Ασφυξία γυναικών

Ασφυξία γυναικών Facebook Twitter
BEGGING Το "Κουκλόσπιτο" του Μπρούερ είναι ένα ενοχλητικό για τους άντρες έργο, που μερικές φορές γίνεται αφόρητο.
0

Στις 21 Ιουλίου (και έως τις 24 του μηνός) το αμφιλεγόμενοΚουκλόσπιτο των Mabou Minesκαταφθάνει στην Πειραιώς 260 και έτσι θα έχουμε την ευκαιρία να σχηματίσουμε τη δική μας άποψη. To βασικό ερώτημα είναι το εξής: Γιατί έπρεπε τους ανδρικούς ρόλους του Κουκλόσπιτου να ερμηνεύουν νάνοι ηθοποιοί και γιατί το βασικό σκηνικό να είναι ένα κουκλόσπιτο με έπιπλα μινιατούρες; Αν «εικονογραφήσεις» αυτό που εξέθεσε ο Ίψεν, την ασφυξία των γυναικών σ' έναν κόσμο φτιαγμένο από, και για, τους άνδρες αλλά κυρίως την πρώτη αβέβαιη αντίδραση μιας γυναίκας ενάντια στο άνισο πατριαρχικό σύστημα που ήθελε τις γυναίκες κούκλες (ή μαριονέτες, η απόσταση ανάμεσα στις έννοιες των δύο λέξεων είναι ασήμαντη), δεν μειώνεις την εσωτερική δύναμη του έργου, όλη αυτή τη βία που κρύβεται και καταπιέζεται πίσω από τις λέξεις;

Οι αποτιμήσεις είναι εύκολες - πιο δύσκολο είναι να βρεις τη διάθεση να αναζητήσεις το στόχο του σκηνοθέτη πίσω από τις πρώτες, επιπόλαιες εντυπώσεις. Αυτό δηλαδή που έκανε ο Marco Jeffersonστους «ΝΥ Times», ο οποίος, παρ' ότι δεν βρήκε όλες τις ιδέες του Λι Μπρούερ εξίσου αποτελεσματικές, καταλήγει ότι η όλη εμπειρία ήταν συναρπαστική. «Από τα παιδικά μας χρόνια κιόλας προσπαθούμε να ελέγξουμε την κλίμακα του κόσμου και τις αναλογίες του» γράφει, προσπαθώντας να καταλάβει τι κινητοποίησε τον σκηνοθέτη, κι αυτή η ανάγκη και η αγωνία αποτυπώνεται ανάγλυφα στα παραμύθια όπου συχνά πρωταγωνιστούν γίγαντες ή νάνοι. Η ίδια αγωνία, των σωμάτων αρχικά, που ενστικτωδώς ποθούν την τάξη, εκφράζεται υπέροχα σταΤαξίδια του Γκάλιβερ του Τζόναθαν Σουίφτή στις περιπέτειες της Αλίκης στη Χώρα των Θαυμάτων. Στο κείμενό του ο Jefferson προσπαθεί να καταλάβει ακόμη και τα γέλια των θεατών: για κάποιους ήταν φυσική αντίδραση στα στοιχεία παρωδίας της παράστασης, για κάποιους άλλους, ωστόσο, το γέλιο προκύπτει από την επώδυνη αναγνώριση ότι άνθρωποι στους οποίους η αγάπη μας έδωσε ανάστημα στην πραγματικότητα (από άποψη συναισθηματικής νοημοσύνης) ήταν νάνοι.

Το Κουκλόσπιτο, σίγουρα ένα «ενοχλητικό» έργο για τους άνδρες, στην απόδοση του Μπρούερ, γίνεται κατά στιγμές αφόρητο. Το ταμπού που κρύβεται πίσω από τη γνωστή σεξολογία για τους νάνους εδώ φωτίζεται αδίστακτα, κάθε φορά που ο νάνος ηθοποιός Mαρκ Ποβινέλι, σύζυγος της Νόρας, εκφράζει τη σεξουαλική του επιθυμία, όταν αυτός ανεβαίνει στην πλάτη της ή όταν η Νόρα τον παίρνει στην αγκαλιά της (!) - ή ακόμη στη σκηνή που ο εκβιαστής της ιστορίας παρασύρει την ηρωίδα σε προσομοίωση στοματικού έρωτα. Ο Ποβινέλι σε συνέντευξή του στην «Guardian» τον περασμένο Αύγουστο (οπότε η παράσταση παρουσιάστηκε στο Φεστιβάλ του Εδιμβούργου) χαίρεται από τη μία, γιατί τέτοιοι ρόλοι δεν προσφέρονται συχνά σε ηθοποιούς με τη δική του ιδιαιτερότητα, αλλά παραδέχεται την αμηχανία του όταν προσπαθεί να καταλάβει αν οι θεατές τον περιγελούν ή τον λυπούνται, αν τους γοητεύει ή τους τρομάζει. Ο Ποβινέλι (ο Μπρούερ τον περιγράφει ως «Ζαν-Πολ Μπελμοντό-μινιατούρα») αναγνωρίζει καθαρά την κατάστασή του: «Ο κόσμος δεν είναι φτιαγμένος για μένα αλλά σ' αυτόν ζω, γι' αυτό η ζωή μου είναι μια εν εξελίξει παράσταση κωμωδίας».

Κι επειδή η κωμωδία είναι η αντεστραμμένη μορφή του δράματος, στο Κουκλόσπιτο των Mabou Mines οι ηθοποιοί εκτός από το να εκδηλώνουν γενετήσια ένστικτα και να αποκαλύπτουν τα οπίσθιά τους, μιλούν αγγλικά σαν Νορβηγοί, λιποθυμούν, φωνάζουν, εκσφενδονίζουν τα έπιπλα-μινιατούρες, κρύβονται στις γωνίες για να κρυφακούσουν, μιμούνται τη σπάταλη ρητορική και το παίξιμο των βικτοριανών ηθοποιών του μελοδράματος, συνδιαλέγονται με τις κούκλες που παρακολουθούν -σαν θεατές αλλά επί σκηνής- την παράσταση των ανθρώπων.

Κάποιοι από τους θεατές δεν μπόρεσαν να χωνέψουν αυτό το ειδολογικό και υφολογικό ανάκατεμα που επιχειρεί ο εβδομηντάχρονος πρεσβευτής του αμερικανικού avant guarde των '70s. Γιατί αυτό το Κουκλόσπιτο έχει σκηνές που θυμίζουν βωβή ταινία, με τον πιανίστα να παρακολουθεί τη βουβή δράση παίζοντας συνθέσεις του ρομαντικού συνθέτη Edvard Grieg, σκηνές ονείρου αλάΦελίνι κι η Νόρα (η εξαιρετική Maude Mitchell) δεν κλείνει απλώς την πόρτα πίσω της - τραγουδάει μια άρια. Η ιστορία του Ίψεν γίνεται έτσι το πρόσχημα για το ξεφλούδισμα του αστικού θεάτρου, τα είδη του οποίου εκπίπτουν για να αναδείξουν στο τέλος τη γυμνή αλήθεια: η πρωταγωνίστρια αφαιρεί τα βικτοριανά ρούχα και τις ξανθιές μπούκλες για να μείνει γυμνή και φαλακρή. Πέρα από θεατρικούς ή κοινωνικούς ρόλους, και φυσικές ή επίκτητες κατηγοριοποιήσεις, στέκεται ένα αδύναμο (αλλά ικανό για το πιο στυγερό έγκλημα, την πιο μεγάλη καταστροφή) ανθρώπινο πλάσμα.

Καρναβαλικό θέαμα, τσίρκο, παρωδία, παθιασμένη αλληγορία, εκ νέου ανάγνωση του έργου από τον Μπρούερ για τον Μπρούερ, παράσταση που πιο πολύ μειώνει παρά φωτίζει τοιψενικό έργο, οι απόψεις διχάζουν τους υποψήφιους θεατές. Αλλά όπως συμβαίνει πάντα στο θέατρο, η μόνη ασφαλής γνώμη είναι αυτή που αποκτάται μετά από προσωπική αυτοψία.

0

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ

«Το ημέρωμα της στρίγγλας»: Ήταν ο Σαίξπηρ μισογύνης;

The Review / «Το ημέρωμα της στρίγγλας»: Ήταν ο Σαίξπηρ μισογύνης;

Γιατί εξακολουθεί να κερδίζει το σύγχρονο κοινό η διάσημη κωμωδία του Άγγλου βάρδου κάθε φορά που ανεβαίνει στη σκηνή; Ο Χρήστος Παρίδης και η Βένα Γεωργακοπούλου συζητούν με αφορμή την παράσταση που σκηνοθετεί η Εύα Βλασσοπούλου.
ΧΡΗΣΤΟΣ ΠΑΡΙΔΗΣ
«Darkest White»: Ένα σύμπαν που εξερευνά την ανθεκτικότητα και τη δύναμη της γυναίκας 

Θέατρο / «Darkest White»: Ο εμφύλιος από την πλευρά των χαμένων

Το έργο της Δαφίν Αντωνιάδου που θα δούμε στο Φεστιβάλ Αθηνών, εξερευνά μέσω προσωπικών και ιστορικών αναμνήσεων και μέσα από την ανθεκτικότητα και τη δύναμη της γυναικείας παρουσίας, ιστορίες εκτοπισμού και επιβίωσης. 
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
Beytna: Μια παράσταση χορού που είναι στην ουσια ένα τραπέζι με φίλους

Φεστιβάλ Χορού Καλαμάτας / Beytna: Μια παράσταση χορού που είναι στην ουσία ένα τραπέζι με φίλους

Ο σπουδαίος λιβανέζος χορευτής και χορογράφος Omar Rajeh, επιστρέφει με την «Beytna», μια ιδιαίτερη περφόρμανς με κοινωνικό όσο και γαστριμαργικό αποτύπωμα, που θα παρουσιαστεί στο πλαίσιο του φετινού 31ου Διεθνούς Φεστιβάλ Χορού Καλαμάτας.
ΘΟΔΩΡΗΣ ΑΝΤΩΝΟΠΟΥΛΟΣ
Η νύφη και το «Καληνύχτα, Σταχτοπούτα»

Θέατρο / Η Καρολίνα Μπιάνκι παίρνει το ναρκωτικό του βιασμού επί σκηνής. Τι γίνεται μετά;

Μια παράσταση-περφόρμανς που μέσα από έναν εξαιρετικά πυκνό και γοητευτικό λόγο, ένα κολάζ από εικόνες, αναφορές, εξομολογήσεις, όνειρα και εφιάλτες μάς κάνει κοινωνούς μιας ακραίας εμπειρίας, χωρίς να σοκάρει.
ΛΟΥΙΖΑ ΑΡΚΟΥΜΑΝΕΑ
Ακούγεσαι Λυδία, Ακούγεσαι ίσαμε το στάδιο

Επίδαυρος / «Ακούγεσαι, Λυδία, ίσαμε το στάδιο ακούγεσαι»

Κορυφαίο πρόσωπο του αρχαίου δράματος, συνδεδεμένη με εμβληματικές παραστάσεις, ανατρέχει σε δεκαπέντε σταθμούς της καλλιτεχνικής της ζωής στην Επίδαυρο και αφηγείται προσωπικές ιστορίες, επιτυχίες και ματαιώσεις, εξαιρετικές συναντήσεις και συνεργασίες, σε μια πορεία που αγγίζει τις πέντε δεκαετίες.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
Ο Ούρλιχ Ράσε και το παρασκήνιο της ιστορίας της Ισμήνης

Θέατρο / Η σκηνή του Ούρλιχ Ράσε στριφογύριζε - και πέταξε έξω την Ισμήνη

Στην παράσταση που άνοιξε την Επίδαυρο, ο Γερμανός σκηνοθέτης επέλεξε να ανεβάσει μια Αντιγόνη χωρίς Ισμήνη. Η απομάκρυνση της Κίττυς Παϊταζόγλου φωτίζει τις λεπτές –και άνισες– ισορροπίες εξουσίας στον χώρο του θεάτρου.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
Ο Θάνος Παπακωνσταντίνου μέσα στη γοητεία και στον τρόμο του Δράκουλα

Πρώτες Εικόνες / Dracula: Η υπερπαραγωγή που έρχεται το φθινόπωρο στην Αθήνα

Ο Θάνος Παπακωνσταντίνου μιλά αποκλειστικά στη LiFO για την πιο αναμενόμενη παράσταση της επερχόμενης σεζόν, για τη διαχρονική γοητεία του μύθου που φαντάστηκε ο Μπραμ Στόκερ στα τέλη του 19ου αιώνα, για το απόλυτο και το αιώνιο μιας ιστορίας που, όπως λέει, τον «διαλύει».
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
Ερωτευμένος με τον Κρέοντα

Θέατρο / Ο Rasche αγάπησε τον Κρέοντα περισσότερο από την Αντιγόνη

«Η εκφορά του λόγου παραδίδεται αμαχητί σε μια άκρατη δραματικότητα, σε ένα υπερπαίξιμο, σε μια βεβιασμένη εμφατικότητα, σε έναν στόμφο παλιακό που θα νόμιζε κανείς πως έχει εξαλειφθεί πλέον. Η σοβαροφάνεια σε όλο το (γοερό) μεγαλείο της». Έτσι ξεκίνησε φέτος η Επίδαυρος.
ΛΟΥΙΖΑ ΑΡΚΟΥΜΑΝΕΑ
Πολεμικοί Ανταποκριτές: Ψάχνοντας την αλήθεια μέσα στο ζόφο του πολέμου

Θέατρο / Πολεμικοί Ανταποκριτές: Ψάχνοντας την αλήθεια μέσα στον ζόφο του πολέμου

Σε μια περίοδο που ο πόλεμος αποτελεί βασικό συστατικό της καθημερινότητάς μας, μια παράσταση εξετάζει όσα μεσολαβούν μεταξύ γεγονότος και πληροφορίας και πώς διαμορφώνουν την τελική καταγραφή και την ιστορική μνήμη.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
Η τραγική ιστορία και η άγρια δολοφονία μιας θαρραλέας περφόρμερ

Θέατρο / Η τραγική ιστορία και η άγρια δολοφονία μιας θαρραλέας περφόρμερ

Όταν η Πίπα Μπάκα ξεκίνησε να κάνει oτοστόπ από την Ιταλία για να φτάσει στην Ιερουσαλήμ δεν φαντάστηκε ότι αυτό το ταξίδι-μήνυμα ειρήνης θα κατέληγε στον βιασμό και τη δολοφονία της. Mια παράσταση που θα δούμε στο Φεστιβάλ Αθηνών αναφέρεται στην ιστορία της.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
Ο Σίμος Κακάλας ξορκίζει τα χάλια μας με μια κωμωδία γέλιου και αίματος

Θέατρο / Ο Σίμος Κακάλας ξορκίζει τα χάλια μας με μια κωμωδία γέλιου και αίματος

Τα «Κακά σκηνικά» είναι «μια κωμική κόλαση» αφιερωμένη στη ζοφερή ελληνική πραγματικότητα, μια απόδραση από τα χάλια της χώρας, του θεάτρου, του παγκόσμιου γεωπολιτικού γίγνεσθαι, ένα ξόρκι στην κατάθλιψη.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
Χρήστος Παπαδόπουλος: «Κάθε μορφή τέχνης χρειάζεται το εσωτερικό βάθος»

Θέατρο / Χρήστος Παπαδόπουλος: «Mε αφορά πολύ το "μαζί"»

Το «τρομερό παιδί» από τη Νεμέα που συμπληρώνει φέτος δέκα χρόνια στη χορογραφία ανοίγει το φετινό 31ο Διεθνές Φεστιβάλ Χορού Καλαμάτας με τους Dance On Ensemble και το «Mellowing», μια παράσταση για τη χάρη και το σθένος της ωριμότητας.  
ΘΟΔΩΡΗΣ ΑΝΤΩΝΟΠΟΥΛΟΣ
Κάνεις χορό γιατί αυτή είναι η μεγάλη σου ανάγκη

Χορός / «Κάνουμε χορό γιατί αυτή είναι η μεγάλη μας ανάγκη»

Με αφορμή την παράσταση EPILOGUE, ο διευθυντής σπουδών της σχολής της Λυρικής Σκηνής Γιώργος Μάτσκαρης και έξι χορευτές/χορεύτριες μιλούν για το δύσκολο στοίχημα τού να ασχολείται κανείς με τον χορό στην Ελλάδα σήμερα.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
Μαρία Κωνσταντάρου: «Ερωτεύτηκα αληθινά στα 58»

Οι Αθηναίοι / Μαρία Κωνσταντάρου: «Δεν παίζω πια γιατί δεν υπάρχουν ρόλοι για την ηλικία μου»

Μεγάλωσε χωρίς τη μάνα της, φώναζε «μαμά» μια θεία της, θυμάται ακόμα τις παιδικές της βόλτες στον βασιλικό κήπο. Όταν είπε πως θέλει να γίνει ηθοποιός, ο πατέρας της είπε «θα σε σφάξω». Η αγαπημένη ηθοποιός που έπαιξε σε μερικές από τις σημαντικότερες θεατρικές παραστάσεις αλλά και ταινίες της εποχής της είναι η Αθηναία της εβδομάδας.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
Ο Γιάννος Περλέγκας ανεβάζει τον «Κατσούρμπο» του Χορτάτση

Θέατρο / Γιάννος Περλέγκας: «Ο Κατσούρμπος μας είναι μια απόπειρα να γίνουμε πιο αθώοι»

Ο Γιάννος Περλέγκας σκηνοθετεί το έργο του Χορτάτση στο πλαίσιο του στο πλαίσιο του Κύκλου Ρίζες του Φεστιβάλ Αθηνών. Τον συναντήσαμε στις πρόβες όπου μας μίλησε για την αξία του Κρητικού συγγραφέα και του έργου του και την ανάγκη για περισσότερη λαϊκότητα στο θέατρο. Κάτι που φιλοδοξεί να μας δώσει με αυτό το ανέβασμα.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
Βασίλης Παπαβασιλείου

Απώλειες / Βασίλης Παπαβασιλείου (1949-2025): Ένας σπουδαίος διανοητής του ελληνικού θεάτρου

«Αυτό, λοιπόν, το οφείλω στο θέατρο: τη σωτηρία από την κακομοιριά μου»: Ο σκηνοθέτης, μεταφραστής, ηθοποιός και δάσκαλος Βασίλης Παπαβασιλείου πέθανε σε ηλικία 76 ετών.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ