Ο μάνατζερ των Alt-J είχε πεθερό τον Σταύρο Παράβα

Ο μάνατζερ των Alt-J είχε πεθερό τον Σταύρο Παράβα Facebook Twitter
«Δεν νομίζω ότι το βραβείο Mercury μας άλλαξε ακριβώς, αν και νομίζω ότι είχε θετική επίδραση στην καριέρα μας. Ήμασταν από την αρχή μια προσγειωμένη μπάντα, έτσι δεν νομίζω ότι καβαλήσαμε το καλάμι όταν το κερδίσαμε»
0

Μια εποχή ήταν αρκετά δύσκολο να προφέρει κανείς το όνομα των Alt-J κι αυτό επειδή χρησιμοποιούσαν το Δ, το σύμβολο που βγαίνει αν πατήσεις τα συγκεκριμένα πλήκτρα σε έναν υπολογιστή mac.

Ακολουθούσαν μια ψηφιακή μόδα που ήθελε διάφορα γκρουπ να έχουν ακαταλαβίστικα ονόματα, λες και δεν ήθελαν κανείς να ακούει τη μουσική τους. Σαν να μιμούνταν ετεροχρονισμένα τον Prince που χρησιμοποιούσε ένα διάστημα ένα σύμβολο που δεν μπορούσε να προφερθεί, για να διακόψει τις σχέσεις του με τη Warner. Άσχετο, αλλά το σύμβολο κάπως πρόδιδε τις καλλιτεχνικές καταβολές των Alt-J.


Σχηματίστηκαν το 2007 στο Leeds, όταν ο Gwil Sainsbury (κιθάρα), o Joe Newman (κιθάρα/φωνητικά) και ο Thom Sonny Green (ντραμς) φοιτούσαν στη Σχολή Καλών Τεχνών του Πανεπιστημίου του Leeds, στη Βρετανία. Ο Newman είχε δηλώσει ότι διάλεξε να πάει στην Καλών Τεχνών μόνο και μόνο για να φτιάξει μπάντα.

Στο τμήμα της Αγγλικής Λογοτεχνίας του ίδιου πανεπιστημίου σπούδαζε το τέταρτο μέλος του γκρουπ, ο Gus Unger-Hamilton, που, εκτός από το γεγονός ότι έχει αριστοκρατική καταγωγή, ήταν ο μικρότερος αδερφός του υπεύθυνου ρεπερτορίου της Polydor Records. Είναι ο εκκεντρικός τύπος με το παχύ μουστάκι.

Σήμερα θεωρούνται ένα από τα πιο δημοφιλή κιθαριστικά συγκροτήματα που έχουν βγει από τη Μεγάλη Βρετανία τα τελευταία χρόνια, με αντίστοιχη απήχηση και στην Αμερική. Ξεχώρισαν όταν το ντεμπούτο άλμπουμ τους «An awesome wave» κέρδισε το βραβείο Mercury το 2012.

Ο αδερφός του μπορεί να μην τους έκανε συμβόλαιο στην Polydor (θα ήταν σκάνδαλο), τους έδωσε όμως τις κατάλληλες συμβουλές για το πώς να κάνουν πιο εμπορικό τον ήχο τους και κυρίως ποια άτομα έπρεπε να προσεγγίσουν στη μουσική βιομηχανία όταν άρχισαν να γίνονται σχετικά γνωστοί.

Σήμερα θεωρούνται ένα από τα πιο δημοφιλή κιθαριστικά συγκροτήματα που έχουν βγει από τη Μεγάλη Βρετανία τα τελευταία χρόνια, με αντίστοιχη απήχηση και στην Αμερική.

Ξεχώρισαν όταν το ντεμπούτο άλμπουμ τους «An awesome wave» κέρδισε το βραβείο Mercury το 2012. Έγιναν τρίο το 2014 με την αποχώρηση του Sainsbury από το γκρουπ. Το 2016 προτάθηκαν ξανά για το Mercury με το πιο πρόσφατο άλμπουμ τους «Relaxer».

 
«Δεν νομίζω ότι το βραβείο Mercury μας άλλαξε ακριβώς, αν και νομίζω ότι είχε θετική επίδραση στην καριέρα μας. Ήμασταν από την αρχή μια προσγειωμένη μπάντα, έτσι δεν νομίζω ότι καβαλήσαμε το καλάμι όταν το κερδίσαμε» δηλώνει σήμερα ο Unger-Hamilton. «Η βράβευση σημαίνει πολλά για εμάς και θα θέλαμε να το έχουμε κερδίσει και τη δεύτερη φορά. Το να μας προτείνουν πάλι ήταν μεγάλη τιμή».

 

Το Hunger Of The Pine από το άλμπουμ This Is All Yours


Παλιότερα, στις περισσότερες συνεντεύξεις τους έδιναν την εντύπωση ότι είχαν πρόβλημα με το πώς τους απεικόνιζαν τα media. Αν και έχουν εμπορική απήχηση, η κριτική δεν φαίνεται να τους αγκαλιάζει. Ίσως, βέβαια, φταίει το γεγονός ότι θέλουν να γίνουν κάτι σαν τους Radiohead, που τους θεωρούν ιδιοφυΐες.


«Δεν νομίζω ότι είμαστε ακριβώς παρεξηγημένοι. Πιστεύω ότι υπάρχει μια παρεξήγηση σχετικά μ' εμάς: μας θεωρούν σνομπ φυτά, τη στιγμή που είμαστε ακριβώς το αντίθετο. Για να μην παρεξηγηθώ, θεωρώ τους σπασίκλες κουλ, απλώς εμείς δεν είμαστε αυτό. Πάντοτε προσπαθούσαμε να πατάμε γερά στο έδαφος και να προσέχουμε ο ένας τον άλλον. Υπάρχουν, επίσης, άνθρωποι γύρω μας που σαν μια καλή οικογένεια μας βοηθούν να αισθανόμαστε κανονικοί, όχι ροκ-σταρ πάνω σε βάθρο που τους έχει χτυπήσει η φήμη στο κεφάλι».


Μου κάνει εντύπωση το πόσο προστατευτικοί ακούγονται ως συγκρότημα, αλλά είναι λογικό, αφού ο ντράμερ τους αντιμετώπισε ένα σοβαρό πρόβλημα υγείας όταν ήταν παιδί, γεγονός που επηρέασε σημαντικά την υγεία του. Διαγνώστηκε με τη νόσο του Alport που χτυπάει τα νεφρά. Έχει χάσει το 80% της ακοής του εξαιτίας της. Αυτό, βέβαια, δεν τον εμπόδισε να φτιάξει το σόλο πρότζεκτ «High Anxiety».

 

Alt-J - 3WW, από το άλμπουμ τους Relaxer


Παρά το ποπ παρελθόν τους, στο εξαιρετικό «Relaxer» ακούγονται πιο χαμηλών τόνων, σαν να έχουν κάνει μια πιο έντονη στροφή στη φολκ, που πάντοτε υπήρχε στον ήχο τους. Σε ορισμένα κομμάτια τους, επίσης, περιγράφουν αρκετά γλαφυρά τη σεξουαλική πράξη.


«Δεν αλλάξαμε συνειδητά τον ήχο μας. Ήταν μια φυσική εξέλιξη. Παρ' όλα αυτά, η προσδοκία των φαν σου να συνεχίσεις να κάνεις την ίδια μουσική για πάντα αποτελεί βάρος. Μεγάλωσα σε μια οικογένεια που τραγουδούσε φολκ τραγούδια ανέκαθεν, αλλά και ο Joe μεγάλωσε με τη μουσική που άκουγε ο πατέρας του, καλλιτέχνες όπως η Joni Mitchell και ο James Taylor».

Για τους στίχους τους και την πολιτική ορθότητα αναφέρει: «Δεν νομίζω ότι θα μας λογοκρίνουν, εκτός κι αν καταλήξουμε σε μια πολιτική κατάσταση σαν αυτή που βλέπουμε στο "Handmaid's Tale". Έχουμε γράψει στίχους που είναι αρκετά φρέσκοι και σοκαριστικοί, αλλά είναι πάντοτε από τη σκοπιά του χαρακτήρα του τραγουδιού, όχι τη δική μας».

Ο μάνατζερ των Alt-J είχε πεθερό τον Σταύρο Παράβα Facebook Twitter
Πιστεύω ότι υπάρχει μια παρεξήγηση σχετικά μ' εμάς: μας θεωρούν σνομπ φυτά, τη στιγμή που είμαστε ακριβώς το αντίθετο. Για να μην παρεξηγηθώ, θεωρώ τους σπασίκλες κουλ, απλώς εμείς δεν είμαστε αυτό.


— Πιστεύεις ότι η μουσική τα επόμενα χρόνια θα γίνει πιο πολιτική;

Ναι, όσο η εποχή αποκτά χαρακτηριστικά διχασμού. Αυτό συνήθως φαίνεται στον πολιτισμό, κάτι ανάλογο συνέβη τη δεκαετία του '70. Αυτήν τη στιγμή αισθάνομαι πολύ θυμωμένος και απογοητευμένος λόγω του Brexit. Δεν άλλαξε τη ζωή μου ακόμη, αλλά μπορώ να προβλέψω ότι τα πράγματα θα είναι πολύ διαφορετικά στο μέλλον.


— Και όσον αφορά τον «θάνατο του ροκ»;

Δεν αισθάνομαι άνετα να μιλάω σαν να είναι ένα επιβεβαιωμένο γεγονός. Η δημοτικότητα του χιπ-χοπ είναι κάτι καλό, αλλά δεν νομίζω ότι οδηγεί την κιθαριστική μουσική στον θάνατο. Υπάρχει ένας μουσικός που ονομάζεται Ed Sheeran που κάνει επιτυχία τώρα, παίζοντας κιθάρα. Φαντάζομαι ότι θα επηρεάσει την επόμενη γενιά παιδιών που θα ασχοληθούν με την κιθάρα.


— Έχεις να μου διηγηθείς μια αστεία ιστορία για την Ελλάδα;

Έχω έρθει στην Ελλάδα μία φορά, μόνο στην Κρήτη. Δεν ξέρω αν είναι αστείο, αλλά ο πεθερός του μάνατζέρ μας ήταν ένας διάσημος ηθοποιός που λεγόταν Σταύρος Παράβας.

Info:

Οι Alt-J έρχονται για πρώτη φορά στην Ελλάδα, στο πλαίσιο του Rockwave Festival, και παίζουν μαζί με τους Arctic Monkeys την Παρασκευή 6 Ιουλίου στη Μαλακάσα.

 

Το άρθρο δημοσιεύθηκε στην έντυπη LIFO

Μουσική
0

ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

Ακούγεται ο νέος δίσκος των Arctic Monkeys; Τέσσερις μουσικόφιλοι απαντούν

Μουσική / Ακούγεται ο νέος δίσκος των Arctic Monkeys; Τέσσερις μουσικόφιλοι απαντούν

Μάνος Μπούρας, Εύη Χουρσανίδη, Άρης Καζακόπουλος και Τάσος Ζαννής σχολιάζουν την πολυαναμενόμενη δισκογραφική επιστροφή της βρετανικής μπάντας με τίτλο «Tranquility Base Hotel + Casino»
ΑΓΓΕΛΟΣ ΚΛΕΙΤΣΙΚΑΣ

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ

PinkPantheress: H απόλυτη ποπ σταρ της Gen Z

Μουσική / PinkPantheress: Από το παιδικό της δωμάτιο στo παγκόσμιo Billboard

Η καριέρα της γεννήθηκε μέσα από τα social media, αλλά είναι κάτι παραπάνω από αυτό. Το μόνο σίγουρο είναι ότι η μουσική της, μια lo-fi μείξη bedroom pop, drum ‘n’ bass και UK garage, δεν μπαίνει σε κανένα κουτάκι, είτε ηχητικό είτε αισθητικό.
ΜΑΡΙΑ ΠΑΠΠΑ
Παύλος Παυλίδης: «Δεν ξέρω αν τελικά θα σώσει τον κόσμο η ομορφιά, θέλω όμως να την εμπιστευτώ»

Μουσική / Παύλος Παυλίδης: «Δεν ξέρω αν τελικά θα σώσει τον κόσμο η ομορφιά, θέλω όμως να την εμπιστευτώ»

Με αφορμή την εμφάνισή του στο φετινό Release Athens, ο δημοφιλής τραγουδοποιός μιλά στη LiFΟ για το νέο του άλμπουμ «Μπρανκαλεόνε», για την ποίηση, την τραπ και τον ΛΕΞ, τις ευκαιρίες που δίνει στους ανθρώπους, καθώς και για την ωμή, απρόκλητη βία που τον οδήγησε να γράψει το τραγούδι «Ένα αλλιώτικο παιδάκι» για τον Ζακ Κωστόπουλο.
ΘΟΔΩΡΗΣ ΑΝΤΩΝΟΠΟΥΛΟΣ
13 λόγοι για να πάμε φέτος στο Φεστιβάλ Αθηνών Επιδαύρου

Θέατρο / 13 λόγοι για να πάμε φέτος στο Φεστιβάλ Αθηνών Επιδαύρου

Τέχνη με φαντασία, αστείρευτη δημιουργία, πρωτοποριακές προσεγγίσεις: ένα επετειακό, εορταστικό, πολυσυλλεκτικό πρόγραμμα για τα 70 χρόνια του Φεστιβάλ Αθηνών Επιδαύρου μέσα από 83 επιλογές από το θέατρο, τη μουσική και τον χορό.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
Απλώνοντας ρούχα με τη Δανάη στο κέντρο του κόσμου

Μουσική / Απλώνοντας ρούχα με τη Δανάη στο κέντρο του κόσμου

Η Δανάη Δέδε γιορτάζει τα 20 της στην Αθήνα με μια κιθάρα στο χέρι και πολλά λουλούδια γύρω της. Της αρέσει η θάλασσα της πόλης, αλλά προτιμά αυτήν της Ρόδου, όπου και μεγάλωσε. Το κομμάτι της «Αύριο» την έκανε γνωστή, αλλά σίγουρα δεν την τρομάζει ‒ μάλλον την ενθουσιάζει. Η μαμά της πιστεύει πως θα ήταν πολύ καλή ως ψυχολόγος.
ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΣ ΣΑΡΑΝΤΗΣ
Όταν ο Τσαϊκόφσκι περιέγραφε τη μοίρα του με μια Συμφωνία

Συμφωνική Μουσική - Ιστορίες / Όταν ο Τσαϊκόφσκι περιέγραφε τη μοίρα του με μια Συμφωνία

Την Παρασκευή 30 Μαΐου, ο αρχιμουσικός Διονύσης Γραμμένος και η Κρατική Ορχήστρα Αθηνών φέρνουν στο Μέγαρο Μουσικής Αθηνών το δράμα της Πέμπτης Συμφωνίας του Τσαϊκόφσκι, ενός έργου που περιγράφει την ένταση ανάμεσα στις προσταγές της μοίρας και την προσωπική ελευθερία τού συνθέτη.
ΜΑΤΟΥΛΑ ΚΟΥΣΤΕΝΗ
AEON: Η «ντίβα από την Κρήτη» που παντρεύει τη ραπ με τη λύρα

Μουσική / AEON: Η «ντίβα από την Κρήτη» που παντρεύει τη ραπ με τη λύρα

Ξεκίνησε από την παραδοσιακή μουσική, όμως, η ανάγκη της για κοινωνικοποίηση την οδήγησε στη ραπ. Με αφορμή το τελευταίο της άλμπουμ, «Χαϊμαλίνα», η 25χρονη AEON μιλά για τον σεξισμό που αντιμετώπισε στα πρώτα της βήματα και για το πώς συνδύασε την κρητική μπουκόλυρα με ραπ ρυθμούς.
M. HULOT
56’ με τον Degear0001

Μουσική / Το νέο διαστημικό άλμπουμ του Degear0001 έχει ήχους από παιδικά παιχνίδια

Ο νεαρός μουσικός, που πειραματίζεται με παιδικά πλήκτρα και «χακαρισμένα» αντικείμενα, μόλις κυκλοφόρησε ένα spacey άλμπουμ με weird pop, που σίγουρα θα ήθελες να χορέψεις σε ένα παραληρηματικό πάρτι με χαμόγελα και φλούο χρώματα.
M. HULOT
Νέγρος του Μοριά: «Mιλάω για τη σκοτεινή πλευρά της Ελλάδας»

Μουσική / Νέγρος του Μοριά: «Mιλάω για τη σκοτεινή πλευρά της Ελλάδας»

Ο ταλαντούχος μουσικός κυκλοφόρησε ένα από τα καλύτερα ραπ άλμπουμ της χρονιάς, στο οποίο εξερευνά την εμπειρία του να είσαι μαύρος στην Ελλάδα του 2025 και το οποίο αποθέωσε η Guardian. Μιλά αποκλειστικά στη LiFO, λίγο πριν τη συναυλία του στις 31 Μαΐου στο Universe Multivenue Open Air.
ΜΑΡΙΑ ΠΑΠΠΑ
Οι γονείς της Αγγελίνας κάποια στιγμή κουράστηκαν να παρακολουθούν τις παραστάσεις που οργάνωνε ως παιδί

Μουσική / Οι γονείς της Αγγελίνας κάποια στιγμή κουράστηκαν να παρακολουθούν τις παραστάσεις που οργάνωνε ως παιδί

Η Aγγελίνα είναι μια τραγουδοποιός 22 ετών που μεγάλωσε στην Αθήνα. Όταν ήταν μικρή ήθελε να γίνει ηθοποιός και συγγραφέας, αλλά ο δρόμος την πήγε στη μουσική κι έτσι έβγαλε το πρώτο της τραγούδι το 2023, που λέγεται «Sta Riha». Αγοράζει ακόμη μπουρμπουλήθρες από τα περίπτερα και της αρέσει να οδηγάει το σαράβαλό της. Κοιμάται καλά τα βράδια, αν δεν σκέφτεται πολύ. Όταν ανεβαίνει στην σκηνή, λέει μέσα της πως το άγχος της είναι ενθουσιασμός.
ΔΕΣΠΟΙΝΑ ΚΑΚΟΥΛΑΚΗ
«Ο Χελμός δεν είναι απλά ένα μουσικό φεστιβάλ και αυτό θα το βλέπετε κάθε χρόνο»

Μουσική / «Θα τρέχει ο κόσμος στο βουνό και στο κρύο για φεστιβάλ;» Κι όμως, έτρεξε

Ο καλλιτεχνικός διευθυντής του Helmos Mountain Festival, Αλέξης Άγριος, εξηγεί πώς γεννήθηκε η ιδέα για το φεστιβάλ, τι συνέβαλε στην επιτυχία του, ποια φιλόδοξα projects ετοιμάζονται για φέτος και πώς, πέρα από μουσικό γεγονός, έδωσε ώθηση στον τουρισμό της περιοχής.
ΣΩΤΗΡΗΣ ΒΑΛΑΡΗΣ
Καλά, πάλι για τη ραπ θα λέμε;

Guest Editors / «Γιατί απαιτούμε από τη ραπ να είναι κάτι άλλο από αυτό που όντως είναι;»

Το μεγαλύτερο κομμάτι του κοινού που ήρθε σε επαφή με τη ραπ τα τελευταία χρόνια ξαφνικά ανακάλυψε, ομολογουμένως με άσχημο τρόπο, τι ήταν αυτό που προηγουμένως εκθείαζε ως ποίηση του περιθωρίου.
ΚΩΣΤΑΣ ΣΑΒΒΟΠΟΥΛΟΣ