Ένα έργο στο Εθνικό Θέατρο για την περίοδο, την εμμηνόπαυση, την κλειτορίδα και τον γυναικείο αυνανισμό

Στο Σώμα της Facebook Twitter
Η επιλογή να δουλέψουν μόνο γυναίκες σε αυτή την παράσταση ήταν εξίσου συνειδητή με την επιλογή του θέματος. Φωτ.: Εβίτα Σκουρλέτη/LIFO
0

ΜΙΑ ΝΕΑ ΓΥΝΑΙΚΑ κυκλοφορεί χωρίς σουτιέν στη Γ’ Σεπτεμβρίου. «Έτσι που κυκλοφορείς, θα το φας το κεφάλι σου», της φωνάζουν.

Αθήνα, 2024, η μία πλευρά.

Σε μια άλλη πλευρά της σύγχρονης πραγματικότητας οι γυναίκες διεκδικούν, έχουν δικαίωμα στην αυτοδιάθεση του σώματός τους, μπορούν να αποφασίσουν αν θέλουν να γίνουν μητέρες. Όλα αυτά συμβαίνουν σε έναν κόσμο που ασχολείται με το γυναικείο σώμα με κάθε τρόπο, αδιάλειπτα, εδώ και αιώνες· με τη γυμνότητα, τη μητρότητα, την έκτρωση, το βάρος, τις ρυτίδες, τις ραγάδες, τα σημάδια, το στήθος, τα οπίσθια. Όλα αυτά συμβαίνουν στον ίδιο κόσμο που έχει επιλέξει να σιωπά και να θεωρεί ταμπού συζητήσεις που αφορούν το γυναικείο σώμα και τις λιγότερο «ευχάριστες» περιοχές του.

Το σώμα είναι το όχημα της αναζήτησης της γυναικείας ομορφιάς και παράλληλα όχημα εξουσίας και καταπίεσης, βασανισμού και αποθέωσης. Το Σώμα της, το πολυφωνικό έργο που έγραψαν η Ελένη Ευθυμίου, η Σοφία Ευτυχιάδου και η Νεφέλη Μαϊστράλη, θα κάνει πρεμιέρα στο Εθνικό Θέατρο στις 13 Νοεμβρίου. Μεταφέρει στη σκηνή αφηγήσεις για τα θαύματα, τις χαρές, τις κατακτήσεις αλλά και τις καταπιέσεις που έχει υποστεί το γυναικείο σώμα μέσα στο πέρασμα του χρόνου.

Είκοσι πέντε γυναίκες παίρνουν μέρος σε αυτό το εγχείρημα, απαρτίζοντας μια δημιουργική ομάδα που αναλαμβάνει να μιλήσει μέσα από το πρίσμα του σώματος για ένα θέμα που αφορά όλα τα φύλα.

Το γυναικείο σώμα ακόμα και σήμερα σημαίνει συναγερμό, βρίθει στερεοτύπων, γι’ αυτό το εγχείρημα δεν ήταν καθόλου εύκολο. Γυναίκες που γνωρίζονται μεταξύ τους και έχουν δουλέψει μαζί ανακάλυψαν ότι γνωρίζουν λιγότερα απ’ όσα φαντάζονταν η μία για την άλλη.

Απέναντί μου είναι οι δημιουργοί του έργου, τρεις γυναίκες με διαφορετική εμπειρία, σε άλλη ηλικία και οικογενειακή κατάσταση. Η Νεφέλη είναι 36 ετών, παντρεμένη χωρίς παιδιά, η Ελένη είναι 38 ετών, μητέρα τριών παιδιών που μόλις βγήκε από την περίοδο της λοχείας και θηλάζει, και η Σοφία, στο κατώφλι των πενήντα ετών, είναι μητέρα ενός παιδιού από τον πρώτο της γάμο και παντρεμένη δεύτερη φορά.

Όταν τις ρωτώ τι είναι αυτό που δεν τους αρέσει στο σώμα τους, καθεμιά μου μιλά για μια διαφορετική φάση. «Ανακάλυψα πρόσφατα ότι έχω πέτρα στη χολή κι έτσι κάνω εξαντλητική δίαιτα. Χάνω τα παραπάνω κιλά της εγκυμοσύνης, αλλά χάνω και πολύ χρόνο επειδή ασχολούμαι με τη διατροφή μου», λέει η Ελένη. «Σκέφτομαι πώς όταν αγχώνομαι το στομάχι μου ζητάει τροφή. Πάντα ήθελα να είμαι πιο αδύνατη, όταν ήμουν μικρότερη ήθελα να είναι η μύτη μου πιο μικρή, τα χείλια μου πιο φουσκωτά, τα μήλα πιο έντονα, μεγάλωσα με αυτές τις ιδέες. Τελικά, συνειδητά έχω αποφασίσει να μην αφιερώνω τόσο χρόνο στην εμφάνισή μου, γιατί δεν μου φτάνει ώστε να κάνω άλλα πράγματα, που με ενδιαφέρουν περισσότερο».

Μπορεί σήμερα το βάρος της Νεφέλης να είναι κανονικό, με μικρές αυξομειώσεις, αλλά έχει περάσει από είχε διατροφική διαταραχή κατά περιόδους και ο δρόμος της συμφιλίωσης με το σώμα ήταν μακρύς. «Ήμουν παχύσαρκη ως έφηβη, έχασα στη συνέχεια 30 κιλά μόνη μου, ήμουν σε μόνιμη κατάσταση αγωνίας με το σώμα μου, με δίαιτες και αυξομειώσεις μέχρι να ισορροπήσω και να ηρεμήσω. Αυτό για μένα είναι σημαντικό γιατί είμαι ηθοποιός και το σώμα είναι το εργαλείο μου. Παίζεις με το κορμί σου σε άλλες πίστες, αναμετριέσαι με άλλους όρους, όχι με το αν είμαι λεπτή ή έχω παραπάνω κιλά, αυτό με αφορά λιγότερο, αλλά με το αν είσαι συμφιλιωμένη με την κατάστασή σου. Τα άλλα, ότι θα ήθελα να έχω πιο λεπτούς αστραγάλους π.χ., τα βλέπω με χιούμορ», εξηγεί.

Στο Σώμα της Facebook Twitter
Νεφέλη Μαϊστράλη: «Αυτό θέλουμε, να φύγουμε από την περιαυτολογία και το “έλα, αυτό ξέρουμε”, γιατί στην πραγματικότητα ούτε το ξέρουμε το θέμα του σώματος ούτε το συζητάμε ανοιχτά». Φωτ.: Εβίτα Σκουρλέτη/LIFO

Η Σοφία αισθάνεται ότι βρίσκεται στην αρχή μιας μεγάλης αλλαγής που της δημιουργεί υπερένταση. Ένα θέμα με τα γόνατά της φανέρωσε πόσο πιο αργή είναι η επούλωση λόγω των ορμονικών αλλαγών που έχουν ξεκινήσει να συμβαίνουν στο σώμα της στο κατώφλι της εμμηνόπαυσης και σκέφτεται διαρκώς την εξωτερική πίεση που δέχεται μια γυναίκα σε αυτή την ηλικία.

Η ιδέα να γραφτεί αυτό το έργο δεν προέκυψε καθόλου τυχαία: η Ελένη είχε μόλις μείνει έγκυος στο τρίτο της παιδί και μέσα στο άγχος και στον πανικό εκείνης της περιόδου σκέφτηκε ότι ήθελε να μιλήσει γι’ αυτό που βίωνε. Πάντα την ενδιέφερε η oμαδικότητα και με τη Σοφία αποφάσισαν να ανοίξουν το θέμα του σώματος σε γυναικείες καταστάσεις, σε φάσεις, μεταμορφώσεις και βιώματα που συμβαίνουν συνεχώς και είναι καθοριστικά για τη ζωή των γυναικών. Συνάντησαν τη Νεφέλη και άρχισαν να εξερευνούν τις θεματικές, την εγκυμοσύνη, την εμμηνόπαυση, την πρώτη φορά, την έκτρωση, την έννοια της ομορφιάς, το κομμάτι της εικόνας, και καταστάσεις λιγότερο ορατές που εμπεριέχουν το στοιχείο της βίας, την κακοποίηση, τον βιασμό, το κομμάτι που σχετίζεται με την κοινωνία και εγγράφεται στο γυναικείο σώμα και στις κρυφές και φανερές μεταβολές του.

«Θεωρητικά, μπορούμε να μιλήσουμε πολύ ανοιχτά, στην πραγματικότητα όχι», λέει η Νεφέλη. «Το ενδιαφέρον είναι να ανοίξει μια συζήτηση πέρα από τον δικό μας στενό καλλιτεχνικό κύκλο και να μπορέσουν άνθρωποι που δεν θα είχαν ποτέ πρόσβαση σε τέτοιες συζητήσεις να δουν στο θέατρο ή να βιώσουν αυτήν τη θεματική. Αυτό θέλουμε, να φύγουμε από την περιαυτολογία και το “έλα, αυτό ξέρουμε”, γιατί στην πραγματικότητα ούτε το ξέρουμε το θέμα του σώματος ούτε το συζητάμε ανοιχτά».

Το γυναικείο σώμα ακόμα και σήμερα σημαίνει συναγερμό, βρίθει στερεοτύπων, γι’ αυτό το εγχείρημα δεν ήταν καθόλου εύκολο. Γυναίκες που γνωρίζονται μεταξύ τους και έχουν δουλέψει μαζί ανακάλυψαν ότι γνωρίζουν λιγότερα απ’ όσα φαντάζονταν η μία για την άλλη. «Υπάρχουν πράγματα που ούτε εμείς γνωρίζουμε, έχουμε άγνοια, και στην πορεία έπρεπε να εξηγήσουμε πολλά που έχουν παρερμηνευθεί αλλά και να μη μιλήσουμε συγκρουσιακά για τα δυο φύλα», λέει η Σοφία. «Κάνουμε μια παράσταση για να εξερευνήσουμε κι εμείς το τι είναι γυναικείο σώμα και φύλο, τι σημαίνει και κοινωνικοπολιτικά. Ο θίασος αυτών των τόσο διαφορετικών γυναικών συγκροτήθηκε με βάση αυτά τα κριτήρια: διαφορετικές εμπειρίες, προσεγγίσεις, σωματότυποι».

Στο Σώμα της Facebook Twitter
Σοφία Ευτυχιάδου: «Το γυναικείο σώμα έχει υποστεί άπειρα μικρά και μεγάλα βασανιστήρια για να γίνει επιθυμητό». Φωτ.: Εβίτα Σκουρλέτη/LIFO

«Είναι εντυπωσιακό», λέει η Ελένη, «πόσο γρήγορα αυτές οι δώδεκα ηθοποιοί έγιναν ομάδα. Από τη δεύτερη πρόβα έγινε μια συγκλονιστική συζήτηση, μας ένωσε το θέμα, γιατί έχουμε ανάγκη να μιλήσουμε, και συνειδητοποιήσαμε πόσο λίγο μιλάμε γι’ αυτό. Είδαμε πόσο μια ειλικρινής συζήτηση απελευθερώνει τις γυναίκες και τις κάνει να συνδέονται και να μοιράζονται πράγματα για τον εαυτό τους. Μπήκαμε πολύ βαθιά και αποκαλυπτικά στη συζήτηση».

Πόσο χιλιοειπωμένα είναι όλα αυτά για το γυναικείο σώμα;

«Αυτή είναι μια καλλιτεχνική αγωνία. Δεν θα υποκριθούμε ότι δεν υπάρχει», συνεχίζει η Ελένη, «ωστόσο η ειλικρινής απάντηση είναι πως θα είναι χιλιοειπωμένα, αλλά πρέπει να ειπωθούν εκατομμύρια φορές».

Μου παραθέτουν μια λίστα από στερεότυπα και ταμπού που όσες φορές και να συζητηθούν εξακολουθούν να παραμένουν σε μια γωνιά ή στο σκοτάδι, σαν βρόμικα μυστικά. «Θα μπορούσε να γραφτεί ένα δοκίμιο περί της ομολογίας του γυναικείου αυνανισμού», εξηγεί η Νεφέλη, «που είναι αυτονόητος για τους εφήβους και εκτός συζήτησης για τα συνομήλικά τους κορίτσια. Ή για τον μύθο ότι μόνο τα αγόρια ερεθίζονται όταν είναι μικρά· αν το πεις για τα κορίτσια ακούγεται πορνό».

«Αν σκεφτούμε πότε χαρτογραφήθηκε η κλειτορίδα, το τι συνέβαινε μέχρι τότε δεν μπορούμε να το φανταστούμε, ούτε τι συμβαίνει με τις κλειτοριδεκτομές ακόμα και σήμερα», λέει η Σοφία.

«Για μένα το πιο σοβαρό στερεότυπο σε σχέση με το γυναικείο σώμα», λέει η Ελένη, «είναι η επιταγή και όχι η επιλογή να κάνεις παιδί, ότι κάθε γυναίκα πρέπει να μείνει έγκυος, το να κάνεις έκτρωση είναι ταμπού. Ότι μέχρι κάποια ηλικία σε ρωτούν αν θα κάνεις παιδί και μετά, αν μετάνιωσες που δεν έκανες».

Στο Σώμα της Facebook Twitter
Ελένη Ευθυμίου: «Για μένα το πιο σοβαρό στερεότυπο σε σχέση με το γυναικείο σώμα είναι η επιταγή και όχι η επιλογή να κάνεις παιδί». Φωτ.: Εβίτα Σκουρλέτη/LIFO

Η επιλογή να δουλέψουν μόνο γυναίκες σε αυτή την παράσταση ήταν εξίσου συνειδητή με την επιλογή του θέματος. Όταν τις ρωτάω αν περιμένουν επικρίσεις, απαντούν καταφατικά, αλλά βρίσκουν πιο σημαντικό να μπορούν, ως γυναίκες, να μιλάνε ελεύθερα, πιο ανοιχτά, να βάζουν νεοφυή στοιχεία στη συζήτηση χωρίς ταμπού, σε μια κοινωνία στην οποία ο σεξισμός δίνει σκληρή μάχη για να επιβάλει τα πρότυπά του και ο νεοσυντηρητισμός κάνει τις γυναίκες φοβισμένες και άτολμες.

828
Το νέο τεύχος της LiFO δωρεάν στην πόρτα σας με ένα κλικ.

«Θέλαμε και κάτι άλλο», λέει η Ελένη, «να δημιουργηθεί ένα πλαίσιο μέσα στο οποίο οι γυναίκες ηθοποιοί να μπορούν να χαρούν, να απολαύσουν, να ανοιχτούν μέσα στη δουλειά τους, κάτι που δεν είναι δεδομένο ούτε αυτονόητο. Το σπονδυλωτό κείμενο με τις 15 σκηνές εμπλουτίζεται καθημερινά με τις σημειώσεις από τις ψηφίδες που προσθέτουν οι ηθοποιοί. Η ιστορίες θα ακουστούν σε έναν σκηνικό χώρο που μοιάζει με χαμάμ που είναι παραδοσιακά εξομολογητήριο, όπου οι γυναίκες μπορούν να μιλήσουν όπως θέλουν. Εκεί τα στυλιζαρισμένα και περιορισμένα σώματα θα αποδομηθούν, θα απελευθερωθούν και θα αναγεννηθούν προς έναν νέο προορισμό.

«Το γυναικείο σώμα έχει υποστεί άπειρα μικρά και μεγάλα βασανιστήρια για να γίνει επιθυμητό», λέει η Σοφία, «από τη βιομηχανία της μόδας, της ομορφιάς, από την Εκκλησία, τις κάθε λογής κουλτούρες. Υπάρχουν μέρη του κόσμου που θεωρούν μίασμα την περίοδο και τα σωματικά υγρά, ενώ οι γυναίκες σε παγκόσμιο επίπεδο υποβάλλονται στη δοκιμασία του “συνδρόμου απροσδιόριστης ηλικίας” και από τα 15 υποβάλλονται σε ένα σωρό πλαστικές επεμβάσεις για να διατηρήσουν την όψη της νεότητας, κάτι που τις αποπροσανατολίζει, απομακρύνοντάς τες από την ανακάλυψη του εαυτού, του σώματος και των λειτουργιών του, και τις μεταμορφώνει σε κάτι μη πραγματικό, χωρίς ψεγάδι, χωρίς το ίχνος του χρόνου και της αληθινής ζωής. Το να μιλήσουμε για το γυναικείο σώμα είναι σαν να μιλάμε για τη θάλασσα που αλλάζει σχήματα και όψεις και έχει έναν βυθό που πάντα μπορείς να εξερευνήσεις. Αυτό θα θέλαμε να έχει αυτή η παράσταση».

Δείτε περισσότερες πληροφορίες για την παράσταση εδώ.

Το άρθρο δημοσιεύθηκε στην έντυπη LiFO.

Το νέο τεύχος της LiFO δωρεάν στην πόρτα σας με ένα κλικ.

Θέατρο
0

ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

Ελένη Ευθυμίου: «Δύσκολα θα έρθει ένας ανάπηρος ηθοποιός σε ακρόαση να διεκδικήσει έναν ρόλο, μη γελιόμαστε»

Θέατρο / Ελένη Ευθυμίου: «Δύσκολα θα έρθει ένας ανάπηρος ηθοποιός να διεκδικήσει έναν ρόλο, μη γελιόμαστε»

Σκηνοθέτις, περφόρμερ και τραγουδίστρια, ενεργό μέλος των Εν δυνάμει, μιας ομάδας νέων καλλιτεχνών με και χωρίς αναπηρία, η Ελένη Ευθυμίου φέρνει το #MeToo στο Εθνικό Θεάτρου με το έργο «Φουέντε Οβεχούνα».
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
Οι παραστάσεις του φθινοπώρου

Fall Preview 2024 / 15 παραστάσεις που έρχονται το φθινόπωρο

Η θεατρική σεζόν 2024-25 χαρακτηρίζεται κυρίως από τις επαναλήψεις της περσινής χρονιάς. Με μια πρώτη ματιά, τα έργα του κλασικού ρεπερτορίου καταλαμβάνουν σημαντική θέση, ενώ δεν λείπουν και οι αναγνώσεις σύγχρονων έργων που έχουν αγαπηθεί από το κοινό.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
Τι θα δούμε στο Εθνικό Θέατρο την περίοδο 2024-25

Πολιτισμός / 17 νέες παραγωγές και 2 επαναλήψεις: Οι παραστάσεις του Εθνικού Θεάτρου για τη σεζόν 2024-25

Ο καλλιτεχνικός διευθυντής Γιάννης Μόσχος παρουσίασε το νέο πρόγραμμα, ανακοινώνοντας παράλληλα πως δεν θα διεκδικήσει δεύτερη θητεία στο τιμόνι του Εθνικού Θεάτρου.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ

Ακούγεσαι Λυδία, Ακούγεσαι ίσαμε το στάδιο

Επίδαυρος / «Ακούγεσαι, Λυδία, ίσαμε το στάδιο ακούγεσαι»

Κορυφαίο πρόσωπο του αρχαίου δράματος, συνδεδεμένη με εμβληματικές παραστάσεις, ανατρέχει σε δεκαπέντε σταθμούς της καλλιτεχνικής της ζωής στην Επίδαυρο και αφηγείται προσωπικές ιστορίες, επιτυχίες και ματαιώσεις, εξαιρετικές συναντήσεις και συνεργασίες, σε μια πορεία που αγγίζει τις πέντε δεκαετίες.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
Ο Ούρλιχ Ράσε και το παρασκήνιο της ιστορίας της Ισμήνης

Θέατρο / Η σκηνή του Ούρλιχ Ράσε στριφογύριζε - και πέταξε έξω την Ισμήνη

Στην παράσταση που άνοιξε την Επίδαυρο, ο Γερμανός σκηνοθέτης επέλεξε να ανεβάσει μια Αντιγόνη χωρίς Ισμήνη. Η απομάκρυνση της Κίττυς Παϊταζόγλου φωτίζει τις λεπτές –και άνισες– ισορροπίες εξουσίας στον χώρο του θεάτρου.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
Ο Θάνος Παπακωνσταντίνου μέσα στη γοητεία και στον τρόμο του Δράκουλα

Πρώτες Εικόνες / Dracula: Η υπερπαραγωγή που έρχεται το φθινόπωρο στην Αθήνα

Ο Θάνος Παπακωνσταντίνου μιλά αποκλειστικά στη LiFO για την πιο αναμενόμενη παράσταση της επερχόμενης σεζόν, για τη διαχρονική γοητεία του μύθου που φαντάστηκε ο Μπραμ Στόκερ στα τέλη του 19ου αιώνα, για το απόλυτο και το αιώνιο μιας ιστορίας που, όπως λέει, τον «διαλύει».
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
Ερωτευμένος με τον Κρέοντα

Θέατρο / Ο Rasche αγάπησε τον Κρέοντα περισσότερο από την Αντιγόνη

«Η εκφορά του λόγου παραδίδεται αμαχητί σε μια άκρατη δραματικότητα, σε ένα υπερπαίξιμο, σε μια βεβιασμένη εμφατικότητα, σε έναν στόμφο παλιακό που θα νόμιζε κανείς πως έχει εξαλειφθεί πλέον. Η σοβαροφάνεια σε όλο το (γοερό) μεγαλείο της». Έτσι ξεκίνησε φέτος η Επίδαυρος.
ΛΟΥΙΖΑ ΑΡΚΟΥΜΑΝΕΑ
Πολεμικοί Ανταποκριτές: Ψάχνοντας την αλήθεια μέσα στο ζόφο του πολέμου

Θέατρο / Πολεμικοί Ανταποκριτές: Ψάχνοντας την αλήθεια μέσα στον ζόφο του πολέμου

Σε μια περίοδο που ο πόλεμος αποτελεί βασικό συστατικό της καθημερινότητάς μας, μια παράσταση εξετάζει όσα μεσολαβούν μεταξύ γεγονότος και πληροφορίας και πώς διαμορφώνουν την τελική καταγραφή και την ιστορική μνήμη.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
Η τραγική ιστορία και η άγρια δολοφονία μιας θαρραλέας περφόρμερ

Θέατρο / Η τραγική ιστορία και η άγρια δολοφονία μιας θαρραλέας περφόρμερ

Όταν η Πίπα Μπάκα ξεκίνησε να κάνει oτοστόπ από την Ιταλία για να φτάσει στην Ιερουσαλήμ δεν φαντάστηκε ότι αυτό το ταξίδι-μήνυμα ειρήνης θα κατέληγε στον βιασμό και τη δολοφονία της. Mια παράσταση που θα δούμε στο Φεστιβάλ Αθηνών αναφέρεται στην ιστορία της.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
Ο Σίμος Κακάλας ξορκίζει τα χάλια μας με μια κωμωδία γέλιου και αίματος

Θέατρο / Ο Σίμος Κακάλας ξορκίζει τα χάλια μας με μια κωμωδία γέλιου και αίματος

Τα «Κακά σκηνικά» είναι «μια κωμική κόλαση» αφιερωμένη στη ζοφερή ελληνική πραγματικότητα, μια απόδραση από τα χάλια της χώρας, του θεάτρου, του παγκόσμιου γεωπολιτικού γίγνεσθαι, ένα ξόρκι στην κατάθλιψη.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
Χρήστος Παπαδόπουλος: «Κάθε μορφή τέχνης χρειάζεται το εσωτερικό βάθος»

Θέατρο / Χρήστος Παπαδόπουλος: «Mε αφορά πολύ το "μαζί"»

Το «τρομερό παιδί» από τη Νεμέα που συμπληρώνει φέτος δέκα χρόνια στη χορογραφία ανοίγει το φετινό 31ο Διεθνές Φεστιβάλ Χορού Καλαμάτας με τους Dance On Ensemble και το «Mellowing», μια παράσταση για τη χάρη και το σθένος της ωριμότητας.  
ΘΟΔΩΡΗΣ ΑΝΤΩΝΟΠΟΥΛΟΣ
Κάνεις χορό γιατί αυτή είναι η μεγάλη σου ανάγκη

Χορός / «Κάνουμε χορό γιατί αυτή είναι η μεγάλη μας ανάγκη»

Με αφορμή την παράσταση EPILOGUE, ο διευθυντής σπουδών της σχολής της Λυρικής Σκηνής Γιώργος Μάτσκαρης και έξι χορευτές/χορεύτριες μιλούν για το δύσκολο στοίχημα τού να ασχολείται κανείς με τον χορό στην Ελλάδα σήμερα.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
Μαρία Κωνσταντάρου: «Ερωτεύτηκα αληθινά στα 58»

Οι Αθηναίοι / Μαρία Κωνσταντάρου: «Δεν παίζω πια γιατί δεν υπάρχουν ρόλοι για την ηλικία μου»

Μεγάλωσε χωρίς τη μάνα της, φώναζε «μαμά» μια θεία της, θυμάται ακόμα τις παιδικές της βόλτες στον βασιλικό κήπο. Όταν είπε πως θέλει να γίνει ηθοποιός, ο πατέρας της είπε «θα σε σφάξω». Η αγαπημένη ηθοποιός που έπαιξε σε μερικές από τις σημαντικότερες θεατρικές παραστάσεις αλλά και ταινίες της εποχής της είναι η Αθηναία της εβδομάδας.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
Ο Γιάννος Περλέγκας ανεβάζει τον «Κατσούρμπο» του Χορτάτση

Θέατρο / Γιάννος Περλέγκας: «Ο Κατσούρμπος μας είναι μια απόπειρα να γίνουμε πιο αθώοι»

Ο Γιάννος Περλέγκας σκηνοθετεί το έργο του Χορτάτση στο πλαίσιο του στο πλαίσιο του Κύκλου Ρίζες του Φεστιβάλ Αθηνών. Τον συναντήσαμε στις πρόβες όπου μας μίλησε για την αξία του Κρητικού συγγραφέα και του έργου του και την ανάγκη για περισσότερη λαϊκότητα στο θέατρο. Κάτι που φιλοδοξεί να μας δώσει με αυτό το ανέβασμα.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
Βασίλης Παπαβασιλείου

Απώλειες / Βασίλης Παπαβασιλείου (1949-2025): Ένας σπουδαίος διανοητής του ελληνικού θεάτρου

«Αυτό, λοιπόν, το οφείλω στο θέατρο: τη σωτηρία από την κακομοιριά μου»: Ο σκηνοθέτης, μεταφραστής, ηθοποιός και δάσκαλος Βασίλης Παπαβασιλείου πέθανε σε ηλικία 76 ετών.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
ΕΠΕΞ ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΓΚΟΤΣΟΠΟΥΛΟΣ

Θέατρο / Δημήτρης Γκοτσόπουλος: «Ήμουν ένα αγρίμι που είχε κατέβει από τα βουνά»

Ο ταλαντούχος ηθοποιός φέτος ερμηνεύει τον Νεοπτόλεμο στον «Φιλοκτήτη» του Σοφοκλή. Πώς κατάφερε από ένα αγροτικό περιβάλλον να πρωταγωνιστήσει σε μεγάλες τηλεοπτικές επιτυχίες και γιατί πέρασε ένα ολόκληρο καλοκαίρι στην Πολύαιγο, διαβάζοντας «Βάκχες»;
ΧΡΗΣΤΟΣ ΠΑΡΙΔΗΣ
Γιάννης Χουβαρδάς: «Το κοινό που έρχεται να σε δει είναι ο καθρέφτης σου»

Θέατρο / Γιάννης Χουβαρδάς: «Το κοινό που έρχεται να σε δει είναι ο καθρέφτης σου»

Ο κορυφαίος Έλληνας σκηνοθέτης διασκευάζει φέτος τις τραγωδίες του Οιδίποδα σε ένα ενιαίο έργο και μιλά στη LiFO, για το πώς η μοίρα είναι μια παρεξηγημένη έννοια, ενώ σχολιάζει το αφήγημα περί «καθαρότητας» της Επιδαύρου, καθώς και τις ακραίες αντιδράσεις που έχει δεχθεί από το κοινό.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
ΓΙΑ 28 ΜΑΙΟΥ Elena Souliotis: Η Ελληνίδα που θα γινόταν η επόμενη Κάλλας 

Θέατρο / Elena Souliotis: Η Ελληνίδα που θα γινόταν η επόμενη Κάλλας 

Σαν σήμερα, το 1943, γεννήθηκε η Ελληνίδα σοπράνο που διέπρεψε για μια ολόκληρη δεκαετία στην Ευρώπη και την Αμερική, αλλά κάηκε εξαιτίας μιας σειράς ιδιαίτερα απαιτητικών ρόλων, τους οποίους ερμήνευσε πολύ νωρίς. Ο κόντρα τενόρος Άρης Χριστοφέλλης, ένας από τους λίγους στην Ελλάδα που γνωρίζουν σε βάθος την πορεία της, περιγράφει την άνοδο και την πτώση της.
ΧΡΗΣΤΟΣ ΠΑΡΙΔΗΣ
Δημήτρης Καπουράνης: «Το αόρατο νήμα που ενώνει τα παιδιά μεταναστών είναι το πένθος»

Θέατρο / Δημήτρης Καπουράνης: «Το αόρατο νήμα που ενώνει τα παιδιά μεταναστών είναι το πένθος»

Από τους Αγίους Σαράντα της Αλβανίας μέχρι τη σκηνή του Εθνικού Θεάτρου, η ζωή του βραβευμένου ηθοποιού, τραγουδιστή και σεναριογράφου είναι μια διαρκής προσπάθεια συμφιλίωσης με την απώλεια. Η παράσταση «Μια άλλη Θήβα» τον καθόρισε, ενώ ο ρόλος του στο «Brokeback Mountain» τού έσβησε κάθε ομοφοβικό κατάλοιπο. Δηλώνει πως αυτό που τον ενοχλεί βαθιά είναι η αδράνεια απέναντι σε όσα συμβαίνουν γύρω μας.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΑΝΤΑΖΟΠΟΥΛΟΣ