Kim Gordon – «The Collective»
Ίσως ο κορυφαίος ροκ δίσκος της τελευταίας δεκαετίας, το «Collective» είναι γεμάτο ριζοσπαστικές ιδέες, αντάξιο της κληρονομιάς των Sonic Youth και της ιδιοφυΐας της Gordon. Είναι ιδέες που θα περίμενες από έναν νεότερο καλλιτέχνη και όχι από μια 70χρονη ρόκερ, αλλά εδώ βάζει τα γυαλιά σε πολλούς με μια κορυφαία μείξη από τραπ και χιπ-χοπ αναφορές μέσα από τόνους noise, distortion και reverb και μια εμμονή με τα κινητά τηλέφωνα.
Kim Gordon - "BYE BYE" (Official Music Video)
Bandcamp: kimgordon.bandcamp.com
Charli XCX – «Brat»
To καλοκαίρι του «Brat», που αν δεν το βάλεις στις κορυφαίες ποπ κυκλοφορίες της χρονιάς, τότε τι άλλο θα πρέπει να βάλεις; Σε μια περίοδο γεμάτη χρυσές μετριότητες από διάφορες ομότεχνές της, το «Brat» ξεχωρίζει για την ευθύτητά του και τον «ριζοσπαστικά ευάλωτο» χαρακτήρα του. Δεν θα το δεις στα τσαρτ επειδή ο ήχος του είναι αρκετά πειραματικός, αλλά και αυτά που βλέπεις να ανεβαίνουν δεν είναι και ό,τι καλύτερο. Επιπλέον, η Charli είναι ίσως η μόνη σύγχρονη καλλιτέχνις που κάνει άμεσο και προσιτό στο ευρύ κοινό ένα τόσο στριφνό και δυσκολοχώνευτο μουσικό είδος όπως η hyperpop.
Charli xcx - 360 (official video)
DJ Anderson do Paraíso – «Queridão»
Ο DJ Anderson do Paraiso φτιάχνει ένα υβρίδιο από διάφορα μουσικά είδη και το τελικό αποτέλεσμα ακούγεται σαν μια μείξη βρόμικου μπραζίλιαν φανκ, τίγκα στους στοιχειωμένους ήχους, παρμένους από την παράδοση της βραζιλιάνικης μουσικής. Εντελώς φρέσκος ήχος που, δυστυχώς, δεν κατάφερε να πείσει το μέινστριμ, όπως έκανε πετυχημένα το ρεγκετόν παλιότερα. Και μπορεί να πείθει μια μερίδα του αλτέρνατιβ δυτικού κοινού, αλλά αυτό δεν σημαίνει ότι κατανοούν ή αφομοιώνουν απαραίτητα τους ήχους του.
PATY TREM BARBIE · DJ Anderson do Paraiso · MC MAGRELLA
Bandcamp: nyegenyegetapes.bandcamp.com
Beth Gibbons – «Lives Outgrown»
Έντεκα χρόνια χρειάστηκαν για να κυκλοφορήσει η κυρία των Portishead το δεύτερο σόλο άλμπουμ της. Πολυαναμένομενο και κάπως ξεγραμμένο, το «Lives Outgrown» περιέχει μόνο δέκα τραγούδια που έχουν να κάνουν κυρίως με το πέρασμα του χρόνου, τη μητρότητα, τη θνητότητα και τη θλίψη. Είναι βαριά δουλειά, γεμάτη με μεγαλειώδεις μελαγχολικές chamber pop ενορχηστρώσεις, στοιχεία free jazz, και το έντονα φιλμικό «Whispering Love», που κλείνει τον δίσκο και μοιάζει σαν να γράφτηκε για το σάουντρακ του «Wicker Μan». Ευτυχώς που δεν συζητάμε για τα καλύτερα άλμπουμ του καλοκαιριού αλλά της χρονιάς.
Floating On A Moment · Beth Gibbons
Spotify: Beth Gibbons – «Lives Outgrown»
Cindy Lee – «Diamond Jubilee»
Ένα «πειραγμένο» ψυχεδελικό ηχητικό ταξίδι που διαρκεί για πάνω από δύο ώρες και κάνει αναφορές από τα girl groups της δεκαετίας του ’60, τους Velvet Underground και την Karen Carpenter μέχρι τον Ariel Pink, μέσα σε τόνους ατελείωτου feedback. Αυτές οι δυο ώρες μπορεί να φανούν βαρετές σε πολλούς, σαν να επαναλαμβάνεται ηχητικά, αλλά είναι από τα σπάνια άλμπουμ που λειτουργούν εξαιτίας της lo-fi ατμόσφαιρας που δημιουργούν. Από μια anti-establishment δημιουργό που το κυκλοφόρησε μόνο στο YouTube και ως mp3 αρχείο για να το κατεβάσεις σε μια πλατφόρμα της συμφοράς.
Cindy Lee - Flesh and Blood
Youtube: Cindy Lee – «Diamond Jubilee»
Schoolboy Q – «Blue Lips»
Με τον Kendrick Lamar να αναλώνεται φέτος σε ένα ναρκισσιστικό και ατελείωτο beef με τον Drake −το οποίο, ας ήμαστε ειλικρινείς, δεν πρόσφερε τίποτα μουσικά, εκτός από αρκετές δόσεις κουτσομπολίστικης μικροπρέπειας− δόθηκε η δυνατότητα στον Q να λάμψει, με ένα από τα καλύτερα χιπ χοπ άλμπουμ του 2024. Αρκετά μελετημένη δουλειά από έναν από τους σημαντικότερους ράπερ της γενιάς του, που στο «Blue Lips» αλλάζει ηχητική διάθεση ανά τραγούδι και σε παρασέρνει μαζί του, χωρίς να θυσιάζει την ψυχή του για εύκολα streams στο Spotify.
ScHoolboy Q - THank god 4 me
Spotify: Schoolboy Q – «Blue Lips»
Vince Staples – «Dark Times»
Φέτος είναι η χρονιά του 31χρονου ράπερ: το Netflix πρόβαλε το «Vince Staples Show» με ενθουσιώδεις κριτικές και στα καπάκια έβγαλε και νέο άλμπουμ. Δεν ξέρεις τι ακριβώς να περιμένεις με κάθε νέα του δουλειά, κάτι που τον χαρακτηρίζει από τα πρώτα του άλμπουμ και που σε άλλη περίπτωση θα λειτουργούσε κάπως αρνητικά. Το «Dark Times» μπορεί να θέλει τον χρόνο του για να το εκτιμήσεις δεόντως, αλλά σε αποζημιώνει, αν του αφιέρωσεις τον χρόνο σου, με το μαύρο χιούμορ και την εκλεκτική διάθεσή του. Όπως και η σειρά που δημιούργησε.
Vince Staples - Liars
Spotify: Vince Staples – «Dark Times»
Naemi – «Dust Devil»
Σε αυτό το απίθανο διπλό ηλεκτρονικό άλμπουμ, η νοσταλγία δεν λειτουργεί με τον γνωστό συναισθηματικό τρόπο, αντιθέτως, χρησιμοποιείται για να προσφέρει μια φρέσκια ματιά σε διάφορα μουσικά στυλ που μεσουράνησαν στα ‘90s. Ο Αμερικανός δημιουργός του –με έδρα το Βερολίνο− μαζεύει ένα all-star καστ από την πειραματική πλευρά του Bandcamp και ενώ τη μια στιγμή ακούς ατμοσφαιρικό ambient, στο επόμενο κομμάτι στο γυρίζει στο spoken word ή την dream pop και πάει λέγοντας. Αιθέριοι, αφαιρετικοί ήχοι, απαλά φωνητικά για νυχτερινές αποδράσεις.
naemi - Couch Angel [w/ Arad Acid & Huerco S.]
Jessica Pratt – «Here in the Pitch»
Ποια είναι τα ιδανικά υλικά για αυτό που η Pratt ονομάζει «υπναγωγική ποπ»; Σύμφωνα με το «Here in the Pitch», η συνταγή έχει γερές δόσεις ‘60s ποπ αλά Phil Spector (ή Lee Hazlewood), ολίγον κλασικό Χόλιγουντ και μπόσα νόβα γυναικεία φωνητικά. Τα αναμειγνύεις όλα αυτά μαζί σε ένα μίξερ και σου δίνουν ένα συγκλονιστικό εναρκτήριο κομμάτι που δεν λέει να βγει από το μυαλό σου για μήνες. Ναι, το «Life Is» μοιάζει να υποβαθμίζει το υπόλοιπο εξαιρετικό άλμπουμ που δεν διαρκεί παραπάνω από μισή ώρα, δεν έχει όμως και πολλή σημασία.
Jessica Pratt - "World on a String" (Official Video)
Bandcamp: jessicapratt.bandcamp.com
Kali Uchis – «Orquídeas»
Και εκεί που νόμιζες πως η Uchis ό,τι είχε να πει το είπε με το περσινό «Red Moon in Venus», κυκλοφόρησε στο καπάκι, στην αρχή του χρόνου, μια ανώτερη δουλειά σε πολλά επίπεδα. Αν στο προηγούμενο άλμπουμ πειραματιζόταν με τη neo soul, εδώ επιτέλους αγκαλιάζει τις λατινοαμερικανικές ρίζες της –κατάγεται από την Κολομβία− και παρουσιάζει μια σειρά από απίστευτης ομορφιάς παιχνιδιάρικα και χορευτικά κομμάτια. Υψηλού επιπέδου ρεγκετόν, τρομερές συνεργασίες, ακαταμάχητη αισθητική. Σε κάθε άλμπουμ γίνεται πραγματικά όλο και καλύτερη.
Kali Uchis - Te Mata (Official Video)
Spotify: Kali Uchis – «Orquídeas»
BByMutha – «Sleep Paralysis»
Τελευταία, τα πιο πολυσυζητημένα mainstream γυναικεία ραπ άλμπουμ καταλήγουν να είναι και οι πιο υπερεκτιμημένες δουλειές. Ας όψεται η stan culture. Το χειρότερο που γίνεται είναι ότι υπερτονίζεται μια διάσταση του είδους που δεν θα πρέπει να το αντιπροσωπεύει απόλυτα. Αξιοπρόσεκτες και πειραματικές δουλειές όπως αυτή, μιας γνήσιας κόρης του αμερικανικού Νότου, της BBMytha, τις τρώει το hype και περνάνε απαρατήρητες. Κακώς, εδώ η ράπερ από το Τενεσί επηρεάζεται από την κλαμπ σκηνή της Βρετανίας και κάνει θαύματα.
bbymutha - go!
Bandcamp: bbymutha.bandcamp.com
Kamixlo – «Deathwork»
Γράφαμε στο παρελθόν για τις δυνατότητες του dembow ρυθμού, της ρίζας του ρεγκετόν δηλαδή, ότι μπορεί να προσαρμοστεί σε οποιονδήποτε ήχο και να δώσει ένα διαφορετικό αποτέλεσμα. Δεύτερο άλμπουμ του Χιλιανού Kamixlo στην εταιρεία και η πιο δυνατή δουλειά του ως τώρα. Ταυτόχρονα είναι και ένας από τους πιο ενδιαφέροντες δίσκους που κυκλοφόρησαν στην Pan Records τα τελευταία χρόνια. Ο Kamixlo τραβάει τον ήχο στα απίθανα σκοτάδια του industrial, έχοντας ως πυξίδα τα ‘90s και nu metal μπάντες όπως οι Korn και οι Limp Bizkit.
Kamixlo & Bladee - Death Forever (Snippet) [2024]
Bandcamp: kamixlo.bandcamp.com
Claire Rousay – «Sentiment»
Ένα άλμπουμ που φτιάχτηκε στον δρόμο και σε δωμάτια ξενοδοχείων είναι και η πιο άμεση και μελωδική δουλειά της μέχρι στιγμής και επιτέλους ένας λόγος να βγει από την ανεξάρτητη ηλεκτρονική σκηνή και να την προσέξουν πιο mainstream μέσα. Τα μεταλλικά autotune φωνητικά της ακούγονται περίεργα πάνω σε φολκ φόρμες, αλλά βγάζουν αστείρευτο συναίσθημα. Δεν λείπουν φυσικά οι ambient αναζητήσεις της, ούτε τα field recordings που χαρακτηρίζουν παλιότερα πρότζεκτ της.
please 5 more minutes (feat. Lala Lala)
Bandcamp: clairerousay.bandcamp.com
R.N.A. Organism – «R.N.A.O. Meets P.O.P.O.»
Μια καταπληκτική επανέκδοση ενός πραγματικά παρανοϊκού πειραματικού άλμπουμ, που είναι μια ζωηρή παρακαταθήκη της πειραματικής σκηνής της Kansai τη δεκαετία του ’70. Οι R.N.A. Organism ήταν ο μυστηριώδης 0123, οι Zero και Chance (aka Tatsuo Kohki), που έκαναν ένα είδος dub με drum machine, με ευφάνταστους τίτλους όπως «Say It Loud, I'm Dilettante, I'm Proud» – τώρα, αν ένα κομμάτι είχε έναν τέτοιο τρελό τίτλο, δεν θα το άκουγες;
RNA Organism R.N.A.O meets P.O.P.O 1980 ► Nativity
Bandcamp: rnaorganism.bandcamp.com
«Ghana Special 2: Electronic Highlife & Afro Sounds In The Diaspora, 1980-93»
Μια ακόμη υπέροχη συλλογή από τραγούδια που γράφτηκαν από μουσικούς που έφυγαν από την Γκάνα και εγκατάσταθηκαν στη βόρεια Ευρώπη, και συγκεκριμένα στη Γερμανία, τις δεκαετίες του ’80 και του ’90, δημιουργώντας ηχητικά υβρίδια και έναν ιδιαίτερο ήχο που ενσωματώνει στοιχεία τόσο από την αμερικανική ντίσκο, το R&B, το ευρωπαϊκό new wave όσο και από τη soca και το zouk της Καραϊβικής.
Andy Vans - Adjoa Amisa
