«Cry» της Λένας Κιτσοπούλου: Ένα πάρτι σφαγής της πλασματικής ευπρέπειας

«Cry» της Λένας Κιτσοπούλου: Ένα «πάρτι» σφαγής της πλασματικής ευπρέπειας Facebook Twitter
0

Τι θα γινόταν αν μια βραδιά σε μια φιλική συναναστροφή που τηρεί τους κανόνες της ευγένειας και της ανεκτικότητας αποφάσιζε κάποιος να πει στον άλλο αυτό που σκέφτεται πραγματικά; Ή αποφάσιζε να δείξει τα αληθινά συναισθήματα που του δημιουργεί όχι μόνο αυτό που λέει ο άλλος αλλά και η ίδια του η παρουσία;

Η Λένα Κιτσοπούλου και η Άννα Λεμονάκη δίνουν μια σκληρή απάντηση, μια απάντηση που σκαλίζει τις μύχιες σκέψεις μας και τα καταπιεσμένα συναισθήματα που γεννά η κάπως «αναγκαστική» κοινωνικοποίηση και συναναστροφή που επιτάσσει η πολιτική ορθότητα.

Οι δυο τους συναντήθηκαν πρώτη φορά το 2017 όταν το Théâtre Saint-Gervais στη Γενεύη τους ανέθεσε τη συγγραφή και το ανέβασμα του «Cry», όπως είναι ο τίτλος του έργου, στο πλαίσιο μιας απολαυστικής αλλά και έκτακτης ανάγκης. Η παραγγελία αφορούσε τη γρήγορη και αυθόρμητη υλοποίηση μιας παράστασης, και φέτος κλήθηκαν να επαναλάβουν το εγχείρημα από την αρχή, μέσα στο ίδιο πνεύμα απόλυτης ελευθερίας που τις διακατέχει.

Κλάμα ή κραυγή; To «Cry» διαπραγματεύεται τα όρια της συλλογικότητας, εξετάζει τη γέννηση της βίας και σηματοδοτεί τον θάνατο της ευγένειας, με το χαμόγελο στα χείλη ασφαλώς. «Σας καλωσορίζουμε στο εκρηκτικό και ανευλαβές θέατρο της Λένας Κιτσοπούλου και της Άννας Λεμονάκη», γράφει το φυλλάδιο της παράστασης.

Κλάμα ή κραυγή; To «Cry» διαπραγματεύεται τα όρια της συλλογικότητας, εξετάζει τη γέννηση της βίας και σηματοδοτεί τον θάνατο της ευγένειας, με το χαμόγελο στα χείλη ασφαλώς. «Σας καλωσορίζουμε στο εκρηκτικό και ανευλαβές θέατρο της Λένας Κιτσοπούλου και της Άννας Λεμονάκη», γράφει το φυλλάδιο της παράστασης.

Το θέατρο του Saint-Gervais γεμίζει από ένα κοινό που παρακολουθεί την παράσταση με γαλλικούς υπέρτιτλους. Μια γυναίκα με βραδινό φόρεμα κάθεται στο πιάνο, ο Νίκος Καραθάνος με λευκό σακάκι και παπιγιόν κάθεται στον καναπέ και μια άλλη νέα γυναίκα με ένα αστραφτερό μίνι κοιτάζει χαμογελώντας.

Στην άκρη του σκηνικού υπάρχει ένα «δωμάτιο γέλιου». Ο καθένας από τους «καλεσμένους» της βραδιάς σε αυτή την εξαρχής αμήχανη, ευγενική συνάντηση μπορεί να μπει εκεί και να γελάσει, να ξεσπάσει, αν αυτό μπορεί να κατευνάσει την πλήξη ή τον θυμό του.

Τα θέματα που θα συζητηθούν έχουν επιλεγεί προσεκτικά, όπως σε κάθε κοινωνική συναναστροφή όπου δεν αφήνεται το παραμικρό περιθώριο για διαμάχες, «για να μην καταστραφεί» η ευχάριστη βραδιά. Όλοι, ακόμα και αν μετανιώσουν –αν και όταν θα επιστρέψουν στο σπίτι τους– έχουν περάσει «όμορφα», αυτή είναι η πρόθεσή τους. Πρέπει να μοιραστούν έναν κοινό χώρο και να βάλουν όρια στον εαυτό τους. Καθόλου εύκολο.

Και η Λένα Κιτσοπούλου σε αυτό το δημιουργικό «διάλειμμα» της προετοιμασίας του «Φρανκενστάιν» που θα παρουσιαστεί στη Στέγη του Ιδρύματος Ωνάση, επιστρατεύει τα οικεία της εργαλεία για να στήσει ένα «πάρτι» σφαγής της πλασματικής ευπρέπειας, της ανοχής στην ανοησία και την κοινοτοπία.

Το «Cry» είναι ένα έργο για τα όρια της ευγένειας – εκείνες τις μικρές, έτοιμες φράσεις που επαναλαμβάνονται ξανά και ξανά. Ένα έργο για την ελευθερία – τη δική μας, την οποία εγκαταλείπουμε για να περισώσουμε αυτήν των άλλων. Ένα έργο για τη γέννηση της βίας – ένα χαμόγελο, φυσικά.

Η Λένα Κιτσοπούλου αποκαλύπτει στο «Cry» αυτό που κρύβεις μέσα σου και κάποια μέρα θα εκραγεί Facebook Twitter
Φωτο: Sébastien Monachon

Σε αυτό το άνετο σκηνικό περιβάλλον όλα μοιάζουν να κυλάνε «κανονικά», ο Νίκος Καραθάνος παρακολουθεί ευγενικά τις δυο γυναίκες, όχι, δεν υπάρχει τίποτα που λέγεται για να προσβάλει τον άλλο, αλλά όσο περισσότερη ευγένεια και υποχωρητικότητα εμφανίζεται τόσο μεγαλώνει η οργή και η έλλειψη συνεννόησης κάτω, πάντα, από τα χαμόγελα.

Κλαίνε ή ουρλιάζουν μέσα τους οι ήρωες αυτής της βραδιάς; Η Λένα Κιτσοπούλου αμφισβητεί κάθε βεβαιότητα, σκαλίζοντας το χάος των αισθημάτων πίσω από τα χαμόγελα. Ενώ η βραδιά κυλάει στην κόψη του ξυραφιού, η βία που δεν μπορεί να συγκαλυφθεί άλλο εισβάλλει στη σκηνή σαν ποτάμι αίματος που τρέχει ασταμάτητα, ορμητικά, ένα ποτάμι γεμάτο απελπισία και θάνατο που θα σκεπάσει τα πάντα.

Η ίδια η Λένα Κιτσοπούλου, μετά από τους τρεις σχεδόν παραληρηματικούς μονολόγους των πρωταγωνιστών επί σκηνής, θα δώσει τη –μη– λύση, κραυγή και θρήνο, ένα ρέκβιεμ για τα συναισθήματα που μένουν πάντα κρυμμένα μέσα μας και όταν ξεφεύγουν όλα πνίγονται στο αίμα.

«Στη σκηνή βλέπουμε τρεις ανθρώπους απελπισμένους. Όμως όλο αυτό το politically correct, όλη αυτή η οχύρωση που έχουμε, τους κάνει να πιέζονται, οπότε βλέπουμε μια πιεσμένη ατμόσφαιρα και πώς προσπαθούν να μην ενοχλούν και να μην ενοχλούνται και πώς στη συνέχεια όλο αυτό βγάζει από μέσα τους όλη τη βία που τους προκαλεί αυτή η συνθήκη, όλη αυτή η οχύρωση και η προσοχή να μην ξεφύγουν. Οπότε βλέπουμε στη σκηνή σκηνές ομιλίας και σκηνές βίας. Σκηνές όπου αυτοί οι άνθρωποι κάθονται και προσέχουν τι θα πουν και σκηνές όπου ξεσπούν. Αν περιέγραφα αυτή την παράσταση με τρεις λέξεις θα ήταν "απελπισία, φόβος, θάνατος"» λέει η Λένα Κιτσοπούλου.

«Cry» της Λένας Κιτσοπούλου: Ένα «πάρτι» σφαγής της πλασματικής ευπρέπειας Facebook Twitter
Φωτο: Yiri Pires Tavarez
Η Λένα Κιτσοπούλου αποκαλύπτει στο «Cry» αυτό που κρύβεις μέσα σου και κάποια μέρα θα εκραγεί Facebook Twitter
Φωτο: Yiri Pires Tavarez
Η Λένα Κιτσοπούλου αποκαλύπτει στο «Cry» αυτό που κρύβεις μέσα σου και κάποια μέρα θα εκραγεί Facebook Twitter
Φωτο: Yiri Pires Tavarez

Cry

Δραματουργική επεξεργασία: Άννα Λεμονάκη

Σκηνοθεσία: Λένα Κιτσοπούλου

Σκηνογραφία: Λένα Κιτσοπούλου

Φωτισμοί: Renato Campora

Βοηθός σκηνοθέτη: Μαριλένα Μόσχου

Ηχητική επιμέλεια: Samuel Schmidiger

Επιστημονικός συνεργάτης: Thomas Jammet

Επικοινωνία: Yolanda Herradi

Παραγωγή: Bleu en Haut Bleu en Bas

Παίζουν: Νίκος Καραθάνος, Λένα Κιτσοπούλου, Μαριλένα Μόσχου, Πολίν Ουγκέ

Μετά τις παραστάσεις στη Γενεύη, που θα διαρκέσουν μέχρι τις 7 Δεκεμβρίου, το «Cry» έρχεται στo Θέατρο Τέχνης (Φρυνίχου) στις 5 Ιανουαρίου 2022, μόνο για 5 παραστάσεις

5, 6, 7, 8, 9/1, 21:00

Θέατρο
0

ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ

Ο Έκτορας Λυγίζος σκηνοθετεί τον Αποτυχημένο του Μπέρνχαρντ

Θέατρο / Ο Έκτορας Λυγίζος σκηνοθετεί τον Αποτυχημένο του Μπέρνχαρντ

Το έργο του κορυφαίου Αυστριακού συγγραφέα Τόμας Μπέρνχαρντ, που σφράγισε τη γερμανόφωνη λογοτεχνία κατά το δεύτερο μισό του 20ού αιώνα, παρουσιάζεται σε πανελλήνια πρώτη στην Εναλλακτική Σκηνή της Εθνικής Λυρικής Σκηνής. Η θεατρική αυτή διασκευή μετασχηματίζει τη μονολογική αφήγηση του πρωτοτύπου σε μουσικοθεατρικό έργο για τέσσερις φωνές και ένα πιάνο.
M. HULOT
Βάσω Καμαράτου: Οι πληγές μας μάς κάνουν καλύτερους ανθρώπους

Θέατρο / «Εγώ που δεν μασούσα, φοβάμαι πια να περάσω ανάμεσα από παρέα αγοριών»

Η επιστροφή της Βάσως Καμαράτου στο θέατρο με την «Κασέτα» της Λούλας Αναγνωστάκη ήταν η αφορμή για μια εκ βαθέων συζήτηση με την ηθοποιό που αποκαλύπτει στο Facebook τον εσωτερικό της κόσμο με ειλικρίνεια και ευαισθησία.
M. HULOT
I WAS THERE : ΣΤΡΑΚΑΣΤΡΟΥΚΕΣ 

Θέατρο / «Στρακαστρούκες»: Μετά τα γεγονότα της Θεσσαλονίκης, η παράσταση του Δημήτρη Σαμόλη είναι τρομερά επίκαιρη

Οι «Στρακαστρούκες» έρχονται να προστεθούν σε μια μακρά λίστα queer έργων που έχουν κάνει την εμφάνισή τους στο ελληνικό θέατρο τα τελευταία χρόνια.
ΧΡΗΣΤΟΣ ΠΑΡΙΔΗΣ
Η μυθιστορηματική ζωή και οι πολιτικές απόψεις της Καλής Καλό θα σε μάθουν πολλά για το σήμερα

Πρόσωπα / Η μυθιστορηματική ζωή και οι πολιτικές απόψεις της Καλής Καλό θα σε μάθουν πολλά για το σήμερα

Η γυναίκα που έζησε την ιστορία του ελληνικού θεάτρου, και πάλεψε για την Αριστερά αφηγείται τη ζωή της στο LIFO.gr σε μια συνέντευξη-ποταμό στον Αντώνη Μποσκοΐτη.
ΑΝΤΩΝΗΣ ΜΠΟΣΚΟΪ́ΤΗΣ
Ηλίας Λογοθέτης: Ένας κάτοικος εντός της γλώσσας του Βιζυηνού

Θέατρο / Ηλίας Λογοθέτης (1939 - 2024): Ένας εργάτης του θεάτρου και του σινεμά που δεν υπήρξε σνομπ

Από τους Πέρσες του Κουν μέχρι το τηλεοπτικό Έτερος Εγώ Νέμεσις, ο Ηλίας Λογοθέτης διέσχισε όλα τα είδη με μπρίο, αξιοπρέπεια και ακατάβλητο ποιητικό οίστρο.
ΘΟΔΩΡΗΣ ΚΟΥΤΣΟΓΙΑΝΝΟΠΟΥΛΟΣ
ΓΙΑΝΝΗΣ ΜΑΥΡΙΤΣΑΚΗΣ

Θέατρο / Γιάννης Μαυριτσάκης: «Για δύο χρόνια απομονώθηκα και έγραφα, μόνος, σαν τα θηρία»

Λίγο πριν την πρεμιέρα του νέου του έργου «Rayman ούρλιαξε» σε σκηνοθεσία Περικλή Μουστάκη, ο συγγραφέας της ποιητικής ενατένισης και του σκληρού ρεαλισμού μιλάει για τα παιδικά του χρόνια, την πορεία του στο θέατρο, τη «συνάντησή» του με τον Μπερνάρ-Μαρί Κολτές και την αφοσίωσή του στη συγγραφή.
ΧΡΗΣΤΟΣ ΠΑΡΙΔΗΣ
Στην ανανεωμένη σκηνή του Θεάτρου της Οδού Κυκλάδων του Λευτέρη Βογιατζή όλα είναι δρόμος

Θέατρο / Το Θέατρο της Οδού Κυκλάδων αλλάζει για τη νέα παράσταση του Στάθη Λιβαθινού

Το έργο του Τομ Στόπαρντ «Ο Ρόζενκραντζ και ο Γκίλντενστερν είναι νεκροί» ανεβάζει η ομάδα του Στάθη Λιβαθινού, ένα από τα λίγα θεατρικά ανσάμπλ στην Αθήνα που τον ακολουθεί εδώ και χρόνια.
ΧΡΗΣΤΟΣ ΠΑΡΙΔΗΣ
«Αίθουσα Αναμονής. Humanity»: Ο Ένκε Φεζολλάρι μιλάει για μια παράσταση που αναδεικνύει την ομορφιά και τον εφιάλτη του ανθρώπινου είδους. 

Θέατρο / «Αίθουσα Αναμονής. Humanity»: Μια παράσταση για την ομορφιά και το σκοτάδι του ανθρώπινου είδους

Ο Ένκε Φεζολλάρι μιλά για την παράσταση που κινείται μεταξύ του mockumentary και του documentary, αφηγείται ιστορίες που συγκινούν και σοκάρουν, στιγμές επιτευγμάτων ή σκοτεινών σελίδων της ανθρωπότητας που ξετυλίγονται σε αίθουσες αναμονής.
ΧΡΗΣΤΟΣ ΠΑΡΙΔΗΣ
Ο Τζων Φούλτζεϊμς επιστρέφει με Βάγκνερ

Όπερα / «Η Βαλκυρία σχετίζεται με τους κόσμους του Τόλκιν και της Ρόουλινγκ»: Ο Τζων Φούλτζεϊμς επιστρέφει στη Λυρική

Μετά τον τολμηρό «Ντον Τζιοβάνι», ο διακεκριμένος Βρετανός σκηνοθέτης περνάει στην απαιτητική «Βαλκυρία», το δεύτερο μέρος της επικής τετραλογίας «Το δαχτυλίδι των Νιμπελούνγκεν» του Ρίχαρντ Βάγκνερ που ανεβαίνει για πρώτη φορά από την Εθνική Λυρική Σκηνή.
ΧΡΗΣΤΟΣ ΠΑΡΙΔΗΣ