Η ιστορία του «Κοτζάμπαση του Καστρόπυργου» γίνεται παράσταση από το Εθνικό Θέατρο

Η ιστορία του «Κοτζάμπαση του Καστρόπυργου» γίνεται παράσταση από το Εθνικό Θέατρο Facebook Twitter
Φωτ.: Πάτροκλος Σκαφίδας
0

«Οι Κοτζαμπάσηδες των δυναστών Οθωμανών, ήσαν καταρχήν αντιπαθείς εις τους ομοεθνείς των Έλληνας. Επί πλέον μετεχειρίσθησαν ιδιοτελώς την υπό των Οθωμανών ανειλημμένην εξουσία τους διά να πλουτίσουν εις βάρος των ομοεθνών των Ελλήνων. Σημειωτέον ότι συν τω χρόνω, το αξίωμα του Κοτζάμπαση από αιρετόν κατέστη κληρονομικόν, του πρεσβύτερου υιού διαδεχομένου τον αποθνήσκοντα πατέρα του εις το "κοτζαμπασιλίκι". Τοιουτοτρόπως εις στην Πελοπόννησον εδημιουργήθη μία αριστοκρατία 50 κοτζαμπασικών οικογενειών, συγκεντρώσασα μεγάλον πλούτον και στενώς συνεργαζόμενη τόσο με την Οθωμανικήν Κυβέρνησιν, όσο και με την μειοψηφίαν των εις στην Πελοπόννησον εγκαταστημένων πλουσίων Τούρκων κτηματιών. Παραλλήλως με τους Κοτζαμπάσηδες υπήρχαν οι επίσκοποι της ορθοδόξου χριστιανικής εκκλησίας, οίτινες εποδηγέτουν πνευματικώς το ποίμνιόν των, αλλά και διεμοιράζοντο με τους κοτζαμπάσηδες τη διοίκησιν του ελληνικού στοιχείου, πάντοτε υπό την εποπτείαν της οθωμανικής κυβερνήσεως».


Το παραπάνω απόσπασμα, γραμμένο στην καθαρεύουσα από τον Μ. Καραγάτση, ανήκει σε μια σειρά μελετημάτων για την Ιστορία που έγραψε μεταξύ της επιβολής της αστικής δικτατορίας του Μεταξά το 1936 και την Κατοχή. Ήταν μια περίοδος κατά την οποία πολλοί μελετητές, λόγω της αναζήτησης της ελληνικότητας, είχαν στραφεί σε μια ανασκόπηση της Επανάστασης του '21, ενώ παράλληλα λογοτέχνες της περίφημης γενιάς του '30, πιθανότατα λόγω της σκληρής λογοκρισίας, στράφηκαν στο ιστορικό μυθιστόρημα συχνά για να μιλήσουν έμμεσα για την εποχή τους, αντικατοπτρίζοντας τις δραματικές εξελίξεις της σύγχρονής τους Ελλάδας.

Ο πατέρας του Καραγάτση, ο νομικός και πολιτευτής Γεώργιος Ροδόπουλος, είχε ασχοληθεί επίσης με θέματα που αφορούσαν τη νεότερη ιστορία του ελληνικού έθνους. Στην αυτοβιογραφία του, που έγραψε σε προχωρημένη ηλικία, ανέτρεξε στο μακρύ παρελθόν της οικογένειάς του, φτάνοντας στον ταραχώδη βίο του προ-προπάππου του Μήτρου Ροδόπουλο, ξεχωριστή προσωπικότητα της επαναστατημένης Ελλάδας του 1821, επάνω στην οποία βασίστηκε αργότερα ο Καραγάτσης ώστε να συνθέσει τον χαρακτήρα του Μίχαλου Ρούση, του κεντρικό πρωταγωνιστή στο μυθιστόρημά του Ο Κοτζάμπασης του Καστρόπυργου.

Η παράσταση έχει τις αιχμές της και δεν έχει αφαιρεθεί η κριτική διάθεση που έχει ο Καραγάτσης για τη ροπή των Ελλήνων στις έριδες και στον εμφύλιο. Ούτε και ο σκοτεινός ρόλος που έχει παίξει η Εκκλησία ή ο ύποπτος των κοτζαμπάσηδων ως άρχουσας τάξη. 


Αυτοτελές μυθιστόρημα και συγχρόνως το πρώτο μέρος του «κυκλικού έργου»-τριλογία που συνεχίζει με τα δύο επόμενα, Αίμα χαμένο και κερδισμένο και Τα στερνά του Μίχαλου, αποπειράται μια κριτική ματιά επάνω στην Ελληνική Επανάσταση, επικεντρώνοντας τη δράση στη σπαρασσόμενη Πελοπόννησο λίγο πριν αλλά και μετά το ξέσπασμά της. Μια εξαιρετική σύλληψη, ορμώμενη από τη ζωή ενός αντιήρωα, όπως υπήρξε ο Μήτρος Ροδόπουλος τόσο στην πραγματική ζωή όσο και στη μυθιστορηματική που του επιφύλαξε ο σημαντικός συγγραφέας, καθώς το ουσιαστικότερο στοιχείο επάνω στο οποίο βασίστηκε συνδέεται με ένα πραγματικό συμβάν, το γεγονός ότι ο Ροδόπουλος πρόδωσε την εθνική του ταυτότητα και τη θρησκεία του.

Πλέκει, λοιπόν, την ιστορία ενός άντρα που τον χαρακτήρισαν ο ηδονισμός και η καλοπέραση, ο ατομικισμός και ο καιροσκοπισμός, που πιθανότατα ελάχιστα τον ενδιέφερε η εξέγερση των Ελλήνων εναντίον του τουρκικού ζυγού, όπως άλλωστε συνέβαινε και με την πλειονότητα των κοτζαμπάσηδων, που δεν ήθελαν να χάσουν τα προνόμιά τους στην τουρκοκρατούμενη Πελοπόννησο των αρχών του δέκατου ένατου αιώνα. Μια συνομοταξία ανθρώπων που βρέθηκαν στη δυσάρεστη θέση, στο άβολο δίλημμα με ποιου την πλευρά να ταχθούν. Γιατί, ανάλογα με τις επιλογές τους, στο τέλος, είτε νικούσε η ελληνική πλευρά είτε η τουρκική, θα έπρεπε να λογοδοτήσουν.

Η ιστορία του «Κοτζάμπαση του Καστρόπυργου» γίνεται παράσταση από το Εθνικό Θέατρο Facebook Twitter
Ο Μ. Καραγάτσης στο γραφείο του, δεκαετία 1940. Αρχείο Μαρίνας Καραγάτση


Ο Μ. Καραγάτσης ξεκίνησε τρεις φορές να γράψει την ιστορία του πρόγονου του και μόνο το 1944, ακριβώς την εποχή που τερματιζόταν η Κατοχή, κατάφερε να το ολοκληρώσει. Πιθανόν ο ζόφος, η εχθρότητα και οι αντιπαλότητες των Ελλήνων μεταξύ τους να προκάλεσαν τον οίστρο του, κάνοντάς τον να απελευθερωθεί και να το γράψει. Πιθανόν η προδοσία του Μίχαλου (Μήτρου Ροδόπουλου) να θύμιζε την παράλογη στάση Ελλήνων που μέσα στη μαυρίλα της Κατοχής ενέδωσαν στον εχθρό, εκμεταλλευόμενοι τη δεινή θέση των συμπατριωτών τους. Ίσως το αφήγημα της Επανάστασης ουσιαστικά να μη διέφερε σε πολλά σημεία από τη σύγχρονη πραγματικότητα ‒ άλλωστε ο εμφύλιος που ακολούθησε αποδεικνύει ότι η Ιστορία επαναλαμβάνεται με ανατριχιαστική ακρίβεια.

Ο Μίχαλος Ρούσης, μαζί με άλλους κοτζαμπάσηδες, στέλνεται στην Τριπολιτσά από τον δεσπότη του Καστρόπυργου, Δωρόθεο, για να αποδείξει στους Τούρκους ότι δεν υπάρχει λόγος να ανησυχούν για τη φημολογούμενη εξέγερση των Ελλήνων. Γίνεται, όμως, γνωστό ότι η εξέγερση έχει ξεκινήσει στα Καλάβρυτα, οι προεστοί νιώθουν εξαπατημένοι και οι Τούρκοι τούς φυλακίζουν με σκοπό να τους εκτελέσουν ως αντίποινα.

Ο Μίχαλος αισθάνεται προδομένος και εξοργισμένος, θεωρώντας ότι πρόκειται για ανειλικρινή κίνηση ως προς το μεγάλο εθνικό όραμα, ότι δεν είναι παρά μια «ληστρική επιχείρηση μερικών ασυνείδητων που θέλουν να λευτερώσουν τους Έλληνες από τη σκλαβιά των Τούρκων, για να τους κάνουν σκλάβους δικούς τους». Μπροστά στην απειλή του θανάτου λέει «στη ζωή αξίζει μονάχα η Ζωή. Και τίποτ' άλλο» και προχωρά σε κάτι πρωτοφανές: αλλαξοπιστεί, τουρκεύει, γίνεται εξωμότης. Αυτό το πιστοποιούν και οι μαρτυρίες του Ιωσήφ Ζαφειρόπουλου στο βιβλίο του Οι αρχιερείς και οι προύχοντες εντός της εν Τριπόλει φυλακής εν έτει 1821 για τον πραγματικό Μήτρο Ροδόπουλο.


Φιλοξενείται από τον φίλο του, γερλίσιο Τούρκο Μουσταφάμπεη στο σεράι του και ξεκινάει η περιπέτειά του. Σε αυτό το όχι και τόσο δημοφιλές μυθιστόρημά του ο Καραγάτσης διαχωρίζει ‒και είναι από τις ελάχιστες φορές στην ελληνική λογοτεχνία‒ τους γερλίσιους Τούρκους, δηλαδή εκείνους που είχαν ριζώσει στην Ελλάδα και είχαν γίνει ένα με τους ντόπιους, από τους τοποθετημένους από την Πύλη, διοικητικούς χαλντούπηδες. Ο Μίχαλος προδίδει τη φυλή του για να σώσει τη ζωή του και ο Καραγάτσης αναλύεται σε ένα ιστορικο-υπαρξιακό κρεσέντο, ανατέμνοντας την ελληνική ψυχοσύνθεση.

Στο μεταξύ, όσο οι Τούρκοι πολεμούν εναντίον των Ελλήνων, ο ήρωάς του με το νέο του όνομα, Εσρέφμπεης, περιφέρεται στο παζάρι και αγοράζει μια δεκαεπτάχρονη Ελληνίδα σκλάβα. Δεν δείχνει να έχει καμία ενοχή από τη θρησκευτική και εθνική του μεταστροφή, προέχει η βολή του. Παρ' όλα αυτά, στην αγορά συνειδητοποιεί πλήρως ότι δεν θα νιώσει ποτέ Τούρκος. Φέρνει μαζί του στο σεράι τη Βαγγελιώ, όπως είναι το όνομα της σκλάβας, και το ίδιο βράδυ την κάνει ερωμένη του. Όταν της αποκαλύπτει την πραγματική του ταυτότητα, εκείνη εξοργίζεται.

Η ιστορία του «Κοτζάμπαση του Καστρόπυργου» γίνεται παράσταση από το Εθνικό Θέατρο Facebook Twitter
Ο Γιώργος Χριστοδούλου υποδύεται τον Μίχαλο Ρούση στην παράσταση «O Κοτζάμπασης του Καστρόπυργου» του Μ. Καραγάτση σε σκηνοθεσία Δημήτρη Τάρλοου. Φωτ.: Πάτροκλος Σκαφίδας


Στη συνέχεια, συνειδητοποιώντας τον κίνδυνο να νικήσουν οι Έλληνες κι εκείνος να βρεθεί σε δεινή θέση, πηγαίνει μασκαρεμένος ως Θεσσαλός μαχητής να πολεμήσει στο πλευρό του Κολοκοτρώνη. Και πάλι μπροστά στον τρόμο του θανάτου αποπειράται να το σκάσει, όμως βρίσκεται αντιμέτωπος με ένα σμήνος Τούρκων, το ασκέρι του Δράμαλη στα Δερβενάκια, και αναγκάζεται να αμυνθεί.

Σε μια σκηνή σαν βγαλμένη από ταινία δράσης, ξεπαστρεύει τον έναν μετά τον άλλον, σφάζοντας όσους του ορμούν. Όταν δεν έχει μείνει ούτε ένας Τούρκος, αναγορεύεται από τον Κολοκοτρώνη σε ήρωα. «Δεν είσαι ούτε προδότης ούτ' εξωμότης. Είσαι Έλληνας! Είσαι ήρωας!» τον καθησυχάζει ο στρατηγός των Ελλήνων, όταν του αποκαλύπτει την πραγματική του ταυτότητα ‒ μια ευκαιρία για τον Καραγάτση να επιδείξει υψηλό φρόνημα εθνοπατριωτισμού και να αναφερθεί στα μεγάλα ιδεώδη της φυλής.

Συγχρόνως, όμως, απομυθοποιεί και σχεδόν χλευάζει την έννοια του «ήρωα», καθώς ο Μίχαλος μόνο ηρωικά δεν εφόρμησε ‒ το έκανε μόνο για να σώσει το τομάρι του. «Έτσι γίνεται κανείς ήρωας;» λέει σαρκαστικά στον εαυτό του. Αργότερα θα ομολογήσει ότι επρόκειτο για «μια τεράστια κωμικοτραγική πλάνη»!

Έτσι, επιστρέφει στον Καστρόπυργο και στη σύζυγό του Ευαγγελία, απαλλαγμένος από την ντροπή της προδοσίας, όπου τον υποδέχονται με τιμές, λάβαρα και ξεφτέρια.

Στη συγκλονιστική σκηνή όπου ο Δωρόθεος τον υποδέχεται φορώντας όλα του τα χρυσά άμφια, όταν ο Μίχαλος σηκώνει εναντίον του το καμτσίκι, τον προλαβαίνει και του ψιθυρίζει: «Πρόσεχε τι κάνεις! Είμαι η Εκκλησία...». Ο ίδιος, αργότερα, στο αρχονταρίκι της αρχιεπισκοπής, θα αφαιρέσει τα άμφια και θα του προσφέρει την ικανοποίηση του ξυλοδαρμού, μακριά από τα βλέμματα του λαού. Στη συνέχεια ο ίδιος, αναφέρεται στην αυταπάτη της Ιστορίας, στον μύθο της Αγίας Λαύρας, του λάβαρου, του λόγου του Παλαιών Πατρών Γερμανού.

«Τι σχέση έχει ο θρύλος με την πραγματικότητα; Η Επανάστασις εξέσπασεν ως έκρηξη οργής κατά της τυραννίας» λέει, και λίγο αργότερα «Επί πολύ ακόμα ο ελληνικός λαός θα είναι έρμαιον των ολιγαρχικών συμφερόντων. Η ημέρα που θα φέρη τας πολιτικάς ελευθερίας εις τον Έλληνα είναι μακράν...» . Μπορεί να εικάσει κανείς ότι εν έτει 1944 επρόκειτο για ρηξικέλευθη τοποθέτηση.

Η ιστορία του «Κοτζάμπαση του Καστρόπυργου» γίνεται παράσταση από το Εθνικό Θέατρο Facebook Twitter
O Δημήτρης Ήμελλος στο ρόλο του Κολοκοτρώνη. Φωτ.: Πάτροκλος Σκαφίδας
Η ιστορία του «Κοτζάμπαση του Καστρόπυργου» γίνεται παράσταση από το Εθνικό Θέατρο Facebook Twitter
Ο γάμος της Βούλας, αδελφής του Ορέστη Μακρή. Κουμπάρος ο Καραγάτσης. Μέσα της δεκαετίας του '50. Αρχείο Μαρίνας Καραγάτση

Ο τίτλος και τα δρώμενα του πρώτου βιβλίου της τριλογίας κυριαρχούν στην παράσταση που ανεβάζει το Εθνικό Θέατρο σε θεατρική διασκευή του Θανάση Τριαρίδη. Μια αποσπασματική αλληλοδιαδοχή 40 σκηνών, όπου ξεδιπλώνεται η πορεία του Ρούση από τα δραματικά γεγονότα στην Τριπολιτσά μέχρι τα πιο εμβληματικά επεισόδια που διανθίζουν τα επόμενα δύο βιβλία και χαρακτηρίζονται περισσότερο από μυθοπλασία και λιγότερο από Ιστορία. Ο στόχος είναι πάντα η ανατομία της Επανάστασης και στο Αίμα χαμένο και κερδισμένο περιλαμβάνεται η άκρως αμφιλεγόμενη προσωπικότητα του Παπαφλέσσα και η θεαματική του αυτοθυσία του στη μάχη του Μανιακίου. Εκεί τον ακολουθεί ο Ρούσης, μια αυτοκτονική επιλογή σε μια a priori χαμένη σύγκρουση. Πράγματι, ενώ «θάβεται» νεκρός-ζωντανός κάτω από πτώματα, τον περισώζει ο πιστός του υπηρέτης Πανάγος.

Συμβολικό ρόλο στο θεατρικό έργο παίζει μια σούφικη λέξη, το «χακ», που συχνά επανέρχεται, ένα μυστικιστικό στοιχείο (που προφανώς παραπέμπει στο Ρόουζμπαντ του Πολίτη Κέιν), το τελευταίο αινιγματικό πράγμα που λέει ο γέρος Μίχαλος λίγο πριν πεθάνει στην πρώτη σκηνή. Η δράση εξελίσσεται σαν ένας εφιάλτης, παρουσία του Όθωνα και της Αμαλίας επί σκηνής, εξόριστοι στο Μπάμπεργκ, οι οποίοι παρακολουθούν, σχολιάζοντας, την εξέλιξη της Ιστορίας από το θεωρείο τους.


Ο σκηνοθέτης της παράστασης Δημήτρης Τάρλοου εξηγεί: «Με αυτό το εύρημα η ανατολίτικη φιλοσοφία συνομιλεί με την ελληνικότητα και ανοίγει ένα πεδίο συνεννόησης μεταξύ των λαών μέσα από μια πνευματικότητα. Αν έχει ένα ενδιαφέρον ο Μίχαλος, είναι ότι εσωτερικά αντιλαμβάνεται τις αντινομίες του και την παλιανθρωπιά του. Αυτό τον καθιστά ντοστογιεφσκικό χαρακτήρα, αλλιώς θα ήταν ένα κάθαρμα και είναι ο λόγος που τον καθιστά εξαιρετικά συγκινητικό σαν πρόσωπο.

Η ιστορία του «Κοτζάμπαση του Καστρόπυργου» γίνεται παράσταση από το Εθνικό Θέατρο Facebook Twitter
Φωτ.: Πάτροκλος Σκαφίδας


Η παράσταση έχει τις αιχμές της και δεν έχει αφαιρεθεί η κριτική διάθεση που έχει ο Καραγάτσης για τη ροπή των Ελλήνων στις έριδες και στον εμφύλιο. Ούτε και ο σκοτεινός ρόλος που έχει παίξει η Εκκλησία ή ο ύποπτος των κοτζαμπάσηδων ως άρχουσας τάξη. Παρ' όλα αυτά, η παράσταση, όπως και το μυθιστόρημα, δεν αναιρεί τις αρετές των Ελλήνων, που συνυπάρχουν με την παθογένεια. Οι οποίες συμβαδίζουν με την αμφιθυμία μας όσον αφορά το ποιοι είμαστε. Το έργο θέτει αυτά τα ζητήματα, αλλά με τρυφερότητα και αγάπη. Η δική μου στάση δεν είναι ποτέ να ακυρώσω ή να κρίνω με δριμύτητα, αλλά να δούμε τον εαυτό μας σε έναν καθρέφτη και μέσα από αυτό να μπορέσουμε να συνδεθούμε με την ιστορία μας με πιο δημιουργικό τρόπο.


Γι' αυτό η παράσταση τελειώνει με ένα ρεμπέτικο. Έτσι, η σύνδεση μας με το σήμερα γίνεται με έναν αρκετά συγκινητικό τρόπο, καθώς όλος ο θίασος τραγουδάει ένα ρεμπέτικο στον Μίχαλο, σαν να του λέει: "Έτσι που τα 'κάνες τώρα, τι να σε κάνουμε; Τώρα, πάει πια". Αυτό όχι ως ένα μάθημα αλλά ως ένα προχώρημα αυτογνωσίας, ένα τρυφερό κοίταγμα στον καθρέφτη. Γιατί σημασία έχει ο τρόπος. Αλλιώς, αν κουνάς το δάχτυλο, είναι σαν να είσαι κάτι διαφορετικό ή να εκφράζεις μίσος απέναντι σε αυτό που σε εξέθρεψε. Μα, αυτό είμαστε, αν δεν το αποδεχτούμε, δεν μπορούμε ούτε να προχωρήσουμε ούτε να αγαπήσουμε ο ένας τον άλλον».

Η ιστορία του «Κοτζάμπαση του Καστρόπυργου» γίνεται παράσταση από το Εθνικό Θέατρο Facebook Twitter
Κατοχή. Στην ταράτσα του σπιτιού του στην οδό Σπάρτης 14 στην Πλατεία Αμερικής. Αρχείο Μαρίνας Καραγάτση

Ο Κοτζάμπασης του Καστρόπυργου

Μ. Καραγάτση

Διασκευή: Θανάσης Τριαρίδης

Σκηνοθεσία: Δημήτρης Τάρλοου

Σκηνικά: Θάλεια Μέλισσα

Κοστούμια: Αλέξανδρος Γαρνάβος – Τζίνα Ηλιοπούλου

Μουσική: Άγγελος Τριανταφύλλου

Κίνηση: Κορίνα Κόκκαλη

Επιστημονικός σύμβουλος: Στέφανος Καβαλλιεράκης

Παίζουν: Προμηθέας Αλειφερόπουλος, Κώστας Βασαρδάνης, Ξανθή Γεωργίου, Δημήτρης Ήμελλος: Κολοκοτρώνης, Βίκυ Κατσίκα, Αλκιβιάδης Μαγγόνας: Πανάγος, Κοσμάς, Χρήστος Μαλάκης, Λήδα Μανιατάκου, Μάξιμος Μουμούρης, Γιώργος Μπινιάρης, Δημήτρης Μπίτος, Λεωνή Ξεροβάσιλα, Αρετή ΠασχάληΜελισσάνθη Ρεγκούκου, Γιώργος Χριστοδούλου

Μουσικοί επί σκηνής: Γιώργος Δούσος (κλαρίνο,καβάλ), Κώστας Νικολόπουλος (ηλεκτρική κιθάρα, μπάσο), Γιάννης Αγγελόπουλος (τύμπανα)

Θέατρο Rex - Σκηνή «Μαρίκα Κοτοπούλη»

Live streaming Σάββατο 20/02/2021, 19:30

Περισσότερες πληροφορίες εδώ

Θέατρο
0

ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

«Αφόρητες συνθήκες εργασίας, μισθοί πείνας, εκμετάλλευση»: Το Σωματείο Ελλήνων Ηθοποιών παλεύει για αλλαγή

Θέατρο / «Αφόρητες συνθήκες εργασίας, μισθοί πείνας, εκμετάλλευση»: Το Σωματείο Ελλήνων Ηθοποιών παλεύει για αλλαγή

Οι ηθοποιοί Σπύρος Μπιμπίλας (πρόεδρος του ΣΕΗ), Άρης Λάσκος (γενικός γραμματέας) και οι κυρίες Τζένη Διαγούπη, Σάρα Γανωτή και Μυρτώ Γκόνη, μέλη του σωματείου, συζητούν για το έργο του σωματείου, τις διεκδικήσεις τους και τις πρόσφατες καταγγελίες για κακοποίηση.
M. HULOT
«Γυάλινος Κόσμος»: Τα πάντα για το έργο του Τενεσί Ουίλιαμς που κάνει ψηφιακή πρεμιέρα στο Εθνικό Θέατρο

Θέατρο / «Γυάλινος Κόσμος»: Τα πάντα για το έργο του Τενεσί Ουίλιαμς που κάνει ψηφιακή πρεμιέρα στο Εθνικό Θέατρο

Με αφορμή τη νέα παράσταση του Εθνικού Θεάτρου, σε σκηνοθεσία Γιώργου Νανούρη, που κάνει ψηφιακή πρεμιέρα το Σάββατο 23/1, επιχειρούμε μια αναδρομή στην ιστορία του πασίγνωστου έργου του Αμερικανού δραματουργού.
ΧΡΗΣΤΟΣ ΠΑΡΙΔΗΣ

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ

Ζιλιέτ Μπινός: Η Ιουλιέτα των Πνευμάτων στην Επίδαυρο

Θέατρο / Ζιλιέτ Μπινός: Η Ιουλιέτα των Πνευμάτων στην Επίδαυρο

Η βραβευμένη με Όσκαρ ηθοποιός προσπαθεί να παραμείνει συγκεντρωμένη μέχρι την κάθοδό της στο αργολικό θέατρο. Παρ’ όλα αυτά, βρήκε τον χρόνο να μας μιλήσει για τους γυναικείους ρόλους που τη συνδέουν με την Ελλάδα και για τη σημασία της σιωπής.
ΘΟΔΩΡΗΣ ΚΟΥΤΣΟΓΙΑΝΝΟΠΟΥΛΟΣ
Όλα όσα ζήσαμε στο 79ο Φεστιβάλ της Αβινιόν: από το «La Distance» του Ροντρίγκες έως τη μεγάλη επιτυχία του Μπανούσι

Θέατρο / Όλα όσα ζήσαμε στο 79ο Φεστιβάλ της Αβινιόν

Οι θερμές κριτικές της «Liberation» και της «Le Monde» για το «ΜΑΜΙ» του Μπανούσι σε παραγωγή της Στέγης του Ιδρύματος Ωνάση είναι απλώς μια λεπτομέρεια μέσα στις απανωτές εκπλήξεις που έκρυβε το πιο γνωστό θεατρικό φεστιβάλ στον κόσμο.
ΤΙΝΑ ΜΑΝΔΗΛΑΡΑ
Κωνσταντίνος Ζωγράφος: Ο «Ορέστης» του Τερζόπουλου

Θέατρο / Κωνσταντίνος Ζωγράφος: «Ο Τερζόπουλος σου βγάζει τον καλύτερό σου εαυτό»

Ο νεαρός ηθοποιός που πέρυσι ενσάρκωσε τον Πυλάδη επιστρέφει φέτος ως Ορέστης. Με μια ήδη πλούσια διαδρομή στο θέατρο δίπλα σε σημαντικούς δημιουργούς, ετοιμάζει ένα νέο έργο εμπνευσμένο από το Νεκρομαντείο του Αχέροντα.
ΧΡΗΣΤΟΣ ΠΑΡΙΔΗΣ
«Μάλιστα κύριε Ζαμπέτα»: Αξίζει η παράσταση για τον «μάγκα» του ελληνικού πενταγράμμου;

The Review / «Μάλιστα κύριε Ζαμπέτα»: Αξίζει η παράσταση για τον «μάγκα» του ελληνικού πενταγράμμου;

Με αφορμή την παράσταση γι’ αυτόν τον αυθεντικό δημιουργό που τις δεκαετίες του 1950 και του 1960 μεσουρανούσε, ο Χρήστος Παρίδης και η Βένα Γεωργακοπούλου σχολιάζουν τον αντίκτυπό του στο κοινό σήμερα.
ΧΡΗΣΤΟΣ ΠΑΡΙΔΗΣ
«Οιδίπους Τύραννος» και «Οιδίπους επί Κολωνώ» του Σοφοκλή: Η άνοδος, πτώση και η αποθέωση

Αρχαίο Δράμα Explained / «Οιδίπους Τύραννος» και «Οιδίπους επί Κολωνώ» του Σοφοκλή: Η άνοδος, η πτώση και η αποθέωση

Τι μας μαθαίνει η ιστορία του Οιδίποδα, ενός ανθρώπου που έχει τα πάντα και τα χάνει εν ριπή οφθαλμού; Η κριτικός θεάτρου Λουίζα Αρκουμανέα επιχειρεί μια θεωρητική ανάλυση του έργου του Σοφοκλή.
ΛΟΥΙΖΑ ΑΡΚΟΥΜΑΝΕΑ
Αλίκη Βουγιουκλάκη: Στη ζωή έσπαγε τα ταμπού, στο θέατρο τα ταμεία

Θέατρο / Αλίκη Βουγιουκλάκη: Πώς έσπαγε τα ταμεία στο θέατρο επί 35 χρόνια

Για δεκαετίες έχτισε, με το αλάνθαστο επιχειρηματικό της ένστικτο, μια σχέση με το θεατρικό κοινό που ακολουθούσε υπνωτισμένο τον μύθο της εθνικής σταρ. Η πορεία της ως θιασάρχισσας μέσα από παραστάσεις-σταθμούς και τις μαρτυρίες συνεργατών της.
ΧΡΗΣΤΟΣ ΠΑΡΙΔΗΣ
Νίκος Καραθάνος: «Εμείς είμαστε οι χώρες, τα κείμενα, οι πόλεις, εμείς είμαστε οι μύθοι»

Θέατρο / Νίκος Καραθάνος: «Εμείς είμαστε οι χώρες, τα κείμενα, οι πόλεις, εμείς είμαστε οι μύθοι»

Στον πολυαναμενόμενο «Οιδίποδα» του Γιάννη Χουβαρδά, ο Νίκος Καραθάνος επιστρέφει, 23 χρόνια μετά, στον ομώνυμο ρόλο, ακολουθώντας την ιστορία από το τέλος προς την αρχή και φωτίζοντας το ανθρώπινο βάθος μιας τραγωδίας πιο οικείας απ’ όσο νομίζουμε.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
Ένα δώρο που άργησε να φτάσει

Θέατρο / «Κοιτάξτε πώς φέρονταν οι αρχαίοι στους ξένους! Έτσι πρέπει να κάνουμε κι εμείς»

Ένα δώρο που έφτασε καθυστερημένα, μόλις είκοσι λεπτά πριν το τέλος της παράστασης - Κριτική της Λουίζας Αρκουμανέα για το «ζ-η-θ, ο Ξένος» σε σκηνοθεσία Μιχαήλ Μαρμαρινού.
ΛΟΥΙΖΑ ΑΡΚΟΥΜΑΝΕΑ
Η Κασσάνδρα της Έβελυν Ασουάντ σημάδεψε το φετινό καλοκαίρι

Θέατρο / Η Κασσάνδρα της Έβελυν Ασουάντ σημάδεψε την «Ορέστεια»

Η «Ορέστεια» του Θεόδωρου Τερζόπουλου συζητήθηκε όσο λίγες παραστάσεις: ενθουσίασε, προκάλεσε ποικίλα σχόλια και ανέδειξε ερμηνείες υψηλής έντασης και ακρίβειας. Ξεχώρισε εκείνη της Έβελυν Ασουάντ, η οποία, ως Κασσάνδρα, ερμήνευσε ένα αραβικό μοιρολόι που έκανε πολλούς να αναζητήσουν το όνομά της. Το φετινό καλοκαίρι, η παράσταση επιστρέφει στη Θεσσαλονίκη, στους Δελφούς και στο αρχαίο θέατρο Φιλίππων.
M. HULOT
Η Λίνα Νικολακοπούλου υπογράφει και σκηνοθετεί τη μουσικοθεατρική παράσταση «Χορικά Ύδατα»

Θέατρο / «Χορικά Ύδατα»: Ο έμμετρος κόσμος της Λίνας Νικολακοπούλου επιστρέφει στη σκηνή

Τραγούδια που αποσπάστηκαν από το θεατρικό τους περιβάλλον επιστρέφουν στην πηγή τους, σε μια σκηνική τελετουργία γεμάτη εκπλήξεις που φωτίζει την τεράστια καλλιτεχνική παρακαταθήκη της στιχουργού.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
«Το ημέρωμα της στρίγγλας»: Ήταν ο Σαίξπηρ μισογύνης;

The Review / «Το ημέρωμα της στρίγγλας»: Ήταν ο Σαίξπηρ μισογύνης;

Γιατί εξακολουθεί να κερδίζει το σύγχρονο κοινό η διάσημη κωμωδία του Άγγλου βάρδου κάθε φορά που ανεβαίνει στη σκηνή; Ο Χρήστος Παρίδης και η Βένα Γεωργακοπούλου συζητούν με αφορμή την παράσταση που σκηνοθετεί η Εύα Βλασσοπούλου.
ΧΡΗΣΤΟΣ ΠΑΡΙΔΗΣ
«Darkest White»: Ένα σύμπαν που εξερευνά την ανθεκτικότητα και τη δύναμη της γυναίκας 

Θέατρο / «Darkest White»: Ο εμφύλιος από την πλευρά των χαμένων

Το έργο της Δαφίν Αντωνιάδου που θα δούμε στο Φεστιβάλ Αθηνών, εξερευνά μέσω προσωπικών και ιστορικών αναμνήσεων και μέσα από την ανθεκτικότητα και τη δύναμη της γυναικείας παρουσίας, ιστορίες εκτοπισμού και επιβίωσης. 
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
Beytna: Μια παράσταση χορού που είναι στην ουσια ένα τραπέζι με φίλους

Φεστιβάλ Χορού Καλαμάτας / Beytna: Μια παράσταση χορού που είναι στην ουσία ένα τραπέζι με φίλους

Ο σπουδαίος λιβανέζος χορευτής και χορογράφος Omar Rajeh, επιστρέφει με την «Beytna», μια ιδιαίτερη περφόρμανς με κοινωνικό όσο και γαστριμαργικό αποτύπωμα, που θα παρουσιαστεί στο πλαίσιο του φετινού 31ου Διεθνούς Φεστιβάλ Χορού Καλαμάτας.
ΘΟΔΩΡΗΣ ΑΝΤΩΝΟΠΟΥΛΟΣ
Η νύφη και το «Καληνύχτα, Σταχτοπούτα»

Θέατρο / Η Καρολίνα Μπιάνκι παίρνει το ναρκωτικό του βιασμού επί σκηνής. Τι γίνεται μετά;

Μια παράσταση-περφόρμανς που μέσα από έναν εξαιρετικά πυκνό και γοητευτικό λόγο, ένα κολάζ από εικόνες, αναφορές, εξομολογήσεις, όνειρα και εφιάλτες μάς κάνει κοινωνούς μιας ακραίας εμπειρίας, χωρίς να σοκάρει.
ΛΟΥΙΖΑ ΑΡΚΟΥΜΑΝΕΑ
Ακούγεσαι Λυδία, Ακούγεσαι ίσαμε το στάδιο

Επίδαυρος / «Ακούγεσαι, Λυδία, ίσαμε το στάδιο ακούγεσαι»

Κορυφαίο πρόσωπο του αρχαίου δράματος, συνδεδεμένη με εμβληματικές παραστάσεις, ανατρέχει σε δεκαπέντε σταθμούς της καλλιτεχνικής της ζωής στην Επίδαυρο και αφηγείται προσωπικές ιστορίες, επιτυχίες και ματαιώσεις, εξαιρετικές συναντήσεις και συνεργασίες, σε μια πορεία που αγγίζει τις πέντε δεκαετίες.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
Ο Ούρλιχ Ράσε και το παρασκήνιο της ιστορίας της Ισμήνης

Θέατρο / Η σκηνή του Ούρλιχ Ράσε στριφογύριζε - και πέταξε έξω την Ισμήνη

Στην παράσταση που άνοιξε την Επίδαυρο, ο Γερμανός σκηνοθέτης επέλεξε να ανεβάσει μια Αντιγόνη χωρίς Ισμήνη. Η απομάκρυνση της Κίττυς Παϊταζόγλου φωτίζει τις λεπτές –και άνισες– ισορροπίες εξουσίας στον χώρο του θεάτρου.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
Ο Θάνος Παπακωνσταντίνου μέσα στη γοητεία και στον τρόμο του Δράκουλα

Πρώτες Εικόνες / Dracula: Η υπερπαραγωγή που έρχεται το φθινόπωρο στην Αθήνα

Ο Θάνος Παπακωνσταντίνου μιλά αποκλειστικά στη LiFO για την πιο αναμενόμενη παράσταση της επερχόμενης σεζόν, για τη διαχρονική γοητεία του μύθου που φαντάστηκε ο Μπραμ Στόκερ στα τέλη του 19ου αιώνα, για το απόλυτο και το αιώνιο μιας ιστορίας που, όπως λέει, τον «διαλύει».
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ