Ο Matt Elliott δεν εμπιστεύεται κανένα πολιτικό (αλλά ούτε κι αυτοί ακούνε τη μουσική του)

Ο Matt Elliott δεν εμπιστεύεται κανένα πολιτικό (αλλά ούτε κι αυτοί ακούνε τη μουσική του) Facebook Twitter
0

Ο Matt Elliott κυκλοφόρησε φέτος τη νέα του προσωπική δουλειά που έχει τίτλο « The Calm Before» και επιστρέφει στην χώρα μας για μια ακόμη φορά στο πλαίσιο της περιοδείας του για την προώθηση του άλμπουμ. Είχε γίνει ευρύτερα γνωστός το 1996 με το ‘Semtex’, ένα από τα πιο σημαντικά drum&bass άλμπουμ των '90s. Τότε υπέγραφε σαν Third Eye Foundation και η μουσική του ήταν περισσότερο ηλεκτρονική και ατμοσφαιρική. Σαν Matt Elliot, το υλικό του είχε πάντοτε ένα πιο προσωπικό χαρακτήρα, ήταν πιο φολκ, πιο άμεσο.

Τα τελευταία χρόνια κυκλοφορεί και με τα δύο ονόματα και κάπως σε προϊδεάζει γι’ αυτό που θα ακούσεις. Είναι σαν ο συμπαθής καλλιτέχνης να παίζει ένα ευχάριστο παιχνίδι μαζί σου ανάλογα με το ύφος του υλικού που θέλει να βγάλει προς τα έξω.

Αντλώ την έμπνευση μου όμως πάντα από την ερωτική απογοήτευση, την αγάπη χωρίς ανταπόκριση, την εμμονή μου με τον θάνατο και το μίσος γι' αυτούς που είναι στην εξουσία. Αυτό δεν έχει αλλάξει με τα χρόνια. Σκέφτομαι αρκετά τελευταία τι σημαίνει η μουσική για μένα.

«Κυκλοφορούσα τις κιθαριστικές δουλειές μου πάντοτε ως Matt Elliott. Μου αρέσει να γράφω μουσική έτσι πάρα ως Third Eye Foundation. Πάντοτε έχω μια κιθάρα κοντά μου. Προσωπικά μου είναι κόπος να ανοίξω ένα λάπτοπ και να αρχίσω να προγραμματίζω beats αν και ξεκινάω δουλειά σε ένα νέο Third Eye Foundation άλμπουμ. Έχω ξεκινήσει να δουλεύω με ένα νέο τρόπο και θέλω να δω αν θα λειτουργήσει», λέει σήμερα.

Ο Matt Elliott γεννήθηκε στο Μπρίστολ και η μουσική τον κέρδισε από πολύ μικρό. Τα παράτησε όλα για να της αφοσιωθεί όταν έγινε 16 χρονών και ξεκίνησε να δουλεύει για ένα διάσημο δισκοπωλείο της πόλης του. Η εμπειρία του εκεί καθόρισε την μουσική του πορεία. Όταν είχε επισκεφτεί την Ελλάδα ως σόλο καλλιτέχνης για πρώτη φορά, το 2008,  για το πρώτο φεστιβάλ που είχε διοργανώνει η Lifo, είχε εξομολογηθεί ότι η μουσική τον είχε μαγέψει από όταν ήταν πολύ μικρό παιδί.

«Ήμουν σε μια ρωσική ορθόδοξη εκκλησία όταν άκουσα για πρώτη φορά τη χορωδία να τραγουδάει. Ήταν κάποιου είδος έμπνευση για να κατανοήσω καλύτερα τη μουσική και τον τρόπο που επηρεάζει άμεσα τα συναισθήματά σου. Παρόλο που ήμουν μόνο 7 χρόνων, προσπαθούσα να καταλάβω πώς αυτή η μουσική σου προκαλεί θλίψη. Ακόμη πιστεύω στη βασική αρχή: ότι η μουσική είναι μια έκφραση, ότι η πραγματική μουσική έρχεται από την καρδιά» είχε πει.

Σήμερα έχουν περάσει αρκετά χρόνια από τότε που είχε καθηλώσει το κοινό εκείνη την βραδιά. Αγαπάει ακόμη πολύ την Ελλάδα.

«Μου αρέσει το χάος της. Βρίσκω τους ανθρώπους πολύ ανοικτούς και γεναιόδορους και προσωπικά μου αρέσει να παίζω εδώ πολύ. Το κοινό της Ελλάδας σε σέβεται. Έχω να έρθω δυο χρόνια στην Αθήνα οπότε δεν θέλω να πω πολλά μιας και δεν ξέρω αν έχει αλλάξει», αναφέρει.

«Προσωπικά, έχω αλλάξει αρκετά σαν άνθρωπος αλλά κάποια πράγματα παραμένουν τα ίδια. Σίγουρα όλοι αλλάζουμε με τον καιρό. Έχω ταξιδέψει σχεδόν σε όλο τον κόσμο και έχω ζήσει πολλά από μεγάλες χαρές και μεγάλες δυστυχίες. Έχω πληγωθεί αλλά έχω πληγώσει επίσης. Σκέφτομαι πολύ περισσότερο καθώς μεγαλώνω. Αντλώ την έμπνευση μου όμως πάντα από την ερωτική απογοήτευση, την αγάπη χωρίς ανταπόκριση, την εμμονή μου με τον θάνατο και το μίσος γι' αυτούς που είναι στην εξουσία. Αυτό δεν έχει αλλάξει με τα χρόνια. Σκέφτομαι αρκετά τελευταία τι σημαίνει η μουσική για μένα. Η μητέρα μου είναι αρκετά θρησκευόμενη. Εγώ είμαι αγνωστικιστής και πάντοτε αναρωτιόμουν αν είχα ένα θρησκευτικό γονίδιο μέσα μου και μετά ξαφνικά μου πέρασε από το μυαλό ότι όντως είχα αλλά η θρησκεία μου είναι η μουσική. Η μουσική έχει μεγάλη σχέση με τα μαθηματικά και τον μυστικισμό. Είναι ένα υπέροχο δώρο. Μας κάνει να χαμογελάμε ή να δακρύζουμε, να χορεύουμε ή να καταρρέουμε. Μπορεί να μας βοηθήσει να αντιμετωπίσου δυσκολίες, μας θεραπεύει συναισθηματικά και ακόμη και σωματικά. Μπορεί να είναι μια μορφή θεραπείας. Μπορεί να χρησιμοποιηθεί σαν ένα όπλο ή σαν ένα όργανο βασανιστηρίων. Μπορεί ακόμη να χρησιμοποιηθεί ως ένα φυτοφάρμακο που δεν ρυπαίνει. Ακόμη ανακαλύπτουμε τις εκπληκτικές δυνάμεις και χρήσεις του ήχου και της μουσικής. Η μουσική μας συνδέει με την θέση μας στο σύμπαν, μας δείχνει ξεκάθαρα ότι οπουδήποτε κι αν έχεις γεννηθεί ή οποιαδήποτε εποχή ή κουλτούρα, οι ανθρώπινες εμπειρίες είναι οι ίδιες, όλοι αισθανόμαστε πόνο και την ανάγκη να χορέψουμε, να ερωτευθούμε ή να νιώσουμε μίσος».

Ο Matt Elliott δεν εμπιστεύεται κανένα πολιτικό (αλλά ούτε κι αυτοί ακούνε τη μουσική του) Facebook Twitter
Η μουσική έχει μεγάλη σχέση με τα μαθηματικά και τον μυστικισμό. Είναι ένα υπέροχο δώρο. Μας κάνει να χαμογελάμε ή να δακρύζουμε, να χορεύουμε ή να καταρρέουμε...

Για όσους έχουν την τύχη να τον γνωρίσουν από κοντά και να συζητήσουν λίγο μαζί του ανακαλύπτουν έναν άνθρωπο που προβληματίζεται έντονα για όσα συμβαίνουν γύρω του. Έχει αρκετά καυστικό πολιτικό λόγο και άποψη ενώ πολλές φορές του αρέσει να μιλάει για θεωρίες συνωμοσίας. Ωραίος τύπος όμως σε γενικές γραμμές. Και δεν είναι τυχαίο όπως μαθαίνω ότι ο τίτλος του νέου του αναφέρεται στην ηρεμία πριν από την καταιγίδα.

«Νομίζω ότι ζούμε σε ενδιαφέροντες καιρούς, ο κόσμος βρίσκεται σε πόλωση και ίσως νομίζω μας περιμένει μια καταιγίδα μπροστά. Παρακολουθώ τις εκλογές στην Αμερική με μεγάλο ενδιαφέρον και ανησυχία. Πιστεύω ότι έχουν μια καθαρή επιλογή ανάμεσα στον Παράδεισο που είναι ο Sanders, την κόλαση που αντιπροσωπεύει ο Trump και τα συνηθισμένα όπως η Clinton και οποιοσδήποτε άλλος Ρεπουμπλικάνος υποψήφιος, όλοι είναι λίγο πολύ οι ίδιοι). Και η προσφυγική κρίση και η άνοδος του Daesh είναι το αποτέλεσμα των παράνομων επιθέσεων στο Ιράκ. Δεν είναι συνωμοσία. Η άνοδος του Daesh υπήρξε επειδή οι πιστοί του Baathist αποκλείστηκαν από τους Δυτικούς που υποστήριξαν τον Ιρακινό στρατό μετά την πτώση του Saddam έτσι είχες ένα μάτσο εκπαιδευμένους τύπους χωρίς δικαιώματα με πρόσβαση σε όπλα και σε μια κατεστραμμένη χώρα. Η Δύση επίσης τοποθέτησε τον Saddam και πιο πρόσφατα πριν μόνο 4 χρόνια δίναμε όπλα σε αυτούς που αποκαλούμε τώρα ISIS σε μια προσπάθεια να ρίξουμε τον Assad. Δεν υποστηρίζω με αυτόν τον τρόπο ούτε τον Assad, ούτε τον Saddam και σίγουρα όχι το Daesh αλλά είναι το αποτέλεσμα δυτικών χειρισμών δεκαετιών στην Μέση Ανατολή σε μια προσπάθεια να κλέψουν και να ελέγξουν το πετρέλαιο αυτών των χωρών. Έχουμε ένα καθήκον να βοηθήσουμε τους πρόσφυγες. Πρέπει να το κάνουμε. Αυτοί οι κακόμοιροι άνθρωποι έχουν μπλεχτεί σε μια τραγική κατάσταση που έχει προκληθεί από τις Δυτικές επιχειρήσεις και που τις υποστηρίζουν οι δυτικοί πολιτικοί και ο στρατός. Αν στη Δύση ήθελαν πραγματικά να σταματήσουν το Daesh θα σταματούσαν την Τουρκία από το να είναι διαμεσολαβητής στα πετρέλαια που το ISIS κλέβει και πουλάει και θα μπορούσαν να σφίξουν τα λουριά στην Σαουδική Αραβία. Δυστυχώς για τους Σύριους, τους Ιρακινούς και όλα τα θύματα και τα μελλοντικά θύματα του Daesh, οι ηγέτες μας προτιμούν το χάος. Τους αρέσει να έχουν έναν εχθρό για να παραδώσουμε τις ελευθερίες μας και τα δικαιώματα μας και για να μας κάνουν να αισθανόμαστε ότι τους χρειαζόμαστε. Μπορούν επίσης να χρησιμοποιήσουν τους φόρους μας για την στρατιωτική βιομηχανία και για την εσωτερική ασφάλεια και για να παρακολουθούν τους πολίτες αντί να χτίζουν νοσοκομεία και σχολεία. Βέβαια αυτή είναι μια απλή εξήγηση για τα όσα συμβαίνουν αλλά η απλούστευση είναι κάτι που ενθαρρύνεται αυτές τις μέρες. Στην Αγγλία αρκετός κόσμος δεν μπορεί να διαφοροποιήσει τους πρόσφυγες από τους μετανάστες. Δεν πιστεύω στα σύνορα. Αν υπάρχουν μετανάστες είναι επειδή οι δυτικές δυνάμεις λεηλατούν τα ορυκτά των πλουσίων χωρών για αιώνες. Η Αφρική θα έπρεπε να είναι η πιο πλούσια ήπειρος στον πλανήτη για παράδειγμα αλλά έχει λεηλατηθεί και οι ντόπιοι δεν έχουν μείνει με τίποτα άλλο παρά με διεφθαρμένους διδάκτορες που τις περισσότερες φορές τους, τους έχουμε επιβάλλει εμείς».

Τον ρωτάω ποια είναι η άποψη του για τις Αμερικάνικες εκλογές και τι είναι αυτό που τον ανησυχεί περισσότερο.

«Απορώ γιατί κανείς δεν φαίνεται να αντιδράει στην πολιτική αναταραχή. Πιστεύω ότι ο κόσμος αντιδράει. Νομίζω ότι όλο και περισσότερος κόσμος αρχίζει να συνειδητοποιεί ότι το 99.9% των πολιτικών δεν δουλεύει προς όφελος των ανθρώπων που εξηγεί την αναπάντεχη άνοδο ατόμων όπως οι Bernie Sanders και Jeremy Corbyn (στην Μ. Βρετανία). Θα δείξει. Ίσως γίνουμε μάρτυρες μιας αναίμακτης επανάστασης. Ιστορικά όταν το χάσμα μεταξύ πλούσιων και φτωχών γίνει αρκετά μεγάλο, τότε θα γίνει επανάσταση, ίσως θα δούμε κάποιου είδους επανάσταση σύντομα».

Μπορεί η τέχνη να αλλάξει τον κόσμο;

Δεν νομίζω ότι η τέχνη μπορεί να αλλάξει τίποτα αλλά ίσως μπορεί να εκφράσει όσα πιστεύουν και σκέφτονται οι άνθρωποι.

Info:

Ο Matt Elliot θα εμφανιστεί στο Death Disco [Ωγύγου 16 και Λεπενιώτου, Ψυρρή] με είσοδο 15 ευρώ 

0

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ

102΄ με την Tάμτα και την Ανίτα Ρατσβελισβίλι

Μουσική / Tάμτα - Ανίτα Ρατσβελισβίλι: «Μάθαμε να ζούμε με το τραύμα»

Δυο διάσημες και πετυχημένες Γεωργιανές συναντιούνται στην ΕΛΣ και μιλούν για τις δυσκολίες που τις διαμόρφωσαν και την κουλτούρα της χώρας τους, που την κουβαλάνε μαζί τους παντού, ακόμα και όταν τις πληγώνει.
M. HULOT
Η επιστροφή της Lily Allen

Μουσική / Η Lily Allen επιστρέφει με το πιο θεαματικό ξεκατίνιασμα στην ιστορία της ποπ

Το «West End Girl» της Lilly Allen και ένα αριστουργηματικό ραπ άλμπουμ από την CupcakKe αποτελούν τα πιο δυνατά και τολμηρά, από πλευράς στιχουργικής, άλμπουμ της χρονιάς. Μια καλή εβδομάδα για τη μουσική.
ΜΑΡΙΑ ΠΑΠΠΑ
BOYS’ SHORTS INTERVIEW

Μουσική / Boys’ Shorts: «Δεν φταίνε τα τρανς άτομα που έχει γίνει μίζερη η ζωή σου»

To eyeliner και το electroclash έφερε κοντά το ντουέτο των DJs, που εμπνεύστηκαν το όνομά τους από τον Boy George. Έπαιξαν στο Berghain, και η φήμη τους εκτοξεύτηκε. Πλέον το mantra τους είναι το «enjoy the moment».
ΦΩΦΗ ΤΣΕΣΜΕΛΗ
Παιδί Τραύμα: Τραγουδάκια λέω που αύριο θα ξεχαστούν, δεν κάνω καμία επανάσταση, δεν αλλάζω τον κόσμο

Μουσική / Παιδί Τραύμα: «Τραγουδάκια λέω, που αύριο θα ξεχαστούν, δεν αλλάζω τον κόσμο»

Στο νέο του άλμπουμ, το Παιδί Τραύμα χρησιμοποιεί τις έννοιες της φυγής και της συγχώρεσης για να μιλήσει για το αδιέξοδο του ψηφιακού κόσμου και την αναζήτηση της αλήθειας με τραγούδια που ξεφεύγουν από το mainstream.   
M. HULOT
Οι Tame Impala φτιάχνουν έναν δίσκο εμπνευσμένο από τα bush doofs της Αυστραλίας

Μουσική / «Deadbeat» των Tame Impala: Μια lo-fi ωδή στα rave πάρτι από ένα σπουδαίο συγκρότημα

Είναι η πρώτη του δουλειά που δεν περιέχει ούτε μια ροκ στιγμή. Σύμφωνα με τον Chris Deville: «Οι Tame Impala έχουν μεταμορφωθεί σταδιακά από ένα από τα σπουδαιότερα ροκ συγκροτήματα της γενιάς τους σε… κάτι άλλο».
ΜΑΡΙΑ ΠΑΠΠΑ
Το Μονόγραμμα του Έρωτα και της Μουσικής

Συμφωνική Μουσική - Ιστορίες / Το Μονόγραμμα του Έρωτα και της Μουσικής

Η Κρατική Ορχήστρα Αθηνών τιμά τη μνήμη του Οδυσσέα Ελύτη με αφορμή τα τριάντα χρόνια από τον θάνατό του, παρουσιάζοντας το «Μονόγραμμα» του Γιώργου Κουρουπού, που βασίζεται στο ομότιτλο έργο του μεγάλου Έλληνα ποιητή, στις 24 Οκτωβρίου στο Μέγαρο Μουσικής Αθηνών.
ΜΑΤΟΥΛΑ ΚΟΥΣΤΕΝΗ
Λίγες λέξεις για τον Διονύση Σαββόπουλο

Οπτική Γωνία / Λίγες λέξεις για τον Διονύση Σαββόπουλο

«Ό,τι όμως και αν υπήρξε ο Διονύσης Σαββόπουλος, είχε τη δόνηση, τον λοξό τόνο, μια διάθεση μεταμόρφωσης και γιορτής. Επέστρεφε σε μια πάμφωτη αυλή, περιμένοντας τους φίλους, το νόημα της συνάθροισης».
ΝΙΚΟΛΑΣ ΣΕΒΑΣΤΑΚΗΣ
Lou: Πόσες ανοιχτά λεσβίες ξέρεις αυτήν τη στιγμή στην ελληνική μουσική σκηνή;

Μουσική / Lou: Πόσες ανοιχτά λεσβίες ξέρεις αυτήν τη στιγμή στην ελληνική μουσική σκηνή;

Αυτό που κάνει η Lou στην ελληνική μουσική σκηνή είναι μοναδικό και θαρραλέο: queer μουσική για κάγκουρες με εφόδιο τις μουσικές της γνώσεις και επίγνωση αυτού που εκπροσωπεί, κάνοντας το τραπ όχημα για να περάσει τα μηνύματά της.
M. HULOT