Για το μόνο θέμα που δεν θέλει να μιλήσει ο Moby είναι η Νάταλι Πόρτμαν ‒ και γιατί να θέλει άλλωστε; Παραλίγο να «ακυρωθεί» ή καλύτερα να αυτοακυρωθεί, όταν πριν από μερικά χρόνια είχε κυκλοφορήσει η αυτοβιογραφία του στην οποία ανέφερε τη σύντομη σχέση που υποτίθεται ότι είχαν. Η Πόρτμαν δεν τα θυμόταν ακριβώς έτσι και τον άδειασε κανονικότατα, αποκαλώντας τον «creepy old man» που σε ελεύθερη μετάφραση σημαίνει «γερολιγούρης».
Όταν γνωρίστηκαν εκείνη ήταν 18 ετών κι εκείνος πάνω από 30, την πέρναγε 14 χρόνια. Τέλος πάντων, για να μην τα πολυλογούμε, τη γλίτωσε αρκετά φτηνά, αλλά δεν μου δίνεται η ευκαιρία να τον ρωτήσω ποια είναι η άποψή του για το cancel culture. Αντ’ αυτού, κατά τη διάρκεια της βιντεοκλήσης, συζητάμε για τον βιγκανισμό, τους ιούς και για το νέο του άλμπουμ «Resound NYC» κάτω από το άγρυπνο βλέμμα δύο ατόμων που παρακολουθούν μην τυχόν πάει τίποτα στραβά στην κουβέντα: μιας συμπαθέστατης Ασιάτισσας που δουλεύει στη δισκογραφική του εταιρεία και ενός τύπου που πιθανότατα είναι ο ατζέντης του.
Τον πετυχαίνω στο σπίτι του στο Λος Άντζελες και με ενδιαφέρει να μάθω πώς πέρασε κατά την διάρκεια των lockdowns επειδή το «Resound NYC» είναι το δεύτερο άλμπουμ που θα κυκλοφορήσει μέσα στο 2023. Έχει προηγηθεί το «Ambient 23».
«Με το “Resound NYC” πήρα περισσότερες ελευθερίες και θα έλεγα ότι είναι πιο επιθετικός δίσκος. Μου περιγράφει τη διαδικασία της ηχογράφησής του που εξαιτίας της καραντίνας ήταν εντελώς ανορθόδοξη».
«Θα είμαι ειλικρινής, αν και διστάζω να πω ότι στην καραντίνα δεν ήταν τόσο άσχημα να ζεις εδώ», αναφέρει. «Ο καιρός ήταν καλός οπότε, όταν είχα συσκέψεις ή έβλεπα φίλους μου, το έκανα έξω. Ντρέπομαι που το λέω επειδή νιώθω άσχημα για τους φίλους μου που βίωσαν την καραντίνα σε γκρι, σκοτεινές πόλεις».
Όπως λέει, δεν σταματά να δουλεύει. «Δεν βγαίνω συχνά έξω και δεν κάνω διακοπές. Αυτήν τη στιγμή ετοιμάζω δυο βιβλία και μόλις κυκλοφόρησα την πρώτη μου ταινία που μπορεί να δει κανείς δωρεάν στο ΥοuTube ή να την κατεβάσει στο Vimeo. Λέγεται Punk rock vegan movie και είναι ακριβώς αυτό που λέει ο τίτλος: μια ιστορία του πανκ ροκ, των δικαιωμάτων των ζώων και του βιγκανισμού. Βγήκε πριν από μια εβδομάδα και ήδη έχει πάρει κάποια βραβεία, κι αυτό είναι ωραίο. Μπορεί κανείς να τη δει δωρεάν, επειδή τη θεωρώ ένα είδος ακτιβισμού».
Ο Moby είναι ένας από τους πιο διάσημους vegan του κόσμου, πριν καν αυτό γίνει τάση. Ειδικά όσον αφορά τα ζώα, είναι γνωστός για τον ακτιβισμό του και συχνά ποστάρει σχετικά στα σόσιαλ.
«Είμαι vegan εδώ και 35 χρόνια», μου λέει. «Όταν αποφάσισα να γίνω το 1987 ήταν πολύ περίεργο, επειδή κανένας δεν ήξερε ούτε πώς να προφέρει τη συγκεκριμένη λέξη. Υπάρχουν τόσα οφέλη από το να είναι κανείς vegan και φυσικά τόσοι πολλοί λόγοι, όπως η κλιματική αλλαγή, η αντίσταση στα αντιβιοτικά, η υγεία κ.λπ. Για μένα προσωπικά ο λόγος ήταν ότι δεν μπορούσα συνειδητά να συμμετέχω σε κάτι που προκαλεί πόνο στα ζώα. Μέχρι και σήμερα αισθάνομαι φρίκη στην ιδέα ότι τα ζώα υποφέρουν».
Είναι τέτοια η αγάπη του που πρόσφατα είχε κάνει την αμφιλεγόμενη δήλωση ότι αν όλοι οι άνθρωποι στον πλανήτη δεν έτρωγαν κρέας, θα είχαμε αποφύγει τις πανδημίες.
«Έχει ενδιαφέρον επειδή, αν ρωτήσεις οποιονδήποτε επιδημιολόγο, θα παραδεχτεί ότι όλοι οι ιοί είναι ζωονοσογόνοι, αλλά όταν προτείνεις να σταματήσουμε να χρησιμοποιούμε τα ζώα για τροφή και να παραβιάζουμε τα ζωικά περιβάλλοντα, θα σου πουν ότι κάτι τέτοιο δεν είναι ρεαλιστικό. Και εκεί σκέφτομαι ότι με αυτό τον τρόπο βάζουμε τις πανδημίες πάνω από την υγεία. Είναι επομένως επιλογή μας και θα μπορούσαμε πολύ εύκολα να το αποτρέψουμε, αν ο κόσμος δεν ήταν τόσο προσκολλημένος στα McDonald’s και το Burger King».
moby ft. Lady Blackbird - 'Walk With Me' (Resound NYC Version)
Σε αυτό το σημείο μας επαναφέρουν στην τάξη επειδή είναι ικανός να συζητά με τις ώρες γι΄ αυτά και πρέπει κάποια στιγμή να μιλήσουμε και για το νέο του άλμπουμ −αυτός είναι ο σκοπός της συνέντευξης εξάλλου−, το οποίο είναι η συνέχεια του πρότζεκτ του «Reprise», όπου είχε πιάσει από την αρχή παλιά του κομμάτια και τα ξαναηχογραφούσε με μια κλασική ορχήστρα και μια γκόσπελ χορωδία. Όλα ξεκίνησαν πριν από έξι χρόνια, όταν παραβρέθηκε σε μια συναυλία του Brian Ferry στο Λος Άντζελες στην οποία εκείνος ερμήνευε τα κομμάτια του με τη συνοδεία μιας ορχήστρας, και του ζήτησαν να κάνει κάτι παρόμοιο. Δύο χρόνια μετά, το επιχείρησε με τον διευθυντή ορχήστρας Gustavo Dudamel.
Το «Reprise» συνέβη όταν έδειξε ενδιαφέρον να το κυκλοφορήσει η Deutsche Grammophon. «Είναι η πιο παλιά και πιο αναγνωρισμένη δισκογραφική στον πλανήτη και φυσικά άδραξα την ευκαιρία. Απλά λάτρεψα τη διαδικασία να ξαναεπισκεφτώ αυτά τα παλιά κομμάτια και να τα φτιάξω από την αρχή.
Η διαφορά με την καινούργια δουλειά είναι ότι στο “Reprise” χρησιμοποιώ κυρίως ακουστικά όργανα. Με το “Resound NYC” πήρα περισσότερες ελευθερίες και θα έλεγα ότι είναι πιο επιθετικός δίσκος». Μου περιγράφει τη διαδικασία της ηχογράφησής του που εξαιτίας της καραντίνας ήταν εντελώς ανορθόδοξη. Αντί για μια μεγάλη ορχήστρα, χρησιμοποίησε ένα κουιντέτο που έπαιζε διαφορετικά μέρη των κομματιών ξανά και ξανά, με διαφορετικές προσεγγίσεις κάθε φορά.
Το πιο δύσκολο όμως μέρος της, ήταν η χορωδία, που συνήθως αποτελείται από 15 με 20 άτομα. Αναγκάστηκε να περιορίσει τον αριθμό τους επειδή ήταν επικίνδυνο να έχει τόσους ανθρώπους σε ένα δωμάτιο να στέκονται δίπλα ο ένας στον άλλο και να τραγουδάνε.
Στο εικοστό του άλμπουμ συμμετέχουν και πολλοί πασίγνωστοι ερμηνευτές, όπως ο Ricky Wilson (Kaiser Chiefs), ενώ έχουν δανείσει φωνή στα κομμάτια του από τη Sinead O’Connor μέχρι τον Freddie Mercury και την Britney Spears.
Υπάρχει κάποιος που θέλει διακαώς να συνεργαστεί μαζί του και δεν τα έχει καταφέρει; «Μου αρέσει πολύ ο James Blake. Τον έχω προσεγγίσει αρκετές φορές τα τελευταία χρόνια και άλλοτε είναι απασχολημένος ή απλά δεν ενδιαφέρεται. Μάλλον πρέπει να τα παρατήσω επειδή ξεκάθαρα δεν θέλει να συνεργαστεί μαζί μου», λέει αφήνοντας έναν αναστεναγμό.
Η κουβέντα πηγαίνει στο πόσο αγαπάει την Ακρόπολη και μπορεί να είναι κλισέ αλλά ακόμη θυμάται όταν ανέβηκε στον λόφο όταν επισκέφτηκε για πρώτη φορά την Ελλάδα στα ‘90s:
«Στεκόμουν εκεί χαμένος στις σκέψεις μου. Από τη μια είχες τον ελληνικό πολιτισμό, που ήταν η απαρχή της δυτικής κουλτούρας, της δημοκρατίας, της δυτικής φιλοσοφίας και μουσικής, η απαρχή των δικαιωμάτων των ζώων με τον Πυθαγόρα, και αναρωτιόμουν τι συνέβαινε πριν από αυτό στη Μεσόγειο και την Ανατολή. Είναι συναρπαστικό να φαντάζεσαι τον τρόπο σκέψης των αρχαίων Ελλήνων και το πώς, περιτριγυρισμένοι από το χάος και σε έναν κόσμο που δεν μπορούσαν να κατανοήσουν, έχτισαν μια τέτοια αξιοθαύμαστη κατασκευή».
Θα μας κλείσουν το τηλέφωνο με τη βία έτσι όπως πάει η συζήτηση, αλλά προλαβαίνω να τον ρωτήσω για τη σχέση του με τον Elon Mask, καθώς ήταν από τους πρώτους διάσημους που αποχώρησαν από το Twitter όταν το αγόρασε.
«Είναι μια λίγο αστεία και λυπητερή ιστορία. Γνωριζόμαστε με τον Elon εδώ και πολύ καιρό. Θα έλεγα ότι ήμασταν φίλοι και για να είμαι ειλικρινής δεν ξέρω τι του συνέβη και έγινε αυτός ο δεξιός weirdo. Eίναι κάπως θλιβερό και απογοητευτικό. Σε κάνει να αναρωτιέσαι, αν έχεις 40 δισεκατομμύρια δολάρια να ξοδέψεις, γιατί αγοράζεις το Twitter και δεν τα διαθέτεις για να προστατέψεις τη δημοκρατία ή να παλέψεις για την κλιματική αλλαγή, να προστατέψεις τα τροπικά δάση ή τους ωκεανούς; Γιατί το Twitter; Και μάλιστα να το κάνεις πιο ανοικτό σε δεξιούς.
Δεν ήθελα να συμμετέχω σε κάτι τέτοιο. Ένα πρωί πόσταρε κάτι ιστορίες με fake news και φωτογραφίες με όπλα και είπα αυτό ήταν. Δεν ξαναασχολούμαι. Είναι μια σκέτη αηδία. Μου αρέσουν τα σόσιαλ μίντια και τα θεωρώ χρήσιμα για να μιλήσεις για τα δικαιώματα των ζώων και όσα ετοιμάζεις, αλλά το Twitter έχει γίνει μια δεξαμενή που ελκύει ακροδεξιές απόψεις, κάθε περίεργο ρατσισμό και τον αντισημιτισμό.
Πλέον χρησιμοποιώ το Instagram, τα ΥοuTube Shorts και λίγο το TikTok. Όχι πολύ το τελευταίο, επειδή είναι σχεδιασμένο για έφηβους και ως 57χρονος δεν έχω καμιά δουλειά να περνάω πολύ χρόνο εκεί πέρα».
moby ft. Marisha Wallace - In This World (Resound NYC Version)
To «Resound NYC» θα κυκλοφορήσει στις 12 Μαΐου από τη Universal Music.
Το άρθρο δημοσιεύθηκε στην έντυπη LiFO.
