9 θεατρικές παραστάσεις για τον Σεπτέμβριο

Οι παραστάσεις του Σεπτεμβρίου Facebook Twitter
«Μούρη γεμάτη μούρα» σε σκηνοθεσία Αθηνάς Δελιάδη. Φωτ.: Ελίνα Γιουνανλή
0

Μούρη γεμάτη μούρα

Από τις 25 Σεπτεμβρίου έως και τις 17 Οκτωβρίου, κάθε Δευτέρα και Τρίτη στις 21:00 στο θέατρο Σταθμός παρουσιάζεται το έργο του Laurence Wilson «Μούρη γεμάτη μούρα» σε σκηνοθεσία Αθηνάς Δελιάδη. 

Σε ένα διαμέρισμα του Λίβερπουλ –που θα μπορούσε να είναι στον κάτω όροφο μιας οποιαδήποτε ελληνικής πολυκατοικίας– μεγαλώνουν μαζί, αλλά και ο καθένας μόνος, τρεις έφηβοι. Ο Τζέικι, η Κέρι και ο Κάμερον –τα τρία πρόσωπα του έργου– είναι ετεροθαλή αδέρφια από την ίδια μητέρα και διαφορετικούς πατεράδες. Μεγαλώνουν σε ένα περιβάλλον όπου οι μόνες διέξοδοι είναι οι τοξικοεξαρτήσεις, η πορνεία και οι συμμορίες. Όταν η μητέρα τους τούς εγκαταλείπει, αναγκάζονται να αναζητήσουν την ουσία της μητρότητας: δηλαδή ό,τι τρυφερά ανθρώπινο επιβιώνει. Το αναζητούν κατά μόνας, αλλά κυρίως μαζί. Οι τρεις τους είναι, ταυτόχρονα, και οι τρεις όψεις της εφηβείας, της ενηλικίωσης, του βλέμματος. Μέσα στους τοίχους του σπιτιού ενυπάρχουν όλοι οι οικογενειακοί δεσμοί, με όποιο πρόσημο, θετικό ή αρνητικό, όλα τα συναισθήματα πλαισιωμένα από μια πραγματικότητα που πρέπει να αντέξουν, διατηρώντας το καταφύγιό τους.

Ερμηνεύουν: Ανδρέας Γιαννακούλας, Μαντώ Παπαρρηγοπούλου, Γιάννης Τσουμαράκης
Μετάφραση: Τζούλια Διαμαντοπούλου
Σκηνοθεσία: Αθηνά Δελιάδη
Βοηθός Σκηνοθέτις - Κίνηση: Ελιάν Ρουμιέ
Μουσική: Johnie Thin (Γιάννης Ιόλαος Μανιάτης) 
Σκηνικό - Κοστούμια: Αλέγια Παπαγεωργίου
Φωτισμοί: Χάρης Δάλλας

ΠασΠορτ – Μια αληθινή περιπέτεια

Οι παραστάσεις του Σεπτεμβρίου Facebook Twitter
Φωτ.: Τάσος Βρεττός

Από τις 30 Σεπτεμβρίου και για λίγες παραστάσεις που θα διαρκέσουν και τον Οκτώβριο μια site specific performance που έκανε ιδιαίτερη εντύπωση την περασμένη χρονιά μάς ξεναγεί μέσα στα ειδικά διαμορφωμένα δωμάτια της πτέρυγας του νοσηλευτηρίου του Ιδρύματος Περιθάλψεως Χρονίως Πασχόντων του Ασύλου Ανιάτων, σε μια εμπειρία για τον καρκίνο, με μια κατάβαση σε έναν προσωρινό σκοτεινό κόσμο και μια ανάβαση στη ζωή, με τις φάσεις από τη διάγνωση μέχρι το ελπιδοφόρο τέλος που όλοι προσδοκούν. Μία Θεματοφύλακας με τη βοηθό της συνοδεύουν στον Τόπο που φυλούν έναν μικρό αριθμό θεατών, στο ταξίδι της περιπλάνησης στη Ζωή, με γενναιοδωρία και ανοιχτή καρδιά. Τρία γυναικεία σώματα, τρεις γυναίκες, συνυπάρχουν στον ίδιο χώρο-Τόπο και συνθέτουν τα στάδια της ασθένειας: το υγιές σώμα, το σώμα που νοσεί, το σώμα μετά τη μαστεκτομή. Οι θεατές έχουν τη δυνατότητα να περιπλανηθούν ελεύθερα μέσα στα 9 δωμάτια-«σταθμούς», ακολουθώντας όποια διαδρομή επιθυμούν, με τον δικό τους ρυθμό, επιλέγοντας τον τρόπο που θα παρακολουθήσουν τις δράσεις, βιώνοντας τελικά ο καθένας μια εξατομικευμένη εμπειρία θεάτρου. Το «ΠασΠορτ – Μια αληθινή περιπέτεια» χρησιμοποιεί στοιχεία από το «καθηλωτικό θέατρο» (immersive theatre), ένα είδος σύγχρονου θεάτρου που καταργεί τα θεατρικά καθίσματα και δημιουργεί/ενθαρρύνει την ανάγκη του θεατή να ανακαλύψει ο ίδιος την προσωπική του διαδρομή μέσα στη θεατρική εμπειρία.  

Συμμετέχουν οι ηθοποιοί: Νίκος Αξιώτης, Εβελίνα Αραπίδη/Έλενα Αρβανίτη, Χρύσα Διαμαντοπούλου, Έλσα Λουμπαρδιά, Σεμέλη Παπαοικονόμου και η χορεύτρια Άννα Ανουσάκη
Κείμενα - Επιλογή κειμένων: Χρύσα Διαμαντοπούλου, Φλώρα Σπύρου, εμπνευσμένες απ’ το αυτοβιογραφικό βιβλίο της Ελεονώρας Σουρλάγκα «ΠασΠορτ Μια αληθινή περιπέτεια»
Σύλληψη ιδέας - Καλλιτεχνική επιμέλεια - Συντονισμός: Χρύσα Διαμαντοπούλου
Εικαστικός- Δημιουργία εγκαταστάσεων: Βασίλης Καβουρίδης
Δημιουργία-επιμέλεια βιωματικών δράσεων: Φλώρα Σπύρου

Ο άνθρωπος απ' το Παντόλσκ

Οι παραστάσεις του Σεπτεμβρίου Facebook Twitter
Φωτ.: Χρήστος Συμεωνίδης

Για δεύτερο χρόνο επαναλαμβάνεται η επιτυχία του Εθνικού Θεάτρου «Ο άνθρωπος απ' το Παντόλσκ» σε σκηνοθεσία Γιώργου Κουτλή, από τις 20 Σεπτεμβρίου στο θέατρο Κιβωτός για περιορισμένο αριθμό παραστάσεων. 

Το αστυνομικό θρίλερ παραλόγου, με κωμικά στοιχεία, όπως χαρακτηρίζει το έργο ο σκηνοθέτης, αφηγείται την ιστορία του Νικολάι, ενός κατοίκου του Παντόλσκ, μιας άχρωμης πόλης στην περιφέρεια της Μόσχας, που συλλαμβάνεται χωρίς να ξέρει γιατί και μεταφέρεται σε ένα αστυνομικό τμήμα της ρωσικής πρωτεύουσας. Εκεί έρχεται αντιμέτωπος με τους αστυνομικούς του τμήματος, οι οποίοι τον υποβάλουν σε μια εκκεντρική ανάκριση, που περιλαμβάνει από ασκήσεις παρατηρητικότητας και κιναισθησίας μέχρι ερωτήσεις που αφορούν την ιστορία της πόλης του, την αβάν-γκαρντ τέχνη και τις ερωτικές του σχέσεις. Μια ψυχολογική ανάκριση που μέχρι την απρόσμενη εξέλιξή της στο φινάλε του έργου δοκιμάζει τα όρια της λογικής του. Το έργο χτυπάει ένα καμπανάκι κινδύνου για το πώς οι μηχανισμοί καταστολής χρησιμοποιούν τους πλέον ευφάνταστους και εκλεπτυσμένους τρόπους για να οδηγήσουν τον πολίτη σε μια καταναγκαστική «ευτυχία» και από εκεί στην αυτοκαταστολή.

Διανομή (με αλφαβητική σειρά): Θανάσης Δόβρης, Ελένη Κουτσιούμπα, Παναγιώτης Μανουηλίδης, Άρης Μπαλής, Αλέξανδρος Σιάτρας, Γιλμάζ Χουσμέν
Μετάφραση - Σκηνοθεσία - Δραματουργική επεξεργασία: Γιώργος Κουτλής
Σύμβουλος δραματουργίας: Βασίλης Μαγουλιώτης
Σκηνικά - Κοστούμια: Πάρις Μέξης
Κίνηση: Αλέξανδρος Βαρδαξόγλου
Μουσική: Παναγιώτης Μανουηλίδης
Φωτισμοί: Αλέκος Αναστασίου

Goodbye, Lindita

Οι παραστάσεις του Σεπτεμβρίου Facebook Twitter
Φωτ.: Θεόφιλος Τσιμάς

Η παράσταση «Goodbye, Lindita» του Μάριο Μπανούσι επαναλαμβάνεται στη Σκηνή «Νίκος Κούρκουλος» του Εθνικού Θεάτρου από τις 20 Σεπτεμβρίου. 

Το «Goodbye, Lindita» διηγείται την ιστορία μιας οικογένειας. Μια σειρά από παράδοξα γεγονότα που συμβαίνουν στο σπίτι φέρνουν στην επιφάνεια έναν κόσμο κρυμμένο, φτιαγμένο από όνειρα και εφιάλτες, μια ανάποδη πραγματικότητα με τους δικούς της κανόνες. Τι χρειάζεται να γίνει για να ολοκληρωθεί ο ύστατος αποχαιρετισμός; Πώς μπορεί να συνεχιστεί η ζωή; Τι σημαίνει αυτός ο θάνατος; Ο νεαρός σκηνοθέτης προτείνει ένα προσωπικό, χειροποίητο εικαστικό θεατρικό σύμπαν, εμπνέεται από το παρελθόν των Βαλκανίων, από ταφικά έθιμα και παραδόσεις πολλών χωρών για να φτιάξει μια παράσταση με κέντρο την απώλεια. Η αφήγηση δομείται πάνω σε μια συνειρμική ακολουθία εικόνων που συνδέουν την κατάσταση του πένθους με μια νέα γέννηση.

Διανομή (με αλφαβητική σειρά): Χρυσή Βιδαλάκη, Μπάμπης Γαλιατσάτος, Εριφύλη Κιτζόγλου, Κατερίνα Κρίστο, Μάριο Μπανούσι, Ελένη Άμπια Νζάνγκα, Βασιάνα Σκοπετέα, Αλεξάνδρα Χασάνι
Σύλληψη - Σκηνοθεσία: Μάριο Μπανούσι
Σκηνικά - Κοστούμια: Σωτήρης Μελανός
Μουσική: Εμμανουήλ Ροβίθης
Φωτισμοί: Τάσος Παλαιορούτας

Ορφανά

Οι παραστάσεις του Σεπτεμβρίου Facebook Twitter
Φωτ.: Σ. Σάμιος

Για δεύτερη χρονιά επαναλαμβάνεται η παράσταση του έργου του Ντένις Κέλι «Ορφανά», από τις 23 Σεπτεμβρίου, στο θέατρο 104, σε σκηνοθεσία Κωνσταντίνου Μάρκελλου.

Ένα από τα πιο διάσημα έργα της σύγχρονης ευρωπαϊκής δραματουργίας, μας μεταφέρει σε μια υποβαθμισμένη γειτονιά του Λονδίνου, όπου η Έλεν και ο Ντάνι ετοιμάζονται να δειπνήσουν γιορτάζοντας την είδηση ότι η Έλεν είναι έγκυος για δεύτερη φορά. Όταν ο αδερφός της Έλεν εισβάλει στο διαμέρισμα του ζευγαριού με ρούχα βουτηγμένα στο αίμα, κρυμμένα μυστικά και απωθημένα χρόνων θα ξυπνήσουν μια σειρά συγκρούσεων στους κόλπους μιας κατά τα άλλα φιλήσυχης οικογένειας. Με το πέρας της βραδιάς κανένα πρόσωπο δεν θα είναι το ίδιο, καμία σχέση δεν θα έχει μείνει αδιατάρακτη. Ματαιώσεις, πράξεις ανομολόγητες και αποφασιστικές αρνήσεις θα έχουν τραγικές επιπτώσεις στη ζωή όλων. Με φόντο τις δυσλειτουργικές ενδοοικογενειακές σχέσεις, το έργο κρύβει στον πυρήνα του έναν πολυδιάστατο κριτικό στοχασμό απέναντι στις έννοιες «ασφάλεια», «προστασία», «συνείδηση», «αποδοχή του διαφορετικού», «τοξικοί οικογενειακοί δεσμοί» και «κοινωνική ευθύνη», ασκώντας δριμεία κριτική απέναντι σε εγκλήματα ρατσιστικού μίσους. 

Παίζουν οι ηθοποιοί: Ελένη Στεργίου, Χρήστος Παπαδόπουλος, Κωνσταντίνος Μάρκελλος & ο μικρός Κωνσταντίνος Σπανός
Μετάφραση - Σκηνοθεσία: Κωνσταντίνος Μάρκελλος
Σκηνικά - Κοστούμια: Αρετή Μουστάκα
Σχεδιασμός Φωτισμών: Στέλλα Κάλτσου
Μουσική - Sound Design: Διαμαντής Αδαμαντίδης (Inner D)

Και εφύτευσεν ο Θεός παράδεισον

Οι παραστάσεις του Σεπτεμβρίου Facebook Twitter
Φωτ.: Δομνίκη Μητροπούλου

Η επιτυχημένη παράσταση των C. for Circus «Καὶ ἐφύτευσεν ὁ Θεὸς παράδεισον» σε κείμενο και σκηνοθεσία της Βαλέριας Δημητριάδου επιστρέφει για δεύτερη χρονιά στο Σύγχρονο Θέατρο, από τις 20 Σεπτεμβρίου και για λίγες μόνο παραστάσεις, φέρνοντας επί σκηνής με ένα πρωτότυπο έργο το φλέγον ζήτημα του sex trafficking. 

Το έργο, με τον τίτλο του εμπνευσμένο από το 2,8 κεφάλαιο της Γένεσης της Παλαιάς Διαθήκης, πραγματεύεται ένα τραγικά επίκαιρο θέμα, μία από τις ισχυρότερες μορφές έμφυλης βίας. Υπερεξουσία ανθρώπων στη ζωή άλλων με μόνο κίνητρο το κέρδος, σωματική και ψυχολογική βία, κυκλώματα, οργανωμένο έγκλημα που επεκτείνει διαρκώς τη δράση του και ζωές που χάνονται, είτε κυριολεκτικά είτε μεταφορικά, με το να ζουν υπό τη σκιά και τον φόβο του θύτη.

Έντεκα ηθοποιοί σε έντεκα ρόλους λειτουργούν σαν ένα σώμα και καταθέτουν ο καθένας από τη σκοπιά του το δικό του κομμάτι, συνθέτοντας σταδιακά το παζλ της ιστορίας, ενώ ταυτόχρονα η επί σκηνής ζωντανή μουσική ενισχύει τη δράση και δημιουργεί υποβλητική ατμόσφαιρα.

Παίζουν οι ηθοποιοί: Αθηνά Αλεξοπούλου, Βαγγέλης Αμπατζής, Παναγιώτης Γαβρέλας, Κωνσταντίνος Κάππας, Μαρία Κατσανδρή, Χρύσα Κοτταράκου, Γρηγόρης Μπαλλάς, Μαρία Προϊστάκη, Αθηνά Σακαλή, Θανάσης Χαλκιάς, Σπύρος Χατζηαγγελάκης
Κείμενο - Σκηνοθεσία : Βαλέρια Δημητριάδου
Σκηνικά - Kοστούμια: Δήμητρα Λιάκουρα 
Επιμέλεια κίνησης: Ειρήνη Μακρή
Σχεδιασμός φωτισμού: Μελίνα Μάσχα
Πρωτότυπη μουσική: Βαλέρια Δημητριάδου

Θέλω να σου κρατάω το χέρι

Οι παραστάσεις του Σεπτεμβρίου Facebook Twitter
Φωτ.: Ελίνα Γιουνανλή

Για τρίτη χρονιά, στο θέατρο Άλφα, ο Τάσος Ιορδανίδης και η Θάλεια Ματίκα επαναλαμβάνουν το έργο «Θέλω να σου κρατάω το χέρι», από τις 15 Σεπτεμβρίου.

Ο τίτλος του έργου είναι εμπνευσμένος από το τραγούδι των Beatles «I Want to Hold Your Hand» και οι δυο πρωταγωνιστές υποδύονται τους «παράνομους» εραστές που αναζητούν διέξοδο στα προβλήματα των γάμων τους. Σε ένα δωμάτιο ξενοδοχείου ημιδιαμονής οι δυο τους στέκονται δίπλα αλλά και απέναντι, μαζί αλλά και χωριστά. Μία γυναίκα και ένας άντρας επιδίδονται σ' ένα συναισθηματικό και ψυχολογικό bras de fer. Οι δύο ήρωες μάς «προσκαλούν» να ισορροπήσουμε ανάμεσα στο γέλιο και το δάκρυ και να αντιληφθούμε, μέσα από τις συναντήσεις τους, ότι αυτό που ψάχνουμε όλοι μας στο τέλος της ημέρας είναι η ουσιαστική συντροφικότητα. Κάποιον να μας κρατάει το χέρι. Ο Τάσος Ιορδανίδης γράφει ένα έργο με πολλά δραματοποιημένα βιογραφικά στοιχεία, για πράγματα που έχει παρατηρήσει, για κάποιες προσωπικές εμπειρίες ζωής. Για τη συμβίωση. Για τον έρωτα. Για την κοινή πορεία. Για τα προβλήματα. Για τις αμφισβητήσεις και τις ανάγκες της συμβίωσης.

Παίζουν: Τάσος Ιορδανίδης, Θάλεια Ματίκα
Κείμενο: Τάσος Ιορδανίδης
Σκηνοθεσία - Μουσική επιμέλεια: Θάλεια Ματίκα
Σκηνικά - Κοστούμια: Ηλένια Δουλαδήρη
Φωτισμοί: Ζωή Μολυβδά-Φαμέλη

2071 – Ο κόσμος που θα αφήσουμε στα παιδιά μας

Οι παραστάσεις του Σεπτεμβρίου Facebook Twitter
Φωτ.: Σπύρος Περδιού

Το έργο των Chris Rapley & Duncan Macmillan σε σκηνοθεσία Μάνου Καρατζογιάννη με τον Αντώνη Μυριαγκό, που ανεβαίνει στο θέατρο Σταθμός από τις 28 Σεπτεμβρίου έως την 1η  Οκτωβρίου, έχει ως κύριο θέμα την κλιματική κρίση, ένα θέμα που δεν αφορά την επιστήμη αλλά όλους μας. Το «2071» είναι μια «δραματοποιημένη διάλεξη» του κλιματολόγου Chris Rapley και του καταξιωμένου Βρετανού συγγραφέα Duncan Macmillan, που υποστηρίζουν ότι η κλιματική αλλαγή είναι καταρχάς θέμα συναισθηματικό. Ωστόσο, βασίζεται σε επιστημονικά δεδομένα για να στοιχειοθετήσει τη θέση του. Αναλύοντας τον τρόπο με τον οποίο θα διαταραχθεί η κλιματική ισορροπία στην καθημερινή μας ζωή, αλλά και ερευνώντας πιθανές λύσεις, ο Rapley φαίνεται κάπως επιφυλακτικός για την επίλυση του ζητήματος του υπερπληθυσμού και εναποθέτει τις ελπίδες του στις ανανεώσιμες πηγές ενέργειας, διερωτώμενος ουσιαστικά «ποιο είναι το μέλλον που θέλουμε να δημιουργήσουμε». 

Ερμηνεία: Αντώνης Μυριαγκός
Μετάφραση: Δημήτρης Κιούσης
Σκηνοθεσία: Μάνος Καρατζογιάννης
Μουσική: Τηλέμαχος Μούσας

Ο καθένας πεθαίνει μόνος του

CHECK ΤΕΤΑΡΤΗ Οι παραστάσεις του Σεπτεμβρίου Facebook Twitter
Φωτ.: Δάφνη Δίγκα

Για δεύτερη χρονιά παρουσιάζεται στο Studio Μαυρομιχάλη η παράσταση «Ο καθένας πεθαίνει μόνος του», βασισμένη στο ομότιτλο μυθιστόρημα του Χανς Φάλαντα, από τις 30 Σεπτεμβρίου, σε σκηνοθεσία Φώτη Μακρή.

Με ρεαλισμό και ειλικρίνεια στο έργο του, ο Φάλαντα περιγράφει την καθημερινή ζωή των Γερμανών πολιτών και την αντίσταση που πρόβαλαν στον ναζισμό κάποιοι –λίγοι– «συνηθισμένοι» άνθρωποι. Κεντρική ιστορία είναι αυτή των Κβάνγκελ, μια αληθινή ιστορία, την οποία ανακάλυψε ο συγγραφέας σε φακέλους της Γκεστάπο μετά το τέλος του ναζιστικού καθεστώτος.

Ο Ότο Κβάνγκελ είναι εργοδηγός σε ένα εργοστάσιο επίπλων το οποίο έχει μετατραπεί σε εργοστάσιο που φτιάχνει φέρετρα. Η Άννα είναι η γυναίκα του. Όταν ο γιος τους σκοτώνεται στον πόλεμο, αποφασίζουν να αντισταθούν με τον δικό τους τρόπο. Γράφουν καρτ ποστάλ κατά του Χίτλερ και τις αφήνουν σε κεντρικά σημεία για να αφυπνίσουν τον γερμανικό λαό. Με άξονα αυτή την ιστορία, ο Φάλαντα δημιουργεί μια τοιχογραφία γεγονότων, προσώπων και εποχής. Μια διεισδυτική αποτύπωση χαρακτήρων και των κινήτρων, των σκέψεων και της συμπεριφοράς τους απέναντι στο καθεστώς.

Παίζουν: Κωνσταντίνος Δημητρακάκης, Βασιλίνα Κατερίνη, Στέλλα Κρούσκα, Φώτης Μακρής, Στέλιος Πετράκης, Έφη Ρευματά, Φοίβος Σαμαρτζής, Κλεοπάτρα Τολόγκου, Μενέλαος Χαζαράκης
Μετάφραση: Έφη Ρευματά
Διασκευή - Δραματουργική επεξεργασία: Φώτης Μακρής, Στέλλα Κρούσκα, Έφη Ρευματά
Σκηνοθεσία - Φωτισμοί: Φώτης Μακρής
Σκηνικά - Κοστούμια: Μάγδα Καλορίτη
Πρωτότυπη μουσική σύνθεση: Φοίβος Σαμαρτζής

Θέατρο
0

ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ

Δημήτρης Καπουράνης: «Το αόρατο νήμα που ενώνει τα παιδιά μεταναστών είναι το πένθος»

Θέατρο / Δημήτρης Καπουράνης: «Το αόρατο νήμα που ενώνει τα παιδιά μεταναστών είναι το πένθος»

Από τους Αγίους Σαράντα της Αλβανίας μέχρι τη σκηνή του Εθνικού Θεάτρου, η ζωή του βραβευμένου ηθοποιού, τραγουδιστή και σεναριογράφου είναι μια διαρκής προσπάθεια συμφιλίωσης με την απώλεια. Η παράσταση «Μια άλλη Θήβα» τον καθόρισε, ενώ ο ρόλος του στο «Brokeback Mountain» τού έσβησε κάθε ομοφοβικό κατάλοιπο. Δηλώνει πως αυτό που τον ενοχλεί βαθιά είναι η αδράνεια απέναντι σε όσα συμβαίνουν γύρω μας.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΑΝΤΑΖΟΠΟΥΛΟΣ
Μιχαήλ Μαρμαρινός: Το έπος μάς έμαθε να αναπνέουμε ΟΙ ΥΠΟΛΟΙΠΟΙ ΑΡΚΕΤΟΙ ΤΙΤΛΟΙ ΣΤΟ ΤΕΛΟΣ

Θέατρο / Μιχαήλ Μαρμαρινός: «Από μια κοινωνία της αιδούς, γίναμε μια κοινωνία της ξεδιαντροπιάς»

Με τη νέα του παράσταση, ο Μιχαήλ Μαρμαρινός επιστρέφει στην Οδύσσεια και στον Όμηρο και διερευνά την έννοια της φιλοξενίας. Αναλογίζεται το «απύθμενο θράσος» της εποχής μας, εξηγεί τη στενή σχέση του έπους με το βίωμα και το θαύμα που χάσαμε και παραμένει σχεδόν σιωπηλός για τη νέα του θέση ως καλλιτεχνικός διευθυντής του Φεστιβάλ Αθηνών.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
13 λόγοι για να πάμε φέτος στο Φεστιβάλ Αθηνών Επιδαύρου

Θέατρο / 13 λόγοι για να πάμε φέτος στο Φεστιβάλ Αθηνών Επιδαύρου

Τέχνη με φαντασία, αστείρευτη δημιουργία, πρωτοποριακές προσεγγίσεις: ένα επετειακό, εορταστικό, πολυσυλλεκτικό πρόγραμμα για τα 70 χρόνια του Φεστιβάλ Αθηνών Επιδαύρου μέσα από 83 επιλογές από το θέατρο, τη μουσική και τον χορό.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
Κυνηγώντας τον χαμένο χρόνο σε ένα έργο για την εξουσία

Θέατρο / «Δελφίνοι ή Καζιμίρ και Φιλιντόρ»: Ένα έργο για τη μόνιμη ήττα μας από τον χρόνο

Ο Θωμάς Μοσχόπουλος σκηνοθετεί και γράφει ένα έργο-παιχνίδι, εξετάζοντας τις σχέσεις εξουσίας, τον δημιουργικό αντίλογο και τη μάταιη προσπάθεια να ασκήσουμε έλεγχο στη ζωή.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
ΕΠΕΞ ΧΛΟΗ ΟΜΠΟΛΕΝΣΚΙ: Σκηνογράφος-ενδυματολόγος του θεάτρου και της όπερας

Οι Αθηναίοι / Χλόη Ομπολένσκι: «Τι είναι ένα θεατρικό έργο; Οι δυνατότητες που δίνει στους ηθοποιούς»

Ξεκίνησε την καριέρα της ως βοηθός της Λίλα ντε Νόμπιλι, υπήρξε φίλη του Γιάννη Τσαρούχη, συνεργάστηκε με τον Κάρολο Κουν και τον Λευτέρη Βογιατζή, δούλεψε με τον Φράνκο Τζεφιρέλι και, για περισσότερο από 20 χρόνια, με τον Πίτερ Μπρουκ. Η διεθνούς φήμης σκηνογράφος και ενδυματολόγος Χλόη Ομπολένσκι υπογράφει τα σκηνικά και τα κοστούμια στην «Τουραντότ» του Πουτσίνι και αφηγείται τη ζωή της στη LiFO.
ΧΡΗΣΤΟΣ ΠΑΡΙΔΗΣ
«Φάουστ» του Άρη Μπινιάρη, ένα μιούζικαλ από την Κόλαση

Θέατρο / Φάουστ: Ένα μιούζικαλ από την κόλαση

«Ζήσε! Μας λέει ο θάνατος, ζήσε!», είναι το ρεφρέν του τραγουδιού που επαναλαμβάνεται ξανά και ξανά, εν μέσω ομαδικών βακχικών περιπτύξεων – Κριτική της Λουίζας Αρκουμανέα για την παράσταση «Φάουστ» του Γκαίτε σε σκηνοθεσία Άρη Μπινιάρη στο Εθνικό Θέατρο.
ΛΟΥΙΖΑ ΑΡΚΟΥΜΑΝΕΑ
Η Αριάν Μνουσκίν τα βάζει με τους δράκους της Ιστορίας

Θέατρο / Η Αριάν Μνουσκίν τα βάζει με τους δράκους της Ιστορίας

Η μεγάλη προσωπικότητα του ευρωπαϊκού θεάτρου Αριάν Μνουσκίν επιστρέφει στο Φεστιβάλ Αθηνών με το Θέατρο του Ήλιου για να μιλήσουν για τα τέρατα της Ιστορίας που παραμονεύουν πάντα και απειλούν τον ελεύθερο κόσμο. Με αφορμή την παράσταση που αποθεώνει τη σημασία του λαϊκού θεάτρου στην εποχή μας μοιραζόμαστε την ιστορία της ζωής και της τέχνης της, έννοιες άρρηκτα συνδεδεμένες, που υπηρετούν με πάθος την πρωτοπορία, την εγγύτητα που δημιουργεί η τέχνη και τη μεγαλειώδη ουτοπία.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
ΕΠΕΞ ΤΙΤΛΟΙ ΣΤΟ ΤΕΛΟΣ Νίκος Χατζόπουλος

Νίκος Χατζόπουλος / «Αν σκέφτεσαι μόνο το ταμείο, κάποια στιγμή το ταμείο θα πάψει να σκέφτεται εσένα»

Ο Νίκος Χατζόπουλος έχει διανύσει μια μακρά πορεία ως ηθοποιός, σκηνοθέτης, μεταφραστής και δάσκαλος υποκριτικής. Μιλά στη LIFO για το πόσο έχει αλλάξει το θεατρικό τοπίο σήμερα, για τα πρόσφατα περιστατικά λογοκρισίας στην τέχνη, καθώς και για τις προσεχείς συνεργασίες του με τον Γιάννη Χουβαρδά και τον Ακύλλα Καραζήση.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
Τι θα δούμε φέτος στο Διεθνές Φεστιβάλ Χορού Καλαμάτας;

Χορός / Τι θα δούμε φέτος στο Διεθνές Φεστιβάλ Χορού Καλαμάτας;

Maguy Marin, Χρήστος Παπαδόπουλος, Damien Jalet, Omar Rajeh και άλλα εμβληματικά ονόματα του χορού πρωταγωνιστούν στις 20 παραστάσεις του φετινού προγράμματος του 31ου Διεθνούς Φεστιβάλ Χορού Καλαμάτας, που θα πραγματοποιηθεί από τις 18-27 Ιουλίου.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
«Μια άλλη Θήβα»: Η πιο αθόρυβη επιτυχία της θεατρικής Αθήνας

The Review / «Μια άλλη Θήβα»: Η παράσταση-φαινόμενο που ξεπέρασε τους 100.000 θεατές

O Χρήστος Παρίδης συνομιλεί με τη Βένα Γεωργακοπούλου για την θεατρική παράσταση στο Θεάτρο του Νέου Κόσμου, σε σκηνοθεσία Βαγγέλη Θεοδωρόπουλου, που διανύει πλέον την τρίτη της σεζόν σε γεμάτες αίθουσες. Ποιο είναι το μυστικό της επιτυχίας της; Το ίδιο το έργο ή οι δύο πρωταγωνιστές, ο Θάνος Λέκκας και ο Δημήτρης Καπουράνης, που καθήλωσαν το κοινό;
ΧΡΗΣΤΟΣ ΠΑΡΙΔΗΣ
«Διαβάζοντας Ευριπίδη καταλαβαίνεις πού πάτησε η ακροδεξιά»

Θέατρο / «Διαβάζοντας Ευριπίδη καταλαβαίνεις πού πάτησε η ακροδεξιά»

Η Μαρία Πρωτόπαππα σκηνοθετεί την «Ανδρομάχη» στην Επίδαυρο, με άντρες ηθοποιούς στους γυναικείους ρόλους, εξερευνώντας τις πολιτικές και ηθικές διαστάσεις του έργου του Ευριπίδη. Η δημοκρατία, η ελευθερία, η ηθική και η ευθύνη ηγετών και πολιτών έρχονται σε πρώτο πλάνο σε μια πολιτική και κοινωνική τραγωδία με πολυδιάστατη δομή.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
Η «Χρυσή Εποχή»

Αποστολή στο Νόβι Σαντ / Κωνσταντίνος Ρήγος: «Ήθελα ένα υπέροχο πάρτι όπου όλοι είναι ευτυχισμένοι»

Στη νέα παράσταση του Κωνσταντίνου Ρήγου «Χρυσή Εποχή», μια συμπαραγωγή της ΕΛΣ με το Φεστιβάλ Χορού Βελιγραδίου, εικόνες από μια καριέρα 35 ετών μεταμορφώνονται ‒μεταδίδοντας τον ηλεκτρισμό και την ενέργειά τους‒ σε ένα ολόχρυσο ξέφρενο πάρτι.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
CHECK Απόπειρες για τη ζωή της: Ψάχνοντας την αλήθεια για τις υπέροχες, βασανισμένες γυναίκες και τις τραγικές εμπειρίες τους

Θέατρο / Η βάρβαρη εποχή που ζούμε σε μια παράσταση

Ο Μάρτιν Κριμπ στο «Απόπειρες για της ζωή της» που ανεβαίνει στο Θέατρο Θησείον σκιαγραφεί έναν κόσμο όπου κυριαρχεί ο πόλεμος, ο θάνατος, η καταπίεση, η τρομοκρατία, η φτώχεια, ο φασισμός, αλλά και ο έρωτας.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
To νόημα τού να ανεβάζεις Πλάτωνα στην εποχή του ΤikTok

Άννα Κοκκίνου / To νόημα τού να ανεβάζεις το Συμπόσιο του Πλάτωνα στην εποχή του tinder

Η Άννα Κοκκίνου στη νέα της παράσταση αναμετριέται με το «Συμπόσιο» του Πλάτωνα και τις πολλαπλές όψεις του Έρωτα. Εξηγεί στη LiFO για ποιον λόγο επέλεξε να ανεβάσει το αρχαίο φιλοσοφικό κείμενο, πώς το προσέγγισε δραματουργικά και κατά πόσο παραμένουν διαχρονικά τα νοήματά του.
M. HULOT
«Άμα σε λένε “αδελφή”, πώς να δεχτείς την προσβολή ως ταυτότητά σου;»

Θέατρο / «Άμα σε λένε “αδελφή”, πώς να δεχτείς την προσβολή ως ταυτότητά σου;»

Η παράσταση TERAΣ διερευνά τις queer ταυτότητες και τα οικογενειακά τραύματα, μέσω της εμπειρίας της αναγκαστικής μετανάστευσης. Μπορεί τελικά ένα μέλος της ΛΟΑΤΚΙΑ+ κοινότητας να ζήσει ελεύθερα σε ένα μικρό νησί;
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
Ο Αντώνης Αντωνόπουλος από μικρός είχε μια έλξη για τα νεκροταφεία ή Όλα είναι θέατρο αρκεί να στρέψεις το βλέμμα σου πάνω τους ή Η παράσταση «Τελευταία επιθυμία» είναι ένα τηλεφώνημα από τον άλλο κόσμο

Θέατρο / «Ας απολαύσουμε τη ζωή, γιατί μας περιμένει το σκοτάδι»

Ο Αντώνης Αντωνόπουλος, στη νέα του παράσταση «Τελευταία Επιθυμία», δημιουργεί έναν χώρο όπου ο χρόνος για λίγο παγώνει, δίνοντάς μας τη δυνατότητα να συναντήσουμε τους νεκρούς αγαπημένους μας.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
Όσα (δε) βλέπουν τα μέντιουμ

Θέατρο / Όσα (δε) βλέπουν τα μέντιουμ

«Δεν πηγαίνουμε ποτέ στη Μόσχα, όμως η επιθυμία γι’ αυτήν κυλάει διαρκώς μέσα μας» - Κριτική της Λουίζας Αρκουμανέα για τη sold-out παράσταση «Τρεις Αδελφές» του Τσέχοφ, σε σκηνοθεσία Μαρίας Μαγκανάρη στο Εθνικό Θέατρο.
ΛΟΥΙΖΑ ΑΡΚΟΥΜΑΝΕΑ