Η «Τραγωδία του βασιλιά Ριχάρδου Γ'» αντικατοπτρίζει το σκοτάδι της εποχής μας

Η «Τραγωδία του βασιλιά Ριχάρδου Γ'» αντικατοπτρίζει το σκοτάδι της εποχής μας Facebook Twitter
Ο Ριχάρδος συζεί με το κακό, ωστόσο το κακό αυτό ξεφεύγει από τα στενά όρια του εαυτού του και απλώνεται σε όλο το σύμπαν που τον περιβάλλει. Είμαστε σε ένα περιβάλλον δολοφόνων, είτε επιβεβαιωμένων είτε εν δυνάμει. Φωτο: Πάρις Ταβιτιάν/LIFO
0

Μια επιβλητική τετραγωνική σκηνή στην κορυφή μιας σκάλας, που περιβάλλεται από λευκή κουρτίνα. Η σκηνογραφία της παράστασης απλούστατη, η δράση εκτυλίσσεται εντός και εκτός του πλαισίου που οριοθετεί η κουρτίνα και οι εναλλαγές των σκηνικών υλικών γίνονται γρήγορα. Όλη η διανομή φορά βαριές, μαύρες, σκουρόχρωμες ελισαβετιανές φορεσιές και έχει (βαμμένα ή φυσικά) ginger μαλλιά. 

Ο Ριχάρδος του Γιώργου Χριστοδούλου μόνο δύσμορφος δεν είναι. Ο όμορφος ηθοποιός τον ενσαρκώνει υιοθετώντας μια ελαφριά λόρδωση και έναν πεταχτό βηματισμό. Η προσέγγιση αυτή, όπως εξηγεί ο σκηνοθέτης της Ορχήστρας των Μικρών Πραγμάτων Χρήστος Θεοδωρίδης, επιχειρεί να αποκαταστήσει μια «αδικία» αιώνων, που έχει καταστήσει τον μυθικό βασιλιά της Αγγλίας ως «τέρας» εμφάνισης, απληστίας, εξουσιολατρείας και ανηθικότητας στη συνείδηση όλων. 

Είναι εντυπωσιακό πόσο αντιλαμβανόμαστε το έργο του Σαίξπηρ ως ιστορικό και πόσο μακριά βρίσκεται από την αλήθεια αυτό. Στην πραγματικότητα ο Ριχάρδος δεν έχει κάνει τίποτα από αυτά που το έργο του καταλογίζει και δεν είχε ούτε καν αυτό το παρουσιαστικό. Στην ουσία αποτελεί την πιο παρεξηγημένη προσωπικότητα της αγγλικής ιστορίας.

Ο Ριχάρδος λοιπόν ήταν μάλλον των εξιλαστήριο θύμα που φορτώθηκε στις πονεμένες πλάτες του το έρεβος μιας ολόκληρης εποχής. Και η «Τραγωδία του βασιλιά Ριχάρδου Γ'», η φιλόδοξη, τρίωρη παράσταση της θεατρικής ομάδας που έρχεται στο Φεστιβάλ Αθηνών για να ολοκληρώσει, μετά τον «Άμλετ» και τη «Σφαγή των Παρισίων», την ενασχόλησή τους με τα ελισαβετιανά κείμενα, εν είδει άτυπης τριλογίας, θέλει να πει πολλά για τη δική μας εποχή, όπως σημειώνει στη σύντομη συζήτησή μας κατά τη διάρκεια ενός γενικού περάσματος ο σκηνοθέτης:

— Με την επιλογή της ιστορίας του Ριχάρδου Γ' αποδεικνύετε για ακόμα μια φορά την αγάπη σας ως ομάδας στην ελισαβετιανή δραματουργία. Γιατί ωστόσο επιλέξατε να παρουσιάσετε το συγκεκριμένο έργο του Σαίξπηρ στο κοινό του Φεστιβάλ Αθηνών και γιατί στη δεδομένη χρονική συγκυρία;

Ο Ριχάρδος είναι αποτέλεσμα μελέτης όλων των ιστορικών δραμάτων του Σαίξπηρ τα τελευταία δύο χρόνια. Όσο πιο βαθιά έμπαινα σ' αυτή την έρευνα τόσο πιο πολύ συνειδητοποιούσα τη θέση που έχει αυτό το έργο στη δραματουργία του Σαίξπηρ και τόσο πιο πολύ μου φωτίζονταν τα νοήματα του. Ο Ριχάρδος συζεί με το κακό, ωστόσο το κακό αυτό ξεφεύγει από τα στενά όρια του εαυτού του και απλώνεται σε όλο το σύμπαν που τον περιβάλλει. Είμαστε σε ένα περιβάλλον δολοφόνων, είτε επιβεβαιωμένων είτε εν δυνάμει. Όλοι κουβαλάνε ένα παρελθόν αίματος και επιλέγουν τον Ριχάρδο να συνεχίσει το αίμα στο παρόν. Κι αυτός τελειοποιεί τον μηχανισμό για να τους καταδείξει τι είναι αυτοί.

Αυτό που ζω τώρα στην Ελλάδα αλλά και γενικότερα στον κόσμο είναι αυτή η τρομακτική αποκάλυψη του «κακού» που πια απροκάλυπτα φαίνεται στον καθένα. Διαχέεται και πολλαπλασιάζεται στιγμιαία σαν ιός. Πόσο εύκολα πια μπορούμε κυριολεκτικά να σκοτώσουμε. Και πόσο εύκολα μπορούμε να γίνουμε απαθείς θεατές και χειροκροτητές αυτού του φόνου. Αν υπάρχει ένα χαρακτηριστικό της εποχής είναι η ευκολία με την οποία λέμε ναι στο σκοτάδι.

— Η παράσταση διακρίνεται από ομοιομορφία ως προς τις αισθητικές επιλογές: μαύρες ή σκούρες μπλε φορεσιές και ginger μαλλιά σε όλη τη διανομή. Γιατί καταλήξατε σε αυτή την κατεύθυνση και τι προσδίδει στην παράσταση αυτού του είδους η ομοιομορφία;

Οδηγηθήκαμε σ' αυτή την ομοιομορφία γιατί το σύμπαν αυτό έχει κοινά χαρακτηριστικά. Έχει βγει από την ίδια μήτρα. Είμαστε όλοι φτιαγμένοι από το ίδιο υλικό και παρόλ' αυτά αποφασίζουμε να βαφτίσουμε κάποιον διαφορετικό. Και να ρίξουμε όλο μας το μίσος πάνω του. Γιατί αν δεν έχουμε αυτό τον διαφορετικό θα αναγκαστούμε να δούμε μέσα μας. Και ποιος έχει χρόνο γι' αυτό τώρα;

Η «Τραγωδία του βασιλιά Ριχάρδου Γ'» αντικατοπτρίζει το σκοτάδι της εποχής μας Facebook Twitter
Φωτογραφία από τις πρόβες της παράστασης. Φωτο: Πάρις Ταβιτιάν/LIFO

— Η προσωπικότητα του Ριχάρδου Γ' έχει μείνει στην ιστορία ως η προσωποποίηση της ασχήμιας, εσωτερικής και εξωτερικής. Εσείς, με την επιλογή του Γιώργου Χριστοδούλου, φαίνεται να απομακρύνεστε από το εξωτερικό κομμάτι και τις γκροτέσκ εικόνες και να εστιάζετε περισσότερο στην ανάδειξη μιας τραυματισμένης ψυχοσύνθεσης. Ισχύει αυτή η διαπίστωση ως προς την πρόθεσή σας;

Ο Ριχάρδος έχει μείνει λανθασμένα στην ιστορία έτσι, ως αποτέλεσμα της προπαγάνδας που έστησε ο μετέπειτα βασιλιάς Ερρίκος Τυδώρ για να ενδυναμώσει το δικαίωμά του στον θρόνο. Είναι εντυπωσιακό πόσο αντιλαμβανόμαστε το έργο του Σαίξπηρ ως ιστορικό και πόσο μακριά βρίσκεται από την αλήθεια αυτό. Στην πραγματικότητα ο Ριχάρδος δεν έχει κάνει τίποτα από αυτά που το έργο του καταλογίζει και δεν είχε ούτε καν αυτό το παρουσιαστικό. Στην ουσία αποτελεί την πιο παρεξηγημένη προσωπικότητα της αγγλικής ιστορίας. Το μόνο κοινό που έχει με το έργο είναι ότι, όπως ο Ριχάρδος του έργου συγκεντρώνει πάνω του όλο το μίσος των υπολοίπων, έτσι και ο ίδιος ο Ριχάρδος δέχτηκε όλο το μίσος των ιστοριογράφων της εποχής.

Ισχύει η επιλογή που λες. Όταν είμαστε όλοι ίδιοι, γιατί στα μάτια μας κάποιος είναι καμπούρης και δύσμορφος; Κι αφού εμείς λέμε ότι είναι έτσι, πρέπει να ισχύει, έτσι δεν είναι; Η επιλογή του Γιώργου έγινε ακριβώς με αυτό το σκεπτικό και βέβαια με τη σκέψη κιόλας ότι ο Γιώργος συγκεκριμένα είναι ικανότατος στο να βουτήξει στο φως και το σκοτάδι αυτού του ανθρώπου χωρίς να τον περιορίζει τίποτα.

— Μπορείτε να κάνετε έναν σύντομο απολογισμό των 10 ετών της πορείας της Ορχήστρας των Μικρών Πραγμάτων; Πόσο σημαντική είναι για εσάς, προσωπικά και καλλιτεχνικά, η δουλειά στο πλαίσιο μιας θεατρικής ομάδας;

Απολογισμό της πορείας μας σίγουρα δεν είμαι ικανός να κάνω. Ξέρω μόνο ότι όταν κάτι μας «τρώει» δεν μπορούμε παρά να βγούμε και να το πούμε. Η κοινή σκέψη και οι κοινές αναζητήσεις που έχω με την Ξένια Θεμελή, με την οποία είμαστε ο πυρήνας της ομάδας, μας έχουν οδηγήσει στο να προσελκύσουμε στενούς συνεργάτες που μιλάνε την ίδια γλώσσα με εμάς. Όσο πιο συγκεκριμένο γίνεται αυτό που ζητάμε τόσο πιο επιτακτική γίνεται αυτή η ανάγκη. Δεν μπορώ παρά να δουλέψω με ανθρώπους που με ξέρουν και τους ξέρω. Και αυτή η γνωριμία στο τέλος της ημέρας φέρνει αυτή την απλή συνεννόηση με τα μάτια. Και αυτό με ικανοποιεί βαθιά.

Η «Τραγωδία του βασιλιά Ριχάρδου Γ'» αντικατοπτρίζει το σκοτάδι της εποχής μας Facebook Twitter
Στην πραγματικότητα ο Ριχάρδος δεν έχει κάνει τίποτα από αυτά που το έργο του καταλογίζει και δεν είχε ούτε καν αυτό το παρουσιαστικό. Στην ουσία αποτελεί την πιο παρεξηγημένη προσωπικότητα της αγγλικής ιστορίας. Φωτο: Πάρις Ταβιτιάν/LIFO
Η «Τραγωδία του βασιλιά Ριχάρδου Γ'» αντικατοπτρίζει το σκοτάδι της εποχής μας Facebook Twitter
Φωτογραφία από τις πρόβες της παράστασης. Φωτο: Πάρις Ταβιτιάν/LIFO
Η «Τραγωδία του βασιλιά Ριχάρδου Γ'» αντικατοπτρίζει το σκοτάδι της εποχής μας Facebook Twitter
Φωτογραφία από τις πρόβες της παράστασης. Φωτο: Πάρις Ταβιτιάν/LIFO
Η «Τραγωδία του βασιλιά Ριχάρδου Γ'» αντικατοπτρίζει το σκοτάδι της εποχής μας Facebook Twitter
Φωτο: Πάρις Ταβιτιάν/LIFO

Info

Ορχήστρα των Μικρών Πραγμάτων - Χρήστος Θεοδωρίδης

Η τραγωδία του βασιλιά Ριχάρδου Γ' του Ουίλιαμ Σαίξπηρ

Πειραιώς 260 (Δ)

13/6 - 14/6, 21:00

Διάρκεια: 3 ώρες

Μετάφραση - Δραματουργία: Ιζαμπέλα Κωνσταντινίδου

Σκηνοθεσία - Δραματουργία: Χρήστος Θεοδωρίδης

Χορογραφία: Ξένια Θεμελή

Σκηνικά - Κοστούμια: Τίνα Τζόκα

Μουσική: Βασίλης Ντοκάκης

Ανάλυση κειμένου - Ιστορική έρευνα: Παύλος Σούλης

Σχεδιασμός φωτισμού: Τάσος Παλαιορούτας

Βοηθός σκηνοθέτη: Χαρά Τζόκα

Βοηθός χορογράφου: Νικολέτα Κουτίτσα

Γραφίστας: Νώντας Παπουτσής

Φωτογράφος: Αναστασία Γιαννάκη

Οργάνωση - εκτέλεση παραγωγής: Άννα Τιαγκουνίδου

Παίζουν: Τζωρτζίνα Δαλιάνη, Ξένια Θεμελή, Γιώργος Κισσανδράκης, Νίκος Λεκάκης, Λεωνίδας Αργυρόπουλος, Άλκης Μπακογιάννης, Κατερίνα Πατσιάνη, Τατιάνα-Άννα Πίττα, Βασίλης Σαφός, Γιώργος Χριστοδούλου, Λουκάς Κυριαζής, Γιάννης Σίμος

 

Θέατρο
0

ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

Όλες οι παραστάσεις ελληνικού θεάτρου που θα δούμε στο Φεστιβάλ Αθηνών

Θέατρο / Όλες οι παραστάσεις ελληνικού θεάτρου που θα δούμε στο Φεστιβάλ Αθηνών

Γι' ακόμα μια χρονιά, το Φεστιβάλ Αθηνών μας συστήνει τις δουλειές νέων, ως επί το πλείστον, Ελλήνων δημιουργών που καταπιάνονται με φιλόδοξα εγχειρήματα της σύγχρονης ελληνικής ή ευρωπαϊκής δραματουργίας.
ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ ΔΙΑΚΟΣΑΒΒΑΣ
«Ηλέκτρα / Ορέστης» του Ευριπίδη: η Comédie-Française για πρώτη φορά στην Επίδαυρο

Θέατρο / «Ηλέκτρα / Ορέστης» του Ευριπίδη: η Comédie-Française για πρώτη φορά στην Επίδαυρο

Αίμα, λάσπη, βία: Ο κορυφαίος Βέλγος σκηνοθέτης Ίβο βαν Χόβε συνεργάζεται με τον κορυφαίο γαλλικό θεατρικό οργανισμό σε ένα συναρπαστικό δίπτυχο των τραγωδιών του Ευριπίδη.
ΛΟΥΙΖΑ ΑΡΚΟΥΜΑΝΕΑ
«Αυτόχειρες Παρθένοι»: Το εμβληματικό μυθιστόρημα του Τζέφρυ Ευγενίδη ξαναζεί στο Φεστιβάλ Αθηνών

Θέατρο / «Αυτόχειρες Παρθένοι»: Το εμβληματικό μυθιστόρημα του Τζέφρυ Ευγενίδη ξαναζεί στο Φεστιβάλ Αθηνών

Η Susanne Kennedy, μία από μία από τις σημαντικότερες παρουσίες του γερμανικού θεάτρου, διασκευάζει το αξέχαστο ντεμπούτο του Αμερικανού συγγραφέα σε μια από τις πιο αναμενόμενες παραστάσεις του φετινού φεστιβάλ
ΤΙΝΑ ΜΑΝΔΗΛΑΡΑ
«infini» (άπειρο) του Boris Charmatz: Τι θα συνέβαινε αν οι χορευτές σταματούσαν να μετρούν;

Σύγχρονος Χορός / «infini» (άπειρο) του Boris Charmatz: Τι θα συνέβαινε αν οι χορευτές σταματούσαν να μετρούν;

Μετά το υπέροχο «enfant» που παρουσιάστηκε στο περσινό Φεστιβάλ Αθηνών, ο ταλαντούχος Γάλλος χορογράφος και η ομάδα του παρουσιάζουν σε παγκόσμια πρεμιέρα στην Αθήνα το νέο τους έργο.
ΛΟΥΙΖΑ ΑΡΚΟΥΜΑΝΕΑ

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ

Νίκος Καραθάνος: «Εμείς είμαστε οι χώρες, τα κείμενα, οι πόλεις, εμείς είμαστε οι μύθοι»

Θέατρο / Νίκος Καραθάνος: «Εμείς είμαστε οι χώρες, τα κείμενα, οι πόλεις, εμείς είμαστε οι μύθοι»

Στον πολυαναμενόμενο «Οιδίποδα» του Γιάννη Χουβαρδά, ο Νίκος Καραθάνος επιστρέφει, 23 χρόνια μετά, στον ομώνυμο ρόλο, ακολουθώντας την ιστορία από το τέλος προς την αρχή και φωτίζοντας το ανθρώπινο βάθος μιας τραγωδίας πιο οικείας απ’ όσο νομίζουμε.
THE LIFO TEAM
Ένα δώρο που άργησε να φτάσει

Θέατρο / «Κοιτάξτε πώς φέρονταν οι αρχαίοι στους ξένους! Έτσι πρέπει να κάνουμε κι εμείς»

Ένα δώρο που έφτασε καθυστερημένα, μόλις είκοσι λεπτά πριν το τέλος της παράστασης - Κριτική της Λουίζας Αρκουμανέα για το «ζ-η-θ, ο Ξένος» σε σκηνοθεσία Μιχαήλ Μαρμαρινού.
ΛΟΥΙΖΑ ΑΡΚΟΥΜΑΝΕΑ
Η Κασσάνδρα της Έβελυν Ασουάντ σημάδεψε το φετινό καλοκαίρι

Θέατρο / Η Κασσάνδρα της Έβελυν Ασουάντ σημάδεψε την «Ορέστεια»

Η «Ορέστεια» του Θεόδωρου Τερζόπουλου συζητήθηκε όσο λίγες παραστάσεις: ενθουσίασε, προκάλεσε ποικίλα σχόλια και ανέδειξε ερμηνείες υψηλής έντασης και ακρίβειας. Ξεχώρισε εκείνη της Έβελυν Ασουάντ, η οποία, ως Κασσάνδρα, ερμήνευσε ένα αραβικό μοιρολόι που έκανε πολλούς να αναζητήσουν το όνομά της. Το φετινό καλοκαίρι, η παράσταση επιστρέφει στη Θεσσαλονίκη, στους Δελφούς και στο αρχαίο θέατρο Φιλίππων.
M. HULOT
Η Λίνα Νικολακοπούλου υπογράφει και σκηνοθετεί τη μουσικοθεατρική παράσταση «Χορικά Ύδατα»

Θέατρο / «Χορικά Ύδατα»: Ο έμμετρος κόσμος της Λίνας Νικολακοπούλου επιστρέφει στη σκηνή

Τραγούδια που αποσπάστηκαν από το θεατρικό τους περιβάλλον επιστρέφουν στην πηγή τους, σε μια σκηνική τελετουργία γεμάτη εκπλήξεις που φωτίζει την τεράστια καλλιτεχνική παρακαταθήκη της στιχουργού.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
«Το ημέρωμα της στρίγγλας»: Ήταν ο Σαίξπηρ μισογύνης;

The Review / «Το ημέρωμα της στρίγγλας»: Ήταν ο Σαίξπηρ μισογύνης;

Γιατί εξακολουθεί να κερδίζει το σύγχρονο κοινό η διάσημη κωμωδία του Άγγλου βάρδου κάθε φορά που ανεβαίνει στη σκηνή; Ο Χρήστος Παρίδης και η Βένα Γεωργακοπούλου συζητούν με αφορμή την παράσταση που σκηνοθετεί η Εύα Βλασσοπούλου.
ΧΡΗΣΤΟΣ ΠΑΡΙΔΗΣ
«Darkest White»: Ένα σύμπαν που εξερευνά την ανθεκτικότητα και τη δύναμη της γυναίκας 

Θέατρο / «Darkest White»: Ο εμφύλιος από την πλευρά των χαμένων

Το έργο της Δαφίν Αντωνιάδου που θα δούμε στο Φεστιβάλ Αθηνών, εξερευνά μέσω προσωπικών και ιστορικών αναμνήσεων και μέσα από την ανθεκτικότητα και τη δύναμη της γυναικείας παρουσίας, ιστορίες εκτοπισμού και επιβίωσης. 
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
Beytna: Μια παράσταση χορού που είναι στην ουσια ένα τραπέζι με φίλους

Φεστιβάλ Χορού Καλαμάτας / Beytna: Μια παράσταση χορού που είναι στην ουσία ένα τραπέζι με φίλους

Ο σπουδαίος λιβανέζος χορευτής και χορογράφος Omar Rajeh, επιστρέφει με την «Beytna», μια ιδιαίτερη περφόρμανς με κοινωνικό όσο και γαστριμαργικό αποτύπωμα, που θα παρουσιαστεί στο πλαίσιο του φετινού 31ου Διεθνούς Φεστιβάλ Χορού Καλαμάτας.
ΘΟΔΩΡΗΣ ΑΝΤΩΝΟΠΟΥΛΟΣ
Η νύφη και το «Καληνύχτα, Σταχτοπούτα»

Θέατρο / Η Καρολίνα Μπιάνκι παίρνει το ναρκωτικό του βιασμού επί σκηνής. Τι γίνεται μετά;

Μια παράσταση-περφόρμανς που μέσα από έναν εξαιρετικά πυκνό και γοητευτικό λόγο, ένα κολάζ από εικόνες, αναφορές, εξομολογήσεις, όνειρα και εφιάλτες μάς κάνει κοινωνούς μιας ακραίας εμπειρίας, χωρίς να σοκάρει.
ΛΟΥΙΖΑ ΑΡΚΟΥΜΑΝΕΑ
Ακούγεσαι Λυδία, Ακούγεσαι ίσαμε το στάδιο

Επίδαυρος / «Ακούγεσαι, Λυδία, ίσαμε το στάδιο ακούγεσαι»

Κορυφαίο πρόσωπο του αρχαίου δράματος, συνδεδεμένη με εμβληματικές παραστάσεις, ανατρέχει σε δεκαπέντε σταθμούς της καλλιτεχνικής της ζωής στην Επίδαυρο και αφηγείται προσωπικές ιστορίες, επιτυχίες και ματαιώσεις, εξαιρετικές συναντήσεις και συνεργασίες, σε μια πορεία που αγγίζει τις πέντε δεκαετίες.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
Ο Ούρλιχ Ράσε και το παρασκήνιο της ιστορίας της Ισμήνης

Θέατρο / Η σκηνή του Ούρλιχ Ράσε στριφογύριζε - και πέταξε έξω την Ισμήνη

Στην παράσταση που άνοιξε την Επίδαυρο, ο Γερμανός σκηνοθέτης επέλεξε να ανεβάσει μια Αντιγόνη χωρίς Ισμήνη. Η απομάκρυνση της Κίττυς Παϊταζόγλου φωτίζει τις λεπτές –και άνισες– ισορροπίες εξουσίας στον χώρο του θεάτρου.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
Ο Θάνος Παπακωνσταντίνου μέσα στη γοητεία και στον τρόμο του Δράκουλα

Πρώτες Εικόνες / Dracula: Η υπερπαραγωγή που έρχεται το φθινόπωρο στην Αθήνα

Ο Θάνος Παπακωνσταντίνου μιλά αποκλειστικά στη LiFO για την πιο αναμενόμενη παράσταση της επερχόμενης σεζόν, για τη διαχρονική γοητεία του μύθου που φαντάστηκε ο Μπραμ Στόκερ στα τέλη του 19ου αιώνα, για το απόλυτο και το αιώνιο μιας ιστορίας που, όπως λέει, τον «διαλύει».
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
Ερωτευμένος με τον Κρέοντα

Θέατρο / Ο Rasche αγάπησε τον Κρέοντα περισσότερο από την Αντιγόνη

«Η εκφορά του λόγου παραδίδεται αμαχητί σε μια άκρατη δραματικότητα, σε ένα υπερπαίξιμο, σε μια βεβιασμένη εμφατικότητα, σε έναν στόμφο παλιακό που θα νόμιζε κανείς πως έχει εξαλειφθεί πλέον. Η σοβαροφάνεια σε όλο το (γοερό) μεγαλείο της». Έτσι ξεκίνησε φέτος η Επίδαυρος.
ΛΟΥΙΖΑ ΑΡΚΟΥΜΑΝΕΑ
Πολεμικοί Ανταποκριτές: Ψάχνοντας την αλήθεια μέσα στο ζόφο του πολέμου

Θέατρο / Πολεμικοί Ανταποκριτές: Ψάχνοντας την αλήθεια μέσα στον ζόφο του πολέμου

Σε μια περίοδο που ο πόλεμος αποτελεί βασικό συστατικό της καθημερινότητάς μας, μια παράσταση εξετάζει όσα μεσολαβούν μεταξύ γεγονότος και πληροφορίας και πώς διαμορφώνουν την τελική καταγραφή και την ιστορική μνήμη.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
Η τραγική ιστορία και η άγρια δολοφονία μιας θαρραλέας περφόρμερ

Θέατρο / Η τραγική ιστορία και η άγρια δολοφονία μιας θαρραλέας περφόρμερ

Όταν η Πίπα Μπάκα ξεκίνησε να κάνει oτοστόπ από την Ιταλία για να φτάσει στην Ιερουσαλήμ δεν φαντάστηκε ότι αυτό το ταξίδι-μήνυμα ειρήνης θα κατέληγε στον βιασμό και τη δολοφονία της. Mια παράσταση που θα δούμε στο Φεστιβάλ Αθηνών αναφέρεται στην ιστορία της.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
Ο Σίμος Κακάλας ξορκίζει τα χάλια μας με μια κωμωδία γέλιου και αίματος

Θέατρο / Ο Σίμος Κακάλας ξορκίζει τα χάλια μας με μια κωμωδία γέλιου και αίματος

Τα «Κακά σκηνικά» είναι «μια κωμική κόλαση» αφιερωμένη στη ζοφερή ελληνική πραγματικότητα, μια απόδραση από τα χάλια της χώρας, του θεάτρου, του παγκόσμιου γεωπολιτικού γίγνεσθαι, ένα ξόρκι στην κατάθλιψη.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
Χρήστος Παπαδόπουλος: «Κάθε μορφή τέχνης χρειάζεται το εσωτερικό βάθος»

Θέατρο / Χρήστος Παπαδόπουλος: «Mε αφορά πολύ το "μαζί"»

Το «τρομερό παιδί» από τη Νεμέα που συμπληρώνει φέτος δέκα χρόνια στη χορογραφία ανοίγει το φετινό 31ο Διεθνές Φεστιβάλ Χορού Καλαμάτας με τους Dance On Ensemble και το «Mellowing», μια παράσταση για τη χάρη και το σθένος της ωριμότητας.  
ΘΟΔΩΡΗΣ ΑΝΤΩΝΟΠΟΥΛΟΣ