— Πού μεγάλωσες;
Μέχρι τα 8 μου στη Μεθώνης, στα Εξάρχεια, και από τα 8 μέχρι τα 18 στα Ψηλαλώνια στην Πάτρα. Τα καλοκαίρια τα περνούσα στο χωριό μου, στα Τζουμέρκα, όπου ήταν τέλεια, ή στη Μύκονο, όπου έχουμε συγγενείς ‒ κουλό combo γενικά.
Έχω τρεις μεγάλες αδερφές, με τις οποίες δεν έχω ζήσει πολύ στο ίδιο σπίτι, γιατί με περνάνε 11, 23 και 25 χρόνια, οπότε έφυγαν από το σπίτι όταν ήμουν ακόμα μικρή. Μόνο με την τρίτη αδερφή μου την Έλενα έχω ζήσει λίγο μαζί, μέχρι που έφυγε κι αυτή όταν ήμουν 11-12. Μεγάλωσα κάπως σαν μοναχοπαίδι, αν εξαιρέσουμε τον Φράνκι, τον οικογενειακό μας σκύλο.
Ο μπαμπάς μου πέθανε όταν ήμουν 9 χρονών οπότε κυρίως μεγάλωσα με τη μαμά μου. Γενικά όμως πάντα υπήρχε ζωή στο σπίτι – οι αδερφές μου έχουν όλες παιδιά οπότε είμαστε πολύς λαός. Πολλά οικογενειακά τραπέζια, πολλά πάρτι, πολλοί φίλοι, πολύ παιχνίδι, πολλή αγάπη, αλλά και τσακωμοί κι εντάσεις κι όλα. Επειδή ήμουν το πιο μικρό της οικογένειας κάπως έλαβα πολλή αγάπη και προσοχή. Πολύ χαϊδεμένο παιδί!
— Πώς ασχολήθηκες με τη μουσική;
Τυχαία. Πρώτη γυμνασίου η μάνα μου ήθελε να με στείλει σε μουσικό σχολείο γιατί ήμουν πολύ υπερκινητικό παιδί κι ήθελε να μπορώ να ξεδίνω κάπου. Εγώ δεν ήθελα με τίποτα γιατί όλοι μου οι φίλοι θα πήγαιναν στο γυμνάσιο της γειτονιάς αλλά συμφωνήσαμε ότι αν πάω θα μου πάρει ντραμς.
Μέχρι τότε δεν είχα καμία σχέση με τη μουσική. Στο μουσικό απέκτησα μια αρκετά σφαιρική μουσική παιδεία γιατί έκανα τύμπανα, μαρίμπα, πιάνο, μαντολίνο, παραδοσιακή, βυζαντινή κι ευρωπαϊκή μουσική.
Η μεγάλη μου αδερφή, η Γιούλη, μου πήρε στα 14 μια κιθάρα και άρχισα να μαθαίνω να παίζω από tutorials στο YouTube. Ταυτόχρονα μόλις είχα μπει στην εφηβεία, ξέρεις πως είναι αυτά, (πρώτοι έρωτες κ.λπ.), και κάπως μου βγήκε αυθόρμητα να διοχετεύω την ενέργειά μου εκεί.
Στα 16 μου είχα ανεβάσει στο YouTube ένα βιντεάκι που έλεγα ένα τραγούδι μου στα σκαλιά της πολυκατοικίας μου στην Πάτρα. Χωρίς να έχω παίξει καν μπροστά σε κόσμο ή να έχω μπει ποτέ στούντιο, με ανακάλυψε η Mahayana Records και ξαφνικά είχα ένα τριετές δισκογραφικό συμβόλαιο με μια σούπερ τίμια, φρέσκια εταιρία. Πρώτο άλμπουμ στα 17. Μετά έφυγα Λονδίνο για σπουδές όπου έβγαλα το δεύτερο μου άλμπουμ και το «Broken Greek EP» μαζί με τον Brodsky και ενδιάμεσα κάποια singles και covers.
— Τι ετοιμάζεις τώρα;
Οι τελευταίες μου δουλειές είναι οι δύο διασκευές στα παραδοσιακά κομμάτια που έμαθα από τον Χρήστο Φωτίου, τα «Τσοπανάκος ήμουνα» και «Αθαμανία Όμορφη». Ετοιμάζω το τρίτο μου άλμπουμ, που θα βγει τον Σεπτέμβρη. Το «If you were a bird», το πρώτο κομμάτι από το επερχόμενο άλμπουμ, έχει ανέβει ήδη σε Bandcamp και YouΤube.
Sma Rag Da - If you were a bird
—Γιατί διασκεύασες τον «Τσοπανάκο»;
Εκτός απ' το ότι η εκτέλεση του Χρήστου Φωτίου, η ενορχήστρωση και όλο το soundscape είναι ένα έπος, υπάρχει κάτι στις μελωδίες του «Τσοπανάκου» που με έκαναν να πιστεύω πως μπορεί να σταθεί και εκτός του πλαισίου της παραδοσιακής μουσικής. Έχει κάτι πολύ σύγχρονο και ήθελα να δω τι θα συνέβαινε αν άλλαζα την ενορχήστρωση.
— Έχεις κατοικίδιο;
Έχω τον αδελφό μου, τον Φράνκι, ένα αρκούδι Κόκερ-Γκριφόν, που όμως μένει με τη μαμά μου στην Πάτρα. Eίχα και τον Ραλφίνο, τον καλύτερο σκύλο του κόσμου, αλλά χώρισα και τον κράτησε η πρώην μου (hashtag: θεέ μου, πόνος).
— Ποιο είναι το χειρότερο νέο που άκουσες τελευταία;
Δυστυχώς διαβάζοντας αυτή την ερώτηση δεν μου ήρθε μόνο ένα. Θέλω να σταθώ όμως στο θέμα των εξορύξεων για υδρογονάνθρακες σε Ήπειρο, Ιόνιο, Κρήτη, Πελοπόννησο, ή πιο απλά στο ⅓ της Ελλάδας, για το οποίο έμαθα πρόσφατα. Κάπως περίεργο να μην έχουμε ιδέα σχετικά με το ότι το ⅓ της χώρας μας (ξηρά και θάλασσα) έχει διατεθεί για έρευνα κι εξορύξεις σε εταιρείες κυρίως ξένων ενδιαφερόντων, έτσι;
Δεν είναι μια περιοχή, είναι πολλές, και τις έχουν παραχωρήσει όλες για τρεις και μια, χωρίς να έχουν ζυγίσει καλά τον τεράστιο κίνδυνο και από περιβαλλοντική άποψη αλλά και για τον τουρισμό. Όποιος έκανε τις διαπραγματεύσεις κι έκλεισε αυτές τις συμφωνίες δεν είναι και πολύ ταλαντούχος στη δουλειά του απ' ό, τι όλα δείχνουν. Κοινώς, νιώθω πως για ακόμη μια φορά μας έπιασαν μαλάκες.
Αν διαβάζετε αυτήν τη στιγμή τη συνέντευξη, θέλω να σας παρακαλέσω να το ψάξετε και να ενημερωθείτε, γιατί υπάρχουν πράγματα που μπορεί κανείς να κάνει. (Σε πρώτη φάση υπογράψτε ό,τι αίτηση υπάρχει online. Αρχίστε από εδώ και συνεχίστε να ψάχνετε.)
— Ποιο είναι το πιο τρελό μέρος που έχεις δει σ' αυτόν τον πλανήτη;
Ενδιαφέρουσα η χρήση του όρου «δει» σε αυτή την ερώτηση. Γιατί στην πραγματικότητα όντως τα πιο τρελά μέρη δεν τα έχω επισκεφτεί, αλλά τα έχω δει στα άπειρα ντοκιμαντέρ που βλέπω καθώς και στο Google Street View.
Ένα από τα αγαπημένα μου πράγματα στον κόσμο είναι να βάζω μουσική και να πηγαίνω σε τυχαία μέρη στον κόσμο με Google Street View. Πλέον έχουν πάει παντού – σε δάση, σε νησιά, στη μέση του ωκεανού, σε ερήμους. Ένα από τα πιο τρελά μέρη είναι η Μογγολία και το Νεπάλ, καθώς και κάτι απίστευτα νησιά στη μέση του πουθενά. Από μέρη που έχω επισκεφτεί, όσο μίζερο κι αν ακουστεί, λόγω συναισθηματικών λόγων, θα πω τα Τζουμέρκα. Δεν υπάρχει κάτι πιο εντυπωσιακό από την παρθένα φύση για μένα και όλα τα ταξίδια που έχω κάνει στο εξωτερικό ήταν κυρίως σε πόλεις.
— Ποιο ταξίδι ονειρεύεσαι αυτό τον καιρό;
Συζητάμε με τους φίλους μου δύο ταξίδια, ένα στα Μετέωρα για κυνήγι τρούφας (μην κρίνετε) και ένα roadtrip για ένα φεστιβάλ Balkan μουσικής στη Ρουμανία. Ή στη Βουλγαρία. Τέλος πάντων, δεν έχει σημασία ο προορισμός, λένε.
Info: To «Air Sickness Bag» κυκλοφορεί τον Σεπτέμβριο.
