Ιωάννα Κολλιοπούλου
Στέλλα Κοιμήσου
Η παράσταση μιλάει για την αγάπη. Την καταπιεσμένη αγάπη, πατημένη με βία στα έγκατα της γης. Την ξεχασμένη αγάπη, την καλά θαμμένη κάπου μέσα βαθιά. Την άγνωστη αγάπη, που για να την ανακαλύψεις πρέπει να ξαναγεννηθείς στην ενηλικίωση. Την ουσιαστική ερμηνεία της ως ελευθερία. Ας μιλήσουμε λοιπόν. Ας μιλήσουμε κι ας εξασκήσουμε λίγο παραπάνω τη γλώσσα, όσο μας είναι ακόμα οικεία, μπας και καταφέρουμε να επικοινωνήσουμε κάποια στιγμή. Με τον διπλανό μας, με τη μαμά και τον μπαμπά, με τη γάτα και το σκύλο, με τον τοίχο. Γιατί όχι και με το σύμπαν. Λίγο πριν τερματίσει το κοντέρ και απογοητευθούμε ολοκληρωτικά με το ανθρώπινο είδος. Ας παίξουμε το αγαπημένο μας παιχνίδι, να υπενθυμίσουμε στους εαυτούς μας πώς είναι να νιώθεις ζωντανός μέσα στο χάος.
«Στέλλα Κοιμήσου»: 5 & 6 Σεπτεμβρίου, 21:00, Δημοτικό Κηποθέατρο Παπάγου / 18 & 19 Σεπτεμβρίου, 21:00, Θέατρο Άλσους Ηλιούπολης «Δημήτρης Κιντής» / 25 & 26 Σεπτεμβρίου, 21:00, Θέατρο Βράχων «Μελίνα Μερκούρη»
Γιάννης Νιάρρος
Στέλλα Κοιμήσου & Ποιος σκότωσε το σκύλο τα μεσάνυχτα
Μέσα στο γλυκό κατακαλόκαιρο νιώθω τυχερός που έχω δουλειά! Το αίσθημα ευτέλειας που οι κυβερνώντες μας έκαναν να νιώσουμε, για άλλη μια φορά, με τροφοδότησε με παραπάνω αγάπη για το θέατρο και για τους καλλιτέχνες του. Χαίρομαι αφάνταστα που θα αποχαιρετήσω τον Κρίστοφερ σε εξωτερικό χώρο, κάτω από τα άστρα και τον γαλαξία (θα του άρεσε πολύ να παίξει εκεί). Χαίρομαι που θα παίξω τον Γιωργάκη από την οικογένεια Γερακάρη γιατί μου έχει λείψει. Αλλά πιο πολύ χαίρομαι που θα βρεθώ με τους συναδέλφους μου. Ακόμα κι εμείς οι ηθοποιοί απέναντι στην καραντίνα και τον πλήρη εξευτελισμό του επαγγέλματός μας φαίνεται να έχουμε ομαδοποιηθεί με έναν γλυκό, περίεργο τρόπο. Εύχομαι να συνεχισθεί αυτό και όταν τα πράγματα αρχίσουν να κυλούν κανονικά. Κάτω από τα άστρα λοιπόν, θέατρο καλοκαιρινό!
«Ποιος σκότωσε το σκύλο τα μεσάνυχτα»: Πέμπτη 23 & Παρασκευή 24 Ιουλίου, Δημοτικό Θέατρο Ηλιούπολης «Δημήτρης Κιντής» / Τρίτη 28 & Τετάρτη 29 Ιουλίου, Θέατρο Βράχων «Μελίνα Μερκούρη»
Ελένη Ουζουνίδου
Σταματία το γένος Αργυροπούλου
Αχ αυτή η θεία Σταματία! Νομίζω πως είναι τρομοκρατημένη μ' αυτή την περίεργη κατάσταση της πανδημίας! Τη σκέφτομαι πολύ. Σίγουρα θα 'χει κλειστεί στο σπίτι της και δεν θα το κουνάει από κει. Όχι βέβαια πως τα μέτρα της κοινωνικής απόστασης της ήρθαν κι άσχημα. Δεν θα χρειάζεται να συναντά και την ξεδιάντροπη γειτόνισσα Ζωίτσα. Το μόνο που τη στενοχωρεί είναι οι καθημερινές επισκέψεις στην εκκλησία που πρέπει να γίνονται λιγότερο συχνά, με μεγάλη προσοχή. Κι ασφαλώς την πλήγωσαν βαθιά τα μέτρα της κυβέρνησης κατά τη διάρκεια του Πάσχα, όπου για πρώτη φορά δεν ακούστηκαν χαρμόσυνα οι καμπάνες της Αναστάσεως του Κυρίου. Τέλος πάντων... Εάν όλα πάνε καλά και τα κρούσματα συνεχίσουν να είναι λιγοστά, λέω κατά τα μέσα Σεπτεμβρίου να τη βγάλω μια βόλτα στον καθαρό αέρα, για να μας διηγηθεί τα πάθη της για ακόμα μια φορά.
«Σταματία το γένος Αργυροπούλου»: 16 Σεπτεμβρίου, Δημοτικό Θέατρο Ηλιούπολης «Δημήτρης Κιντής»
Μάκης Παπαδημητρίου
Πέτρες στις τσέπες του
Ιδιαίτερο το φετινό καλοκαίρι. Ο κορωνοϊός άλλαξε το πρόγραμμα πολλών καλοκαιρινών παραγωγών, η τράπουλα ανακατεύτηκε πάλι (ορισμένοι έκαναν εμετό και δικαίως) κι εμείς τραβήξαμε το χαρτί που λέει «Πέτρες στις τσέπες του». Μετά από έναν χρόνο επιστρέφουμε και πάλι για την ένατη «τελευταία» παράσταση, μέχρι την επόμενη, εννοείται, ή μέχρι να αποφασίσουμε ότι δεν χρειάζεται να ανακοινώνουμε την επόμενη τελευταία και ότι θα παίζουμε τις «Πέτρες» περνώντας από όλο το ηλικιακό φάσμα των χαρακτήρων, σε πραγματικές ηλικίες πια...
«Πέτρες στις τσέπες του»: 18 Ιουλίου, Δημοτικό Θέατρο Ηλιούπολης «Δημήτρης Κιντής»
Γιώργος Χρυσοστόμου
Mute & Πέτρες στις τσέπες του
Η πανδημία με βρήκε ούτως ή άλλως κλεισμένο στο σπίτι, ήδη ενάμιση με δύο χρόνια πίσω. Τα τελευταία 18 χρόνια τακτοποιώ συνέχεια τα πράγματά μου. Οπότε δεν ήταν μεγάλη αλλαγή για μένα Είχα κόψει τη νύχτα, τη διασκέδαση τη νύχτα, τη δουλειά τη νύχτα. Αυτό που με πόνεσε με τον κορωνοϊό ήταν που κόπηκαν οι παραστάσεις του «Mute». Αλλά θα το αναστήσω τον Σεπτέμβριο σε κάποιες πιάτσες στην Αθήνα και από τον Οκτώβριο σε κλειστό θέατρο. Το «Mute» λειτούργησε προφητικά σε σχέση με την πανδημία, μια και αναφέρεται σε ανθρώπους κλεισμένους στα σπίτια τους. Μέσα από τον κορωνοϊό όμως ήρθα σε επαφή με νέα άτομα, όπως τον Θέμη Μουμουλίδη. Θελήσαμε να συνεργαστούμε έξι μήνες πριν, αλλάξαμε τρία έργα στην πορεία και καταλήξαμε στην «Αντιγόνη», στο ξαναδιάβασμα βασικά της Αντιγόνης με 6 άτομα. Μέσα από όλο αυτό προέκυψαν και οι «Πέτρες στις τσέπες του», στις 18 Ιουλίου στην Ηλιούπολη. Πάντα υπάρχει στο συρτάρι της καρδιάς και της ψυχής εμού και του συναδέλφου μου, Μάκη Παπαδημητρίου. Είναι ευχάριστο αυτό το τρένο.
«Mute»: 17 Σεπτεμβρίου, Δημοτικό Θέατρο Ηλιούπολης «Δημήτρης Κιντής»
σχόλια