Κάτω από το ηφαίστειο

Κάτω από το ηφαίστειο Facebook Twitter
0
Eχετε επιλέξει να διασκευάσετε λογοτεχνικά έργα πολλές φορές. Για παράδειγμα, μια δουλειά σας ήταν βασισμένη στο Αναζητώντας τον χαμένο χρόνο του Προυστ. Τι είναι αυτό που σας εμπνέει τόσο στη λογοτεχνία;

Ένας από τους πρώτους λόγους είναι ο τρόπος με τον οποίο μπορούμε να πούμε ιστορίες στη σκηνή σήμερα και η ελευθερία που έχει το ακροατήριο χάρη στις επιρροές του από κάποιους πιο σύγχρονους τρόπους επικοινωνίας. Μας βοηθάει να δούμε τα πράγματα με καινούργιο μάτι. Τα παραδοσιακά θεατρικά κείμενα είναι φτιαγμένα μόνο με διάλογο, αλλά υπάρχουν πολύ περισσότεροι τρόποι πια να πεις μια ιστορία χωρίς να περιορίζεσαι από τη φόρμα ενός έργου. Οι χαρακτήρες στη σκηνή δεν μιλάνε μόνο με διάλογο. Μπορεί, ας πούμε, να έχουν κι έναν εσωτερικό μονόλογο, σαν αυτούς που βλέπει κανείς στα μυθιστορήματα. Το επίκεντρο, όταν αρχίζω ένα πρότζεκτ, δεν έχει σχέση με το ποια είναι η καλύτερη φόρμα για να αρχίσει κανείς αλλά με το ποιο είναι το έργο που πρέπει να δείξει κανείς μπροστά σε ένα ακροατήριο.

Αφού μιλάμε για περιεχόμενο, λοιπόν, θέλετε να μου πείτε γιατί διαλέξατε το Κάτω από το ηφαίστειο του Μάλκολμ Λόουρι;

Καταπιάστηκα με το Ηφαίστειο ύστερα από ένα άλλο πρότζεκτ που λεγόταν Το τρίπτυχο της εξουσίας, το οποίο είχε θέμα την εξουσία και την αλλαγή της Ευρώπης, πώς όλοι προσπαθούμε να ενωθούμε κάτω από το βάρος της πίεσης που δημιουργεί αυτή η προσπάθεια. Κάθε χώρα φοβάται όλο και περισσότερο αυτή την ενοποίηση. Οι άνθρωποι φοβούνται ότι θα χάσουν την εθνική τους ταυτότητα. Σε αυτό το έργο ασχολούμαστε με τον κόσμο της οικογένειας. Πώς ένα πρόξενος, που βλέπει και ξέρει πολλά για το τι συμβαίνει στον κόσμο, σε ατομικό επίπεδο δεν ξέρει πώς να λύσει τα προβλήματα που τον πνίγουν, και αντί να κάνει κάτι για όλα αυτά, πίνει μέχρι θανά- του και παίρνει και την οικογένεια μαζί του στο ηφαίστειο - σχεδόν τους τραβάει μαζί του. Παράλληλα, παρά το γεγονός ότι ο Λόουρι δίνει τα γεγονότα μέσα από ένα πολύ μοιρολατρικό πρίσμα, το περιεχόμενο, ο τρόπος με τον οποίο εξερευνά τα ανθρώπινα συναισθήματα, η ποιότητα της γλώσσας την οποία χρησιμοποιεί, δίνουν την αίσθηση ότι τιμά τη ζωή την ίδια και δείχνει για τι είναι ικανοί οι άνθρωποι.

Αναρωτιέμαι αν είχατε δει την ταινία του Τζον Χιούστον με τον Άλμπερτ Φίνεϊ στον πρωταγωνιστικό ρόλο.

Είδα την ταινία όταν πρωτοβγήκε, είκοσι με είκοσι πέντε χρόνια πριν, και εντυπωσιάστηκα. Μετά, όταν διάβασα το βιβλίο, συνειδητοποίησα ότι είχα χάσει πολλά. Η ταινία επικεντρώνεται στην πλοκή, αλλά αυτό που είναι δύσκολο σε μια ταινία είναι να μπεις στο μυαλό ενός πρωταγωνιστή που υποφέρει από παραισθήσεις. Το βιβλίο είναι πολύ βαθύ και με πολλά επίπεδα, καθώς και με πολιτιστικές και πολιτικές αναφορές εκείνης της περιόδου, κι αυτή η παράσταση προσπαθεί να είναι όσο πιο πιστή γίνεται στο βιβλίο, χρησιμοποιώντας κινηματογραφικές τεχνικές με τέτοιο τρόπο ώστε να λειτουργεί και λίγο σαν ταινία. Ακόμα και οι ήχοι της παράστασης έρχονται από το Μεξικό, απ' όλες τις τοποθεσίες από τις οποίες ο Λόουρι εμπνεύστηκε το βιβλίο. Πολλά από αυτά τα μέρη ακόμα υπάρχουν.

Πώς αποφασίσατε να πάτε στο Μεξικό και να κινηματογραφήσετε στη συγκεκριμένη τοποθεσία για την οποία γράφει ο Λόουρι;

Πολλά από τα μέρη τα οποία αναφέρει ο Λόουρι είναι ακόμα εκεί, κι επειδή μιλάει με τόση λεπτομέρεια γι' αυτά που είδε, μύρισε κι άκουσε, προσπαθήσαμε να βοηθήσουμε το ακροατήριο να ξεκινήσει το ταξίδι του με το έργο από το ίδιο μέρος απ' όπου ξεκινά ο συγγραφέας. Από την άλλη πλευρά, δεν έγραψε ντοκιμαντέρ αλλά ένα μυθιστόρημα, κι ο τρόπος που συνδυάζουμε αυτά τα στοιχεία και δείχνουμε τα visuals κάνουν το έργο να μοιάζει με έναν κατακερματισμένο κόσμο. Ο πρωταγωνιστής απορροφά αυτά που συμβαίνουν γύρω του με όλες του τις αισθήσεις. Πίνει πολύ, βλέπει πολύ. Είναι σαν να τα καταπίνει όλα. Αυτό το συναίσθημα θέλαμε να δώσουμε στον θεατή. Να μπορεί να τα εισπράξει όλα με όλες του τις αισθήσεις, όπως ο πρωταγωνιστής.

0

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ

Κωνσταντίνος Ζωγράφος: Ο «Ορέστης» του Τερζόπουλου

Θέατρο / Κωνσταντίνος Ζωγράφος: «Ο Τερζόπουλος σου βγάζει τον καλύτερό σου εαυτό»

Ο νεαρός ηθοποιός που πέρυσι ενσάρκωσε τον Πυλάδη επιστρέφει φέτος ως Ορέστης. Με μια ήδη πλούσια διαδρομή στο θέατρο δίπλα σε σημαντικούς δημιουργούς, ετοιμάζει ένα νέο έργο εμπνευσμένο από το Νεκρομαντείο του Αχέροντα.
ΧΡΗΣΤΟΣ ΠΑΡΙΔΗΣ
«Μάλιστα κύριε Ζαμπέτα»: Αξίζει η παράσταση για τον «μάγκα» του ελληνικού πενταγράμμου;

The Review / «Μάλιστα κύριε Ζαμπέτα»: Αξίζει η παράσταση για τον «μάγκα» του ελληνικού πενταγράμμου;

Με αφορμή την παράσταση γι’ αυτόν τον αυθεντικό δημιουργό που τις δεκαετίες του 1950 και του 1960 μεσουρανούσε, ο Χρήστος Παρίδης και η Βένα Γεωργακοπούλου σχολιάζουν τον αντίκτυπό του στο κοινό σήμερα.
ΧΡΗΣΤΟΣ ΠΑΡΙΔΗΣ
«Οιδίπους Τύραννος» και «Οιδίπους επί Κολωνώ» του Σοφοκλή: Η άνοδος, πτώση και η αποθέωση

Αρχαίο Δράμα Explained / «Οιδίπους Τύραννος» και «Οιδίπους επί Κολωνώ» του Σοφοκλή: Η άνοδος, η πτώση και η αποθέωση

Τι μας μαθαίνει η ιστορία του Οιδίποδα, ενός ανθρώπου που έχει τα πάντα και τα χάνει εν ριπή οφθαλμού; Η κριτικός θεάτρου Λουίζα Αρκουμανέα επιχειρεί μια θεωρητική ανάλυση του έργου του Σοφοκλή.
ΛΟΥΙΖΑ ΑΡΚΟΥΜΑΝΕΑ
Αλίκη Βουγιουκλάκη: Στη ζωή έσπαγε τα ταμπού, στο θέατρο τα ταμεία

Θέατρο / Αλίκη Βουγιουκλάκη: Πώς έσπαγε τα ταμεία στο θέατρο επί 35 χρόνια

Για δεκαετίες έχτισε, με το αλάνθαστο επιχειρηματικό της ένστικτο, μια σχέση με το θεατρικό κοινό που ακολουθούσε υπνωτισμένο τον μύθο της εθνικής σταρ. Η πορεία της ως θιασάρχισσας μέσα από παραστάσεις-σταθμούς και τις μαρτυρίες συνεργατών της.
ΧΡΗΣΤΟΣ ΠΑΡΙΔΗΣ
Νίκος Καραθάνος: «Εμείς είμαστε οι χώρες, τα κείμενα, οι πόλεις, εμείς είμαστε οι μύθοι»

Θέατρο / Νίκος Καραθάνος: «Εμείς είμαστε οι χώρες, τα κείμενα, οι πόλεις, εμείς είμαστε οι μύθοι»

Στον πολυαναμενόμενο «Οιδίποδα» του Γιάννη Χουβαρδά, ο Νίκος Καραθάνος επιστρέφει, 23 χρόνια μετά, στον ομώνυμο ρόλο, ακολουθώντας την ιστορία από το τέλος προς την αρχή και φωτίζοντας το ανθρώπινο βάθος μιας τραγωδίας πιο οικείας απ’ όσο νομίζουμε.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
Ένα δώρο που άργησε να φτάσει

Θέατρο / «Κοιτάξτε πώς φέρονταν οι αρχαίοι στους ξένους! Έτσι πρέπει να κάνουμε κι εμείς»

Ένα δώρο που έφτασε καθυστερημένα, μόλις είκοσι λεπτά πριν το τέλος της παράστασης - Κριτική της Λουίζας Αρκουμανέα για το «ζ-η-θ, ο Ξένος» σε σκηνοθεσία Μιχαήλ Μαρμαρινού.
ΛΟΥΙΖΑ ΑΡΚΟΥΜΑΝΕΑ
Η Κασσάνδρα της Έβελυν Ασουάντ σημάδεψε το φετινό καλοκαίρι

Θέατρο / Η Κασσάνδρα της Έβελυν Ασουάντ σημάδεψε την «Ορέστεια»

Η «Ορέστεια» του Θεόδωρου Τερζόπουλου συζητήθηκε όσο λίγες παραστάσεις: ενθουσίασε, προκάλεσε ποικίλα σχόλια και ανέδειξε ερμηνείες υψηλής έντασης και ακρίβειας. Ξεχώρισε εκείνη της Έβελυν Ασουάντ, η οποία, ως Κασσάνδρα, ερμήνευσε ένα αραβικό μοιρολόι που έκανε πολλούς να αναζητήσουν το όνομά της. Το φετινό καλοκαίρι, η παράσταση επιστρέφει στη Θεσσαλονίκη, στους Δελφούς και στο αρχαίο θέατρο Φιλίππων.
M. HULOT
Η Λίνα Νικολακοπούλου υπογράφει και σκηνοθετεί τη μουσικοθεατρική παράσταση «Χορικά Ύδατα»

Θέατρο / «Χορικά Ύδατα»: Ο έμμετρος κόσμος της Λίνας Νικολακοπούλου επιστρέφει στη σκηνή

Τραγούδια που αποσπάστηκαν από το θεατρικό τους περιβάλλον επιστρέφουν στην πηγή τους, σε μια σκηνική τελετουργία γεμάτη εκπλήξεις που φωτίζει την τεράστια καλλιτεχνική παρακαταθήκη της στιχουργού.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
«Το ημέρωμα της στρίγγλας»: Ήταν ο Σαίξπηρ μισογύνης;

The Review / «Το ημέρωμα της στρίγγλας»: Ήταν ο Σαίξπηρ μισογύνης;

Γιατί εξακολουθεί να κερδίζει το σύγχρονο κοινό η διάσημη κωμωδία του Άγγλου βάρδου κάθε φορά που ανεβαίνει στη σκηνή; Ο Χρήστος Παρίδης και η Βένα Γεωργακοπούλου συζητούν με αφορμή την παράσταση που σκηνοθετεί η Εύα Βλασσοπούλου.
ΧΡΗΣΤΟΣ ΠΑΡΙΔΗΣ
«Darkest White»: Ένα σύμπαν που εξερευνά την ανθεκτικότητα και τη δύναμη της γυναίκας 

Θέατρο / «Darkest White»: Ο εμφύλιος από την πλευρά των χαμένων

Το έργο της Δαφίν Αντωνιάδου που θα δούμε στο Φεστιβάλ Αθηνών, εξερευνά μέσω προσωπικών και ιστορικών αναμνήσεων και μέσα από την ανθεκτικότητα και τη δύναμη της γυναικείας παρουσίας, ιστορίες εκτοπισμού και επιβίωσης. 
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
Beytna: Μια παράσταση χορού που είναι στην ουσια ένα τραπέζι με φίλους

Φεστιβάλ Χορού Καλαμάτας / Beytna: Μια παράσταση χορού που είναι στην ουσία ένα τραπέζι με φίλους

Ο σπουδαίος λιβανέζος χορευτής και χορογράφος Omar Rajeh, επιστρέφει με την «Beytna», μια ιδιαίτερη περφόρμανς με κοινωνικό όσο και γαστριμαργικό αποτύπωμα, που θα παρουσιαστεί στο πλαίσιο του φετινού 31ου Διεθνούς Φεστιβάλ Χορού Καλαμάτας.
ΘΟΔΩΡΗΣ ΑΝΤΩΝΟΠΟΥΛΟΣ
Η νύφη και το «Καληνύχτα, Σταχτοπούτα»

Θέατρο / Η Καρολίνα Μπιάνκι παίρνει το ναρκωτικό του βιασμού επί σκηνής. Τι γίνεται μετά;

Μια παράσταση-περφόρμανς που μέσα από έναν εξαιρετικά πυκνό και γοητευτικό λόγο, ένα κολάζ από εικόνες, αναφορές, εξομολογήσεις, όνειρα και εφιάλτες μάς κάνει κοινωνούς μιας ακραίας εμπειρίας, χωρίς να σοκάρει.
ΛΟΥΙΖΑ ΑΡΚΟΥΜΑΝΕΑ
Ακούγεσαι Λυδία, Ακούγεσαι ίσαμε το στάδιο

Επίδαυρος / «Ακούγεσαι, Λυδία, ίσαμε το στάδιο ακούγεσαι»

Κορυφαίο πρόσωπο του αρχαίου δράματος, συνδεδεμένη με εμβληματικές παραστάσεις, ανατρέχει σε δεκαπέντε σταθμούς της καλλιτεχνικής της ζωής στην Επίδαυρο και αφηγείται προσωπικές ιστορίες, επιτυχίες και ματαιώσεις, εξαιρετικές συναντήσεις και συνεργασίες, σε μια πορεία που αγγίζει τις πέντε δεκαετίες.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
Ο Ούρλιχ Ράσε και το παρασκήνιο της ιστορίας της Ισμήνης

Θέατρο / Η σκηνή του Ούρλιχ Ράσε στριφογύριζε - και πέταξε έξω την Ισμήνη

Στην παράσταση που άνοιξε την Επίδαυρο, ο Γερμανός σκηνοθέτης επέλεξε να ανεβάσει μια Αντιγόνη χωρίς Ισμήνη. Η απομάκρυνση της Κίττυς Παϊταζόγλου φωτίζει τις λεπτές –και άνισες– ισορροπίες εξουσίας στον χώρο του θεάτρου.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
Ο Θάνος Παπακωνσταντίνου μέσα στη γοητεία και στον τρόμο του Δράκουλα

Πρώτες Εικόνες / Dracula: Η υπερπαραγωγή που έρχεται το φθινόπωρο στην Αθήνα

Ο Θάνος Παπακωνσταντίνου μιλά αποκλειστικά στη LiFO για την πιο αναμενόμενη παράσταση της επερχόμενης σεζόν, για τη διαχρονική γοητεία του μύθου που φαντάστηκε ο Μπραμ Στόκερ στα τέλη του 19ου αιώνα, για το απόλυτο και το αιώνιο μιας ιστορίας που, όπως λέει, τον «διαλύει».
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
Ερωτευμένος με τον Κρέοντα

Θέατρο / Ο Rasche αγάπησε τον Κρέοντα περισσότερο από την Αντιγόνη

«Η εκφορά του λόγου παραδίδεται αμαχητί σε μια άκρατη δραματικότητα, σε ένα υπερπαίξιμο, σε μια βεβιασμένη εμφατικότητα, σε έναν στόμφο παλιακό που θα νόμιζε κανείς πως έχει εξαλειφθεί πλέον. Η σοβαροφάνεια σε όλο το (γοερό) μεγαλείο της». Έτσι ξεκίνησε φέτος η Επίδαυρος.
ΛΟΥΙΖΑ ΑΡΚΟΥΜΑΝΕΑ
Πολεμικοί Ανταποκριτές: Ψάχνοντας την αλήθεια μέσα στο ζόφο του πολέμου

Θέατρο / Πολεμικοί Ανταποκριτές: Ψάχνοντας την αλήθεια μέσα στον ζόφο του πολέμου

Σε μια περίοδο που ο πόλεμος αποτελεί βασικό συστατικό της καθημερινότητάς μας, μια παράσταση εξετάζει όσα μεσολαβούν μεταξύ γεγονότος και πληροφορίας και πώς διαμορφώνουν την τελική καταγραφή και την ιστορική μνήμη.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
Η τραγική ιστορία και η άγρια δολοφονία μιας θαρραλέας περφόρμερ

Θέατρο / Η τραγική ιστορία και η άγρια δολοφονία μιας θαρραλέας περφόρμερ

Όταν η Πίπα Μπάκα ξεκίνησε να κάνει oτοστόπ από την Ιταλία για να φτάσει στην Ιερουσαλήμ δεν φαντάστηκε ότι αυτό το ταξίδι-μήνυμα ειρήνης θα κατέληγε στον βιασμό και τη δολοφονία της. Mια παράσταση που θα δούμε στο Φεστιβάλ Αθηνών αναφέρεται στην ιστορία της.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ