Φεστιβάλ Αθηνών: Οι τυφλοί ποιητές του Ισλάμ, στίχοι κεντημένοι σε μετάξια

Φεστιβάλ Αθηνών: Οι τυφλοί ποιητές του Ισλάμ, στίχοι κεντημένοι σε μετάξια Facebook Twitter
Αναζητώντας τα ίχνη των προγόνων των μελών της ομάδας του, ο Λόουερς μιλά για μια Ευρώπη διαφορετικών εθνοτήτων, γλωσσών και πολιτιστικών καταβολών που δεν αφορά την πολυπολιτισμική Ευρώπη των τελευταίων δεκαετιών αλλά διατρέχει τη χιλιόχρονη ιστορία της.
0

Την άνοιξη του 2013 σουνίτες μαχητές από το συριακό παρακλάδι της Αλ Κάιντα (Jabhat al-Nusra) αποκεφάλισαν το άγαλμα του Σύρου Abu al 'ala al Ma'arri, του φημισμένου τυφλού ποιητή του 11ου αιώνα που οι ελευθερόφρονες ιδέες του θεωρούνται αιρετικές από τους φανατικούς ισλαμιστές.


Είναι ο ένας από τους δύο ποιητές που ενέπνευσαν την παράσταση «The blind poet» του Γιαν Λόουερς (γεν. 1957), ιθύνοντα νου της βελγικής Needcompany. H άλλη ήταν η περίφημη για την ομορφιά, την καλλιέργεια και τα ελεύθερα ήθη της Wallada bint al-Mustakfi από την Ανδαλουσία, κόρη του Μοχάμεντ Γ' του χαλιφάτου της Κόρδοβα. Ήταν ένας από τους τελευταίες χαλίφες των Ουμαγιάδων (ή Ομεϋάδων) που κατείχαν το μεγαλύτερο μέρος της Ιβηρικής Χερσονήσου από το 756 μ.Χ. έως και το 1031 μ.Χ.


Σε μια επίσκεψή στην Κόρδοβα ο Λόουερς συνέλαβε την ιδέα για μια παράσταση που θα αναφερόταν στο σκηνοθετημένο περιεχόμενο της επίσημης Ιστορίας με αφορμή τη σπουδαία πολιτιστική και καλλιτεχνική παράδοση της αραβικής, ισλαμικής Ισπανίας από τον 8ο αι. έως και τον 11ο αι., σε σύγκριση με την πρωτόγονη Ευρώπη της ίδιας περιόδου.


Τι σημαίνει αυτό; Γιατί η Ιστορία πάντα ψεύδεται και μας εξαπατά; Γιατί η Ιστορία γράφεται από τους νικητές. Από άνδρες. Από τους λίγους που επιβάλλουν στις μάζες τι να κάνουν.


Το Μεγάλο Τέμενος της Κόρδοβα, έκτασης 23.400 τ.μ., ήταν η αφορμή. Πρόκειται για ένα αρχιτεκτονικό αριστούργημα που ξεκίνησε να οικοδομείται το 785 και πήρε την πλήρη μορφή του μέσα στους επόμενους δύο αιώνες. Καθώς χτίστηκε σε σημείο όπου υπήρχε ναός του Ιανού στα ρωμαϊκά χρόνια και στη συνέχεια, επί Βησιγότθων (γύρω στο 500), χριστιανικός ναός του Αγίου Βικεντίου, στη μορφή του εμπεριέχονται αρχιτεκτονικά/διακοσμητικά στοιχεία διαφορετικών πολιτισμών. Τα διπλά τόξα με τις 856 κολόνες (!), σε συνδυασμό με την πολυτέλεια της κατασκευής, κόβουν την ανάσα. Κι όμως, το 1523, στη μέση του Μεγάλου Τεμένους χτίστηκε με την άδεια του Καρόλου του Ε' καθεδρικός ναός!


«Αυτή η εκκλησία», γράφει ο Λόουερς, «φαντάζει μικρή και αρκούντως γελοία στη μέση της εξαιρετικά εκλεπτυσμένης ισλαμικής αρχιτεκτονικής. Έμεινα κατάπληκτος από όλη αυτή την ιστορική κακοτεχνία.


Η Κόρδοβα ήταν η πρωτεύουσα της αραβικής Ισπανίας. Οι κάτοικοί της κυμαίνονταν από 300.000 έως και 1 εκατομμύριο. Οι γυναίκες κατείχαν θέσεις εξουσίας, μετέφραζαν Πλάτωνα και ο αθεϊσμός δεν ήταν σπάνιος. Εκείνη την εποχή υπήρχαν πολλές βιβλιοθήκες και περισσότερα από 600.000 βιβλία. Για να κατανοήσει κανείς το μέγεθος, την ίδια εποχή η μεγαλύτερη χριστιανική πόλη ήταν το Παρίσι, με 30.000 κατοίκους. Η μεγαλύτερη χριστιανική βιβλιοθήκη είχε 60.000 βιβλία και ο Καρλομάγνος ήταν αναλφάβητος.


Τι σημαίνει αυτό; Γιατί η Ιστορία πάντα ψεύδεται και μας εξαπατά; Γιατί η Ιστορία γράφεται από τους νικητές. Από άνδρες. Από τους λίγους που επιβάλλουν στις μάζες τι να κάνουν.

Φεστιβάλ Αθηνών: Οι τυφλοί ποιητές του Ισλάμ, στίχοι κεντημένοι σε μετάξια Facebook Twitter
Τελικά, σε ποιο βαθμό η Ιστορία που μαθαίνουμε βασίζεται σε ψέματα, τυχαίες συναντήσεις και αναμετρήσεις στη ροή των γεγονότων;» αναρωτιέται ο Λόουερς, αντιπαραθέτοντας ισχυρές άγνωστες γυναίκες και αδύναμους άνδρες με πανοπλία.


Στην Κόρδοβα του 11ου αι. οι γυναίκες ήταν ίσες με τους άνδρες – τουλάχιστον οι γυναίκες ισλαμικής καταγωγής. Οι χριστιανές τις θεωρούσαν υπερβολικά τολμηρές – επικίνδυνες. Η Κόρδοβα είναι μία μόνο από τις πολλές περιπτώσεις που η Ιστορία έρχεται και μας συναντά. Στην παράσταση "Blind Poet" επιχειρούμε ταξίδια στην Ιστορία μέσα από το οικογενειακό δέντρο των μελών Needcompany. Ψάχνοντας στο παρελθόν, διαπιστώσαμε ότι καθένας έχει κάποια σύνδεση ή ομοιότητα με τον άλλον. Ένας από τους μακρινούς μου προγόνους έφτιαχνε πανοπλίες και όπλα τον καιρό του Γοδεφρείδου του Μπουιγιόν και ακολούθησε τον στρατό του στην Α' Σταυροφορία. Διέσχισαν τη Γερμανία, όπου ένας πρόγονος της Γκρέις Έλεν Μπάρκι (σ.σ. μαζί με την οποία ίδρυσε τη Νeedcompany) τους υποδέχτηκε ως δήμαρχος.


Τελικά, σε ποιο βαθμό η Ιστορία που μαθαίνουμε βασίζεται σε ψέματα, τυχαίες συναντήσεις και αναμετρήσεις στη ροή των γεγονότων;» αναρωτιέται ο Λόουερς, αντιπαραθέτοντας ισχυρές άγνωστες γυναίκες και αδύναμους άνδρες με πανοπλία.
Στο σημείωμά του για το «Blind Ρoet», βέβαια, ξεχνά ότι η μεγαλύτερη χριστιανική πόλη του Μεσαίωνα ήταν η Κωνσταντινούπολη με περισσότερους από 1.000.000 κατοίκους – αλλά, ως γνωστόν, για τους Δυτικοευρωπαίους η Βυζαντινή Ιστορία δεν περιλαμβάνεται ακριβώς στην Ευρωπαϊκή... Κατά τα άλλα, ο προβληματισμός είναι πολύ κοντά στην «αγωνία» αρκετών δικών μας ιστορικών που τα τελευταία χρόνια σπεύδουν να αποκαταστήσουν τις μισές αλήθειες, τις αποκρύψεις, τα μυθεύματα της ελληνικής Ιστορίας, φαινόμενο οικείο στις επίσημες Ιστορίες όλων των χωρών του κόσμου.


Περαιτέρω, μέσω του ποιητή από τη Συρία και της ποιήτριας από την Ανδαλουσία αποκαλύπτει άγνωστες πτυχές του ισλαμικού πολιτισμού σε μια εποχή που ο δυτικός κόσμος έχει βυθιστεί στην καχυποψία και στην εχθρότητα απέναντι σε ό,τι ακούει στη λέξη Ισλάμ. Οι σύγχρονοι φονταμενταλιστές και οι κτηνώδεις επιλογές τους έχουν επισκιάσει το θαύμα του ισλαμικού Χρυσού Αιώνα (8ος αι.-13ος αι.), όταν στα διάσπαρτα σε μια ευρύτατη γεωγραφική περιοχή χαλιφάτα (από την Ισπανία και το Μαρόκο μέχρι το Ιράν και το Πακιστάν) άνθησαν οι επιστήμες και οι τέχνες.


Αναζητώντας τα ίχνη των προγόνων των μελών της ομάδας του, ο Λόουερς μιλά για μια Ευρώπη διαφορετικών εθνοτήτων, γλωσσών και πολιτιστικών καταβολών που δεν αφορά την πολυπολιτισμική Ευρώπη των τελευταίων δεκαετιών αλλά διατρέχει τη χιλιόχρονη ιστορία της. Χίλια χρόνια πίσω υπάρχει ο Αμπού αλ 'αλά αλ Μα'αρί και η Βαλλιάντα μπιν αλ-Μουστακφί.


Ο πρώτος δεν είναι Ευρωπαίος αλλά οι ιδέες του ανήκουν στον Διαφωτισμό, 600 χρόνια πριν. Τυφλός από τα τέσσερά του, ο Αλ Μα'αρί (973-1057) σπούδασε στο Χαλέπι, στην Τρίπολη, στην Αντιόχεια. Έζησε για λίγο στη Βαγδάτη, όπου έγινε δημοφιλής για τα ποιήματά του, τα οποία ουδέποτε θέλησε να πουλήσει. Ήδη τότε είχε τραβήξει τον δικό του δρόμο, κρατώντας αποστάσεις από την παραδοσιακή στιχουργία ως προς τη δομή και το περιεχόμενο των ποιημάτων του. Γύρισε στην ιδιαίτερη πατρίδα του, στα νότια του Χαλεπίου, κι έζησε ασκητικά ως τα 83 του. Είχε πάντα τη συμπαράσταση των φίλων του και των μαθητών που συνέρρεαν για τα μαθήματά του στην ποίηση και στη ρητορική. Ήταν χορτοφάγος και δεν παντρεύτηκε ποτέ.

H Βαλιάντα μπιν αλ-Μουστακφί (994 ή 1011-1091) υπήρξε μια σπάνια περίπτωση γυναίκας. Ο χαλίφης πατέρας της πέθανε νωρίς, αφήνοντάς της μεγάλη περιουσία που της επέτρεψε να ζήσει όπως ήθελε και να μην παντρευτεί ποτέ.


Ήταν πεσιμιστής και ελευθερόφρων. Αρνήθηκε να γράψει για σκηνές μάχης, ερωτικές ιστορίες και τα συναφή. Την αλήθεια στόχευσε, γνωρίζοντας, όπως έχει γράψει, ότι ο ποιητικός λόγος ακολουθεί συμβάσεις, άρα δεν μπορεί να την αποδώσει. Ρασιοναλιστής καθώς ήταν, έβαλε ενάντια στους κλειστούς ορίζοντες των ιερέων, είτε ήταν μουσουλμάνοι, είτε εβραίοι, είτε χριστιανοί, και καταδίκασε την εκμετάλλευση της πίστης των ανθρώπων προκειμένου κάποιοι να αποκτούν εξουσία και πλούτη.

H Βαλιάντα μπιν αλ-Μουστακφί (994 ή 1011-1091) υπήρξε μια σπάνια περίπτωση γυναίκας. Ο χαλίφης πατέρας της πέθανε νωρίς, αφήνοντάς της μεγάλη περιουσία που της επέτρεψε να ζήσει όπως ήθελε και να μην παντρευτεί ποτέ. Πανέμορφη και πολύ καλλιεργημένη, διατηρούσε ένα διάσημο σαλόνι στο οποίο έβρισκαν καταφύγιο όλοι οι σημαντικοί καλλιτέχνες και συγγραφείς της Κόρδοβα, μια εποχή που τέχνες και γράμματα ανθούσαν.


Το ποιητικό ταλέντο της ήταν απ' όλους αναγνωρισμένο. Ερωτευμένη με τον ποιητή Ibn Zaydun, έγραψε διάφορα ποιήματα στα οποία αποτυπώνει τα αισθήματά της, μερικά καυστικού περιεχόμενου που εκφράζουν ζήλια και θυμό, άλλα με διάθεση νοσταλγίας και επιθυμία επανασύνδεσης. Η ερωτική αυτοδιάθεσή της και ο τρόπος που διήγε τον βίο της (π.χ. φορούσε διαφανείς τουνίκ πάνω στις οποίες κεντούσε στίχους της) είχαν προκαλέσει την αντίδραση των μουλάδων που τη χαρακτήριζαν διεφθαρμένη, αλλά είχε σημαντικούς φίλους που υπεράσπισαν, όποτε χρειάστηκε, την τιμή της. Ένας απ' αυτούς ήταν ο βεζίρης Ibn Abdús, πολιτικός αντίπαλος του εραστή της, Ibn Zaydun (ο βεζίρης τού πήρε την περιουσία και τον εξόρισε). Η Βαλιάντα μετακόμισε στο παλάτι του και έζησε μαζί του μέχρι το τέλος.


Απίθανες ιστορίες από τις οποίες ίχνη μόνο υπάρχουν στη μεταμοντερνιστική παράσταση της Νeedcopmany που έκανε πρεμιέρα τον Μάιο του 2015 στο Kunstenfestival. Το εντυπωσιακό αποτέλεσμα οφείλει πολλά στη μουσική του Maarten Seghers και στους εκπληκτικούς περφόρμερ που συμμετέχουν.

Ιnfo:
Jan Lauwers & Needcompany
The blind poet

Πειραιώς 260, Δ
28-29 Ιουνίου 2016
21:00

εισιτήρια: €5-25

Η παράσταση είναι πολύγλωσση, με ελληνικούς υπέρτιτλους.

0

ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ

Όταν ο Χίτλερ (σχεδόν) συνάντησε τον Φρόιντ

Θέατρο / Όταν ο Χίτλερ (σχεδόν) συνάντησε τον Φρόιντ

Τέσσερις φορές βρέθηκαν στο ίδιο μέρος ο Χίτλερ και ο Φρόιντ. Τι θα γινόταν αν είχαν συναντηθεί; Αυτό επιχειρεί να διανοηθεί το θεατρικό έργο «Ο δρ Φρόιντ θα σας δει τώρα, κυρία Χίτλερ» που ανεβαίνει αυτές τις μέρες στο Λονδίνο.
THE LIFO TEAM
Ελένη Ερήμου: «Οι άνθρωποι δεν ντρέπονται για τίποτα πια»

Θέατρο / Ελένη Ερήμου: «Οι άνθρωποι δεν ντρέπονται για τίποτα πια»

Παραμένει μέχρι σήμερα μία από τις ομορφότερες γυναίκες που πέρασαν από το ελληνικό θέατρο και το σινεμά. Από νωρίς επέλεξε να ζει και έξω από το θεατρικό συνάφι. «Δεν μπορώ να ξυπνάω κάθε πρωί και να αναρωτιέμαι τι θα παίξω ή που θα παίξω» δηλώνει ενώ θεωρεί τη μοναχικότητα πηγή δημιουργικότητας. Η Ελένη Ερήμου αφηγείται τη ζωή της στη LifO.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
Αλεξάνδρα Λαδικού: «Δεν νοσταλγώ τίποτα. Πέρασα και ωραία και καλά»

Οι Αθηναίοι / Αλεξάνδρα Λαδικού: «Δεν νοσταλγώ τίποτα. Πέρασα και ωραία και καλά»

Ξεκίνησε από τα καλλιστεία, για μία ψήφο δεν στέφθηκε Μις Κόσμος, έπαιξε δίπλα στον Κουν, υπήρξε μούσα του Τάκη Κανελλόπουλου, αλλά κυρίως του Ανδρέα Βουτσινά. Στα 92 της ακόμα οδηγεί και παρακολουθεί θέατρο, ελπίζοντας πάντα να βρει καλά στοιχεία, ακόμα και σε κακές παραστάσεις.
ΧΡΗΣΤΟΣ ΠΑΡΙΔΗΣ
Μπομπ Γουίλσον

Απώλειες / Μπομπ Γουίλσον (1941-2025): Το προκλητικό του σύμπαν ήταν ένα και μοναδικό

Μεγάλωσε σε μια κοινότητα όπου το θέατρο θεωρούνταν ανήθικο. Κι όμως, με το ριζοσπαστικό του έργο σφράγισε τη σύγχρονη τέχνη του 20ού αιώνα, σε παγκόσμιο επίπεδο. Υποκλίθηκε πολλές φορές στο αθηναϊκό κοινό – και εκείνο, κάθε φορά, του ανταπέδιδε την τιμή.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
H ανάληψη του Οιδίποδα αναβάλλεται επ’ αόριστον

Θέατρο / H ανάληψη του Οιδίποδα αναβάλλεται επ’ αόριστον

Ο «Οιδίποδας» του Γιάννη Χουβαρδά συνενώνει τον «Τύραννο» και τον «Επί Κολωνώ» σε μια παράσταση, παίρνοντας τη μορφή μιας πυρετώδους ανασκαφής στο πεδίο του ασυνείδητου - Κριτική της Λουίζας Αρκουμανέα.
ΛΟΥΙΖΑ ΑΡΚΟΥΜΑΝΕΑ
Ζιλιέτ Μπινός: Η Ιουλιέτα των Πνευμάτων στην Επίδαυρο

Θέατρο / Ζιλιέτ Μπινός: Η Ιουλιέτα των Πνευμάτων στην Επίδαυρο

Η βραβευμένη με Όσκαρ ηθοποιός προσπαθεί να παραμείνει συγκεντρωμένη μέχρι την κάθοδό της στο αργολικό θέατρο. Παρ’ όλα αυτά, βρήκε τον χρόνο να μας μιλήσει για τους γυναικείους ρόλους που τη συνδέουν με την Ελλάδα και για τη σημασία της σιωπής.
ΘΟΔΩΡΗΣ ΚΟΥΤΣΟΓΙΑΝΝΟΠΟΥΛΟΣ
Όλα όσα ζήσαμε στο 79ο Φεστιβάλ της Αβινιόν: από το «La Distance» του Ροντρίγκες έως τη μεγάλη επιτυχία του Μπανούσι

Θέατρο / Όλα όσα ζήσαμε στο 79ο Φεστιβάλ της Αβινιόν

Οι θερμές κριτικές της «Liberation» και της «Le Monde» για το «ΜΑΜΙ» του Μπανούσι σε παραγωγή της Στέγης του Ιδρύματος Ωνάση είναι απλώς μια λεπτομέρεια μέσα στις απανωτές εκπλήξεις που έκρυβε το πιο γνωστό θεατρικό φεστιβάλ στον κόσμο.
ΤΙΝΑ ΜΑΝΔΗΛΑΡΑ
Κωνσταντίνος Ζωγράφος: Ο «Ορέστης» του Τερζόπουλου

Θέατρο / Κωνσταντίνος Ζωγράφος: «Ο Τερζόπουλος σου βγάζει τον καλύτερό σου εαυτό»

Ο νεαρός ηθοποιός που πέρυσι ενσάρκωσε τον Πυλάδη επιστρέφει φέτος ως Ορέστης. Με μια ήδη πλούσια διαδρομή στο θέατρο δίπλα σε σημαντικούς δημιουργούς, ετοιμάζει ένα νέο έργο εμπνευσμένο από το Νεκρομαντείο του Αχέροντα.
ΧΡΗΣΤΟΣ ΠΑΡΙΔΗΣ
«Μάλιστα κύριε Ζαμπέτα»: Αξίζει η παράσταση για τον «μάγκα» του ελληνικού πενταγράμμου;

The Review / «Μάλιστα κύριε Ζαμπέτα»: Αξίζει η παράσταση για τον «μάγκα» του ελληνικού πενταγράμμου;

Με αφορμή την παράσταση γι’ αυτόν τον αυθεντικό δημιουργό που τις δεκαετίες του 1950 και του 1960 μεσουρανούσε, ο Χρήστος Παρίδης και η Βένα Γεωργακοπούλου σχολιάζουν τον αντίκτυπό του στο κοινό σήμερα.
ΧΡΗΣΤΟΣ ΠΑΡΙΔΗΣ
«Οιδίπους Τύραννος» και «Οιδίπους επί Κολωνώ» του Σοφοκλή: Η άνοδος, πτώση και η αποθέωση

Αρχαίο Δράμα Explained / «Οιδίπους Τύραννος» και «Οιδίπους επί Κολωνώ» του Σοφοκλή: Η άνοδος, η πτώση και η αποθέωση

Τι μας μαθαίνει η ιστορία του Οιδίποδα, ενός ανθρώπου που έχει τα πάντα και τα χάνει εν ριπή οφθαλμού; Η κριτικός θεάτρου Λουίζα Αρκουμανέα επιχειρεί μια θεωρητική ανάλυση του έργου του Σοφοκλή.
ΛΟΥΙΖΑ ΑΡΚΟΥΜΑΝΕΑ
Αλίκη Βουγιουκλάκη: Στη ζωή έσπαγε τα ταμπού, στο θέατρο τα ταμεία

Θέατρο / Αλίκη Βουγιουκλάκη: Πώς έσπαγε τα ταμεία στο θέατρο επί 35 χρόνια

Για δεκαετίες έχτισε, με το αλάνθαστο επιχειρηματικό της ένστικτο, μια σχέση με το θεατρικό κοινό που ακολουθούσε υπνωτισμένο τον μύθο της εθνικής σταρ. Η πορεία της ως θιασάρχισσας μέσα από παραστάσεις-σταθμούς και τις μαρτυρίες συνεργατών της.
ΧΡΗΣΤΟΣ ΠΑΡΙΔΗΣ
Νίκος Καραθάνος: «Εμείς είμαστε οι χώρες, τα κείμενα, οι πόλεις, εμείς είμαστε οι μύθοι»

Θέατρο / Νίκος Καραθάνος: «Εμείς είμαστε οι χώρες, τα κείμενα, οι πόλεις, εμείς είμαστε οι μύθοι»

Στον πολυαναμενόμενο «Οιδίποδα» του Γιάννη Χουβαρδά, ο Νίκος Καραθάνος επιστρέφει, 23 χρόνια μετά, στον ομώνυμο ρόλο, ακολουθώντας την ιστορία από το τέλος προς την αρχή και φωτίζοντας το ανθρώπινο βάθος μιας τραγωδίας πιο οικείας απ’ όσο νομίζουμε.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
Ένα δώρο που άργησε να φτάσει

Θέατρο / «Κοιτάξτε πώς φέρονταν οι αρχαίοι στους ξένους! Έτσι πρέπει να κάνουμε κι εμείς»

Ένα δώρο που έφτασε καθυστερημένα, μόλις είκοσι λεπτά πριν το τέλος της παράστασης - Κριτική της Λουίζας Αρκουμανέα για το «ζ-η-θ, ο Ξένος» σε σκηνοθεσία Μιχαήλ Μαρμαρινού.
ΛΟΥΙΖΑ ΑΡΚΟΥΜΑΝΕΑ
Η Κασσάνδρα της Έβελυν Ασουάντ σημάδεψε το φετινό καλοκαίρι

Θέατρο / Η Κασσάνδρα της Έβελυν Ασουάντ σημάδεψε την «Ορέστεια»

Η «Ορέστεια» του Θεόδωρου Τερζόπουλου συζητήθηκε όσο λίγες παραστάσεις: ενθουσίασε, προκάλεσε ποικίλα σχόλια και ανέδειξε ερμηνείες υψηλής έντασης και ακρίβειας. Ξεχώρισε εκείνη της Έβελυν Ασουάντ, η οποία, ως Κασσάνδρα, ερμήνευσε ένα αραβικό μοιρολόι που έκανε πολλούς να αναζητήσουν το όνομά της. Το φετινό καλοκαίρι, η παράσταση επιστρέφει στη Θεσσαλονίκη, στους Δελφούς και στο αρχαίο θέατρο Φιλίππων.
M. HULOT