες, περιμένουν πότε θα πεθάνουμε,

για να μας τραγουδήσουν. Είναι σαν να μας εχθρεύεται η πλάση…(απόσπασμα του έργου).

"Μικροί πυροβολισμοί μέσα στη νύχτα", το νέο έργο του Γιάννη Καλαβριανού στο Θέατρο Τέχνης Facebook Twitter
Γιάννης Καλαβριανός

Η συζήτηση για τα ηθικά όρια μιας εξέγερσης, η καχυποψία και οι καθημερινά τεταμένες σχέσεις Πολίτη-Κράτους, τα περιστατικά αστυνομικής βίας και η συνεχής περιθωριοποίηση μη προνομιούχων ομάδων εξαιτίας κυρίως της φτώχειας κάνουν την ιστορία του Κόλχαας να μοιάζει εντελώς σημερινή και εκείνον, τον πιο σύγχρονο Ευρωπαίο πολίτη.

«Το έργο άρχισε να γράφεται το 2015. Αφορμή ήταν η τρομοκρατική επίθεση στα γραφεία του σατιρικού περιοδικού Charlie Hebdo στο Παρίσι. Ξεκίνησα να διαβάζω για το ιστορικό των βίαιων ταραχών στα γαλλικά προάστια και της σύγχρονης ριζοσπαστικοποίησης Γάλλων πολιτών.

Κι αν έχει γραφτεί από την Κρίστεβα το "πουθενά δεν είσαι περισσότερο ξένος απ’ όσο στη Γαλλία", το φαινόμενο να νιώθεις απροστάτευτος και αδικημένος, οπότε παρίας στην ίδια σου την χώρα, είναι τόσο παλιό όσο και η απαρχή της όποιας κοινωνικής δομής.

Ο Κλάιστ έγραψε τη νουβέλα "Μίχαελ Κόλχαας" 200 χρόνια πριν, εμπνευσμένος από την αληθινή ιστορία ενός άλλου αποκλεισμένου, που έζησε στην περιοχή του Βρανδεμβούργου, τον 16ο αιώνα. Και η νουβέλα του ήταν με τη σειρά της η έμπνευση για το "Μικροί πυροβολισμοί μέσα στη νύχτα", λέει ο σκηνοθέτης της παράστασης Γιάννης Καλαβριανός.

"Μικροί πυροβολισμοί μέσα στη νύχτα", το νέο έργο του Γιάννη Καλαβριανού στο Θέατρο Τέχνης Facebook Twitter
Γιώργος Γλάστρας. Φωτ.: Ελίνα Γιουνανλή

«Την ιστορία του Κόλχαας στην παράσταση αφηγούνται τα άλογά του. Πρόκειται για την πιο μινιμαλιστική και μάλλον τολμηρή μου σκηνοθεσία. Δεν υπάρχει καν σκηνικό και κανένα σκηνικό αντικείμενο, αλλά μόνο κοστούμια εμπνευσμένα από την ανατομία των αλόγων. Τέσσερις ηθοποιοί, ένας πιανίστας, η συνεχής μουσική, η απολύτως χορογραφημένη κίνηση και οι εναλλαγές σκοταδιού και φωτός συνθέτουν την αυστηρή παρτιτούρα αυτής της γοητευτικής, μα τόσο τραγικής ιστορίας».

«Είναι είκοσι οκτώ χρονών. Πολύ όμορφη

Πολύ.

Αλλά οι γυναίκες των φτωχών δεν αξίζουν δεκάρα.

Την χάσαμε από τα μάτια μας.

Με τράβηξε ένας φρουρός. Με ανέβασε από την πέτρινη στριφογυριστή σκάλα μέσα

στον Πύργο. Ο Βαρόνος μας ακολουθούσε. Ο φρουρός έφυγε. Ο Βαρόνος με πέταξε

σε έναν πάγκο. Και σταμάτησε να με κοιτάζει στα μάτια.

Δεν τη βρίσκαμε πουθενά. Τη φωνάζαμε σε όλο τον δρόμο μέχρι το υποστατικό.

Γύρισα στο σπίτι, χωρίς να ξέρω πόση ώρα πέρασε.

Ο Κόλχαας γυρίζει και τη βλέπει.

Οι κοτσίδες της έτρεμαν στις άκρες τους, σαν ουρές από γατάκια που τα πάτησε

κάρο…Τα σύννεφα, σαν τεράστιες βαμβακένιες μπάλες, πέρναγαν ξυστά από τις

κορυφές των κυπαρισσιών…

Τα πόδια μου ήταν πιο βαριά από ποτέ, δεν με ακολουθούσαν, σαν να πήγαινε το

κεφάλι μου μπροστά και τα πόδια μου να έμεναν πίσω.

Τα χέρια της έπεσαν σαν να ήταν έτοιμα να ξεκολλήσουν.

Και τρέχει να την προλάβει πριν σωριαστεί.

Την έβαλε να ξαπλώσει στο στρώμα που γέννησε τα παιδιά τους.

Ήταν γεμάτο με φλούδες από καλαμπόκια. Το καλοκαίρι, όταν είχε πατηθεί πολύ,

το ξήλωνα σε μια άκρη και το γέμιζα ξανά με καινούριες φλούδες, για να είναι

αφράτο. Και μετά, ξανά έραβα το άνοιγμα με μια χοντρή βελόνα. Και κάνανε τα

καλαμπόκια χρατς χρατς…όταν ξαπλώναμε…

Αγάπη μου…

Ένα ακόμη παγωμένο δάκρυ κύλησε στο μάγουλο του Κόλχαας.

Βλέπω έναν κήπο να ρχεται κατά πάνω μου. Ένα λιβάδι να σηκώνεται από τον βυθό 

της θάλασσας, να βγαίνει στην επιφάνεια, να με παίρνει μαζί με όλους τους άλλους

και να μας πηγαίνει εκεί ψηλά που μόνο λουλούδια πρέπει να υπάρχουν.

Χρατς…χρατς…

Ήρθε η ώρα, να πάψει πια να χτυπά η καρδιά μου. Ανάξια ανθρωπότητα. Που δεν

μπορείς να σταματήσεις το κακό. Για σένα πια, είναι το ίδιο αδιάφορο αν νικά ή αν

ποδοπατιέται το καλό. Ήρθε η ώρα, να πάψει πια να χτυπά η καρδιά μου».(απόσπασμα του έργου).

"Μικροί πυροβολισμοί μέσα στη νύχτα", το νέο έργο του Γιάννη Καλαβριανού στο Θέατρο Τέχνης Facebook Twitter
Μάνος Πετράκης. Φωτ.: Ελίνα Γιουνανλή

«Μικροί πυροβολισμοί μέσα στη νύχτα»

Ένα νέο έργο με αφορμή τη νουβέλα «Μίχαελ Κόλχαας» του Χάινριχ Φον Κλάιστ

Από την Εταιρεία Θεάτρου Sforaris

Κείμενο-Σκηνοθεσία: Γιάννης Καλαβριανός

Κοστούμια: Βάνα Γιαννούλα

Μουσική: Θοδωρής Οικονόμου

Φωτισμοί: Νίκος Βλασόπουλους

Επιμέλεια κίνησης: Αλεξία Μπεζίκη

Παίζουν: Γιώργος Γλάστρας, Χριστίνα Μαξούρη, Μάνος Πετράκης, Γιώργος Σαββίδης

Μουσικός επί σκηνής: Σταύρος Διαμαντόπουλος

Θέατρο Τέχνης - Φρυνίχου

13/12-22/2

Δευτέρα-Τρίτη, 21:00

Θέατρο
0

ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ

Μπομπ Γουίλσον

Απώλειες / Μπομπ Γουίλσον (1941-2025): Το προκλητικό του σύμπαν ήταν ένα και μοναδικό

Μεγάλωσε σε μια κοινότητα όπου το θέατρο θεωρούνταν ανήθικο. Κι όμως, με το ριζοσπαστικό του έργο σφράγισε τη σύγχρονη τέχνη του 20ού αιώνα, σε παγκόσμιο επίπεδο. Υποκλίθηκε πολλές φορές στο αθηναϊκό κοινό – και εκείνο, κάθε φορά, του ανταπέδιδε την τιμή.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
H ανάληψη του Οιδίποδα αναβάλλεται επ’ αόριστον

Θέατρο / H ανάληψη του Οιδίποδα αναβάλλεται επ’ αόριστον

Ο «Οιδίποδας» του Γιάννη Χουβαρδά συνενώνει τον «Τύραννο» και τον «Επί Κολωνώ» σε μια παράσταση, παίρνοντας τη μορφή μιας πυρετώδους ανασκαφής στο πεδίο του ασυνείδητου - Κριτική της Λουίζας Αρκουμανέα.
ΛΟΥΙΖΑ ΑΡΚΟΥΜΑΝΕΑ
Ζιλιέτ Μπινός: Η Ιουλιέτα των Πνευμάτων στην Επίδαυρο

Θέατρο / Ζιλιέτ Μπινός: Η Ιουλιέτα των Πνευμάτων στην Επίδαυρο

Η βραβευμένη με Όσκαρ ηθοποιός προσπαθεί να παραμείνει συγκεντρωμένη μέχρι την κάθοδό της στο αργολικό θέατρο. Παρ’ όλα αυτά, βρήκε τον χρόνο να μας μιλήσει για τους γυναικείους ρόλους που τη συνδέουν με την Ελλάδα και για τη σημασία της σιωπής.
ΘΟΔΩΡΗΣ ΚΟΥΤΣΟΓΙΑΝΝΟΠΟΥΛΟΣ
Όλα όσα ζήσαμε στο 79ο Φεστιβάλ της Αβινιόν: από το «La Distance» του Ροντρίγκες έως τη μεγάλη επιτυχία του Μπανούσι

Θέατρο / Όλα όσα ζήσαμε στο 79ο Φεστιβάλ της Αβινιόν

Οι θερμές κριτικές της «Liberation» και της «Le Monde» για το «ΜΑΜΙ» του Μπανούσι σε παραγωγή της Στέγης του Ιδρύματος Ωνάση είναι απλώς μια λεπτομέρεια μέσα στις απανωτές εκπλήξεις που έκρυβε το πιο γνωστό θεατρικό φεστιβάλ στον κόσμο.
ΤΙΝΑ ΜΑΝΔΗΛΑΡΑ
Κωνσταντίνος Ζωγράφος: Ο «Ορέστης» του Τερζόπουλου

Θέατρο / Κωνσταντίνος Ζωγράφος: «Ο Τερζόπουλος σου βγάζει τον καλύτερό σου εαυτό»

Ο νεαρός ηθοποιός που πέρυσι ενσάρκωσε τον Πυλάδη επιστρέφει φέτος ως Ορέστης. Με μια ήδη πλούσια διαδρομή στο θέατρο δίπλα σε σημαντικούς δημιουργούς, ετοιμάζει ένα νέο έργο εμπνευσμένο από το Νεκρομαντείο του Αχέροντα.
ΧΡΗΣΤΟΣ ΠΑΡΙΔΗΣ
«Μάλιστα κύριε Ζαμπέτα»: Αξίζει η παράσταση για τον «μάγκα» του ελληνικού πενταγράμμου;

The Review / «Μάλιστα κύριε Ζαμπέτα»: Αξίζει η παράσταση για τον «μάγκα» του ελληνικού πενταγράμμου;

Με αφορμή την παράσταση γι’ αυτόν τον αυθεντικό δημιουργό που τις δεκαετίες του 1950 και του 1960 μεσουρανούσε, ο Χρήστος Παρίδης και η Βένα Γεωργακοπούλου σχολιάζουν τον αντίκτυπό του στο κοινό σήμερα.
ΧΡΗΣΤΟΣ ΠΑΡΙΔΗΣ
«Οιδίπους Τύραννος» και «Οιδίπους επί Κολωνώ» του Σοφοκλή: Η άνοδος, πτώση και η αποθέωση

Αρχαίο Δράμα Explained / «Οιδίπους Τύραννος» και «Οιδίπους επί Κολωνώ» του Σοφοκλή: Η άνοδος, η πτώση και η αποθέωση

Τι μας μαθαίνει η ιστορία του Οιδίποδα, ενός ανθρώπου που έχει τα πάντα και τα χάνει εν ριπή οφθαλμού; Η κριτικός θεάτρου Λουίζα Αρκουμανέα επιχειρεί μια θεωρητική ανάλυση του έργου του Σοφοκλή.
ΛΟΥΙΖΑ ΑΡΚΟΥΜΑΝΕΑ
Αλίκη Βουγιουκλάκη: Στη ζωή έσπαγε τα ταμπού, στο θέατρο τα ταμεία

Θέατρο / Αλίκη Βουγιουκλάκη: Πώς έσπαγε τα ταμεία στο θέατρο επί 35 χρόνια

Για δεκαετίες έχτισε, με το αλάνθαστο επιχειρηματικό της ένστικτο, μια σχέση με το θεατρικό κοινό που ακολουθούσε υπνωτισμένο τον μύθο της εθνικής σταρ. Η πορεία της ως θιασάρχισσας μέσα από παραστάσεις-σταθμούς και τις μαρτυρίες συνεργατών της.
ΧΡΗΣΤΟΣ ΠΑΡΙΔΗΣ
Νίκος Καραθάνος: «Εμείς είμαστε οι χώρες, τα κείμενα, οι πόλεις, εμείς είμαστε οι μύθοι»

Θέατρο / Νίκος Καραθάνος: «Εμείς είμαστε οι χώρες, τα κείμενα, οι πόλεις, εμείς είμαστε οι μύθοι»

Στον πολυαναμενόμενο «Οιδίποδα» του Γιάννη Χουβαρδά, ο Νίκος Καραθάνος επιστρέφει, 23 χρόνια μετά, στον ομώνυμο ρόλο, ακολουθώντας την ιστορία από το τέλος προς την αρχή και φωτίζοντας το ανθρώπινο βάθος μιας τραγωδίας πιο οικείας απ’ όσο νομίζουμε.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
Ένα δώρο που άργησε να φτάσει

Θέατρο / «Κοιτάξτε πώς φέρονταν οι αρχαίοι στους ξένους! Έτσι πρέπει να κάνουμε κι εμείς»

Ένα δώρο που έφτασε καθυστερημένα, μόλις είκοσι λεπτά πριν το τέλος της παράστασης - Κριτική της Λουίζας Αρκουμανέα για το «ζ-η-θ, ο Ξένος» σε σκηνοθεσία Μιχαήλ Μαρμαρινού.
ΛΟΥΙΖΑ ΑΡΚΟΥΜΑΝΕΑ
Η Κασσάνδρα της Έβελυν Ασουάντ σημάδεψε το φετινό καλοκαίρι

Θέατρο / Η Κασσάνδρα της Έβελυν Ασουάντ σημάδεψε την «Ορέστεια»

Η «Ορέστεια» του Θεόδωρου Τερζόπουλου συζητήθηκε όσο λίγες παραστάσεις: ενθουσίασε, προκάλεσε ποικίλα σχόλια και ανέδειξε ερμηνείες υψηλής έντασης και ακρίβειας. Ξεχώρισε εκείνη της Έβελυν Ασουάντ, η οποία, ως Κασσάνδρα, ερμήνευσε ένα αραβικό μοιρολόι που έκανε πολλούς να αναζητήσουν το όνομά της. Το φετινό καλοκαίρι, η παράσταση επιστρέφει στη Θεσσαλονίκη, στους Δελφούς και στο αρχαίο θέατρο Φιλίππων.
M. HULOT
Η Λίνα Νικολακοπούλου υπογράφει και σκηνοθετεί τη μουσικοθεατρική παράσταση «Χορικά Ύδατα»

Θέατρο / «Χορικά Ύδατα»: Ο έμμετρος κόσμος της Λίνας Νικολακοπούλου επιστρέφει στη σκηνή

Τραγούδια που αποσπάστηκαν από το θεατρικό τους περιβάλλον επιστρέφουν στην πηγή τους, σε μια σκηνική τελετουργία γεμάτη εκπλήξεις που φωτίζει την τεράστια καλλιτεχνική παρακαταθήκη της στιχουργού.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
«Το ημέρωμα της στρίγγλας»: Ήταν ο Σαίξπηρ μισογύνης;

The Review / «Το ημέρωμα της στρίγγλας»: Ήταν ο Σαίξπηρ μισογύνης;

Γιατί εξακολουθεί να κερδίζει το σύγχρονο κοινό η διάσημη κωμωδία του Άγγλου βάρδου κάθε φορά που ανεβαίνει στη σκηνή; Ο Χρήστος Παρίδης και η Βένα Γεωργακοπούλου συζητούν με αφορμή την παράσταση που σκηνοθετεί η Εύα Βλασσοπούλου.
ΧΡΗΣΤΟΣ ΠΑΡΙΔΗΣ
«Darkest White»: Ένα σύμπαν που εξερευνά την ανθεκτικότητα και τη δύναμη της γυναίκας 

Θέατρο / «Darkest White»: Ο εμφύλιος από την πλευρά των χαμένων

Το έργο της Δαφίν Αντωνιάδου που θα δούμε στο Φεστιβάλ Αθηνών, εξερευνά μέσω προσωπικών και ιστορικών αναμνήσεων και μέσα από την ανθεκτικότητα και τη δύναμη της γυναικείας παρουσίας, ιστορίες εκτοπισμού και επιβίωσης. 
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
Beytna: Μια παράσταση χορού που είναι στην ουσια ένα τραπέζι με φίλους

Φεστιβάλ Χορού Καλαμάτας / Beytna: Μια παράσταση χορού που είναι στην ουσία ένα τραπέζι με φίλους

Ο σπουδαίος λιβανέζος χορευτής και χορογράφος Omar Rajeh, επιστρέφει με την «Beytna», μια ιδιαίτερη περφόρμανς με κοινωνικό όσο και γαστριμαργικό αποτύπωμα, που θα παρουσιαστεί στο πλαίσιο του φετινού 31ου Διεθνούς Φεστιβάλ Χορού Καλαμάτας.
ΘΟΔΩΡΗΣ ΑΝΤΩΝΟΠΟΥΛΟΣ
Η νύφη και το «Καληνύχτα, Σταχτοπούτα»

Θέατρο / Η Καρολίνα Μπιάνκι παίρνει το ναρκωτικό του βιασμού επί σκηνής. Τι γίνεται μετά;

Μια παράσταση-περφόρμανς που μέσα από έναν εξαιρετικά πυκνό και γοητευτικό λόγο, ένα κολάζ από εικόνες, αναφορές, εξομολογήσεις, όνειρα και εφιάλτες μάς κάνει κοινωνούς μιας ακραίας εμπειρίας, χωρίς να σοκάρει.
ΛΟΥΙΖΑ ΑΡΚΟΥΜΑΝΕΑ
Ακούγεσαι Λυδία, Ακούγεσαι ίσαμε το στάδιο

Επίδαυρος / «Ακούγεσαι, Λυδία, ίσαμε το στάδιο ακούγεσαι»

Κορυφαίο πρόσωπο του αρχαίου δράματος, συνδεδεμένη με εμβληματικές παραστάσεις, ανατρέχει σε δεκαπέντε σταθμούς της καλλιτεχνικής της ζωής στην Επίδαυρο και αφηγείται προσωπικές ιστορίες, επιτυχίες και ματαιώσεις, εξαιρετικές συναντήσεις και συνεργασίες, σε μια πορεία που αγγίζει τις πέντε δεκαετίες.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ